ΠΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας (16/11): «H έκθεση, που στήθηκε χθες το απόγευμα (15/11) έξω από το κτίριο της Αρχιτεκτονικής, τιτλοφορείται «Χρώμα από τα λευκά κελιά», οργανώθηκε από τις Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους - πρόκειται για ομάδες από το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο. Οι οργανωτές είχαν ζητήσει άδεια την προηγούμενη εβδομάδα από την πρυτανεία προκειμένου να χρησιμοποιήσουν χώρο στο Πολυτεχνείο για την πραγματοποίηση της έκθεσης. H άδεια τούς δόθηκε, «αφού το θέμα των εκθέσεων και των εκδηλώσεων του γιορτασμού ποτέ δεν είναι από πριν γνωστό. Ούτε και εμείς από τη μεριά μας ζητάμε να μάθουμε τα σχέδιά τους. Δεν μπορούμε να ασκήσουμε προφανώς λογοκρισία», ανέφερε στα «NEA» ο πρύτανης του ιδρύματος κ. Ανδ. Ανδρεόπουλος. Την ευθύνη, προσθέτει, έχει η Επιτροπή εορτασμού.
Ο πρύτανης ανέφερε ότι χθες το απόγευμα η Επιτροπή - που αποτελείται από το Σύνδεσμο Εξορισθέντων, τον αντιπρύτανη και συνδικαλιστικούς φορείς - είδε την έκθεση και έκρινε ότι δε δημιουργεί πρόβλημα, ότι δε θίγει την αισθητική της γιορτής και έδωσε άδεια να στηθούν τα έργα των καταδικασμένων για τρομοκρατία στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Στην έκθεση περιλαμβάνονται πίνακες και σκίτσα του Βασίλη Ξηρού και του Ηρακλή Κωστάρη, όπως και ένα ξύλινο καράβι κατασκευασμένο από το Χριστόδουλο Ξηρό. Όπως τονίζεται σε ανακοίνωση των οργανωτών, τα έργα είναι φτιαγμένα στην ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού και «αποτυπώνουν τον ψυχισμό των δημιουργών τους».
Μάλιστα, στην είσοδο του κτιρίου της Αρχιτεκτονικής έχει αναρτηθεί και ένα μεγάλο μαύρο πανό στο οποίο αναγραφόταν με πολύχρωμα γράμματα «Χρώμα από τα λευκά κελιά». Αντίγραφα των έργων θα πουληθούν και τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση των κρατουμένων, όπως αναγραφόταν στις σχετικές αφίσες που έχουν κολληθεί τόσο στο κτίριο όσο και στο χώρο της έκθεσης» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Τους 17Νοεμβρίτες τους εγκατέστησε στο Πολυτεχνείο με κάθε επισημότητα το ίδιο το πολιτικό καθεστώς που προσπάθησε να καλύψει την ευθύνη του και τη στήριξη που έδωσε στην κίνηση αυτή μέσα από μία πληθώρα ψεμάτων.
Το πρώτο ψέμα ήταν ότι την απόφαση την πήρε ο πρύτανης και η Σύγκλητος.
Ο χώρος του Πολυτεχνείου τις μέρες του εορτασμού περνά στη διαχείριση της διακομματικής Επιτροπής Εορτασμού, που δίνει την άδεια σε όποιον τη ζητήσει για να διοργανώσει κάποια εκδήλωση. Η συγκρότηση της Επιτροπής φέτος εγκρίθηκε με την απόφαση 12/2005 της συνεδρίασης της Συγκλήτου της 21/10/2005 (υπάρχει στο δικτυακό τόπο www.ntua.gr/prytaneia) και έχει ως εξής:
<<α. Συγκρότηση της Επιτροπής Εορτασμού
(…) έχει αποφασιστεί η διεύρυνση της Επιτροπής Εορτασμού η οποία περιλαμβάνει: 1. Το Ε.Μ. Πολυτεχνείο, 2. Το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-194 (ΣΦΕΑ), 3. Φοιτητικές παρατάξεις της ΕΦΕΕ, 4. Την Προοδευτική Ένωση Μητέρων Ελλάδας (Π.Ε.Μ.Ε.), 5. την ΑΣΚΤ, 6.Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), το οποίο εκπροσωπεί τη ΓΣΕΕ στην Αθήνα, 7. Την Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος και το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, τα οποία επίσης εκπροσωπούν τη ΓΣΕΕ στην Αθήνα, 8. Την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ που εκπροσωπούν τη ΑΔΕΔΥ στο χώρο της Παιδείας, 9. Την Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας>>.
Στην ίδια απόφαση παραχωρούνται οι διαθέσιμες αίθουσες του Πολυτεχνείου στη διαχείριση της Επιτροπής Εορτασμού: <<Οι παραπάνω αίθουσες εκχωρούνται μετά από αίτηση των ενδιαφερομένων και άδεια της Επιτροπής Εορτασμού για εκδηλώσεις, ομιλίες κ.λπ.>>. Ήταν αυτή η ίδια Επιτροπή που αποφάσισε να παραχωρήσει το χώρο.
Το δεύτερο ψέμα είναι ότι η έκθεση ούτε συνδέεται, ούτε πρέπει να συνδέεται με τον εορτασμό της επετείου, ότι δηλαδή έπρεπε δήθεν να επιτραπεί γιατί η απόρριψη θα σήμαινε λογοκρισία, από τη στιγμή που δε «θίγει την αισθητική της γιορτής» και είναι μία απλή «αποτύπωση του ψυχισμού των δημιουργών». Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του προέδρου του Συνδέσμου Εξορισθέντων Φυλακισθέντων Αντιστασιακών Φ. Προβατά, που συμμετείχε στη διακομματική αυτή επιτροπή, ότι στην έκθεση «δεν υπάρχει καμία εξύμνηση εγκλημάτων, δεν υπάρχει καμία κουβέντα για τη 17N. Αναφέρεται μόνο ότι τα έργα πωλούνται και τα έσοδα θα διατεθούν για τους “πολιτικούς κρατουμένους” (Νέα, 17/11). Γράφει ο δημοσιογράφος Σταματόπουλος στην Ελευθεροτυπία, 19/11: «Τι κάνει η Δημοκρατία μ’ έναν παιδεραστή λ.χ., μ’ έναν παιδοκτόνο, μ’ έναν στυγνό έμπορο ναρκωτικών; Τους οδηγεί στην κρεμάλα; Όχι. Τους απαγορεύει το δικαίωμα να «καλλιτεχνήσουν»; Όχι. Τους διαγράφει διά παντός; Όχι.» Φαντάζεται άραγε ο δημοσιογράφος μία έκθεση ζωγραφικής ναρκέμπορων, παιδεραστών και παιδοκτόνων στην Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου με τίτλο «Χρώμα από τα Λευκά Κελιά», όπου όλοι αυτοί θα «αποτυπώνουν τον ψυχισμό τους», να συμμετέχει στο γιορτασμό της αντιφασιστικής εξέγερσης; Θα πήγαινε να αγοράσει μία «αποτύπωση» για να ενισχύσει οικονομικά τους κρατούμενους; Θα τους ονόμαζε «πολιτικούς κρατούμενους», έτσι ακριβώς όπως πάντα ονόμαζαν τον Ρούντολφ Ες οι αμετανόητοι του τρίτου Ράιχ;
Σε κάθε περίπτωση, η διακομματική Επιτροπή είναι διοργανώτρια. Ο ρόλος της δεν είναι να διαφυλάσσει την «ελεύθερη διακίνηση ιδεών» στη χώρα από τη 15 έως τη 17 Νοέμβρη κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την απόφαση της συγκρότησής της, «Στις αρμοδιότητες και ευθύνες της Επιτροπής περιλαμβάνονται: Η οργάνωση όλων των εκδηλώσεων που αναδεικνύουν το νόημα και τα μηνύματα του αντιδικτατορικού αγώνα και προάγουν τη δημοκρατική συνείδηση τόσο κατά το διάστημα του εορτασμού όσο και καθόλη τη διάρκεια του χρόνου». Η ίδια η έκθεση δεν ήταν μία καλλιτεχνική εκδήλωση, αλλά μία καθαρά πολιτική εκδήλωση με το σύνθημα «Χρώμα από τα Λευκά Κελιά», που δεν είναι τίποτα άλλο από μία διακήρυξη ότι οι 17Νοεμβρίτες είναι πολιτικοί κρατούμενοι, δηλαδή ότι έχουν καταδικαστεί άδικα και κρατούνται από ένα μη δημοκρατικό καθεστώς για πολιτικούς λόγους. Την πρωτοβουλία της εκδήλωσης και την κατάθεση της αίτησης δεν την πήραν κάποιοι καλλιτέχνες, κάποιοι φοιτητές, κάποιοι πολίτες ή έστω κάποιες «ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου». Την έκανε μία συγκροτημένη ομάδα πολιτικών υποστηρικτών της «17Ν», οι «Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους», με πυρήνα της το «Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα» το υπεργολαβικό όργανο του ΣΥΝ, που είχε αναλάβει την υπεράσπισή τους αμέσως μετά τη σύλληψη στη βάση του «σεβασμού των δικαιωμάτων τους ως κατηγορούμενων». Στις «Κινήσεις Αλληλεγγύης» συμμετέχει και το άλλο υπεργολαβικό ψευτοαναρχικό όργανο του ΣΥΝ, η «Αντιεξουσιαστική Κίνηση», καθώς και η «Κόντρα», που είναι το σοσιαλφασιστικό κατάντημα της κάποτε τάχα δογματικής «σταλινικής» ΣΑΚΕ. Το ίδιο αυτό φιλο-δεκαεφτανοεμβρίτικο μέτωπο διοργάνωσε πανελλαδική συνέλευση στις αρχές του Δεκέμβρη του 2004 στο Αμφιθέατρο Δεριγνύ του Οικονομικού Πανεπιστημίου στην Αθήνα (δες σχετικό δελτίου τύπου στην ιστοσελίδα “www.eksegersi.gr”) και πρόσφατα, στο τέλος του Νοέμβρη, διοργάνωσε το 2ο Αντιτρομοκρατικό Φεστιβάλ (όπου τρομοκράτες είναι τα δικαστήρια, τα ΜΜΕ, η αστυνομία κτλ.), που κράτησε δύο μέρες, όχι σε κάποιο θεατράκι, αλλά στην ίδια την ΑΣΟΕΕ. Το Φεστιβάλ είναι πανελλαδικό. Εκδηλώσεις έγιναν στη Θεσσαλονίκη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στα Γιάννινα στο Εργατικό Κέντρο, ενώ έχουν προγραμματιστεί και σε άλλες πόλεις μέσα στο Δεκέμβρη, όπως στην Καβάλα, στο αμφιθέατρο της Νομαρχίας, και στην Πάτρα στο Παράρτημα του Πανεπιστημίου.
Σε τελευταία διακήρυξή τους «τρία χρόνια μετά το μολυβένιο καλοκαίρι του 2002», οι «Κινήσεις Αλληλεγγύης» θυμίζουν ότι «οι στόχοι του κινήματος (πρέπει να) είναι σαφείς και συγκεκριμένοι: Κατάργηση των τρομονόμων, των ειδικών δικαστηρίων και των συνθηκών απομόνωσης. Κατάρρευση των στημένων κατηγορητηρίων και αθώωση όλων όσοι κατηγορούνται λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων. Υπεράσπιση του πολιτικού χαρακτήρα αυτών των υποθέσεων και ανάδειξη της συμμετοχής των ένοπλων οργανώσεων, η δράση των οποίων δικάζεται, στο επαναστατικό κίνημα. Έμπρακτη αλληλεγγύη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους, είτε έχουν σχέση με όσα κατηγορούνται είτε όχι». Στο δελτίο τύπου της 5/12/2004 (μετά την «πανελλαδική συνέλευση») ξεκαθαρίζουν ότι: «Στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα πολιτικοί κρατούμενοι “μακράς πνοής”. Είναι όσοι καταδικάστηκαν ως μέλη της ΕΟ 17Ν και ως μέλη του ΕΛΑ. (…) Για μας πολιτικός κρατούμενος είναι οποιοσδήποτε συλλαμβάνεται και φυλακίζεται είτε για τις ιδέες του είτε για τη δράση του, που στρέφεται ενάντια στην υπάρχουσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση. Και είναι πολιτικός κρατούμενος τον οποίο υπερασπιζόμαστε όταν αυτές οι ιδέες και πράξεις, είτε τις συμμεριζόμαστε είτε όχι, γίνονται από τη σκοπιά του κοινωνικοπολιτικού απελευθερωτικού οράματος».
Το καθεστώς, με τις συνδικαλιστικές και φοιτητικές του παρατάξεις, με τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα καθηγητών και γονέων, με το παρόν του …εργατικού κινήματος μέσω του ΕΚΑ και του συνδικάτου οικοδόμων στο οποίο είναι πανίσχυρο το ψευτοΚΚΕ, αποφάσισε με αγαστή σύμπνοια να φιλοξενήσει στο Πολυτεχνείο «σαν εορταστική εκδήλωση που αναδεικνύει το νόημα και τα μηνύματα του αντιδικτατορικού αγώνα και προάγει τη δημοκρατική συνείδηση τόσο κατά τη διάρκεια του εορτασμού όσο και καθόλη τη διάρκεια του χρόνου» (!!!), όχι μία καλλιτεχνική έκθεση, αλλά μία πολιτική εκδήλωση υπεράσπισης, δικαίωσης και ακόμη χειρότερα ηρωοποίησης των δολοφόνων της «17Ν» και της εγκληματικής τους δράσης. Μάλιστα επέτρεψαν και την πώληση των …έργων για την «ενίσχυση των κρατούμενων». Τι παράξενο τα «κοινωνικοπολιτικά απελευθερωτικά οράματα», και μάλιστα οι ένοπλοι εκφραστές τους, να στηρίζονται από σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς που υποτίθεται ότι πρέπει να ανατραπεί! Πρέπει να είναι κανείς τυφλός μικροαστός για να θεωρεί μετά από την έκθεση στο Πολυτεχνείο ότι η «17Ν» είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από το ίδιο το βαθύ καθεστώς. Αν δεν ήταν τέτοια αυτή η έκθεση, δε θα δεχόταν απλά κριτική, αλλά η έκθεση θα ματαιωνόταν, και όποιο κόμμα την υποστήριζε θα είχε καταγγελθεί και αποκαλυφθεί σαν εχθρός της δημοκρατίας και του λαού. Όμως και η έκθεση συνεχίστηκε άνετα και απρόσκοπτα και κανένα απολύτως από αυτά τα κόμματα δεν έπαθε οτιδήποτε. Οι κριτικές ήρθαν περισσότερο από τα κάτω, ενώ από τα πάνω έγιναν μόνο και μόνο γιατί ήταν μεγάλη η από τα κάτω αντίθεση της κοινής γνώμης.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

Το ότι η απόφαση για την έκθεση πάρθηκε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και όχι από κάποιον πρύτανη ή έστω στα περιορισμένα πλαίσια μιας Επιτροπής Εορτασμού φάνηκε αμέσως. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, μέσω των εκπροσώπων τους και όχι σε επίπεδο αρχηγών, έκαναν δηλώσεις ενάντια στην έκθεση. Ο Ρουσόπουλος χαρακτήρισε «πρόκληση την προβολή μηνυμάτων όποιας μορφής αυτών που πλήγωσαν τη Δημοκρατία», απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου. Ο Αθανασάκης του ΠΑΣΟΚ είπε ότι «Η εξέγερση και ο αντιδικτατορικός αγώνας της νεολαίας και του λαού οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δεν είχε και δεν έχει την παραμικρή σχέση με στυγνούς δολοφόνους που προσπάθησαν ή προσπαθούν να εκμεταλλευθούν το γεγονός». Ούτε το ΠΑΣΟΚ, όμως, ούτε η ΝΔ αναζήτησαν πολιτικές ευθύνες στα μέλη τους που συμμετείχαν και συναποφάσισαν τη χορήγηση της άδειας. Δεν κατάγγειλαν καν αυτή την απόφαση. Κατάγγειλαν τους «στυγνούς δολοφόνους» που έκαναν την πρόκληση, αλλά όχι τους προστάτες και αρωγούς τους που βρίσκονται μέσα στα κόμματά τους. Δε ζήτησαν να ανακληθεί η άδεια και να σταματήσει η έκθεση. Ακόμα και αυτή η Μπακογιάννη είπε ότι «η διακίνηση ιδεών και η ελευθερία είναι σεβαστές». Όλοι συμφώνησαν με τον πρύτανη του ΕΜΠ Α. Ανδρεόπουλο, που, στηρίζοντας την απόφαση της Επιτροπής στην οποία συμμετείχε, δήλωσε: «Στην προκειμένη περίπτωση (η Επιτροπή) έκρινε ότι η πραγματική βαρύτητα του ζητήματος δεν ήταν τέτοια που να δικαιολογεί παρέμβαση για την αποτροπή του» (Ελευθεροτυπία, 17/11). Όλο το ζήτημα βρίσκεται ακριβώς εκεί: Στο ότι επιβαλλόταν η παρέμβαση για την αποτροπή, γιατί το ζήτημα είχε μια τεράστια βαρύτητα. Ταλαντούχοι ζωγράφοι σε κάθε περίπτωση δεν ήταν ποτέ οι Ξηροί και ο Κωστάρης, ούτε έγιναν τώρα, ούτε οι ίδιοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Δολοφόνοι ήταν και είναι. Ή πρόκειται λοιπόν για στυγνούς δολοφόνους που με τη δράση τους στράφηκαν ενάντια στο στοιχειώδη αστικό δημοκρατισμό, οπότε όχι μόνο δεν έχουν θέση στο γιορτασμό μιας εξέγερσης που πάλεψε τουλάχιστον γι’ αυτόν, αλλά μια δημοκρατική γιορτή αξίζει να διοργανωθεί ενάντια τους, ή πρόκειται για «πολιτικούς κρατούμενους τους οποίους υπερασπιζόμαστε για τις ιδέες και πράξεις τους, είτε τις συμμεριζόμαστε είτε όχι, επειδή γίνονται από τη σκοπιά του κοινωνικοπολιτικού απελευθερωτικού οράματος». Στο βάθος φάνηκε για άλλη μια φορά εδώ η αδυναμία της μη σοσιαλφασιστικής αστικής τάξης να δώσει σε επίπεδο πολιτικής έστω και λίγο τη σύγκρουση με το σοσιαλφασισμό όπως εκφράζεται μέσα από τη «17Ν», όπως άλλωστε απέφυγε να το κάνει και στη δίκη.
Είναι πολύ χαρακτηριστική η θρασύτατη στάση των πιο σκληρών πολιτικών αποσπασμάτων του σοσιαλφασισμού, δηλαδή του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ, που απορρέει απ’ αυτή τη μαλθακότητα των εχθρών τους. Καταρχήν ωςκόμματα απέφυγαν καν να καταδικάσουν την έκθεση. Ο Ριζοσπάστης, 17/11, σε άρθρο του φαινομενικά την αποδοκιμάζει, αλλά μόνο για να θίξει την «αντιτρομοκρατική» γραμμή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το άρθρο αυτό με τίτλο «Προβοκάτσιες κατά του Πολυτεχνείου» κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που το έκαναν: «Ακόμα και μετά την “εξάρθρωσή” της χρησιμοποιούν την οργάνωση με την προβοκατόρικη ονομασία και δράση “17Ν”, προκειμένου να πλήξουν το νόημα, τα ιδανικά και το γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αφορμή αυτή τη φορά πρόσφερε έκθεση έργων ζωγραφικής καταδικασθέντων ως μελών της “17Ν” που γίνεται σε χώρο του Πολυτεχνείου, η οποία αξιοποιήθηκε στο έπακρο από κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ προκειμένου να εμφανιστούν θεματοφύλακες των ιδανικών της εξέγερσης και να προσδώσουν...“αντιτρομοκρατικό” περιεχόμενο στο γιορτασμό!». Το ψευτοΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τις «Κινήσεις Αλληλεγγύης» που καταγγέλλουν την «τρομολαγνεία»! Βέβαια, δε διακρίνει την προβοκάτσια στην ίδια την έκθεση. Στο βάθος διακρίνει πάντα σαν προβοκάτσια το ίδιο το Πολυτεχνείο, όπως είχε κάνει και τότε.
Η Αυγή, με την εξαίρεση ενός άρθρου του Γουσέτη, δημοσίευσε μόνο θετικά σχόλια για την έκθεση, όπως επίσης δημοσίευσε ολόκληρη τη μακροσκελή ανακοίνωση των «Κινήσεων Αλληλεγγύης». Αναφέρουμε χαρακτηριστικό σχόλιο της αρχισυνταξίας με τίτλο «Απάντηση Αρχών» (Αυγή, 16/11): «Είναι δυνατόν στο πνεύμα του Πολυτεχνείου και μιας ανοιχτής δημοκρατίας μια έκθεση ζωγραφικής να είναι έγκλημα; Να απαγορεύεται; Για τη ζωγραφική τους καταδικάστηκαν τα μέλη της “17Ν” ή για τους φόνους; Καθαρές κουβέντες: Ξένες, αντίπαλες προς τον αγώνα του Πολυτεχνείου ήταν και είναι οι πράξεις αυταρχισμού, αυθαιρεσίας, οι απαγορεύσεις, η ωμή βία των όπλων». Καθαρές κουβέντες πράγματι. Στην «ανοιχτή δημοκρατία» επιβάλλεται να φιλοξενεί, και μάλιστα να υιοθετεί, σαν αντιφασιστική εκδήλωση την έκθεση που έκανε η «17Ν» μέσα από τα «Λευκά Κελιά», για να προβάλει η ίδια αυτή η δολοφονική οργάνωση και όχι ο Πικάσο, ενόψει μάλιστα της δεύτερης δίκης στο Εφετείο και όχι σε μια τυχαία στιγμή, το αίτημα να βγει από τα «Λευκά Κελιά», εκεί που «φυλακίστηκε το χρώμα»…
Αμέσως μετά τη σύλληψη των μελών της «17Ν» η ΟΑΚΚΕ είχε κυκλοφορήσει μία αφίσα με τίτλο «ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ, Η 17Ν ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ» και είχε δημοσιεύσει μεγάλο αναλυτικό άρθρο στη Νέα Ανατολή. Για άλλη μια φορά η ανάλυση αυτή επιβεβαιώνεται. Το Πολυτεχνείο του 2005 μετατράπηκε πλήρως στο αντίθετό του, σε χώρο μαζικής προπαγάνδας του στρατιωτικού αποσπάσματος του σοσιαλφασισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σ’ αυτό το Πολυτεχνείο κατέθεσε για πρώτη φορά από το 1988 ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της χώρας, και βέβαια χωρίς συνοδεία, που είναι μια πολυτέλεια που μπορεί να γεύεται κάθε πολιτικός φίλος της «17Ν». Δεν πρόκειται για κάποιον χωρίς τις κατάλληλες συστάσεις. Πρόκειται για το στενό συνεργάτη του ρωσόδουλου Ανδρέα Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών, τον Κάρολο Παπούλια, για τον υμνητή των φασιστικών καθεστώτων της Ανατολής του Χόνεκερ και του στρατηγού Γιαρουζέλσκι.
Είναι αρχή για το σοσιαλφασισμό να υπερασπίζεται τους δολοφόνους της «17Ν» και την «αισθητική» τους και να τους προστατεύει. Είναι αρχή της δημοκρατίας να συντρίβει το φασισμό και την «αισθητική» του με αντιφασιστικές εξεγέρσεις όπως ήταν το Πολυτεχνείο. Το σοσιαλφασιστικό μέτωπο θα πάρει τελικά την «απάντηση αρχών» που του αξίζει. Το νέο Πολυτεχνείο, όποτε γίνει, θα είναι ολοκληρωτικά εναντίον του.