Ο ρωσοκινεζικός
νεοναζιστικός άξονας έκανε ένα μεγάλο βήμα στην κοινή του πορεία για την παγκόσμια
ηγεμονία και ένα σημαντικό τεστ εν όψει της εισβολής στην Ταϊβάν των κινέζων
σοσιαλφασιστών. Στις 18 Αυγούστου άρχισαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ρωσίας
και Κίνας στη θαλάσσια περιοχή του Bλαδιβοστόκ στη ρωσική Aπω Aνατολή και αφορούσαν
την εικονική κατάληψη νησιού.
Tελείωσαν μετά από οχτώ μέρες και πάνω από 10.000 στρατιώτες συμμετείχαν σε
αυτά, με απόβαση εκατοντάδων πεζοναυτών και ρίψεις αλεξιπτωτιστών. «Tα γυμνάσια
αφορούν κυρίως κινεζικά στρατεύματα, αλλά και 1.800 Pώσους αλεξιπτωτιστές, οποίοι
θα πραγματοποιήσουν ρίψη στην κινεζική χερσόνησο Zιαοντόνγκ, ενώ πλοία του ρωσικού
ναυτικού θα επικουρούν τις επίγειες δυνάμεις. Pωσικά μαχητικά βομβαρδιστικά
Σουχόι 27, Tουπόλεφ 95 και Tουπόλεφ 22M θα αξιοποιηθούν στα πλαίσια της άσκησης,
ενώ το κινεζικό ναυτικό θα επιδείξει τις ανθυποβρυχιακές του ικανότητες»,(Καθημερινή,
19-8)
Σύμφωνα με το πρακτορείο «Νέα Κίνα», ο κινέζος υπουργός Άμυνας Τσανγκτσουάν
δήλωσε ότι: «αυτά τα γυμνάσια σηματοδοτούν μια ιστορική στιγμή στην ιστορία
των σχέσεων των χωρών μας και των στρατών μας», και: «Χάρη σε αυτές τις
ασκήσεις, οι δύο στρατοί ενίσχυσαν τη φιλία τους, βάθυναν την αμοιβαία κατανόηση
και έδειξαν το νέο επίπεδο στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας»,
(Ελευθεροτυπία, 25/8). Αντίστοιχα, σύμφωνα με το πρακτορείο «Ιντερφάξ»,
ο ρώσος υπουργός άμυνας Ιβανόφ υποστήριξε ότι η άνευ προηγουμένου στρατιωτική
συνεργασία βασίζεται σε «στρατηγική συνεργασία», καθώς επίσης
και ότι: «Το γεγονός ότι γίνονται τέτοιας ευρείας κλίμακας ασκήσεις δείχνει
πως η στρατιωτική μας συνεργασία είναι σε υψηλό επίπεδο», (στο ίδιο).
Η πολιτική αμηχανία και η τύφλα της Δύσης απέναντι στον νεοναζιστικό άξονα
Οι ΗΠΑ από την άλλη μεριά στέκονται αμήχανες μπροστά στην αυξανόμενη
συνεργασία Ρωσίας-Κίνας. Στην αρχή δεν έστειλαν παρατηρητές στην περιοχή των
ασκήσεων σαν εκδήλωση της ανησυχίας τους, ενώ στη συνέχεια ο αμερικανός υπουργός
Άμυνας Ράμσφελντ δήλωσε ότι δεν θεωρεί τις ασκήσεις σημαντικές γιατί σε όλο
τον κόσμο οι χώρες κάνουν τέτοιες ασκήσεις. «Προφανώς παρακολουθούμε ό,τι
γίνεται αλλά δεν φαίνεται κάτι που να απειλεί την Ταϊβάν ή κάποιον άλλον»,
(στο ίδιο). Η αμερικανική αστική τάξη πιστεύει όλο και λιγότερο τους καθησυχασμούς
του Κρεμλίνου και ακόμα λιγότερο αυτούς του Πεκίνου.Όμως οι ΗΠΑ είναι όλο και
πιο αδύναμες και στρατηγικά απομονωμένες μετά την εισβολή στο Ιράκ την ίδια
ώρα που συνεχίζουν να έχουν σαν κύριο εχθρό την ισλαμοφασιστική τρομοκρατία
που επίτηδες και ψεύτικα ορίζουν σαν κύριο εχθρό επίσης η Ρωσία και η Κίνα.
Όλα αυτά μαζί με τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα των μονοπωλίων της και την εξάρτησή
του κρατικού προϋπολογισμού από τον κινέζικο δανεισμό εμποδίζουν την Αμερική
να αντιμετωπίσει την εφιαλτική πραγματικότητα να έχει κύριο εχθρό, όχι την περιφερειακή
και τριτεύουσα απειλή που είναι η ισλαμοφασιστική τρομοκρατία, αλλά ο νεοναζιστικός
άξονας Ρωσίας - Κίνας, του οποίου η ισλαμοφασιστική τρομοκρατία είναι απλά ένα
εργαλείο πολιτικοστρατιωτικής προβοκάτσιας και αντιπερισπασμού.
Όσο για την Ευρώπη που είναι ασήμαντη στρατιωτικά και όλο και πιο διασπασμένη
πολιτικά αυτή έχει κρύψει το κεφάλι της μέσα στην άμμο και αρνείται να κάνει
οτιδήποτε που θα την έφερνε σε σύγκρουση με μια Ρωσία από την οποία είναι εξαρτημένη
ενεργειακά και από μια Κίνα με την οποία είναι όλο και πιο δεμένη οικονομικά.
Ως την τελευταία στιγμή θα κάνει ένα πράγμα: θα προσπαθεί να κατευνάσει τον
ρωσοκινεζικό άξονα. Έτσι σήμερα ολόκληρη η Δύση είναι πρόθυμη από αδυναμία και
από ανάγκη να πιστέψει τα λόγια του ρώσου στρατηγού: «Oι ασκήσεις μας δεν
απειλούν καμία χώρα», είπε ο στρατηγός Γιούρι Mπαλουγέφσκι, αρχηγός του
ρωσικού γενικού επιτελείου σε συνέντευξη Tύπου χθες στο Bλαδιβοστόκ. Mε την
άποψη του συμφώνησε απόλυτα ο Kινέζος ομόλογός του, στρατηγός Λιανγκ Γκανγκλιέ,
που πρόσθεσε: «Oι ασκήσεις έχουν στόχο την προστασία της ειρήνης και της
σταθερότητας στην περιοχή και όλο τον κόσμο. Aποτελούν μέρος του πολέμου κατά
της τρομοκρατίας, των αποσχιστικών κινημάτων και του εξτρεμισμού», Ελευθεροτυπία,
28-8). Μετά από αυτό ο εκπρόσωπος του Στέιτ Nτιπάρτμεντ, Σον Mακόρμακ δήλωσε:
«Παρακολουθούμε την εξέλιξη των ασκήσεων και αναμένουμε ότι θα διεξαχθούν
με τέτοιο τρόπο, που θα προάγει τον κοινό στόχο των χωρών μας: την περιφερειακή
σταθερότητα», (στο ίδιο).
Όμως για να καταλάβει κανείς τους αληθινούς στόχους των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών αρκεί να ρίξει μια ματιά στο κινέζικο κοινοβούλιο που στις 14 του φετεινού Μάρτη ψήφισε με απόλυτη πλειοψηφία τον λεγόμενο “αντιαποσχιστικό νόμο”, ο οποίος επιτρέπει στους νεοχιτλερικούς του Πεκίνου να χρησιμοποιήσουν “μη ειρηνικά μέσα” ενάντια στην Ταϊβάν, δηλαδή να εισβάλουν στο νησί σε περίπτωση που το τελευταίο κηρύξει “με οποιοδήποτε τρόπο ή δικαιολογία” την ανεξαρτησία της.
Το μέλλον της ειρήνης θα κριθεί στην Ταϊβάν
Ο ρωσοκινέζικός
άξονας οικοδομείται οργανωτικά και στρατιωτικά ήδη από το 2002, όταν με πρωτοβουλία
της Κίνας ιδρύεται ο SCO (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης) και ενώνει έξι
χώρες (Κίνα, Ρωσία, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν, Κιργισία και Τατζικιστάν) με συμφωνία
οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας. Από τους πρώτους μήνες της ύπαρξής
του SCO, η Κίνα άρχισε σειρά κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με τους υπόλοιπους
«συνεταίρους» της, πλην της Ρωσίας, μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Στα κοινά
ρωσοκινεζικά γυμνάσια δίπλα στους ρώσους και κινέζους στρατιωτικούς κάθονται
αντιπρόσωποι του Πακιστάν, της Ινδίας, του Ιράν και της Μογγολίας, όλοι τους
υποψήφια μέλη της SCO. Αντίθετα, «οι ΗΠΑ και οι τοπικοί τους σύμμαχοι Ιαπωνία
και Ν. Κορέα, αν και ζήτησαν άδεια εισόδου ως παρατηρητές, “τρώνε πόρτα”»
(στο ίδιο).
Όσο πιο πολύ οικοδομείται ο νεοναζιστικός ρωσοκινεζικός άξονας τόσο περισσότερα
δεινά περιμένουν τους λαούς όλου του κόσμου. Αν τελικά και η Ινδία προσχωρήσει
σε αυτόν δεν θα είναι πια πολύ μακριά ένας παγκόσμιος πόλεμος που θα έχει δυο
στόχους για το ευρασιαστικό μπλοκ Ρωσίας – Κίνας- Ινδίας: την κατοχή της Ευρώπης
δυτικά και την κατοχή της Ιαπωνίας και της νησιωτικής Ασίας ανατολικά. ΄
Θα έχει τεράστια επίδραση στο πόσο θα αργήσει ή ακόμα και στο αν θα γίνει αυτός
ο παγκόσμιος πόλεμος στο πως θα αντιδράσει η ανθρωπότητα στην προετοιμαζόμενη
εισβολή των κινέζων σοσιαλφασιστών στην Ταϊβάν. Θα αποδεχτεί το πολιτικό προπέτασμα
καπνού που θα προβάλουν οι εισβολείς ότι η Ταϊβάν είναι απλά ένα κομμάτι της
Κίνας για το έδαφος της οποίας αποφασίζει το φασιστικό Πεκίνο ή θα δεχτεί το
αυτονόητο για κάθε δημοκράτη επιχείρημα των αμυνόμενων κατοίκων της Ταϊβάν ότι
δεν μπορεί ένας πληθυσμός που ζει σε μια πολιτική δημοκρατία να σκλαβωθεί από
ένα φασιστικό καθεστώς στο όνομα της κρατικής ενότητας; Για τους δημοκράτες
το πιο γνήσιο και το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι ενός έθνους και ενός κράτους
είναι το κομμάτι εκείνο στο οποίο ο λαός ζει ελεύθερα. Το δημοκρατικό αίτημα
για τους λαούς όλους του κόσμου δεν είναι η υποδούλωση και της Ταϊβάν από τους
κινέζους φασίστες, αλλά η δημοκρατική επανάσταση της ηπειρωτικής Κίνας που θα
απελευθερώσει το λαό της από τους κινέζους φασίστες. Η πολιτική ανεξαρτησία
της Ταϊβάν είναι στην πραγματικότητα ένα αναγκαίο βήμα για την πολιτική απελευθέρωση
όλης της Κίνας πράγμα που θα σημαίνει τελικά και την απομόνωση και καταστροφή
της νεοναζιστικής καγκεμπίτικης συμμορίας που διοικεί το Κρεμλίνο.
Θα είναι τεράστιο βήμα για την ειρήνη να μην επιτρέψουν οι χώρες όλης της γης την κινέζικη εισβολή στην Ταίβάν ή, αν δεν μπορέσουν να την αποτρέψουν, τουλάχιστον να την οδηγήσουν σε αποτυχία. Αντίθετα η επιτυχία της εισβολής και η υποδούλωση της Ταϊβάν θα είναι η πρώτη πράξη νομιμοποίησης στα μάτια των κινέζικων μαζών των κινέζων νέων Χίτλερ. Η κατοχή της Ταϊβάν θα αντιστοιχεί στην πορεία του ναζιστικού στρατού του στην δυτική όχθη του Ρήνου, πράγμα που έκανε τον Χίτλερ αναντίρρητο Φύρερ του γερμανικού πολεμικού κράτους. Δεν είναι τυχαίο που τα ρωσοκινεζικά γυμνάσια γίνονται, σχεδόν ανοιχτά, για το ζήτημα της Ταϊβάν. Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία δηλώνει σε όλον τον κόσμο και βασικά προς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ότι θα υποστηρίξει στρατιωτικά την εισβολή των κινέζων φασιστών στην Ταϊβάν. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να αποτρέψει κάθε δίκαιη, διεθνή στρατιωτική επέμβαση υπέρ του νησιού. Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επανάληψη της ιστορίας.