Το χτύπημα στην ακτοπλοΐα συνεχίζεται σταθερά από τους σαμποταριστές. Μετά τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργήθηκαν στις Μινωικές Γραμμές με αφορμή το ναυάγιο του Σαμίνα σειρά έχει τώρα η ΔΑΝΕ. Τότε το μέτωπο και των τεσσάρων κομμάτων έριξε όλο το φταίξιμο για το ναυάγιο στην εταιρία εξαναγκάζοντας το διευθύνοντα σύμβουλο της HFD Σφηνιά σε αυτοκτονία. Στη συνέχεια και μέσα σε ένα δυσμενές πολιτικό κλίμα που οι σαμποταριστές είχαν δημιουργήσει η HFD και η μητρική της εταιρία Μινωικές υποχρεώθηκαν να πληρώσουν τεράστια ποσά σαν χρηματική αποζημίωση σε συγγενείς των θυμάτων του ναυάγιου. Σε αυτά τα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και τις βόμβες που έπεφταν κάθε φορά που οι Μινωικές προσπαθούσαν, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν τα οικονομικά τους προβλήματα, να προσεγγίσουν με το βασικό ανταγωνιστή τους στις γραμμές της Κρήτης την ΑΝΕΚ. Εδώ πρέπει επίσης να προσθέσουμε και τις άδειες που έδωσαν στην Blue Star Ferries για να βάλει πλοία στις γραμμές της Κρήτης (καθώς επίσης και των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων). Αυτές οι άδειες επιδείνωσαν όχι μόνο τα οικονομικά προβλήματα των Μινωικών όσο και κυρίως της ΔΑΝΕ σαν μικρότερης και με μεγαλύτερα προβλήματα εταιρίας.
Η ναυτιλιακή εταιρεία ΔΑΝΕ (με ένα μεγάλο αριθμό μικρομετόχων κατοίκων των Δωδεκανήσων και με στρατηγικό επενδυτή την ΑΝΕΚ) έφτασε στη χρεοκοπία και στη διάλυση. Στην εταιρεία αυτή δουλεύουν περίπου 350 ναυτικοί. Η ΔΑΝΕ ξεκίνησε σαν μια εταιρεία λαϊκής βάσης το 1977 και εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Εξαιτίας όμως της κακοδιοίκησής της, το 1999 μπήκε κάτω από το καθεστώς του άρθρου 44 του ν. 1892/1990 αφού προηγούμενα είχε σταματήσει η διαπραγμάτευσή των μετοχών της στο Χρηματιστήριο. Την ίδια περίοδο μπήκε στη ΔΑΝΕ σαν στρατηγικός επενδυτής η ΑΝΕΚ. Η ΑΝΕΚ εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις που αφορούσαν το άρθρο 44 και έτσι η ΔΑΝΕ θα ξεκινούσε τα δρομολόγιά της από την 1-10-2002 στις γραμμές της Δωδεκανήσου. Βάσει του υφιστάμενου τότε νομικού πλαισίου ή θα έπρεπε να βάλει τα τρία πλοία της σε γραμμές που είχαν κέρδος (Κως-Ρόδος) ή θα έπρεπε να κάνει δωρεάν την άγονο γραμμή εξυπηρετώντας όλα τα μικρά νησιά της Δωδεκανήσου έχοντας όμως σαν αντιστάθμισμα για τις ζημιές της, την αποκλειστική εκμετάλλευση των γραμμών Δωδεκανήσου για τρία χρόνια από 2002-2005. Η ΔΑΝΕ ακολούθησε τη δεύτερη λύση σε συμφωνία με τον ανταγωνιστή της στις ίδιες γραμμές G.G Ferries.
Εδώ ακριβώς χτύπησαν οι σαμποταριστές.
Το ίδιο έτος το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας μονομερώς αθέτησε τη σύμβαση που είχε υπογράψει με τη ΔΑΝΕ και έδωσε άδεια για δρομολόγια στα Δωδεκάνησα στο Blue Star και στο Αίολος-Κεντέρης. Τα πλοία αυτά είναι γρηγορότερα και πιο σύγχρονα από τα τρία πλοία της ΔΑΝΕ με αποτέλεσμα αυτή να έχει συνέχεια από τότε μέχρι και σήμερα οικονομικές ζημιές, όπως είναι ευνόητο. Η ΔΑΝΕ προσφεύγει τότε στα δικαστήρια στα οποία και δικαιώνεται με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά υπ' αριθμόν 187,188,189 του 2004 σχετικές με το θέμα της παράνομης δρομολόγησης πλοίων άλλων εταιρειών στη γραμμή, οι οποίες εξεδόθησαν τον περασμένο Απρίλιο. Παρόλα αυτά όμως το ΥΕΝ δεν έχει πάρει από τότε καμιά θέση. Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Όπως σημειώνει η διοίκηση της εταιρίας σε επιστολή που έστειλε στο ΥΕΝ, στο υπουργείο εθνικής οικονομίας και στο υπουργείο Αιγαίου: «πρέπει να σας κάνουμε γνωστό ότι μετά την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 44 και λόγω δυσμενών οικονομικών στοιχείων (σφραγισμένες επιταγές κλπ) ουδέποτε μπόρεσε να λειτουργήσει φυσιολογικά μέσω Τραπεζικού συστήματος. Αναλυτικότερα δεν είχε και δεν έχει τη βοήθεια κανενός Τραπεζικού Ιδρύματος, δεν έχει δάνεια από τις Τράπεζες , αλλά συγχρόνως ούτε τις φυσιολογικές απολαβές μίας εταιρείας όπως μπλοκ επιταγών, λογαριασμούς διευκόλυνσης επιταγών κλπ.»(Ναυτεμπορική, 24-8). Με μια τέτοια οικονομική ασφυξία είναι φυσιολογικό για οποιαδήποτε εταιρία να πεθάνει.
Η ΔΑΝΕ λοιπόν άρχισε να συσσωρεύει χρέη προς πάντες. Λιμενικά ταμεία, ασφαλιστικά ταμεία, ΝΑΤ και να έχει αφήσει απλήρωτο το προσωπικό της για 6 μήνες. Λόγω της αδυναμίας της εταιρίας να πληρώσει τους ναυτικούς και με παρέμβαση του υπουργού Ναυτιλίας αποφασίστηκε ομόφωνα από το ΔΣ του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, στο οποίο συμμετέχουν και εκπρόσωποι των εφοπλιστών και των ναυτεργατικών οργανώσεων που ελέγχονται από το ψευτοΚΚΕ) την Παρασκευή 20-8,), να δοθούν τρεις μήνες μισθοί σε αυτούς, βασιζόμενοι στο νόμο 1220/81. Έτσι κάποια λύση φαίνονταν στον ορίζοντα. Αυτό θα έδινε μια παράταση ζωής στη ΔΑΝΕ που στο μεταξύ άρχισε διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες για τη χορήγηση ενός δανείου 4 εκατομμυρίων ευρώ. Παρόλα αυτά όμως: «την κατάσχεση των πλοίων της ΔΑΝΕ «Ρόδος» και «Πάτμος» αποφάσισε το Πρωτοδικείο Πειραιά. Πρόκειται για τρεις αποφάσεις με αριθμό 5935 έως 5943 του 2004, που αναφέρονται σε ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν κατά της ΔΑΝΕ 12 ναυτεργάτες που εργάζονται στα πλοία της εταιρείας. Τα πλοία θα κατασχεθούν για οφειλές μέχρι του ποσού των 279.000 ευρώ» (Ναυτεμπορική, 20-8). Τα πλοία κοστίζουν αρκετές δεκάδες εκατομύρια ευρώ! Στο μεταξύ το τρίτο πλοίο της ΔΑΝΕ το «Διαγόρας» παραμένει δεμένο στον Πειραιά λόγω της επίσχεσης εργασίας στην οποία έχει προχωρήσει το πλήρωμά του. Πως λοιπόν να βρει λεφτά να πληρώσει η ΔΑΝΕ αφού το καλύτερό της πλοίο έχει μείνει στον Πειραιά; Και όχι μόνον αυτό. Λόγω της επίσχεσης τα πλοία δεν έχουν ούτε και φύλακες για να τα προφυλάσσουν από κλοπές ή άλλες ζημιές. Μια ακόμη παραγωγική δύναμη καταστρέφεται από το ψευτοΚΚΕ.
Την επόμενη όμως ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του ΝΑΤ έκαναν ένσταση κατά της απόφασης με το αιτιολογικό ότι ο νόμος 1220/81 αναφέρεται σε ναυτικούς που έχουν εγκαταλειφθεί στο εξωτερικό από πλοία με ελληνική σημαία. Τελικά βρέθηκε η φόρμουλα να δανείσει το ΝΑΤ την Εστία Ναυτικών το απαιτούμενο ποσό και αυτή να το δώσει στους ναυτικούς.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η ΔΑΝΕ βρίσκεται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Το κράτος από τη μια και το ψευτοΚΚΕ σαν επικεφαλής των ναυτεργατών από την άλλη έχουν βάλει σα στόχο τη διάλυση της εταιρίας που φαίνεται δύσκολο να επιβιώσει. Ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, Γ. Τούσσας, αμέσως μετά τη συνάντηση των ναυτεργατών με τον υπουργό Κεφαλογιάννη ξεκαθάρισε προς τους συγκεντρωμένους ναυτεργάτες: «Προωθείται μεν μία λύση στο θέμα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι το πρόβλημα της ΔΑΝΕ λύνεται και οριστικά. Εμείς απαιτούμε να δοθούν όλα τα χρήματα που οφείλονται στους ναυτεργάτες της εταιρίας (σ.σ. μισθοί από το Φλεβάρη, επιδόματα και δώρα του 2003). Αμφισβητούμε ότι η απόφαση του ΝΑΤ δεν καλύπτεται νομικά. Υπάρχει πίεση από τους εφοπλιστές και τους εντολοδόχους τους για να μην εφαρμοστεί..»(Ριζοσπάστης, 25-8).
Όταν μια εταιρία που απασχολεί τόσους εργαζόμενους κινδυνεύει να σταματήσει να λειτουργεί τότε κάθονται στο τραπέζι η εργοδοσία, οι εργαζόμενοι και το κράτος και βρίσκουν μια λύση αποδεκτή από όλους στο πλαίσιο του να μην κλείσει η επιχείρηση. Στη χώρα μας και στους χώρους που ελέγχουν οι σαμποταριστές τους εργαζόμενους, στο όνομα της ‘‘ταξικής πάλης’’ οι επιχειρήσεις κλείνουν. Το ψευτοΚΚΕ καταργεί τους εργάτες και ταυτόχρονα την ταξική πάλη καταστρέφοντας τις παραγωγικές δυνάμεις.