ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Προκαλεί κατάπληξη το μέγεθος της υποτέλειας που χαρακτηρίζει την ελληνική αστική τάξη και ιδιαίτερα το ολιγομελές εκείνο επιτελείο που διαχειρίζεται τις πολιτικές υποθέσεις. Μόνο αυτό θα μπορούσε να συμμετέχει αλλά και να φιλοξενεί εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι μυστικές υπηρεσίες μιας ξένης ιμπεριαλιστικής δύναμης και που στόχο έχουν τη διαφήμισή της παγκόσμια.
Μια τέτοια εκδήλωση έγινε πρόσφατα στη Ρόδο κι ήταν ένα συνέδριο με θέμα «Ο πολιτισμικός και θρησκευτικός διάλογος μεταξύ των λαών». Διοργανώθηκε από το ίδρυμα «Για τη δόξα της Ρωσίας», ένα παράρτημα της KGB, πρόεδρος του οποίου είναι ο ρώσος υπουργός μεταφορών Β. Γιακούνιν, και τελέστηκε υπό την αιγίδα του ρώσου προέδρου Πούτιν και του πατριάρχη Αλέξιου (βλ. «Ελευθεροτυπία», 7-10). Συμμετείχαν σ’ αυτό 400 διεθνείς προσωπικότητες από το θρησκευτικό, πολιτικό, επιστημονικό και καλλιτεχνικό χώρο, μεταξύ των οποίων ο μητροπολίτης Μόσχας, ο υπουργός πολιτισμού της Βενεζουέλας, ο πρόεδρος της τράπεζας της Ρωσίας κ.ά., ενώ στο προεδρείο κάθονταν μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό της Ινδίας και το Β. Γιακούνιν (ο οποίος και τιμήθηκε από το δήμαρχο Ροδίων) εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, ο Παπανικολάου. Σημειώνουμε πως δεν είναι η πρώτη αλλά η τρίτη συνεχόμενη φορά που η Ρόδος φιλοξενεί το εν λόγω συνέδριο.
Με τέτοιες πρωτοβουλίες η Ρωσία επιδιώκει αφενός να αναγορευτεί σε προστάτη όλων των θρησκειών κι αφετέρου να πλήξει τη διαδικασία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο, την ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας και της τέχνης, με πρόσχημα την υπεράσπιση της «πολιτισμικής διαφορετικότητας» των λαών. Εδώ αποκαλύπτεται το Κρεμλίνο ως ο συντονιστής των διαφόρων πολιτικο-θρησκευτικών αξόνων, όπως είναι το «ορθόδοξο» και το «ισλαμικό τόξο», αλλά και ως κέντρο της διεθνούς αντίδρασης και καθυστέρησης.
Παρότι σχολιάστηκε αρνητικά από μερίδα του τύπου, οι μόνοι που κράτησαν χαρακτήρα μέσα από το θρησκευτικό χώρο ήταν το οικουμενικό πατριαρχείο, του οποίου την πρωτοκαθεδρία μέσα στον ορθόδοξο κλήρο αρνείται επίμονα το πατριαρχείο Μόσχας, καθώς και η εκκλησία της Ελλάδας, των οποίων η απουσία από το συνέδριο έγινε αισθητή. Αυτό δείχνει ότι η «κάθαρση» στην εκκλησία δεν έχει προχωρήσει αρκετά. Σημαίνει δηλαδή ότι η προσπάθεια των Ρώσων να ελέγξουν την ελληνική εκκλησία, με εργαλείο τις ντόπιες πολιτικές αρχές και το Χριστόδουλο, κι έτσι να προσδέσουν ακόμα πιο σφιχτά τη χώρα μας στο «ορθόδοξο τόξο» του φασισμού και του πολέμου, αναμένεται να συναντήσει σφοδρή αντίσταση.