ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΟ ΘΙΒΕΤ

Η εξέγερση στο Θιβέτ ξεκίνησε αρχικά από μια διαδήλωση μερικών εκατοντάδων μοναχών στις 10 του Μάρτη στο μοναστήρι Ντρεπούνγκ της Λάσα στην επέτειο της εξέγερσης του Θιβέτ το 1959 κατά της Λαϊκής Κίνας και είχε ένα αίτημα: την απελευθέρωση των μοναχών που είχαν συλληφθεί το 2007 γιατί είχαν γιορτάσει την απονομή του χρυσού μεταλλείου του αμερικανικού Κογκρέσου στον Δαλάι Λάμα. Η αστυνομία τους κόβει το δρόμο και οι μοναχοί κάνουν καθιστική διαμαρτυρία. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται διαδήλωση στο κέντρο της Λάσα στην οποία συμμετέχουν μοναχοί και φοιτητές που κάνουν έναν μεγάλο κύκλο πιασμένοι χέρι-χέρι. Έξι άτομα συλλαμβάνονται. Την επόμενη μέρα οι μοναχοί της Ντρεπούνγκ ξαναβγαίνουν στο δρόμο μαζί με τους μοναχούς του μοναστηριού Σέρα. Τη διαδήλωση τη χτυπάει με ρόπαλα και δακρυγόνα η κινεζική αστυνομία μαζί με το παραστρατιωτικό σώμα της αστυνομίας (PAP). Η αστυνομία στη συνέχεια μπαίνει στο μοναστήρι της Σέρα και χτυπάει τους μοναχούς εκεί που αρχίζουν απεργία πείνας.
Στις 14 του μήνα μοναχοί από το Ντρεπούνγκ, τη Σέρα και από το ναό Ραμός αρχίζουν μια νέα πορεία. Η αστυνομία τη σταματάει αμέσως. Δεκάδες στρατιωτικά φορτηγά μετακινούνται προς το κέντρο της Λάσα. Οι μοναχοί κάθονται καταγής και αρνούνται να κινηθούν. Η αστυνομία τους επιτίθεται. Εκείνη τη στιγμή κάποιοι βάζουν φωτιά σε ένα στρατιωτικό όχημα. Αμέσως τότε θιβετιανοί διαβάτες μη μοναχοί ρίχνονται στη σύγκρουση. Πέτρες πέφτουν στις ασπίδες της παραστρατιωτικής αστυνομίας που υποχωρεί κάτω από την επίθεση. Πρόκειται για σύγκρουση. Το οργισμένο πλήθος φτάνει στην οδό Πεκίνου την κεντρική αρτηρία της Λάσα και μετά επεκτείνεται προς τους δρόμους της παλιάς πόλης. Η Monde της 3 Απρίλη που κάνει το χρονικό των συγκρούσεων γράφει ότι η οργή των θιβετιανών λαϊκών και μοναχών ανακατεμένων ξεσπάει στα φορτηγά της αστυνομίας, στα γραφεία του κινέζικου πρακτορείου ειδήσεων, στα κτίρια της ασφάλειας, στο εμπορικό συγκρότημα Baiyi, σε ένα τζαμί που η πόρτα του φλέγεται. Χτυπάνε με βία τους Χαν κινέζους που βρίσκουν στο δρόμο τους, βάζουν φωτιά στα μαγαζιά που δεν ανήκουν σε θιβετιανούς. Αυτό διαρκεί χωρίς η πανταχού παρούσα κινεζική αστυνομία και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις να επέμβουν επί 24 ολόκληρες ώρες.
Στις 16 του μήνα οι δυνάμεις της τάξης απαντάνε κατεβάζοντας τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, διώχνουν τους όποιους ανταποκριτές, κλείνουν ερμητικά την πόλη σε κάθε τρίτο μάτι, αρχίζουν να πυροβολούν και να συλλαμβάνουν μαζικά. Οι εξεγερμένοι μιλάνε για 140 δικούς τους νεκρούς στους δρόμους και στα μοναστήρια αλλά η κινέζικη προπαγάνδα αντιπαραθέτει 26 νεκρούς κινέζους Χάν. Το πρόβλημα για τη θιβετιανή εξέγερση είναι ότι αυτή δεν διαθέτει τηλεοπτικές εικόνες των νεκρών της, ενώ ο κινέζικος λαός και όλη η ανθρωπότητα βλέπει την εθνική βία κατά των Χαν να προβάλλεται ξανά και ξανά ασταμάτητα επί μέρες από την κινεζική τηλεόραση που τραβούσε τις αγριότητες χωρίς η αστυνομία να επεμβαίνει. Οι ξένοι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται μήπως αυτή η ανεξήγητη μη επέμβαση της αστυνομίας είχε σαν στόχο ακριβώς να αφήσει ελεύθερη την αυθόρμητη καταστροφική μανία των θιβετιανών για να εκθέσει το γενικότερο πολιτικό τους κίνημα και να εμφανίσει όλη τους την εξέγερση σαν φασιστική. Μια άλλη ερμηνεία έγινε τελευταία στις 5 του Απρίλη από τους Epoch Times και διακινήθηκε μέσω της διεθνούς αντιρατσιστικού δικτύου Icare. Αυτή μιλάει για καλά οργανωμένη καθεστωτική κινέζικη προβοκάτσια. Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή:
«Μια ομάδα από 20ρηδες έδρασε με πολύ συστηματικό τρόπο. Φώναζαν συνθήματα και έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα δίπλα στο ναό Τζονκχανγκ. Μετά έσπασαν και λήστεψαν κοντινά μαγαζιά και έκαψαν δεκάδες από αυτά. Έδρασαν με τάξη και στόχευση και φάνηκαν εκπαιδευμένοι. Στη διασταύρωση κοντά στο Τζονκχάνγκ βρίσκονταν σε σωρό πέτρες ισομεγέθεις και ισοβαρείς (1-2,5 κιλά). Για κάποιο λόγο η αστυνομία και οι περίπολοι της δημόσιας ασφάλειας δεν βρήκαν αυτές τις πέτρες. Αργότερα έφθασε ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτικής αστυνομίας με οχήματα έφθασε και άρχισε άνετα να πυροβολεί τους «ταραχοποιούς». Ποιος σχεδίασε αυτές τις ταραχές και ποιοι ήταν οι «ταραχοποιοί;» Το 1989 η Τανγκ Σιάν μια πρώην κινέζα ρεπόρτερ που τώρα ζει στο Παρίσι, πήγε στο Θιβέτ και έγραψε τι συνέβη τότε στο βιβλίο της «Τα γεγονότα στη Λάσα, Μάρτης 2-10-1989». Έγραψε λοιπόν ότι : «Εκείνη τη χρονιά λίγες μέρες αφότου οι Θιβετιανοί έκαναν την ειρηνική τους διαδήλωση, το ΚΚ Κίνας έστειλε εκεί πολλούς ειδικούς πράκτορες και εν ενεργεία αστυνομικούς ντυμένους σαν πολίτες και μοναχούς. Αυτοί έκαψαν τις παγόδες σούτρα, έσπασαν και λήστεψαν καταστήματα και τρόφιμα και παρότρυναν πολίτες να κλέψουν από μαγαζιά. Μετά από μια σειρά συγκλονιστικά γεγονότα ήρθε ο στρατός και άρχισε μια αιματηρή καταστολή». Και ο συγγραφέας του άρθρου στους Epoch Times αναρωτιέται στη συνέχεια του άρθρου του γιατί οι αρχές έδιωξαν όλους τους ξένους ανταποκριτές και δεν τους άφησαν να μαζέψουν στοιχεία για το πώς συστηματικά και προγραμματισμένα το καθεστώς Δαλάι Λάμα οργάνωσε τις ταραχές; (http://en.epochtimes.com/news/8-4-5/68678.html).
Τα φασιστικά καθεστώτα είναι επιρρεπή στις προβοκάτσιες γιατί τους είναι εύκολο να τις κάνουν. Πάντως τα ερωτηματικά είναι πολλά και το τι έγινε ακριβώς στις 14 του Μάρτη θα αργήσουμε να το μάθουμε με βεβαιότητα. Όμως σε κάθε περίπτωση η συνολική εικόνα της εξέγερσης δεν είναι ότι αυτή στράφηκε κυρίως κατά του άμαχου κινεζικού πληθυσμού. Μόνο οι κινέζοι στρατοκράτες δηλητηριάζουν συνειδητά με τον αντιθιβετιανό ρατσισμό τον κινεζικό λαό δείχνοντας του στην TV με τόση επιμονή την αντιΧαν βία στη Λάσα. Απόδειξη ότι όταν η εξέγερση επεκτάθηκε μετά τις 14 του Μάρτη και έξω από την κυρίως αυτόνομη περιοχή του Θιβέτ, δηλαδή στις κινέζικες επαρχίες Γκανσού και Σιτσουάν όπου ζουν συχνά πλειοψηφικοί θιβετιανοί πληθυσμοί, εκεί οι νεκροί ήταν αποκλειστικά θιβετιανοί από τα πυρά της αστυνομίας. Αυτό έγινε για παράδειγμα στις 24 Μάρτη στο Λουχούο του Σιτσουάν όπου η αστυνομία μπλόκαρε μια τέτοια πορεία επικεφαλής της οποίας ήταν μοναχοί ακολουθούμενοι από αγρότες. Η πορεία αρνήθηκε να σταματήσει άρχισε να ρίχνει πέτρες και η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε διαδηλωτές. Οι φωτογραφίες οχτώ νεκρών θιβετιανών ανάμεσα σε ένα σύνολο 15 στην αυτόνομη επαρχία Άμπα στο Σιτσουάν είναι οι πρώτες προς το παρόν αποδείξεις της δολοφονικής κινεζικής κρατικής βίας. Η εξέγερση συνεχίζεται για πολλές μέρες σε πάνω από 30 περιοχές στην Κίνα. Επίσης στα μετόπισθεν αυτής της εξέγερσης έχει δημιουργηθεί ένα πλατύ δημοκρατικό κίνημα των θιβετιανών μεταναστών στο εξωτερικό που έχει στο πλευρό του ένα αρκετά πλατύ κίνημα συμπαράστασης από δημοκράτες των δυτικών χωρών. Αυτό και μόνο το τελευταίο λέει πολλά για τον πραγματικό χαρακτήρα αυτής της εξέγερσης. Η φασιστική κλίκα που διοικεί την Κίνα έχει πολλά να πάθει με τους Ολυμπιακούς που ανέλαβε και που νόμισε ότι θα την δοξάσουν και θα πνίξουν τον πόνο και τα μαρτύρια των κινεζικού λαού και όλων των καταπιεσμένων εθνών και εθνοτήτων της νέας αυτής αυτοκρατορίας των Χαν.