Οι γαιοπολιτικές σκοπιμότητες πίσω από τον πόλεμο κατά Ειρηναίου

Γιατί το καθεστώς διάλεξε αυτή την περίοδο για τα θρησκευτικά “σκάνδαλα” αφού τα “στοιχεία” τα είχαν εδώ και χρόνια τα ΜΜΕ, τα κόμματα, το κράτος και η εκκλησία; Οι εκκαθαρίσεις θα μπορούσαν να γίνουν σε οποιοδήποτε χρόνο. Μια μεγάλη όμως επιχείρηση εκκαθάρισης όπως αυτή του πατριάρχη Ιεροσολύμων, καθώς και η αμφισβήτηση του καθεστώτος των Αγίων Τόπων από τη Ρωσία, έπρεπε να συμπέσουν με την αλλαγή παλαιστινιακής ηγεσίας, δηλαδή με την πτώση της εθνικιστικής τάσης Αραφάτ και την άνοδο της ρωσόφιλης τάσης με επικεφαλής τον Αμπού Μάζεν. Η γεωπολιτική ισορροπία στην περιοχή διαταράχθηκε σκόπιμα από το ελληνικό διακομματικό σύστημα, την κυβέρνηση και τον Χριστόδουλο με το που πρόσθεσαν στην παλαιστινιακή αμφισβήτηση του πατριάρχη Ειρηναίου και του και την ελληνική αμφισβήτηση. Η αμφισβήτηση του Ειρηναίου από το ελληνικό καθεστώς είναι η πιο καίρια καθώς απελευθερώνει και ενισχύει κάθε άλλη αμφισβήτηση. Οι παλαιστίνιοι θέλουν να εκλέγεται άραβας πατριάρχης στη θέση του Έλληνα και η Μόσχα έχει λόγους να προωθεί αυτή την πολιτική, γιατί άραβας πατριάρχης στη Μέση Ανατολή στις δοσμένες συνθήκες σημαίνει φιλορώσος πατριάρχης. Η τακτική της αραβοποίησης πέτυχε στο πατριαρχείο Αντιοχείας που μετατράπηκε σε εξάρτημα του υπουργείου εξωτερικών της Μόσχας.
Η αμφισβήτηση του Ειρηναίου, που την επεξεργάστηκε εκκλησιαστικά ο Χριστόδουλος και διπλωματικά ο Γ. Παπανδρέου σαν υπουργός εξωτερικών, και η πιθανή ακύρωση της εκλογής του δίνει ακόμα μια ευκαιρία στη Ρωσία να επιχειρήσει μια νέα εκλογή για την ανάδειξη του δικού της υποψηφίου. “Στο συμβούλιο της Ευρώπης ο ρώσος βουλευτής κ. Μαργιέλοφ πρότεινε τη σύγκληση διεθνούς συνεδρίου με στόχο την ελεύθερη πρόσβαση και την ανεμπόδιστη λατρεία των Αγίων Τόπων. Μάλιστα ήρθε σε άμεση επικοινωνία με την Αγία Έδρα, η οποία δέχθηκε να υποστηρίξει την πρωτοβουλία του” (Βήμα, 11/5/2003). Αυτή είναι μια πάγια πολιτική του Κρεμλίνου. Ο Πούτιν, o Αλέξιος της Μόσχας και ο άραβας πατριάρχης Αντιοχείας διακηρύσσουν στις 22/1/2003, για άλλη μια φορά, τη θέση ότι οι εκκλησίες πρέπει να έχουν δικαίωμα να ιδρύουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου επισκοπές, μοναστήρια, ναούς, σχολεία και ιδρύματα χωρίς άδεια από το Φανάρι. Ο Αλέξιος της Μόσχας προωθεί τη δημιουργία μιας ρώσικης εξαρχίας στα εδάφη αυτά. Ο Βαρθολομαίος σε ανακοίνωσή του στις 4/3/2005 καταγγέλλει όλες τις προσπάθειες αλλαγής του καθεστώτος των Aγίων Tόπων των ορθόδοξων χριστιανών. Η ελληνική κυβέρνηση ενώ έχει μεγάλα και νόμιμα κατοχυρωμένα συμφέροντα στο πατριαρχείο Ιεροσολύμων όχι μόνο δεν τα υπερασπίζεται αλλά τα υπονομεύει γιατί αυτό επιβάλλει το γεωπολιτικό συμφέρον της Ρωσίας. Οι εθνικιστές των παραθύρων και γενικά των ΜΜΕ προειδοποιούν με σκεπτικισμό για την σοβαρότητα των εθνικών αυτών θεμάτων αλλά δεν τολμούν να δώσουν καμία εξήγηση.
Οι Ισραηλινοί από την άλλη θέλουν πάντα να κρατούν τους άραβες μακριά από το πατριαρχείο. Μία τοποθέτηση του πατριάρχη Ιεροσολύμων υπέρ του ενός κράτους ή ενός λαού θα ήταν σοβαρή προπαγανδιστική πράξη με μεγάλες πολιτικές επιπτώσεις. Ειδικά ένας παλαιστίνιος πατριάρχης που θα είχε μετατρέψει το πατριαρχείο σε προπαγανδιστικό κέντρο του ισλαμικού φασισμού και της Ρώσικης πολιτικής θα είχε τεράστιες επιπτώσεις. Η πολιτική διαχείριση του “ουράνιου φωτός” που εκπέμπουν οι ιεροί τόποι των χριστιανών θα έφερνε μεγάλα γεωπολιτικά οφέλη στον κληρονόμο του. Γι’ αυτούς τους λόγους οι Ισραηλινοί παλεύουν πάντα για την εκλογή ενός έλληνα πατριάρχη που θα ακολουθεί την ασφαλή πολιτική του οικουμενικού πατριαρχείου.
Τα εκκλησιαστικά αυτά ζητήματα έχουν χάσει λοιπόν τον ουράνιο χαρακτήρα τους και έχουν μετατραπεί στην κύρια πλευρά τους σε γήινα, διεθνή προβλήματα Όλες οι χώρες συμπεριφέρονται πολιτικά προς την θρησκεία σ’ αυτή την περιοχή. Δεν είναι μόνο η ακτινοβολία αυτών των περιοχών και του πατριαρχείου σε όλο το χριστιανικό κόσμο και τα εκατομμύρια των επισκεπτών κάθε χρόνο. Το πατριαρχείο είναι ένας εισοδηματίας κολοσσός και σαν ο δεύτερος ιδιοκτήτης γης στο Ισραήλ κατέχει εδάφη στις παρούσες και υπό διαπραγμάτευση παλαιστινιακές και Ισραηλινές περιοχές. Η πούληση και η ενοικίαση γης από το πατριαρχείο στους Ισραηλινούς αλλά και στους παλαιστίνιους, σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική στενότητα γης, περιπλέκει το εδαφικό. Όλο το κέντρο της Ιερουσαλήμ είναι ιδιοκτησία του πατριαρχείου. Η ίδια η Ισραηλινή βουλή είναι χτισμένη σε οικόπεδα του πατριαρχείου και πληρώνει ενοίκιο. Να σημειώσουμε ότι η ανατολική Ιερουσαλήμ που υποσχέθηκε στους παλαιστίνιους ο Αμπάς για να εκλεγεί κλείνεται από εδάφη του πατριαρχείου. Οι παλαιστίνιοι κατηγορούν ότι αυτά τα εδάφη στρατηγικής σημασίας πωλούνται ή πρόκειται να πουληθούν στους Ισραηλινούς. Ο σύμβουλος του Γιασέρ Αραφάτ Μπασάμ Αμπού Σαρίφ σε συνέντευξη τύπου το 1998 δηλώνει ότι “ο ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων πουλάει γη στους Ισραηλινούς και κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί για τη ζωή του” (Νέα, 4/6/1998). Ακολούθησαν αρκετές επισκέψεις των παλαιστινίων στον έλληνα υπουργό των εξωτερικών, στον Χριστόδουλο και στο Φανάρι που έθεσαν απερίφραστα το ζήτημα της αραβοποίησης του πατριαρχείου.Η εκλογή του πατριάρχη Ειρηναίου σαν αποτέλεσμα συμβιβασμού
Από τον κατάλογο των 15 υποψηφίων για τη θέση του πατριάρχη Ιεροσολύμων οι Ισραηλινοί διέγραψαν τους πέντε επικρατέστερους, εκτός από τον υποψήφιο του αντιρώσου Βαρθολομαίου τον Κορνήλιο. Ιορδανία, Ελλάδα και παλαιστινιακή αρχή επέστρεψαν τον κατάλογο χωρίς διαγραφές. Οι διαγραμμένοι μαζί με τις κυβερνήσεις που τους υποστήριζαν αντέδρασαν και το Ισραήλ αναγκάστηκε να πάρει πίσω τις διαγραφές. Τρεις ήταν οι σημαντικότεροι υποψήφιοι στις εκλογές του 2001. Ο Τιμόθεος Βόστρων, άνθρωπος της Ρωσίας, σπουδαγμένος στο Λένινγκραντ και στενός φίλος του αρχηγού του εκκλησιαστικού δικτύου της KGB, πατριάρχη Αλέξιου της Μόσχας. Ο Κορνήλιος, άνθρωπος του αντιρώσου Βαρθολομαίου που προσπάθησε το Ισραήλ να τον κάνει σχεδόν πραξικοπηματικά πατριάρχη και ο εθνικιστής Ειρηναίος φίλος του εθνικιστή Αραφάτ και των παλαιστινίων. Ο Ειρηναίος ήταν μια λύση ανάγκης για το ελληνικό καθεστώς. Η ανοιχτή υποστήριξη του Τιμόθεου από τον Γ Παπανδρέου ήταν αδύνατη εξαιτίας του αρνητικού συσχετισμού των δυνάμεων. Ο Βαρθολομαίος και το Ισραήλ είχαν ξεκαθαρίσει κάθετα ότι δεν επρόκειτο να δεχτούν τον εκλεκτό της Μόσχας Τιμόθεο. Ο Βαρθολομαίος επιπλέον είχε καθαιρέσει παλιότερα τον Τιμόθεο επειδή δεν ζήτησε άδεια από το οικουμενικό πατριαρχείο για τις εκκλησιαστικές του δραστηριότητες στην Αυστραλία χωρίς την άδειά του.
Το Ισραήλ χρειάστηκε δυόμισι χρόνια για να αναγνωρίσει τον Ειρηναίο. Αυτό έγινε αφού πρώτα ο Ειρηναίος εγκατέλειψε τις στενές σχέσεις με τον Αραφάτ και αφού απέδειξε στην πράξη στους Ισραηλινούς ότι δεν είναι ακραίος φιλοπαλαιστίνιος, όπως προσπαθούσε να τον εμφανίζει με πλαστογραφίες και ίντριγκες, σκόπιμα, το ελληνικό καθεστώς με τον Βαβύλη και την πολυπληθή ομάδα των πρακτόρων που είχε στείλει στα Ιεροσόλυμα. Η Ρωσία είχε ελπίδες ότι με την επιτήρηση του Ειρηναίου από τη φιλική ελληνική κυβέρνηση και την προβοκατόρικη δράση της ομάδας των ελλήνων πρακτόρων θα παρέσυρε το Ισραήλ να ακυρώσει την εκλογή του Ειρηναίου και να εκλέξει στη συνέχεια τον δικό της Τιμόθεο. Το σχέδιο βέβαια της ανατροπής του Ειρηναίου αναβλήθηκε για να εφαρμοστεί στην πρώτη ευκαιρία. Ο Χριστόδουλος μαζί με τον τότε υπουργό εξωτερικών Γ. Παπανδρέου και το διακομματικό καθεστώς της Ελλάδας δούλεψαν σκληρά για να μην αναγνωριστεί η εκλογή του Ειρηναίου. Ούτε ίχνος εθνικισμού δεν υπάρχει σ’ αυτή την πολιτική. Πρόκειται για μια καθαρή πραχτόρικη εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Ο Έλληνας εθνικιστής μάχεται για να διατηρήσει την ελληνικότητα του πατριαρχείου και συμμαχεί γι’ αυτό τον ιερό του σκοπό ακόμα και με το διάβολο. Η ρώσικη διείσδυση στην περιοχή
Η Ρωσία, εκτός από τη συνεργασία του ελληνικού καθεστώτος έχει δημιουργήσει και ένα πολιτικό-εκκλησιαστικό δίκτυο υποστήριξης και πρακτόρευσης των γεωπολιτικών της συμφερόντων στην περιοχή. Πάνω από τριακόσιες χιλιάδες Ρώσοι έχουν εγκατασταθεί στο Ισραήλ από το 1981 και η στήριξή τους στην πολιτική της Ρωσίας είναι σημαντική. Ένα παράδειγμα της επιρροής τους είναι ότι ο υπουργός Σαράνσκυ ψήφισε στη συμβουλευτική επιτροπή των πέντε υπουργών να μη νομιμοποιηθεί η εκλογή του Ειρηναίου. Ακόμα και σήμερα δουλεύει για την εξόντωση του Ειρηναίου. Οι ορθόδοξοι παλαιστίνιοι είναι περίπου 250000 και υιοθετούν την αλλαγή του καθεστώτος του πατριαρχείου. Άραβες και Ισραηλινοί αξιωματούχοι ανησυχούν για τη σημαντική οικονομική ενίσχυση του πατριαρχείου από ρώσους επιχειρηματίες. Η αίθουσα του θρόνου ανοικοδομήθηκε από τα θεμέλια με αυτές τις δωρεές. Ο Γιέλτσιν συμμετείχε στις γιορτές για τα 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού και ο Πούτιν στέλνει συνεχώς αντιπροσωπείες για διαβουλεύσεις με το Ισραήλ και τη λυκοσυμμαχία της αγιοταφικής αδελφότητας.
Η τσαρική Ρωσία χρησιμοποιούσε την εκκλησία για να διεισδύσει στις περιοχές των πατριαρχείων Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Στα τέλη του 19ου αιώνα διείσδυσαν με την Ρωσική αποστολή και την Ορθόδοξη Παλαιστινιακή εταιρεία στο πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Προσπάθησαν να πλησιάσουν το αραβόφωνο ποίμνιο και να υποτάξουν το πατριαρχείο. Η Οκτωβριανή επανάσταση έβαλε τέλος σ’ αυτά τα σχέδια. Οι νέοι τσάροι συνεχίζουν την τακτική των παλιών. Η Μόσχα ακολουθεί στα εκκλησιαστικά ζητήματα την τακτική της απορρόφησης των εθνικών εκκλησιών. Βρίσκεται έτσι πάντα σε σύγκρουση με το Φανάρι που υποστηρίζει την ενότητα των εκκλησιών υπό την ηγεσία του.