«Κάθαρση» υπέρ της διαφθοράς

Έχουμε γράψει στη εφημερίδα μας ότι αυτή η «κάθαρση» όπως άλλωστε και οι προηγούμενες έχουν στόχο να εξοντώσουν τις λιγότερο διεφθαρμένες ή και πιο έντιμες προσωπικότητες της αστικής τάξης για να μπορέσει να κυριαρχήσει η ολοκληρωτικά διεφθαρμένη, και κρατικοδίαιτη ολιγαρχία ανατολικού τύπου, και τα τμήματα του κρατικού μηχανισμού που τη στηρίζουν. Με δύο αφίσες της η ΟΑΚΚΕ έχει καταγγείλει ότι επικεφαλής της νέας «κάθαρσης» είναι το τετρακομματικό συντονιστικό κορυφής που αποτελείται από τους Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, και ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ. Πρόκειται για ένα μέτωπο εξουσίας που ενεργώντας δήθεν στο όνομα του λαού εξοντώνει τα πιο υγιή και παραγωγικά τμήματα του κεφαλαίου που είναι δεμένα με την Ευρώπη και στηρίζει τα πιο παρασιτικά που είναι δεμένα με τη Ρωσία, όπως ο Μπόμπολας και ο Κόκκαλης. Αυτή η πολιτική εξυπηρετεί τη στρατηγική γραμμή της πρόσδεσης της χώρας στο ρώσικο άρμα, πρόσδεση που εκφράστηκε ανοιχτά με την επίσκεψη του Κ. Καραμανλή στο Κρεμλίνο, την επίσκεψη του Πούτιν στο Άγιο Όρος, και τα συνεχόμενα ταξίδια υπουργών σε Ρωσία που συνοδεύονται από σύναψη οικονομικών συμφωνιών σε όλα τα επίπεδα που πραγματοποιούνται με οικουμενική συναίνεση. Είναι ενδεικτικό πως οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου δεν επιτίθενται ποτέ σε ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ τους κατεξοχήν εκφραστές αυτής της στρατηγικής.
Έχουμε καταγγείλει τις βρώμικες και φασιστικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στα πλαίσια της «κάθαρσης» όπως η διαπόμπευση του θύματος, η καταδίκη του χωρίς απολογία και συνήθως με χαλκευμένα ή παραποιημένα στοιχεία που συνήθως έχουν ληφθεί με εξαιρετικά παράνομους και αδιαφανείς τρόπους, όπως η κρυφή παρακολούθηση με κάμερες. Την εκτέλεση των θυμάτων διεκπεραιώνουν οι εκκαθαριστές του καθεστώτος, κυρίως οι Τριανταφυλόπουλος και Κουρής που απολαμβάνουν την στήριξη σύσσωμου του πολιτικού κόσμου. Η καρατόμηση διεκπεραιώνεται μέσα σε μία ομοβροντία πυρών που κατευθύνεται συντονισμένα ενάντια στο θύμα που επιλέγεται κάθε φορά. Με τη νέα «κάθαρση» ο Καραμανλής εκκαθαρίζει τη ΝΔ από όσους αντιστέκονται στο ρωσόφιλο μπλοκ, και «ανασχηματίζει» σταδιακά την κυβέρνηση με την πολύτιμη βοήθεια του Γ. Παπανδρέου που βάζει το ΠΑΣΟΚ να επιτίθεται στα υποψήφια θύματα, αποφεύγοντας να πάρει μία επίσημη απόφαση για ανασχηματισμό που θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση πολιτικά με δεδομένο ότι οι μη αρεστοί στο καθεστώς «βαρόνοι», Μ. Έβερτ, Γ. Κεφαλογιάννης, αλλά και οι Β. Πολύδωρας, Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης καραδοκούν για την υπουργοποίησή τους στο νέο σχήμα.
Η περίπτωση Ρεγκούζα είναι πολύ χαρακτηριστική τόσο για τις μεθόδους όσο και για τους σκοπούς της νέας κάθαρσης. Μόλις έπεσε ο Ρεγκούζας, πήρε αμέσως τη θέση του ένα νέο στέλεχος, ο Μπέζας, ο οποίος ανήκε σα φοιτητής στις τάξεις της ΚΝΕ, πρόεδρος του Συλλόγου Θεσπρωτών Φοιτητών Αθήνας. Μάλιστα σχολιάστηκε ότι η τοποθέτηση Μπέζα ήταν ένα μήνυμα για την πολιτική συμμαχίας με την αριστερά, στα πλαίσια της οποίας στις δημοτικές η ΝΔ «θα αφήσει ελεύθερο το πεδίο σε «κόκκινους» δήμους, όπως είναι η Καισαριανή και η Νίκαια όπου οι γαλάζιοι δεν θα κατεβάσουν δικούς τους υποψήφιους προκειμένου να υπερψηφιστούν οι υποψήφιοι της Αριστεράς» (Ελευθεροτυπία, 13/10/2005).

Ο Ρεγκούζας εκκαθαρίστηκε γιατί κατάγγειλε τη διαφθορά των τελωνειακών και εφοριακών

Ο Ρεγκούζας ανήκε πολιτικά στην τάξη των «λοχαγών» της ΝΔ που στήριξαν την άνοδο του Κ. Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ. Είχε αναλάβει σκιώδης υφυπουργός Οικονομικών επί ΠΑΣΟΚ και τελικά υπουργοποιήθηκε επί ΝΔ. Με την ανάληψη των καθηκόντων του ο Ρεγκούζας «αθέτησε τις «διακομματικές» συμφωνίες για το βόλεμα των εφόρων που ίσχυαν για χρόνια. Ξεκινώντας μάλιστα από τη Θεσσαλονίκη -έβαλε παντού δικούς του» (Ελευθεροτυπία, 2/10).Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Ζήτησε τη μετάθεση τελωνειακών, 24 τμηματαρχών τελωνειών Αττικής, που ανήκαν πολιτικά στη ΝΔ και για τους οποίους είχε στοιχεία ανάμιξης τους σε υποθέσεις διαφθοράς. Οι προϊστάμενοι τους όμως αρνήθηκαν να προχωρήσουν τις μεταθέσεις, με αποτέλεσμα να απειληθούν από τον Ρεγκούζα με πειθαρχικές ποινές. Σε αυτό το σημείο βγήκε στη δημοσιότητα η βιντεοκασέτα μιας ομιλίας που είχε γίνει πριν από τρεις μήνες από τον Ρεγκούζα σε εκδήλωση των εφοριακών, όπου κατάγγειλε τη διαφθορά που επικρατεί στον κλάδο τους και τους κάλεσε να αντιδράσουν. Στα πλαίσια αυτής της ομιλίας είπε και την περίφημη φράση «να μειώσετε το γρηγορόσημο», το οποίο είχε προφανώς την έννοια να μειώσετε το φαινόμενο του «γρηγορόσημου» και όχι να μειώσετε το ύψος του «γρηγορόσημου», όπως σκοπίμως παρερμηνεύθηκε από το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα για να σημαίνει προτροπή προς τους εφοριακούς να συνεχίσουν να λαδώνονται αλλά με «μέτρο». Το όλο θέμα το έφεραν στη Βουλή βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ρεγκούζας αντέδρασε παραπέμποντας στο σύνολο της ομιλίας του που ήταν ακριβώς στο αντίθετο πνεύμα από εκείνο που του καταλογίστηκε Τη στιγμή εκείνη η κυβέρνηση τον κάλυψε, αλλά υπήρχε διάχυτη η φήμη ότι σε επερχόμενο ανασχηματισμό θα αποπεμφθεί. Αμέσως μετά ήρθε στη δημοσιότητα η σύγκρουση Ρεγκούζα-Αλογοσκούφη. Ο πρώτος ζήτησε την παραίτηση του γενικού διευθυντή Τελωνείων Ηλία Ρουσάκη, για τη διαφωνία του στη μετάθεση τελωνειακών που εμφανίζονται εμπλεκόμενοι σε λαθρεμπόριο. Ο δεύτερος εμφανίστηκε να τον στηρίζει και να του έχει εμπιστοσύνη για το έργο της αναδιάρθρωσης των τελωνείων. Λίγες μέρες μετά σε εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου διαπομπεύεται ο Ρεγκούζας σα συνεταίρος και χορηγός του Χρηστίδη ενός ιδιοκτήτη τηλεοπτικού καναλιού στη Θεσσαλονίκη εναντίον του οποίου είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για στήσιμο τηλεοπτικών παιχνιδιών. Πως κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα ο Τριανταφυλλόπουλος; Εντόπισε τον Ρεγκούζα σε μια συγκέντρωση-δεξίωση του Χρηστίδη να συνομιλεί μαζί του και να αναφέρεται σε κρατική διαφήμιση που έδωσε στο κανάλι του πριν έξι μήνες και σε χρόνο προηγούμενο από την άσκηση της δίωξης εναντίον του. Στην ίδια εκδήλωση συμμετείχαν διάφοροι τοπικοί παράγοντες, όπως ο δήμαρχος Ψωμιάδης που βγήκε αλώβητος από αυτή την ιστορία, Θα πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε σχετικά με τον φασίστα αυτό ότι έχει την «τιμή» να είναι ο δήμαρχος που υποδέχθηκε με πολλούς επαίνους το ρώσικο στόλο στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της επίσκεψης του Πούτιν.
Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις (!) ο Καραμανλής ζήτησε ακριβώς την επόμενη μέρα και έλαβε την παραίτηση του Ρεγκούζα που δήλωσε ότι παραιτείται για να μπορέσει να υπερασπίσει τον εαυτό του από καλύτερη θέση. Η ταχύτητα που κινητοποιήθηκε η ρώσικη κρεατομηχανή είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Το ίδιο εντυπωσιακή είναι η επίσημη ανακοίνωση του γραφείου Τύπου της ΚΕ του ψευτοΚΚΕ γύρω από το ζήτημα που έσπευσε έμμεσα να επιβραβεύσει τους διώκτες Ρεγκούζα και να προστατέψει το στρατό των διεφθαρμένων στις Εφορίες και στα Τελωνεία με το επιχείρημα ότι στον ιδιωτικό τομέα είναι χειρότερα από όσο στη γραφειοκρατία του δημοσίου: «Η αναφορά του υπουργού Α. Ρεγκούζα στο “γρηγορόσημο” και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε, φανερώνει την υποκριτική στάση της κυβέρνησης και στο θέμα αντιμετώπισης της διαφθοράς. Όσοι την ψήφιζαν, ελπίζοντας ότι θα είναι διαφορετική από το ΠΑΣΟΚ, έστω σε ζητήματα ήθους και διαφάνειας, πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συνεπικουρούμενοι από μεγάλο τμήμα των ΜΜΕ, προκαλούν με την τεράστια υποκρισία τους, όταν αναφέρονται στα εκτεταμένα φαινόμενα χρηματισμού στο Δημόσιο, κρύβοντας τις ευθύνες τους και περιορίζοντας το φαινόμενο μόνο εκεί. Η κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα και ειδικά στους χώρους όπου δραστηριοποιείται το μεγάλο κεφάλαιο είναι αδύνατον να περιγραφεί!… Κανένας συμβιβασμός, καμιά ανοχή στη σήψη και τη διαφθορά, στο καπιταλιστικό σύστημα που τα γεννά. Το ξερίζωμά τους συνδέεται με βαθιές αλλαγές στην κοινωνία και την εξουσία. Με την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που θα λειτουργούν αποκλειστικά προς όφελος του λαού, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, με λαϊκή εξουσία» (Ριζοσπάστης, 29/9).
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Αλαβάνος, πρόεδρος του ΣΥΝ αποδίδει το φαινόμενο στην ασυδοσία του ιδιωτικού τομέα, γι’ αυτό και, όπως είπε, απαιτούνται σοβαρές και βαθιές πολιτικές αλλαγές (Ελευθεροτυπία, 25/10).
Ο ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ έκαναν προτάσεις για διακομματικό έλεγχο της κάθαρσης. Ο Αλαβάνος δήλωσε ότι η διαφθορά είναι αποτέλεσμα του δικομματισμού και έτεινε χείρα συνεργασίας στους «αδιάφθορους» των δύο μεγάλων κομμάτων: «Η υπόθεση της διαφθοράς, δεν στρέφεται μόνο ενάντια στη σημερινή κυβέρνηση, στρέφεται ενάντια σε όλο το πολιτικό σύστημα, προσθέτοντας ότι γίνεται προσπάθεια απαξίωσης όλου του πολιτικού κόσμου. “Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Ούτε μέσα στη Ν.Δ. ούτε μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι ίδιοι. Δεν έχουν όμως την τόλμη να τα βάλουν με τη διαπλοκή” (Αυγή, 9/10/2005). Εν κατακλείδι ήρθε και η πρόταση του Γ. Παπανδρέου για διακομματική επιτροπή κατά της διαφθοράς με επικεφαλής τον πρώην πρόεδρο Στεφανόπουλο που αρνήθηκε τη θέση! Από κοντά και ο Κωνσταντόπουλος απευθύνθηκε στο νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζητώντας τη σύγκληση του συμβουλίου των αρχηγών για την αντιμετώπιση του θέματος.
Η επιτυχία με τον Ρεγκούζα έδωσε το πράσινο φως στο καθεστώς για τη συνέχεια των επιθέσεων. Ο επόμενος που μπήκε στο στόχαστρο ήταν ο Γιακουμάτος εναντίον του οποίου έγινε μία αποτυχημένη απόπειρα για να εμφανιστεί σαν ένοχος δωροληψίας. Το μενού στη συνέχεια είχε τον δικηγόρο Γερασίμου, πρόσφατα διορισμένο υποδιοικητή του ΙΚΑ, ο οποίος καταργήθηκε από τον αρμόδιο υφυπουργό σε τηλεοπτικό παράθυρο (!), όταν παίχτηκε το ρεπορτάζ δημοσιογράφου του Alpha που τον παγίδευσε σε τηλεφωνική συνομιλία σχετικά με την υπεράσπιση που είχε κάνει παλιότερα σε υπόθεση εμπόρου ναρκωτικών.
Όλος αυτός ο ορυμαγδός προκάλεσε αντιδράσεις μέσα στη ΝΔ. Υπήρξαν διαμαρτυρίες γιατί η ΝΔ δεν κάνει τίποτα για το διεφθαρμένο καθεστώς και τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ και γιατί σύρεται πίσω από τις κατηγορίες ενάντια σε κυβερνητικά στελέχη. Ζήτησαν να ανοιχτούν οι «πράσινοι φάκελοι», αλλά πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν οι πιο ογκώδεις από αυτούς τους φακέλους, αυτοί των Κόκκαλη και Μπόμπολα, έχουν μπει οριστικά στο αρχείο από τον Καραμανλή που συνεχίζει να τους αναθέτει έργα;
Αντίθετα, στο στόχαστρο του εκκαθαριστή του καθεστώτος Τριανταφυλλόπουλου έχουν μπει όσοι εναντιώνονται στον Κόκκαλη. Τέτοιος ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΑΠ Φιλιππίδης που τελικά καθαιρέθηκε από τον Καραμανλή για να αναλάβει με αυξημένες εξουσίες στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ, ο φιλικός στον Κόκκαλη Νειάδας. Στην κόντρα με τον Κόκκαλη στον ΟΛΠ είναι και ο Μ. Κεφαλογιάννης με τον οποίο καταπιάστηκε η εφημερίδα των Τριανταφυλλόπουλου-Αναστασιάδη «Πρώτο Θέμα» κατηγορώντας τον για σκάνδαλα».

Οι εξελίξεις στη Δικαιοσύνη. Εξοντώνουν τον Ζήση.

Παράλληλα με την κάθαρση στην κυβέρνηση συνεχίζεται η κάθαρση στη Δικαιοσύνη που πέτυχε να εξοντώσει τουλάχιστον συνδικαλιστικά τον Ζήση, τον αρχηγό των δικαστών που αντιδρούσε στις παράνομες διαδικασίες και τις φασιστικές μεθόδους εξόντωσης δικαστών. Μόνο και μόνο ότι το δικαστικό σύστημα και η τηλεοπτική κάθαρση παραλάβανε τον Ζήση και ξετίναξαν την ατομική του ζωή και τις προσωπικές του συναλλαγές μόνο αφού αυτός κατήγγειλε τη διαδικασία της κάθαρσης αποδεικνύει πόσο βρώμικη και φασιστική είναι αυτή η υπόθεση της κάθαρσης. Η δίωξη κατά Ζήση στηρίχτηκε αρχικά στο ότι ο ίδιος απέφυγε να κόψει στο όνομά του αποδείξεις για την κατασκευή του εξοχικού σπιτιού του, επωφελούμενος ΦΠΑ 450 Ευρώ! Στη συνέχεια κατηγορήθηκε ότι επενέβη σε δικαστικές υποθέσεις του εργολάβου ενώ εναντίον του χρησιμοποιήθηκε το ότι δικηγόρος του εργολάβου ήταν η γυναίκα του Ζήση που παρεμπιπτόντως ήταν και φίλη με τη γυναίκα του εργολάβου! Επειδή μάλιστα αυτή η κατηγορία δεν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί εύκολα ρώτησαν σχετικά θύματα της κάθαρσης όπως η Μπουρμπούλια που είχαν κάθε λόγο να βοηθήσουν σε αυτή την υπόθεση για να πέσουν οι ίδιοι πιο μαλακά. Αυτοί επιβεβαίωσαν τις «αθέμιτες παρεμβάσεις».
Μετά την άσκηση των ποινικών διώξεων εναντίον του Ζήση, ο Παπαληγούρας έθεσε το ερώτημα της προσωρινής του αργίας στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο το οποίο συνεδρίασε σε χρόνο-ρεκόρ και αποφάσισε την προσωρινή αργία. Υπήρξε ισχυρή μειοψηφία στην ψηφοφορία που αντέτεινε ότι στην περίπτωση που ο Ζήσης θα αθωωθεί θα διασυρθεί το κύρος της δικαιοσύνης. Στη συνέχεια ο Παπαληγούρας έστειλε και ερώτημα οριστικής απόλυσης του δικαστή στην ηγεσία του Αρείου Πάγου.
Μετά τη θέση του σε προσωρινή αργία ο Ζήσης εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την προεδρία της Ένωσης Δικαστικών και Εισαγγελέων. Νέος πρόεδρος ανέλαβε ο Παν. Αθανασόπουλος ο οποίος προέρχεται από την ομάδα του, αλλά αμέσως μετά την εκλογή του πρόβαλε τη θέση της υποστήριξης της διαδικασίας της κάθαρσης «με σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Στη νέα φάση των διώξεων έχει ανασυρθεί και η υπόθεση του Λυμπέρη, του ιδιοκτήτη κλινικής απεξάρτησης που διώχθηκε από το καθεστώς γιατί μπήκε σε ένα χώρο στον οποίο κυριαρχεί απόλυτα το κράτος. Ερευνούν τώρα αν ο Λυμπέρης καλώς ή κακώς δεν έμεινε προφυλακισμένος πριν γίνει η δίκη του τη στιγμή που ο ίδιος έχει αθωωθεί για όλα τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν.
Στο κέντρο της κάθαρσης έχουν βρεθεί τα δικαστήρια του Πειραιά που έχουν αντισταθεί στον Κόκκαλη με σειρά αποφάσεων. Το σίγουρο είναι ότι το σοσιαλφασιστικό μέτωπο είχε από καιρό αρχίσει τις επιθέσεις στους δικαστές. Πρώτος και καλύτερος ο Λαλιώτης, μιλούσε για δικαστές καθοδηγούμενους από τη ΝΔ, όταν κινήθηκε δικαστική διαδικασία εναντίον του για το Κτηματολόγιο και όταν καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση του Μητσοτάκη. Ο Γ. Παπανδρέου στη συνέλευση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων επιτέθηκε επίσης στους δικαστές που «ανέχονται» τις προσλήψεις των «γαλάζιων παιδιών». Οι δικαστές είναι στο στόχαστρο και του ψευτοΚΚΕ το οποίο χαρακτηρίζει «αγροτοδικεία» τα δικαστήρια που ρίχνουν ποινές στους αγρότες που κλείνουν δρόμους, και καταφέρεται εναντίον τους για τις καταδίκες σε στελέχη του ΠΑΜΕ που κάνουν μπούκες σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς. Έφτασε μάλιστα για αυτή την υπόθεση να κάνει καταγγελία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Αλαβάνος χτύπησε στις αρχές της κάθαρσης ειδικά τους δικαστές του Πειραιά γιατί, όπως δήλωσε, αδικούν τους ναυτεργάτες και έχουν σχέσεις με το εφοπλιστικό κεφάλαιο.
Η επιλεκτικότητα της δικαστικής κάθαρσης σε ότι αφορά τον Κόκκαλη είναι σκανδαλώδης. Οι υποθέσεις του Κόκκαλη σέρνονται και αφήνονται να παραγραφούν χωρίς να γίνεται η παραμικρή έρευνα για τις καθυστερήσεις και την παρακώλυση της ανακριτικής διαδικασίας από τους δικαστές που έχουν κατά καιρούς αναλάβει τη διερεύνησή τους. Το γεγονός είχε καταγγείλει η Καθημερινή (26/6) σε άρθρο της Αριστέας Μπουγάτσου: «Mάλλον δεν είναι διόλου τυχαίο και το γεγονός ότι η –πρόσφατη– κάθαρση στο δικαστικό σώμα ούτε που προσέγγισε την υπόθεση Kόκκαλη. Δεν διαπιστώθηκαν ούτε δικονομικές ανωμαλίες ούτε ανακριτικές υπεκφυγές, αν και είναι παγκοίνως γνωστό ότι: 1) Tόσο ο 4ος ειδικός ανακριτής Γ. Πουρνάρας όσο και ο διάδοχός του Γ. Bλάχος ουδέν στοιχείο αναζήτησαν στη Γερμανία από τις αρμόδιες υπηρεσίες διαφύλαξης των αρχείων της ΣTAZI. O μεν πρώτος επιχείρησε δύο φορές να κλείσει την υπόθεση, με τυπικές κλήσεις, συμπεραίνοντας ότι ο Roco, Krokus και Kaskade ήταν ένα θύμα των Aνατολικογερμανών της ΣTAZI, ο δε δεύτερος συνέχισε την τακτική του προκατόχου του και 2) ο κ. Πουρνάρας έκρινε ότι δεν έχει καμιά ανακριτική αξία το άνοιγμα επίμαχων λογαριασμών, σαν να μην υπήρχαν κατηγορίες απάτης, υπεξαίρεσης, «πλυντηρίου», δωροδοκιών, κατά του κ. Kόκκαλη. O διάδοχός του κ. Bλάχος, πάντως, παρά τη φανατική ενασχόλησή του με τα συνδικαλιστικά του κλάδου και την ανάδειξή του στο προεδρείο της Eνωσης Δικαστών και Eισαγγελέων, διατύπωσε αίτημα για άνοιγμα λογαριασμών του κ. Kόκκαλη σε Eλβετία και Γερμανία. Ωστόσο, οι «διατυπώσεις» ήταν τέτοιες, που τα αιτήματα επεστράφησαν ως απαράδεκτα και το σύστημα ησύχασε».
Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως έπεσε στο κενό το κάλεσμα της Καθημερινής (29/5) να εξεταστεί στα πλαίσια της κάθαρσης στη δικαιοσύνη ένας δικαστής που έλαβε παράνομα υπόψη του στοιχεία υπέρ του Κόκκαλη για να τον δικαιώσει στην αντιδικία του με την εφημερίδα: «Tο A΄ Πολιτικό Tμήμα του Aρείου Πάγου αναίρεσε την απόφαση του Eφετείου Πειραιώς με την οποία είχε καταδικασθεί η «K» (μετά την υπέρ αυτής πρωτόδικη απόφαση) για συκοφαντική δυσφήμιση της «Iντρακόμ» του κ. Σ. Kόκκαλη. H απόφαση του Aρείου Πάγου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι σ’ αυτήν τονίζεται πως το Eφετείο Πειραιώς (με πρόεδρο τον κ. Iωάννη Kατσαμπάνη) έλαβε υπ’ όψιν του «δημοσιεύματα και αποσπάσματα», τα οποία «δεν διελαμβάνοντο στην αγωγήν», και σ’ αυτά στηρίχθηκε το Eφετείο για τη θεμελίωση της αδικοπραγίας και τον καθορισμό του ποσού χρηματικής ικανοποίησης, που επιδίκασε στους ενάγοντες, παρά την αντίθετη γνώμη του εισηγητή. O Aρειος Πάγος με την απόφασή του υποχρέωσε την «Iντρακόμ» να επιστρέψει στην ιδιοκτησία της «Kαθημερινής» το ποσόν της χρηματικής αποζημίωσης, που είχε επιδικάσει σε βάρος της το Eφετείο Πειραιώς - στο οποίο παραπέμπεται πάλι η εκδίκαση της υπόθεσης.
Kατόπιν αυτών, και με δεδομένο ότι ο πρόεδρος Eφετών Πειραιώς κ. Kατσαμπάνης είχε καταδικάσει την «K» αυθαιρέτως, βάσει στοιχείων που δεν περιλαμβάνονταν στην αγωγή, η περίπτωση του εν λόγω δικαστικού μπορεί να ενδιαφέρει την ηγεσία του Aρείου Πάγου».
Και βεβαίως εκώφευσε η ηγεσία του Αρείου Πάγου.

Η επιχείρηση «κάθαρση» συναντά αντιστάσεις. Η μάχη της Ελευθεροτυπίας κατά Τριανταφυλλόπουλου

Η επιλεκτικότητα και οι φασιστικές μέθοδοι της «κάθαρσης» προκάλεσαν την εκστρατεία του εκδότη της Ελευθεροτυπίας Τεγόπουλου κατά των τηλεδικείων, αμέσως μετά την τηλεοπτική κατάργηση του διοικητή του ΙΚΑ Γερασίμου. Με πρωτοσέλιδο θέμα και κεντρικό άρθρο του στην Ελευθεροτυπία της Κυριακής 23/10 με τίτλο «Έκτακτο Τηλεδικείο», καταγγέλλει την κατάργηση της νομιμότητας και του τεκμηρίου της αθωότητας με σαφή αναφορά στον Τριανταφυλλόπουλο. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο ΤΗΛΕΚΑΓΧΑΣΜΟΣ δημοσιογράφων μπροστά στην απλή μνεία του τεκμηρίου αθωότητας, θεμέλιο του κράτους δικαίου, προκαλεί ανατριχίλα. Αναγούλα, κατά κυριολεξία… ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΚΑΝΔΑΛΑ. Με την κρυφή κάμερα, με την παραπλάνηση αφελών και μη, με τις τρομαγμένες τηλεαπολογίες τους, με την τηλεανάκριση, την τηλεδίκη, την τηλεαπόφαση. Με τη δημόσια διαπόμπευση. Χωρίς δικαίωμα στη σιωπή, στο τεκμήριο της αθωότητας (γέλια) -που ισχύει όχι μόνο στην ανάκριση αλλά και μετά την πρωτόδικη καταδίκη- στο δικαίωμα στην υπεράσπιση. ΕΚΤΑΚΤΟ ΤΗΛΕΔΙΚΕΙΟ συνεδριάζει δύο φορές την εβδομάδα… ΤΟ ΤΗΛΕΔΙΚΕΙΟ είναι επιλεκτικό. Ασκεί τις διώξεις που θέλει, ανακρίνει τις υποθέσεις που επιθυμεί, επιβάλλει τη σύνθεση που συμφέρει, καλεί ενόρκους, των οποίων καθορίζει την αποζημίωση σε δημοσιότητα, τηλεξουσία και τηλεπροστασία (εικαζόμενη, άλλωστε, και πρόσκαιρη) υπό την προεδρία, την αδιαμφισβήτητη, την ανέλεγκτη προεδρία του Δημοσιογράφου. Η κυβέρνηση, η διοίκηση, ο εισαγγελέας, από τον Αρειο Πάγο ώς κάτω, ακολουθούν… Τα δικαιώματα του ανθρώπου, όμως, τα δικαιώματα του κατηγορουμένου, το τεκμήριο αθωότητας είναι πάνω απ’ αυτά. Δεν είναι για γέλια. Όταν γελάμε, ή διασκεδάζουμε, ή καταδικάζουμε, έτσι, χωρίς εγγυήσεις, συμπεριφερόμαστε αντιδημοκρατικά. Ακόμη και αν ανήκουμε στην πλειοψηφία. Διότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει δύο βάθρα: το ένα είναι η πλειοψηφία, το άλλο είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου. Όταν υπονομεύουμε το ένα ή το άλλο, την υπονομεύουμε ολόκληρη. ΜΗ ΡΩΤΑΤΕ τι πρέπει να γίνει, γιατί θα σας ρωτήσουμε κι εμείς: τηλεκοντρόλ δεν έχετε;».
Πρόκειται για την πρώτη σημαντική αντίσταση της αστικής τάξης στον τηλεοπτικό σοσιαλφασισμό και τη βαρβαρότητα, παρά το γεγονός ότι αυτή η εφημερίδα είχε πρωτοστατήσει στην «κάθαρση» του 1989 με εξ ίσου αντιδημοκρατικές μεθόδους και παρά τη γενικά κακή φιλοσυνασπισμική γραμμή της. Πάντως αυτός εδώ ο Θαν. Τεγόπουλος δεν είναι ο ίδιος με τον Κίτσο Τεγόπουλο του 1989. Για μια εβδομάδα περίπου η Ελευθεροτυπία συνέχισε με τη δημοσίευση σχετικών άρθρων μιλώντας ακόμα και για «τηλεφασισμό», καλώντας τους πολιτικούς και τους παράγοντες του τόπου να μη δίνουν το παρόν στα «τηλεδικεία», μιλώντας για διασυρμό και κατακρεούργηση των θυμάτων.
Κατάγγειλε επίσης την επιλεκτικότητα του Τριανταφυλλόπουλου σε ότι αφορά τον Μαντούβαλο που είναι άνθρωπος του Καραμανλή και του Κόκκαλη. Το σκάνδαλο Μαντούβαλου το έφερε στο φως το Βήμα και αφορούσε χρηματισμό δικαστών από συνεργάτες του. Ο Τριανταφυλλόπουλος υπεράσπισε τον Μαντούβαλο και έφθασε μέχρι το σημείο να εγγυηθεί προσωπικά ότι δεν είχε καμία σχέση με αυτή την υπόθεση. Ο Μαντούβαλος παραιτήθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Ο Μεϊμαράκης αποδέχτηκε ουσιαστικά την παραίτησή αυτή κάνοντας του απλά κριτική για το ότι παραιτήθηκε ενώπιον τηλεοπτικής κάμερας και όχι στα αρμόδια όργανα. Ο Μαντούβαλος παραμένει βουλευτής δηλώνοντας την πίστη του στον Καραμανλή, όπως άλλωστε επανειλημμένα το έχει κάνει και ο ίδιος ο Τριανταφυλλόπουλος.
Το θέμα που ξεσήκωσε η Ελευθεροτυπία έβγαλε διάφορους από την τρύπα τους όπως η ΕΣΗΕΑ, ο Κακλαμάνης και ο Θεοδωράκης οι οποίοι ωστόσο έβαλαν στο επίκεντρο της κριτικής τους τα ιδιωτικά ΜΜΕ που ελέγχονται από συμφέροντα και όχι τις φασιστικές πρακτικές των εκκαθαριστών και την ανοχή του καθεστώτος όπως έκανε ο Τεγόπουλος. Είναι χαρακτηριστικό το σχετικό απόσπασμα της ανακοίνωσης της ΕΣΗΕΑ που θα μπορούσε να είναι απόσπασμα ανακοίνωσης του ψευτοΚΚΕ: «Η αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό που φτάνει στον τηλεθεατή, ακροατή, αναγνώστη βαρύνει τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, χωρίς να παραγνωρίζουμε και τις ευθύνες μερίδας δημοσιογράφων, οι οποίοι με καθαρά προσωπικές επιλογές καταπατούν τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. …Όσο η ενημέρωση θα χρησιμοποιείται από τους ιδιώτες ιδιοκτήτες των ΜΜΕ ως εμπόρευμα με στόχο το κέρδος και την εξυπηρέτηση των κάθε μορφής συμφερόντων και σκοπιμοτήτων τους, δεν μπορεί να είναι πλήρης, ολόπλευρη και ουσιαστική». Πάντως στην ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ είναι σαφής η καταδίκη των μεθόδων του τηλεφασισμού: «Για το δημοσιογράφο ο σκοπός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αγιάζει τα μέσα, και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα όταν αμφισβητείται έντονα η αγιοσύνη του ιδίου του προβαλλόμενου σκοπού. Η προσχηματική επίκληση ενός θολού “δημόσιου συμφέροντος” δεν καθαγιάζει τη συστηματική χρήση αθέμιτων μεθόδων που κινούνται σε επισφαλή όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας. Δεν καθαγιάζει τη χρήση προϊόντων υποκλοπής. Δεν καθαγιάζει την περιφρόνηση απέναντι στο τεκμήριο της αθωότητας. Δεν καθαγιάζει τη μετατροπή τηλεοπτικών εκπομπών σε πεδία διασυρμού και ηθικού προπηλακισμού πολιτικών και πολιτών, στους οποίους πολύ συχνά δεν δίνεται καν το δικαίωμα και ο χρόνος να εκθέσουν την άποψή τους».
Ο Κωνσταντόπουλος έσπευσε υποκριτικά να καταδικάσει απλά σαν «κιτσαριό» τον τηλεοπτικό φασισμό και αυτό για να μη χάσει ο ίδιος και ο ΣΥΝ την υποστήριξη της Ελευθεροτυπίας.
Σε ότι αφορά τον ίδιο τον Συνασπισμό είναι ενδεικτικό το άρθρο της Αυγής με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Ευαισθησία για τους ισχυρούς και όχι για τους πολίτες». Ο αρθρογράφος κάνοντας αναφορά στην εκπομπή του Ευαγγελάτου «Αποδείξεις» που χρησιμοποίησε κρυφή κάμερα για να αποδείξει όμως το σωστό ότι οι …δημόσιοι υπάλληλοι δεν δουλεύουν (!), αναρωτιέται : «Ποια ανεξάρτητη Αρχή ασχολήθηκε με τον διασυρμό μιας ολόκληρης κοινωνικής κατηγορίας, εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων; Ο κ. Ευαγγελάτος έχει επισκεφθεί ποτέ γκισέ της Εθνικής ή της Εμπορικής να δει πώς εργάζονται εκεί; Για ποιο λόγο ευαισθητοποιούμαστε τόσο πολύ όταν θίγονται από τις “κρυφές κάμερες” άνθρωποι της εξουσίας, όπως οι Μαντούβαλοι, οι Πάχτες, ίσως και ο Ρεγκούζας, όταν η τηλεόραση στήνει “τηλεδίκες” για ένα σωρό απλούς, ανυπεράσπιστους και αδύναμους πολίτες; Δεν έχει δικαίωμα υπεράσπισης από την “κρυφή κάμερα” ο υπάλληλος του ΥΠΕΧΩΔΕ; Γιατί δεν βγαίνει κανείς να τον υπερασπιστεί;» (Αυγή, 30/10).
Εξίσου υποκριτική ήταν και η στάση του Κάρολου Παπούλια που έκανε μία δήλωση επίτηδες διφορούμενη «Εμείς πρέπει να είμαστε οι προμαχούντες εναντίον των νέων αυτών ηθών στην ελληνική κοινωνία», όπου δεν φαινόταν αν τα «νέα ήθη» ήταν η διαφθορά ή τα τηλεδικεία. Την πρώτη ερμηνεία επέλεξε ο Alpha και τη χρησιμοποίησε, μέχρι που ο Παπούλιας έκανε μία δεύτερη «διευκρινιστική» ότι: «δεν επικροτεί αμφιλεγόμενες πρακτικές στον χώρο της ενημέρωσης. Για την ποιότητα της οποίας έχει εκφράσει τη βαθιά ανησυχία του».
Βέβαια, ούτε τα ΜΜΕ είναι αυθύπαρκτα και αυθαίρετα, ούτε ο Τριανταφυλλόπουλος αυτοανακηρύχτηκε τηλε-εισαγγελλέας. Ο Τριανταφυλλόπουλος χρίστηκε «τηλε-εισαγγελέας» από τα πολιτικά διακομματικά μαγειρεία αυτής της κάθαρσης και των προηγούμενων καθάρσεων και χρησιμοποιείται από το ίδιο το καθεστώς.
Το πρόβλημα δεν είναι η εξυγίανση στο χώρο των ΜΜΕ και πολύ περισσότερο η «ασυδοσία του ιδιωτικού κεφαλαίου» στα ΜΜΕ που βρίσκονται σε πολιτική ομηρία από την κάθε κυβέρνηση αφού δεν έχουν νόμιμη άδεια, αλλά και από το διακομματικό ΕΣΡ που μπορεί να επιβάλει εξοντωτικά πρόστιμα ή και να επιβάλει το κλείσιμο, όπως έγινε με τον ραδιοφωνικό σταθμό «Best» που πήρε την εσχάτη των ποινών γιατί τα έβαλε με την εκκλησία και παλεύει τώρα για να την ανατρέψει. Το πρόβλημα δεν είναι ο Κοντομηνάς που είναι αρκετά αδύναμος πολιτικά και εντελώς ακάλυπτος ώστε να μην μπορεί να σταματήσει την ανελέητη επίθεση εναντίον του της Αυριανής και του Κουρή με την επιστράτευση χιλιάδων «αδικημένων» από την ασφαλιστική του εταιρεία, την Ιντεραμέρικαν. Παρά τις αλλεπάλληλες αγωγές και μηνύσεις του Κοντομηνά, τελικά η κυβέρνηση του στέλνει τον ΣΔΟΕ για έλεγχο. Στο μεταξύ η εμπρηστική επίθεση που δέχτηκαν οι εγκαταστάσεις του σταθμού και δημαγωγικά χρησιμοποιήθηκε από τον Τριανταφυλλόπουλο (δεν είχε καμία σχέση με αυτόν και τις εκπομπές του), θάφτηκε στα γρήγορα χωρίς να έχει υπάρξει μέχρι τώρα διερεύνηση της υπόθεσης. Τελικά τον εμπρησμό που είχε ο Κοντομηνάς σαν αντίπαλος του βαθιού καθεστώτος τον καρπώθηκε σαν μάρτυρας ο Τριανταφυλλόπουλος, δηλαδή και πάλι το βαθύ καθεστώς.
Σε ότι αφορά τις σχέσεις Τριανταφυλλόπουλου-Κοντομηνά είναι χαρακτηριστικό πως ο πρώτος αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση για την κατάθεσή του στον ανακριτή που έχει ξεκινήσει έρευνα για τη σύγκρουση «Αυριανής»-Κοντομηνά (θυμήθηκε ότι το περιεχόμενο της κατάθεσης είναι απόρρητο!), και πως μέχρι τώρα δεν έχει πει κουβέντα για την υποστήριξη του Κοντομηνά. Ο ίδιος ο Κοντομηνάς έχει πολύ βαριές ευθύνες για το βήμα που δίνει στον Τριανταφυλλόπουλο που επεκτάθηκε και στα δελτία ειδήσεων. Τελικά το πιθανότερο είναι να χάσει ο Κοντομηνάς τον Άλφα και να μείνει εκεί ο Τριανταφυλλόπουλος
Η αντίσταση της Ελευθεροτυπίας θα καθυστερήσει σ ένα βαθμό την επέλαση του τετρακομματικού συντονιστικού στα τηλεοπτικά, δεν είναι όμως ικανή από μόνη της να την εμποδίσει. Άλλωστε ο Τεγόπουλος δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη για την υπεράσπιση του Ρεγκούζα και του Ζήση και οποιουδήποτε άλλου αθώου θύματος της επίθεσης αυτής, ούτε καν άρθρωσε κουβέντα ενάντια στον Άρειο Πάγο που χρησιμοποίησε προϊόντα υποκλοπής, ούτε ενάντια στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που υπεράσπισε τον Τριανταφυλλόπουλο λέγοντας ότι μπορεί να χρησιμοποιούνται μέθοδες τηλεοπτικής κρυφής παρακολούθησης όταν πρόκειται για το δημόσιο συμφέρον. Όταν κανείς δεν υπερασπίζεται τη δημοκρατία και στην ουσία αλλά μόνο σε ζητήματα μορφής δεν μπορεί να πλήξει αληθινά τους φασίστες. Γι’ αυτό χρειάζεται το πραγματικό βαθύ πολιτικό κίνημα, το κίνημα της καταγγελίας και της αποκάλυψης των εμπνευστών και των πολιτικών εντολέων της κάθαρσης από την πλευρά του αντισοσιαλφασιστικού αγώνα. Ώσπου να γίνει αυτό τα κεφάλια θα συνεχίσουν να πέφτουν.