<<Γιώργο, προχώρα, άλλαξέ τα όλα!» Θυμάστε αυτό το σύνθημα; Ήταν αυτό που δονούσε την ατμόσφαιρα τον καιρό που εκλεγόταν ο Γιωργάκης αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με εκείνη την ιστορική υποψηφιότητα του ενός και μοναδικού υποψηφίου. Ήταν αυτό που ο ίδιος είχε υπαγορεύσει σε εγκάθετους νεολαίους, για να δώσει μιας εξαρχής το κλίμα στο οποίο θα κινούνταν εσωκομματικά (γιατί εκεί απευθυνόταν κυρίως αυτό το σύνθημα).
Ήταν τότε που ένα εκατομμύριο μέλη και φίλοι του κόμματος έδιναν στον Παπατζή εν λευκώ εξουσιοδότηση, κατά την άποψη πάντα του σοσιαλφασίστα ηγέτη, να ξωπετάξει ό,τι δημοκρατικό (στην ουσία ό,τι μη ελεγχόμενο απ’ αυτόν) έχει απομείνει σ’ αυτό το κόμμα. Τότε όσα πρωτοκλασάτα στελέχη δεν ήταν σοσιαλφασίστες, και γι’ αυτό σήμερα βρίσκονται υπό διωγμό, πέρα από κάτι φωνούλες που είχαν ψελλίσει μερικοί, είχαν καταπιεί τις άψογες «δημοκρατικές» αυτές διαδικασίες, προφανώς μη γνωρίζοντας πως θύματά τους επρόκειτο να είναι κατεξοχήν αυτοί οι ίδιοι.
Ήρθε η ώρα τους λοιπόν! Και αυτό το μήνυμα «αποστρατείας» έστειλε πανηγυρικά ο Γ. Παπανδρέου στους από το φιλικό του Τύπο αποκαλούμενους «βαρόνους του ΠΑΣΟΚ» από εστιατόριο κοντά στον Μπαϊρακτάρη (θυμόσαστε, εκείνο το ηρωικό σουβλατζίδικο, στο οποίο ο Καραμανλής, σε μια παρόμοια σύναξη, είχε επιτεθεί στους «νταβατζήδες», δίνοντας κι αυτός το σύνθημα για επίθεση στα μη ελεγχόμενα από το σοσιαλφασισμό ΜΜΕ. Ίσως ακόμη και η επιλογή του συγκεκριμένου τόπου να μην ήταν τυχαία, καθότι οι επιθέσεις του σοσιαλφασισμού γίνονται πάντα στο όνομα του λαού, άρα πρέπει να εξαπολύονται από λαϊκά φαγάδικα…).
Αυτή τη φορά η επίθεση κατά των «παλαιών στελεχών» δεν έγινε σε δείπνο με βουλευτές, όπως ο Καραμανλής, αλλά σε γεύμα που παρέθεσε ο Γ. Παπανδρέου σε δημοσιογράφους. Το γεύμα αυτό λοιπόν, πέρα από τα άλλα εκλεκτά εδέσματα, περιλάμβανε και «βαρόνους» ψητούς στη σχάρα… Διαβάζουμε σχετικά από την Ελευθεροτυπία (16 Νοεμβρ.):
«Μήνυμα „αποστρατείας“ έστειλε χθες στους “βαρόνους” του ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας παράλληλα “έτοιμος να κυβερνήσει” με “νέα πρόσωπα” και βέβαιος ότι θα κερδίσει τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Σε γεύμα που παρέθεσε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες χθες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε επί λέξει: “΄Εχω 40 νέα πρόσωπα στην κοινοβουλευτική ομάδα. Αν στις εκλογές γίνουν 80 ή 100, θα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Απ’ αυτούς θα αντλήσω κι απ’ αυτούς θα χρησιμοποιήσω στην κυβέρνηση. Έχω την υποχρέωση να φέρω στο προσκήνιο μια νέα γενιά πολιτικών” . Όσο για τα ΜΜΕ, παραδέχτηκε ότι το πρόβλημα της διαπλοκής –παρ’ ότι η λέξη δεν του αρέσει- δεν μπορεί μια κυβέρνηση να το λύσει από μόνη της. Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει σε πλήρη ανανέωση του ΠΑΣΟΚ και σε επίπεδο προσώπων ήταν τόσο σαφής, ώστε να ζητήσει από τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες τη “συμβολή τους” στην προβολή νέων στελεχών. Δεν έκρυψε άλλωστε ότι “γίνονται σεμινάρια στους νέους ανθρώπους, ώστε να μπορούν να σταθούν στο γυαλί”, ενώ αναφερόμενος στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονται συχνά στην τηλεόραση είπε πως “τα κανάλια προωθούν κάποια πρόσωπα με βάση την τηλεθέαση”. Πάντως, την ανανέωση τη βλέπει ευκολότερη από τη θέση του πρωθυπουργού παρά από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξ ου και η φράση του “ετοιμάζομαι να κυβερνήσω. Ως κυβέρνηση θα έχω μεγαλύτερη δυνατότητα να κάνω ανανέωση, παρά ως αρχηγός κόμματος”. Στο ερώτημα “αν χρειαστεί να αποστρατεύσετε πρόσωπα, θα το κάνετε;” η απάντησή του ήταν: “Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη αποστρατεία, αλλά το έχω κάνει στο παρελθόν με την υπόθεση Πάχτα, έστω κι αν κάποιοι την πλήρωσαν άδικα”. Όσο για τους „βαρόνους“ του κόμματος, που λένε με νόημα “εμένα δεν με αποστρατεύει κανείς”, η απάντησή του ήταν σαφέστατη: “Στην αξιολόγηση και στην κρίση είμαστε όλοι ίσοι”. Αρνήθηκε πάντως να μπει σε ονοματολογία, αλλά, αναφερόμενος εμμέσως σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις που θέλουν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να επιθυμούν την αποστρατεία στελεχών όπως οι κ. Παπαντωνίου ή Τσοχατζόπουλος, είπε με νόημα πως “σε κάθε περίπτωση αξιολογούμε την άποψη του κόσμου”. Θέλοντας ωστόσο να χρυσώσει το χάπι πρόσθεσε στο τέλος ότι “δεν λέω πως δεν θα χρησιμοποιήσουμε και τους παλιούς”. Ο κ. Παπανδρέου πρόσθεσε ότι όταν ο ίδιος αναλάβει την πρωθυπουργία θα διαβουλεύεται μεν, αλλά θα είναι εκείνος που θα λαμβάνει τις αποφάσεις».
Αναγκαστήκαμε να παραθέσουμε ένα μεγάλο χωρίο από το άρθρο, ακριβώς γιατί είναι αποκαλυπτικό τόσο για τις προθέσεις του Παπανδρέου όσο και για τις μεθόδους και την τακτική που χρησιμοποιεί. Τις επόμενες, μάλιστα, μέρες βγήκε στη δημοσιότητα κάτι ακόμη χειρότερο: ότι όχι μόνο έκανε λόγο για «αποστρατεία των παλιών στελεχών», αλλά πως απαίτησε από τα ΜΜΕ (γι’ αυτό, άλλωστε, είχε καλέσει δημοσιογράφους) να προβάλλουν αυτούς που ο ίδιος θεωρεί «νέα στελέχη». Κανονική υπόδειξη δηλαδή ποιους να καλούν και ποιους να αποκλείουν!

ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΤΟΥΣ

Ας αποκρυπτογραφήσουμε τις δηλώσεις του στους δημοσιογράφους:
α) Όποτε γίνουν εκλογές και τις κερδίσει, στη νέα του κυβέρνηση θα ορίσει υπουργούς μόνο από τα «νέα πρόσωπα». Αυτό σημαίνει αυτόματα αποστρατεία των σημερινών, όπως πολύ σωστά επισήμανε ο Τύπος στο σύνολό του. Τι κάνει λοιπόν εδώ ο Παπανδρέου; Διώχνει με μια κίνηση όσους δε συμπορεύονται μαζί του και διορίζει άνωθεν, πατώντας στο ένα εκατομμύριο κόσμο που γράφαμε πιο πάνω, αυτούς που ο ίδιος θέλει. Με τι κριτήρια; Εδώ δε λέει τίποτε. Το κυριότερο όμως που κάνει και εκεί που αποκαλύπτεται ως γνήσιο τέκνο του σοσιαλφασισμού είναι το ότι με τη δήλωσή του αυτή στην ουσία «κλείνει το μάτι» και δίνει γραμμή στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να μην υπερψηφίσει τα στελέχη που αυτός δε θέλει. Γιατί, αφού δεν πρόκειται να κάνει τα «παλιά» στελέχη υπουργούς, μέσα από τους οποίους, όπως είναι πασίγνωστο στη χώρα μας, διεκπεραιώνονται βασικά τα παντοειδή ρουσφέτια, ο διψασμένος για διορισμό στο Δημόσιο πασοκτζής για ποιο λόγο να ψηφίσει αυτά τα στελέχη και όχι τα σίγουρα; Στην αστική δημοκρατία η τυπική ελευθερία της ψήφου είναι κατοχυρωμένη και από το Σύνταγμα και από τους νόμους. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για το Γιωργάκη. Δημοκρατία γι’ αυτόν είναι ό,τι πει ο ίδιος…
β) Το γεγονός ότι ζητά από τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες τη «συμβολή» τους στην προβολή αυτών των «νέων» στελεχών, χρησιμοποιώντας μάλιστα τη λέξη «απαιτώ», αυτό πια είναι άνω ποταμών ακόμη και για στοιχειώδεις αρχές αστικής δημοκρατίας. Στην ουσία τούς ζητά να «κόψουν» τους παλιούς από τις κάθε είδους εκπομπές ή, έστω, να τους «ελαττώσουν». Και τι χρησιμοποιεί ως μέσο απειλής για όσους δημοσιογράφους δεν πειστούν να προβάλουν τους δικούς του; Τη γνωστή διαπλοκή και την κάθαρση! Γι’ αυτό έκανε λόγο για «πρόβλημα διαπλοκής στα ΜΜΕ» και είπε πως «τα κανάλια προωθούν κάποια πρόσωπα με βάση την τηλεθέαση». Αν, επομένως, κάποιοι δημοσιογράφοι δεν ακολουθήσουν τις ντιρεκτίβες του, τότε κινδυνεύουν κι αυτοί να θεωρηθούν διαπλεκόμενοι! Αυτό όμως που είπε είναι ταυτόχρονα μπούμεραγκ για τις θεωρίες του, γιατί, αν πράγματι τα κανάλια καλούν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με βάση την τηλεθέαση, αυτό σε πολύ απλά ελληνικά σημαίνει πως ο λαός θέλει να βλέπει στην τηλεόραση αυτά τα συγκεκριμένα στελέχη και όχι αυτά που θέλει να του πλασάρει ο Παπανδρέου…
γ) Επειδή κι ο ίδιος αντιλαμβάνεται πως για πολλούς λόγους είναι πολύ δύσκολο –αν όχι αδύνατο- να πραγματοποιηθούν άμεσα οι ευσεβείς πόθοι του, υποστηρίζει: «ως κυβέρνηση θα έχω μεγαλύτερη δυνατότητα να κάνω ανανέωση, παρά ως αρχηγός κόμματος». Και, όταν τον ρωτούν «αν χρειαστεί να αποστρατεύσετε πρόσωπα, θα το κάνετε;», απαντά: «Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη αποστρατεία, αλλά το έχω κάνει στο παρελθόν με την υπόθεση Πάχτα, έστω κι αν κάποιοι την πλήρωσαν άδικα». Είναι φανερή η απειλή του προς τα «παλαιά» στελέχη: αν αντιδράσετε «υπέρμετρα», επικρέμαται και η λαιμητόμος της διαγραφής.
δ) Γνωρίζοντας πως κάποιοι σίγουρα θα αντιδράσουν (όπως κι έγινε) και θέλοντας να μετριάσει τις αντιδράσεις αυτές, όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί δε θέλει να διώξει σύσσωμη την «παλιά φρουρά» προκαλώντας διάσπαση, αλλά κρατώντας όλο το ΠΑΣΟΚ για τον εαυτό του, έχει έτοιμη από τώρα και τη γραμμή της φαινομενικής και προσωρινής υποχώρησης από την «απόλυτη» θέση, λέγοντας “δεν λέω πως δεν θα χρησιμοποιήσουμε και τους παλιούς”. Την παλιά φρουρά τη χρειάζεται ακόμη και για να επιτίθεται στο δημοκρατικό τμήμα της Νέας Δημοκρατίας και για να βάζει να τσακώνονται μεταξύ τους, τους εθνικιστές με τους ευρωπαιόφιλους (κάνοντας ο ίδιος τον κεντρώο σ’ αυτή τη μάχη) και γιατί, αν τους διώξει από τώρα, με ποιον θα πάει στις εκλογές; Αν δηλαδή διώξει από τώρα έναν Πάγκαλο, ένα Βενιζέλο, έναν Τσοχατζόπουλο, έναν Παπαντωνίου, ένα Βερελή, ένα Χριστοδουλάκη, έναν Κουλούρη, μια Διαμαντοπούλου και μια Βάσω Παπανδρέου, όλο τελοσπάντων το προβεβλημένο στελεχιακό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι σοσιαλφασίστες, με ποιους θα πάει σε εκλογικό αγώνα; Με την Ξενογιαννακοπούλου, τη Δαμανάκη, τον Ανδρουλάκη και την Γκερέκου; Άλλωστε, η λέξη «αποστρατεία» έχει διπλή ερμηνεία: δε σημαίνει υποχρεωτικά διαγραφή, αλλά σημαίνει και περιθωριοποίηση ή ταύτιση με τον αρχηγό ως όρο ύπαρξης του στελέχους και μη διαγραφής του. Σημαίνει, δηλαδή, σάλπισμα υποταγής στον πρόεδρο του κινήματος. Αν υποταχθείτε, επιβιώνετε. Αλλιώς, υπάρχουν και οι διαγραφές: αυτό είναι το μήνυμα του Παπανδρέου.
ε) Όπως λέει το άρθρο, «αρνήθηκε να μπει σε ονοματολογία, αλλά, αναφερόμενος εμμέσως σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις που θέλουν ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να επιθυμούν την αποστρατεία στελεχών όπως οι κ. Παπαντωνίου ή Τσοχατζόπουλος, είπε με νόημα πως “σε κάθε περίπτωση αξιολογούμε την άποψη του κόσμου”». Ως γνήσιος σοσιαλφασίστας, ο Παπανδρέου πάντα εμφανίζει τη δική του άποψη ως άποψη που την επιβάλλει ο λαός, και μάλιστα μέσω των δημοσκοπήσεων (ας θυμηθούμε εδώ το alter ego του, τον Καραμανλή, που κι αυτός παρουσιάζει τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και τις κατά καιρούς καρατομήσεις ως «απαίτηση του λαού», απαίτηση που εκφράζεται μέσω των δημοσκοπήσεων). Από πού κι ως πού όμως ένας δημοκράτης σέρνεται από τις δημοσκοπήσεις, ακόμη κι αν υποτεθεί πως είναι γνήσιες και όχι καθοδηγούμενες μέσω των υποβολιμαίων ερωτημάτων; Εξάλλου, από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως δε θα προχωρήσει σε γενική και δια μιας εκκαθάριση των στελεχών που θέλει, γιατί κάτι τέτοιο θα προκαλούσε και γενικευμένη συσπείρωση εναντίον του και, πιθανόν, διάσπαση θα προχωρήσει σε επιλεκτικές χειρουργικές κινήσεις, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν με την περίπτωση Πάχτα (καταδίκη χωρίς δίκη, χωρίς δικαίωμα του κατηγορούμενου ούτε καν να απολογηθεί).

ΟΙ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Την επόμενη κιόλας μέρα άρχισαν τα όργανα. Όσοι θεωρούσαν ότι θίγονται απ’ αυτές τις δηλώσεις ψαχνόντουσταν μέσα στη Βουλή κι έξω απ’ αυτήν, μερικοί μάλιστα προχώρησαν σε δηλώσεις επικριτικές για τα «θέσφατα» Παπανδρέου. Στην Ελευθεροτυπία (17 Νοεμβρ.) διαβάζουμε για τις αντιδράσεις αυτές:
«Ο Τσοχατζόπουλος, που σε γενικές γραμμές ήταν μέχρι τώρα προσεκτικός απέναντι στον κ. Παπανδρέου (ίσως να νόμιζε πως θα τη γλίτωνε μ’ αυτή την ταχτική), σε μια έκρηξη τον κατηγόρησε ότι «δίνει την εντύπωση πως θέλει να εγκαταστήσει, με αποφάσεις κορυφής και περιφρονώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες, μια νέα κοινωνική ελίτ. Τόνισε ότι φραστικές διακηρύξεις του σήμερα για την ανανέωση του ΠΑΣΟΚ οριοθετούν την ανανέωση με ηλικιακά κριτήρια και διαχωρισμούς μεταξύ παλαιών και νέων και όχι με ανανέωση πολιτικών».
Ο Κουλούρης είπε ότι «δεν έχει δικαίωμα ο οποιοσδήποτε αρχηγός κόμματος να στέλνει μήνυμα στον πολίτη ότι <<εγώ θέλω να μου στείλεις νέους>>. Αυτό είναι άγριο, δεν είναι στο ήθος του Γιώργου και γι’ αυτό νομίζω ότι δεν εννοούσε αυτό». Μετά από τρεις μέρες, βέβαια, και συγκεκριμένα την Κυριακή 20 Νοεμβρίου, σε τηλεοπτική εκπομπή που ήταν καλεσμένος μίλησε πολύ πιο έντονα εναντίον των δηλώσεων Παπανδρέου.
Ο Παπαντωνίου, «αφήνοντας αιχμές, είπε ότι αυτό που λείπει σήμερα από το ΠΑΣΟΚ είναι μια σύγχρονη πολιτική ατζέντα για να κερδίσει τις εκλογές και ότι η ανάγκη για ανανέωση προσώπων είναι η μισή αλήθεια. Τόνισε ότι οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ο λαός δεν θέλει κάποια στελέχη δεν μπορεί να είναι οδηγός, γιατί και ο Γιώργος Παπανδρέου υπολείπεται του Καραμανλή 15 μονάδες, αλλά θα γίνει καλύτερος πρωθυπουργός απ’ αυτόν».
Αυτοί οι τρεις ήταν κι οι πιο οξείς στους χαρακτηρισμούς τους, καθώς αισθάνθηκαν ζεστά στα νώτα τους τα χνώτα του επελαύνοντος τέρατος. Μερικοί άλλοι ήταν κάπως πιο συγκρατημένοι, προφανώς γιατί δεν έχουν καταλάβει πως περιλαμβάνονται κι αυτοί στον κατάλογο των προγραφών. Ο Θ. Πάγκαλος, για παράδειγμα, είπε ότι αυτόν θα τον αποστρατεύσει ο λαός, ενώ η Βάσω Παπανδρέου είπε ότι «ο Γιώργος τής έχει ήδη αναθέσει τον πιο σημαντικό τομέα πολιτικής, αυτόν της οικονομίας, και τώρα ασχολείται μόνο με αυτόν, βοηθώντας το ΠΑΣΟΚ να επανέλθει στην κυβέρνηση». Μα βέβαια και την έχει βάλει να τσακώνεται με τον Αλογοσκούφη: ο ένας ευρωπαίος να τρώει τον άλλο. Αυτή δεν είναι η κλασική μέθοδος του σοσιαλφασισμού να εξοντώνει τους ενοχλητικούς;
Άλλοι πάλι κράτησαν μια μεσοβέζικη στάση, στάση αναμονής θα λέγαμε καλύτερα, ενώ κάποιοι τρίτοι υποστήριξαν τις θέσεις Παπανδρέου:
«Ο Χάρης Καστανίδης τόνισε ότι ο κ. Παπανδρέου είπε κάτι πάρα πολύ σαφές και αυτονόητο, που αποτελεί πίστη του από την πρώτη στιγμή που έγινε αρχηγός, ότι επενδύει στη νέα γενιά. Ο Κ. Γείτονας είπε ότι τους πολιτικούς τους αποστρατεύει ο λαός, αλλά ο Γιώργος δεν έστειλε μήνυμα αποστρατείας. “Είναι σωστή η επιθυμία του να ψηφισθούν νέα πρόσωπα”, είπε ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ενώ η Νόρα Κατσέλη δήλωσε ότι είναι σωστό η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να έχει νέα και άφθαρτα πρόσωπα. “Ο κ. Παπανδρέου είπε το αυτονόητο, τα κόμματα οφείλουν να ανανεώνονται”, τόνισε ο κ. Τσούρας» (στο ίδιο).
Το ζήτημα είναι το εξής: όλοι αυτοί που τώρα τον κατακεραυνώνουν, και δίκαια, πού ήταν όταν ο Παπανδρέου ανενόχλητος αλώνιζε το ΠΑΣΟΚ και εμφανιζόταν ως λαοπρόβλητος ηγέτης που τον ψήφιζε αρχηγό ένα εκατομμύριο κόσμος του κόμματος; Δεν καταλάβαιναν τότε πως θα ερχόταν η στιγμή που ο μονοκράτορας που οι ίδιοι εγκατέστησαν θα απειλούσε να τους αποκεφαλίσει;
Είναι φανερό πως η υπόθεση αυτή θα τραβήξει μακριά. Ο στρατηγικός όμως στόχος έγινε από τώρα ορατός με τις δηλώσεις Παπανδρέου. Μπορεί για λόγους τακτικής να δείχνει πως προσωρινά βάζει νερό στο κρασί του, αλλά ο κύβος έχει ήδη ριφθεί. Παραφράζοντας την κλασική φράση, θα λέγαμε πως ο Παπανδρέου κάνει ένα βήμα πίσω, αλλά δυο βήματα μπρος. Συνολικά και μακροπρόθεσμα βγαίνει κερδισμένος. Και βγαίνει κερδισμένος στο βάθος για έναν απλό λόγο: γιατί αυτό το ΠΑΣΟΚ που θέλει να εγχειρίσει και να ακρωτηριάσει δεν το συμπαθεί πια κανείς με την καρδιά του, όπως δε συμπαθεί και τα ηγετικά στελέχη του. Γιατί ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός οργανισμός και αυτά τα ίδια στελέχη άφησαν τον εαυτό τους να διαφθαρεί από τους καγκεμπίτες ηγέτες του. Και αυτοί δε δυσκολεύτηκαν. Απλά άφησαν αυτούς τους φιλόδοξους μικροαστούς αντιιμπεριαλιστές, που σχημάτισαν το ηγετικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ, να αποσπάσουν από την αδύναμη πολιτικά ντόπια αστική τάξη και να διαχειριστούν μια πελώρια οικονομική και πολιτική εξουσία και να τη σπαταλήσουν υπονομεύοντας κάθε συγκέντρωση και ανάπτυξη του παραγωγικού κεφαλαίου. Εκείνοι νόμισαν ότι αυτό ήταν δικό τους κατόρθωμα. Τώρα ήρθε η ώρα να επιστρέψουν αυτή την εκχωρημένη εξουσία. Κάποιοι που πρόλαβαν να φτιάξουν κάποιο δικό τους πολιτικό και οικονομικό δίκτυο ίσως αντισταθούν . Όμως οι περισσότεροι θα κάνουν ό,τι είχαν μάθει να κάνουν από την εποχή κιόλας του πρώτου αφεντικού τους, του Α. Παπανδρέου, σε κάθε μπόρα εκκαθαρίσεων: Θα σκύψουν το κεφάλι και θα ανεχθούν κάθε αποκεφαλισμό των συναδέλφων τους, αρκεί να γλιτώσουν το δικό τους κεφάλι. Ο Γ. Παπανδρέου, που τους ξέρει καλά, το έχει υποσχεθεί αυτό στους περισσότερους και αυτοί το πιστεύουν, γιατί έτσι γινόταν ως τώρα. Αλλά τώρα η εποχή έχει αλλάξει, γιατί αυτοί δεν είναι στην κυβέρνηση, και δίχως την κυβέρνηση είναι σχεδόν τίποτα. Λέμε σχεδόν, γιατί σε ένα βαθμό ελέγχουν τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα. Βέβαια, και το 1991-94 δεν είχαν την κυβέρνηση, αλλά τότε είχαν δύναμη επειδή ήταν απαραίτητοι στους ρωσόδουλους για να ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αλλά τώρα στη θέση του Μητσοτάκη υπάρχει ο δικός τους πια Καραμανλής. Γι’ αυτό τώρα υπάρχει χρόνος για μια εσωτερική εκκαθάριση του ΠΑΣΟΚ. Οι εκκαθαριζόμενοι έχουν στην ουσία μόνο ένα χρήσιμο ρόλο: Να εκκαθαρίζουν τη ΝΔ από τους ομοϊδεάτες τους δυτικόφιλους αστούς. Αυτό το κάνουν ενστικτώδικα, γιατί η μόνη πολιτική που ξέρουν, η μόνη που τους έμαθε ο πατέρας-διαφθορέας τους, ο Α. Παπανδρέου, και που τους δίδαξε η στενή πολιτικάντικη εμπειρία τους είναι η αντιΝΔ. Δηλαδή να διώχνουν από την εξουσία ή να εμποδίζουν να κρατηθεί στην εξουσία η ΝΔ, για να την αποσπούν οι ίδιοι. Ποτέ τους δεν έμαθαν ότι ο μόνος αληθινός τρόπος για να γίνουν πραγματική αστική τάξη είναι να χτυπήσουν τα δυο αντιδυτικά «αντικαπιταλιστικά» κόμματα, το ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ, που έχουν ένα στόχο: αφού τους χρησιμοποιούν ενάντια στους παλιούς αστούς, στη συνέχεια να τους εκκαθαρίζουν. Όσο αυτό το μάθημα δεν το παίρνουν είναι αδύνατο να σωθούν. Το πιο καλό παράδειγμα είναι ο Τσοχατζόπουλος. Τον τρώει ο Παπανδρέου και, για να σωθεί, καταφεύγει στον Κωνσταντόπουλο πιέζοντας για πιο στενές σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΝ.
Τέτοιος χαρακτήρας, τέτοια οξυδέρκεια.