ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΣΑΡΟΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΤΟΥΣ

Τα γεγονότα δείχνουν πως η εποχή του ψόφιου κοριού για τη Ρωσία πλησιάζει προς το τέλος της. Ένα από τα σημεία των καιρών είναι οι ίδιες οι δηλώσεις του ρώσου προέδρου σχετικά με τις οπλικές δυνατότητες της χώρας του, που έκανε κατά τη συνάντησή του με αξιωματικούς του στρατού στις 17-11.

Με μια δήλωση, που έκανε το γύρο του κόσμου και που σίγουρα θα πάγωσε το αίμα αρκετών φιλειρηνικών και ανύποπτων ανθρώπων του πλανήτη, ο Πούτιν κατέρριψε το μύθο της διαλυμένης πρώην υπερδύναμης ανακοινώνοντας ότι η Ρωσία σύντομα θα κατασκευάσει καινούργια οπλικά συστήματα "που καμιά από τις υπόλοιπες πυρηνικές δυνάμεις δε διαθέτει και δεν πρόκειται να διαθέσει μέσα στα επόμενα χρόνια". "Δεν κάνουμε τίποτα άλλο απ' το να προχωρούμε σε έρευνες και σε δοκιμές των πιο σύγχρονων πυρηνικών πυραύλων'', είπε καταλήγοντας: "Είμαι πεπεισμένος ότι μέσα στα επόμενα έτη αυτοί θα αποτελούν μέρος του εξοπλισμού μας'' (βλ. Μοντ, 19-11). Πρόκειται για πυραυλικό σύστημα μη κανονικής και άρα μη προβλέψιμης συμπεριφοράς, το οποίο είναι σε θέση να διασπά κάθε είδος σχεδιαζόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας.
Η εξήγηση που έδωσε το Κρεμλίνο προκειμένου να δικαιολογήσει την προώθηση του επανεξοπλισμού και του εκσυγχρονισμού των στρατηγικών του όπλων ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του ρώσου προέδρου, η αντιμετώπιση άλλων πέραν της διεθνούς τρομοκρατίας “απειλών”, τις οποίες όμως δε θέλησε να κατονομάσει. Στην πραγματικότητα οι δηλώσεις Πούτιν έρχονται ως απάντηση στη δημοσιοποίηση της πληροφορίας ότι μέχρι το τέλος του χρόνου οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ολοκληρώσει επιχειρησιακά την πρώτη φάση του προγράμματος αντιπυραυλικής άμυνας. Αυτό συνάγεται από τις δηλώσεις του διευθυντή της Υπηρεσίας Πυραυλικής Άμυνας της Ουάσιγκτον, στρατηγού Τρέυ Όμπερινγκ, ο οποίος επιβεβαιώνει την επιτυχία των δοκιμών στο σύνολο του συστήματος.
Πρόκειται για 20 αποτρεπτικούς πυραύλους, αποθηκευμένους στην αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια και στο Φορτ Γκρήλυ της Αλάσκα, συνδεδεμένους με ένα δίκτυο ραντάρ, δορυφόρων, υπολογιστών και πύργων ελέγχου οι οποίοι θα εντοπίζουν και θα εξουδετερώνουν διηπειρωτικούς πυραύλους με κατεύθυνση της ΗΠΑ που προέρχονται από τριτοκοσμικές χώρες όπως είναι η Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Στην τελειοποιημένη εκδοχή του η ασπίδα θα προστατεύει από πυρηνικές επιθέσεις όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και τις συμμαχικές τους χώρες. Η Ουάσιγκτον έχει ακόμα σαν κύριο εχθρό της τους τοπικούς τραμπούκους του τρίτου κόσμου τους οποίους θεωρεί ικανούς να κάνουν μόνοι τους επιθέσεις στο έδαφός της, ακόμα και πυρηνικές. Η Ρωσία όμως ξέρει καλά ότι εάν η Δύση οργανώσει μια τέτοια πυρηνική άμυνα απέναντι στους πυραύλους των μικρών χωρών μπορεί να αποκτήσει τη βάση για μια άμυνα απέναντι και στους δικούς της πυραύλους. Γι' αυτό αφότου οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν το 2001 από τη συνθήκη ΑΒΜ που τις δέσμευε να μην προχωρήσουν σε οποιαδήποτε αντιπυραυλική άμυνα, η Ρωσία για να την αποτρέψει από αυτό της το σχέδιο αποσύρθηκε από τη Σταρτ 2 που απαγόρευε την εγκατάσταση οβίδων με πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές. Στην πραγματικότητα η ασπίδα των ΗΠΑ δεν ενοχλεί ακόμα τη νούμερο ένα πυρηνική δύναμη, που είναι η Ρωσία των 20.000 πυρηνικών κεφαλών, ή τη σύμμαχό της κινέζικη υπερδύναμη. Εκείνο που θέλει η Ρωσία σε αυτή τη φάση είναι να εμφανιστεί σαν προστάτης των τριτοκοσμικών τραμπούκων εντάσσοντάς τους μ' αυτό τον τρόπο στη δική της στρατηγική του παγκόσμιου νεοχιτλερικού άξονα.
Έτσι, λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις του Πούτιν, δύο Σουχόι-27 σηκώθηκαν για να αναχαιτίσουν ένα αμερικάνικο Οράιον που πετούσε κοντά στα νότια σύνορα της Ρωσίας ενώ ο αρχηγός της αεροπορίας Μπορίς Τσελτσόφ χαρακτήρισε το αμερικάνικο αεροπλάνο ''κατασκοπευτικό'' προσθέτοντας ότι πρόκειται για το πρώτο περιστατικό αυτού του είδους που "χωρίς αμφιβολία θα επαναληφθεί και στο μέλλον'' προσθέτοντας ότι σε μια τέτοια περίπτωση "απειλής παραβίασης των εθνικών μας συνόρων θα ενεργήσουμε σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία". Με μια ανάλογη κίνηση ο εκπρόσωπος της ρωσικής προεδρίας, Βλαντισλάβ Σουρκόφ, προέβη σε μια οξεία αντιδυτική πολεμική που θύμισε σε πολλούς τη ρητορική της KGB. Η εποχή του ψυχρού πολέμου έχει αδιαμφισβήτητα επιστρέψει και ο νέος στρατιωτικός σχεδιασμός της Μόσχας είναι ενδεικτικός για τις προθέσεις της.
Σύμφωνα με τον ειδικό στους εξοπλισμούς του ινστιτούτου Πιρ, Αντρέι Φραλόφ, ο "Πούτιν έκανε νύξη για μια καινούργια κινητή έκδοση των πυραύλων μας Τοπόλ-Μ, που βρίσκονται στην πραγματικότητα σε ολοκληρωμένη μορφή, τοποθετημένοι σε αποθήκες" καθώς και για ένα νέο πύραυλο που θα φέρει την ονομασία "Μπουλάβα" και οι πρώτες δοκιμές του θα γίνουν του χρόνου. Στο μεταξύ ο υπουργός άμυνας, Σεργκέι Ιβανόφ, αναφερόμενος στο εξοπλιστικό πρόγραμμα του 2005 ανακοίνωσε την προμήθεια τεσσάρων στρατηγικών πυρηνικών πυραύλων πολλαπλών κεφαλών, εννέα στρατιωτικών δορυφόρων και πέντε εκτοξευτών πυραύλων. Σημειώνουμε ότι Αμερική και Ρωσία είχαν υπογράψει το 2002 συμφωνία για τη σταδιακή μείωση των στρατηγικών ατομικών τους όπλων μέσα σε δέκα χρόνια, η οποία όμως εξαιρούσε τα τακτικά όπλα και τις αποθηκευμένες πυρηνικές κεφαλές. Ενάντια σ' αυτό το πνεύμα, η Δούμα ενέκρινε την αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά 3,4 δις δολάρια σε σχέση με το 2004.
Ανάλογες ενστάσεις ως προς το πρόγραμμα της αμερικάνικης αντιπυραυλικής ασπίδας διατύπωσε ο αρχηγός του Δημοκρατικού κόμματος και παραλίγο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κέρρυ, ο οποίος πιστός στη γραμμή Κλίντον στήριξε την κριτική του στο μεγάλο κόστος που απαιτεί το πρόγραμμα καθώς και στον ισχυρισμό ότι η απειλή της τρομοκρατίας είναι πιο σημαντική από εκείνη που φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει. Σύμφωνα με τη γραμμή Κλίντον η τρομοκρατία βρίσκει καταφύγιο σε χώρες όπως είναι η Σαουδική Αραβία ή το Πακιστάν και όχι σε χώρες σαν το Ιράν και τη Συρία που ανήκουν στο ρωσο-κινεζικό άξονα. Και η αναφορά του στην τρομοκρατία στόχο έχει να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της αμερικάνικης προσοχής από τον πραγματικό στον ψεύτικο εχθρό, που κατά σύμπτωση είναι και εχθρός της Ρωσίας. Οι δηλώσεις Πούτιν για τα νέα οπλικά συστήματα της Ρωσίας πέρα από το πραγματικό τους περιεχόμενο και πέρα από την αναβίωση του ψυχρού πολέμου που σηματοδοτούν έχουν σαν στόχο να δώσουν ένα πρόσθετο επιχείρημα στη γραμμή Κλίντον, δηλαδή τη γραμμή του κατευνασμού της Ρωσίας μέσα στη αμερικανική αστική τάξη.