ΒΕΡΟΙΑ, ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ

ΑΙΣΧΟΣ ΣΕ ΕΣΡ-ΕΣΗΕΑ-ΔΣΑ!

Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Πριν λίγους μήνες αποκαλύφθηκε στη Βέροια η δολοφονία και η εξαφάνιση του σώματος του γιου μιας μετανάστριας. Οι τοπικές αστυνομικές αρχές, το Σχολείο, η Δημοτική αρχή, οι επαγγελματικές ενώσεις με τη στάση τους είτε συγκάλυψαν το έγκλημα είτε υποτόνισαν τη σημασία του. Όταν τα ιδιωτικά κανάλια το έφεραν στο φως δίνοντας μια τεράστια ώθηση στις αστυνομικές έρευνες και στη συζήτηση γύρω από την σχολική εγκληματικότητα, επενέβη το ΕΣΡ και η ΕΣΗΕΑ και άρχισαν να τιμωρούν κανάλια και δημοσιογράφους στο όνομα της προστασίας των ανήλικων δραστών. Έτσι συνέβαλαν στη συγκάλυψη της εξαφάνισης, ενώ έπνιξαν τη συζήτηση για τη σχολική εγκληματικότητα και κυρίως για τη σκανδαλώδη στάση των τοπικών αρχών. Λίγο αργότερα ο ΔΣΑ, αντί να υποστηρίξει, τιμώρησε ένα μέλος του, το δικηγόρο Γεωργίου, την ώρα που είχε δεχτεί επίθεση από τοπικούς τραμπούκους γιατί σκάλιζε «υπερβολικά» την υπόθεση.

Τα ίδια και χειρότερα έγιναν με το βιασμό της Αμαρύνθου. Και εδώ οι τοπικές αρχές, με επικεφαλής τις σχολικές, πήραν ουσιαστικά θέση υπέρ των βιαστών τιμωρώντας τη μετανάστρια-θύμα τους. Στο πλευρό αυτών των αρχών στάθηκε η τοπική ΕΛΜΕ και έμμεσα η ΟΛΜΕ. Έτσι ξεσηκώθηκε τεράστιος σάλος και στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό. Η οργή της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ της Βουλγαρίας ήταν τόσο εκρηκτική, που ο Παπούλιας και η Μπακογιάννη υποχρεώθηκαν να καταδικάσουν το βιασμό για να αποφύγουν διπλωματική κρίση. Όμως το ίδιο πολιτικό σύστημα επιτέθηκε στα ελληνικά κανάλια που έφεραν στο φως και το έγκλημα και, κυρίως, εκείνους που το κάλυπταν. Έτσι το ΕΣΡ επέβαλε βαριά πρόστιμα στα κανάλια, η ΕΣΗΕΑ κάλεσε σε απολογία έναν παρουσιαστή (Ευαγγελάτο) και ο ΔΣΑ τιμώρησε ένα δικηγόρο που μίλησε σε παράθυρα για το βιασμό (Ταουξή). Αυτά κάτω από το φριχτό σύνθημα ότι ο αληθινός βιασμός δεν διεπράχθη από τους βιαστές, αλλά από τα κανάλια (!), επειδή μια εκπομπή παρουσίασε πορνογραφικό υλικό από κινητά μαθητών. Με την επίθεσή τους αυτή αποτίναξαν κάθε πολιτική και ηθική πίεση πάνω στους βιαστές και, κυρίως, στην τοπική εξουσία που τους προστάτευε.

Η φασιστική αυτή λογοκρισία πραγματοποιείται στο όνομα της προστασίας των παιδιών κάτω από τη γενικότερη «αντικαπιταλιστική» επικεφαλίδα «όχι στη θυσία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο βωμό του τηλεοπτικού κέρδους». Ο φασισμός ισχυρίζεται ότι για τα όποια εγκλήματα, ειδικά εκείνα των παιδιών, φταίει ο εμπορευματικός καπιταλισμός, και πιο ειδικά ο εμπορευματικός χαρακτήρας του θεάματος. Στη συνέχεια επικαλείται την αδυναμία του λαού να υπερασπιστεί τα παιδιά του και απαιτεί την επέμβαση του μη καπιταλιστικού κράτους ή, ακόμα, του «κράτους του λαού» ενάντια στα ιδιωτικά κανάλια.

Ασφαλώς ο κεφαλαιοκρατικός ανταγωνισμός ο θεμελιωμένος πάνω στο κυνήγι του κέρδους βρίσκεται στη βάση της σύγχρονης ανθρώπινης αλλοτρίωσης. Όμως στην εποχή του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού ο ανταγωνισμός αυτός ξεπερνάει το κυνήγι του κέρδους στα πλαίσια της αγοράς, για να φτάσει στην ανοιχτή καταλήστευση και στην υποδούλωση λαών και κρατών με την ωμή εξωοικονομική βία. Αυτή η βία ασκείται με βασικό εργαλείο το κράτος «του λαού και του έθνους», για λογαριασμό του πιο αρπακτικού και επιθετικού μονοπωλίου που αρνείται τον εμπορευματικό ανταγωνισμό των κεφαλαίων, για να επιβάλει τη δικτατορία του πάνω σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του κεφαλαίου και σε όλες τις τάξεις. Έτσι προκύπτει το σοσιαλφασιστικό κράτος (ή το παρακράτος) ανατολικού τύπου, στο οποίο το πολιτικό «κόμμα του λαού» συμφύεται με το φασιστικό οικονομικό μονοπώλιο και με το πιο διεφθαρμένο τμήμα της κρατικής γραφειοκρατίας.

Η κύρια απειλή σήμερα για τη χώρα μας προέρχεται από τον κρατικοφασισμό ανατολικού τύπου και όχι από τον οικονομικό φιλελευθερισμό δυτικού τύπου. Τα εγκλήματα της Βέροιας και της Αμαρύνθου είναι ουσιαστικά εγκλήματα συγκάλυψης για τα οποία ευθύνονται τοπικοί κομματοκρατικοί και γραφειοκρατικοί μηχανισμοί εξουσίας υπό την πολιτική προστασία ενός κεντρικού σοσιαλφασιστικού παρακράτους. Αυτό έχει σήμερα επικεφαλής του δύο ψευτοαριστερά κόμματα, το ψευτοΚΚΕ και το ΣΥΝ, που ασκούν δυσανάλογη με τον όγκο τους εξουσία χάρη στη συνεννόησή τους με τους φιλορώσους ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δίχως αυτή την τετρακομματική «συνενόηση κορυφής» δε θα υπήρχε το τετρακομματικό ΕΣΡ και η σημερινή σύνθεση της ΕΣΗΕΑ και του ΔΣΑ. Θυμίζουμε ότι η μεγαλύτερη ως τα τώρα εκστρατεία των ΕΣΡ-ΕΣΗΕΑ-ΔΣΑ κατά των καναλιών ήταν αυτή «κατά της τρομολαγνείας» το 2002 υπό την καθοδήγηση του ΣΥΝ. Σ’ αυτήν τιμωρήθηκαν όσοι δημοσιογράφοι και δικηγόροι δεν πίστευαν ότι η «17 Νοέμβρη» ήταν μόνο το μικρό πακέτο συλληφθέντων- εντελώς στεγανοποιημένων από το κράτος και τα κόμματα- που το καθεστώς παρέδωσε στους δυτικούς ιμπεριαλιστές για να τους καθησυχάσει. Η πολιτική φύση του ΕΣΡ φανερώθηκε πρόσφατα με το πρόστιμο των 500.000 ευρώ στον Άλφα επειδή κάποιος από εκεί έθιξε την τιμή του ΣΥΝ, ενώ η λυσσασμένη βιασύνη του ΕΣΡ να κλείσει η συζήτηση για την Αμάρυνθο συνδέεται με την πολιτική ζημιά που έκανε ο βιασμός στις άμαζες και πραξικοπηματικές καταλήψεις των σχολείων που καθοδήγησαν το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ.

Οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί άνθρωποι πρέπει να κάνουν κριτική στα κανάλια για το λαϊκίστικο και συχνά αντιδραστικό και κακόγουστο θέαμα που προσφέρουν, ιδιαίτερα για το βάναυσο διασυρμό ανοχύρωτων ανθρώπων. Όμως διαπράττουν καθαρή αυτοκτονία όταν ενώνουν τις φωνές τους με εκείνες των σοσιαλφασιστών, που στο όνομα του «κακού θεάματος» θέλουν να σκοτώσουν την ήδη περιορισμένη ελευθερία στην τηλεοπτική είδηση και στο σχόλιο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σ’αυτούς να χειραγωγήσουν τα μόνα κάπως ανεξάρτητα από το κράτος κανάλια, τα ιδιωτικά, μέσα από την άσκηση οικονομικής και πολιτικής βίας πάνω τους. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους φίλους του Πούτιν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε πουτινική Ρωσία, όπου όλα τα ιδιωτικά κανάλια απαλλοτριώθηκαν από το παρακράτος της ΚGΒ. Η μόνη «πολιτική ελευθερία» που δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα κανάλια είναι να πραγματοποιούν εκστρατείες «κάθαρσης» μέσα από κρυφές κάμερες και άλλες βρώμικες και παράνομες μεθοδεύσεις, τις οποίες προσπερνάει το ΕΣΡ όταν το σοσιαλφασιστικό παρακράτος και το διακομματικό συντονιστικό κορυφής επιλέγει να εξοντώνει τους εχθρούς του.