Αν μελετήσει κανείς από ποιοτική άποψη αυτό το αποτέλεσμα θα διαπιστώσει ότι ο πιο ενισχυμένος παράγοντας αυτών των εκλογών είναι η συνεργασία ΕΡΓΑΣ-ΠΑΣΚΕ. Ο λόγος είναι ο εξής. Πριν δύο χρόνια οι ψήφοι και οι έδρες της ΠΑΣΚΕ και του ΕΡΓΑΣ δεν μπορούσαν να προστεθούν. Γιατί στην κύρια πλευρά ήταν σε αντίθετη συνδικαλιστική κατεύθυνση παρά τις δευτερεύουσες ενότητες που υπήρχαν ανάμεσα στις δυο παρατάξεις απέναντι στους σοσιαλφασίστες. Με λίγα λόγια το 3 των εδρών του ΕΡΓΑΣ εξουδετερωνόταν μερικά από το αρκετά αντίθετο 3 των εδρών της ΠΑΣΚΕ και το αποτέλεσμα ήταν κάτι πολύ λιγότερο από το 3. Τώρα το 5 των εδρών του ΕΡΓΑΣ και της ΠΑΣΚΕ βρίσκεται στην ίδια κύρια κατεύθυνση και αυξάνει και τις 3 έδρες του ΕΡΓΑΣ και τις 3 έδρες της ΠΑΣΚΕ. Το ζήτημα που θα κριθεί στο μέλλον και που σε έναν αρκετό βαθμό κρίθηκε και σε αυτές τις εκλογές είναι το πόσο θα μπορέσουν να αναπτύξουν την ενότητά τους οι δύο παρατάξεις στα συγκεκριμένα μέτωπα πάλης που έρχονται ενάντια στους σοσιαλφασίστες της ΕΣΑΚ και του ΣΥΝ.

Ότι αυτή η ενότητα είναι μια αλλαγή ποιότητας μέσα στη Ζώνη φάνηκε από τη λυσσαλέα πάλη που έδωσαν ενάντιά της η ΕΣΑΚ και ακόμα πιο πολύ η ΑΣΕΚ. Ειδικά για την τελευταία και τον ΣΥΝ, που είναι από πίσω της, η συνεργασία της ΠΑΣΚΕ με τον ΕΡΓΑΣ αποτελεί μια ήττα της πολιτικής του ΣΥΝ στον Πειραιά να χειραγωγήσει το ΠΑΣΟΚ και να το τραβήξει μαζί του. Η διπλή αυτή επίθεση είχε τα αποτελέσματά της γιατί ενισχύθηκε ιδιαίτερα από ηγετικές τάσεις του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτή την υπονόμευση χρωστάμε το γεγονός ότι 2 από τους κατόχους των προηγούμενων εδρών της ΠΑΣΚΕ στο ΔΣ εγκατέλειψαν την παράταξή τους πάνω στις εκλογές και μάλιστα ο ένας πήγε με την ΑΣΕΚ με την οποία εκλέχτηκε (ο άλλος προσπάθησε να κατεβεί με την ΕΣΑΚ αλλά δεν έγινε δεκτός). Αυτό κάνει φανερότερο το γεγονός ότι σε αυτή τη μάχη έγινε ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στην ΠΑΣΚΕ. Ένα κομμάτι της, το μεγαλύτερο προχώρησε στο αντισοσιαλφασιστικό μέτωπο μαζί με τον ΕΡΓΑΣ και ένα άλλο, το μικρότερο, συντάχθηκε με το σοσιαλφασισμό.

Εννοείται ότι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ δεν κατηγόρησαν την ΠΑΣΚΕ στη Ζώνη γιατί έκανε αυτό το μεγάλο άλμα προς τα μπρος και εναντίον τους, αλλά λειτουργώντας πάντα με την αγαπημένη τους μέθοδο της εξαπάτησης και της συκοφαντίας κατηγόρησαν τον ΕΡΓΑΣ ότι έγινε ξαφνικά ακόλουθος της ΠΑΣΚΕ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτό ήταν πιο χυδαίο και πιο βρώμικο από την ΑΣΕΚ που είχε κάνει την προηγούμενη χρονιά τα πάντα για να πετύχει μια συμμαχία με την ΠΑΣΚΕ και να απομονώσει τον ΕΡΓΑΣ. Βέβαια ο ΕΡΓΑΣ απάντησε σε αυτήν την εκστρατεία αν και καθυστερημένα με μια προκήρυξή του στη μέση των εκλογών. Επίσης πολλοί στη Ζώνη κατάλαβαν ότι δεν είχε νόημα για τον ΕΡΓΑΣ να θέλει να ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ, αφού το ΠΑΣΟΚ είχε πέσει από την εξουσία ενώ το χτυπούσε και αυτό και την ΠΑΣΚΕ όσο ήταν στην εξουσία. Πάντως κάποια ζημιά έγινε με αυτήν την κνίτικη εκστρατεία γιατί στα μάτια της Ζώνης όπως και του υπόλοιπου λαού γενικότερα ο συνδικαλισμός της ΠΑΣΚΕ ήταν ένας συνδικαλισμός κυβερνητικός και του ρουσφετιού. Δεν ήταν πραγματικά εύκολο να δουν οι πλατειές επιρροές μας στη Ζώνη που έχουν μικρή σχέση με την πολιτική ότι μέσα στο ΠΑΣΟΚ και μέσα στην ΠΑΣΚΕ διεξαγόταν και θα διεξάγεται για καιρό ένας αγώνας ανάμεσα στα διεφθαρμένα κομπραδόρικα αντιαναπτυξιακά κομμάτια του από τη μια μεριά και τα αστοδημοκρατικά φιλοβιομηχανικά ή ακόμα και φιλολαϊκά από την άλλη. Ούτε ακόμα περισσότερο μπορούσε κανείς εύκολα να δει ότι η πολύχρονη πάλη του αγώνα των Λιπασμάτων, του ΕΡΓΑΣ και της ΟΑΚΚΕ στον Πειραιά έχει δημιουργήσει εκεί μια φιλοβιομηχανική συνείδηση που έχει επηρεάσει κάθε προοδευτική δημοκρατική και αναπτυξιακή τάση μέσα στα δυο μεγάλα κόμματα.
Παρά πάντως αυτόν τον πόλεμο όλοι όσοι είδαν έντιμα αυτά τα αποτελέσματα παραδέχτηκαν ότι αποτελούσαν μια επιτυχία για τον ΕΡΓΑΣ και ότι και η ΠΑΣΚΕ βγήκε ηθικά και πολιτικά ενισχυμένη από αυτό το μέτωπο με τον ΕΡΓΑΣ. Άλλωστε αυτό ήταν το καινούργιο σε αυτές στις εκλογές, αυτό βασικά συζητήθηκε όχι μόνο στη Ζώνη αλλά σε όλο τον συνδικαλιστικό και πολιτικό Πειραιά. Εκεί υπήρξε η αλλαγή. Όλα τα άλλα μείνανε αναλλοίωτα. Όλοι λοιπόν διαισθάνθηκαν ότι σημαντικό υπήρχε σε αυτήν την ενότητα. Γιατί ούτε ο αδιάλλακτα προλεταριακός ΕΡΓΑΣ θα έκανε αυτό το μέτωπο αστόχαστα με μια δύναμη δεμένη με την αστική διακυβέρνηση της χώρας, ούτε η ΠΑΣΚΕ θα δοκίμαζε χωρίς λόγο τόσα εσωτερικά χτυπήματα για να ενωθεί με μια δύναμη πολιτικά περιορισμένου όγκου.. Πραγματικά υπάρχει κάτι σημαντικό σε αυτή την ενότητα ανεξάρτητα από τη συνείδηση που έχουν γι’ αυτήν οι πρωταγωνιστές της. Πρόκειται για την ανάγκη να δημιουργηθεί το αντισοσιαλφασιστικό μέτωπο σε αυτή τη χώρα. Αυτό το μέτωπο στήνεται καθημερινά παντού σε όλη την Ελλάδα. Στήνεται αυθόρμητα ενάντια σε κάθε πραξικόπημα και τραμπουκισμό, ενάντια σε κάθε παραγωγική υπονόμευση ενάντια σε κάθε καπέλωμα και σε κάθε ίντριγκα σε κάθε σύλλογο και σε κάθε σωματείο, σε κάθε δημοτικό συμβούλιο και σε κάθε κρατική και μισοκρατική υπηρεσία. Στήνεται και χαλιέται αποκτώντας πείρα από κάθε πισωγύρισμα του. Το έχουμε ξαναπεί. Δεν ξέρουμε πόσο θα μπορέσει να σταθεί και πόσο θα αντέξει στις πολύπλευρες επιθέσεις αυτό εδώ το συνδικαλιστικό μέτωπο ΠΑΣΚΕ-ΕΡΓΑΣ στη Ζώνη. Εκείνο που λέμε και κάνουμε είναι να το στηρίζουμε και να προσπαθούμε να το αναπτύσσουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Οι εργάτες στη Ζώνη αρχίζουν να βλέπουν τη σημασία του.
Ήδη μπαίνουμε σε μια περίοδο σκληρού αγώνα για την επιβίωση της Ζώνης και για την απελευθέρωση της από το θανάσιμο εναγκαλισμό του σοσιαλφασισμού. Εδώ θα κριθούν όλα.