ΟΧΙ ΣΤΟ ΒΕΤΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Σαν «εθνική»
νίκη απέναντι στην «αμερικάνικη τάξη πραγμάτων» στα Βαλκάνια παρουσιάζεται από
τις ηγεσίες των πέντε κομμάτων το βέτο της Ελλάδας στην ένταξη της γειτονικής
μας χώρας στο ΝΑΤΟ.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μία νίκη αλλά για μια ηθική ήττα της Ελλάδας
που δεν θα αργήσει να γίνει και πολιτική. Η Ελλάδα κέρδισε τώρα το μίσος των
γειτόνων της και στο μέλλον θα εισπράξει και την περιφρόνηση της κοινής γνώμης
σε όλο τον κόσμο για την παράλογη και άδικη απαίτησή της να αλλάξει το όνομά
της μια μικρή και αδύναμη χώρα, να αρνηθεί ότι υπάρχει σαν έθνος, και τελικά
επειδή επιμένει στο όνομά της και την εθνική της ύπαρξη να αποκλειστεί από μια
συμμαχία στην οποία αυτή διάλεξε να είναι μέλος.
Το ότι το ελληνικό βέτο δεν αφορά κάποιο «εθνικό συμφέρον» που συνδέεται με
την ελληνική κρατική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα φαίνεται από τις ατέλειωτες
παλινωδίες της ελληνικής πλευράς στο όνομα με το οποίο απαιτεί να βαφτιστεί
η γειτονική χώρα. Το ’92 όλα τα κόμματα αποφάσισαν ότι το όνομα Μακεδονία ήταν
η ψυχή μας και ήταν αποκλειστικότητά μας. Αργότερα αποφάσισαν ότι επιτρέπεται
στην ψυχή μας να δεχτεί τη λέξη Μακεδονία για να μπει η γειτονική χώρα στον
ΟΗΕ με το όνομα FYROM. Σήμερα όμως δεν δέχονται ότι το όνομα FYROM φτάνει για
να μπει η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ και ότι γι αυτό το σκοπό είναι απαραίτητος ένας
γεωγραφικός προσδιορισμός δίπλα στη λέξη Μακεδονία γιατί αλλιώς θα κινδυνεύσουν
τα σύνορα Αυτή η αλλαγή των απαιτήσεων κάθε φορά αποδεικνύει ότι τα περί συνόρων
που κινδυνεύουν είναι απλά ένα πρόσχημα. Άλλωστε ποτέ ένας εισβολέας δεν χρειάστηκε
προσχήματα όταν είχε την κατάλληλη στρατιωτική ισχύ και το κατάλληλο φασιστικό
καθεστώς. Κάτι άλλο συμβαίνει.
Επειδή λοιπόν αυτό το διακομματικό βέτο δεν μπορεί να αντέξει σε καμιά δημοκρατική
λογική εμφανίζεται σαν μια πράξη αντίστασης σε ένα πανίσχυρο ιμπεριαλισμό, τον
αμερικάνικο. Στην πραγματικότητα ήταν μία πράξη υποτέλειας σε έναν άλλο πολύ
πιο επικίνδυνο ιμπεριαλισμό, εκείνον της νεοναζιστικής Ρωσίας του Πούτιν. Αυτή
προωθεί μία άλλη πολύ πιο επιθετική και φασιστική πολιτική στα Βαλκάνια από
εκείνη της κατερχόμενης αμερικάνικης υπέρδύναμης, την νέα τάξη του «ορθόδοξου
τόξου» που στο βάθος είναι ένα κομμάτι της ρώσικης ενεργειακής και στρατιωτικής
περικύκλωσης της πολιτικά και στρατιωτικά μισοανοχύρωτης Ευρώπης. Η «εθνική
ομοψυχία», δηλαδή η συμφωνία των πέντε ηγεσιών στο βέτο δεν ήταν τίποτα άλλο
από επίδειξη δουλικότητας στο νέο αφεντικό που δεν ήθελε να μπει η Δημοκρατία
της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί να απορροφηθεί στον κάθετο ρώσικο άξονα
στα Βαλκάνια, στον άξονα Σερβίας-Ελλάδας κάτω από τη διαμελιστική πίεση της
Αλβανίας. Για αυτό το λόγο ο ρωσόδουλος Καραμανλής και τα υπόλοιπα πέντε κόμματα
με τις επίσης ρωσόδουλες ηγεσίες υποδεικνύουν τώρα το συμβούλιο ασφαλείας του
ΟΗΕ σαν το πεδίο επίλυσης της υπόθεσης του ονόματος. Θέλουν σαν επιδιαιτητή
της διαφοράς για το όνομα τη Ρωσία που μαζί με την Κίνα κυριαρχεί στο Συμβούλιο
Ασφαλείας. Γι αυτό το λόγο επίσης οι πέντε ηγεσίες παραβλέπουν εδώ και χρόνια
το γεγονός ότι οι φιλικές τους Ρωσία και Κίνα έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική
χώρα με το συνταγματικό της όνομα και καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια να
μην το αναγνωρίζει αποκλειστικά η Δύση ώστε να την ξεκόψουν από αυτήν
για να απορροφηθεί τελικά από το «ορθόδοξο τόξο». Να γιατί οι πέντε
ηγεσίες δέχτηκαν το όνομα FYROM για να μπορεί να μπει η γειτονική χώρα στον
ΟΗΕ, όπου βρίσκεται πανίσχυρη η Ρωσία, και δεν δέχτηκαν το όνομα FYROM για να
μην μπει στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ στα οποία δεν βρίσκεται η Ρωσία. Να γιατί
ο διπρόσωπος Καραμανλής και οι άλλοι τέσσερις αρχηγοί βαστάζοι του Κρεμλίνου
την ίδια ώρα που μαχαιρώνουν τη γειτονική χώρα υποκριτικά δηλώνουν πόσο την
αγαπάνε. Ξέρουν ότι μόνο με μια επίθεση φιλίας θα μπορέσουν να την κατευνάσουν
ώστε να υποκύψει στον ελληνοσερβικό άξονα.
Το πεντακομματικό καθεστώς, για να κρύψει την απομόνωση της χώρας μας μέσα στην
Ευρώπη, ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα κέρδισε σε κύρος γιατί κατάφερε να επιβάλει
τη θέληση της στις ΗΠΑ στο μακεδονικό ακριβώς όπως η Γαλλία και η Γερμανία επέβαλαν
τη θέλησή τους στις ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Αυτό είναι
ένα τεράστιο ψέμα. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν ήταν κατά της εισδοχής της Γεωργίας
και της Ουκρανίας. Απλά όλες σχεδόν υπέκυψαν στον ωμό ενεργειακό εκβιασμό της
Ρωσίας γι αυτό και δεν είναι καθόλου περήφανες γι αυτόν τον αποκλεισμό. Σε ότι
αφορά το μακεδονικό οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έδειξαν καμιά συμπάθεια στη στάση
της Ελλάδας. Επειδή λόγω του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα τους δεν παθιάζονται
για τις δημοκρατικές διακρατικές σχέσεις, προτίμησαν να μην έχουν πολιτικό πρόβλημα
στο εσωτερικό της διπλωματικά εξαιρετικά αδύναμης ΕΕ. Γιατί η Ελλάδα έχει δύο
ψήφους μέσα στην ΕΕ (μαζί με την Κύπρο) και επίσης θεωρείται πλέον μέσα σε αυτήν
δούρειος ίππος της Ρωσίας. Οι μόνες εξαιρέσεις θετικής στάσης απέναντι στην
ελληνική απαίτηση ήταν ο ρωσόδουλος Θαπατέρο, που είναι στην εξουσία χάρη στις
προβοκάτσιες της Αλ Κάιντα και της ΕΤΑ, ο ρωσόφιλος Πρόντι, που εκπροσωπεί τα
συμφέροντα του δεμένου με τη Ρωσία ιταλικού πετρελαϊκού μονοπώλιου της ΕΝΙ,
και η Γαλλία που δεν ξέρουμε ακόμα ποια ανταλλάγματα οικονομικά ή πολιτικά πήρε
από τον Καραμανλή.
Στην ουσία η Ελλάδα απομονώνεται επειδή πιέζει αφόρητα μία χώρα που απειλείται
σήμερα με διαμελισμό, προβάλλοντας τη φασιστική απαίτηση της αλλαγής του ονόματος
της, ενός ονόματος που το πήρε, όπως και το δικαίωμα στην ανεξαρτησία της, μέσα
από τον αντιφασιστικό παγκόσμιο πόλεμο επειδή το ήθελε ο λαός της και όχι κάποιος
Τίτο. Με το βέτο της η χώρα μας παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα αφού αρνείται
και το όνομα FYROM που είναι δεκτό στον ΟΗΕ, και έρχεται σε σύγκρουση με την
πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη που αναγνωρίζει αυτή τη χώρα με το συνταγματικό
της όνομα. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο η πολιτική αυτή θα γίνεται
αντιπαθής σε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Οι έλληνες δημοκράτες οφείλουν να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Δεν διακυβεύεται
μόνο το κύρος της χώρας μας. Πρόκειται για το ότι αυτά τα πέντε κόμματα που
την κυβερνάνε την οδηγούν σε υποδούλωση και σε καταστροφή σε όλους τους τομείς.
Στο όνομα της αντίστασης στην μακρυνή και κατερχόμενη ιμπεριαλιστική ΗΠΑ κάνουν
τη χώρα μας όργανο της πολύ κοντινής, ανερχόμενης και πολύ πιο φασιστικής σοσιαλιμπεριαλιστικής
Ρωσίας. Έτσι σαμποτάρουν την μεγάλη παραγωγή στο όνομα του περιβάλλοντος και
του αντικαπιταλισμού ενώ δίνουν τα πάντα στους ανατολικούς ολιγάρχες Κόκκαλη,
Μπόμπολα, Μυτιληναίο, MIG, παχαίνουν την διεφθαρμένη κρατικογραφειοκρατική ακρίδα
που ρουφάει το μεδούλι του έθνους και διαλύει ότι πιάνει στα χέρια της, ιδιαίτερα
την παιδεία, και το χειρότερο, σπρώχνουν στη Βουλή και βαθιά μέσα στο κράτος
όλο τον παλιό φασισμό, όλους τους νεοναζί, όλους τους απογόνους τους δοσιλογισμού
και των ταγμάτων ασφαλείας. Στο ΛΑΟΣ φανερώνεται η ενότητα των αποστατών της
αριστεράς με τους φασίστες. Γιατί στο σύγχρονο όψιμο για τους φασίστες αντιαμερικανισμό
δεν υπάρχει κανένας πατριωτισμός. Όπως παλιά οι ναζί και οι φίλοι τους κρύβανε
την κτηνωδία τους ή την υποτέλειά τους πίσω από τον αντιαγγλικό αντιιμπεριαλισμό
τώρα οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου κρύβουν τον φασισμό, την υποτέλειά τους και
τα σαμποτάζ τους πίσω από τον αντιαμερικανικό αντιιμπεριαλισμό. Ο ελληνικός
λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» σε αυτόν το κάλπικο αντιιμπεριαλισμό.