Αναδημοσιεύουμε στη Νέα Ανατολή άρθρο της Κίνησης «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» για τα πρόσφατα επεισόδια στους δρόμους της Αθήνας

Τα Τάγματα Εφόδου καίνε ξανά τους δρόμους της Αθήνας. Η βία τους εμφανίζεται από τα ΜΜΕ ως τυφλή παράνομη βία που δεν εκφράζει, δήθεν, το μπλοκ της καθεστωτικής διαδήλωσης. Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι σπασιματίες αποτελούν πάντα μέρος της επίσημης διαδήλωσης. Ποτέ οι διοργανωτές των διαδηλώσεων αυτών δεν περιφρούρησαν την εκδήλωσή τους πετώντας έξω τους «κουκουλοφόρους». Γιατί η βία των ταγμάτων εφόδου, που δεν είναι κυρίως οι «κουκουλοφόροι», είναι μέρος της πολιτικής του διακομματικού Συντονιστικού.
Τα ΜΜΕ και οι κομματικές ηγεσίες ποτέ δεν απαντούν στο στοιχειώδες γεγονός που γνωρίζει ο κάθε δημοκράτης, ότι καμιά δημοκρατική εκδήλωση δεν μπορεί να ξεκινήσει από τους διοργανωτές της χωρίς να έχει λυθεί το ζήτημα της διασφάλισης του χαρακτήρα της εκδήλωσης που έχουν αποφασίσει. Μιλούν για «κουκουλοφόρους», για άγνωστους ανεξέλεγκτους και τάχα ξένους προς την εκδήλωση και παρουσιάζουν και μερικούς στην τηλεόραση με την κουκούλα, για να τυφλώσουν τη μάζα, για να μην αντιληφθεί ότι τα τάγματα εφόδου είναι απλά το στρατιωτικό τμήμα του μετώπου που το μέτωπο αποκηρύσσει για να μη χρεωθεί τη βία του.
Τα τάγματα εφόδου, ως οργανικό μέρος των διαδηλώσεων του ακροδεξιού αντιεκπαιδευτικού κινήματος, δρουν στην πραγματικότητα εξόχως πολιτικά. Η δράση τους, η ποσότητα της βίας και η χρονική στιγμή που αυτή εξαπολύεται είναι λογαριασμένη με ακρίβεια από το καθαυτό πολιτικό «μέτωπο παιδείας» και από το διακομματικό Συντονιστικό κορυφής που το καθοδηγεί.
Σήμερα το στρατιωτικό απόσπασμα καίει τους δρόμους γιατί το πολιτικό μέτωπο έχασε και χάνει διαρκώς σε απήχηση, γιατί εξάντλησε εδώ και καιρό τις εφεδρείες του και κυρίως γιατί η εκπαίδευση και η κοινωνία το έχει απορρίψει. Το έχει απορρίψει γιατί κηρύσσει απεργίες στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και οι καθηγητές και οι δάσκαλοι πάνε και δουλεύουν χωρίς καν να έχουν πάρει χαμπάρι ότι η Ομοσπονδία τους έχει κηρύξει απεργία ή στάση εργασίας. Γιατί δόταν διαδηλώνουν οι πρυτάνεις κλείνουν τα πανεπιστήμια, όχι εξαιτίας των απεργών και των καταλήψεων, αλλά για να δημιουργήσουν την εικόνα της κινητοποίησης. Γιατί η κρατική ΝΕΤ έδωσε το σύνθημα της κατάληψης των σχολείων, λέγοντας στο δελτίο της ότι οι μαθητές είναι έτοιμοι να καταλάβουν τα σχολεία, και κανένα σχολείο δεν καταλήφθηκε. Η εκπαίδευση και η κοινωνία τους έχει γυρίσει τελείως την πλάτη.
Την τεράστια απομόνωσή του το μέτωπο προσπαθεί να την ισοφαρίσει με τη βία των ταγμάτων εφόδου που εξαπέλυσε σήμερα στους δρόμους της Αθήνας. Στην πραγματικότητα βία και πολιτική υποστήριξη στο κίνημα αυτό από το λαό είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα.
Η σημερινή βία στηρίχτηκε πολιτικά στη διακηρυγμένη πριν από λίγες μέρες από τον Καραμανλή γραμμή της συναίνεσης, ο οποίος ξεκαθάρισε στη Βουλή και στη συζήτηση για το άρθρο 16 ότι οι αλλαγές στην εκπαίδευση δε θα προχωρήσουν χωρίς τη συναίνεση, χωρίς δηλαδή την αποδοχή τους από το μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ψευτοΚΚΕ. Συναίνεση βεβαίως ζήτησε πρώτος και καλύτερος ο επίσης ρωσόδουλος Παπούλιας, προβάλλοντας τη συναίνεση, ή καλύτερα τη φασιστικού τύπου υποταγή της κυβέρνησης στην αντιπολίτευση, ως «εθνική επιταγή». Αυτοί με τη «συναίνεσή τους» έβαλαν το πολιτικό πλαίσιο της σημερινής βίας και αυτής που θα επακολουθήσει. Γιατί, αντί να εμφανίσουν την πέρα για πέρα απρόκλητη βία της αισχρής μειοψηφίας στους δρόμους ως πολιτικό πραξικόπημα της αντιπολίτευσης, που είναι πραγματικά, την εμφανίζουν ως διαφωνία του λαού. Και όταν 4 ηγεσίες κομμάτων συμφωνούν ότι αυτή είναι η αντίσταση του λαού, ο μικροαστός πιστεύει ότι για όλα φταίει η υπουργός Παιδείας που θύμωσε το λαό και ζητάει την πτώση της.
Να γιατί αυτή η βία θα κλιμακώνεται όσο περισσότερο το μέτωπο απομονώνεται.
Το χουντοφασιστικό άρθρο 16 μόνο ένα στην ουσία του ακροδεξιό κίνημα μπορεί να το υποστηρίζει. Και η βία των ταγμάτων εφόδου είναι σε αντιστοιχία με το περιεχόμενο του άρθρου. Είναι η βία αυτών που επιδιώκουν να διατηρηθεί όχι μόνο η κρατική δικτατορία στην εκπαίδευση, την οποία αυτό το άρθρο επιβάλλει, αλλά ακόμα και η παράγραφος περί εθνικής και θρησκευτικής αγωγής.
Αθήνα 17/1/2007