Η εταιρία που χρησιμοποιεί σαν προκάλυμμα είναι ο ναυτιλιακός κρατικός κινεζικός κολοσσός με την επωνυμία COSCO. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης Παπούλια στο Πεκίνο, έλληνες δημοσιογράφοι κατόρθωσαν να μιλήσουν με το διευθυντή της εν λόγω κρατικής εταιρίας, Βέι Τζιαφού. Μεταξύ τους και η συντάκτρια της Ελευθεροτυπίας Λένα Παγώνη που έγραψε και σχετικό άρθρο (30/6). Η συνομιλία τους είναι αρκετά αποκαλυπτική για την ταξική φύση των κινέζων σοσιαλφασιστών:

Σ’ όλον τον κόσμο οι εφοπλιστές είναι πάμπλουτοι, ανεξαρτήτως πολιτικής. Εσείς;
«Εγώ;» Γελάει δυνατά, κουνώντας τα χέρια σαν να ήθελε να αποποιηθεί μία... ρετσινιά! Και ο «γάτος που ξέρει να γλιστράει», όπως τον αποκαλούν όσοι τον γνωρίζουν, ανάμεσά τους πολλοί Έλληνες εφοπλιστές, γύρισε δίπλα προς τον υφυπουργό Εξωτερικών Π. Δούκα, ο οποίος τον είχε προσκαλέσει, προσπαθώντας να αλλάξει κουβέντα. Κι εκείνη τη στιγμή ο Ν. Βερνίκος από την ελληνική αντιπροσωπεία μου επισήμανε πως στο βιογραφικό του κάπτεν υπήρχε και η ιδιότητά του ως μέλους της Κ.Ε. του Κ.Κ. Κίνας και μάλιστα να συμμετέχει και στο πειθαρχικό του!

Είστε αυστηρός δηλαδή; Επιβάλλετε ποινές σ’ όποιον δεν υπακούει; ρώτησα.
«Θα απαντήσω αλλιώς. Όταν έκανα διαπραγματεύσεις για να πάρω τα δικαιώματα στο λιμάνι της Βοστόνης, έβαλα έναν όρο στους Αμερικανούς. Να μη μου κάνουν οι εργάτες απεργία. Τους έδωσα όσα χρειάζονται κι αυτή τη στιγμή έχω 9.000 ανθρώπους, που δουλεύουν εκεί σαν “ρολόι”. Όλα πηγαίνουν πρίμα. Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει ούτε παραγωγή ούτε πρόοδος. Και στο ανθρώπινο σώμα το κεφάλι κάνει κουμάντο. Δεν γίνεται αλλιώς... είπε. Ενώ λίγο αργότερα στην ομιλία του στο ελληνοκινεζικό φόρουμ παραπονέθηκε διότι “στο λιμάνι του Πειραιά απεργούν συνέχεια”... Και “δεν μου πολυαρέσει”». (σ.σ. εννοεί ότι δεν θα του αρέσει στο μέλλον στο βαθμό που θα χτυπιέται ο ίδιος και όχι οι ανταγωνιστές του όπως γίνεται τώρα).

Κάπως έτσι δηλαδή, «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», αντιμετωπίζετε και στην Κίνα τα ανθρώπινα δικαιώματα για την παραβίαση των οποίων διεθνώς σας κατηγορούν; επέμεινα.
«Ποια ανθρώπινα δικαιώματα; Εγώ έδωσα εκατομμύρια τώρα με τους σεισμούς στα βάθη της Κίνας. Για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Κι ενωθήκαμε όλοι. Και προσφέραμε άμεσα κι αποτελεσματικά. Αυτή δεν είναι προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;» είπε ενθουσιασμένος με τον εαυτό του.
Στην ίδια ερώτηση λίγο πιο εκεί η υφυπουργός Πολιτισμού της Κίνας Xiaofi Meng, πιο γήινη, γλυκιά κι ευγενική, είπε: «Ας αφήσουμε την πολιτική έξω από τους Ολυμπιακούς. Ας τους γιορτάσουμε. Είναι χαρά, είναι αθλητισμός, είναι συμφιλίωση των λαών».

Μα δεν μπορεί να αφεθεί έξω η πολιτική. Δεν είναι αλήθεια. Είναι υπεκφυγή, πρόσχημα. Και η επιλογή του Πεκίνου πολιτική απόφαση ήταν. Δεν σας πονάει που η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ, για να δείξει τη διαφωνία της σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρνήθηκε να παραστεί στην τελετή έναρξης;

«Ας μην έρθει, στο κάτω κάτω je m’ en foux, δεν πειράζει... είπε, μάλλον σαν να του ξέφυγε, ένας Κινέζος αξιωματούχος της συντροφιάς.

Δεν πειράζει, λέμε εμείς που θα απέχει η Μέρκελ από την τελετή έναρξης, υπάρχουν άλλοι ηγέτες που στηρίζουν απλόχερα τους κινέζους σοσιαλιμπεριαλιστές (βλ. Πούτιν-Τσάβες-Παπούλιας κτλ.). Άμα είσαι φασίστας κι έχεις ένα τόσο ισχυρό πλέγμα υποστήριξης, je m’ en foux και τα εργατικά, je m’ en foux και τα ανθρώπινα δικαιώματα, je m’ en foux έως ότου έρθει ένα νέο παλιρροιακό κύμα οργής από τον κινέζικο λαό να σε πνίξει φασιστικό κομματικό καθαρματάκι που σφετερίστηκες τον πλούτο του κινέζικου λαού για να κάτσεις στο σβέρκο του και από κει στο σβέρκο όλης της ανθρωπότητας.