Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙ ΕΙΣΒΟΛΕΑ

Με την εισβολή των νέων Χίτλερ στη Γεωργία η χώρα μας έδειξε αμέσως σε ποιο στρατόπεδο ανήκει καθώς ο επίσημος πολιτικός κόσμος, τα κόμματα και στην κύρια πλευρά τα ΜΜΕ την υποστήριξαν. Φυσικά υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις σε ορισμένα τηλεοπτικά κανάλια με εξαιρετικές ανταποκρίσεις από το μέτωπο ή απ’ τα μετόπισθεν των συγκρούσεων.
Όμως κοινός παρονομαστής της στάσης όλων των κομμάτων (και αρκετών δημοσιογράφων με χειρότερο απ’ όλους τους σιχαμερούς Λιάτσο και Αυγερινό που μπήκαν στη Γεωργία πάνω στα ρώσικα τανκς) ήταν η ταύτισή τους με την πλευρά των επιθετιστών. Αυτό έγινε με την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς τους στο δικαίωμα της Γεωργίας να υπερασπίσει την εδαφική της ακεραιότητα, και με την απόδοση των ευθυνών του πολέμου στην κυβέρνηση Σαακασβίλι με το επιχείρημα ότι αυτή εισέβαλε στην Οσσετία και έτσι ξεκίνησε τον πόλεμο, δηλαδή αποδεχόμενοι τη θέση του επιθετιστή ότι η Οσετία δεν ανήκει στη Γεωργία. Επίσης όλοι τους ανοιχτά ή έμμεσα δικαίωσαν τη Μόσχα γιατί τάχα η Γεωργία την προκάλεσε επειδή ήθελε να μπει στο ΝΑΤΟ, δηλαδή αποδε΄χτηκαν πάλι τη ρώσικη νεοχιτλερική θεωρία ότι όποια χώρα είναι κοντά στη Ρωσία δεν έχει δικαίωμα να συνάψει τις συμμαχίες που επιθυμεί.
Η πρώτη δήλωση έσκασε προφανώς από το πιο ανοιχτά ρωσόδουλο και πιο ανοιχτά φασιστικό κόμμα, το ΛΑΟΣ. «Πρέπει να ντρέπονται αυτοί που παρακίνησαν τους Γεωργιανούς σε αυτή την περιπέτεια, ανήμερα της ενάρξεως των Ολυμπιακών αγώνων» ήταν η δήλωση του Καρατζαφέρη, που αν και δε διευκρίνισε αν μιλά επισήμως σαν εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης προειδοποίησε ότι «Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε! Οι θύελλες απειλούν όλη την ευρύτερη περιοχή».
Στο ίδιο πνεύμα το ψευτοΚΚΕ χαρακτήρισε τον πόλεμο σαν «αποτέλεσμα του σκληρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχο της περιοχής» και συσχέτισε τις εξελίξεις στη Γεωργία «με την γενικότερη επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή μας, με την λεγόμενη «ανεξαρτητοποίηση» του Κόσσοβου, την προσπάθεια υποκίνησης από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών αλλά και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων (σ.σ. εδώ είναι προφανές ότι κάνει νύξη στους εθνικά Μακεδόνες της Ελλάδας), της κρίσης στην Τουρκία, του αμερικανικού σχεδίου ελέγχου της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» που φτάνει μέχρι και τον Καύκασο, της κατοχής του Ιράκ και των πολεμικών σχεδίων κατά του Ιράν, καθώς και με την επιτάχυνση των διαδικασιών ένταξης της Γεωργίας και της Ουκρανίας στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ». Αυτό το γενικό αντιιμπεριαλιστικό κάλεσμα, υπονοεί ότι δεν υπάρχει κράτος που λέγεται Γεωργία και που δέχτηκε εισβολή αλλά ότι στη θέση της Γεωργίας υπάρχουν μόνο οι ΗΠΑ που ανταγωνίζονται τη Ρωσία. Για το κόμμα αυτό το δικαίωμα της Γεωργίας να διαλέξει συμμάχους και η θέλησή της για ανεξαρτησία από τη Μόσχα δε χρειάζεται να γίνουν σεβαστά γιατί απλούστατα… δεν υφίστανται σαν τέτοια. Πρόκειται απλά για επιδιώξεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που έχουν επιβληθεί πάνω στο λαό της Γεωργίας μέσω της φιλικής του γεωργιανής κυβέρνησης! Αυτή η «αντιιμπεριαλιστική» στάση του ψευτοΚΚΕ, στάση επίσης και των τροτσκιστών κάθε είδους είναι η πιο ύπουλη υποστήριξη στους εισβολείς. Παρόμοιες δηλώσεις έκανε αργότερα και η νεολαία του ΠΑΣΟΚ: «Η σύγκρουση, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της παγκόσμιας ζήτησης για ενέργεια, προμηνύει δυσοίωνες εξελίξεις για τον πλανήτη μας» καλώντας σε κοινή δράση όλων των κομμάτων κατά του ιμπεριαλισμού…

Η ανακοίνωση του ΣΥΝ ήταν ωστόσο η πιο ωμή και πιο προκλητική απ’ όλες: «Η τυχοδιωκτική επιλογή του προέδρου της Γεωργίας να λύσει στρατιωτικά το πρόβλημα της Ν. Οσετίας, -πρόβλημα που υπάρχει εδώ και 18 χρόνια και αποτελούσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ- έθεσε σε κίνηση έναν αιματηρότατο κύκλο βίας με την επέμβαση της Ρωσίας. Θεωρούμε ότι, μεγάλη ευθύνη για την σημερινή κρίση φέρουν οι ΗΠΑ οι οποίες με την άκρατη στήριξη της κυβέρνησης Σαακασβίλι προωθούν τα πετρελαϊκά και γεωστρατηγικά τους συμφέροντα στην περιοχή εγκλωβίζοντας ταυτόχρονα τον άμαχο πληθυσμό σε νέες τραγωδίες». Με άλλα λόγια, δε φταίνε βασικά οι Ρώσοι που βομβάρδισαν την Τιφλίδα, το Πότι και το Γκόρι που το άδειασαν τελείως από κατοίκους. Οι αληθινοί υπεύθυνοι είναι τάχα οι Αμερικανοί που άφησαν τον Σαακασβίλι να επέμβει στρατιωτικά στη χώρα του (!) για να απελευθερώσει ένα μέρος της, την Ν. Οσσετία την ώρα μάλιστα που μέσα σε αυτήν μια ξένη δύναμη, η Ρωσία, μέσο των εγκαθέτων της είχε αρχίσει επιθέσεις στον εθνικά γεωργιανό πληθυσμό και στις γεωργιανές αρχές της Νότιας Οσετίας. Αλλά η ανακοίνωση δε μένει σ’ αυτό: «Στην κρίση αυτή αποτυπώνονται οι πρώτες αρνητικές παρενέργειες του προβλήματος του Κοσόβου. Επίσης αναδεικνύονται οι κίνδυνοι από την διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Ενώ ταυτόχρονα προβάλει πιο επιτακτική η ανάγκη για την αναβάθμιση του ΟΑΣΕ και την δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού συστήματος ασφάλειας με την συμμετοχή και της Ρωσίας»! Δηλαδή όχι μόνο να αφεθούν ανέγγιχτοι οι τραμπούκοι της Μόσχας αλλά, σύμφωνα με το ΣΥΝ, πρέπει να διοριστούν και επιστάτες για την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου! Ύστερα απ’ όλα αυτά, ούτε λόγος να γίνεται φυσικά για αποστολή βοήθειας στη μικρή Γεωργία. «Λέμε κατηγορηματικά όχι σε στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που θα αποτελούσε την απαρχή διεθνούς σύρραξης» γράφουν οι συνασπισμο-φασίστες. Όσο για την έκκληση του ΣΥΝ για «άμεση κατάπαυση του πυρός και την έναρξη διαπραγματεύσεων για την ειρηνική επίλυση του προβλήματος της Ν. Οσετίας στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ και του ΟΗΕ» αυτή μόνο σαν παρότρυνση για σεβασμό των τετελεσμένων που άφησε η ρωσική εισβολή θα μπορούσε να ερμηνευθεί. «Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να συμβάλει ενεργά, ως μέλος της Συνεργασίας για την Μαύρη Θάλασσα και την Ε.Ε, για την κατάπαυση του πυρός και την ειρηνική και δίκαιη επίλυση της κρίσης» καταλήγει η ανακοίνωση των ρώσων πρακτόρων του ΣΥΝ, που αποδεικνύει ότι αξίζουν και με το παραπάνω την πολιτική εξουσία στη χώρα μας που σταδιακά λαμβάνουν για πληρωμή των υπηρεσιών τους.

Πιο βρώμικο και ρωσόδουλο ήταν το ΠΑΣΟΚ, μέσω του λαλιωτικού «συνταγματολόγου» Α. Λοβέρδου, ο οποίος καταδίκασε «απερίφραστα την εισβολή στη Ν. Οσετία, (εννοώντας την «εισβολή» της Γεωργίας πράγμα που ξεκαθάρισε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και στο μπλόγκ του) που προκάλεσε μάχες και εκατοντάδες νεκρούς. Ενώνει τις δυνάμεις του με τους όλους εκείνους - διεθνείς Οργανισμούς, κράτη, κόμματα - που ζητούν την άμεση κατάπαυση του πυρός και την άμεση παύση των εχθροπραξιών», δηλαδή ζητά και αυτός να γίνουν σεβαστά τα τετελεσμένα της ρωσικής κατοχής στη Γεωργία. Σε δεύτερη δήλωσή του στις 11/8 ο εκπρόσωπος του κόμματος γίνεται λίγο πιο σαφής: «Από την πρώτη στιγμή» είπε «καταγγείλαμε τα παιχνίδια που παίζουν στην περιοχή, ορισμένοι τρίτοι αλλά ισχυροί. (σ.σ. η Ρωσία και η Γεωργία είναι της περιοχής άρα ο τρίτος και ισχυρός είναι οι ΗΠΑ). Οι ευθύνες για τα αιματηρά γεγονότα στη Ν. Οσετία (Γεωργία), συγκεκριμενοποιούνται και αποδίδονται σε αυτούς που έθεσαν σε κίνηση τους μηχανισμούς του πολέμου (δηλαδή τους Γεωργιανούς). Ενθαρρυμένοι από προηγούμενες υιοθετήσεις των τετελεσμένων που παρήγαγαν μονομερείς βίαιες ενέργειες -π.χ. στο Κόσοβο- κατά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, επιχείρησαν ανήμερα της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων -παραβιάζοντας και την Ολυμπιακή Εκεχειρία -να δημιουργήσουν διά του πολέμου νέα τετελεσμένα στην περιοχή του Καυκάσου. Κι ακόμη, όλα αυτά συντελέστηκαν με επιθέσεις εναντίον της συμφωνημένης από το 1994-95 ειρηνευτικής δύναμης. Ο ασύλληπτα ρωσόδουλος Λοβέρδος εννοεί την «ειρηνευτική» δύναμη που έφτιαξε μόνη της η Ρωσία το 95 χωρίς καμιά έγκριση του ΟΗΕ, μαζί με τους εγκαθέτους της στη Νότια Οσσετία, τους εγκαθέτους της στη δικιά της Βόρεια Οσσετία και τη Γεωργία του Σεβαρντνάτζε)». Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ γενικά έχουν ζαλίσει την ελληνική κοινή γνώμη με το «θράσος του Σαακασβίλι να παραβιάσει την ολυμπιακή εκεχειρία» και με την επίθεση της Γεωργίας σε ρώσους στρατιώτες της «ειρηνευτικής» δύναμης. Έτσι παρόλο που δεν το λέει ανοιχτά γίνεται σαφές με ποια πλευρά συντάσσεται η Χαριλάου Τρικούπη. Πόσο μεγάλη γελοιότητα και υποκρισία χρειάζεται να επιδεικνύει κανείς για να υπερασπίζει το λύκο και να λέει ότι φυλάει τα πρόβατα! Ο Λοβέρδος κάλεσε την κυβέρνηση να σπάσει τη σιωπή της μέσα στο συμβούλιο της ΕΕ, δηλαδή να υποστηρίξει ανοιχτά το νέο αφεντικό μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα.
Βεβαίως ο Καραμανλής δεν μπορούσε να τα κάνει αυτά τόσο ωμά γιατί θα ξεσκεπαζόταν σα ρωσόδουλος και θα απομονωνόταν μέσα στην ΕΕ. Η Ελλάδα δε μπορούσε παρά να ακολουθήσει μία συμβιβαστική πολιτική. Είναι χαρακτηριστική η δυσκολία στην οποία βρέθηκε η κυβέρνηση εκείνες τις κρίσιμες πρώτες ώρες. Δεν υπήρξε τότε καμία τοποθέτηση, παρά μόνο η δήλωση Κασσίμη στους επιτετραμμένους Ρωσίας και Γεωργίας περί υποστήριξης της Ελλάδας στο γαλλικό ειρηνευτικό σχέδιο που ανοίγει το δρόμο για τον de jure διαμελισμό της Γεωργίας. Λίγο μετά η πολιτικά δυτικόφιλη αλλά κρυφοφασίστρια στην ιδεολογία της Μπακογιάννη μίλησε για εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας. Όμως μετά λίγες μέρες στη σύνοδο των ευρωπαίων υπουργών εξωτερικών διόρθωσε το «λάθος» της λέγοντας ότι ο φταίχτης ήταν η Γεωργία επειδή ξεκίνησε τάχα τις εχθροπραξίες.

Όμως η στρατηγικά φιλορώσικη και αντιγεωργιανή ελληνική πολιτική αποδεικνύεται από ένα περιστατικό που αναφέρεται σε πολύ γνωστή έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (ECFR) και έφτασε μέχρι τις σελίδες του ελληνικού τύπου (βλ. Ελευθεροτυπία, 13/8). Η έκθεση αναφέρει συγκεκριμένα ότι το Μάη του 2007 η Ελλάδα πρωτοστάτησε στις απόπειρες να ηττηθεί μία πρωτοβουλία της ΕΕ για τη Γεωργία. Πρόκειται για δύο μέτρα που πρότεινε ο Σουηδός Πίτερ Σέμνεμπι και αφορούσαν πρώτο, την επέκταση των αρμοδιοτήτων της ευρωπαϊκής ομάδας διαχείρισης των συνόρων της Γεωργίας έτσι ώστε να καλύπτουν και τα «σύνορα» της Ν. Οσετίας και της Αμπχαζίας και δεύτερο, την αποστολή δύο ευρωπαίων αξιωματούχων για συλλογή πληροφοριών στις δύο αποσχισθείσες περιοχές. Είναι φανερό ότι η Ρωσία δυσανασχέτησε και έβαλε τη χώρα μας να χαλάσει τον κόσμο ενάντια στα ευρωπαϊκά μέτρα που θα έθεταν σε κίνδυνο τη σχεδιαζόμενη εισβολή της στον Καύκασο. Όμως παρόλη τη φασαρία που ξεσήκωσε η Ελλάδα, ευτυχώς η πρώτη από τις δύο προτάσεις πέρασε την επόμενη χρονιά.

Όσο οι νέοι Χίτλερ προωθούν τις θέσεις τους παγκόσμια τόσο περισσότερο θα ξεχωρίζει στον πλανήτη και στην ΕΕ η επίσημη ελληνική διπλωματία και πολιτική σαν φιλο-νεοχιτλερική.