ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΜΠΟΜΠΟΛΑ
Ξαφνικά, στις 12/10 εμφανίζεται για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια λειτουργίας του ΕΣΡ μία πλειοψηφία 4-3 κατά του Μπόμπολα με αποτέλεσμα να μην εκδοθεί το πιστοποιητικό διαφάνειας που ζήτησε η εταιρεία “Άκτωρ” για την εκτέλεση του έργου. Και το ερώτημα είναι που βρέθηκαν οι 4. Η απάντηση είναι ότι ήταν ο εξής ένας, δηλαδή ο προσκείμενος στη ΝΔ Μορώνης. Ο Μορώνης για μεγάλο διάστημα ήταν “απών” από τις ψηφοφορίες για τα πιστοποιητικά διαφάνειας που αφορούσαν τον Μπόμπολα. Τώρα για πρώτη φορά ήταν παρών και ψήφισε “κατά”. Ο Μορώνης ήταν αυτός που έγραψε στο σκεπτικό της ψήφου του ότι ο Μπόμπολας ήταν διαπλεκόμενος με στοιχεία που προσκόμισε στο ΕΣΡ ο μεγαλοεργολάβος Εμφιετζόγλου ο οποίος στηρίζει τη ΝΔ και τον ο οποίο ο Λαλιώτης για χρόνια δεν άφηνε να πάρει έργο, ειδικά το μετρό Θεσσαλονίκης στον οποίο είχε μειοδοτήσει. Ο Εμφιετζόγλου παρουσίασε φάκελο με έγγραφα που αποδείκνυαν ότι υπάρχει ταυτότητα συμφερόντων μεταξύ πατέρα Μπόμπολα που έχει την εκδοτική Πήγασος (Έθνος), και γιου Μπόμπολα που έχει τον “Άκτωρα”, οπότε υπάρχει ασυμβίβαστο ιδιοκτησίας ΜΜΕ και εργολαβίας σε δημόσια έργα που δεν επιτρέπει την έκδοση πιστοποιητικού διαφάνειας. Στο βάθος ο Μορώνης εκπροσωπούσε το κομμάτι της ΝΔ που θέλει να γκρεμιστούν αυτοί που γιγαντώθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό όσο το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση. Αυτό το κομματί εκφράζεται τόσο στο πολιτικό (Κεφαλογιάννης) όσο και στο οικονομικό επίπεδο (Εμφιετζόγλου).
Οι υπόλοιποι της μειοψηφίας του ΕΣΡ δήλωσαν ότι καταψηφίζουν απλά γιατί θεωρούν το νόμο “αντισυνταγματικό”. Πρόκειται για τους Ίριδα Αυδή του ψευτοΚΚΕ, τον Παπακώστα του ΣΥΝ και τον Κουράκη της ΝΔ (της καραμανλικής τάσης). Αυτοί ψήφιζαν πάντα κατά σε ότι κι αν ερχόταν για να εξετάσουν με το σκεπτικό ότι ο νόμος δεν κατοχύρωνε το συνταγματικό ασυμβίβαστο και ότι άφηνε παράθυρα στους «καπιταλιστές». Άφηναν έτσι τους τρεις του ΠΑΣΟΚ (τον πρόεδρο Λασκαρίδη, τον αντιπρόεδρο Χαραλάμπη, και το μέλος Δεμίρη) να “καθαρίζουν”. Αυτοί πήραν στην πλάτη τους όλα τα πιστοποιητικά που εκδίδονταν για τον Μπόμπολα και τον Κόκκαλη. Έτσι ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και Καραμανλής είχαν εξασφαλισμένο αντικαπιταλιστικό “άλλοθι”, οι Μπόμπολας και Κόκκαλης, έπαιρναν τις δουλειές, και “διαπλεκόμενοι” εμφανίζονταν μόνο οι πασόκοι, Ό Μορώνης απομονωμένος και χωρίς κάλυψη από το κόμμα του έκανε αποχή.
Όταν όμως η ΝΔ ήρθε στην εξουσία ή καλύτερα όταν φάνηκε ότι η ΝΔ ήρθε στην εξουσία, φάνηκε πως υπήρχε θεωρητικά η πολιτική στήριξη για να γίνει η επίθεση. Η επίθεση έγινε και έμεινε στο κενό. Γιατί το καθεστώς δεν σήκωσε ένα κύμα καταγγελίας ενάντια στον Μπόμπολα και σ’ αυτούς που τον στήριξαν πολιτικά όπως είχε γίνει με τον Στέγγο ο οποίος πήρε μαζί του και έναν υφυπουργό, τον Πάχτα, χωρίς να αποδειχτεί ή να διαπιστωθεί κάποια παράβαση νόμων ή νομότυπων διαδικασιών. Γι’ αυτό αμέσως μόλις ξέσπασε το πρόβλημα, το καθεστώς κινήθηκε προς την κατεύθυνση της κάλυψης των σκανδάλων Μπόμπολα.
Μόνο ο Κεφαλογιάννης βγήκε ξανά στην επίθεση σε μία εκπομπή του MEGA με στοιχεία για το σκάνδαλο της Αττικής Οδού. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ο Καραμανλής αμέσως μόλις πήρε την εξουσία έδωσε αύξηση 25% στα διόδια της Αττικής Οδού, ενώ στήριξε τον όμιλο Μπόμπολα στη δικαστική διαμάχη με την αντίπαλη κοινοπραξία για το καζίνο της Πάρνηθας.
Η τάση της ΝΔ που θέλει αντίσταση σε Μπόμπολα και Κόκκαλη είχε δημιουργήσει ένα κλίμα εναντίον τους τις προηγούμενες μέρες με άρθρα της Καθημερινής του Αλαφούζου και της Ελευθεροτυπίας του Τεγόπουλου ενισχύοντας τις καταγγελίες Κεφαλογιάννη τον οποίο στήριξαν οι Ρουσόπουλος - Μεϊμαράκης.
Κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης σε μία αστραπιαία κίνηση ο Ριζοσπάστης με ένα φαινομενικά ανεξήγητο πρωτοσέλιδο καταγγέλλει τον τρόπο που εκδίδονται τα πιστοποιητικά στο ΕΣΡ υπέρ του Μπόμπολα. Η επίθεση επικεντρώνεται στον αντιπρόεδρο Χαραλαμπίδη (ΠΑΣΟΚ). Μετά από αυτό το θέμα Μπόμπολα εξαφανίζεται μυστηριωδώς από τον Ριζοσπάστη. Λίγες μέρες αργότερα η Αυγή, 30/10 με δημοσίευμα της στην τελευταία σελίδα αναφέρεται αρνητικά στην απόφαση του Αλαφούζου να οδηγήσει σε παραίτηση τον Καρακούση στην Καθημερινή “επειδή τον τελευταίο καιρό κατ’ επανάληψη είχε διαπιστώσει διαφορά φιλοσοφίας ως προς τη λειτουργία της εφημερίδας με τον ιδιοκτήτη Αρ. Αλαφούζο. Προσφάτως η ιδιοκτησία είχε πιέσει για να γίνουν απολύσεις συντακτών, εξέλιξη που αποδίδεται σε προσπάθεια αλλαγής της πολιτικής φυσιογνωμίας της εφημερίδας, με δεδομένο ότι η εταιρεία δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Η διεύθυνση Καρακούση είχε συνδεθεί με την πολιτική διεύρυνση του κοινού της εφημερίδας με αναγνώστες πέραν του παραδοσιακού συντηρητικού κοινού της”. Δηλαδή φαίνεται ότι ο Καρακούσης στήριζε την κνίτικη εισοδιστική-φιλορώσικη ομάδα Δελαστίκ, Παπακωνσταντίνου, Τζιαντζή μέσα στην Καθημερινή. Φαίνεται ότι το αρχικό πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη είχε στόχο να δώσει στον Αλαφούζο υποστήριξη στο θέμα Μπόμπολα με αντάλλαγμα να μην εκκαθαριστεί η κνίτική φράξια, και έτσι για να μη χάσει η ρώσικη πολιτική τα στρατηγικά αυτά δημοσιογραφικά της ερείσματα στην κατ εξοχήν εφημερίδα της δυτικόφιλης αστικής τάξης στην Καθημερινή.
Ο Μορώνης έδωσε ένα δεύτερο χτύπημα στον Άκτωρα στη συνεδρίαση του ΕΣΡ στις 26/10 στην οποία απορρίφθηκαν άλλα τρία πιστοποιητικά του Μπόμπολα. Στην τελευταία συνεδρίαση του ΕΣΡ για το θέμα απορρίφθηκαν οι ενστάσεις του “Άκτωρα” και τώρα μένει να κριθεί η υπόθεση πρώτον στο ΣτΕ και δεύτερον στις ρυθμίσεις του νέου νόμου για το “βασικό μέτοχο”.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΠΟΜΠΟΛΑ
Μόλις έπεσαν τα πρώτα βέλη στους εκπροσώπους της νέας κρατικής ολιγαρχίας Κόκκαλη και Μπόμπολα αμέσως το καθεστώς σχημάτισε προστατευτική ασπίδα γύρω τους υποστηρίζοντας τάχα τους “θεσμούς” που “πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα από πρόσωπα” και ότι η μάχη με τη “διαπλοκή” και ενάντια στη “διαφάνεια” πρέπει να γίνει με την κατοχύρωση ενός “αδιάβλητου νομοθετικού πλαισίου”. Αλλά το ζήτημα εδώ, όπως το έβαλε ο Μορώνης, δηλαδή ότι ο Μπόμπολας ήταν ιδιοκτήτης ΜΜΕ και δεν μπορούσε να αναλάβει δημόσιο έργο, ήταν η παραβίαση του ισχύοντος νόμου, οπότε δεν έμπαινε θέμα ενός καλύτερου νόμου. Απλά ο ισχύων νόμος που τον είχε υποστηρίξει με πάθος το καθεστώς όταν θεσπίστηκε έπαψε να είναι καλός όταν ήρθε σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των προστατευόμενων του ολιγαρχών. Αυτό το καθεστωτικό δόγμα είναι ότι οι νόμοι ισχύουν για όλους πλην των Κόκκαλη - Μπόμπολα. Ο νόμος που εφαρμόστηκε εναντίον τους έπρεπε αυτόματα να αχρηστευτεί.
Ο νόμος αυτός του ασυμβίβαστου μεταξύ ιδιοκτησίας ΜΜΕ και εργολαβίας σε δημόσια έργα είναι ένας νόμος που δεν έχει καθόλου να κάνει με την καταπολέμηση της διαπλοκής αφού η διαπλοκή δεν προέρχεται από τη σχέση ΜΜΕ-πολιτικής όπως ισχυρίζεται το σοσιαλφασιστικό μέτωπο για να περιορίσει και να φιμώσει τα ΜΜΕ, αλλά από τη σχέση μεγάλο κεφάλαιο – κρατικές χαριστικές αναθέσεις Είναι κοινά αποδεκτό γεγονός ότι οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι του δημοσίου Κόκκαλης και Μπόμπολας δεν γιγαντώθηκαν επειδή είχαν δύναμη στα ΜΜΕ, αλλά επειδή τους εγκατέστησε στην οικονομική ζωή της χώρας το τμήμα εκείνο της αστικής τάξης που αναζητούσε δεσμούς με τη φασιστική Ανατολή και ιδιαίτερα με τη Ρωσία, με επικεφαλής τον Α. Παπανδρέου. Γιγαντώθηκαν με χιλιάδες απευθείας αναθέσεις εργολαβιών που πληρώθηκαν δεκαπλάσια από το πραγματικό τους τίμημα. Ο Μορώνης και η τάση που εκφράζει στη ΝΔ για να χτυπήσουν τον Μπόμπολα, χρησιμοποίησαν έναν προβληματικό πραγματικά νόμο, ένα έκτρωμα μοναδικό στην Ευρώπη, που κατασκεύασε ο σοσιαλφασισμός ενάντια στην ελεύθερη λειτουργία των ΜΜΕ που λειτουργούσαν κάτω από τον έλεγχο του δυτικόφιλου κεφάλαιου. Αλλα δεν φταίνε αυτοί γι αυτό.
Γιατί αν πράγματι η ηγεσία της ΝΔ ήθελε να εξυγιάνει την οικονομική ζωή της χώρας από τις κρατικοδίαιτες βδέλλες της νέας ολιγαρχίας έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε προσεκτική εξέταση όλων των συμβάσεων που έχουν υπογραφεί με αυτούς, όλων των υπερβάσεων, των κακοτεχνιών και των ελλείψεων που έχουν εμφανιστεί κατά την εκτέλεση των έργων που ανάλαβαν, και να δώσει ώθηση σε μια δικαστική διερεύνηση σε βάθος όλων των σκανδάλων με τα οποία είναι συνδεδεμένοι. Θα έπρεπε να τους είχε ήδη περιορίσει και αποκόψει από την ανάληψη νεων δημόσιων έργων. Όμως οι πρώτες συμβάσεις που εξέτασε ο Καραμανλής ήταν αυτές των εξοπλιστικών προγραμμάτων για να βοηθήσει τον Γ. Παπανδρέου να εκκαθαρίσει το ΠΑΣΟΚ.
Αυτή τη στιγμή ο Καραμανλής επιχειρεί να αναπροσαρμόσει το νόμο για να δώσει διέξοδο στον Μπόμπολα. Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο στον Επενδυτή, 6-7/11/2004 ότι το κυβερνητικό επιτελείο διερευνά την πιθανότητα να επιτρέψει σε offshore εταιρείες που έχουν την έδρα τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι μέτοχοι σε ΜΜΕ χωρίς να απαιτείται ονομαστικοποίηση των μετοχών τους (οπότε εκεί μπορούν να “κρυφτούν” οι πραγματικές ταυτότητες των μετόχων ώστε να μη διαπιστώνεται το ασυμβίβαστο) ώστε δήθεν να μην έρθει σε σύγκρουση με την Κομισιόν που έχει εκφράσει ήδη τις αντιρρήσεις της στον ισχύοντα νόμο (μέχρι τώρα βέβαια κανένας στην ΕΕ δεν είχε ασχοληθεί με αυτόν). Επίσης θα προβλέπεται ένα μεταβατικό στάδιο για να μπορούν να γίνουν “όπου χρειαστεί οι σχετικές μεταβολές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των μέσων ενημέρωσης”.
Ο Καραμανλής πάντα θα καλεί σε βοήθεια τους υπόλοιπους τρεις, τον Γ. Παπανδρέου, τον ΣΥΝ και το ψευτοΚΚΕ για να αντιμετωπίσει την τάση της ΝΔ που θέλει να γκρεμίσει το παλιό καθεστώς που θα προστρέχουν να συνδράμουν τους νέους κρατικούς ολιγάρχες. Οι αντιστάσεις όμως θα συνεχίζονται και η σαπίλα αυτού του καθεστώτος θα αποκαλύπτεται.