ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Σαμποτάζ στα Λιπάσματα Καβάλας-Θεσσαλονίκης-Πως προσπαθούν να κλείσουν τη Β.Φ.Λ.
Στην Ελλάδα μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχαν 4 μεγάλα εργοστάσια βαριάς χημικής παραγωγής, το μεγαλύτερο και ιστορικό Εργοστάσιο Λιπασμάτων της Δραπετσώνας, η Α.Ε.Β.Α.Λ στην Κοζάνη, η Χ.Β.Β.Ε. στη Θεσσαλονίκη και η Β.Φ.Λ. στη Καβάλα. Πρώτα έκλεισαν την Α.Ε.Β.Α.Λ. και λίγα χρόνια μετά με πολιτική εντολή οι Σημίτης – Λαλιώτης έκλεισαν τα Λιπάσματα Δραπετσώνας. Τώρα πάνε να κλείσουν τη Χ.Β.Β.Ε της Θεσσαλονίκης που έχει ενωθεί με τη Β.Φ.Λ. στη Καβάλα.
Σε ότι αφορά την πρώην Χ.Β.Β.Ε. που λειτουργεί στην περιοχή Ελευθερίου-Κορδελιού, άλλη μία «επιτροπή κατοίκων» όπως αυτές που δημιουργούν οι γνωστοί κατεδαφιστές της βιομηχανίας και υποταχτικοί του Κρεμλίνου, μαζί με τον δήμαρχο Λαφαζανίδη, προβάλει το αίτημα «της μετεγκατάστασης του εργοστασίου μακριά από τη Θεσσαλονίκη, με διακοπή ως τότε της λειτουργίας των επικίνδυνων μονάδων», δηλαδή ζητά τελικά το κλείσιμο μιας ακόμη σημαντικής βιομηχανίας από τις λίγες που έχουν απομείνει.
Όπως παντού αλλού «πρωτοπόρο» στην καταστροφή της βιομηχανίας είναι το κόμμα της «εργατικής τάξης». Όταν γίνεται το κλείσιμο του εργοστάσιου από τους ρωσόδουλους της εκάστοτε κυβέρνησης, τότε οι σαμποταριστές αρχίζουν άλλο παραμύθι για να έχουν την «πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Ρίχνουν την ευθύνη του σαμποτάζ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λένε ότι το κλείσιμο του εργοστάσιου είναι επιλογή των Βρυξελλών και της «κυβέρνησης των καπιταλιστών», για να τσιμπήσουν έτσι και μερικούς άνεργους από το κατεδαφισμένο εργοστάσιο. Όταν έκλεινε το εργοστάσιο Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα «Κ»ΚΕ–Συνασπισμός, διέδιδαν ότι τα μονοπώλια και ειδικά οι τράπεζες κλείνουν τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας για να μονοπωλήσουν την παραγωγή και την κατανάλωση των λιπασμάτων δηλαδή κατηγορούσαν την Β.Φ.Λ της Καβάλας ότι έκλεισε τα Λιπάσματα που ήταν ανταγωνιστής της. Εκεί ήταν δύσκολο να περάσουν τη θέση τους περί ντιρεκτίβας των Βρυξελλών, αφού γνώριζαν όλοι ότι η Ευρώπη είχε δώσει πολλά χρήματα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο στο συγκεκριμένο εργοστάσιο και το είχε εντάξει σε πρόγραμμα ανάπτυξης και απασχόλησης.
Για να πείσουν έκαναν την εξής ανάλυση : «Τη Β.Φ.Λ. (Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων) την ελέγχουν οι τράπεζες που ελέγχουν την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου, και είναι υπεύθυνες για τις πολιτικές αποφάσεις που καταστρέφουν τη βιομηχανία και φέρνουν την ανεργία». Η αλήθεια ήταν ότι για το κλείσιμο του εργοστασίου της Δραπετσώνας καίριο ρόλο έπαιξαν οι χρόνιες προσπάθειες του «Κ»ΚΕ και των δημάρχων του Μπεάζογλου, Σαράφογλου, Λογοθέτη, ενάντια στη λειτουργία του με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλον, όπως και η δολοφονία του Α. Αθανασιάδη από τη «17 Νοέμβρη».
Εδώ θα αναφερθούμε συγκεκριμένα στο πως το διακομματικό καθεστώς προσπαθεί να κλείσει ολόκληρη τη βιομηχανία παραγωγής λιπασμάτων στη χώρα μας και στη θέση της θα απομείνουν μερικά συσκευαστήρια και βασικά εισαγωγικές εταιρίες. Είναι γεγονός ότι οι τράπεζες ελέγχουν το 87,3% της Β.Φ.Λ. και πιο συγκεκριμένα (Εμπορική 44,2% η Εθνική 24,2% και Alpha Bank 18,9%). Οι παραπάνω τράπεζες που είναι οι μεγαλύτερες και πιο σημαντικές στο τραπεζικό κεφάλαιο έχουν προσπαθήσει για το κέρδος τους να ισχυροποιήσουν τη βιομηχανία λιπασμάτων της Καβάλας και να αυξήσουν τη μερίδα της πίτας της στην Ελληνική αγορά, όμως όπως είχαμε τονίσει και το 1999 δεν έκλεισε η Καβάλα τη Δραπετσώνα, αλλά αντίστροφα αυτοί που έκλεισαν τη Δραπετσώνα σε κάποια χρονική στιγμή θα κλείσουν και τα εργοστάσια στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη. Όταν έκλεισε το εργοστάσιο των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, η Β.Φ.Λ. πήρε από τη Δραπετσώνα σε εξευτελιστική τιμή ότι είχε το εργοστάσιο (τόνους λίπασμα, πρώτες ύλες, κ.τ.λ.), και μάλιστα προσέλαβε και στελέχη που γνώριζαν την αγορά στη νότια Ελλάδα και ειδικότερα στους συνεταιρισμούς. Δηλαδή η Β.Φ.Λ. (Καβάλα) που ήταν μια εύρωστη βιομηχανία έπρεπε φυσιολογικά και με το κλείσιμο της ΣΥ.Ε.Λ. (Δραπετσώνα) να πολλαπλασιάσει τα κέρδη αφού της έδωσαν περιουσιακά στοιχεία και τεράστια πελατεία. Όταν μάλιστα ενώθηκαν οι δύο βιομηχανίες της βόρειας Ελλάδας, φάνταζαν σαν ατράνταχτος κολοσσός.
Υπήρξαν πολλοί συνεταιρισμοί από το πελατολόγιο της ΣΥ.Ε.Λ. που τους προμήθευε προϊόντα η Β.Φ.Λ. (Καβάλα) (Δραπετσώνα), με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής της ΣΥ.Ε.Λ. κάλυπτε τους συνεταιρισμούς της νότιας Ελλάδας, με αποτέλεσμα η ενιαία Β.Φ.Λ. να προμηθεύει το 60% περίπου της συνολικής εγχώριας αγοράς. Με αυτές τις προϋποθέσεις, δηλαδή με τις πλάτες του τραπεζικού κεφάλαιου και με μονοπωλιακή θέση στην αγορά, οποιαδήποτε εταιρεία, θα είχε μέλλον λαμπρό. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τα λογικά δεδομένα, γιατί στην Ελλάδα δεν είναι η οικονομία αλλά η ευρύτερη κομματική –πολιτική εξουσία που καθορίζει τις οικονομικές εξελίξεις όπως θέλει. Οι υπό κρατικο-κομματική κηδεμονία συνεταιρισμοί λοιπόν αποφάσισαν να παίρνουν λίπασμα από τη Β.Φ.Λ. αλλά να μην το πληρώνουν, και στη συνέχεια για να συνεχίσουν να μην πληρώνουν βρήκαν τρόπο να προμηθεύονται φθηνό εισαγόμενο λίπασμα, με την κάλυψη του αρμόδιου υπουργείου.
Η κατάσταση εξελίχθηκε ως εξής: «Οι παλαιές και ως έναν βαθμό «παγωμένες» οφειλές ενώσεων-μελών της ΠΑΣΕΓΕΣ στη Β.Φ.Λ. ανέρχονται, αξίζει να σημειωθεί, σε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο στα Μουδανιά, στο Πόρτο Λάγος, στην Κρήτη και στη Μεσσηνία μερικές από αυτές τις ενώσεις ήδη «ξεφορτώνουν» εισαγόμενα λιπάσματα.» (Βήμα, 11/12/05). Μαζί με τις οφειλές των τελευταίων χρόνων, αυτές που λέμε ότι τρέχουν, το ποσό γίνεται μεγαλύτερο, αλλά για να τις εισπράξει η ΒΦΛ θα έπρεπε να συνεχισθεί η συνεργασία. Όμως «η ΠΑΣΕΓΕΣ, τα μέλη της οποίας είναι οι καταναλωτές των λιπασμάτων, εμμέσως πλην σαφώς καλεί τους αγρότες να επιλέξουν άλλα, εισαγόμενα λιπάσματα, τα οποία άρχισε να εισάγει μια σχετικά νεοσύστατη εταιρεία με την επωνυμία Αγρός που ιδρύθηκε από την ίδια και από Ενώσεις Συνεταιρισμών - πελάτες της ΒΦΛ με διακηρυγμένο σκοπό «την παροχή στους αγρότες φθηνότερων αγροτικών εφοδίων». Οι προσπάθειες της ΒΦΛ να εξασφαλίσει με την εταιρεία αυτή εμπορική συνεργασία για τη διάθεση και δικών της προϊόντων ναυάγησαν, με αποτέλεσμα να διαγράφεται «άμεσος ο κίνδυνος σημαντικής πτώσης των πωλήσεών της στον ελληνικό αγροτικό τομέα και πρόκλησης οικονομικού αδιεξόδου», όπως υποστηρίζει ένα από τα στελέχη της». «Ο υφυπουργός Γεωργίας Αλ. Κοντός, ο οποίος εμφανίζεται ένθερμος υποστηρικτής των δραστηριοτήτων της Αγρός και την προτρέπει να αναπτύξει την εξασφάλιση «εναλλακτικών πηγών» προμήθειας αγροτικών εφοδίων από τη διεθνή αγορά, προσεφέρθη αλλά δεν κατάφερε να συμβιβάσει τα εμπλεκόμενα μέρη. H ΒΦΛ από την πλευρά της αφήνει σαφείς υπαινιγμούς ότι η Αγρός προωθεί στην αγορά εισαγόμενους τύπους και μορφές λιπασμάτων χαμηλής ποιότητας και απόδοσης» (Βήμα, 11/12/05). Από πληροφορίες τα λιπάσματα είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό κακής ποιότητας από την Ρωσία και άλλες ανατολικές χώρες που έρχονται από συσκευαστήρια κύρια της Ιταλίας.
Εκτός των άλλων «Τη στιγμή αυτή η Β.Φ.Λ. οφείλει 50 εκατομμύρια ευρώ στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, η οποία προμηθεύει τη βιομηχανία με φυσικό αέριο και φέρεται να αναζητεί τρόπους να διεκδικήσει «εδώ και τώρα» ένα μεγάλο μέρος των απαιτήσεών».
Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστούν και τα προβλήματα κακοδιαχείρισης του παρελθόντος. Αντί όμως να στηριχθεί μία τέτοια επιχείρηση που έχει τις καλύτερες προοπτικές βιωσιμότητας και κερδοφορίας, το Υπουργείο Γεωργίας και οι συνεταιρισμοί, την εξωθούν στο κλείσιμο. Γιατί στην ουσία όταν οι Συνεταιρισμοί αγοράζουν προϊόντα από τη Β.Φ.Λ. ίσως και λίγο πιο ψηλά από τη μέση διεθνή τιμή το κράτος κάνει μια έμμεση κρατική επιδότηση σε μια βιομηχανία. Αυτή η επιδότηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσης για μια μεταβατική περίοδο ως ότου αυτή η βιομηχανία εκσυγχρονιστεί παραπέρα και μειώσει τα κόστη της. Όμως εδώ έχουμε σαμποτάζ από τους συνεταιρισμούς γιατί αρχίζουν να αγοράζουν από άλλο προμηθευτή με προτροπή του κράτους, εδώ του υφυπουργού Κοντού, την ώρα που χρωστάνε δισεκατομμύρια σε αυτή τη βιομηχανία. Επιπλέον οι τράπεζες που δεν θέλουν καθόλου να τα βάλουν με το κράτος, άλλωστε οι δύο είναι κρατικές. Αντί λοιπόν να τα βάλουν με το κράτος, την ΠΑΣΕΓΕΣ, την κυβέρνηση κλπ γι αυτήν τη πολιτική αποφάσισαν να κλείσουν το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης!!! Αυτό σημαίνει οργανωμένο καθολικό σαμποτάζ. Το μόνο καλό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι το Σωματείο των εργαζομένων στο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη δεν είναι πουλημένο σαν εκείνο στη Δραπετσώνα και παλεύει να κρατήσει το εργοστάσιο ανοικτό. Ήδη οι εργάτες μπήκαν μαζικά στον αγώνα και δεν εγκαταλείπουν το εργοστάσιο. Οι εργαζόμενοι στις δύο αυτές βιομηχανίες θα έχουν σε τούτη τη φάση να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο αν αντιληφθούν το τετρακομματικό παιχνίδι και καταγγείλουν την πολιτική αποβιομηχάνισης. Ρίχνοντας την ευθύνη για το κλείσιμο σε αυτούς που το επιχειρούν μπορούν να το αποτρέψουν. Είναι ο μόνος δρόμος.