Ο θάνατος του πατριάρχη Αλεξανδρείας έρχεται σε μια περίοδο που η Ρωσία προσπαθεί να κερδίσει, για τις ανάγκες της εξωτερικής της πολιτικής, όλα τα κέντρα της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας. Επιβάλλεται λοιπόν να είμαστε καχύποπτοι για το αν η πτώση του ελικοπτέρου που μετέφερε τον πατριάρχη στο Άγιο Όρος ήταν ένα ατύχημα ή μια δολοφονική ενέργεια. Η περίπτωση του ευρωπαιόφιλου υφυπουργού εξωτερικών Κρανιδιώτη που σκοτώθηκε στα 1999 με ένα περίεργο αεροπορικό δυστύχημα είναι χαρακτηριστική. Ο Κρανιδιώτης θα υπέβαλε υποψηφιότητα για την κυπριακή προεδρία και κανένας ρωσόφιλος τύπου Παπαδόπουλου ή οποιοσδήποτε άλλος δεν θα μπορούσε να του κόψει το δρόμο.
Η μοναδική νύξη για δολοφονία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας που έγινε δημόσια, αλλά αποσύρθηκε αμέσως, προήλθε από τους Ρώσους, που είπαν ότι με το ίδιο ελικόπτερο θα ταξίδευε σε κάποια στιγμή και ο Πούτιν κατά τη διάρκεια της απόβασής του στο Άγιο Όρος. Αυτή όμως η έμμεση υποστήριξη του ενδεχόμενου της δολοφονίας κινεί την υποψία ότι θέλει η ίδια η Ρωσία να αποσείσει μελλοντικά κάθε υποψία εναντίον της και να τη ρίξει στους αντιπάλους της.
Ο Πέτρος ήταν όπως φαίνεται ένας ενδιάμεσος ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία. Είχε πάρει θέση υπέρ του Φαναρίου στην αντιπαράθεσή του με τον Χριστόδουλο αλλά με αρκετά τυπικό και ψυχρό τρόπο και είχε τοποθετηθεί επίσης με μετριοπάθεια υπέρ του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. Ταυτόχρονα όμως τον υποστήριζε το ΑΚΕΛ και το κυπριακό ρωσόφιλο κεφάλαιο όπως και η μονή Κύκκου που κυριαρχεί οικονομικά στην Κύπρο. Επίσης ο ίδιος υποστήριζε για Αρχιεπίσκοπο Κύπρου τον ίδιο μητροπολίτη που υποστηρίζει το ΑΚΕΛ. Μάθαμε για τις δουλειές των Κυπρίων στην Οδησσό με τα ακίνητα του πατριαρχείου Αλεξανδρείας, όπως επίσης και για τις δουλειές των Κυπρίων στο κέντρο της Αλεξάνδρειας. Δουλειές από τις οποίες αποκλείονταν το φιλοδυτικό κεφάλαιο, όπως σαν παράδειγμα ο Λάτσης. Οι ενδιάμεσοι κινδυνεύουν πάντα περισσότερο όταν παρεμβάλλονται σε στρατηγικής σημασίας ζητήματα. Ο Κρανιδιώτης σαν παράδειγμα προωθούσε ευρωπαϊκή λύση του Κυπριακού αλλά με το ερμαφρόδιτο και θνησιγενές σχέδιο Ανάν, ενώ αποδείχτηκε ότι η ρώσικη στρατηγική ήταν να μπει η Κύπρος στην ΕΕ διχοτομημένη, σαν μια βόμβα που τον εκρηκτικό μηχανισμό της θα ελέγχει το Κρεμλίνο.
Το ενδιαφέρον της Μόσχας για το πατριαρχείο Αλεξανδρείας είναι μεγάλο εξαιτίας του κύρους του αμέσως μετά το Κωνσταντινουπόλεως. Με συστηματική δουλειά χρόνων, όπως πάντα, το Κρεμλίνο έχει κατορθώσει να προσεταιριστεί όλους τους αραβόφωνες ορθόδοξους της περιοχής. Η Ρωσία εκμεταλλεύεται την πολιτική επιρροή της στην Αφρικανική ήπειρο για να πιέζει το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας, αλλά εκμεταλλεύεται και την οικονομική εξάρτηση του πατριαρχείου Αλεξανδρείας από τη Ρωσία, μια σχέση που βασίζεται στην ακίνητη περιουσία που κληρονόμησε το Πατριαρχείο από τους Έλληνες της Αιγύπτου και της ευρύτερης περιοχής που τμήμα τους δραστηριοποιούνταν στην τσαρική Ρωσία και στον Εύξεινο Πόντο. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όπως και η σημερινή κυβέρνηση βοήθησαν αυτή την πολιτική αφού το πατριαρχείο, μετά την αποχώρηση των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας, εξαρτάται πολιτικά από το βαθμό υποστήριξης που του παρέχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Πέρα από τη ρώσικη πίεση το πατριαρχείο Αλεξανδρείας βρίσκεται σε μια εχθρική γι αυτό θάλασσα μονοφυσιτών, των κοπτών, στην Αίγυπτο και την Αιθιοπία με πατριάρχη τους ένα πρόσωπο που έχει προσλάβει μυθικές διαστάσεις στα μάτια των πιστών του, τον Σενούντα.
Η κατάληψη των τριών πατριαρχείων Αντιόχειας, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας είναι αναγκαία βήματα στη στρατηγική του Κρεμλίνου που έχει σαν στόχο την ακύρωση των πρωτίων της Κωνσταντινούπολης στην Ορθοδοξία και την ανάδειξη της Μόσχας σαν Νέας Ρώμης. Η καγκεμπίτικη Ρωσία εκτός από το να αμφισβητεί άμεσα το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με την καίρια βοήθεια του Χριστόδουλου και των υποτελών στη Ρωσία σημερινών ελληνικών κομματικών ηγεσιών, προσπαθεί να στερήσει από το Φανάρι και τις πηγές της ορθόδοξης παράδοσης. Πρόκειται για μια εκκλησιαστκή και θρησκευτική-δογματική παράδοση που έχει δημιουργηθεί σε όλα αυτά τα πατριαρχεία και την οποία εκπροσωπεί και διαχειρίζεται το φανάρι σαν το πατριαρχείο που έχει τα πρωτεία. Τα τρία προηγούμενα πατριαρχεία είναι σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά θέσμια βασικοί θεμελιωτές και φύλακες αυτής της παράδοσης, μιας παράδοσης που αποτελεί θεμελιώδες συστατικό στοιχείο του θρησκευτικού δόγματος. Αυτός που ελέγχει αυτή την παράδοση μπορεί τελικά να περικυκλώσει και να ελέγξει και το Φανάρι. Τι θρησκευτικό κύρος σαν παράδειγμα μπορεί να έχει μια καταδίκη του μονοφυσιτισμού, από δογματική άποψη από το Φανάρι, αν το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ακολουθώντας στο μέλλον τη Μόσχα ρίχνει για παράδειγμα γέφυρες στον Σενούντα για τον προσεταιρισμό του. Η Δ΄ οικουμενική σύνοδος που καταδίκασε τον μονοφυσιτισμό μάλλον αποτελεί υποθήκη του πατριαρχείου Αλεξανδρείας παρά οποιουδήποτε άλλου πατριαρχείου. Οι ρίζες του ορθόδοξου μοναχισμού βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Σινά και της Αιγύπτου περιοχές που ανήκουν στα Ιεροσόλυμα, την Αλεξάνδρεια και την Αντιόχεια και όχι στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό το πνεύμα του μοναχισμού μεταφέρθηκε μετά την εξάπλωση των μουσουλμάνων στον Άθω. Ήδη το πατριαρχείο Αντιοχείας έχει γίνει εξάρτημα της Ρώσικης πολιτικής. Στα Ιεροσόλυμα που τα πράγματα είναι δυσκολότερα για τους Ρώσους συμβαίνει ότι και στο Άγιο Όρος. Χιλιάδες πιστοί Ρώσοι διοχετεύονται με μια κρατική πολιτική σαν επισκέπτες κάνοντας έτσι αισθητή την πολιτική και θρησκευτική παρουσία του ρώσικου παράγοντα.
Στις 27/09/2004 ο ρωσόφιλος πατριάρχης Αντιοχείας επισκέφθηκε τη χώρα μας για να επηρεάσει την εκλογή του Πατριάρχη που θα διαδεχτεί τον Πέτρο στην Αλεξάνδρεια. Η βασική επιλογή του ελληνικού τετρακοματικού καθεστώτος είναι ο Θεόδωρος μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και δευτερευόντως ο Μακάριος Κένυας. Ο Θεόδωρος βοηθήθηκε στην αρχή της καριέρας του από ρωσόφιλους εθνικιστικούς κύκλους στο Ηράκλειο Κρήτης, είναι πνευματικό παιδί του Παρθένιου, είναι λάτρης των σλαβικών εκκλησιών και πήγε για μεταπτυχιακά στο Λένινγκραντ. Από το 1985-1995 ήταν έξαρχος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Οδησσό. Ταυτόχρονα εκπροσώπησε και το Φανάρι στην Μόσχα. Ο Μακάριος είναι Κύπριος και σπούδασε στο Παρίσι στην σχολή του Αγ. Σεργίου που ελέγχεται από τους Ρώσους και υποστηρίζεται από το ρωσόφιλο κυπριακό κεφάλαιο. Η γραμμή στη σειρά των πατριαρχών της Αλεξάνδρειας είναι λοιπόν ο Παρθένιος που δεν είχε σχέση με τη Ρώσικη πολιτική, ο ενδιάμεσος Πέτρος και σήμερα αναζητείται ο ρωσόφιλος αντικαταστάτης.
Ένα σημαντικό λάθος του Πέτρου, είναι ότι μετά την άνοδό του στην πατριαρχία άλλαξε τον τρόπο εκλογής του Πατριάρχη. Και αυτό για να διευκολυνθούν φαινομενικά οι διαδικασίες που ταλάνισαν το πατριαρχείο στην εκλογή του ίδιου του Πέτρου. 144 εκλέκτορες λαϊκοί και 56 κληρικοί ψήφιζαν τρεις υποψήφιους από τους οποίους η ιερά σύνοδος του πατριαρχείου ψήφιζε τον Πατριάρχη. Στη νέα εκλογή όπως φαίνεται το τριπρόσωπο θα εκλεγεί από 27 κληρικούς και στη συνέχεια η σύνοδος που συμπεριλαμβάνει 13 μητροπολίτες θα εκλέξει τον Πατριάρχη (Ελευθεροτυπία 28/09/04). Έτσι η νέα εκλογή εξαρτάται μόνο από τους εξαρτημένους αρχιερείς. Μέχρι πριν λίγες ημέρες κανείς δεν γνώριζε τον τρόπο εκλογής γιατί προφανώς υπήρξαν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελληνική κυβέρνηση και στην Αιγυπτιακή. Και αυτό είναι σημείο κλειδί. Οι λαϊκοί εκλέκτορες είναι δυσκολότερο να επηρεαστούν από μια κρατική δύναμη. Είτε ο θάνατος του Πέτρου ήταν δολοφονία είτε όχι, η αλλαγή του τρόπου εκλογής παίζει καθοριστικό ρόλο. Άνοιξε τον δρόμο στην εύκολη εκλογή πατριάρχη από την Ρωσία ή τώρα ή στο μέλλον.