Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ

Μια από τις υποχρεώσεις της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας της ένταξής της στην ΕΕ ήταν και η απελευθέρωση της αγοράς σε κάθε της τομέα, δηλαδή η ελεύθερη λειτουργία του καπιταλιστικού ανταγωνισμού μέσα σε αυτήν, χωρίς την κρατική παρέμβαση. Αυτό σημαίνει ότι σε τομείς που πριν ανήκαν αποκλειστικά στο συλλογικό καπιταλιστή, που είναι το κράτος, τώρα θα μπορούν να δραστηριοποιούνται και ιδιώτες καπιταλιστές. Αυτό είναι σήμερα ιδιαίτερα φανερό στις τηλεπικοινωνίες, στις οποίες δεν υπάρχει πια το μονοπώλιο του ΟΤΕ. Με την απελευθέρωση λοιπόν της αγοράς και στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας μια σειρά καπιταλιστές έχτισαν εργοστάσια παραγωγής της ή προσπάθησαν να προμηθευτούν τις σχετικές άδειες για να χτίσουν. Όμως εδώ υπάρχει μια σημαντική ιδιομορφία. Η χώρα μας έχει ηλεκτροδοτηθεί συνολικά από την κρατική ΔΕΗ, η οποία έχει φτιάξει για δεκαετίες τώρα ένα δικό της δίκτυο παραγωγής, διανομής και εμπορίας της ηλεκτρικής ενέργειας. Την παραγωγή της τη στηρίζουν και μια σειρά από φράγματα που χρησιμοποιεί για τα υδροηλεκτρικά της εργοστάσια, και κυρίως στα ορυχεία της από τα οποία εξάγει λιγνίτη που χρησιμοποιεί ως καύσιμο. Ο λιγνίτης υστερεί σε απόδοση ως προς άλλα χρησιμοποιούμενα καύσιμα, όπως ο λιθάνθρακας, το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο, αλλά η Ελλάδα έχει αφθονία τέτοιου καυσίμου, το οποίο και εξορύσσεται εύκολα και γι’ αυτό μειώνει πολύ το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ. Αυτό είναι ένα τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα πάγιο κεφάλαιο και μόνο επειδή η ΔΕΗ ήταν κρατική μπόρεσε να το έχει εξασφαλίσει από την αρχή της ύπαρξής της.
Έτσι η τελική τιμή της παραγόμενης κιλοβατώρας (KWh) είναι μικρή για τη ΔΕΗ και φτάνει με μικρότερη τιμή στους καταναλωτές απ’ ό,τι σε άλλες χώρες. Σ’ αυτό έχει συντελέσει επίσης και το αρκετά μεγάλο δίκτυο υδροηλεκτρικών εργοστασίων, όπου, πέρα από το κόστος κατασκευής και συντήρησής τους, η χρησιμοποιούμενη πρώτη ύλη, δηλαδή το νερό, είναι σχεδόν δωρεάν για τη ΔΕΗ από την ώρα που οι ακριβές εγκαταστάσεις των φραγμάτων αποσβέστηκαν. Οι νέοι λοιπόν καπιταλιστές παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας που θα μπουν στο δίκτυο με την απελευθέρωση θα μπορούν να παράγουν ηλεκτρικό χρησιμοποιώντας είτε λιθάνθρακα, είτε φυσικό αέριο, είτε πετρέλαιο. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι το κόστος παραγωγής της κιλοβατώρας θα είναι πολύ υψηλότερο γι’ αυτούς απ’ ό,τι για τη ΔΕΗ.
Αν λοιπόν η ελληνική αγορά λειτουργήσει με ελεύθερο ανταγωνισμό και χωρίς κρατική παρέμβαση, είναι δύσκολο ως απίθανο κάποιος από τους ιδιώτες καπιταλιστές να μπορέσει να πουλήσει στην αγορά ΗΕ (ηλεκτρική ενέργεια) αποκομίζοντας κέρδος και ανταγωνιζόμενος τη ΔΕΗ. Όμως στη χώρα μας, όπως είπαμε και στην εισαγωγή του άρθρου, η νέα κάστα ρωσόδουλων αστών δε φτιάχνεται μέσα στον ελεύθερο οικονομικό ανταγωνισμό, όπως στις άλλες ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες, αλλά χρησιμοποιώντας την πολιτική εξουσία. Ενώ δηλαδή στις άλλες δυτικές καπιταλιστές χώρες ένας αστός πρώτα αποκτά την οικονομική ηγεμονία και στη συνέχεια την πολιτική εξουσία, εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το ηγεμονικό ρωσόδουλο τμήμα της αστικής τάξης οικονομικά φτιάχνεται γιατί ένα αντίστοιχο τμήμα της πολιτικής εξουσίας είναι τέτοιο πολιτικά. Για να μπορέσουν λοιπόν οι νεοολιγάρχες αστοί να κυριαρχήσουν και στην αγορά της ΗΕ, θα έπρεπε να γονατίσουν την κρατική ΔΕΗ -που είναι η μεγαλύτερη κρατική βιομηχανία που έχει απομείνει-, η οποία έχει όλα τα παραπάνω ειδικά οικονομικά χαρακτηριστικά. Το βασικό γι’ αυτό είναι να σταματήσει η ΔΕΗ να είναι κερδοφόρα και τελικά να χρεωκοπήσει, οπότε θα μπορεί να αγοραστεί από αυτά τα συμφέροντα που θα την έχουν κλείσει. Αυτό τα τελευταία χρόνια το πετυχαίνουν με την αύξηση της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ), κατά κύριο λόγο, και με μια σειρά άλλα μέτρα που θα δούμε παρακάτω.
Έτσι λοιπόν, στις 13 Γενάρη 2006 μια απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ), με αριθμό Ο-12592, άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού της ΟΤΣ και μέσα σε μία νύχτα, από τα ξημερώματα της 14ης Ιούλη του ίδιου έτους, οι τιμές στη χονδρική αγορά ρεύματος αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ακόμη και σε ώρες χαμηλής κατανάλωσης, όπως από τις 3 ως τις 7 τα ξημερώματα, οι χρεώσεις έφτασαν σε επίπεδα σαν να ήταν μεσημέρι και... κατακαλόκαιρο, που η τιμή της ΟΤΣ είναι πολύ υψηλή λόγω της μεγάλης ζήτησης. Αυτή ήταν βέβαια μια πολιτική απόφαση ενάντια στην οποία κανένα από τα ψευτοαριστερά κόμματα «του λαού» δεν έκανε κανένα κίνημα. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την είσοδο συγκεριμένων ιδιωτών στην αγορά ΗΕ, για την με μαθηματική ακρίβεια χρεωκοπία της ΔΕΗ, αφού τώρα η υψηλή τιμή πώλησης ΗΕ κάνει συμφέρουσα την παραγωγή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι «τα οικονομικά αποτελέσματα χρήσης Α΄ εξαμήνου που ανακοινώθηκαν σήμερα εμφανίζουν τη ΔΕΗ ΑΕ για πρώτη φορά στην ιστορία της να παρουσιάζει αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα 112 εκατομμύρια ευρώ!» (ανακοίνωση ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ της 28-8-08), παρά πρωτοφανείς αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ στους καταναλωτές -23, 4 % μέσα σε 22 μήνες- (στην ίδια ανακοίνωση), γεγονός που προκαλεί ακόμη παραπέρα επιβάρυνση των εξόδων διαβίωσης του λαού.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΙΑΚΗ ΤΙΜΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Για να γίνει κατανοητό γιατί η ΔΕΗ διαρκώς αιμορραγεί οικονομικά, πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι η ΟΤΣ. Αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας καταρχάς είναι ότι η ΔΕΗ είναι ο μοναδικός σχεδόν διανομέας (έχει περίπου το 95% της διανομής) σε βιομηχανίες και νοικοκυριά ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα λόγω του δικτύου της. Το κράτος με νόμο υποχρεώνει τη ΔΕΗ να πουλά ρεύμα σε όποιον της το ζητήσει, άρα είναι υποχρεωτικό γι’ αυτήν, εφόσον η παρεχόμενη ενέργεια δε φτάνει να καλύψει τη ζήτηση, να αγοράσει από αλλού. Από την άλλη, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας διαφέρει όχι μόνο από εποχή σε εποχή, αλλά και από ώρα σε ώρα στη διάρκεια του 24ώρου. Η παραγόμενη ενέργεια από τη ΔΕΗ δεν επαρκεί για να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες της χώρας. Γι’ αυτό είναι αναγκασμένη να αγοράζει ενέργεια είτε από γειτονικές χώρες μέσω εισαγωγέων, είτε τα τελευταία χρόνια και από ιδιώτες παραγωγούς. Όμως η ΔΕΗ δε διαπραγματεύεται μόνη της και απευθείας με τους παραγωγούς το ρεύμα που αγοράζει και στη συνέχεια πουλά στην κατανάλωση. Υπάρχει μια αρχή που ονομάζεται ΔΕΣΜΗΕ (Διαχειριστής Ελληνικού Συστήματος Ηλεκτρικής Ενέργειας) -ή αλλιώς Χρηματιστήριο Ενέργειας-και παίζει το ρόλο του ενδιάμεσου. Αυτή η κρατική αρχή υπολογίζει καθημερινά και ανά ώρα τις ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια και καλεί τους παραγωγούς της να υποβάλουν προσφορές. Προτεραιότητα να πουλήσουν ενέργεια αποκτούν όσοι έχουν τη χαμηλότερη τιμή με βάση το κόστος παραγωγής. Αυτό σημαίνει πως πρώτες μπαίνουν στο σύστημα οι μονάδες της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη, που είναι και το φθηνότερο καύσιμο.
Επειδή η ζήτηση δεν καλύπτεται, αρχίζουν σταδιακά να μπαίνουν στο σύστημα οι μονάδες με ακριβότερα καύσιμα, όπως αυτές με φυσικό αέριο και τελευταίες όσες καίνε πετρέλαιο, που είναι και οι ακριβότερες.
Η Οριακή Τιμή, λοιπόν, διαμορφώνεται με βάση την τελευταία προσφορά, που είναι και η ακριβότερη, οπότε και η τελευταία μονάδα μπήκε στο σύστημα και πούλησε ηλεκτρική ενέργεια.
Έτσι λοιπόν «η ΔΕΗ έβαλε τις λιγνιτικές μονάδες της νωρίτερα από τις πρώτες πρωινές ώρες μιας τυχαίας μέρας, που είναι λίγες οι απαιτήσεις ηλεκτρισμού, όταν η τιμή ήταν π.χ. στα 58,82 ευρώ, ενώ υποχρεώνεται ως ο μεγαλύτερος έμπορος να αγοράσει στην ΟΤΣ, δηλαδή στα 85,89 ευρώ, και να πουλήσει στη συνέχεια στον τελικό καταναλωτή με βάση τα τιμολόγια που διαμορφώνονται με απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης, που είναι σαφώς χαμηλότερα από την τιμή αγοράς» (εφημερίδα Ποντίκι, 21-12-06).
Με λίγα λόγια, η ΔΕΗ πουλά στο ΔΕΣΜΗΕ σε χαμηλή τιμή την ενέργεια που παράγει και στη συνέχεια αγοράζει ΗΕ στην ΟΤΣ!

ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Όπως είναι γνωστό, ο Μυτιληναίος έχει αποκτήσει την εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος (ΑτΕ). Η πρώην γαλλική εταιρεία είχε συνάψει με τη ΔΕΗ το 1960 μια αποικιακή σύμβαση, βάσει της οποίας είχε ειδική (πολύ χαμηλή) τιμή χρέωσης της ΜWh (μεγαβατώρας) εξαιτίας του γεγονότος ότι έχει μεγάλη κατανάλωση ΗΕ (η παραγωγή αλουμινίου απαιτεί τεράστιες ποσότητες ΗΕ). Η τιμή αυτή πώλησης της ΜWh από τη ΔΕΗ αναπροσαρμόστηκε το 1975 για εμπορικούς λόγους για όλες τις βιομηχανίες (που έχουν ειδικό καθεστώς τιμολόγησης της ΜWh) και που είναι γνωστό σήμερα ως τιμολόγιο Α-150. Με βάση αυτό το τιμολόγιο «οι βιομηχανίες πληρώνουν 55 ευρώ/ΜWh» (ανακοίνωση από το ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΕΗ ΑΕ, Αθήνα, 5 Μαρτίου 2008). Όμως ο Μυτιληναίος πέτυχε ακόμη περισσότερα τα τελευταία χρόνια από την τελευταία διοίκηση της ΔΕΗ, προφανώς καθ’ υπόδειξη της κυβέρνησης: «Η μέση τιμή που πλήρωσε η Αλουμίνιον από τον Ιανουάριο 2007 έως και τον Αύγουστο του 2007 ήταν 47,7 ευρώ/MWH ($ ΗΠΑ 64,4/MWH), ενώ με το τιμολόγιο Α-150 θα πλήρωνε 48,2/MWH. Όμως, στη συνέχεια από τον Σεπτέμβριο 2007 μέχρι και το Νοέμβριο 2007, η Αλουμίνιον πλήρωσε 40,1/MWH ($ ΗΠΑ 58,5/MWH), ενώ με το Α-150 θα πλήρωνε 50,6/MWH. Για τους μήνες Δεκέμβριο 2007 και Ιανουάριο 2008 πλήρωσε 37,5/MWH ($ ΗΠΑ 55,5/MWH), ενώ με το Α-150 θα πλήρωνε 54,5/MWH» (στη ίδια ανακοίνωση). Με την απελευθέρωση της αγοράς ΗΕ ο Μυτιληναίος πέτυχε να του δοθεί άδεια κατασκευής και λειτουργίας εργοστασίου παραγωγής ΗΕ σε εγκαταστάσεις της ΑτΕ με την αιτιολογία της χρήσης της για τις ανάγκες της ΑτΕ. Μάλιστα επιδοτήθηκε για το σκοπό αυτό με 36 εκατ. ευρώ.
Όμως το Φλεβάρη του 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή μέσω της κρατικής ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) αλλάζει την άδεια της ΑτΕ από «Παραγωγό – Συμπαραγωγό» σε «Συμπαραγωγό». Τι σημαίνει αυτό; Ο Μυτιληναίος είχε ζητήσει και του είχε εγκριθεί από τη ΡΑΕ η άδεια για κατασκευή ενός εργοστασίου παραγωγής ΗΕ ισχύος 334 ΜW με καύσιμο φυσικό αέριο για τις ανάγκες σε ΗΕ του εργοστασίου ΑτΕ. Αυτό σήμαινε ο αρχικός χαρακτηρισμός της άδειας «Παραγωγός-Συμπαραγωγός». Η μετατροπή της άδειας σε «Συμπαραγωγό» σημαίνει ότι ο Μυτιληναίος μπορεί να πουλά την ΗΕ που παράγει στη ΔΕΗ. Σε ποια τιμή; Μα στην ΟΤΣ φυσικά! Φρόντισε η πολιτική εξουσία γι’ αυτό. Πώς; Μέσα στην μετατροπή της άδειας υπάρχουν διατάξεις «με τις οποίες επιβάλλονται υποχρεώσεις προμηθευτή “τελευταίου καταφυγίου” (supplier of last resort) στη ΔΕΗ…» (από την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΔΕΗ Α.Ε. στις 13-05-08). Δηλαδή όταν η ΑτΕ έχει πρόβλημα στην προμήθεια ΗΕ μπορεί να προσφεύγει στη ΔΕΗ για να παίρνει από αυτήν. Μα υποτίθεται ότι η μονάδα που έφτιαξε ήταν για να καλύψει τις ανάγκες της. Με αυτή τη διάταξη μπορεί να ισχυρίζεται ότι οι ανάγκες της δε φτάνουν και να αγοράζει από τη ΔΕΗ ΗΕ και στη συνέχεια να την πουλά πάλι!
Δηλαδή ο Μυτιληναίος πέτυχε μέσω της πολιτικής εξουσίας την «πώληση στη ΔΕΗ του ρεύματος που θα παράγει η μονάδα της ΑτΕ σε περίπου 75 ευρώ/MWΗ, ενώ παράλληλα αυτή θα αγοράζει από τη ΔΕΗ το ηλεκτρικό ρεύμα που χρειάζεται σε περίπου 38 ευρώ/MWΗ» (ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΔΕΗ Α.Ε. στις 25-02-08). Αυτό πρακτικά σημαίνει επίσης ότι ο Μυτιληναίος θα κερδίζει «από 50 έως 80 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Η διακύμανση αυτή είναι με βάση ποιο τιμολόγιο (ποια σύμβαση) πληρώνει η ΑτΕ. Πληρώνει με την προνομιακή σύμβαση (όπως μέχρι πρόσφατα), χάνει 80 εκατ. ευρώ η ΔΕΗ. Πληρώνει με το Α150, όπως εδώ και δύο μήνες (τι περίεργο που αυτή η προσωρινή αλλαγή έγινε τώρα -για να ευνοηθεί μήπως η δουλειά;), χάνει 50 εκατ. ευρώ. Λένε προσωρινή επιβάρυνση γιατί η τελική δίκη με τι σύμβαση θα πληρώνει η ΑτΕ θα κριθεί τον Ιούνιο του 2009» (Ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ στις 21-05-08).

ΠΩΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Η ΔΕΗ

1. Η ΔΕΗ έχει αποκλειστεί από τους διαγωνισμούς του ΔΕΣΜΗΕ. Γεγονός που καταγγέλλεται με έντονο τρόπο από τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ (παραπάνω ανακοίνωση). Με αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για την είσοδο των ιδιωτών στην παραγωγή ΗΕ, την οποία θα πωλούν στη ΔΕΗ στην ΟΤΣ, όπως περιγράψαμε παραπάνω. Έτσι ο πρώτος διαγωνισμός του ΔΕΣΜΗΕ κατοχυρώθηκε στην κοινοπραξία Enelco. Η Εnelco είναι κοινοπραξία που αποτελείται από την ιταλική εταιρία κοινής ωφέλειας Enel, η οποία συμμετέχει με ποσοστό 75%, και η Prometheus Gas, που συμμετέχει με 25%. Η Prometheus ανήκει στη ρωσική Gazprom και την ελληνική Κοπελούζος (οι δυο εταιρίες κατέχουν μερίδιο από 50%).
2. Η μονάδα των ΕΛΠΕ στη Θεσσαλονίκη (ΕΝΘΕΣ) είχε εξασφαλίσει άδεια ανεξάρτητου παραγωγού, επί υπουργού Ανάπτυξης Τσοχατζόπουλου. Ταυτόχρονα τα ΕΛΠΕ τροφοδοτούνται με ΗΕ από τη ΔΕΗ με το γνωστό τιμολόγιο Α-150. Όμως την ΗΕ που παράγουν μπορούν να την πωλούν στο ΔΕΣΜΗΕ στην ΟΤΣ (όπως και ο Μυτιληναίος) εξασφαλίζοντας έτσι κέρδη σε βάρος της ΔΕΗ, η οποία και μετακυλά το κόστος όλων των παραπάνω στην οικιακή κατανάλωση, δηλαδή στο λαό. Παρόλα αυτά και ενώ η ΔΕΗ ήταν πάντα κερδοφόρα (εξαφανίστηκαν 500 εκατ. ευρώ από τα κέρδη της τα τελευταία τρία χρόνια), από το 2008 εμφανίζεται ζημιογόνα.
3. Ταυτόχρονα, «τόσο με το Ν.3175/2003 όσο και ο Ν.3426/2005 απαγορεύουν στη ΔΕΗ την αύξηση ισχύος των μονάδων της μέχρι το 2010. Άρα, η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει την πλεονάζουσα ενέργεια που χρειάζεται από τον Η.Ε.Π, δηλαδή από τους τρίτους, στην Ο.Τ.Σ. για την κάλυψη των αναγκών των πελατών της» (από την ομιλία του προέδρου Ν. Φωτόπουλου στη συνέντευξη Τύπου της ΓΕΝΟΠ, 21/5/08).
4. Επίσης έγινε ευνοϊκή ρύθμιση στη μονάδα παραγωγής του Ήρωνα, με την αρχική χαριστική σύμβαση Τσοχατζόπουλου, καθώς και τη σκανδαλώδη ενοικίασή του που το κόστος λειτουργίας του ξεπερνά τα 150 ευρώ/MWh (στην παραπάνω συνέντευξη).
5. Εμποδίζουν τη ΔΕΗ να αντικαταστήσει γρήγορα τις παλιές της μονάδες. Η συνειδητή καθυστέρηση αντικατάστασης των παλαιών μονάδων της ΔΕΗ σε συνδυασμό με την υποχρέωση να τροφοδοτεί με ρεύμα όποιον της το ζητήσει, την αναγκάζει να λειτουργεί μονάδες από τις οποίες ζημιώνεται με εκατοντάδες εκατ. ευρώ κάθε χρόνο!!! Αυτό το πετυχαίνουν με τα αντιδραστικά κινήματα με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος.
6. «Το κράτος υποχρεώνει τη ΔΕΗ να παρέχει Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας και, ενώ δεσμεύτηκε ότι θα της αποδίδει το κόστος, δεν της δίνει ούτε ευρώ! 2,5 δις χρωστάει από τις υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος και τις ανενεργές επενδύσεις! Παρά ταύτα κωφεύει! Επιπροσθέτως, είναι και από τους χειρότερους κακοπληρωτές» (ανοιχτή επιστολή ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ, 20/10/2008).
Αν η ΔΕΗ γίνει ζημιογόνα, τότε θα υπαχθεί στο καθεστώς των ζημιογόνων και προβληματικών επιχειρήσεων, και έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την άλωσή της από το ρωσόδουλο κεφάλαιο.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΑΝΘΡΑΚΑ ΣΤΟ ΑΛΙΒΕΡΙ

Η ΔΕΗ διαθέτει σήμερα στο Αλιβέρι δύο μονάδες (τις Αλιβέρι ΙΙΙ και IV) που καίνε πετρέλαιο. Δηλαδή το ακριβότερο και από τα πιο ρυπογόνα καύσιμα. Στόχος της ΔΕΗ είναι να αποσυρθούν οι δύο αυτές μονάδες και τη θέση τους να πάρουν μια μονάδα που θα καίει λιθάνθρακα και μία που θα καίει φυσικό αέριο και βρίσκεται ήδη στο στάδιο της κατασκευής. Εννοείται ότι η φασαρία γίνεται για τη μονάδα του λιθάνθρακα. Η ΔΕΗ επιχείρησε να κατασκευάσει και άλλες μονάδες λιθάνθρακα στο Μαντούδι της Εύβοιας, στην Καβάλα και στον Αλμυρό Βόλου. Μετά από τις κινητοποιήσεις των σαμποταριστών της οικονομίας οι μονάδες αυτές ματαιώθηκαν.
Η κατασκευή μονάδων λιθάνθρακα και γενικότερα οι μονάδες στερεών καυσίμων είναι «μια ενεργειακή επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία αναφέρεται στη “Νέα Ενεργειακή Πολιτική της Ε.Ε.” Η μεγάλη διαθεσιμότητα αποθεμάτων άνθρακα στην ΕΕ και η κατανομή αυτών σε πολλές και ανεξάρτητες μεταξύ τους χώρες, οι χαμηλές τιμές των στερεών καυσίμων και η ανεξαρτητοποίηση από τις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου συνιστούν βασικούς παράγοντες για τη διατήρηση του πρωταγωνιστικού ρόλου των στερεών καυσίμων στο ενεργειακό ισοζύγιο, προκειμένου να ικανοποιηθούν τόσο η αλματώδης αύξηση της ζήτησης όσο η ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού των Κρατών Μελών της Ε.Ε» (ανακοίνωση ΔΕΗ 19-10, από το site: http://www.servitoros.gr/news/view.php/20547/). Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι, όσο περισσότερες μονάδες παραγωγής ΗΕ κατασκευάζονται χωρίς τη χρήση φυσικού αερίου, αλλά χρησιμοποιώντας στερεά καύσιμα (με πρώτο και καλύτερο το φτηνό λιγνίτη, που πάντως ρυπαίνει περισσότερο από το λιθάνθρακα), τόσο καλύτερα για την ανεξαρτησία της χώρας. Το χειρότερο πάντως για την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας και για το κόστος της ενέργειας είναι η κατασκευή εργοστασίων που καίνε ρώσικο φυσικό αέριο. Και όμως, ήδη μέχρι το 2006 η παραγωγή ΗΕ από αυτό ήταν της τάξης του 18,6% και συνεχίζει να αυξάνεται. Η ενεργειακή εξάρτηση από την πιο αρπακτική ιμπεριαλιστική υπερδύναμη είναι πολιτική απόφαση και των πέντε κομμάτων και είναι ό,τι χειρότερο. Το επιχείρημα των σαμποταριστών για χρήση αποκλειστικά φυσικού αέριου είναι ότι αυτό ρυπαίνει λιγότερο. Όμως η Ελλάδα, σύμφωνα με τη συνθήκη του Κιότο, ρυπαίνει πολύ λιγότερο από όσο δικαιούται και έχει μεγάλο περιθώριο για χρήση πιο φτηνής ενέργειας, όπως είναι αυτή από τους ορυκτούς άνθρακες (λιγνίτη, λιθάνθρακα). Επίσης η λιγότερο ρυπαίνουσα ενέργεια, που επίσης θα έδινε ενεργειακή ανεξαρτησία στην Ελλάδα, είναι η πυρηνική, αλλά κι αυτήν την έχει απαγορεύσει εδώ και χρόνια η συμμορία ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ και λαλιωτικό ΠΑΣΟΚ τρομοκρατώντας τον κόσμο. Μόνο το φυσικό αέριο εξασφαλίζει την πολιτική υποδούλωση της χώρας στο Κρεμλίνο και μόνο αυτό επιτρέπουν οι ψευτοοικολόγοι σαμποταριστές. Και αυτό την ώρα που η πουτινική Ρωσία έχει αποδείξει τόσες φορές ότι χρησιμοποιεί την παροχή ενέργειας για πολιτικούς και στρατιωτικούς εκβιασμούς σε βάρος των χωρών που προμηθεύονται από αυτήν το αέριό τους. Οι χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, και ιδιαίτερα η Ουκρανία, το ξέρουν πολύ καλά , όπως και ευρωπαϊκές χώρες σαν την Γερμανία.
Έτσι εξηγείται η ένταση των αντιδραστικών κινημάτων του Συνασπισμού και του ψευτοΚΚΕ ενάντια στο λιθάνθρακα. Η θέση του Συνασπισμού, αυτού του κόμματος που δεν έχει αφήσει βιομηχανία και εργοστάσιο σε αυτή τη χώρα είναι: «Εμείς λέμε να ακυρωθούν αμέσως οι αδειοδοτήσεις για επιπλέον παραγωγή με χρήση λιθάνθρακα και να σχεδιαστεί η προοδευτική μείωση, σε ορίζοντα χρόνου, της χρήσης λιγνίτη. Χρειαζόμαστε ένα συνολικό, συνεκτικό και μακροχρόνιο σχέδιο απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα. Ένας τέτοιος σχεδιασμός επιβάλλει και ένα γενικότερο πρόγραμμα ανασυγκρότησης των οικονομιών και της απασχόλησης στην περιφέρεια, όπου έχουν υπερσυγκεντρωθεί παραδοσιακές βιομηχανίες» (από την ομιλία του Αλ.Τσίπρα στο Αλιβέρι με θέμα: «Ενεργειακό -γιατί λέμε όχι στο λιθάνθρακα»). Ενώ η θέση του για την ελληνορωσική συμφωνία αγωγού φυσικού αερίου είναι:
«Ο ΣΥΝ, σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική και τις πιέσεις των ΗΠΑ, υποστηρίζει ως απολύτως αναγκαία την ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης, με τη Ρωσία. Όπως υποστηρίζουμε επίσης την πολλαπλότητα των ενεργειακών δρόμων μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη διαφοροποίηση των πηγών ενεργειακού εφοδιασμού, στα οποία μπορεί να συμβάλλει θετικά και ο αγωγός «South Stream» (ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΝ για την ακρίβεια και τα ενεργειακά, 30-04-08).
Αντίθετα με το Συνασπισμό, που φανερώνεται ως ανοιχτός εχθρός του εργοστασίου και γενικότερα της παραγωγικής διαδικασίας της ΔΕΗ, αλλά και όλης της χώρας, η θέση του ψευτοΚΚΕ είναι πιο καλυμμένη. Η αιτία είναι ότι αυτό το κόμμα προσπαθεί να είναι μέσα στο συνδικάτο των εργαζομένων στη ΔΕΗ, δηλαδή στη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, για να μπορεί να την υπονομεύει από τα μέσα. Έτσι εμφανίστηκε υποστηρίζοντας στα λόγια το λιγνίτη ως εθνικό καύσιμο για τη ΔΕΗ. Όμως η Παπαρήγα έκανε πολυήμερες περιοδείες στα γύρω από το λεκανοπέδιο της Πτολεμαΐδας χωριά-τον περασμένο Μάη- δίνοντας πολιτική κάλυψη στις καταλήψεις ορυχείων εξαγωγής λιγνίτη και στη συνέχεια της κατάληψης του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου ,που είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπτόμενη ηλεκτροδότηση της χώρας τον Ιούνιο. Παρόλο όμως που εμφανίζεται ως υπέρμαχος του λιγνίτη για να διατηρήσει τη συμμαχία με τη ΓΕΝΟΠ, εν τούτοις στην πραγματικότητα είναι ενάντια όχι μόνο στο λιθάνθρακα, αλλά και στο λιγνίτη. Καταρχάς στήριξε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στις μονάδες λιθάνθρακα από ιδιώτες σε Καβάλα, Αλμυρό, Μαντούδι. Ακόμα και από ρωσόδουλους ιδιώτες παραγωγούς ενέργειας σαν τον Μυτιληναίο τα ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ δε θέλουν χρήση λιθάνθρακα. Γι’ αυτούς το βασικό είναι η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από το ρώσικο φυσικό αέριο.
Οι θέσεις του ψευτοΚΚΕ είναι οι εξής: «Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις σχεδιαζόμενες επενδύσεις λιθανθρακικών μονάδων στη Μαγνησία, στην Καβάλα, στη Βοιωτία, αφού η χωροθέτησή τους και γενικότερα ο βαθμός διείσδυσης του λιθάνθρακα στο ενεργειακό μείγμα της χώρας καθορίζονται από τον ανταγωνισμό των ιδιωτικών ομίλων και όχι από τις ανάγκες της κοινωνίας.
Εκφράζουμε, επίσης, τη διαφωνία μας στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων λιγνίτη στην επαρχία Ελασσόνας (σ.σ. τα έντονα είναι του Ριζοσπάστη) στο βαθμό που δε διασφαλίζονται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος -όπως, π.χ., τα αντιρρυπαντικά συστήματα ολοκληρωμένης προστασίας, οι τεχνικές βελτίωσης του καυσίμου κ.ά.- αλλά, αντίθετα, αυτή η αξιοποίηση θα γίνει με γνώμονα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου» (Ριζοσπάστης, 19-2-08, οι θέσεις του ΚΚΕ για τις νέες μονάδες). Έτσι λοιπόν, όταν πρόκειται να κατασκευαστούν νέες μονάδες λιγνίτη, το ψευτοΚΚΕ με διάφορα προσχήματα είναι στην πράξη εναντίον του. Η μαγική φράση είναι «στο βαθμό που δε διασφαλίζονται οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος». Αυτές οι προϋποθέσεις εξασφαλίζουν στο ψευτοΚΚΕ να μη γίνουν πουθενά μονάδες που δε θέλει. Θα επικαλείται κάθε φορά το περιβάλλον (όπως παραπάνω στην Ελασσόνα). Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος! Εννοείται ότι στο Αλιβέρι όλοι οι σαμποταριστές είναι ενάντια στο λιθάνθρακα. Σε ανακοίνωση της παράταξής του εκεί το ψευτοΚΚΕ γράφει: «Όμως η χωροθέτηση σχετικών μονάδων δεν μπορεί να θυσιάζει τη δημόσια υγεία, την προστασία του περιβάλλοντος, την ισόρροπη ανάπτυξη των περιοχών στο βωμό της κερδοφορίας ελάχιστων ομίλων. Παλεύουμε για ένα ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο φορέα ενέργειας στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Δεν υποκύπτουμε στις πιέσεις για τα συμφέροντα της σημερινής πλουτοκρατίας και σε έναν εκφραστή της που λέγεται ΔΕΗ ΑΕ» (ανακοίνωση της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας ΑΗΣ Αλιβερίου από www.servitoros.gr/news/view.php/20764/). Ξαφνικά η ΔΕΗ έγινε όργανο και όχι θύμα της πλουτοκρατίας.
Αντίθετα από τους σαμποταριστές της βιομηχανίας, το σωματείο της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ είναι υπέρ της μονάδας λιθάνθρακα.
Είναι λοιπόν χρέος των δημοκρατών που θέλουν την ανάπτυξη του τόπου να υπερασπιστούν την κατασκευή της μονάδας λιθάνθρακα της ΔΕΗ στο Αλιβέρι.