Ο ΑΜΠΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΣΑΝ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΧΑΜΑΣ

Δύσκολα μπορεί κανείς να εντοπίσει τις πραγματικές προθέσεις του Μαχμούντ Αμπάς ενός ανθρώπου που ανέμενε το θάνατο του Αραφάτ για να αναρριχηθεί ο ίδιος στην ηγεσία της ΟΑΠ και της Παλαιστινιακής αρχής, ενός ανθρώπου που ξέρει να κρύβει την πραγματική του πολιτική ταυτότητα πίσω από ένα πέπλο τυπικών υποκριτικών σχέσεων με όλους. Αμέσως μετά την εκλογή του όμως σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, που δημοσίευσαν οι ‘’New York Times’’ (14-2), αυτός ο διπρόσωπος δεν διστάζει να δώσει στοιχεία από το πραγματικό πολιτικό του στίγμα, και να μας αποκαλύψει την ουσιαστική πολιτική του ενότητα με τη Χαμάς.
Στην ερώτηση εάν θεωρεί λάθος τη δεύτερη ιντιφάντα, ο παλαιστίνιος πρόεδρος απάντησε: «Δε μπορούμε να πούμε ότι ήταν λάθος. Αλλά κάθε πόλεμος κάποτε τελειώνει», ενώ αναφερόμενος στην επιτυχία της Χαμάς κατά τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές στη Γάζα είπε: «Αυτό θα πει δημοκρατία. Πρέπει να συγχαρούμε τη Χαμάς και να πούμε ‘’εντάξει, νικήσατε’’. Γιατί όχι;» Στη συνέχεια κατηγόρησε το κόμμα του για την ήττα καταλογίζοντάς του σοβαρά λάθη, ενώ παρακάτω υποστήριξε τη μετατροπή των ισλαμοφασιστικών συμμοριών σε επίσημο πολιτικό κόμμα επειδή κάτι τέτοιο θα προωθήσει τάχα την εθνική ενότητα.
Πρόκειται για μια ανοιχτή διακήρυξη της ενότητας του νέου παλαιστίνιου προέδρου με το δολοφονικό ισλαμοφασισμό με πρόσχημα την μισοαποδοχή από την Χαμάς της συμφωνίας της 8 του Φλεβάρη. Αυτή είναι μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που συνήψε ο Αμπάς με το Ισραήλ στο Κάϊρο. Η Χαμάς θα επιχειρήσει μέσα από αυτή την ‘’υποχώρηση’’ να διεισδύσει βαθύτερα στις δομές του παλαιστινιακού κράτους και να πετύχει αργότερα τον στρατηγικό του στόχο που είναι η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ και η εξόντωση των εβραίων. Όπως διαβάζουμε στο ίδιο ρεπορτάζ, ο Αμπάς ‘’δεν ενοχλήθηκε από το ότι η Χαμάς θα μπορούσε να ερμηνεύσει την αναγνώριση του Ισραήλ απλά ως ένα στάδιο για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα ακολουθούσε μια νέα επιθυμία για εξαφάνιση του Ισραήλ. «Είτε το θεωρούν ως στάδιο είτε όχι, θα αποδεχτούν ένα ισραηλινό κράτος μέσα στα σύνορα του 1967 και το δηλώνουν» είπε. «Για μένα δεν είναι στάδιο, γι’ αυτούς είναι- και λοιπόν;» Αυτή η δήλωση σημαίνει ότι για τον Αμπάς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν ο σύμμαχός του που λέγεται Χαμάς μετά την ίδρυση του παλαιστινιακού κράτους θα ζητήσει και τη καταστροφή του ισραηλινού κράτους. Του αρκεί που πριν το καταστρέψει θα το έχει αναγνωρίσει. Πραγματικά «αυτό θα πει δημοκρατία». Στην πραγματικότητα η Χαμάς αναγνωρίζει στην πράξη (αλλά όχι στα λόγια) την εκεχειρία, δηλαδή την μισοαναγνωρίζει μόνο για ένα λόγο: για να ενισχύσει τη θέση του Αμπάς απέναντι στις ΗΠΑ και το Ισραήλ ώστε να του δώσει τον καιρό να εκκαθαρίσει μέσα στην ΟΑΠ, στη Φατάχ και στην Παλαιστινική Αρχή την αραφατική εθνικιστική παλαιστινιακή τάση και να εγκαταστήσει στη θέση της τα στελέχη της ‘’νέας φρουράς’’. Σε αντάλλαγμα ο νέος πρόεδρος θα απελευθερώσει όσο το δυνατό περισσότερους ισλαμοφασίστες τρομοκράτες από τα χέρια των ισραηλινών αρχών, κάτι που έχει αναγάγει σε προτεραιότητα. Σε ό,τι αφορά τον Οδικό Χάρτη, δε μπορούμε να μιλάμε για προώθησή του όσο συνδιαμορφωτές και συνδιαχειριστές του σχεδίου είναι οι δολοφόνοι της Χαμάς και της Τζιχάντ. Πρόσφατα ο ισραηλινός υπουργός εξωτερικών, Σιλβάν Σαλόμ, αποκάλεσε την εκεχειρία ‘’ωρολογιακή βόμβα’’ παρατηρώντας ότι από τη στιγμή που ο Αμπάς αρνείται να αντιμετωπίσει και να διαλύσει τις οργανώσεις αυτές η εκεχειρία δε θα είναι αρκετή. Η απάντηση του Αμπάς ήταν αρκετά αποκαλυπτική: «Αν μας θέσει προϋποθέσεις, (σς. Η εκεχειρία) δε θα λειτουργήσει. Δε θα ξεκινήσει. Εμείς λέμε, ‘’είμαστε τώρα σε ανακωχή. Ας την ενισχύσουμε, ας εργαστούμε για να σταθεροποιήσουμε την όλη κατάσταση.’’ Τώρα η Χαμάς και η Τζιχάντ λαβαίνουν μέρος στις εκλογές, και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα μετατραπούν σε εύλογο χρονικό διάστημα σε πολιτικά κόμματα.».