ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΖ

Το γραφειοκρατικό σαμποτάζ εμποδίζει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις

Το Μάρτη του 2006 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε τη λεγόμενη «Οδηγία Μπόλκεστάϊν». Tο αρχικό σχέδιο της Οδηγίας για την ελεύθερη διακίνηση των υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά καθιέρωνε την αρχή «της χώρας καταγωγής». Bάσει αυτής της αντιδραστικής αρχής, οι υπηρεσίες που παρέχει μια εταιρεία ή ένα πρόσωπο θα υπάγονται στη νομοθεσία της χώρας από την οποία προέρχεται ή επιχείρηση. Καταλαβαίνει κανείς ότι έτσι το μεροκάματο, που είναι χαμηλό στις ανατολικές χώρες, θα έδινε την ευκαιρία σε εταιρείες που προέρχονται από την ανατολική Ευρώπη να ρίχνουν τους μισθούς και γενικότερα τις συνθήκες εργασίας στις χώρες με ψηλούς μισθούς στις οποίες θα εγκαθίσταντο, π.χ. στη Γαλλία, στη Γερμανία κτλ. Σύμφωνα με το νέο -ψηφισμένο πλέον- κείμενο, που κατάργησε την αρχή της «χώρας καταγωγής» κάτω από την πίεση των εργατικών συνδικάτων της Ευρώπης, οι επιχειρήσεις που παρέχουν υπηρεσίες σε οποιαδήποτε χώρα-μέλος θα πρέπει να σέβονται τους νόμους του κράτους υποδοχής όσον αφορά το εργατικό δίκαιο, την υγεία, την ασφάλεια και το περιβάλλον. Η εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας, που απελευθερώνει τη μεταφορά των επιχειρήσεων υπηρεσιών, θα έφερνε πρακτικά μια νέα δυνατότητα για νέες επενδύσεις και στον τομέα των υπηρεσιών, που θα υποχρέωναν το ελληνικό δημόσιο να προχωρήσει σε μια σειρά θετικών ανατροπών στον τρόπο λειτουργίας του. «Οι έλληνες επιχειρηματίες (αλλά και οι υποψήφιοι ξένοι επενδυτές) θα μπορούν με μία επίσκεψη σε ένα Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) να φτιάξουν όλα τα χαρτιά τους για να ιδρύσουν την εταιρεία τους ή να ολοκληρώσουν κάθε άλλη συναλλαγή τους με το Δημόσιο χωρίς γραφειοκρατία, χάσιμο χρόνου και γρηγορόσημο...» (Ελευθεροτυπία, 21-10-07).
Μόνο που η Ελλάδα για μια ακόμη φορά, εξαιτίας του οικονομικού σαμποτάζ από το σοσιαλφασιστικό μπλοκ, καθυστερεί να ξεκινήσει την προετοιμασία αυτών των διαδικασιών, προκαλώντας έτσι μεγάλα εμπόδια στις κάθε είδους επενδύσεις, «αλλά και την αρνητική κριτική των αρμόδιων ευρωπαϊκών κοινοτικών οργάνων» (στο ίδιο). Και όλα αυτά όταν νέες μελέτες δείχνουν ότι το πρόβλημα της γραφειοκρατίας μαστίζει κυριολεκτικά τη χώρα: «Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 114η θέση της παγκόσμιας κατάταξης αναφορικά με την αξία των ξένων επενδύσεων, ενώ θα μπορούσε να βρίσκεται ανάμεσα στις 30 πρώτες χώρες του κόσμου αν δεν υπήρχε το πρόβλημα. Η δε Ε.Ε. εκτιμά ότι το κόστος της γραφειοκρατίας αυξήθηκε από τα 10 δισ. ευρώ στα 10,6 δισ. ευρώ τα τελευταία τρία χρόνια, παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για εξάλειψή της» (στο ίδιο).

Ποιος να έρθει να επενδύσει όταν…

Αυτή είναι μία από τις πολλές πλευρές του συστηματικού εδώ και χρόνια οικονομικού σαμποτάζ. Αυτό αποτυπώνεται εύγλωττα στη φετινή μελέτη European Cities Monitor (ECM) του οίκου Cushman & Wakefield. Τα αποτελέσματα της μελέτης βασίστηκαν σε συνεντεύξεις με υψηλόβαθμα στελέχη και διευθύνοντες συμβούλους 500 ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν, η Αθήνα είναι «η τελευταία ευρωπαϊκή μεγαλούπολη ανάμεσα σε 33 στην οποία θα ήθελαν να εγκαταστήσουν την επιχείρησή τους υψηλόβαθμα στελέχη ευρωπαϊκών επιχειρήσεων» (Ελευθεροτυπία, 09-10-07). Η κατάταξη της Αθήνας οφείλεται στη χαμηλή βαθμολογία που έλαβε σε μια σειρά από παράγοντες. Ο μοναδικός παράγοντας στον οποίο η Αθήνα καταλαμβάνει υψηλή θέση, την 6η, είναι το χαμηλό κόστος του προσωπικού, δηλαδή οι χαμηλοί μισθοί!
Σε όλα τα άλλα παίρνει θέση από τη μέση και κάτω.
Έτσι βρίσκεται στη 19η θέση στη σχέση ποιότητας-τιμής χώρων γραφείου, πράγμα που οφείλεται στην υψηλή γαιοπρόσοδο, η οποία στο βάθος οφείλεται στο μπλοκάρισμα της οικοδομήσιμης γης. Σ’ αυτό το μπλοκάρισμα οφείλεται και η 23η θέση της με βάση τη διαθεσιμότητα των γραφειακών χώρων.
Από κει και πέρα η Αθήνα βρίσκεται στην 25η θέση με βάση το κυβερνητικό κλίμα, στην 26η θέση με κριτήριο την ποιότητα των τηλεπικοινωνιών και στην 28η θέση με βάση το κριτήριο του δικτύου διεθνούς συγκοινωνίας. Το πρώτο είναι απόρροια του γεγονότος ότι τις κυβερνήσεις τις κάνουν ό,τι θέλουν οι σαμποταριστές, τα δύο άλλα οφείλονται και στο σαμποτάζ και στην κυριαρχία του ανατολικού ολιγάρχη στον ΟΤΕ, που δουλεύει πάντα με την πιο καθυστερημένη και ακριβή τεχνολογία.
Μετά η Αθήνα παίρνει την 27η θέση ως προς την προσβασιμότητα στις αγορές. Αυτό σημαίνει κακές λιμενικές εγκαταστάσεις, ακριβό αεροδρόμιο και κυρίως μέτριο οδικό δίκτυο. Για όλα αυτά έχουν επίσης φροντίσει οι σαμποταριστές. Ειδικά στο οδικό δίκτυο η χώρα βρίσκεται στην τελευταία -33η- θέση. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς πως έχουν αφήσει τελευταίο για να διαπλατύνουν τον εθνικό δρόμο Κορίνθου-Πάτρας. Άφησαν επίτηδες, ιδιαίτερα με τον αρχισαμποταριστή Λαλιώτη, τελευταίο αυτόν το δρόμο να σκοτώνει τους επιβάτες του, επειδή θέλουν να σαμποτάρουν τη δίοδο της χώρας προς τη Δύση. Επιτρέπεται προς το παρόν μόνο η εύκολη κίνηση προς τα Βαλκάνια και προς την Ανατολή μέσω της μισής Εγναντίας.
Τέλος, η Αθήνα βρίσκεται στην 30ή θέση με κριτήριο το καθαρό περιβάλλον, στην 31η θέση με βάση τις γλώσσες που ομιλούνται και στην 32η με κριτήριο το ειδικευμένο προσωπικό. Το πρώτο οφείλεται στη ρύπανση από την κίνηση των αυτοκινήτων, επειδή είναι πολύ κακές οι μαζικές συγκοινωνίες και μποτιλιαρισμένοι οι δρόμοι. Τα δύο τελευταία οφείλονται στο πολύχρονο σαμποτάρισμα της εκπαίδευσης από τους συνδικαλιστικούς στρατούς της ψευτοαριστεράς.

Αντιβιομηχανικό πογκρόμ από το ΥΠΕΧΩΔΕ και τα «κινήματα» με πρόσχημα τη ρύπανση

Σε ό,τι αφορά το κυβερνητικό κλίμα, είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιά: «Τετραπλασιασμό των προστίμων για ρυπαίνουσες βιομηχανίες προανήγγειλε χθες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ και εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση σε δημάρχους και νομάρχες, για τους οποίους είπε ότι είναι αρμόδιοι να κάνουν ελέγχους και εμμέσως τους παρότρυνε να θεσπίσουν τοπικούς φόρους» (Ελευθεροτυπία, 19-10-07). Ασφαλώς υπάρχουν βιομηχανίες που ρυπαίνουν υπερβολικά. Αλλά οι σαμποταριστές δεν κυνηγάνε συνήθως αυτές, γιατί αυτές είναι οι λιγότερο σύγχρονες και οι λιγότερο μεγάλες. Κυνηγάνε ακριβώς τις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες, που παίρνουν συνήθως τα πιο καλά και πιο ακριβά αντιρρυπαντικά μέτρα, αλλά που παράγουν πιο μεγάλο όγκο συγκεντρωμένων ρύπων, π.χ. ΔΕΗ, τσιμεντοβιομηχανίες.
Σήμερα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ μπορεί να τιμωρεί τις ρυπαίνουσες βιομηχανίες με πρόστιμο που φθάνει τα 500.000 ευρώ. Με τη νέα ρύθμιση το ποσό θα φθάσει στα 2 εκατ. ευρώ! Και μάλιστα καλεί τους δημάρχους και τους νομάρχες να βάζουν πρόστιμα, όταν είναι γνωστό ότι αυτοί με την παραμικρή διαμαρτυρία μιας μικρής ομάδας οικολόγων ή μελών του Συνασπισμού ή του ψευτοΚΚΕ δε δίνουν την παραμικρή άδεια για νέα βιομηχανία ή για εκσυγχρονισμό μιας ήδη υπάρχουσας. Ο Σουφλιάς εξοπλίζει το χέρι του δολοφόνου με ένα τανκς, για να κατεδαφίζει κατά βούληση τα εργοστάσια.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του ορυχείου και εργοστασίου περλίτη στη Μήλο, μιας από τις παλιότερες και μεγαλύτερες εξορυκτικές βιομηχανίες της χώρας και της μοναδικής μεγάλης βιομηχανίας στις Κυκλάδες. Εκεί, σύμφωνα με το Σουφλιά, οι δύο από τις πέντε μονάδες της ελέγχθηκαν και βρέθηκαν περιβαλλοντικές παραβάσεις. Έτσι το ΥΠΕΧΩΔΕ επέβαλε πρόστιμα 390.000 ευρώ, «ενώ συνεχίζονται οι έλεγχοι στις άλλες τρεις θέσεις. Οι φάκελοι διαβιβάστηκαν στον εισαγγελέα για ποινικές κυρώσεις και στις αδειοδοτούσες αρχές για τη λήψη πρόσθετων μέτρων και αναθεώρηση των περιβαλλοντικών όρων για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος» (Ελευθεροτυπία, 19-10-07).
Όμως σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας στις 18-10-07, δηλαδή την επόμενη της ανακοίνωσης του Σουφλιά, αυτή «διαθέτει όλες τις σχετικές άδειες σε ό,τι αφορά τον τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων από τις εγκαταστάσεις της στη Μήλο. Οι άδειες αυτές έχουν εκδοθεί βάσει των εγκεκριμένων Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και Τεχνικών Μελετών για τις οποίες έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες προηγούμενες γνωμοδοτήσεις και σύμφωνες γνώμες του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και των συναρμόδιων Υπουργείων. Η Εταιρία λειτουργεί βάσει των όρων των ως άνω αδειών με συνέπεια και χωρίς αποκλίσεις, γεγονός που αποδεικνύεται από τους τακτικούς ελέγχους των αρμοδίων υπηρεσιών, που επί σειρά ετών ουδέποτε έχουν απαιτήσει διαφορετικό τρόπο διαχείρισης των εν λόγω αποβλήτων. Αφού μελετήσουμε την απόφαση -όταν μας κοινοποιηθεί-, η Εταιρία θα ασκήσει τις νόμιμες προσφυγές ενώπιον των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων με σκοπό την ακύρωσή τους λόγω έλλειψης νόμιμης βάσης και την κατάργηση των επιβαλλόμενων προστίμων». Εννοείται ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν έχει απαντήσει σ’ αυτήν την ανακοίνωση της επιχείρησης.
Τελευταία έχει μπει στο μάτι των οικολογο-σαμποταριστών η λίμνη της Θεσσαλονίκης Κορώνεια. Ο Σουφλιάς, που δεν είναι ο ίδιος σαμποταριστής αλλά είναι ο γενικός γραμματέας του υπουργείου του Ε. Μπαλτάς, είπε ότι η ρύπανση προκαλείται από 25 βιομηχανίες και από τα αστικά λύματα 4 δήμων και 27 οικισμών τα οποία καταλήγουν χωρίς καμιά επεξεργασία στη λίμνη. Ειδικά όμως στο Λαγκαδά, η εγκατάσταση βιολογικού καθαρισμού είναι έτοιμη από το 2001, αλλά δεν έχει κατασκευαστεί το δίκτυο αποχέτευσης όπου θα πηγαίνουν τα λύματα για βιολογικό καθαρισμό! Φταίνε λοιπόν οι άλλοι και όχι το ίδιο το υπουργείο ή η νομαρχία της Θεσσαλονίκης που δεν έκανε το δίκτυο για τη μεταφορά, παρόλο που, από τα 42 εκατ. ευρώ που ήταν η προγραμματική σύμβαση του έργου, το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει συμμετοχή κατά 29,61 εκατ. ευρώ, «για την οποία ο υπουργός είπε ότι δεν γνωρίζει την πορεία υλοποίησης» (Ελευθεροτυπία, 19-10-07)!!
Στη δυτική Ελλάδα τώρα. Στον Αστακό πρόκειται να κατασκευαστεί εργοστάσιο της ΔΕΗ ισχύος 600 ΜW από διεθνή εταιρεία, το οποίο θα λειτουργεί με καύση λιθάνθρακα που θα τον εισάγει από την Κίνα, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική. Η εγκατάσταση αυτή θα γίνει μέσα σε ένα χώρο 1.678 στρεμμάτων, πρόκειται για θεσμοθετημένη ναυτιλιακή και βιομηχανική περιοχή και ανήκει σήμερα σε κατασκευαστική εταιρεία. Παρόλα αυτά, «Συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα, που ήδη έχει κάνει συναντήσεις με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σπ. Κουβέλη και την ευρωβουλευτή Μαίρη Ματσούκα, καθώς και με την αρμόδια επιτροπή του ΣΥΝ» (Ελευθεροτυπία, 15-11-07). Αυτό δα έλειπε, να γίνει στην Ελλάδα εργοστάσιο της ΔΕΗ που δε θα καίει ρώσικο φυσικό αέριο.
Πιο νότια ακόμη. Στα Βάτικα Λακωνίας ο όμιλος «ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ», μέσω της εταιρείας «ΗΡΩΝ-ΘΕΡΜΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗ», πρόκειται να κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 448 MW, το οποίο θα λειτουργεί με φυσικό αέριο. Παράλληλα προβλέπεται η κατασκευή λιμανιού για την εκφόρτωση μηχανημάτων και τη διακίνηση των προϊόντων του εργοστασίου. Ακόμη, «Σύμφωνα με πληροφορίες η περιοχή προορίζεται να μετατραπεί σε σημείο ένωσης της ηπειρωτικής Ελλάδας με την Κρήτη, προκειμένου να υπάρχει η εναλλακτική λύση μεταφοράς φυσικού αερίου και από τη Λιβύη, καθώς και μεταφορά της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας προς τη Μεγαλόνησο» (Ελευθεροτυπία, 06-01-2008).
Έτσι λοιπόν φτιάχτηκε η συνήθης «Επιτροπή Αγώνα» από τα κόμματα ή τις φράξιες κομμάτων του παραγωγικού σαμποτάζ και μαζί με το δήμο πραγματοποίησαν τη συνήθη σε αυτές τις περιπτώσεις συγκέντρωση. Ταυτόχρονα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο «Το θέμα έφερε πριν από λίγες ημέρες με ερώτησή του στη Βουλή ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λ. Γρηγοράκος, για να ακολουθήσουν ανάλογες ερωτήσεις από τον κυβερνητικό βουλευτή Γ. Αποστολάκο και τους βουλευτές του ΚΚΕ Δ. Κουμπούρη και Ν. Καραθανασόπουλο» (στο ίδιο).
Τα επιχειρήματα είναι πάλι τα ίδια! Η περιοχή είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ο τουρισμός θα χτυπηθεί κτλ. Έχει ίσως μια αξία να παραθέσουμε ένα επιχείρημα των σαμποταριστών: «Το όλο εγχείρημα αφορά μια παραλιακή περιοχή (Νεάπολης Βοιών και Ελαφονήσου), συνολικής έκτασης 268.000 στρεμμάτων, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους…» (στο ίδιο). Ενώ το εργοστάσιο για να χτιστεί χρειάζεται μόνο 200 στρέμματα! Δηλαδή λιγότερο από το ένα χιλιοστό μιας τεράστιας έκτασης. Είμαστε πραγματικά περίεργοι να μας πουν οι σαμποταριστές αν υπάρχει καμιά κοιλάδα ή ραχούλα αυτής της χώρας που να μην είναι “ιδιαίτερου φυσικού κάλλους”, για να μπορεί να χτιστεί κανένα εργοστάσιο για να δουλεύει ο λαός.
Ούτε εργοστάσιο, ούτε λιμάνι!

Αλλά το σαμποτάζ δεν έχει τελειωμό.

Μεθοδευμένη μη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων του Γ΄ ΚΠΣ

Σύμφωνα με απολογιστική έκθεση για την περίοδο 2000-2006, που ολοκλήρωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα οδικά και περιβαλλοντικά έργα του Ταμείου Συνοχής που υλοποιεί η Ελλάδα βρίσκονται σε πολύ άσχημο σημείο. Από τα 3,3 δισ. ευρώ που αρχικά δικαιούμασταν ήδη χάθηκαν τα 492 εκατ. ευρώ (το 15% του συνόλου). Σε κανένα άλλο από τα κράτη που δικαιούνται πόρους του Ταμείου (στα πιο φτωχά, εισοδηματικά, της Ε.Ε.) δεν είναι τόσο μεγάλες οι απώλειες. Και όχι μόνο αυτό. Μεγάλα είναι επίσης στη χώρα μας και τα φαινόμενα παρατυπιών, που αποτελούν και αυτά μια ακόμη μορφή παραγωγικού σαμποτάζ, αφού στερούν πόρους από τα ευρωπαϊκά ταμεία. «Σύμφωνα με την έκθεση της Ε.Ε.: Σε σύνολο 183 παρατυπιών οι 103 αφορούσαν έργα ανά την Ελλάδα και οδήγησαν στην επιστροφή στον κοινοτικό προϋπολογισμό κονδυλίων αξίας δεκάδων εκατ. ευρώ» (Ελευθεροτυπία, 18-11-07). Ενώ λοιπόν, σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού, το 2006 εισέρευσαν 482 εκατ. ευρώ, φέτος εκτιμάται από την κυβέρνηση ότι θα μπορέσουμε να λάβουμε μόνο 276 εκατ. ευρώ και το 2008 μόνο 310 εκατ. ευρώ. Τότε τελειώνει η προθεσμία για τα πιο πολλά από τα 35 περίπου έργα που κινδυνεύουν, ενώ πολύ λίγα έχουν λάβει παράταση ως το 2010. «Στη χειρότερη θέση, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκονται κρίσιμα έργα υποδομής, όπως ο εξοπλισμός αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών, επενδύσεις του ΟΣΕ (εγκαταστάσεις Θριασίου, ηλεκτροκίνηση γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης κτλ.), αλλά και λιμάνια, έργα ύδρευσης και αποχέτευσης ανά την Ελλάδα. Όποιο έργο δεν καταφέρει να ολοκληρωθεί εντός της προθεσμίας θα πρέπει να επιστρέψει όλο το ποσό και να γίνει με κρατικό χρήμα, το οποίο μάλλον πλέον δεν υπάρχει λόγω της δημοσιονομικής δυσπραγίας» (στο ίδιο).

Τεράστιο το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών

Ύστερα από όλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να παραξενευτεί γιατί το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών διαμορφώθηκε στο 9,2% ως ποσοστό του ΑΕΠ και είναι το υψηλότερο στην ευρωζώνη, ενώ για το σύνολο του 2007 η Τράπεζα της Ελλάδας προβλέπει πως θα εκτιναχθεί στο πρωτοφανές ύψος του 14% ως ποσοστό του ΑΕΠ, ή σε 29 δισ. ευρώ. Αυτό είναι αποτέλεσμα της υστέρησης στην παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων, αφού εξαιτίας του πολύχρονου σαμποτάζ από τους ρωσόδουλους οι επιχειρήσεις δεν εκσυγχρονίστηκαν και παράγουν προϊόντα με μεγάλο κόστος παραγωγής και, κατά συνέπεια, υψηλές τιμές πώλησης. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα αγροτικά προίόντα, που πληρώνουν το σαμποτάζ στην υλικοτεχνική υποδομή και το σαμποτάζ στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της γης και του γεωργικού παραγωγικού κεφάλαιου γενικότερα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα: «Οι εξαγωγές αυξήθηκαν μόλις κατά 3,8%, την ώρα που οι εισαγωγές αυξήθηκαν με πολλαπλάσιο ρυθμό, της τάξης του 11%. Η αξία των εξαγωγών διαμορφώθηκε σε 11,18 δισ. ευρώ και η αξία των εισαγωγών ανήλθε στα 37,6 δισ. ευρώ» (Ημερησία, 23-10-07). Αλλά ταυτόχρονα και οι ξένες επενδύσεις εξαιτίας πάλι του σαμποτάζ υστερούν, οπότε για να καλυφθούν τα ελλείμματα αναγκάζεται η κυβέρνηση να δανείζεται συνεχώς από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα το εξωτερικό χρέος της χώρας να αυξάνει επίσης. Το μόνο που επιτρέπουν οι ρωσόδουλοι για να εκτονώσουν τις επενδυτικές πιέσεις του ελληνικού κεφάλαιου είναι να κινηθεί προς τα Βαλκάνια, όπου λειτουργεί με εξαιρετικά εκμεταλλευτικούς υποϊμπεριαλιστικούς όρους και έτσι γίνεται ακόμα πιο αντεργατικό και αντιδραστικό πολιτικά. Να γιατί οι άμεσες επενδύσεις «εμφάνισαν καθαρή εκροή ύψους 2,2 δισ. ευρώ, αφού η εκροή κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις στο εξωτερικό από Έλληνες ανήλθε σε 3 δισ. ευρώ, ενώ καταγράφηκαν άμεσες επενδύσεις ύψους μόλις 805,5 εκατ. ευρώ στην Ελλάδα από ξένους» (στο ίδιο). Σε διπλανό άρθρο περιγράφουμε το τοπίο που συναντά κανείς για να επενδύσει στην Ελλάδα.