Με τις
«ιδιωτικοποιήσεις» ο Καραμανλής μαζί με τις τρεις άλλες κομματικές ηγεσίες προσπαθούν
να μεταβιβάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ΔΕΚΟ στο κρατικοφασιστικό κεφάλαιο,
τη δύναμη στην οικονομία της ρώσικης πολιτικής. Η πρώτη κρατική επιχείρηση που
προορίζει το πολιτικό μονοπώλιο να δώσει σ’ αυτό το κεφάλαιο και συγκεκριμένα
στον Μπόμπολα είναι ο ΟΤΕ.
Πριν όμως τον δώσουν φροντίζουν να αυξήσουν την αξία του χωρίς βέβαια και την
αντίστοιχη αύξηση της τιμής πώλησής του. Αυτό το κάνουν με το να απομακρύνουν
με το κρατικό χρήμα για να βγάλουν πρόωρα στη σύνταξη 6200 υψηλόμισθους με το
τεράστιο κόστος των 1,6 δις ευρώ. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση και όλες οι ηγεσίες
με το πρόσχημα της κατάργησης της μονιμότητας προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι
οι προσλήψεις των νέων εργαζομένων στον ΟΤΕ θα γίνονται με πολύ χαμηλούς μισθούς.
Το πολιτικό μονοπώλιο διασπά έτσι τους εργαζόμενους σε δύο κατηγορίες στους
παλιούς με τους ψηλούς μισθούς και στους νέους με τους χαμηλούς μισθούς. Τη
διάσπαση του μισθού και τη διάσπαση των εργαζομένων σε δύο κατηγορίες στους
παλιούς υψηλόμισθους και στους νέους χαμηλόμισθους που προσφέρει το μονοπώλιο
στο κρατικοφασιστικό κεφάλαιο την ονομάζουν κατάργηση της μονιμότητας! Η πλειοψηφία
του λαού δεν έχει πρόβλημα με την κατάργηση της μονιμότητας για τις ΔΕΚΟ αν
αυτή γίνεται στα αστοδημοκρατικά πλαίσια. Άλλα όμως εννοούν ο Παπανδρέου, ο
Καραμανλής και ο σοσιαλφασισμός όταν μιλάνε για κατάργηση της μονιμότητας.
Ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου έχουν μασκαρευτεί σε φιλελεύθερους αστούς και
προσπαθούν να ταυτίσουν την πολιτική των δικών τους «ιδιωτικοποιήσεων» με τα
φιλελεύθερα καπιταλιστικά μέτρα που εφαρμόζονται στις μητροπόλεις του καπιταλισμού
εξαιτίας των αλλαγών στη σύνθεση του κεφαλαίου. Οι δυτικοί φιλελεύθεροι όμως
όταν καταργούν σε μεγάλο βαθμό τη μονιμότητα στο δημόσιο τομέα, όταν συγχωνεύουν
επιχειρήσεις και κεφάλαια, δεν τολμούν να δημιουργήσουν τη φασιστική κατάσταση
της διάσπασης με τους διαφορετικούς μισθούς για την ίδια δουλειά που προωθεί
ο σοσιαλφασισμός στον ΟΤΕ και σε όσες ΔΕΚΟ πρόκειται να αγοράσει το κρατικοφασιστικό
κεφάλαιο. Δεν μπορούν από τη σχέση τους με τα συνδικάτα στη βάση του σχετικού
αστικού δημοκρατισμού των χωρών αυτών να αμφισβητήσουν άμεσα τους όρους ύπαρξης
της εργατικής συνδικαλιστικής οργάνωσης.
Αυτόν ακριβώς τον ειδικό τεμαχισμό του ΟΤΕ και την ακριβή εξαγορά αυτού του
τεμαχισμού με την πρόωρη συνταξιοδότηση χιλιάδων «ακριβοπληρωμένων» υπαλλήλων
θέλουν να καλύψουν με τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες για το ασφαλιστικό
των τραπεζών η ΓΣΕΕ και όλες οι πολιτικές ηγεσίες. Ταυτόχρονα με την απεργία
στις τράπεζες θέλουν να εμποδίσουν την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών. Γιατί ενώ
την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, μπορούν να την επωφεληθούν οι νέοι κρατικοφασίστες
ολιγάρχες γιατί έχουν τη δύναμη να αγοράσουν τέτοιου όγκου εταιρείες, αυτοί
δεν είναι ακόμα σε θέση να αγοράσουν τράπεζες.. Μόνο μεγάλα τραπεζικά κεφάλαια,
βασικά διεθνή, έχουν τέτοια δύναμη. Γι αυτό λοιπόν το καθεστώς επιτρέπει στον
ΟΤΕ να ρίξει το μισθολογικό κόστος, οπότε και το βασικό κόστος της λειτουργίας
του με έξοδα του κράτους, αλλά δεν επιτρέπει στις τράπεζες να ρίξουν το μισθολογικό
τους κόστος με μέτρα σαν αυτό της μείωσης των επικουρικών συντάξεων για κάποιες
κατηγορίες υπαλλήλων, ούτε επιτρέπει το κράτος να αναλάβει μέρος της χρηματοδότησης
των συντάξεων όπως γίνεται με τον ΟΤΕ.
Το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο έχει συσσωρεύσει αρκετά με τη ληστεία των κρατικών
ταμείων εδώ και δεκαετίες και μπορεί τώρα να διαθέτει κεφάλαια όχι μόνο για
να παίρνει τις κρατικές δουλειές αλλά και για να αγοράζει τις κρατικές ΔΕΚΟ.
Πρόκειται για μια νέα φάση ανόδου του κρατικοφασιστικού κεφαλαίου που μπορεί
να αναπτύσσει ανεξάρτητες κινήσεις απορρόφησης του κρατικού τομέα χωρίς ταυτόχρονα
να παύει να απομυζά σαν βδέλλα τα κρατικά ταμεία μέσω των απευθείας αναθέσεων.
Η άνοδος όμως αυτή που στηρίζεται από το πολιτικό σύστημα αυξάνει συνεχώς τις
αντιθέσεις με τους εργαζόμενους, γιατί πρόκειται για την άνοδο ενός ληστρικού
ξενοκίνητου πόλου εξουσίας που σαμποτάρει το παρόν και το μέλλον της εργατικής
τάξης και της χώρας ολόκληρης.
Στα παρακάτω κείμενα ξεσκεπάζεται η πολιτική των «ιδιωτικοποιήσεων». Στην απόφαση
του ΠΓ του ψευτο ΚΚΕ στις 31/5/05 αναφέρεται ότι : «Το ΚΚΕ καταγγέλλει την
κατάπτυστη αντεργατική «Επιχειρησιακή Σύμβαση» που υπέγραψε η διοίκηση του ΟΤΕ
με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και απαιτεί την
ακύρωσή της…επειδή επιφέρει: Κατάργηση της μονιμότητας για τους νέους εργαζόμενους.
Απόλυση 6000 εργαζόμενων με τη μέθοδο της «εθελουσίας» εξόδου. Επέκταση των
ελαστικών μορφών απασχόλησης». Στον Ριζοσπάστη όμως της 9/6/05
διαβάζουμε ότι η κατάργηση της μονιμότητας, δεν έχει νόημα γιατί απλά δεν υπάρχει
μονιμότητα στις ΔΕΚΟ! Σε ότι αφορά το ετοιμαζόμενο χάσμα μισθών μεταξύ παλιών
και νεοπροσλαμβανόμενων στις ΔΕΚΟ, αυτό δεν είναι πρόβλημα ούτε για το πολιτικό
γραφείο ούτε για τον Ριζοσπάστη. Το θέμα κλείνει με μερικές «ταξικές» κορώνες
περί ελαστικών σχέσεων εργασίας και περί τρομοκρατίας που διαβάζουμε παρακάτω:
«Μπόλικη είναι η συζήτηση τις μέρες αυτές για τη μονιμότητα στο δημόσιο
και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κι επειδή γράφονται και λέγονται διάφορα, σκόπιμο
είναι να βάλουμε ορισμένα -τουλάχιστον - πράγματα στη θέση τους. Στο λεγόμενο
ευρύτερο δημόσιο τομέα (πρώην ΔΕΚΟ, κλπ.) δεν υπήρχε ποτέ μονιμότητα. Υπάρχει,
όμως, μια ορισμένη διασφάλιση της σταθερότητας στη δουλειά κι ένας κάποιος περιορισμός
του «εργοδοτικού δικαιώματος» για απολύσεις. Όροι, που έχουν κατοχυρωθεί σε
συλλογικές συμβάσεις κι έχουν αποτυπωθεί στους αντίστοιχους Γενικούς Κανονισμούς
Προσωπικού. Δεν έχουμε, επομένως, καμιά κατάργηση της ανύπαρκτης - έτσι ή αλλιώς
- μονιμότητας, αλλά μια επίθεση της κυβέρνησης στο δικαίωμα της σταθερής δουλειάς,
στις εργασιακές σχέσεις και στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Άλλωστε, ορισμένοι υπουργοί
είναι αρκετά αποκαλυπτικοί, όταν ισχυρίζονται, ότι θέλουν να εξισώσουν τους
εργαζόμενους των πρώην ΔΕΚΟ με τον ιδιωτικό τομέα, για λόγους ...ισότητας και
...δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα θέλουν να επεκτείνουν το καθεστώς της εργοδοτικής
αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας του ιδιωτικού τομέα
στις πρώην ΔΕΚΟ. Τόση και τέτοια είναι η ...ισότητα και η ...δικαιοσύνη που
πρεσβεύουν. Η εξίσωση των εργαζομένων στο χειρότερο δυνατό επίπεδο. Κι αφού
γίνει αυτό, έρχονται για όλους και τα ακόμη χειρότερα. Άλλωστε, πάντα θα υπάρχει
ο παράγοντας της ανταγωνιστικότητας και πάντα θα απαιτεί το ακόμη μεγαλύτερο
ξεζούμισμα των εργαζομένων...»
Σε σχέση με την απεργία της 24 Ιούνη που έχει κηρύξει η ΓΣΕΕ, διαβάζουμε από
τον Ριζοσπάστη στις 19/6/05 τα αιτήματα του ΠΑΜΕ μέσα στα οποία δεν
υπάρχει πια καμιά θέση για τη διατήρηση της μονιμότητας που υποστηρίζει το πολιτικό
γραφείο! Την ίδια στιγμή που το ψευτοΚΚΕ ρίχνει νερό στο κρασί του γιατί δεν
έχει κανένα λόγο να μη θέλει να πάρει τον ΟΤΕ ο φίλος του ο Κόκκαλης ή ο Μπόμπολας,
ο Παπανδρέου δέχεται την επίθεση των κρατιστών στο πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ
(Ελευθεροτυπία, 1/6/05) με επικεφαλής τον Παναγιωτακόπουλο που τον
κατηγόρησαν για «καθυστερημένη» αντίδραση σε ότι αφορά την συμφωνία του ΟΤΕ.
Ο «ήρεμος» αυτός άνθρωπος χτύπησε τότε για πρώτη φορά δυνατά το χέρι στο τραπέζι
για να επιβληθεί στους κρατιστές και σε όσους υποδύονταν τους κρατιστές διαφωνώντας
αρχικά με την συμφωνία του ΟΤΕ! Στο τέλος όμως ακύρωσε όλο το περιεχόμενο της
τοποθέτησής του για τον ΟΤΕ διακηρύσσοντας ότι είναι αντικρατιστής!
Τι σημαίνει η λέξη «αντικρατιστής». Σημαίνει ότι για δεκαετίες όσο έπρεπε να
συντρίβεται το ιδιωτικό κεφάλαιο που ήταν δυτικόφιλο, το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να είναι
υπέρ του κράτους, δηλαδή έπρεπε το ιδιωτικό κεφάλαιο να περνάει στο κράτος ή
να συντρίβεται από το κράτος. Σε αυτή την 20ετή περίοδο το ΠΑΣΟΚ δήλωνε αντιφιλελεύθερο
κρατικίστικο κόμμα. Τώρα όμως το ρώσικο ιδιωτικό κεφάλαιο που γεννήθηκε από
το κράτος και γι αυτό το ονομάζουμε κρατικοφασιστικό, δυνάμωσε. Ιδιαίτερα δυνάμωσε
μετά τη ληστρική υπερσυσσώρευση της κούφιας και ζημιογόνας Ολυμπιάδας και χάρη
σε αυτήν. Τώρα λοιπόν το ΠΑΣΟΚ άρχισε να γίνεται κόμμα υπέρ του υποτιθέμενου
ιδιωτικού κεφάλαιου και κατά του κράτους. Ο προάγγελος αυτής της ψευτοφιλελεύθερης
στροφής είναι ο άνθρωπος της νέας ολιγαρχίας, όψιμος «φιλελεύθερος» και πρώην
κνίτης Ανδρουλάκης, που αμέσως και για λογαριασμό του Γ. Παπανδρέου διπλάρωσε
και έφερε στο ΠΑΣΟΚ σαν κράχτη τον πραγματικό αστοφιλελέυθερο και πολιτικά μύωπα
Ανδριανόπουλο. Έτσι συμβαίνει λοιπόν σήμερα χωρίς κανένας να μειδιά ο γιος του
Α. Παπανδρέου, ο βασικότερος εκφραστής της ρώσικης πολιτικής και από τους γνησιότερους
πολιτικούς εκφραστές του κρατικοφασιστικού κεφαλαίου να δηλώνει αντικρατιστής!
Στο πολιτικό συμβούλιο έγινε μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στον πράχτορα και στους
πραγματικούς παλιούς κρατιστές (που είναι στην ουσία οι παλιές μικροδιαχειριστικές
βδέλλες της μεταβατικής κρατικιστικής περιόδου της ρώσικης πολιτικής) που τον
κατηγόρησαν για νόθευση του …κρατικού χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή που
ο Παπανδρέου θόλωνε τα νερά στο πολιτικό συμβούλιο ο Χρυσοχοίδης σαν σκληρός
ρωσόδουλος υποστηρίζει σταθερά την «ιδιωτικοποίηση», δηλαδή την αγορά του ΟΤΕ
από τους κρατικοφασίστες ολιγάρχες και την κατάργηση της «μονιμότητας» στις
ΔΕΚΟ, δηλαδή ουσιαστικά τη διάσπαση του μισθού.
Τελικά όμως δόθηκε στους κρατικιστές κόκκαλο να μασήσουν, δηλαδή να κάνουν την
αντιιδιωτική δουλειά που όλοι τους τόσο καλά ξέρουν να κάνουν. Τους δόθηκε η
απεργία των Τραπεζών. Όλοι οι κρατιστές μαζί και ο ευφυέστερός τους Βενιζέλος,
«οξυδερκείς» όπως πάντα, συντάχτηκαν με την πολιτική των απεργιών στις τράπεζες,
με το πολιτικό χτύπημα δηλαδή στο τραπεζικό κεφάλαιο που οργανώνει ο σοσιαλφασισμός,
επειδή ακριβώς δεν έχει προσβάσεις σ’ αυτό. Ο Πολυζωγόπουλος της ΓΣΕΕ έπαιζε
το ρόλο του προβοκάτορα του σοσιαλφασισμού μέσα στους κρατιστές. Ενώ κατηγορούσε
τον Παπανδρέου για τον ΟΤΕ, ο ίδιος σαν ΓΣΕΕ είχε δεχτεί την συμφωνία της εθελουσίας
εξόδου. Ας δούμε τη δήλωση αυτού του τυχοδιώκτη για τη συμφωνία του με το «ασφαλιστικό»
του ΟΤΕ, του ίδιου που σα γραμματέας της ΓΣΕΕ οργανώνει για τις 24 Ιούνη για
λογαριασμό του σοσιαλφασισμού την απεργία για το ασφαλιστικό στην οποία καταγγέλλει
...και τη συμφωνία του ΟΤΕ! Η δήλωση αυτή που ξεκαθαρίζει και το ρόλο της ΓΣΕΕ
έχει ως εξής: «Η συμφωνία που ανακοινώθηκε μεταξύ της διοίκησης του ΟΤΕ
και της ομοσπονδίας των εργαζομένων έχει πολλές και λεπτές παραμέτρους. Αποτελεί
βεβαίως συμβιβασμό ως προϊόν διμερούς διαπραγμάτευσης και αντανακλά την αυτονομία
και τις ιδιομορφίες του συγκεκριμένου εργασιακού χώρου. Η θεσμική μου ιδιότητα
επιτάσσει σεβασμό και της αυτονομίας και των ελευθέρων διαπραγματεύσεων. Εν
τούτοις, αυτή η ίδια ιδιότητα, με υποχρεώνει να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός
και να τοποθετηθώ στις πτυχές της συμφωνίας που αφορούν την μετακύλιση κόστους-κοινωνικού,
οικονομικού και ασφαλιστικού- στο σύνολο των ελλήνων πολιτών, αφού γίνουν γνωστές
οι λεπτομέρειες και επιμετρηθούν οι οικονομικές επιπτώσεις. Θέλω να δηλώσω με
τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η συμφωνία αυτή επ’ ουδενί δεν αποτελεί πρόκριμα
για την επέκτασή της σε άλλους εργασιακούς χώρους και να επαναλάβω ότι θέση
αρχής και ευθύνης των συνδικάτων είναι να υπερασπίζουν όλους τους εργαζόμενους
χωρίς διαχωρισμούς και στις παρούσες και στις μελλοντικές γενιές.»
Ο κεντρικός στόχος των απεργιών των τραπεζοϋπαλλήλων και της απεργίας της 24/6
δεν είναι το ασφαλιστικό αλλά η ενίσχυση του μετώπου του κρατικοφασιστικού κεφαλαίου
για την απόκτηση των ΔΕΚΟ και το χτύπημα του ανταγωνιστικού τραπεζικού κεφαλαίου
στο οποίο δεν έχει πρόσβαση το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο. Η πιο μεγάλη απόδειξη
γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι και η ΓΣΕΕ και το ψευτοΚΚΕ εδώ και καιρό είχαν
πάρει θέση υπέρ της συγχώνευσης των ασφαλιστικών ταμείων των ΔΕΚΟ με το ΙΚΑ.
Σήμερα με πρόσχημα το ότι αφαιρούνται κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα προσπαθούν
να τραβήξουν τους εργαζόμενους σε απεργίες. Τα δικαιώματα αυτά ήδη είχαν αφαιρεθεί
από το νόμο 3029/2002 και ήταν σίγουρο ότι η ΝΔ θα αφαιρούσε περισσότερα. Η
καθεστωτική πολιτική δεν έβαζε κανένα ζήτημα για το ασφαλιστικό μέχρι που μπήκε
το θέμα της πούλησης του κρατικού μεριδίου στην Εμπορική, την Αγροτική την Εθνική
και τις άλλες τράπεζες. Τότε θυμήθηκαν την αφαίρεση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.