Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ 2004

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ

Τον Ιούλη του 2004 η ΟΑΚΚΕ ξεκίνησε μια καμπάνια ενημέρωσης του λαού για τη βαθιά οικονομική κρίση που μόλις πριν λίγο καιρό εκδηλώθηκε ανοιχτά. Έπρεπε να ενημερώσουμε τον λαό και να ξεσκεπάσουμε μια πραγματικότητα την οποία έκρυβε τον τετρακομματικό καθεστώς (το ΛΑΟΣ δεν είχε προωθηθεί ακόμα από το καθεστώς στη Βουλή). Αυτό ήταν απαραίτητο για να μπορέσει να εξοπλιστεί με τη γνώση της επερχόμενης καταστροφής που αποδείκνυαν όλα τα στοιχεία που είχαμε στα χέρια μας που θα βοηθούσε στη δημιουργία μιας νέας λαϊκής δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στο φαιοκόκκινο μεσαίωνα.

Παραθέτουμε παρακάτω την αφίσα εκείνης της καμπάνιας. Ακολούθησαν αλλεπάλληλα άρθρα στη Νέα Ανατολή που αποδείκνυαν πως προετοιμάζεται η σημερινή κρίση μέσα από το βιομηχανικό σαμποτάζ

Tα oικονομικά στοιχεία προαναγγέλλουν την ανοιχτή εκδήλωση μιας κρίσης που σιγοβράζει εδώ και χρόνια. Το δημόσιο χρέος έχει ξεπεράσει κάθε όριο και το κράτος δανείζεται όλο και περισσότερο για τις τρέχουσες ανάγκες του, οι εξαγωγές έχουν βυθιστεί και η παραγωγικότητα καταρρέει σε όλους τους τομείς. Στην πραγματικότητα η οικονομία κινείται με τα δανεικά του κράτους και των ιδιωτών. Ήδη η χώρα μπήκε κάτω από τη δημοσιονομική επιτήρηση της ΕΕ. Μέρες πολύ χειρότερες από τις σημερινές περιμένουν τον εργαζόμενο λαό.

Το βαθύ καθεστώς ισχυρίζεται ότι για τα όποια οικονομικά προβλήματα της χώρας φταίει η “νεοφιλελεύθερη” ΕΕ και η παγκοσμιοποίηση. Όμως το ερώτημα είναι γιατί η Ελλάδα είναι η τελευταία στην Ευρώπη στη βιομηχανική ανάπτυξη και μια από τις τελευταίες στον κόσμο στις εξαγωγές και στις ξένες επενδύσεις.

Αντίθετα με την υπόλοιπη ΕΕ όπου η χρόνια ύφεση οφείλεται στην καπιταλιστική λειτουργία των πελώριων υπερσυγκεντρωμένων παραγωγικών δυνάμεων, στην Ελλάδα οφείλεται στην υπανάπτυξη αυτών των ίδιων των παραγωγικών δυνάμεων. Η χώρα μας είναι θύμα ενός συστηματικού 25χρονου παραγωγικού σαμποτάζ σε όλους τους τομείς που το διεξάγει μια πολυπρόσωπη πολιτική μειοψηφία η οποία έχει εξασφαλίσει με ραδιουργίες και προβοκάτσιες τις πιο καίριες ηγετικές θέσεις στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος.

Το σαμποτάζ αυτό έχει ένα χαρακτηριστικό: Γίνεται στο όνομα του λαού και της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο.

Έτσι στο όνομα του “καθαρού περιβάλλοντος”, της “αναψυχής του λαού” και της “πολιτιστικής κληρονομιάς” έγινε και γίνεται η ματαίωση των μεγάλων βιομηχανικών αλλά και των μεγάλων τουριστικών εγκαταστάσεων. Στο όνομα της “πάλης ενάντια στα μονοπώλια” εμποδίστηκε για δεκαετίες ακόμα και νομοθετικά η δημιουργία μεγάλων μονάδων, δηλαδή η συγκέντρωση σε μεγάλη κλίμακα των παραγωγικών δυνάμεων και στην πόλη και στην ύπαιθρο. Στο όνομα πχ του “φτηνού φάρμακου για το λαό” πραγματοποιήθηκε η καταστροφή της φαρμακο-βιομηχανίας. Στο όνομα της πάλης ενάντια στο ιδιωτικό κεφάλαιο διαχωρίστηκε η επιστήμη από την παραγωγή και χτυπήθηκε καίρια η έρευνα και η τεχνολογία.

Βέβαια το σαμποτάζ γίνεται και με άλλα μέσα: πολύχρονη “γραφειοκρατική” καθυστέρηση να δίνονται άδειες σε βιομηχανίες, διανομή των ευρωπαϊκών ενισχύσεων κυρίως στα έργα οδοποιίας για να δυναμώσουν συγκεκριμένες κατασκευαστικές εταιρείες και όχι στη βιομηχανία, σκανδαλώδεις αντιαναπτυξιακές αποφάσεις του Ε΄ τμήματος του Συμβούλιου της Επικρατείας, και τέλος δολοφονίες βιομηχάνων από τη «17Ν».

Αυτός ο “αντικαπιταλισμός” δεν έχει καμιά σχέση με τον μαρξισμό που δεν θεωρεί τίποτα προοδευτικό και λαϊκό αν αυτό δεν απελευθερώνει, αλλά αντίθετα καταστρέφει τις παραγωγικές δυνάμεις. Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα έχουμε να κάνουμε με τον επιλεκτικό αντικαπιταλισμό του κρατικοφασιστικού μονοπώλιου, ενός μονοπώλιου που έχει το πολιτικό και οικονομικό κέντρο του στους ανατολικούς φασισμούς, ιδιαίτερα στον στρατηγικό άξονα Ρωσίας-Κίνας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το μόνο μεγάλο κεφάλαιο που γιγαντώθηκε στην Ελλάδα μέσα σε μια δεκαπενταετία ήταν αυτό του τύπου Μπόμπολα και Κόκκαλη που ανδρώθηκε χάρη στους δεσμούς του με τη Ρωσία και την προστασία του από τον σκληρό πολιτικό πυρήνα της κρατικής εξουσίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ οι βιομηχανίες κλείνουν συνήθως από στημένες “επιτροπές κατοίκων” και κάθε λογής κινήματα του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ, δηλαδή των δυο τυπικά ρωσόδουλων κομμάτων ποτέ αυτά τα δυο κόμματα δεν πίεσαν με τέτοια “κινήματα” τους Κόκκαλη και Μπόμπολα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Χαλκιδικής όπου τα δύο αυτά κόμματα με πολύχρονες προβοκάτσιες έκλεισαν τα μεταλλεία της σύγχρονης καναδικής TVX, αλλά επέτρεψαν να παραχωρηθούν στη συνέχεια με σκανδα-λώδη τρόπο στον άσχετο με μεταλλεία Μπόμπολα και σε ένα ρουμάνικο σκοτεινό κεφάλαιο. Όλο αυτό το επιλεκτικό σαμποτάζ έχει γίνει πάντα σε συνεννόηση με τον Καραμανλή που δίνει διαρκώς όση περισσότερη εξουσία μπορεί στο ψευτοΚΚΕ και με την κλίκα Λαλιώτη-Παπανδρέου-Σημίτη που ήδη έχει αρχίσει να παραδίνει το ΠΑΣΟΚ στους πρώην κνίτες του ΣΥΝ. Είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο πως όλοι τους μαζί σιωπούν για τα ληστρικά διόδια που εισπράττει από τους πολίτες στην Αττική Οδό ο πιο ισχυρός μέτοχος της Μπόμπολας.

Δεν θα υπάρξει διέξοδος αν δεν υποχρεωθεί η τετρακομματική διακυβέρνηση της χώρας να σταματήσει το σαμποτάζ σε όλους τους τομείς, που σημαίνει στην πραγματικότητα ότι δεν υπάρχει διέξοδος αν δεν συντριβεί η ίδια αυτή η τετρακομματική διακυβέρνηση που έχει σαν πολιτικό της ηγεμόνα το δίδυμο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ και σημερινό διαχειριστή της τον Καραμανλή. Αυτή η διαδικασία της ανατροπής θα γίνει δυνατή αν ανάμεσα στ’ άλλα ο λαός αρχίσει να οργανώνεται για να δώσει τέλος στο αντιβιομηχανικό και αντιαναπτυξιακό σαμποτάζ συγκροτώντας κινήματα παντού στην πόλη και στην ύπαιθρο για την ανάπτυξη και την έρευνα ενάντια στο καθεστώς της διαφθοράς και του αντιπαραγωγικού παρασιτισμού.