ΛΙΒΑΝΟΣ: Η ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ ΕΚΑΝΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ  ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ

Ήταν μοιραίο η πολύχρονη πολιτική κρίση που μαστίζει το Λίβανο να μετατραπεί κάποια στιγμή σε ανοιχτή ένοπλη σύρραξη. Αποκλειστικός υπεύθυνος αυτής της σύρραξης είναι και ο υπεύθυνος της πολιτικής κρίσης, η Χεζμπολάχ, αυτή η νεοναζιστική συμμορία, πιστό σκυλί του συριακού και ιρανικού φασισμού, που έχει στήσει μέσα στη χώρα τη δική της εξουσία. Διαθέτει το δικό της στρατό και οπλισμό, το δικό της επικοινωνιακό και προπαγανδιστικό δίκτυο. Η αναταραχή ξέσπασε όταν η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να αφαιρέσει το αστυνομικό δίκτυο καμερών που με θράσος είχε στήσει η Χεζμπολάχ στο αεροδρόμιο της Βυρηττού και στο λιμάνι και να απολύσει τον επικεφαλής ασφαλείας του αεροδρομίου της Βηρυτού, ο οποίος είναι επίσης άνθρωπος της Χεζμπολάχ. Τότε ο αρχηγός της Χεζμπολάχ Νασράλα, δήλωσε με ύφος εκατό χίτλερ ότι «θα κόψουμε το χέρι που στοχεύει τα όπλα της αντίστασης» και εξαπέλυσε τους βαριά οπλισμένους και κουκουλοφόρους άντρες του να καταλάβουν τη δυτική Βηρυτό, το αεροδρόμιο, το λιμάνι και τις κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας προβαίνοντας σε μία πρωτοφανή επίδειξη δύναμης και σε πράξεις φασιστικής εξουσίας. Τέτοιο ήταν το κάψιμο των γραφείων της εφημερίδας του Χαρίδρι και η κατάληψη και η παύση της λειτουργίας της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.

Στην ξαφνική αυτή επίθεση, που στην ουσία αποτελούσε πολιτικό και στρατιωτικό πραξικόπημα αντιστάθηκαν αρχικά οι λιβανέζοι δημοκράτες και ιδιαίτερα οι σουνίτες που πρόσκεινται στο Προοδευτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Β. Τζουμπλάτ ή στο Μελλοντικό Κίνημα του Σαάντ Χαρίρι. Όμως η μάχη έληξε άδοξα για κείνους καθώς η ηγεσία του κυβερνητικού δημοκρατικού στρατοπέδου κάλεσε την αντι-ισλαμοφασιστική αντίσταση να υποχωρήσει χωρίς μάχη για να μην γίνει σφαγή σε βάρος της. Τον καθοριστικό ρόλο για την έκβαση της μάχης έπαιξε εδώ η στάση του στρατού, ο οποίος τήρησε φαινομενικά ουδετερότητα, αλλά μια ουδετερότητα όταν η Χεζμπολλάχ ήταν πολύ καλύτερα οπλισμένη από τους αντιπάλους είναι σαφώς στάση υπέρ της. Άλλωστε αυτό αποδείχτηκε και πολιτικά όταν ο αρχηγός του στρατού Σλεϊμανέ υιοθέτησε τη θέση της Χεζμπολάχ ότι κακώς η κυβέρνηση θέλησε να ελέγξει το αεροδρόμιο! (Μοντ 13.5) Έτσι το πεδίο ήταν πλέον ελεύθερο για τη Χεζμπολάχ και η ταπείνωση εμφανής στα πρόσωπα των λιβανέζων πατριωτών.

Το πραξικόπημα της Χεζμπολάχ απέδειξε ότι την εξουσία στο Λίβανο δεν την έχει το δημοκρατικό στρατόπεδο. Την εξουσία την έχει το Ιράν και η Συρία μέσο της Χεζμπολάχ. Η χώρα είναι στην ουσία υπό κατοχή. Το πιο ανησυχητικό που βγήκε από αυτό το πραξικόπημα στη Βυρητό είναι ότι δεν υπάρχει πραγματικά ένας υποτίθεται ουδέτερος υπεράνω των δύο στρατοπέδων στρατός αλλά ένας στρατός της Χεζμπολάχ όσο στη ηγεσία του βρίσκεται ο Σλεϊμανέ. Το αστείο είναι ότι αυτόν τον άνθρωπο έχει προτείνει και η πλειοψηφία ως πρόεδρο της χώρας, δηλαδή τόσο μεγάλες ήταν οι αυταπάτες της κυβέρνησης ότι ήταν δυνατή μια ειρηνική συνύπαρξη με τους ισλαμοναζήδες της Χεζμπολάχ ακόμα και μέσα στον στρατό. Την ουδετερότητα του στρατού στη μάχη της Βυρητού ο Σλεϊμανέ την δικαιολόγησε με το επιχείρημα ότι δεν ήθελε να διασπάσει το στρατό με μια επίθεση στη Χεζμπολάχ επειδή μέσα του βρίσκονται και σιίτες. Όμως οι σιίτες είναι στο ύψος του 20% και το υπόλοιπο είναι σουνίτες  και χριστιανοί που είναι συντριπτικά κατά της Χεζμπολάχ. Αν οι σιίτες θέλουν να κάνουν θρησκευτικό φασιστικό πόλεμο και δικτατορία δεν μπορεί η πλειοψηφία να υποταχτεί σε αυτούς. Είναι φανερό ότι ο Λίβανος χρειάζεται έναν νέο δημοκρατικό στρατό.   

Δυστυχώς ο βασανισμένος λιβανικός λαός θα πρέπει να ετοιμάζεται σε ένα όχι μακρινό μέλλον για έναν παρατεταμένο εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο, τον πιο αιματηρό και τον πιο επώδυνο από όλους όσους έχει γνωρίσει. Όμως αυτός ο πόλεμος θα έχει μέσα του ένα πολύ μεγάλο καλό. Θα ξεκαθαρίσει και για τους λιβανέζους και για όλο τον αραβικό κόσμο ποιος είναι ο αληθινός εχθρός τους.  Ήδη η ενότητα σουνιτών και χριστιανών στο Λίβανο είναι η μεγαλύτερη πολιτική κατάχτηση της ιστορίας του. Το νέο λιβανικό έθνος συγκροτείται εναντίον του άξονα Συρίας-Ιράν που είναι μια τοπική έκφραση του μεγάλου νεοναζιστικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης και όχι εναντίον του Ισραήλ όπως για δεκαετίες πάλεψαν οι προβοκάτορες στην υπηρεσία του άξονα.

1

Point de vue

Le coup d'Etat du Hezbollah, par Alexandre Najjar

LE MONDE | 13.05.08 | 13h51