Τώρα λοιπόν όχι μόνο δεν χρειάζεται στο βαθύ καθεστώς ο παλιός πολιτικός στρατός του μισθωτού προλεταριάτου των ΔΕΚΟ, αλλά του έχει γίνει εμπόδιο. Αυτό το εμπόδιο έρχεται να γκρεμίσει μονομιάς ο νέος νόμος για τις ΔΕΚΟ. Ο νόμος αυτός δεν είναι παρά η μέθοδος για το φτήναιμα της εργατικής δύναμης των ΔΕΚΟ και συνοψίζεται σε δύο βασικά σημεία:
Το πρώτο είναι ότι για να εξασφαλίσει την ανοχή της παλιάς υπαλληλίας κατασκευάζει δύο είδη προσωπικού, το παλιό που θα πληρώνεται με τις παλιές συνθήκες και εκείνο που θα προσλαμβάνεται από δω και μπρος με συνθήκες της υπόλοιπης ιδιωτικής αγοράς και ακόμα χειρότερες.
Το δεύτερο είναι ότι και η παλιά μισθωτή μάζα και η καινούργια θα ζουν από δω και μπρος με εργασιακούς όρους που θα μπορεί να ορίζει η διοίκησή τους και το κράτος ανεξάρτητα από συλλογικές κλαδικές συμβάσεις, διαιτητικά όργανα κλπ.
Από αυτά τα δύο ειδών μέτρα το πρώτο σημαίνει και διάλυση του ενιαίου συνδικαλισμού, γι αυτό στο βάθος και διάλυση του συνδικαλισμού. Πρόκειται για ένα τρομερό αντεργατικό τερατούργημα επειδή θα είναι νομοθετημένο.

Ένα κομμάτι από την παλιά συνδικαλιστική ηγεσία στις ΔΕΚΟ που είναι πραγματικά εξοργισμένο αλλά και όλοι οι υπόλοιποι καθεστωτικοί εγκάθετοι τύπου Πολυζωγόπουλου και δήθεν φίλοι των εργατών, αντικαπιταλιστές, αντινεοφιλελέυθεροι κλπ που εμφανίζονται σαν εξοργισμένοι, απειλούν ότι θα γίνει εξέγερση. Βεβαίως δεν θα γίνει καμιά εξέγερση. Θα γίνουν μερικές τελετουργικές 24ωρές ώστε το πράγμα να ξεφουσκώσει και θα γίνουν και μερικές ρυθμίσεις κάτω από αυτή την υποτιθέμενη πίεση για να πετύχει κάποια πολιτικά ανταλλάγματα πάλι το βαθύ καθεστώς. Μετά οι πουλημένοι θα αποσυρθούν. Άλλωστε και από τώρα λίγο φωνάζουν.
Αλλά το καθεστώς δεν φοβάται καμιά εξέγερση και δεν τη φοβάται όχι τόσο γιατί η ηγετική συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι πουλημένη ή στη καλύτερη περίπτωση κομματικά εξαρτημένη, ούτε γιατί σύσσωμη και ενθουσιωδώς όλη η φιλελεύθερη αστική τάξη, τυφλή πολιτικά και πάντα αντεργατική στηρίζει αυτό το νόμο, αλλά κυρίως γιατί ο λαός και το υπόλοιπο μισθωτό προλεταριάτο δεν θα στηρίξουν το προλεταριάτο των ΔΕΚΟ. Δεν θα το στηρίξουν γιατί αυτό εγκατέλειψε το υπόλοιπο προλεταριάτο στη μοίρα του ενώ υποτίθεται το εκπροσωπούσε, γιατί διαφθάρηκε σε ένα σημαντικό τμήμα του, και γιατί δέχτηκε να αποσπάσει προνόμια αποκλειστικά για τον εαυτό του χάρη σε απεργίες που έγιναν μισητές γιατί ήταν απεργίες ομηρείας του πληθυσμού. Το χειρότερο όμως είναι ότι και το υπόλοιπο προλεταριάτο είναι διαλυμένο. Γιατί το πιο μεγάλο σκάνδαλο διάσπασης της εργατικής τάξης έχει ήδη συντελεστεί και το ίδιο το ευρύτερο προλεταριάτο είναι διασπασμένο οικονομικά αλλά και συνδικαλιστικά εδώ και χρόνια ανάμεσα σε ντόπιο και μεταναστευτικό. Εξαιτίας αυτής της αντίθεσης που οφείλεται ουσιαστικά στη ντεφάκτο απελευθέρωση της μαύρης εργασίας όλόκληρο έχει βυθιστεί στα τάρταρα της βαναυσότερης εκμετάλλευσης. Έτσι την κρίσιμη στιγμή οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ έμειναν μόνοι τους.
Εμείς παρόλη αυτή την εγκληματική στάση των ηγεσιών τους και παρά τα δικά του λάθη και τις αθλιότητες που εξακολουθούν να υπάρχουν στους κόλπους του πρέπει να μείνουμε στο πλευρό του μισθωτού κόσμου των ΔΕΚΟ. Πρέπει να κατεγγείλουμε με δύναμη αυτό το νομο πρέπει να βρούμε τρόπους να διευκολύνουμε κάθε πραγματική αντίσταση μέσα στις ΔΕΚΟ και να τη βοηθήσουμε να οργανωθεί όσο μπορεί ενάντιά του σήμερα και κυρίως αύριο. Πρέπει επίσης να καλέσουμε όλη την εργατική τάξη σε συμπαράσταση αλλά όχι μέσα από τις γραμμές και κάτω από τα υπεραντιδραστικά συνθήματα του σοσιαλφασισμού. Έρχεται μια νέα εποχή όπου το νέο καθεστώς χτυπάει σε όλες τις κατευθύνσεις καθώς θέλει να ελέγξει τα πάντα, τον τύπο, τα κόμματα, τις παραγωγικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει νέους κινδύνους αλλά και νέες αντιστάσεις. Πρέπει να τις ενισχύσουμε και να τις οργανώσουμε.