Η δημαγωγία του ψευτοΚΚΕ για μείωση των συντάξεων των ναυτεργατών

Ένα από τα βασικά οικονομικά αιτήματα των ναυτεργάτων που προβλήθηκε στα πλαίσια του γενικού αιτήματος της «απόσυρσης του νομοσχεδίου» για τη ναυτική εκπαίδευση ήταν να μην υπάρξει καμία μείωση στις συντάξεις που υποτίθεται ότι με την εφαρμογή του νέου νόμου θα ήταν 22%. Αυτό το αίτημα έπαιξε στα κανάλια και μέχρι σήμερα λέγεται ότι η απεργία πέτυχε να μην περάσει η μείωση.
Ωστόσο το θέμα αυτό είχε λυθεί ένα μήνα περίπου πριν ξεκινήσει η απεργία, και επίσημα δεν αποτέλεσε ποτέ απεργιακό αίτημα. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της ίδιας της ΠΝΟ της 2/2/2006 που αναφέρεται <<στην προώθηση για ψήφιση στη Βουλή του Νομοσχεδίου για την «αναβάθμιση και αναδιάρθρωση της ναυτικής εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις», άρθρο του οποίου αρχικά προέβλεπε την ουσιαστική κατάργηση του υπολογισμού του 22% των Κυριακών στον συνταξιοδοτικό μισθό. Ύστερα όμως από την καθολική αντίδραση της ΠΝΟ και των ναυτεργατών, ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας επαναδιατύπωσε την σχετική διάταξη κάνοντας σαφές ότι δεν θίγεται το 22% των Κυριακών στον υπολογισμό των συντάξεων>>. Η ανακοίνωση της ΠΝΟ συνεχίζει διαπιστώνοντας ότι <<παρά ταύτα στο σχετικό νομοσχέδιο εξακολουθούν να περιλαμβάνονται βασικές διατάξεις που θίγουν καίρια δικαιώματα των ναυτικών, γι΄αυτό και η Διοίκηση ΠΝΟ ζητεί την απόσυρσή του>>, χωρίς να αναφέρεται επίσημα και καθαρά ούτε σε ένα από αυτά!!! Το ίδιο και στο πλαίσιο των αιτημάτων τη ΠΝΟ για την απεργία δεν αναφέρεται ούτε ένα συγκεκριμένο σημείο του νόμου, αλλά μπαίνει σαν τελευταίο αίτημα η «απόσυρσή του». Τα αιτήματα της απεργίας αποτελούν το πλαίσιο των συνολικών αιτημάτων που είχαν τεθεί από την ΠΝΟ με υπόμνημα του 2003 στο νέο υπουργό Κεφαλογιάννη, πολύ πριν προκύψει το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα:
-Εξασφάλιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος για εργασία και άμεση απορρόφηση όλων των προσφερομένων για εργασία ανέργων Ελλήνων ναυτεργατών. Πρόκειται για ένα γενικό αίτημα που ζητά 0% ανεργία στους ναυτεργάτες και που κανένα συνδικάτο δεν μπορεί μόνο του να το έχει σαν κεντρικό, δηλαδή με την έννοια «όχι ανεργία στο δικό μου κλάδο». Αλλά και σα γενικό αίτημα αυτό είναι αίτημα σοσιαλιστικής επανάστασης και μάλιστα του τελευταίου κομμουνιστικού σταδίου της. Πρόκειται για απάτη και μάλιστα κωμική.
-Δεκάμηνη επάνδρωση ακτοπλοϊκών – επιβατηγών πλοίων. Αυτό το αίτημα που σημαίνει ότι οι πλοιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να απασχολούν προσωπικό είτε το πλοίο δουλεύει είτε όχι, είναι ήδη κατοχυρωμένο νομοθετικά. Η υποχρεωτική δεκάμηνη επάνδρωση έγινε ακόμα περισσότερο δεσμευτική το Νοέμβρη του 2005, με θέσπιση ειδικής νομοθετικής διάταξης.
-Ανάκληση εγκριτικών πράξεων νηολόγησης πλοίων. Πρόκειται για ένα καθαρά κνίτικο αίτημα που ζητά την ανάκληση των νηολογήσεων που έχουν γίνει βάσει του άρθρου 13 του ΝΔ 2687/1953 «περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού» που επιτρέπει σε αλλοδαπούς πλοιοκτήτες να έχουν πλοία με ελληνική σημαία, στην ποντοπόρο ναυτιλία και στα κρουαζιερόπλοια. Είναι αίτημα κατά των επενδύσεων στην ελληνική ναυτιλία.
-Ίδρυση ανεξάρτητου Ειδικού Ταμείου Ανεργίας. Αυτό είναι ένα γενικό σωστό αίτημα που το βασικό του περιεχόμενο είναι αυξημένα επιδόματα ανεργίας, που έχει δεχθεί όμως το υπουργείο και έχει ετοιμάσει προσχέδιο.
-Διπλασιασμός εφάπαξ παροχών Ταμείων Προνοίας Αξιωματικών & Κατωτέρων Πληρωμάτων ΕΝ. Το εφάπαξ έχει αυξηθεί από 1.1.2005 κατά 25%. Γίνεται διαπραγμάτευση για μεγαλύτερη αύξηση με τα υπουργεία Εμπορικής Ναυτιλίας και Οικονομικών. Από πού και ως που μπορούν εργαζόμενοι να κάνουν αποκλεισμό του λαού για να έχουν μεγαλύτερο εφάπαξ που θα πληρώνεται όχι από τη δικιά τους δουλειά και εισφορές αλλά από τον κρατικό προϋπολογισμό; Για την ακρίβεια ποιος εργαζόμενος στην Ελλάδα είχε τέτοια αύξηση του εφάπαξ του σε ώρα γενικής πτώσης του μέσου πραγματικού μεροκάματου; Από ποιον ζητάνε αλληλεγγύη αυτοί οι απεργοί; Και τι είδους αλληλεγγύη μπορεί να δοθεί σε ανθρώπους που δεν ζητάνε αυξήσεις από την εργοδοσία τους αλλά από τον υπόλοιπο πληθυσμό;
-Φορολογικό. Αυτό το αίτημα αφορά την επαναφορά του ειδικού φορολογικού καθεστώτος των Ελλήνων ναυτεργατών που καθιερώθηκε με το Ν.Δ. 3323/55 και την κατάργηση του Ν. 2214/94 (πρόκειται για αίτημα δεκαετίας).
-Κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό των παροχών όλων των Ταμείων (κυρίων συντάξεων ΝΑΤ, εφάπαξ παροχών, επικουρικών συντάξεων ΚΕΑΝ, ΕΛΟΕΝ) και Εστίας Ναυτικών. Από πού κι ως που αυτό μπορεί να είναι αίτημα ενός κλάδου που ζητάει αλληλεγγύη από άλλους κλάδους; Γιατί να καλύπτει το κράτος τα ελλείμματα των ταμείων; Αυτό δεν θα ίσχυε παρά μόνο στο σοσιαλισμό αλλά και εκεί θα υπάρχει διαφορά στις συντάξεις ανάλογα με την ανταποδοτικότητα κλπ. Επιπλέον είναι αδύνατο να καταβληθεί άμεσα σε ρευστό από τον προϋπολογισμό το συνολικό έλλειμμα αυτών των ταμείων που σε κάθε περίπτωση καρπώνονται τεράστιες και διαρκώς αυξανόμενες κρατικές ενισχύσεις σε σχέση με άλλα ταμεία που δεν έχουν απολαβές λόγω λύτρων από στραγγαλισμό συγκοινωνιών. Το 2004 δόθηκε για την κάλυψη των ελλειμμάτων των Ταμείων, ποσό 500 περίπου εκατ. ευρώ, το 2005 ποσό 750 εκατ. Ευρώ και για το 2006 έχει προβλεφθεί ποσό μεγαλύτερο των 950 εκατ. ευρώ, που προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ το ένα δισ. Ευρώ. Μην ξεχνάμε επίσης ότι το ΝΑΤ βυθίστηκε γιατί σε αυτό βούτηξε το χέρι του ο Α. Παπανδρέου για να κάνει δωροδοκία και εξαγορά πολλών ανθρώπων και κλάδων ολόκληρων που δεν είχαν κάνει εισφορές. Αντί να τους πληρώσει ο προϋπολογισμός ο προβοκάτορας αυτός άδειασε το ΝΑΤ και από τότε το έμαθε να είναι στα χέρια των στραγγαλιστών που το συντηρούσαν μόνο με τα λύτρα που πλήρωνε το κράτος για τους αποκλεισμούς και
-Άμεση έναρξη συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ικανοποίηση των αιτημάτων της ΠΝΟ και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για το 2006. Πρόκειται για το μοναδικό αίτημα που αφορά την εργοδοσία και κατατάσσεται προτελευταίο, πριν την απόσυρση του νομοσχεδίου.

Σε κανένα από τα πιο πάνω αιτήματα δίκαια ή άδικα που αφορούσαν τις σχέσεις ναυτεργατών – κράτους δεν υπήρχε αρνητική θέση του υπουργείου, και κανένα από αυτά δεν είναι άμεσο και εκρηκτικό ώστε να εξαναγκάζουν ένα κλάδο να κατέβει σε μία εξοντωτική για ολόκληρη τη νησιώτικη χώρα απεργία, ενώ πολλά είναι γενικόλογα ή γελοία (όπως το 0% ανεργία για τους ναυτεργάτες), χωρίς να υπάρχει πρόταση για την υιοθέτηση κάποιου συγκεκριμένου μέτρου.
Ακριβώς γιατί δεν υπήρχε κάποιο τέτοιο άμεσο αίτημα που θα κινούσε τους ναυτεργάτες σε απεργία «επιστρατεύτηκε» δημαγωγικά από το ψευτοΚΚΕ η ανύπαρκτη μείωση των συντάξεων, ώστε να μπορέσει να βάλει στην πρώτη γραμμή το αίτημα που πραγματικά το ενδιέφερε και για το οποίο χρησιμοποίησε την απεργία, την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Αν αναζητήσει κανείς ανάμεσα σε όλα αυτά κάποιο αίτημα που θα μπορούσε να στηρίξει μια τέτοια απεργία, πάντα με σεβασμό του λαού και χωρίς αποκλεισμό των λιμανιών, αυτό θα ήταν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλά και εδώ υπάρχει συσκότιση. Ποια είναι τα ειδικότερα αιτήματα της ΠΝΟ για τις συλλογικές συμβάσεις και ποια είναι η θέση της εργοδοσίας; Προφανώς αυτά δεν κρίθηκαν άξια για προπαγάνδα στο λαό από τα πιο ισχυρά σωματεία της ΠΝΟ, ΠΕΜΕΝ (μηχανικοί) και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» (κατώτερα πληρώματα) με προέδρους τους Τσιμπόγλου και Μανουσογιαννάκη αντίστοιχα, όπου είναι πανίσχυρο το ψευτοΚΚΕ, για να μην αφήσουμε απ’ έξω την ΠΕΝΕΝ (ναύτες) με πρόεδρο τον Νταλακογιώργο του ΣΥΝ. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι αυτά τα κόμματα ξέρουν μόνο να χτυπάνε τα εργατικά συμφέροντα, για να ικανοποιήσουν τα γενικά πολιτικά τους αιτήματα που αφορούν πάντα το σαμποτάζ των παραγωγικών δυνάμεων για λογαριασμό μια χούφτας κρατικών ολιγαρχών που συνδέονται με τους ανατολικούς φασισμούς.