Ο ΤΣΑΡΟΣ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΟΝ ΑΘΩ

Στις 9 του Σεπτέμβρη ο τσάρος πασών των Ρωσιών και αρχηγός της KGB Πούτιν πατούσε στο έδαφος του Αγίου Όρους. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που ένας τσάρος έφτανε ως εκεί. Γιατί τώρα μόλις έχουν διαμορφωθεί οι όροι για μια επίσκεψη που αιώνες πριν δεν ήταν δυνατή και που αποτελούσε το όνειρο και έναν από τους στόχους της ρωσικής ιμπεριαλιστικής διπλωματίας.
Η άλωση του όρους του Άθωνα από τη Ρωσία θα της δώσει την ιδεολογική αίγλη που χρειάζεται για να κυριαρχήσει στη χριστιανική ανατολική Ορθοδοξία, για να έχει ένα παγκόσμιο θρησκευτικό κέντρο αναφοράς που δεν είχε ποτέ πριν και για να αποκτήσει το ρώσικο πατριαρχείο την πρωτοκαθεδρία απέναντι στο ορθόδοξο οικουμενικό πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Θα της δώσει επίσης ένα ακόμη ιδεολογικό στοιχείο που της χρειάζεται για να οδηγήσει το ρωσικό λαό στον πόλεμο για την παγκόσμια ηγεμονία. Κάθε ναζισμός χρειάζεται ένα περικάλυμμα για να φανατίσει τις μάζες και να τις ελέγξει ιδεολογικά έτσι ώστε να μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει για τα σχέδιά του. Στην ιμπεριαλιστική Ρωσία οι αραχνιασμένες μεσαιωνικές θρησκευτικές αντιλήψεις, που είχαν αρχίσει να ξεχνιούνται από το λαό στη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, έκαναν πάλι την τερατώδη εμφάνισή τους μετά την ήττα του σοσιαλισμού με ιδιαίτερα έντονο τρόπο, αφού τώρα πια η Ορθοδοξία έχει γίνει ένα ουσιαστικό και αναπόσπαστο εργαλείο της μεγαλορώσικης πολιτικής για τον έλεγχο των χριστιανικών ορθόδοξων χωρών, ιδιαίτερα των βαλκανικών καθώς και για την διείσδυση και ανάμειξη του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε όλες τις χώρες του κόσμου στις οποίες υπάρχουν χριστιανοί ορθόδοξοι πολίτες. Αυτός είναι ο λόγος που η KGB ήθελε πάντα να ελέγχει την ηγεσία του ρώσικου πατριαρχείου.
Το Δεκέμβρη του 2001 κατά την επίσκεψη του Πούτιν στην Ελλάδα αυτός ήθελε να επισκεφτεί και τον Άγιο Όρος. Τελικά επισκέφτηκε αντί αυτού τη Βεργίνα. Ο λόγος της ματαίωσης ήταν από τη μια οι αντιστάσεις των ελλήνων εθνικιστών και από την άλλη οι αντιστάσεις του πατριαρχείου της Κων/πολης. Πέρσι η ματαίωση διακαιολογήθηκε από τον Πούτιν με πρόσχημα τη σφαγή στο Μπεσλάν, αλλά στην πραγματικότητα ο λόγος ήταν ο ίδιος. Τότε στον Τύπο είχαν εμφανιστεί αρκετά άρθρα ενάντια στην επίσκεψη. Το κλίμα για την επίσκεψη επιδεινώθηκε περισσότερο και μετά τα γεγονότα στην μονή του Παντελεήμονα, όπου οι Ρώσοι καλόγεροι κατέβασαν την ελληνική σημαία και ανέβασαν τη ρώσικη. Ακολούθησαν συμπλοκές και εκτεταμένοι ξυλοδαρμοί με τους άλλους μοναχούς, ουκρανικής καταγωγής, και τελικά η ρώσικη σημαία κατέβηκε. Η επίσκεψη θα γινόταν με ρώσικο πολεμικό. Τα ρώσικα πολεμικά με επικεφαλής τη ναυαρχίδα της Μαύρης θάλασσας, τελικά ήρθαν χωρίς τον Πούτιν και έγιναν δεκτά από τον φασίστα και ρωσόφιλο νομάρχη Θεσσαλονίκης Ψωμιάδη. Κανένα κόμμα δεν αντέδρασε στην απόβαση αυτή των ανατολικών ιμπεριαλιστών. Τελικά εκείνη η επίσκεψη των πολεμικών προετοίμασε την τωρινή επίσκεψη του Πούτιν και έδειξε ποιος είναι τώρα ο νέος ηγεμόνας της Ελλάδας.
Σήμερα όμως, ένα χρόνο μετά τα πράγματα έχουν αλλάξει και έχουν γίνει ακόμα πιο ευνοϊκά για τον Τσάρο. Η Ρωσία έχει πετύχει μια σειρά από νίκες και έχει κατακτήσει μια σειρά από θέσεις. Σε ότι αφορά την αντίθεση του πατριαρχείου Κων/λης αυτή εξουδετερώθηκε, έστω και προσωρινά με την συνεργασία Ρωσίας – Φαναρίου για την ανατροπή του Ειρηναίου και την τοποθέτηση στη θέση του του Θεόφιλου Θαβωρίου. Για τον Βαρθολομαίο ο Θαβωρίου είναι φιλοδυτικός και φιλοπατριαρχικός. Αλλά αυτός είναι τόσο φιλοπατριαρχικός και τόσο φιλοδυτικός όσο είναι και ο άλλος άνθρωπος που ο αδιόρθωτος «οξυδερκής» Βαρθολομαίος ανέβασε στην εξουσία σαν δικό του δηλαδή ο ρωσόφιλος αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Επίσης στον Βαρθολομαίο δόθηκε και ένα άλλο αντάλλαγμα για να δεχτεί την επίσκεψη του Πούτιν. Του επετράπη από τον Χριστόδουλο να επισκεφτεί και να λειτουργήσει σαν θρησκευτικός ηγεμόνας στις μητροπόλεις της βόρειας Ελλάδας που ονομάζονται μητροπόλεις των νέων χώρων. Αυτό το αντάλλαγμα στο βάθος ήταν πρακτική συνέπεια της ανακωχής στον πόλεμο που είχε κηρύξει ο Χριστόδουλος στο Φανάρι πριν από 2 χρόνια. Σε ότι αφορά τις αντιστάσεις των εθνικιστών παπάδων στην επίσκεψη Πούτιν αυτές εκφράζονταν πάντα κυρίως από την ηγετική φράξια της Χρυσοπηγής με ηγέτη τον Καλλίνικο που έμεινε ο μόνος συνεχιστής της παλιάς αντικομμουνιστικής αντισλαβικής γραμμή του ελληνικού σοβινισμού . Αυτή η φράξια παρέλυσε κυριολεκτικά και βρίσκεται σε στρατηγική υποχώρηση μετά την σοσιαλφασιστική εκστρατεία της εκκλησιαστικής κάθαρσης που καθοδηγήθηκε από τις ρωσόδουλες ηγεσίες των 4 κομμάτων και επίσης υποβοηθήθηκε βλακωδώς από το Φανάρι.
Πέρα από αυτές τις ειδικές μάχες που εκκαθάρισαν ή εξουδετέρωσαν τακτικά τους αντιπάλους της επίσκεψης ήταν και άλλες επιτυχίες της ρώσικης διπλωματίας που προετοίμασαν το έδαφος της. Αναφέρουμε εκτός από την πτώση του εθνικιστή Ειρηναίου από το πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την άνοδο του Θεόφιλου Θαβωρίου, την ενθρόνιση στο πατριαρχείο Αλεξανδρείας του ρωσόφιλου Θεόδωρου Β΄ μετά τον ύποπτο θάνατο του Πέτρου. Τέλος αναφέρουμε την ακόμη μεγαλύτερη πολιτική προσέγγιση Ελλάδας-Ρωσίας που σημειώθηκε με την επίσκεψη Καραμανλή στο Κρεμλίνο και η οποία άνοιξε το δρόμο για την προσέγγιση του ελληνικού κεφάλαιου με τη ρώσικη αγορά που σηματοδοτήθηκε από την πρόσφατη επίσκεψη 180 επιχειρηματιών στη Μόσχα. Έτσι αυτή τη φορά κανείς δεν αντέδρασε σοβαρά.