To μικρότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ, οι χαμηλοί μισθοί, τα κρατικά ελλείμματα και η πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία οφείλονται στο παραγωγικό έλλειμμα και στην πολιτική της υπανάπτυξης. Αυτά δεν είναι αποτελέσματα μιας αυθόρμητης διαδικασίας αλλά προϊόντα ενός συνειδητού σαμποτάζ της παραγωγής από το ρωσόφιλο πολιτικό μπλοκ στο οποίο ηγείται η ψευτοαριστερά. To ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ με την «ταξική» τους γραμμή ισχυρίζονται ότι οι ελληνικοί μισθοί, οι χαμηλότεροι στην ΕΕ οφείλονται στα υπερκέρδη του ιδιωτικού κεφαλαίου και ότι τα κρατικά ελλείμματα οφείλονται στο ότι το κεφάλαιο αυτό δεν πληρώνει ουσιαστικά φόρους.
Η αλήθεια είναι ότι οι χαμηλότεροι μισθοί μέσα στην ΕΕ δεν οφείλονται ούτε στα υπερκέρδη του κεφαλαίου που τα παρουσιάζει όπως θέλει στα χαλκεία του ο σοσιαλφασισμός, όπως θα δούμε παρακάτω, ούτε και στη «φορολογική ασυδοσία» του ελληνικού κεφαλαίου που στην πραγματικότητα πληρώνει αναλογικά τους ίδιους περίπου φόρους με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας στη χώρα μας καθώς και το φορολογικό καθεστώς βρίσκεται μέσα στα πλαίσια του οικονομικού καθεστώτος της ΕΕ, αλλά μόνο στην Ελλάδα η παραγωγική υπανάπτυξη βρίσκεται σε τέτοια επίπεδα.
Τα ακροδεξιά αυτά «αντικαπιταλιστικά» ιδεολογήματα σκοπεύουν στη συγκάλυψη της συμμετοχής του σοσιαλφασιστικού στρατού, ο οποίος αντιπροσωπεύεται στρατηγικά από το ψευτοΚΚΕ και το ΣΥΝ, στην ιδιοκτησία του κράτους. Αυτός ο στρατός που αποτελείται από ολιγάρχες και σάπιους κρατικούς υπαλλήλους στηρίζει έναν κρατικό προϋπολογισμό που είναι προϊόν συμβιβασμού των διαφορετικών μερίδων της αστικής τάξης οι οποίες συμμετέχουν ανισόβαρα στη νομή της πολιτικής εξουσίας και μέσω αυτής στη νομή της κρατικής ιδιοκτησίας. Ο μεγαλύτερος νομέας αυτού του προϋπολογισμού είναι ο ευρύτερος σοσιαλφασιστικός στρατός. Αυτός είναι σήμερα ο μεγαλύτερος συλλογικός καπιταλιστής ή καλύτερα ο μεγαλύτερος εισπράκτορας γραφειοκρατικής γαιοπροσόδου της χώρας. Ο υψηλός βαθμός εκμετάλλευσης της εργασίας από το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν συγκρίνεται με το βαθμό της έμμεσης εκμετάλλευσής της από το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο των ΔΕΚΟ που έμμεσος ιδιοκτήτης του είναι το παρασιτικό κομμάτι της υπαλληλίας του και οι συναλλασσόμενοι με αυτό ολιγάρχες, διεφθαρμένοι προμηθευτές κλπ. Αυτό το κρατικοφασιστικό κεφάλαιο ρουφάει το αίμα όλου του λαού και απομυζά το 20 % των κρατικών δαπανών για να καλύπτει τα ελλείμματά του. Δουλεύει όλη η χώρα για να τροφοδοτεί τα ελλείμματα των εταιρειών του καθεστώτος, αυτών των άντρων των κρατικοσυνδικαλιστικών υπαλληλικών συμμοριών και της νέας ληστρικής ολιγαρχίας, άντρων της κλεπτοκρατίας και του σοσιαλφασισμού. Η «Ολυμπιακή» για παράδειγμα μπαίνει μέσα 1,5 εκατ ευρώ την ημέρα και είναι καλή εταιρεία για τον σοσιαλφασισμό απλά γιατί σαν κρατική εταιρεία, είναι στην ουσία δική του εταιρεία. Μόνο τα ελλείμματα της Ολυμπιακής μπορούν να διπλασιάσουν το επίδομα ανεργίας όλων των ανέργων. Για το ότι δουλεύει όλη η χώρα για να πηγαίνει το 50% των κρατικών δαπανών στους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων δεν φταίνε οι φοροαπαλλαγές και τα δήθεν υπερκέρδη του μη κρατικοδίαιτου ιδιωτικού κεφάλαιου. Φταίει το γεγονός ότι το μισό από αυτό το ιλιγγιώδες ποσό δεν αμείβει εργασία, αλλά αμείβει λούφα και κοπάνα, ή ακόμα χειρότερα ανταμείβει τη μίζα και το παραγωγικό σαμποτάζ, δηλαδή ζει αυτούς που αποτελούν το πολιτικό στήριγμα του καθεστώτος, ζει τη συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών στελεχών και των κρατικοκομματικών συμμοριών του. Ποτέ δεν κατήγγειλαν τα δήθεν αριστερά κόμματα τους προϋπολογισμούς αυτού του είδους με τα πιο έντονα αντιαναπτυξιακά χαρακτηριστικά, γιατί αυτά τα κόμματα έχουν τα συμφέροντά τους δεμένα με την υπανάπτυξη, τις κρατικοφασιστικές συμμορίες και ακόμα βαθύτερα με το ρώσικο ιμπεριαλισμό. Στην ανύπαρκτη πολιτική για την έρευνα και την τεχνολογία αντιστοιχεί και το μηδενικό σχεδόν ποσοστό του 0,18% των κρατικών επενδύσεων. Οι επενδύσεις στην εκπαίδευση που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ προβλέπονται στο 2%. Η επαγγελματική εκπαίδευση που έχει τριπλάσιο κόστος από τη γενική εκπαίδευση απουσιάζει από τον προϋπολογισμό καθώς και το οποιοδήποτε έξοδο για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, τη στιγμή που η χώρα έχει τεράστιες ανάγκες σε ειδικευμένους τεχνίτες και σε τεχνικούς. Αντί να ενισχυθεί, διαλύεται με τη διακομματική πολιτική του δωδεκάχρονου, αλλά και με το σαμποτάρισμα των ευρωπαϊκών επενδύσεων του ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ. Οι περικοπές του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων μαζί με τα χαμένα αναπτυξιακά προγράμματα του Γ΄ ΚΠΣ μειώνουν ακόμα περισσότερο την παραγόμενη αξία στην οικονομία και συνεισφέρουν καθοριστικά στην κρίση. Αλλά και όσα προγράμματα εκτελούνται είναι στην πλειοψηφία τους σε δρόμους με μοναδικό σκοπό την απορρόφηση και το μοίρασμα των κεφαλαίων στις συμμορίες των δημοσίων έργων. Από τον κρατικό προϋπολογισμό απουσιάζει το οποιοδήποτε έξοδο και η οποιαδήποτε πολιτική απελευθέρωσης της γης για επενδύσεις σε κατοικία και για άλλες χρήσεις και έτσι η κάθε επένδυση επιβαρύνεται σε τεράστιο ποσοστό αφού ένα τεράστιο μέρος της πηγαίνει στον ιδιοκτήτη γης που ο ρόλος του στην παραγωγή είναι παρασιτικός. Οι ισολογισμοί όλων των εταιρειών περιέχουν τεράστια ποσοστά σε γήπεδα και γενικά σε γη. Ο Λαλιώτης εκτός από το σαμποτάρισμα του κτηματολογίου καταχράστηκε και τα 80 δις που είχαν διατεθεί σε αυτό από την ΕΕ και το κράτος.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού κατευθύνονται με προτεραιότητα στη συντήρηση της όλο και πιο πολυπληθούς δημόσιας υπαλληλίας και στη συντήρηση των ΔΕΚΟ όπου βρίσκεται συμπυκνωμένη η πιο διεφθαρμένη κρατική και κομματική βία. Ότι περισσεύει από το 70% των κρατικών δαπανών, που δίνονται για τη στήριξη του φαιοκόκκινου πολιτικού συστήματος, δίνεται στους άλλους τομείς. Τα ασφαλιστικά ταμεία απορροφούν το 21 % των κρατικών δαπανών χωρίς να υπάρχει ουσιαστική ασφάλιση. Οι κρατικές επενδύσεις στην υγεία και στην πρόνοια 0,50% και στη βελτίωση του περιβάλλοντος 0,23%. Ταυτόχρονα το κράτος πληρώνει εξαιτίας των μόνιμων ελλειμμάτων περίπου 10 δις ευρώ για τόκους.
Παρά το ότι ο προϋπολογισμός του κράτους είναι όπως είπαμε προϊόν συμφωνίας των βασικών ιδιοκτητών του, δηλαδή του διακομματικού καθεστώτος, με τις υπόλοιπες τάσεις της αστικής τάξης, το φιλορώσικο μπλοκ περνά στη συνέχεια σε μια δημόσια κριτική αυτού του προϋπολογισμού με ότι πιο χυδαίο και αποπροσανατολιστικό επιχείρημα ανακαλύψει υπέρ δήθεν των λαϊκών συμφερόντων και υπέρ του καλού του έθνους και της χώρας. Στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή βλέπουμε τη ψευτοαριστερά να δίνει «λυσσαλέες» μάχες για ένα ευρώ ή για δέκα θέλοντας έτσι να υπογραμμίσει στο τηλεοπτικό θέατρο την ιερότητα των δικαιωμάτων των εργαζομένων για τα οποία στην πραγματικότητα δεν δίνει δεκάρα.

Το παραγωγικό έλλειμμα είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της υπανάπτυξης και του παραγωγικού σαμποτάζ

Το τεράστιο παραγωγικό έλλειμμα εκφράζεται από το εμπορικό έλλειμμα της χώρας και από την καθυστέρηση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων που έχουν σαν αποτέλεσμα το μικρότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ στην ΕΕ. Πρόκειται για έλλειμμα και εργασίας και κεφαλαίου. Τα 28 περίπου δις ευρώ του εμπορικού ελλείμματος το 2004 σε σχέση με τα 22 περίπου δις το 2001 και η υπανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων δεν οφείλονται στο ότι το κεφάλαιο δεν φορολογείται, αλλά ούτε και στα υποτιθέμενα υπερκέρδη του, αλλά στο ότι δεν υπάρχουν βιομηχανίες και επιχειρήσεις που να παράγουν τουλάχιστον ένα σεβαστό μέρος από όσα καταναλώνει η χώρα. Την ίδια στιγμή στην οποία μόνο το παραγωγικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου φτάνει στο 15,5 % του φετινού ΑΕΠ που εκτιμάται σε 180 δις ευρώ, υπάρχουν τεράστια ανεκμετάλλευτα κεφάλαια για επενδύσεις που ωστόσο εμποδίζονται να γίνουν και υπάρχει και ένα μορφωμένο εργατικό δυναμικό για να δουλέψει πολλαπλάσια μέσα παραγωγής από όσα έχει μπροστά του. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας θα ήταν μια πολύ εύκολη υπόθεση αν δεν υπονομεύονταν από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του. Όμως αυτοί κρατούν αλυσοδεμένη τη χώρα εδώ και δεκαετίες. Εδώ και ενάμιση χρόνο ο Καραμανλής και οι τρεις κομματικές ηγεσίες έχουν ακυρώσει επενδύσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου πάνω από 23 δις ευρώ που αντιστοιχούν στο 13,88 % του ΑΕΠ. Τα κέρδη του ναυτιλιακού κεφαλαίου από την πελώρια αύξηση των διεθνών μεταφορών που προκαλεί η κινέζικη υπερπαραγωγή και τα κεφάλαια των ελλήνων του εξωτερικού έχουν αρχίσει να φεύγουν από τη χώρα αφού το καθεστώς απαγορεύει στην πράξη τις επενδύσεις. Ο κατάλογος των επενδύσεων των τριών περίπου δις που στην αρχή του χρόνου έδωσε ο Καραμανλής στη δημοσιότητα σαν επενδύσεις δήθεν άμεσης προτεραιότητας αποδείχτηκε ότι ήταν απάτη. Αυτό το είχε προβλέψει η Νέα Ανατολή από την πρώτη μέρα της εξαγγελίας αυτής από τον ρωσόδουλο αρχισαμποταριστή πρωθυπουργό.
Την ίδια στιγμή που το καθεστώς διώχνει το τεράστιο αυτό ιδιωτικό κεφάλαιο που συσσωρεύτηκε συγκυριακά από τη ναυτιλία, το φαιοκόκκινο μέτωπο αρχίζει να αποδίδει την κρίση και σε ένα τελευταίο φαινόμενο, στο γεγονός ότι τα παλιότερα ήδη επενδυμένα κεφάλαια φεύγουν από την χώρα και επενδύονται στις ανατολικές χώρες. Το ότι αυτό είναι ένας γενικός νόμος της κίνησης του κεφαλαίου, να αναζητά σε όλο τον πλανήτη τη μεγιστοποίηση των κερδών του με τους χαμηλότερους μισθούς ο σοσιαλφασισμός το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Τα κομματικά του μέλη άνοιξαν όλες αυτές τις αγορές και τα δύο κόμματα πάντα υποστήριξαν και υποστηρίζουν τις μπίζνες με την κομματική διεφθαρμένη γραφειοκρατία των νέων καπιταλιστικών χωρών που τη γνωρίζουν προσωπικά από τους κοινούς τους αγώνες ενάντια στο σοσιαλισμό. Όμως και εδώ υπάρχει μια μεγάλη απάτη με την οποία οι σοσιαλφασίστες υπνωτίζουν τους απολυμένους εργάτες, ιδιαίτερα τους εργάτες της κλωστοϋφαντουργίας και ένδυσης. Σε όλο το βιομηχανικό βορρά η κλωστοϋφαντουργεία έχει δεχτεί χτύπημα από τα χαμηλά μεροκάματα του τρίτου κόσμου και έχει είτε μετακινηθεί σε αυτόν, είτε έχει εκσυγχρονιστεί στρεφόμενη σε προϊόντα πολυτελείας, καινούργιες ίνες, υφάσματα και τεχνικές, είτε κρατώντας στις χώρες του βορρά τη σχεδίαση της ένδυσης και το επιτελικό και εμπορικό τμήμα των δραστηριοτήτων της. Στο σύνολό της πάντως παντού στο βορρά η κλωστοϋφαντουργία και η ένδυση έχουν χτυπηθεί. Όμως πουθενά στο βορρά η βιομηχανία δεν στηρίχθηκε στους κλάδους ψηλής έντασης εργασίας για να επιβιώσει και να αναπτυχθεί, αλλά στους κλάδους υψηλής έντασης κεφαλαίου, με λίγα λόγια στον ασταμάτητο τεχνολογικό εκσυγχρονισμό της βαριάς βιομηχανίας ιδιαίτερα της βιομηχανίας των τεχνολογιών αιχμής, και κυρίως της βιομηχανίας παραγωγής έρευνας και τεχνολογίας, δηλαδή της βιομηχανίας παραγωγής γνώσης. Αυτός είναι ο λόγος που οι συντριπτικά μεγαλύτερες σήμερα βιομηχανικές επενδύσεις δεν γίνονται από τον βορρά στις χώρες χαμηλού μεροκάματου αλλά στις χώρες του ψηλού μεροκάματου. Άλλωστε αυτές έχουν τα δικά τους ευρύτερα στρατηγικά πλεονεκτήματα: Σύγχρονες υλικές, διοικητικές και ερευνητικές υποδομές, ψηλά ειδικευμένο έμψυχο παραγωγικό δυναμικό, κοινωνικοπολιτική σταθερότητα. Στην Ελλάδα σαμποταρίστηκαν και σαμποτάρονται όλα αυτά από τον ίδιον αυτόν κνίτη που με την ντουντούκα του σέρνει τον απολυμένο της Νάουσας στην κόλαση της αιώνιας ανεργίας γιατί εμποδίζει κάθε υποδομή, κάθε διοικητικό εκσυγχρονισμό, κάθε έρευνα, κάθε τεχνολογική μόρφωση και κάθε καινούργιο εργοστάσιο σε κάθε άλλο κλάδο που θέλει να γεννηθεί, την ώρα που γκρεμίζει μια ώρα αρχύτερα όσα αργοπεθαίνουν με το ψευτοταξικό σύνθημα «ούτε μια απόλυση». Το σωστό σύνθημα δεν είναι να αναλάβει ο ιδιώτης καπιταλιστής μιας επιχείρησης με μειωμένη παραγωγή και τσακισμένες διεθνείς τιμές τα έξοδα μιας εργατικής δύναμης που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, αλλά το κράτος με μια ουσιαστική πολιτική επιδότησης των ανέργων, και πάνω απ’ όλα η σύγχρονη βιομηχανία που θα στηθεί στη θέση της παλιάς στον ίδιο ή σε έναν άλλο κλάδο.

Τα χαλκεία του σοσιαλφασισμού

Σε ότι αφορά τα υπερκέρδη του κεφαλαίου που ισχυρίζεται ο σοσιαλφασισμός ότι ρίχνουν τους μισθούς αυτά υπάρχουν μόνο στα έντυπα της γκαιμπελικής του προπαγάνδας. Η απόλυτη διαστροφή της πραγματικότητας είναι χαρακτηριστικό του φασισμού και του ναζισμού. Και είναι τόσο μεγαλύτερη αυτή η διαστροφή όσο πιο κτηνώδης αντιανθρώπινος και αντικοινωνικός είναι ο κάθε φορά στόχος που υπηρετεί η κοινωνική αντίδραση. Η οποιαδήποτε οικονομία στην περίοδο του σημερινού μονοπωλιακού καπιταλισμού υφίσταται τις νομοτελειακές επιδράσεις της διαμόρφωσης του μέσου παγκόσμιου ποσοστού κέρδους με ισχύ φυσικού νόμου πέρα και έξω από τη θέληση τάξεων και ιμπεριαλισμών. Διεθνείς συνομωσίες τάχα εβραϊκές ή αμερικάνικες που να μπορούν να ελέγχουν και να ανατρέπουν την αναρχική λειτουργία του καπιταλισμού βρίσκονται πάντα στη σφαίρα της ναζιστικής προπαγάνδας. Από το επίσημο κείμενο του ΣΥΝ για τον προϋπολογισμό του 2006 διαβάζουμε: «Από τη σύγκριση 11.600 ισολογισμών, που αφορούν το βασικό τμήμα του επιχειρηματικού τομέα της εγχώριας οικονομίας, προκύπτει ότι μόνο κατά την περίοδο 2002-04, τα εταιρικά κέρδη προ φόρων αυξήθηκαν κατά 27,4%. Ο φόρος που επιβλήθηκε στα κέρδη των επιχειρήσεων αυτών αυξήθηκε μόλις κατά 12,3%, με αποτέλεσμα τα καθαρά κέρδη να αυξηθούν κατά 37,7%, δηλαδή σημαντικά περισσότερο από τα κέρδη προ φόρων. Ο Προϋπολογισμός 2006 συνεχίζει και ενισχύει αυτή την πολιτική «στήριξης» των κερδών (δηλαδή αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου), όπως πειστικά ανέπτυξαν ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.» Η ICAP, που είναι και η μοναδική εταιρεία που διαθέτει τέτοιου είδους συστηματικά στοιχεία αλλά δεν τολμούν οι σοσιαλφασίστες να την αναφέρουν, δίνει ότι το 2004 το εμπόριο (3402 επιχειρήσεις) παρουσίασε αύξηση του περιθώριου καθαρού κέρδους 3,9% και η μεταποίηση (6170 επιχειρήσεις) αύξηση των κερδών προ φόρου 1,2%. Με 35% φορολόγηση τα καθαρά κέρδη της μεταποίησης αυξήθηκαν κατά 0.78%. Αφαιρώντας από τα προ φόρου ποσά της ICAP φόρο 35%, το 2003 η βιομηχανία είχε αύξηση καθαρών κερδών 6,24 %, το εμπόριο 21,51 %, οι υπηρεσίες 10,1 % και ο τουρισμός μείωση κατά 96%. Το 2002 η βιομηχανία είχε μείωση προ φόρου κερδών –3,4%, το εμπόριο αύξηση καθαρών κερδών 9% οι υπηρεσίες μείωση προ φόρου κερδών –2,5% και ο τουρισμός μείωση προ φόρου κερδών –23%. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία βγάζουν για το σοσιαλφασισμό αύξηση των καθαρών κερδών κατά 37,7%!
Οι φόροι σαν τμήμα της παραγόμενης αξίας από την οικονομία μειώνονται εξαιτίας της οικονομικής κάμψης που φέρνει το σαμποτάρισμα της παραγωγής γι’ αυτό και η κυβέρνηση για να καλύψει το κρατικό έλλειμμα του 2005 αλλά και των επομένων ετών καταφεύγει στη λογιστική συγκάλυψη και στην τιτλοποίηση των φορολογικών χρεών, χρέη όμως που χαρακτηρίζονται από το γεγονός της αδυναμίας της είσπραξής τους. Αυτή η τιτλοποίηση των τριών δις ευρώ είναι ένας εκβιασμός και επιβάρυνση στην ΕΕ γιατί προϋποθέτει τη μεταβίβαση της πίστης της ΟΝΕ στο αναξιόπιστο ελληνικό κράτος. Η έγκριση της τιτλοποίησης από την ΕΕ θα είναι μια ακόμα ανοχή της ΕΕ στο αντιπαραγωγικό καθεστώς των ρωσόδουλων στην Ελλάδα. Την αύξηση της φορολογίας εξαιτίας της οικονομικής κάμψης την είχε προβλέψει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος όπως και η Νέα Ανατολή που στο φύλο της 393 (30/9/2004) προέβλεψε με μεγάλη ακρίβεια τη συνολική πορεία της οικονομίας και την αναπόφευκτη πορεία της προς τη χρεοκοπία στην οποία οδηγεί η ρώσικη πολιτική τη χώρα.
Ο προϋπολογισμός του 2006 στηρίζει λοιπόν το οικονομικό και το πολιτικό καθεστώς της υπανάπτυξης και σαμποτάρει την παραγωγή. Η κάμψη της παραγωγής φέρνει ακόμα μεγαλύτερη φορολογία και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και ανεργία στον λαό. Η ακόμα μεγαλύτερη πτώση της παραγωγικότητας ανεβάζει τις τιμές και οι πραγματικοί μισθοί κατεβαίνουν συνεχώς. Αυτή η πορεία θα συνεχίζεται μέχρι την οριστική χρεοκοπία αν στο άμεσο μέλλον δεν αντισταθεί ο λαός και η εργατική τάξη.