Ξεκινώντας από το ’97, είδαμε πόσο πολύ βοήθησε ο τότε αρχηγός της CIA στην ανατροπή του φιλοαμερικανού Μπερίσα στην Αλβανία και στην αντίστοιχη άνοδο του ρωσόδουλου Νάνο. Το αποτέλεσμα ήταν μια όξυνση του αλβανικού σοβινισμού στο Κόσοβο που έδωσε το έναυσμα για τους κατοπινούς βομβαρδισμούς του ’99 και που με τη σειρά τους οδήγησαν στην κατάληψη του αεροδρομίου της Πρίστινα από τα ρωσικά «ειρηνευτικά» στρατεύματα και στην αντικατάσταση του τριτοκοσμικού σοβινιστή Μιλόσεβιτς από το ρωσόδουλο εθνοεκκαθαριστή Κοστούνιτσα στην ηγεσία της Σερβίας. Έτσι με τον τρόπο του ο Τένετ συνέβαλε στην οικοδόμηση του «ορθόδοξου τόξου», του ρώσικου δηλαδή πολιτικού άξονα των Βαλκανίων.
Το 1998 ο Τένετ δεν ειδοποίησε κανέναν πριν γίνει η πρώτη πυρηνική δοκιμή της Ινδίας (Τάιμς Ν. Υόρκης, 2 Ιούνη 2004) που εκείνη την εποχή και πιθανά για αρκετά χρόνια ακόμα θα είναι κάτω από την διακυβέρνηση του σε γενικές γραμμές αντιδυτικού καθεστώτος των ινδουϊστών του κόμματος Τζανάτα. Αυτή η στρατηγική ενίσχυση της Ινδίας σε συνδυασμό με την οξύτατη αντίθεσή της με το ακόμα δυτικόφιλο Πακιστάν βοήθησε στην ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια των δεσμών της πρώτης με τον άξονα Ρωσίας- Κίνας.
Ήταν στη συνέχεια το 1999 όταν ο Τένετ στη διάρκεια της δυτικής επέμβασης στο Κόσοβο, δημιούργησε το πρώτο κύμα μαζικής αντιαμερικανικής υστερίας στην Κίνα, δίνοντας λανθασμένες πληροφορίες στο στρατιωτικό επιτελείο των ΗΠΑ που προκάλεσαν το βομβαρδισμό της κινεζικής πρεσβείας στο Βελιγράδι. Σήμερα το νεοχιτλερικό καθεστώς του Πεκίνου χρησιμοποιεί αυτόν το νέο αντιαμερικανισμό των κινέζικων μαζών για να προετοιμάσει, με τη βοήθεια της ρωσικής υπερδύναμης, την εισβολή στην Ταϊβάν.
Το αριστούργημα ωστόσο του μεγάλου αυτού προβοκάτορα και η ιστορική του συνεισφορά στη ρώσικη στρατηγική είναι οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της ΣΙΑ τα χρόνια 2002-2003 στην προεδρία Μπους, στο Στέητ Ντηπάρτμεντ και σε όλη την αμερικανική αστική τάξη πως ο Σαντάμ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής. Επρόκειτο για μια προσεκτική και μεθοδική διαστρέβλωση των στοιχείων που έφταναν στις αμερικανικές υπηρεσίες σχετικά με τις πυρηνικές δυνατότητες του καθεστώτος Σαντάμ. Κάτω από την καθοδήγηση του Τένετ κάποιοι χαμηλού επιπέδου ειδικοί της ΣΙΑ ανέλαβαν να αποδείξουν σε σύγκρουση με τους ειδικούς της Υπηρεσίας Ενέργειας των ΗΠΑ ότι κάποιες χιλιάδες σωλήνες αλουμινίου που βρέθηκαν στο οπλοστάσιο του Σαντάμ ήταν σωλήνες φυγοκέντρησης για τον εμπλουτισμό του ουρανίου, ενώ στην πραγματικότητα χρησίμευαν σαν θάλαμοι καύσης για την προώθηση συμβατικών πυραύλων. Ενώ οι ειδικοί επέμεναν ότι οι σωλήνες δεν ήταν για τον εμπλουτισμό του ουρανίου, ο Τένετ και οι άνθρωποί του στη ΣΙΑ επέμειναν και πέτυχαν να περάσουν τη δική του θέση ανοίγοντας το δρόμο για την εισβολή στο Ιράκ, δηλαδή τελικά για την κυριαρχία του Ιράν και του ρωσοκινεζικού άξονα στα πετρέλαια του Κόλπου (Τάιμς Νέας Υόρκης, 3 Οκτώβρη 2004). Η τελική κλωτσιά που έδωσε ο προβοκάτορας στην αμερικάνικη αστική τάξη για να τη σπρώξει στον άδικο πόλεμό της ενάντια στο Ιράκ ήταν το 2003 στην κρίσιμη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας όταν έδωσε στον Πάουελ ψεύτικα στοιχεία. Αυτός σε κείνη τη δραματική συνεδρίαση παρουσίασε μπροστά σε όλη την ανθρωπότητα σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση μια σειρά ψεύτικα στοιχεία τα οποία αφορούσαν κάποιες υποτιθέμενες προσπάθειες της ρεπουμπλικανικής φρουράς του Σαντάμ να κρύψει κάποια υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής (Μοντ, 5 Ιούνη 2004).
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο που τον τελευταίο καιρό βγαίνουν καταρρακτωδώς και οι ευθύνες του Τένετ για τη σφαγή του Μανχάταν, που εγκαινίασε για την αμερικάνικη υπερδύναμη μια ολόκληρη περίοδο εγκληματικά λαθεμένων «προληπτικών επεμβάσεων» φαινομενικά υπέρ των ΗΠΑ αλλά στην πραγματικότητα υπέρ της Ρωσίας. Ο Τένετ και η ΣΙΑ είχαν στη διάθεσή τους πολλά στοιχεία σχετικά με τις απόπειρες της Αλ Κάιντα να προετοιμάσει το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, ιδιαίτερα στοιχεία που αφορούσαν την αεροπορική εκπαίδευση κάποιων από τους αεροπειρατές. Ο Τένετ άφησε τους ισλαμοναζιστές να χτυπήσουν τη Νέα Υόρκη και να σπρώξουν την υπερδύναμη, που είχε ήδη χάσει σχεδόν όλα τα πολιτικά της ερείσματα διεθνώς, σε μια εκστρατεία πολλαπλών επεμβάσεων με προδιαγεγραμμένο τέλος: την περαιτέρω απομόνωσή της στον τρίτο κόσμο και, κυρίως, την παραχώρηση των τριτοκοσμικών χωρών της περιοχής του Κόλπου στον πολιτικά πανίσχυρο ρωσο-κινεζικό ναζιστικό άξονα.

Οι έντονες επικρίσεις που δέχτηκε για τα δύο τελευταία γεγονότα οδήγησαν τον Τένετ σε παραίτηση. Όμως οι συνέπειες της δράσης, όπως και τα στελέχη που αυτός είχε γαλουχήσει παραμένουν. Για παράδειγμα η ΣΙΑ ζήτησε επί Τένετ τη βοήθεια των Ρώσων για να εξοπλιστεί με συστήματα έρευνας και παρακολούθησης, κομπιούτερ και συστήματα ασφαλείας. Αυτά τα εγκατέστησε ένας Βλαντιμίρ Τρογιάνκιν, ρώσος πολίτης έως το 1998, που μετανάστευσε στην Καλιφόρνια, όπου δημιούργησε την In-Q-Tel, μια εταιρεία λογισμικού που ασχολείται με τη δημιουργία ψηφιακών συστημάτων ανίχνευσης και αναγνώρισης προσώπων. Αυτή την εταιρεία αποφάσισε η CIA να εμπιστευτεί.
Στις αρχές του 2000 το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε τον «συνεταιρισμό» και χρηματοδότησε την απόφαση με 27 εκατ. δολάρια, ενώ έως τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς η In-Q-Tel έλαβε άλλα 34 εκατ. δολάρια. Αποστολή της ήταν να αξιοποιήσει όλη την αμερικανική τεχνογνωσία για να δημιουργήσει σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης.
Πρόσφατα η αποστολή αυτή ολοκληρώθηκε και ο Βλαντιμίρ Τρογιάνκιν παρουσίασε στις μυστικές υπηρεσίες ένα πρότυπο σύστημα αναγνώρισης προσώπων και αντικειμένων. Το σύστημα θα εφοδιάζεται συνεχώς με όλα τα υπάρχοντα δεδομένα και θα έχει τη δυνατότητα αναγνώρισης προσώπων αλλά και αριθμών αυτοκινήτων σε χρόνο-ρεκόρ (Ελευθεροτυπία, 15 Ιούνη 2003).

Όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν ευαίσθητες πτυχές της φιλορώσικης δράσης του Τένετ και καταδεικνύουν τη μεγάλη ικανότητα που διαθέτει ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός, όπως και κάθε μονοπώλιο που συγκεντρώνει στα χέρια του ολόκληρη την πολιτική και οικονομική εξουσία, να οργανώνει συνομωσίες και να συντηρεί ένα παγκόσμιο δίκτυο πρακτόρων-συνομωτών. Αυτό δε σημαίνει ότι οι άνθρωποί του μπορούν να μεταλλάξουν τη στρατηγική μιας ολόκληρης οικονομικής και στρατιωτικής ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης όπως οι ΗΠΑ και να την υποτάξουν στα συμφέροντά του. Αυτό όμως που καταφέρνουν είναι να χρησιμοποιούν τη ισχύ της για τη δικιά τους στρατηγική. Έτσι από τη μια συντρίβουν τα κράτη, τα έθνη και τους λαούς που προσπαθούν να αντισταθούν στο νεοχιτλερικό άξονα και από την άλλη μετατρέπουν μια ενδιάμεση, ταλαντευόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη σαν τις ΗΠΑ σε δικιά τους τακτική ή και στρατηγική εφεδρεία.