Η επίθεση του καθεστώτος κατά της εταιρείας μέτρησης τηλεθέασης AGB είναι μια πρωτοφανής ναζιστικού τύπου επίθεση. Πρόκειται για μια εφαρμογή των ναζιστικών αντισημιτικών θεωριών συνομωσίας του Γ’ Ράϊχ και εισάγει τη χώρα σε μια διανοητική και ψυχολογική κατάσταση βαρβαρότητας. Η ζημιά που γίνεται ιδεολογικά στο λαό με αυτήν την υπόθεση είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που γίνεται πολιτικά και οικονομικά. Πρόκειται για μια εκστρατεία που στηρίζεται στη μεταφυσική, στην άγνοια και στο συναίσθημα, πρόκειται για μια τερατώδη επίθεση στον ορθολογισμό και την επιστήμη. Οι δημοκράτες πρέπει να απαντήσουν πιο έντονα από όσο σε κάθε άλλη εκστρατεία του σοσιαλφασισμού.
Από πολιτική άποψη αυτή η εκστρατεία έχει στόχο την οικονομική αποδυνάμωση και από εκεί την πολιτική υποδούλωση των καναλιών στην διακομματική συμμορία ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ, Καραμανλή, Παπανδρέου. Αυτοί υπηρετώντας όπως πάντα τη ρώσικη πολιτική αποφάσισαν να σπάσουν τον μετρητή της θεαματικότητας στην Ελλάδα για να αποπροσανατολίσουν, να διαταράξουν αποφασιστικά και να υποτάξουν σε βάθος χρόνου τη σχέση της διαφήμισης και από κει της διαφημιζόμενης παραγωγικής μηχανής με τα κανάλια. Τα ιδιωτικά κανάλια δεν επιτρέπεται πια να ζουν από την ιδιωτική γενικά δυτικόφιλη αστική τάξη, αλλά πρέπει να ζουν από το διακομματικό συντονιστικό που έχει επικεφαλής του το ψευτοΚΚΕ. Το κλειδί της όλης υπόθεσης βρίσκεται σε ένα γεγονός που μόλις προχθές ήρθε στην επιφάνεια μέσα στον ορυμαγδό. Η πρόταση να κλείσει η AGB έχει γίνει από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και την έχει κάνει ο βουλευτής τότε του ψευτοΚΚΕ Αυδής μαζί με τους νεοδημοκράτες βουλευτές στα πλαίσια της πολιτικής συμμαχίας ΝΔ-ψευτοΚΚΕ. Πάντα η τελική γραμμή του φασισμού έχει προαναγγελθεί από το κατεξοχήν ρώσικο κόμμα, που έπρεπε να περιμένει την άνοδο του εισοδιστή Καραμανλή για να δώσει το μεγάλο χτύπημα.
Η καταστροφή του μηχανισμού της αγοράς που καθορίζει τη χρηματοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών ανάλογα με την τηλεθέαση σημαίνει αναγκαστικά οικονομική αποδυνάμωση των καναλιών που ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Η μέτρηση της τηλεθέασης που στην Ελλάδα γίνεται για είκοσι σχεδόν χρόνια αποκλειστικά από μία εταιρεία, μέλος ενός πολυεθνικού ομίλου τηλεμετρήσεων, είναι αποφασιστική για τις διαφημίσεις που θα πάρουν τα κανάλια, δηλαδή για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας τους.
Είναι φανερό ότι αυτή η διαδικασία έχει σημασία βασικά για τα ιδιωτικά κανάλια που στηρίζονται οικονομικά κυρίως στις διαφημίσεις, και δευτερευόντως για τα κρατικά που έχουν τη χαμηλότερη τηλεθέαση και ζουν από τους φόρους, δηλαδή από το κράτος που γι’ αυτό και τα ελέγχει απόλυτα. Η μονοπωλιακή θέση της AGB δεν φαίνεται να στηρίζεται σε κάποιο ειδικό καθεστώς ή κάποια ειδική εύνοια. Αναδείχθηκε μέσα από την αγορά, γι’ αυτό άλλωστε και βρίσκεται τώρα κατηγορούμενη από το καθεστώς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μία δεύτερη εταιρεία που εμφανίστηκε στις αρχές του 2000 δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απαραίτητη πελατεία για να επιβιώσει. Το να καταργεί κανείς την AGB επειδή είναι μονοπωλιακή είναι ακριβώς το ίδιο σαν να καταργεί τα Windows επειδή δεν υπάρχει πραγματικά ανταγωνιστικό τους λειτουργικό σύστημα στη διεθνή αγορά.
Το νέο «σκάνδαλο» εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά και ξέσπασε με τον καταιγιστικό θόρυβο με τον οποίο ξεσπούν όλα τα κατασκευασμένα καθεστωτικά σκάνδαλα. Λέμε αιφνιδιαστικά γιατί δεν υπήρξε σε όλο το προηγούμενο διάστημα κάποια σειρά καταγγελιών για ανακριβείς ή λανθασμένες ή κατασκευασμένες μετρήσεις από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τα κανάλια, τους διαφημιζόμενους στα κανάλια ή της διαφημιστικές εταιρείες. Παρ’ ολ’ αυτά η εισαγγελέας Τουλουπάκη ύστερα από προκαταρκτική εξέταση 15 μηνών για τις μετρήσεις της AGB, και αφού επανήλθε σε μια έρευνα που είχε τελειώσει και είχε αρχειοθετηθεί, ανακάλυψε περιστασιακές ανακρίβειες στις μετρήσεις στα πλαίσια του στατιστικού λάθους, και επιπλέον αποκάλυψε και το ακόμα μεγαλύτερο «σκάνδαλο» ότι δηλαδή στη μετοχική σύνθεση της AGB συμμετείχαν ιδιώτες που μετείχαν επίσης σε ιδιωτικές διαφημιστικές εταιρείες, το οποίο όμως δεν απαγορεύεται από το νόμο εφόσον η εταιρεία και οι μέτοχοι αποδείξουν την οικονομική τους αυτοτέλεια.

Το πόρισμα διοχετεύθηκε αρμοδίως στον καθεστωτικό εκκαθαριστή Τριανταφυλλόπουλο και άρχισε ο ορυμαγδός για διαπλοκή με διαφημιστικές εταιρείες και με πολιτικούς. Όλα αυτά στα πλαίσια μιας πολιτικής εκστρατείας περί παγκόσμιας εβραιοαμερικανικής συνωμοσίας (ο Τριανταφυλλόπουλος στον «Κίτρινο Τύπο» στις 2 Απρίλη κατήγγειλε τον πρόεδρο του πολυεθνικού ομίλου WPP που ελέγχει την AGB σαν αμερικανοεβραίο). Ο τελικός στόχος ήταν υποτίθεται η προώθηση των «δυτικών ιμπεριαλιστικών πολιτιστικών προτύπων και η συντριβή της «λαϊκής ελληνικής κουλτούρας»! Η ίδια η εισαγγελέας αφήνει τέτοιες αιχμές στο πόρισμα της υπερβαίνοντας την αρμοδιότητα της για την ποινική εξέταση των στοιχείων της υπόθεσης. Η εισαγγελέας αναφέρεται συγκεκριμένα (στο πόρισμα που δημοσιεύτηκε ολόκληρο στην εφημερίδα του Τριανταφυλλόπουλου ασφαλώς, το Πρώτο Θέμα) σε: «προϋποθέσεις κυκλοφορίας εκ μέρους της (σσ εταιρείας) ενός κίβδηλου πολιτιστικού και οικονομικού «νομίσματος», το οποίο παράγει βεβαίως αισθητές συνέπειες και για την κοινωνία και για τον πολιτισμό μας». Πως τον εννοεί άραγε τον «πολιτισμό» η εισαγγελέας Τουλουπάκη, όταν φεύγει από τα χέρια της ένα πόρισμα το περιεχόμενο του οποίου δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιηθεί έως την ολοκλήρωση της ανάκρισης και την έκδοση βουλεύματος και πηγαίνει σε όλες τις εφημερίδες και όλα τα κανάλια και πρώτα από όλους στον Τριανταφυλλόπουλο;
Με βάση αυτό το διάτρητο αλλά και γελοίο, αν δεν ήταν τραγικό, πόρισμα ασκήθηκαν διώξεις για απάτη σε βαθμό κακουργήματος στη διοίκηση της AGB και στον μέτοχο της Λεούση και ξεκίνησαν οι επιθέσεις σε πολιτικό επίπεδο στη βάση της ενοχής της AGB χωρίς να δοθεί ο χρόνος για την ολοκλήρωση της δικαστικής διαδικασίας ούτε βέβαια η δυνατότητα στην AGB να αμυνθεί στοιχειωδώς.
Το εντυπωσιακό στοιχείο με τις διώξεις αυτές είναι ότι πουθενά δεν στοιχειοθετείται ότι με «στημένες μετρήσεις» ευνοήθηκαν συγκεκριμένα κανάλια, συγκεκριμένες εκπομπές ή συγκεκριμένοι πολιτικοί που είναι και το βασικό στοιχείο για να υπάρξει απάτη. Επίσης, το πόρισμα δεν αναφέρεται καν σε κάποια συγκεκριμένη «στημένη μέτρηση». Αναλώνεται σε υποτιθέμενες ελλείψεις στην ακρίβεια των μετρήσεων και σε υποτιθέμενα σφάλματα. Λέμε υποτιθέμενα γιατί δεν είναι σφάλμα του στατιστικολόγου μετρητή το ότι ένας τηλεθεατής κοιμάται με την τηλεόραση ανοιχτή ή το ότι κάποιοι δεν έχουν ανοίξει καθόλου την τηλεόρασή τους για τρεις μήνες. Η στατιστική της ανθρώπινης συμπεριφοράς δεν έχει δικαίωμα να αλλάξει την οποιαδήποτε ειδική ατομική συμπεριφορά ούτε να προσθαφαιρεί νούμερα για να την αναγάγει σε «κανονική». Η δουλειά της στατιστικής είναι ακριβώς να πνίγει το ατομικό μέσα στο συνολικό, το τυχαίο μέσα στην αναγκαιότητα. Γι’ αυτό η στατιστική παίρνει ένα δείγμα χιλιάδων ανθρώπων και όχι 10 ή 50 ώστε αυτός που θα λείψει 3 μήνες από το σπίτι του να “εξουδετερωθεί” οπωσδήποτε στατιστικά από εκείνους που δεν κούνησαν ούτε ρούπι από αυτό για μήνες ολόκληρους, ώστε αυτός που θα κοιμηθεί στην τηλεόρασή του έχοντας ανοιχτό ένα κανάλι και μια εκπομπή να “εξουδετερωθεί” από εκείνους που θα κοιμηθούν στα υπόλοιπα κανάλια και σε άλλες εκπομπές. Αλλά και αν τελικά ένας καταιγισμός από ατομικές συμπτώσεις οδηγήσει σε μια κάπως αξιόλογη αρνητική παραμόρφωση της μέτρησης ενός καναλιού, μιας εκπομπής και ενός πολιτικού για μια στιγμή αυτή θα εξουδετερωθεί σύντομα από μια άλλη αντίστροφη σύμπτωση υπέρ του. Δεν είναι η AGB που έκανε πιο εύγλωττο τον Βενιζέλο από τον Παπανδρέου, τον Ρουβά πιο δημοφιλή από τον Μητροπάνο και τα αγγλικά τραγουδάκια της Παπαρίζου πιο σαγηνευτικά από τα δημοτικά της Σαμίου. Αυτές είναι οι διαθέσεις των μαζών είτε αρέσουν στους επίδοξους δικτάτορες αυτής της χώρας, είτε δεν αρέσουν.
Είναι χαρακτηριστικά πειστικές οι απαντήσεις που δίνει ο διωκόμενος πρόεδρος της εταιρείας Αναστασάκος σε συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής (2/4/06) για τις κατηγορίες που απευθύνθηκαν στην εταιρεία: <<Το 2003, και σε χρονική περίοδο ενός ολόκληρου έτους, υπάρχει ένα άτομο που φέρεται να είδε τηλεόραση για τρεις ημέρες συνεχόμενες, από 22 ώρες κάθε ημέρα. Αυτό έχει γίνει σημαία σε όλα τα αρνητικά δημοσιεύματα για την εταιρεία. Τι ξεχνούν να πουν όλοι αυτοί; Ότι αφορά ένα άτομο μόνο σε σύνολο 4.500. Ότι η υπερβολική τηλεθέαση αφορά τρεις μόνο από τις 365 ημέρες του χρόνου - άρα η επίδρασή του στα αποτελέσματα είναι ανύπαρκτη, κάτι λιγότερο από ένα εκατομμυριοστό … H AGB Nielsen Media Research είναι εταιρεία ερευνών και εφαρμόζει κανόνες στατιστικής σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα μετρητών, που το χειρίζονται άνθρωποι. Ανθρώπινος χειρισμός συστήματος συνεπάγεται ποσοστό τεχνολογικού και ανθρώπινου σφάλματος. Στατιστική έρευνα συνεπάγεται στατιστικό σφάλμα. Τόσο οι εμπειρογνώμονες όσο και όσοι έχουν τις απαραίτητες ειδικές γνώσεις εξετάζουν αν αυτά τα αναπότρεπτα σφάλματα κινούνται μέσα στα διεθνώς αποδεκτά όρια, όχι αν υπάρχουν… Οι ελεγκτές είναι καταξιωμένοι έλληνες και ξένοι εμπειρογνώμονες που ορίζονται από την EEET, δηλαδή από τους διαφημιζομένους και τους σταθμούς. Είναι δυνατόν αυτοί να έκαναν κάτι τέτοιο; Νομίζετε ότι όλοι αυτοί που είναι ανταγωνιστές της πολυεθνικής που λέτε δεν γνωρίζουν, δεν προασπίζονται τα συμφέροντά τους; Ολόκληρη δηλαδή η τηλεοπτική αγορά συνωμοτεί ενάντια στον εαυτό της; Επιπλέον το προεδρείο της EEET αλλάζει κάθε χρόνο ακριβώς για λόγους διαφάνειας. Πού ανακαλύφθηκε λοιπόν η διαπλοκή από τους διάφορους καλοθελητές;… Με πρωτοφανή τρόπο αγνοούνται οι εμπειρογνώμονες χωρίς να υπάρχει νέα πραγματογνωμοσύνη. Σας φαίνεται λογικό ότι παρ’ όλο που ζητήθηκε τεράστιος όγκος στοιχείων καμία αναφορά ή επεξεργασία τους δεν τέθηκε υπόψη μας ούτε και αναφέρεται στη δικογραφία; Σας φαίνεται λογικό το ότι δεν εξετάστηκε κανένας διαφημιζόμενος; Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό παγκοσμίως. Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι όταν οι υπεύθυνοι της εταιρείας κλήθηκαν να καταθέσουν τους υποβλήθηκαν δυο-τρεις τυπικές ερωτήσεις και απεχώρησαν εντός 15 λεπτών, και έναν μήνα μετά κατηγορούνται για κακουργήματα στα οποία ποτέ δεν τους δόθηκε η ευχέρεια να απαντήσουν. Προκαλεί, επίσης, απορίες το ότι η διαδικασία προανάκρισης κράτησε 15 ολόκληρους μήνες με καταθέσεις 20 μαρτύρων, εκ των οποίων οι οκτώ καταθέσεις ήταν σε επίπεδο μισής σελίδας. Προξενεί, τέλος, εντύπωση ότι προτού καλά καλά το πόρισμα ανακοινωθεί, προτού το παραλάβει ο ανακριτής, βρίσκεται στα χέρια δημοσιογράφου που το διαβάζει στην τηλεόραση».
Τη μεθόδευση του «σκανδάλου» με τρόπο που καταργεί κάθε νομιμότητα καταγγέλλει με κεντρικό άρθρο του και ο Τεγόπουλος στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, και για πρώτη φορά στιγματίζει και το ρόλο του Λινού, αν και δεν το καταλαβαίνει: «ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, τεκμήριο αθωότητας, αρχή της νομιμότητας των εγκλημάτων και των ποινών, δίκαιη δίκη -τι λέμε τώρα; Άλλωστε -μας το είπαν- η τηλεόραση δεν καταδικάζει. Διαπομπεύει απλώς και καταστρέφει. Με συνοπτικές και θεαματικές διαδικασίες. Αντιστεκόμαστε όσοι και όπως μπορούμε σ’ αυτές. Την αντίσταση, όμως, αυτήν υπονομεύει, αθέλητα, η ίδια η εισαγγελία. Ξεκινώντας από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο κ. Λινός είναι εγκρατής νομικός και ακέραιος άνθρωπος. Μήπως, όμως, οι εισαγγελείς γίνονται κάποτε ενδοτικοί στην κοινωνία του θεάματος; Για χάρη της κοινής γνώμης που έχει διαμορφωθεί στην κατεύθυνση της άμεσης καταδίκης των υπόπτων;»
Αυτά όμως δεν πείθουν το διακομματικό φασιστικό καθεστώς. Μάλιστα για να ενισχυθούν οι κατηγορίες και για να εξηγηθεί γιατί ο αρμόδιος μηχανισμός ελέγχου που είναι η ΕΕΕΤ (Επιτροπή Ελέγχου Ερευνών Τηλεθέασης) δεν έφτασε ποτέ στις ίδιες διαπιστώσεις με την Τουλουπάκη, βρήκαν ότι κάποιος πρώην πρόεδρος της ΕΕΕΤ (η θητεία των προέδρων της είναι ετήσια), ήταν και μέτοχος της AGB, γεγονός όμως που δεν σημαίνει τίποτα για μία εταιρεία στην οποία δεν έχει εντοπιστεί καμία παράβαση του νόμου για μία εικοσαετία. Επιπλέον ανακάλυψαν και κάποιο συμβιβασμό που είχε κάνει η εταιρεία με την Εφορία για μία διαφορά που αφορούσε φορολογικό έλεγχο για εικονικά τιμολόγια για να αποδείξουν ότι είναι ύποπτη για σκοτεινές συναλλαγές.
Πρωταγωνιστής στην καταγγελία της AGB ήταν ο ALPHA που είναι δέσμιος του Τριανταφυλλόπουλου οι εκπομπές του οποίου βγαίνουν πρώτες (!) στις μετρήσεις της εταιρείας. Το ότι ο ALPHA φιλοξενεί τον «αδιάφθορο» Τριανταφυλλόπουλο καθόλου βέβαια δεν εμπόδισε το ΕΣΡ να επιβάλει ένα δυσθεώρητο πρόστιμο στο κανάλι και τα μέλη του που πρόσκεινται σε ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ να προτείνουν το κλείσιμο του και όλα αυτά επειδή δεν βρήκαν σε τάξη τη μετοχική του σύνθεση.
Η πρόσφατη εκστρατεία κατά της AGB σε συνδυασμό με τα πρόστιμα του ΕΣΡ, και το νέο νόμο που ετοιμάζεται για τη συγκέντρωση των ΜΜΕ και την αδειοδότηση των καναλιών δεν είναι τίποτα άλλο από μία συντονισμένη επιχείρηση του καθεστώτος να αποκτήσει τον ασφυκτικό έλεγχο τους. Αμέσως μόλις δόθηκε στη δημοσιότητα το εισαγγελικό πόρισμα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ καταφέρθηκαν ενάντια στην AGB. Πρωτοστάτης ήταν ο ΣΥΝ που ζήτησε το κλείσιμο της εταιρείας, την οποία έφτασε μέχρι το σημείο να κατηγορήσει ότι είναι υπεύθυνη για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, δηλαδή για το γεγονός ότι ο Καρατζαφέρης μπορεί να αφήσει έξω από τη Βουλή τον ΣΥΝ, κάτι για το οποίο βέβαια μόνο η AGB δεν φταίει. Από πίσω το ΠΑΣΟΚ που ανακάλυψε ότι υπάρχει πρόβλημα στους μηχανισμούς ελέγχου. Από την άλλη η ΝΔ του Καραμανλή αποφάνθηκε ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν μπορεί να εξασφαλίσει αδιάβλητες μετρήσεις, γι’ αυτό με το νέο νόμο θα συσταθεί μη κερδοσκοπική αστική εταιρεία υπό την εποπτεία του κράτους και των κομμάτων που θα ελέγχει τις μετρήσεις.
Με ένα ελεγχόμενο από το καθεστώς όργανο μετρήσεων τηλεθέασης που θα αποφασίζει και το μοίρασμα των διαφημίσεων, θα καταργηθεί οποιαδήποτε ακρίβεια και αλήθεια στην έρευνα, και κατά συνέπεια θα χαθεί η αξιοπιστία των μετρήσεων στη διαφημιστική αγορά που δεν θα μπορεί να επενδύει πια το προϊόν της στα τηλεοπτικά κανάλια. Είναι σαν το καθεστώς να σπάει τις πυξίδες και τα ραντάρ των πλοίων για να τα αντικαταστήσει με κρατικές ελληνικές πυξίδες και ραντάρ που θα ελέγχονται από έναν φορέα στον οποίο θα συμμετέχει η ΓΣΕΕ, οι Δήμοι και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Αυτό θα σήμαινε το τέλος της ελληνικής ναυτιλίας. Η διαφορά είναι ότι τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν από το μεσαιωνικό κράτος, τα κανάλια μένουν. Η όλη μεθόδευση του καθεστώτος αν τελικά επιτύχει να κλείσει την AGB που μέχρι στιγμής δηλώνει ότι θα επιχειρήσει να καταρρίψει τις κατηγορίες και στα ελληνικά δικαστήρια και στα ευρωπαϊκά όργανα, θα οδηγήσει στην οικονομική ασφυξία και τελικά ακόμα και στο κλείσιμο καναλιών και θα εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς μεγαλύτερου ελέγχου και λογοκρισίας στα ΜΜΕ.