ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ
ΚΑΙ Ο ΜΠΕΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΓΚΑΜΠΕ

Ο τρόμος και η βία που συνοδεύουν τις φετινές προεδρικές εκλογές στη Ζιμπάμπουε ξεσκεπάζουν το ίδιο αυτό σοσιαλφασιστικό καθεστώς αλλά και τους υπερασπιστές του, τη Ρωσία, την Κίνα και πάνω απ’ όλους τη θεωρούμενη δημοκρατική κυβέρνηση Μπέκι της Νότιας Αφρικής.
Πέρα από την προφανή νοθεία (τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου ανακοινώθηκαν με καθυστέρηση ενός και πλέον μήνα) που ανέτρεψε τα προγνωστικά περί νίκης του ηγέτη του αντιπολιτευόμενου «Κινήματος για τη Δημοκρατική Αλλαγή» (MDC), Μόργκαν Τσβανγκιράι, το σοσιαλφασιστικό καθεστώς Μουγκάμπε με τις παρακρατικές του συμμορίες επιδόθηκε σε ένα όργιο επιθέσεων σε οπαδούς της αντιπολίτευσης, δολοφονιών, βιασμών, εκτοπίσεων και λεηλασίας. Οι νεκροί ανέρχονται σε πάνω από 70, οι συλληφθέντες σε πολλές εκατοντάδες και οι εκτοπισμένοι σε δεκάδες χιλιάδες. Με την ανοχή των αρχών οι συμμορίες του προέδρου (και κυρίως η ένωση βετεράνων του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου) έκαναν επιδρομές σε αγροκτήματα λευκών για να τα αρπάξουν κι επιτέθηκαν και σε εργάτες γης. Οι εγκαταστάσεις του MDC λεηλατήθηκαν με πρώτο-πρώτο το κτίριο που στεγάζεται το επιτελείο του κόμματος, η δράση των ξένων μη κυβερνητικών οργανώσεων απαγορεύτηκε, το ίδιο και ορισμένων ξένων δημοσιογράφων. Τρεις νοτιοαφρικανοί συνελήφθησαν και στη συνέχεια καταδικάστηκαν γιατί είχαν στην κατοχή τους υλικό αναμετάδοσης του βρετανικού δικτύου Sky. Οι συγκεντρώσεις του MDC εμποδίστηκαν και αρκετά επιφανή στελέχη της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων βουλευτές, συνελήφθησαν με πλαστές κατηγορίες. Ο δήμαρχος της Χαράρε δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του από τραμπούκους που απήγαγαν τη γυναίκα και το παιδί του σκοτώνοντας την πρώτη. Στο γενικό γραμματέα του κόμματος, Τεντάι Μπίτι, που συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Χαράρε καθώς επέστρεφε από το εξωτερικό, απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες της «προδοσίας, μετάδοσης ψευδών ειδήσεων με προκατάληψη απέναντι στο κράτος, προσβολής απέναντι στον πρόεδρο Μουγκάμπε και πρόκλησης δυσαρέσκειας μέσα στις ένοπλες δυνάμεις» ενώ ο ίδιος ο Τσβανγκιράι συνελήφθη αρκετές φορές καθοδόν προς προγραμματισμένες συγκεντρώσεις του κόμματος. Ακόμα και ξένοι διπλωμάτες υπήρξαν θύματα παρενόχλησης από τις αρχές.
Το κλίμα αυτό ήταν στην ουσία μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του Μουγκάμπε και είχε σαν αποτέλεσμα την αποχώρηση της αντιπολίτευσης από το δεύτερο γύρω της εκλογικής μάχης. Ο Τσβανγκιράι κατέφυγε στην ολλανδική πρεσβεία και από κει ανακοίνωσε την αποχώρησή του κόμματός του από την εκλογική διαδικασία καθώς οι οπαδοί του θα κινδύνευαν να δολοφονηθούν εάν τον ψήφιζαν. Ο Μουγκάμπε έμεινε μόνος διεκδικητής του πόστου αλλά οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι το ποσοστό συμμετοχής δεν ξεπέρασε το 42,4%. Όπως καταγγέλλει χαρακτηριστικά ο 22χρονος Τεντάι στη Μοντ (1/7), οι παρακρατικοί του κυβερνητικού ZANU-PF εισέβαλαν στη συνοικία του κι «ανάγκασαν τους ανθρώπους να συνταχθούν σε ομάδες. Τους διέταξαν να πάνε να ψηφίσουν και να γράψουν στο μπράτσο το νούμερο της ψήφου που θα έριχναν. Στην έξοδο επιδείκνυαν την ταυτότητα και το νούμερό τους». Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν βέβαια και μετά την ψηφοφορία σε όσους απείχαν από αυτήν. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα ανέχειας όπου η ανεργία αγγίζει το 80%, ο πληθωρισμός αντιστοιχεί σε ένα αστρονομικό νούμερο, τα κρούσματα χολέρας αυξάνονται ανησυχητικά και τα μόνα φτηνά τρόφιμα μπορεί κανείς να τα βρει στα λεγόμενα «καταστήματα του λαού» όπου η πρόσβαση απαιτεί την επίδειξη ειδικής κάρτας του κυβερνώντος κόμματος (βλ. στο ίδιο 2/7).

Υπεύθυνο γι’ αυτή την κατάσταση, το καθεστώς Μουγκάμπε έχει τόσο πολύ απογυμνωθεί ηθικά που αναγκάζεται να καταφύγει στην ανοιχτή κτηνωδία για να επιβιώσει. Έτσι αναδεικνύει και το μέγεθος της αλαζονείας του. Οι στυγνοί αυτοί δικτάτορες φαίνεται πως έχουν χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου. Σε μια ομιλία του στο Μπουλαβάγιο στις 20/6 ο Μουγκάμπε αυτός ο πρώην ψευτομαρξιστής είπε ότι «τον έχει επιλέξει ο θεός και μόνον ο θεός μπορεί να τον απομακρύνει από την εξουσία».

Στην πραγματικότητα, αυτό που επιτρέπει στο Μουγκάμπε να τρομοκρατεί το λαό της Ζιμπάμπουε και να αισθάνεται θεός είναι η στήριξη που λαμβάνει από έναν πολύ ισχυρό παράγοντα της περιοχής: τον κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής με επικεφαλής τον τοποτηρητή του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού εκεί, Τάμπο Μπέκι. Ο Μπέκι έχει αναλάβει το ρόλο μεσολαβητή για τη διευθέτηση της κρίσης στη γειτονική χώρα αλλά στην πραγματικότητα κάνει ό,τι μπορεί για να επιμερίζει τις ευθύνες στα δύο στρατόπεδα και να διασώζει το Μουγκάμπε από την απομόνωση. Ο Μπέκι σε πρόσφατο ταξίδι του στη Χαράρε διαπίστωσε την «απουσία κρίσης». Τελευταία, η Κοινότητα Ανάπτυξης Νοτίου Αφρικής (SADC) πήρε θέση ενάντια στην εγκυρότητα των εκλογών-παρωδία στη Ζιμπάμπουε, συναντώντας ωστόσο την αντίθεση του νοτιοαφρικανού προέδρου (βλ. Μοντ, 28/6). Η σύγκλιση Μπέκι-Μουγκάμπε θεμελιώνεται πάνω σε έναν χιτλερικού τύπου αντι-ιμπεριαλισμό, που στρέφεται ενάντια στη Δύση για να χτυπήσει κάθε αγώνα για δημοκρατία και κάθε διεκδίκηση του λαού απέναντι στη σοσιαλφασιστική ωμότητα. Δεν είναι τυχαίο που ο Μπέκι έχει κατηγορήσει τη στάση Αγγλίας και ΗΠΑ προς το Μουγκάμπε σαν επεμβατική.

Αυτοί πραγματικά θέλουν να λύσουν το πρόβλημα επεμβατικά-ιμπεριαλιστικά όπως κάνουν πάντα, δηλαδή με αποστολή δυνάμεων του ΟΗΕ ή απευθείας δικών τους δυνάμεων. Αλλά η απάντηση σε αυτή τη μέθοδο δεν είναι η μέθοδος «πλάτες στον Μουγκάμπε» που ακολουθεί ο Μπέκι και ο ρωσοκινεζικός άξονας, είναι η δημοκρατική μέθοδος που συνίσταται σε διπλωματική και οικονομική βοήθεια σε έναν δημοκρατικό αγώνα του λαού της Ζιμπάμπουε, που αν γίνει ένοπλος και μαζικός πρέπει να βοηθηθεί και με όπλα. Αυτή τη μέθοδο απεχθάνονται οι ιμπεριαλιστες, ανατολικοί και δυτικοί εδώ και πολλά χρόνια. Όμως κανείς ιμπεριαλιστής δεν μπορεί να εμποδίσει τον κάθε κύριο Μπέκι και τους φίλους του της ρωσόφιλης συμμορίας στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσσο να βοηθήσουν με αυτόν τον τρόπο τον δημοκρατικό αγώνα του λαού της Ζιμπάμπουε σε μια τέτοια στιγμή που η παγκόσμια κοινή γνώμη θα είναι μαζί τους.