Οι κάλπικες εκλογές στη Ρωσία βρίσκουν υποστηρικτή μόνο την Ελλάδα

Οι σκανδαλώδεις αντιδημοκρατικές εκλογές στη Ρωσία σχολιάστηκαν αρνητικά από διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, από τον ΟΑΣΕ και από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Ο ΟΑΣΕ τις χαρακτήρισε μη δίκαιες και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση. Ωστόσο η ελληνική αντιπροσωπεία των διεθνών παρατηρητών είχε διαφορετική γνώμη.
Η αντιπροσωπεία, που αποτελούνταν από τον Π. Σκανδαλάκη και τον Π. Ευθυμίου – βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα – , διαφοροποιήθηκε από τη γραμμή των υπόλοιπων παρατηρητών. Από την επίσκεψη σε 17 εκλογικά τμήματα ο μεν πρώτος (θυμόμαστε το ρόλο του στην καθαίρεση του προηγούμενου πατριάρχη Ιεροσολύμων, που τον είχε στο μάτι το Κρεμλίνο) θεώρησε άξιο να αναφέρει μονάχα την ύπαρξη διαχωριστικών αντί για παραβάν σε ορισμένα τμήματα και δήλωσε ότι «Η διαδικασία ήταν ομαλή και η ροή της ψηφοφορίας κανονική», προσθέτοντας ότι «η έκθεση των παρατηρητών -και αυτή είναι η διαφοροποίηση που προτείναμε ως Ελληνες παρατηρητές- δεν μπορεί να γράφει μόνο τα αρνητικά και όχι τα θετικά της διαδικασίας» (Ελευθεροτυπία, 4/12).
Το συμπέρασμα του δεύτερου, ανθρώπου του Λαλιώτη, ήταν ότι: «Οι εκλογές, ως εκλογική διαδικασία στα τμήματα, ήταν ελεύθερες και οι Ρώσοι πολίτες μπορούσαν να εκφράσουν αβίαστα τη βούλησή τους. Οι παρατηρήσεις του ΟΑΣΕ και του Συμβουλίου της Ευρώπης θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν την πρόοδο που έχει συντελεστεί από το 2003 ως το 2007. Άλλωστε πολλές από τις κριτικές που ορθά ασκούνται για το ρωσικό πολιτικό σύστημα αφορούν και πολλές δυτικές Δημοκρατίες. Για παράδειγμα, ο Μπερλουσκόνι χρησιμοποιούσε την κρατική RAI για κομματικούς σκοπούς, ενώ και άλλα εκλογικά συστήματα έχουν εκλογικό όριο, όπως η Γερμανία το 5%, η Ελλάδα το 3%, η Τουρκία το 10%, ενώ είναι μάλλον αμφίβολο ότι ένα κόμμα του 7% μπορεί να έχει αντιπροσώπευση στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Επομένως η κριτική μας στη Ρωσία πρέπει να είναι δίκαιη και συμμετρική» (στο ίδιο).
Μας λένε δηλαδή οι υπάλληλοι του ρωσόδουλου διακομματικού καθεστώτος ότι δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο δυτικό μισοδημοκρατισμό και στο ρωσικό φασιστικό πολιτικό σύστημα, όπου η κυβέρνηση ουσιαστικά διορίζει τη Βουλή και οι άλλες μερίδες τις αστικής τάξης δεν έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, όπου όσοι στέκονται εμπόδιο στους κυβερνώντες κινδυνεύουν να καταλήξουν με μια σφαίρα στον κρόταφο κι όπου οι ιδιοκτήτες των ανεξάρτητων ΜΜΕ βρίσκονται είτε στη φυλακή για «οικονομικές ατασθαλίες» είτε εξόριστοι στο εξωτερικό.
Η γραμμή αυτή απηχεί τη γνώμη της κυβέρνησης –ο Καραμανλής αμέσως έστειλε στον Πούτιν συγχαρητήρια επιστολή–, αλλά και των μικρών κομμάτων, που δε θέλησαν να σχολιάσουν το γεγονός, ενώ από τις στήλες του Ριζοσπάστη (4/12), που δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αναμασάει τις καταγγελίες του «Κ»ΚΡΟ για αδικία σε βάρος του, διαβάζουμε ότι «ο Ρώσος Πρόεδρος απέδωσε» τις ενστάσεις των παρατηρητών «στο ότι ελέγχονται από τις ΗΠΑ, πράγμα βεβαίως που μπορεί να ισχύει και αυτό…».
Το μόνο που βλέπουμε εμείς να ισχύει από τα λεγόμενα του Πούτιν και τη στάση του ελληνικού πολιτικού κόσμου είναι η σύμπλευσή τους σε όλα τα ζητήματα.