ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΚΕΛ ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

Ή πως αποκαλύπτονται οι ψευτο-οικολόγοι των ΣΥΝ και ψευτοΚΚΕ

Ποιος θα μπορούσε να αμφιβάλει ότι ένα εργοστάσιο διαχείρισης αστικών λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων είναι μια μονάδα αναγκαία για κάθε πόλη και ιδιαίτερα για κάθε βιομηχανική περιοχή; Είναι αυτονόητο για κάθε υγιές οικολογικό κίνημα, που ενδιαφέρεται πραγματικά για το καθαρό και ανθρώπινο περιβάλλον και όχι για να γκρεμίζει ή να εμποδίζει βιομηχανίες, να ζητά από την πολιτεία αλλά και από κάθε μεγάλη βιομηχανία (όταν δεν έχει) να κατασκευάζει μονάδες βιολογικής επεξεργασίας των αποβλήτων.

Αλλά αυτά που είναι ξεκάθαρα για κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται ειλικρινά για το περιβάλλον και όχι προσχηματικά, είναι εντελώς ξένα και μάλιστα για την ακρίβεια είναι αντίθετα με τον οικολογικό μεσαίωνα που πολιτικά έχει επικεφαλής του το σοσιαλφασισμό. Ο σοσιαλφασισμός λοιπόν τακτικά στο παρελθόν χρησιμοποιούσε τις προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να εμποδίζει ή να καθυστερεί τη δημιουργία βιομηχανικών μονάδων ή να εμποδίζει τον εκσυγχρονισμό τους με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μεταλλεία της Χαλκιδικής ή τα διυλιστήρια της Πετρόλα στην Ελευσίνα. Η ταχτική ήταν η εξής: το ΣτΕ καθυστερεί την έκδοση της απόφασης (που κατά κανόνα είναι αντίθετη στο αίτημα για τη βιομηχανία) και έτσι η επένδυση αιμορραγεί οικονομικά και στο τέλος ακυρώνεται καταστρέφοντας έτσι τον παραγωγικό ιστό της χώρας, αλλά πάνω από όλα καταστρέφοντας την εργατική τάξη. Το τμήμα του ΣτΕ που έκανε όλο αυτό το παραγωγικό σαμποτάζ ήταν το Ε΄ τμήμα. Εκεί είχε εγκατασταθεί σαν επικεφαλής του ένας χουντικός και φιλοψευτοΚΚΕ ο Δεκλερής. Όταν αυτός αποχώρησε, λόγω σύνταξης, δημιούργησε το λεγόμενο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και από εκεί και σε συνεργασία με τα ψευτοοικολογικά κινήματα που σκαρώνουν κατά περίπτωση οι σοσιαλφασίστες, εμποδίζουν την πραγματοποίηση των επενδύσεων και κάθε αναπτυξιακό έργο που κάνει η δυτικόφιλη αστική τάξη και όχι οι ανατολικοί κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες τύπου Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίου κλπ.

Τελευταία λοιπόν το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος ανέλαβε να εμποδίσει τη χωροθέτηση εργοστασίου λυμάτων στην περιοχή του Ασπροπύργου, στην οποία βρίσκεται ο βασικός κορμός της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας (670 βιομηχανικές μονάδες, εκ των οποίων οι 100 ανήκουν στην βαριά βιομηχανία, δηλ. διυλιστήρια, χαλυβουργίες, μεταλλουργίες, παραγωγής σκυροδέματος κλπ., σύμφωνα με το site http://www.environ-sustain.gr του εν λόγω επιμελητηρίου), για να λυθεί το έντονο πρόβλημα της βιώσιμης διαχείρισης των αστικών λυμάτων και των βιομηχανικών αποβλήτων.

Σε αυτή λοιπόν την κατεύθυνση η ΕΥΔΑΠ, και με βάση απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, αποφάσισε να εγκαταστήσει στην παραλία του Ασπροπύργου ένα κέντρο επεξεργασίας λυμάτων (ΚΕΛ), το οποίο θα έδινε λύση στο παραπάνω πρόβλημα. Οι πραγματικοί οικολόγοι θα έπρεπε στην περίπτωση αυτή όχι μόνο να ζητούσαν από χρόνια την κατασκευή του ΚΕΛ, αλλά να κάνουν έντονη κριτική και αγώνα ενάντια στην ΕΥΔΑΠ που τόσα χρόνια το καθυστερούσε. Αλλά είπαμε, στη χώρα μας τα πράγματα λειτουργούν ανάποδα.

Έτσι λοιπόν σκαρώθηκε μια «πρωτοβουλία πολιτών για τον Ασπρόπυργο», από αυτά τα ψευτοκινήματα που φτιάχνει κατά περίπτωση ο σοσιαλφασισμός, και σε συνεργασία με τον Δεκλερή διοργάνωσαν στις αρχές του Μάρτη στον Ασπρόπυργο  μια ημερίδα και αποφάσισαν να εμποδίσουν την κατασκευή του ΚΕΛ. Αξίζει να δούμε μερικά ενδεικτικά σημεία της ομιλίας του. Θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι οι θέσεις αυτές του Δεκλερή και οι αποφάσεις του ΣτΕ είχαν την πολιτική κάλυψη του σοσιαλφασιστικού μπλοκ που χωρίς αυτήν είναι ζήτημα αν θα υπήρχαν. Είπε λοιπόν ο Δεκλερής:  «Η καθαρή θέση της παρούσης ομιλίας είναι ότι: η συγκέντρωση βαρειάς βιομηχανίας στο Θριάσιο Πεδίο και τα παράκτια οικοσυστήματά του είναι κατάλοιπο της άγριας βιομηχανικής ανάπτυξης στη Χώρα μας -έχει εκπληρώσει τον σκοπό της με ανυπολόγιστο κόστος οικολογικής καταστροφής- τώρα που καθυστερημένα εισάγεται στη Χώρα μας η χωροταξία (δεκαπέντε χρόνια αφ’ ότου διετάχθη από τη Νομολογία του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ), επιβάλλεται η μετεγκατάσταση της βιομηχανίας του Θριασίου στις κατάλληλες περιοχές και η απελευθέρωση και απόδοση στην κοινοχρησία όλων των παρακτίων οικοσυστημάτων… Ας σώσουμε, λοιπόν, το λίγο ελεύθερο χώρο που μας έμεινε στην ακτή, χωρίς βεβαίως να ξεχνάμε και το μεγαλύτερο που περιμένουμε και για τον οποίον είμαστε αποφασισμένοι να αγωνισθούμε.  Το οφείλουμε και στα Ιερά της Ελευσίνος, στην ιερά φύση της Ελλάδος και στις μελλοντικές γενεές που δικαιούνται ένα καλύτερο μέλλον» (http://www.environ-sustain.gr/Templates/thriasio.doc).

Δυστυχώς το μέλλον που σχεδιάζουν όλοι αυτοί είναι η επιστροφή στο μεσαίωνα. Είναι η καταστροφή της παραγωγής. Είναι η φτώχια και η ανεργία για την εργατική τάξη και το λαό. Πρέπει να αντιδράσουμε όσο είναι ακόμη νωρίς.

ΚΑΙ ΕΞΩΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ!

Πολλές φορές έχουμε γράψει ότι ένα επιχείρημα για την υπονόμευση της οικονομίας της χώρας από το ρωσόδουλο πεντακομματικό μπλοκ είναι οι αρχαιολογικοί χώροι. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στα οποία το ψευτοΚΚΕ κατάφερε να διώξει τους ξένους αγοραστές με κεντρικό του επιχείρημα «η γη του Αριστοτέλη εργοστάσια δε θέλει». Παρόμοια επιχειρήματα για αρχαία και αρχαιολογικούς χώρους χρησιμοποιήθηκαν και στην Ελευσίνα ενάντια στον εκσυγχρονισμό της Πετρόλα από το μαύρο μέτωπο ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ-ψευτοοικολόγων. Για να δοθεί μια άδεια για ένα εργοστάσιο ή μια επέκτασή του πρέπει να δώσει άδεια το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ). Επειδή το ΚΑΣ δεν ελέγχονταν πλήρως από το σοσιαλφασισμό και τα ψευτοοικολογικά του κινήματα έδινε σε μερικές περιπτώσεις τέτοιες άδειες. Υπεύθυνος της λειτουργίας του ΚΑΣ ήταν ο Ζαχόπουλος που τον είχαν βάλει στο μάτι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ ακριβώς γιατί δεν φρόντιζε να αλλάζει τις πλειοψηφίες στο ΚΑΣ. Γι αυτό ο Ζαχόπουλος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον Καραμανλή. Στη συνέχεια τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ έκαναν ένα κίνημα να μην δουλεύει το ΚΑΣ με την αρχή της απλής πλειοψηφίας αλλά να υποτάσσεται η πλειοψηφία στις απαιτήσεις μιας κάπως ισχυρής μειοψηφίας. Αυτό το δέχτηκε ο υπουργός πολιτισμού Λιάπης. Από τότε το ΚΑΣ άρχισε να λειτουργεί εναντίον των επενδύσεων. Οι ρωσόδουλοι τώρα οργιάζουν σε πιέσεις στο ΚΑΣ. Διαβάζουμε : «…οι διαστάσεις που πήρε η υπόθεση Χρήστου Ζαχόπουλου αναδεικνύουν ότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα οικονομικής διαχείρισης προγραμμάτων, καθώς και θέματα αποχαρακτηρισμών διατηρητέων κτιρίων και αντιμετώπισης αρχαιολογικών χώρων", δήλωσε ο κ. Χαλβατζής… Ο κ. Αλαβάνος ζήτησε να δοθούν όλα τα στοιχεία σχετικά με τις αποφάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), επιρρίπτοντας ευθύνες στην κυβέρνηση για τη σύσταση του Συμβουλίου» (skai.gr, 27-12-07).

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, το ΚΑΣ αποφάσισε ότι πρέπει τα μαντριά να καταργηθούν. Διαβάζουμε σχετικά:

«Τα βουνά θα πάρουν τα γίδια και τα πρόβατα της Ελασσόνας Λάρισας, μετά την έξωση που τους κάνει η αρχαιολογική υπηρεσία. Πάνω από 70 μαντριά κινδυνεύουν με... κατεδάφιση, αφού χτίστηκαν παράνομα πάνω σε αρχαιολογικό χώρο και επιπλέον δεν παίρνουν έγκριση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για να εκσυγχρονιστούν» (Έθνος, 6-2). Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτή των κτηνοτρόφων που θέλουν να ζήσουν. Λέει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτροφικών Συλλόγων Λάρισας: «Όλη η Ελλάδα είναι ένας τεράστιος αρχαιολογικός χώρος. Αυτά τα ποιμνιοστάσια στήθηκαν πριν από 20-30 χρόνια και πέρασαν από παππού σε πατέρα και παιδιά. Τώρα που οι νέοι κτηνοτρόφοι θέλουν να πάρουν ρεύμα και να μπουν σε προγράμματα για να εκσυγχρονίσουν τις μονάδες τους, σκοντάφτουν πάνω στον νόμο που θέλει άδεια από την αρχαιολογική υπηρεσία.

Η πολιτεία πρέπει να βρει τρόπο για να μην αφανίσει επιπλέον την κτηνοτροφία» (στο ίδιο). Σημειωτέον ότι δεν έχει γίνει ούτε μια ανασκαφή στον παραπάνω χώρο και δεν υπάρχει ορατό ούτε ένα αρχαίο!

Μπορεί το παραπάνω να ακούγεται αστείο ή υπερβολικό αλλά η ουσία παραμένει. Μπροστά την τεράστια πολιτική πίεση του σοσιαλφασισμού που στην ηγεσία τους είναι απλοί πράκτορες του Ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού τίποτα δεν θα μείνει όρθιο σε αυτή τη χώρα αν δεν αντιδράσουμε !