Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΣΥΝ - ΨΕΥΤΟΚΚΕ

Έχουμε γράψει ότι ο Καραμανλής θα βοηθήσει τον Γ. Παπανδρέου να εκκαθαρίσει από τον κρατικό μηχανισμό αλλά και μέσα στο ΠΑΣΟΚ όλα τα στελέχη που αντιστέκονται στην πολιτική της συμμαχίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΝ. Αντίστοιχα ο Γ. Παπανδρέου βοηθάει τον Καραμανλή να εκκαθαρίσει το δικό του στρατόπεδο, ειδικά τα στελέχη που έχουν αντίθεση με την πολιτική του «μεσαίου χώρου» που μεταφράζεται τελικά σε προσέγγιση με το ψευτοΚΚΕ. Οι δύο ηγεσίες έχουν στη φαρέτρα τους τη μέθοδο των επιλεκτικών αμοιβαίων εκκαθαρίσεων μέσο του εντοπισμού επιλεγμένων σκανδάλων με πιο τυπικές περιπτώσεις εκείνες των Νεονάκη και Πάχτα.

Η εκκαθάριση του Τσιτουρίδη η οποία χρεώνεται μάλιστα πολιτικά στο φιλοδυτικό στρατόπεδο της Μπακογιάννη ήταν η αρχή του νέου χορού των σκανδάλων (ποτέ κανείς δεν εκκαθαρίζεται από τους ρωσόφιλους αν δεν έχει προηγούμενα εμφανιστεί σαν επίσημος θύτης του ένα επόμενο θύμα εκκαθαρίσεων). Στο στόχαστρο τώρα μπαίνουν οι Α. Τσοχατζόπουλος και Γ. Παπαντωνίου, ενώ ο Βούγιας ήταν η πρώτη «παράπλευρη απώλεια» της νέας φάσης εκκαθαρίσεων οι οποίες φαίνεται ότι θα ακολουθούν «παράλληλη πορεία».

Η υπόθεση Τσιτουρίδη

Η υπόθεση Τσιτουρίδη μοιάζει αρκετά με την υπόθεση Πάχτα, δηλαδή ακαριαίος αποκεφαλισμός χωρίς έρευνα για την ενοχή του θύματος. Παραδόξως και στις δύο υποθέσεις εμπλέκεται ο Βούγιας, ο οποίος τα καταφέρνει να επιβιώνει αλώβητος πολιτικά απ’ όλα τα σκάνδαλα. Ο Βούγιας θυσιάζεται κάθε φορά για να σώσει τον αρχηγό του και εκείνος δεν παραλείπει στον κατάλληλο χρόνο να του ανταποδώσει το «αυτοθυσιακό» του πνεύμα.
Ο Τσιτουρίδης, είχε γίνει ενοχλητικός για το ψευτοΚΚΕ ήδη από τότε που ήταν γενικός γραμματέας Γεωργίας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη οπότε είχε «στείλει στη Δικαιοσύνη πλήθος ανθρώπων που πήραν παράνομα κοινοτικές επιδοτήσεις –ανάμεσά τους δε ήταν πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ. Έθεσε τότε τις βάσεις για την εξυγίανση των κυκλωμάτων στο βαμβάκι, το λάδι και τα σιτηρά» (Ελευθεροτυπία, 10/3/2004). Όπως είναι γνωστό η βάση του ψευτοΚΚΕ στην αγροτιά αποτελείται ακριβώς από αυτούς που τράφηκαν παράνομα από τα κοινοτικά κονδύλια.
Την τελευταία περίοδο φαίνεται ότι τόσο ο ΣΥΝ όσο και το ψευτοΚΚΕ είχαν δυσαρεστηθεί με τον Τσιτουρίδη γιατί ακολουθούσε μία φιλοευρωπαϊκή πολιτική ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής. Ιδιαίτερα είχαν ενοχληθεί από την πρόθεσή του να αποχαρακτηρίσει αγροτικές εκτάσεις που είχαν χαρακτηριστεί δασικές και να τις αποδώσει στους ιδιοκτήτες τους για να τις χρησιμοποιήσουν για παραγωγή.
Ενώ αυτά ετοίμαζε ο Τσιτουρίδης εμφανίστηκε χωρίς να υπάρχει κανένας προφανής λόγος, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Συλβάνα Ράπτη, να ερευνά την υπόθεση της μετεγγραφής του γιου του από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης στην Πάντειο και να καταθέτει ερώτηση στη Βουλή γιατί αυτή η μετεγγραφή έγινε με το αιτιολογικό των «λόγων ασφαλείας», το οποίο χαρακτήρισε «πρωτοφανές». Αμέσως, βγήκε όλο το ΠΑΣΟΚ στην επίθεση ενάντια στο «τρομερό» αυτό σκάνδαλο, το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα (!),
Όλα τα κανάλια και οι εφημερίδες τάχθηκαν αστραπιαία εναντίον του «αμαρτωλού» υπουργού, και χωρίς καν να εξεταστεί αν ήταν ή όχι νόμιμη η συγκεκριμένη μετεγγραφή, απλά και μόνο με το στοιχείο ότι ο Τσιτουρίδης είχε επισκεφθεί τον πρύτανη της Παντείου για να προωθήσει το αίτημά του, ο Καραμανλής ζήτησε την ίδια στιγμή την παραίτησή του. Ο Τσιτουρίδης παραιτήθηκε, και η παραίτησή του έγινε φυσικά αμέσως δεκτή. Μάλιστα, ειπώθηκε ότι η είδηση για τη μετεγγραφή έφτασε στη Ράπτη από την πλευρά Μπακογιάννη. Το ότι δεν ήταν η Μπακογιάννη που οργάνωσε αυτή την επίθεση- αν και έδειξε τη χαρά της γι αυτήν- φάνηκε καθαρά από το ότι έμεινε στη θέση του ο καραμανλικός υφυπουργός Παιδείας Καλός, του οποίου το όνομα αναμίχτηκε στην όλη υπόθεση, και μάλιστα αν όλες οι κατηγορίες έστεκαν αυτός ήταν ο πρώτος που έπρεπε να παραιτηθεί και όχι ο Τσιτουρίδης.
Συγκεκριμένα, ανάμεσα στα πολλά που έλεγε στα κανάλια ο πρύτανης της Παντείου εξιστορώντας την υπόθεση Τσιτουρίδη ήταν και ότι στο περίφημο ραντεβού τον συνόδευσε ο υφυπουργός Καλός, ο οποίος σύμφωνα με τον πρύτανη όλη την ώρα της συνάντησης ήταν σε μία γωνιά και δεν μιλούσε καθόλου! Επειδή την εκκαθάριση του Καλού δεν την ήθελε το καθεστώς, η ανάμιξη του στην υπόθεση υποβαθμίστηκε και δεν αναζητήθηκε καμία ευθύνη γι’ αυτόν. Το καθεστώς αποκεφάλισε αμέσως τον αντίπαλό του, τον Τσιτουρίδη, ενώ προστάτευσε με την ίδια αποτελεσματικότητα τον άνθρωπό του Καλό.
Στο μεταξύ η ΝΔ σαν κομματικός μηχανισμός θύμωσε αρκετά από αυτή την αιφνιδιαστική εκκαθάριση, οπότε στελέχη της αναζήτησαν το αντίστοιχό «μετεγγραφικό» σκάνδαλο στο ΠΑΣΟΚ, και ανακάλυψαν ότι ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Βούγιας, όταν ήταν υφυπουργός Μεταφορών και χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζήτησε και πέτυχε τη μετεγγραφή της κόρης του χωρίς να υπάρχει καμία νόμιμη προϋπόθεση για αυτό. Τουλάχιστον ο Τσιτουρίδης είχε επικαλεστεί την ύπαρξη αντικειμενικών όρων για την υπαγωγή στο συγκεκριμένο νόμο. Ο Βούγιας χρησιμοποίησε ωμά την πολιτική του ισχύ καθώς και τα παράνομα προνόμια μιας καθηγητικής συντεχνίας.
Όταν αποκαλύφθηκε αυτό που ο ίδιος ο Βούγιας δεν αρνήθηκε, προβάλλοντας το σαθρό επιχείρημα ότι «όλοι οι καθηγητές πανεπιστημίου το ίδιο έκαναν», βγήκαν αμέσως οι Γ. Παπανδρέου και Μ. Δαμανάκη να τον υπερασπίσουν και κατάφεραν να τον κρατήσουν στη θέση του για λίγες μέρες. Ωστόσο η πίεση από τη ΝΔ ήταν αφόρητη, και ο Κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να την κρατήσει. Αλλά ακόμα μεγαλύτερη ήταν η πίεση από στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως η Β. Παπανδρέου, ο Μαγκριώτης, ο Κουλούρης και ο Βενιζέλος που δεν τους αρέσει καθόλου η συγκέντρωση της κομματικής εξουσίας σε ανθρώπους του ΣΥΝ όπως ο Βούγιας και βρήκαν την ευκαιρία να ζητήσουν να «αποδείξει την προσωπική του ευθιξία». Έτσι, ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να τον καθαιρέσει. Δήλωσε όμως ότι θα τον χρησιμοποιήσει σε άλλες πολιτικές θέσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και ότι δεν αποσύρει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του, μεταχείριση την οποία δεν είχε ο Τσιτουρίδης από τον Καραμανλή.
Από την άλλη τόσο το ψευτοΚΚΕ όσο και ο ΣΥΝ εμφανίζονται σε αυτή τη φάση περισσότερο φίλοι των θυμάτων και «εγγυητές των θεσμών» και λιγότερο «κεφαλοκυνηγοί», αφού αυτό το ρόλο έχουν τώρα οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου. Έτσι ο Αλαβάνος του ΣΥΝ μόνο τρυφερά λόγια είχε για τον Τσιτουρίδη αφού κατάγγειλε στη Βουλή τον ρόλο των ΜΜΕ στην υπόθεση, χωρίς όμως να θίξει καθόλου την πολιτική ευθύνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα του Γ. Παπανδρέου. Επίσης ήταν ξεκάθαρος στο ότι ο Τσιτουρίδης όφειλε να παραιτηθεί.
Το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ χρειάστηκε να είναι επικεφαλής στις εκκαθαρίσεις σε βάρος του ΠΑΣΟΚ το 1989 όσο στη ΝΔ διστάζανε να προχωρήσουν σε αυτές γιατί η ηγεσία της δεν ήταν ακόμα φιλορώσικη. Με την άνοδο του Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ αυτό το πρόβλημα λύθηκε. Τώρα ο Καραμανλής μπορεί να χτυπάει με μεγάλη δύναμη απ΄έξω οπότε εύκολα ο Παπανδρέου θα μπορεί να αποκεφαλίζει από μέσα (Δες περίπτωση Πάχτα και τώρα δες την εγκατάλειψη από τον Παπανδρέου των Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου, ). Από την άλλη και εντελώς συμμετρικά το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χτυπάει απ έξω δυνατά και ο Καραμανλής τώρα ακόμα πιο δυνατά να εκκαθαρίζει από μέσα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι πια υποχρεωτικό για το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ να αναλαμβάνουν το ρόλο του σκληρού όπως είχαν κάνει στην πρώτη κάθαρση. Τώρα μπορούν να είναι οι πιο «καλοί» και γενναιόδωροι με το θύμα και έτσι να το κερδίζουν πολιτικά την ώρα ακριβώς που για το δικό τους συμφέρον τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ το καταβροχθίζουν. Για την ακρίβεια δεν φαίνεται ότι το καταβροχθίζουν οι ίδιοι οι Καραμανλής και Παπανδρέου αντίστοιχα, αλλά κάποια άλλα πολιτικά ρεύματα και άλλα στελέχη που πρόκειται να εκκαθαριστούν με τη σειρά τους στο μέλλον. Και τέτοια ρεύματα και στελέχη υπάρχουν άφθονα. Αυτά τα δύο κόμματα αποτελούνται κυρίως από αλληλομισούμενες φράξιες που ενώνονται για τη μεγάλη επιχείρηση της άλωσης του κράτους. Τίποτα πιο εύκολο από το να δουλέψει κανείς τις αντιθέσεις τους.
Εκεί οφείλεται αυτή η τρομακτική έλλειψη χαρακτήρα στα δύο μεγάλα κόμματα που επιτρέπει στον Καραμανλή να υποδεικνύει στον Παπανδρέου το θύμα του εσωκομματικού αποκεφαλισμού και ο παπανδρέου να το αποκεφαλίζει χωρίς οι πασόκοι να εξεγείρονται. Εκεί το να υποδεικνύει την αντίστοιχη καρατόμηση ο Παπανδρέου στον Καραμανλή και αυτός να την εκτελεί σε χρόνο μηδέν χωρίς οι νεοδημοκράτες να εξεγείρονται.

Α. Τσοχατζόπουλος-Γ. Παπαντωνίου: Η εγχείριση στην «παλαιά φρουρά» του ΠΑΣΟΚ

Αυτοί οι δύο παραπάνω προφανώς με εντολή Καραμανλή βρέθηκαν υπόλογοι αμέσως μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τη ΝΔ. Συγκεκριμένα η υπόθεση της δικαστικής έρευνας των εξοπλιστικών προμηθειών για τα ρώσικα αντιαεροπορικά TOR – Μ1 και τα αμερικάνικα ραντάρ TPQ-37 ξεκίνησε αρχές Απρίλη με πρωτοβουλία του υπουργού Άμυνας Σπηλιωτόπουλου και διεκπεραιώθηκε ταχύτατα. Εν τω μεταξύ το καλοκαίρι είχε καλλιεργηθεί το έδαφος ενάντια στον Άκη Τσοχατζόπουλο με την ευκαιρία μίας πολυτελούς δεξίωσης που έκανε για το γάμο του στο Παρίσι. Τότε είχε ξεσπάσει μία επίθεση στις εφημερίδες και στα κανάλια για προκλητική «επίδειξη πλούτου» που μπορεί να αποκτήθηκε μόνο με μίζες, στην οποία ο Τσοχατζόπουλος έμεινε τελείως ακάλυπτος από το κόμμα του.
Η σπουδή αυτή είναι παράξενη αφού για τον ίδιο τον Τσοχατζόπουλο οποιαδήποτε ποινική ευθύνη έχει παραγραφεί ενώ για τον Παπαντωνίου θα παραγραφεί πολύ σύντομα και πριν μπορέσει να κινηθεί οποιαδήποτε ποινική διαδικασία. Ακόμα πιο παράξενο είναι πως ξαφνικά το κέντρο της διαπλοκής έφυγε από τους μεγαλοεργολάβους και τα δημόσια έργα, δηλαδή έφυγε από τον κατάσκοπο Κόκκαλη και τον Υπερθυσικά φουσκωμένο σε μια δεκαετία Μπόμπολα και μετατοπίστηκε στους Παπαντωνίου και Τσοχατζόπουλο και τις εξοπλιστικές προμήθειες. Επίσης, παρόλο που αυτές τις προμήθειες τις αποφάσισε το ΚΥΣΕΑ, δηλαδή το υπουργικό συμβούλιο στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου σαν υπουργός Εξωτερικών, κανένας δεν ασχολείται με τις δικές του ευθύνες για το θέμα αυτό..
Αυτά τα παράξενα φαινόμενα συμπίπτουν με το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Τσοχατζόπουλο γιατί ο τελευταίος είναι αντίθετος με το «ανοιχτό κόμμα», δηλαδή με το σχέδιο του Γ. Παπανδρέου να δώσει σε ανθρώπους του ΣΥΝ την κομματική εξουσία όπως έχει κάνει με τη Δαμανάκη. Όμοια ο Γ. Παπανδρέου βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Παπαντωνίου ο οποίος είναι σήμερα από τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης στον Παπανδρέου μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο λοιπόν στόχοι της νέας κάθαρσης είναι σημαντικοί πόλοι αντίστασης στα σχέδια του Γ. Παπανδρέου να διαλύσει τον παλιό κομματικό σχηματισμό στο συνέδριο του Γενάρη.
Έτσι, αμέσως μόλις η ΝΔ έκανε την πρόταση για τη συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής, ο Γ. Παπανδρέου συμφώνησε και για να τηρήσει τα προσχήματα κατέβασε δική του επίτηδες γελοία και ανυπόστατη πρόταση με την οποία ζητά η Εξεταστική να επεκταθεί και στους λιγοστούς μήνες της θητείας του Σπηλιωτόπουλου! Είναι προφανές ότι σαν κατηγορούμενοι για απιστία, οι Τσοχατζόπουλος-Παπαντωνίου θα έχουν ελάχιστα πολιτικά περιθώρια παρέμβασης σε όσα θα διαδραματιστούν στη συνέχεια μέσα στο ΠΑΣΟΚ ενόψει του συνεδρίου.

Τα επιλεκτικά σκάνδαλα και ο φασισμός

Έχουμε ξαναγράψει ότι το σοσιαλφασιστικό μέτωπο χρησιμοποιεί τα σκάνδαλα όχι για να συγκρουστεί με τη διαφθορά αλλά για να εξουδετερώσει το κομμάτι εκείνο της αστικής τάξης που με όλα τα στραβά και τις αθλιότητές του, με όλη του την παρακμή κα την πραγματική του διαφθορά θέλει κάποια αναπτυξιακή και ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και λίγο ή πολύ, συνειδητά ή ασυνείδητα αντιστέκεται στην εξουσία των ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ μέσα στο κράτος. Σε αυτό το ουσιαστικά πλειοψηφικό κομμάτι της αστικής τάξης ανήκουν τα τελευταία θύματα Τσιτουρίδης, Τσοχατζόπουλος και Παπαντωνίου. Είναι χαρακτηριστικό στην υπόθεση Τσιτουρίδη ότι το καθεστώς επιτέθηκε σύσσωμο στην υπουργό Παιδείας Γιαννάκου επειδή πήρε την απόφαση να καταργήσει το καθεστώς των μετεγγραφών σαν πηγής ρουσφετιού. Όμοια το καθεστώς αφήνει ανέγγιχτους τους ίδιους τους προμηθευτές και μεσάζοντες των εξοπλιστικών προμηθειών Λιακουνάκο, Μυτιληναίο, Κόκκαλη. Είναι επίσης χαρακτηριστικό με πόση επιμέλεια μένουν στο απυρόβλητο υπουργοί όπως ο Λαλιώτης ο οποίος έχει διαχειριστεί το μεγαλύτερο όγκο των δημόσιων έργων με τρομακτικές υπερβάσεις προϋπολογισμών και μόνο ευχαριστίες έχει ακούσει από τον διάδοχο του στο ΥΠΕΧΩΔΕ, Σουφλιά.
Επίσης, πρέπει να προσεχθεί πως στην περίπτωση Τσιτουρίδη το καθεστώς τρύπωσε μέσα στην ιδιωτική ζωή του υπουργού για να ξετρυπώσει με βάναυσο τρόπο προσωπικά στοιχεία του παιδιού του. Το ζήτημα αφορούσε την πρακτική των μετεγγραφών η οποία δεν βρισκόταν στο επίκεντρο της πολιτικής ή της κοινωνικής ζωής της χώρας, δεν συνιστούσε για τον υπουργό παράβαση των καθηκόντων του ή απιστία στο δημόσιο ούτε είχε να κάνει με βλάβη δημόσιας περιουσίας. Ήταν ένα συνηθισμένο ρουσφέτι τρίτης κατηγορίας συνηθισμένο για το κάτω «πληβείο» τμήμα του μηχανισμού εξουσίας.
Οπωσδήποτε ο Τσιτουρίδης ελέγχεται σα δημόσιο πρόσωπο και για τον τρόπο που χειρίζεται τις προσωπικές του υποθέσεις, αλλά η σφοδρότητα της επίθεσης δεν ήταν ανάλογη με την κατηγορία που του αποδόθηκε χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να απολογηθεί, ενώ το αποτέλεσμα ήταν να διαπομπευθεί ο ίδιος και ο γιος του σε όλη την ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για μεθόδους που μόνο ο φασισμός χρησιμοποιεί.
Ο επόμενος διακηρυγμένος στόχος του Καραμανλή θα είναι τα ΜΜΕ, δηλαδή η ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαγόρευση σε ιδιοκτήτες εφημερίδων, καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών να συμμετέχουν με οποιοδήποτε ποσοστό παράλληλα σε εταιρείες που αναλαμβάνουν δημόσια έργα (εννοείται ότι από τη νέα ρύθμιση θα εξαιρεθεί αυτοδικαίως ο Κόκκαλης με το Flash και το TV Magic και ο Μπομπολας με το MEGA ). Το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουν κυρίως τα τηλεοπτικά κανάλια που βρίσκονται ακόμα σε πολιτική ομηρεία αφού ούτε η κυβέρνηση Καραμανλή τους έδωσε άδειες. Ο Καραμανλής έχει φροντίσει πρώτα να περάσει το νομοσχέδιο και μετά να δοθούν οι άδειες.
Ο νέος «ανένδοτος ενάντια στη διαπλοκή» φέρνει μόνο μηνύματα φασισμού και ισχυροποίησης του καθεστώτος. Θα προκαλέσει όμως και ισχυρές αντιστάσεις. Oι φράξιες δεν θα μείνουν για καιρό στο συνηθισμένο λήθαργο τους. Έχουν μαζευτεί αρκετά πτώματα στη ντουλάπα και κάτι έχει αρχίσει να μυρίζει. Όλοι έχουν αρχίσει να ανησυχούν. Αλλωστε πολλοί δημοκράτες αρχίζουν να βλέπουν την επιλεκτικότητα στις εκκαθαρίσεις.