Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου θα αποτελέσει τον προθάλαμο του ΣΥΝ προς την εξουσία καθώς ως προς την πολιτική της σύνθεση και γραμμή είναι ήδη μια κυβέρνηση ΣΥΝ. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η πρόταση Παπανδρέου για το υπουργείο Περιβάλλοντος στους Οικολόγους Πράσινους που θα παίξουν το ρόλο του γεφυροποιού ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Αυτοί αρνήθηκαν μόνο και μόνο για να μην τον φέρουν σε αυτή τη φάση σε δύσκολη θέση και να μην ξεσηκωθούν αντιδράσεις στο ΠΑΣΟΚ όπου τόσα ισχυρά στελέχη του παραμερίστηκαν για χάρη των αλεξιπτωτιστών του Παπανδρέου. Ωστόσο αυτή ήταν φανερά μία προετοιμαστική κίνηση για τις «ευρύτερες» συνεργασίες για τις οποίες μιλούσε προεκλογικά ο Παπανδρέου, μία κίνηση που μπόρεσε να την κάνει μόνο τώρα, μόνο σαν απόλυτος αρχηγός ενός αρκετά καλά εκκαθαρισμένου ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό, ο Κύρκος έδωσε τα δικά του συγχαρητήρια στη νέα κυβέρνηση. Βέβαια για αυτή τη θέση του ιστορικού του στελέχους, ο ΣΥΝ απλά νίπτει τας χείρας του. Σε άρθρο του ο Κύρκος ανέφερε ότι η σύνθεση της κυβέρνησης και το ύφος της «προδίδουν αποφασιστικότητα και σύνεση». Κάλεσε την «Ανανεωτική Αριστερά» να μη βιαστεί να δηλώσει ότι δεν είναι ικανοποιημένη ενώ χαρακτήρισε κρίσιμο τον ρόλο της, τονίζοντας ότι πρέπει να συμβάλει με προτάσεις και με «θετικές λύσεις» (Βήμα, 20/10). Ο Κύρκος ήξερε καλά για τι πράγμα μίλαγε και αυτό το απέδειξε πάραυτα ο νέος υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, ο Ι. Ραγκούσης, που επισκέφθηκε τον Κύρκο στο σπίτι του (!!!) για να ανταλλάξουν απόψεις για το νέο εκλογικό νόμο που το βασικό του σημείο είναι η επέκταση της λίστας, η ισχυροποίηση δηλαδή του ρόλου του αρχηγού του κόμματος στην επιλογή των εκλόγιμων βουλευτών.

Εκτός κυβέρνησης τα «ιστορικά» στελέχη και οι «εκσυγχρονιστές» του Σημίτη

Από το σύνολο των 36 υπουργών και υφυπουργών, οι 24 μετέχουν για πρώτη φορά σε κυβέρνηση με μόνο 12 να έχουν προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία!!!
Εκτός κυβέρνησης βρέθηκαν τα λεγόμενα ιστορικά στελέχη αλλά και τα στελέχη του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ, δηλ. οι Χρήστος Παπουτσής, Βάσω Παπανδρέου, Μιλένα Αποστολάκη, Μιλτ. Παπαϊωάννου Τηλ. Χυτήρης, Χρ. Πρωτόπαπας, Κ. Σκανδαλίδης, Π. Ευθυμίου. Το ότι δεν μπήκαν στην κυβέρνηση και οι Δαμανάκη και Ανδρουλάκης που λειτουργούν σα γέφυρες ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ, είναι για να μπορέσει ο Παπανδρέου να περάσει πιο εύκολα τους αποκεφαλισμούς των εκσυγχρονιστών με τους οποίους οι Δαμανάκη και Ανδρουλάκης εμφανίζονται σαν συνοδοιπόροι. Δηλαδή στους εξοργισμένους πραγματικούς εκσυγχρονιστές ο Παπανδρέου θα δείχνει αυτούς του κνίτες ψευτοεκσυγχρονιστές σαν υποδείγματα μιας «καρτερικής και αξιοπρεπούς» στάσης απέναντι στην υποβάθμισή τους.
Είχε προηγηθεί η εκκαθάριση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ από τους κομματικά πολύ σημαντικούς Βερελή, Νεονάκη, Πάχτα, Παπαντωνίου, Αλ. Παπαδόπουλο και του αρχηγού κάποτε των αυτοδυναμικών του ΠΑΣΟΚ Τσοχατζόπουλο. Ειδικά πάντως η εκκαθάριση των φιλοευρωπαίων «εκσυγχρονιστών» ήταν σχεδόν ολοκληρωτική.
Ο Σημίτης είχε φροντίσει να διευκολύνει τον Γ. Παπανδρέου στους αποκεφαλισμούς με την αποχώρησή του. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στον προβοκατόρικο ρόλο του Σημίτη που θέλει να δείχνει ευρωπαϊκό προσωπείο, ενώ είναι ως το κόκκαλο ρωσόδουλος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση στήθηκε μία δήθεν σύγκρουση Γ. Παπανδρέου - Σημίτη, επειδή ο τελευταίος ξαφνικά και μετά από είκοσι χρόνια που εκλέγεται στην Α΄ Πειραιά θυμήθηκε ότι αυτή είναι μία πολύ «υποτιμητική» θέση για τον ίδιο, και διαμήνυσε στον Παπανδρέου ότι είτε θα τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας είτε δεν θα κατέβει πουθενά. Ο Παπανδρέου δήλωσε αδυναμία να του προσφέρει κάποια άλλη θέση από την Α΄ Πειραιά κι έτσι ο Σημίτης αποχώρησε από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ! Αυτή η απομάκρυνση έγινε για να παραμένει αυτός σαν «ειρηνόφιλος» αρχηγός των εκσυγχρονιστών όσο αυτοί θα αποκεφαλίζονταν.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι αυτοί που δέχτηκαν τη μεγαλύτερη επίθεση και έμειναν εκτός ψηφοδελτίων ήταν άνθρωποι που δέχτηκαν επίθεση λάσπης για ανύπαρκτα σκάνδαλα όπως η επένδυση του Πόρτο Καρράς στην περίπτωση Πάχτα, και οι χρηματιστηριακές συναλλαγές στην περίπτωση Νεονάκη και οι οποίοι αποπέμφθηκαν παρόλο που δικαιώθηκαν δικαστικά. Η ηγεσία του κόμματος τους φρόντισε να μην το μάθει κανείς αυτό. Στην ίδια μοίρα βρέθηκε και ο Βερελής που έκανε «το λάθος» να φέρει στην επιφάνεια το σκάνδαλο της εξαγοράς της αλυσίδας Γερμανού από την Cosmote, κάτι που δεν του συγχώρεσε το καθεστώς αφού ο Γερμανός είναι ένας από τους ανατολικούς ολιγάρχες. Προηγούμενα ο Βερελής είχε φέρει στη Βουλή και μια παραβίαση της χρηματιστηριακής νομοθεσίας που είχε κάνει ο Βγενόπουλος σαν MIG με τη ΔΕΛΤΑ. Οι επόμενοι στη σειρά που έμειναν εκτός κυβέρνησης έγιναν εύκολα θύματα αφού κανείς τους δεν υπεράσπισε τους προηγούμενους όταν βρέθηκαν στο στόχαστρο της σοσιαλφασιστικής επίθεσης. Άλλωστε όλοι αυτοί με τη σειρά τους είχαν έρθει στην εξουσία πάνω στα πτώματα των παπανδρεϊκών αυτοδυναμικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, οπότε είχαν αντίστοιχα μειωμένα αντανακλαστικά στις φασιστικές εκκαθαρίσεις.
Σαν αντιστάθμισμα στην εκτεταμένη καρατόμηση των εκσυγχρονιστών, ο Γ. Παπανδρέου έδωσε στον Πάγκαλο την αμφίβολη θέση του αντιπροέδρου και συντονιστή του ΚΥΣΕΑ και της Επιτροπής Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής, μία θέση χωρίς σαφείς αρμοδιότητες στην οποία ο Πάγκαλος θα είναι εκτεθειμένος να δέχεται επιθέσεις την ώρα που και ο ίδιος είναι επιρρεπής στο να εμπλέκεται σε συγκρούσεις με τους πάντες.
Από την άλλη η φιλοευρωπαία Α. Διαμαντοπούλου πήρε το υπουργείο Παιδείας, στην οποία ο Γ. Παπανδρέου έχει φορτώσει σαν επιτηρητές τη Χριστοφιλοπούλου και τον συνασπισμικό σε όλη τη γραμμή του Πανάρετο. Δεν περιορίστηκε εκεί, φρόντισε να κάνει και αιφνιδιαστική (!) επίσκεψη στο υπουργείο μόλις μία εβδομάδα μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης, για να εκθέσει «ένα χείμαρρο ιδεών και απόψεων για το νέο ρόλο του υπουργείου Παιδείας». Το αποτέλεσμα ήταν η Διαμαντοπούλου να ανατρέψει το νόμο που αναγνώριζε τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, δηλαδή να εφαρμόσει τη γραμμή των εχθρών της για να σώσει το κεφάλι της. Αλλά έτσι θα χάσει και τους φίλους της οπότε κανείς από αυτούς δεν θα είναι στην κηδεία της για να διαμαρτυρηθεί.
Ο αποδυναμωμένος και χωρίς στηρίγματα, Ρέππας, που πήρε το υπουργείο Υποδομών, ήταν το μεγαλύτερο εσωκομματικό στήριγμα του Παπανδρέου όλα αυτά τα χρόνια μέσα σε μια θάλασσα αμφισβήτησης αυτού του ανίκανου τύπου, που κυβερνά μόνο σαν γόνος παρακμασμένης δυναστείας ενός σάπιου καθεστώτος. Επίσης ο πάντα πρόθυμος να κάνει τα εκκαθαριστικά χατίρια του Παπανδρέου μέσα στο παλιό ΠΑΣΟΚ, Καστανίδης μπήκε στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Σε ότι αφορά τα υπουργεία Οικονομικών εκεί ο Γ. Παπανδρέου έδωσε μεγαλύτερη εξουσία στον πιο φιλικό του Παπακωνσταντίνου που τον πραγματικό πολιτικό του προσανατολισμό δεν τον έχουμε καταλάβει ακόμα. Δίπλα του έβαλε τη Λουκά Κατσέλη που φαίνεται να είναι ευρωπαιόφιλη, αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα να διεκπεραιώσει την υπέρ της Cosco επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης στο λιμάνι.
Στη νέα κυβέρνηση επιβραβεύτηκαν οι κυνηγοί κεφαλών όπως ο σκανδαλοθήρας Καρχιμάκης, καθώς και όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι βουλευτές που μετείχαν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το Βατοπαίδι: Μπόλαρης, Τζάκρη, Πεταλωτής (Κέρδος, 7/10/2009). Όλοι αυτοί πήρα μία θεσούλα για το ρόλο που έπαιξαν για να φαγωθούν από τον Καραμανλή τα στελέχη που δεν ήταν αρεστά στο σοσιαλφασιστικό μπλοκ.
Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι αφενός ότι πήρε εξουσία κατ απονομή μία άγνωστη πολιτικά κλίκα ανθρώπων γύρω από τον Παπανδρέου, η λεγόμενη πεντάδα του προέδρου, δηλ οι εξωκοινοβουλευτικοί Παμπούκης, Δρούτσας και Μπιρμπίλη, Πανάρετος και ο βουλευτής επικρατείας Γερουλάνος, και αφετέρου ότι ανέλαβαν τα κρίσιμα υπουργεία της Δημόσιας Τάξης, της Εθνικής Άμυνας και της Απασχόλησης, οι αναδειγμένοι από το Λαλιώτη και σε όλη την ως τώρα δράση τους φανατικοί της ρώσικης γραμμής Χρυσοχοΐδης, Βενιζέλος και Λοβέρδος, αντίστοιχα. Ασφαλώς ο Γ. Παπανδρέου κράτησε για τον εαυτό του το υπουργείο Εξωτερικών ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει όλες τις προσδοκίες που ανέφερε ο Πούτιν στο συγχαρητήριο τηλεγράφημα του.

Οι «άνθρωποι του προέδρου»

Αλλά ποιοι είναι οι άγνωστοι κατά απονομή υπουργοί της κλίκας Παπανδρέου;
Ο υπουργός Επικρατείας, ουσιαστικά το δεξί χέρι του πρωθυπουργού Χ. Παμπούκης, ήταν από το 1996 σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου όταν ο τελευταίος ήταν αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών, έγινε γενικός γραμματέας του υπουργείου και συμμετείχε σε διερευνητικές επαφές με την Τουρκία. Στήριξε τον Παπανδρέου κατά την άνοδο του στην ηγεσία του κόμματος, ενώ είναι γνωστός για τις καλές του σχέσεις με τον Λαλιώτη. Γράφτηκε σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο ότι το δικηγορικό του γραφείο παρείχε νομικές συμβουλές στην Cosco. Ο ίδιος έκανε μία χλιαρή στο βάθος επιβεβαιωτική διάψευση λέγοντας ότι δεν πρέπει να γίνονται θέμα όσα ανήκουν στο παρελθόν (!)
Ο Π. Γερουλάνος, ο νέος υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμούπου που έχει επίσης στενές σχέσεις με το Λαλιώτη και είναι συνεργάτης του Παπανδρέου από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχε αναλάβει καθήκοντα γενικού γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού όταν ήταν το αφεντικό του ήταν υπουργός Εξωτερικών. Ήταν γραμματέας επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια και υπεύθυνος της εκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι του ανατέθηκε η διοίκηση της δημόσιας τηλεόρασης (ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3) και λέγεται ότι πρόκειται να προχωρήσει σε μεγάλη στροφή στο περιεχόμενο και στη φιλοσοφία των καναλιών. Θυμίζουμε ότι σε αυτή τη θέση ήταν ο Ρουσσόπουλος εναντίον του οποίου εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση οι σοσιαλφασίστες με το Βατοπαίδι.
Ο Δημήτρης Δρούτσας, ο λιγότερο γνωστός απ’ όλους, ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών. Αυτός συνεργάζεται με τον Παπανδρέου από το 1999 και ασχολήθηκε με όλα τα ανοιχτά μέτωπα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και κυρίως με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Είναι ένα από τα λίγα πρόσωπα που διαθέτει κάθε στιγμή πρόσβαση στο πρωθυπουργικό γραφείο. Τα τελευταία χρόνια ήταν διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Γ. Παπανδρέου και σε πολλές περιπτώσεις απευθείας συνομιλητής ξένων ηγετών και υπουργών Εξωτερικών. Συνόδευσε τον Παπανδρέου στις επαφές με Συρία και Ιράν σαν συμμάχους της Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Λίβανο το 2006 (τα στοιχεία είναι από το Βήμα, 11/10 και από την Ελευθεροτυπία 23/7/2006 και 13/5/2007).
Ο εξωκοινοβουλευτικός Πανάρετος στον οποίο δόθηκε το υφυπουργείο Παιδείας σε ρόλο επιτηρητή της Α. Διαμαντοπούλου είναι προσωπικός φίλος του Παπανδρέου και ήταν γενικός γραμματέας, υπεύθυνος για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις του υπουργείου Παιδείας και στις δύο θητείες του σημερινού Πρωθυπουργού (1988-1989 και 1995-1996). Στο χαιρετισμό του σαν υφυπουργός Παιδείας στο επιστημονικό συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ μίλησε για «καινοτομίες που θα σχεδιάζονται με προσοχή και που θα εφαρμόζονται πιλοτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων καινοτομιών είναι η πράσινη ανάπτυξη. Όχι ως ένα ακόμα μάθημα στο ήδη βεβαρυμένο σχολικό πρόγραμμα, αλλά ως μια διαφορετική αντίληψη και πρακτική από την οποία θα διαπνέεται ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα». Δηλαδή παραπέρα δυνάμωμα του χτυπήματος της βιομηχανίας μέσα από την εκπαίδευση. Από τη μία η νέα αντίληψη του Πανάρετου και από την άλλη η νέα αντίληψη της εκπροσώπου της «πράσινης ανάπτυξης» Τ. Μπιρμπίλη, θα συνεργαστούν περίφημα στην πολιτική του βιομηχανικού σαμποτάζ.
Η υπουργοποίηση της εξωκοινοβουλευτικής Τ. Μπιρμπίλη, συνοδεύτηκε από τη σύσταση του υπουργείου Περιβάλλοντος που ήταν ένα πάγιο αίτημα του σοσιαλφασισμού. Ασφαλώς η ίδρυση του δεν αφορά καθόλου την προστασία του περιβάλλοντος, θα έχει όμως πολλά να κάνει στο στραγγαλισμό οποιασδήποτε ανάπτυξης, πράσινης ή μη, ιδιαίτερα όταν αυτή δεν βρίσκεται στα χέρια της ανατολικής ολιγαρχίας. Η Μπιρμπίλη, που σαν τάχα αδιάφορη αντιεξουσιάστρια εμφανίστηκε με τζιν και αθλητικά παπούτσια στην ορκωμοσία, αντιπροσωπεύει το «κίνημα» στην εξουσία. Είναι βέβαια απορίας άξιο πως μπορεί να συνδυάζεται η απλότητα και η κινηματική μόστρα, με ένα πλάσμα που μεγάλωσε στους διαδρόμους των υπουργείων. Είναι 39 χρονών και η συνεργασία της με τον Παπανδρέου ξεκίνησε όταν αυτός ήταν υπουργός εξωτερικών (!) Έγραφε τους λόγους του Παπανδρέου (!!!), συμμετείχε σε επιτροπές και είχε ρόλο συμβούλου για θέματα περιβάλλοντος και πράσινης ανάπτυξης. Υποβαθμίζεται συνήθως το γεγονός ότι το υπουργείο της δεν είναι αποκλειστικά υπουργείο Περιβάλλοντος και δεν αφορά κυρίως θέματα προστασίας του περιβάλλοντος. Το νέο υπουργείο ονομάστηκε Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Η Μπιρμπίλη θα διαχειριστεί κονδύλια ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία θα επενδυθούν στην «πράσινη ανάπτυξη», ενώ το χαρτοφυλάκιο της Ενέργειας, σύμφωνα με όσα έχει ήδη ανακοινώσει ο Παπανδρέου θα αποτελέσει μοχλό όχι μόνο για επενδύσεις και οικονομική ανάπτυξη αλλά και για την άσκηση διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής (Βήμα, 11/10), δηλαδή διπλωματίας με το βασικό πάροχο ενέργειας που είναι η Ρωσία. Από πού κρατάει η σκούφια της Μπιρμπίλη; Μα απευθείας από τον Συνασπισμό. Στην ιστοσελίδα των συνδικαλιστών της ΕΥΔΑΠ του ΣΥΡΙΖΑ με παράπονο αναφέρουν πως μια «δικιά» τους κατέληξε να περάσει στο στρατόπεδο του «Γιώργου». Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι σε μία επιστολή που είχε στείλει στην «Ελευθεροτυπία» σε ηλικία 24 ετών, το 1993, σχολίαζε το ότι ο ΣΥΝ είχε μείνει εκτός Βουλής στις εκλογές που έγιναν τον ίδιο χρόνο ως εξής: «Αφήνοντας τις εμβριθείς αναλύσεις σε άλλους δημοσιογράφους και πολιτικούς και παραμένοντας αμετανόητα ΣΥΝασπισμένη -όπως μ’ αρέσει ακουστικά η λέξη-νομίζω ότι η μόνη μου συμβολή μπορεί να είναι η προσπάθειά μου να ξεφύγουμε απ’ αυτή τη μιζέρια που μας τρώει…». Και κατά τις συνήθειες των «συνασπισμένων» που προορίζονται να αναρριχηθούν στην εξουσία με συναίσθηση του ρόλου τους υπογράφει ως «ούτε καν μέλος»… (http://syrizaeydap.wordpress.com).

Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι η ίδρυση του υπουργείου Περιβάλλοντος συνοδεύτηκε από τη διάλυση του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας που από τη μία έδωσε ένα χτύπημα στη ναυτιλία, και από την άλλη ενίσχυσε την εξουσία του Χρυσοχοΐδη στην αστυνομία, αφού του έδωσε και το λιμενικό σώμα.

Ο κρίσιμος ρόλος των Χρυσοχοΐδη, Βενιζέλου και Λοβέρδου

Μέχρι στιγμής είδαμε πως το ρωσόδουλο καθεστώς θα έχει ανθρώπους κλειδιά στο υπουργείο Εξωτερικών, στο νέο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και στα ΜΜΕ, και πως το ηγετικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν καταλάβει άνθρωποι του Παπανδρέου.
Όπως έχουμε γράψει ξανά οι ρωσόδουλοι θέλουν οπωσδήποτε την εξουσία σε αστυνομία και στρατό για να κατοχυρωθούν στην εξουσία. Αυτό το ρόλο θα παίξουν οι Χρυσοχοΐδης και Βενιζέλος.
Ο Χρυσοχοΐδης ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης το οποίο αυτός σα σοσιαλφασίστας μετονόμασε σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με θερμές διακηρύξεις κατά της «ανομίας» που έχει πλήξει τους δρόμους των «φονικών πόλεων» στις οποίες «δεν μπορούν να περπατήσουν οι μητέρες και τα παιδιά» και στις οποίες θα αποκαταστήσει την τάξη με τον αστυνομικό της γειτονιάς και με συχνές περιπολίες. Ο ρόλος του Χρυσοχοΐδη είναι η οικοδόμηση του κράτους της σοσιαλφασιστικής αστυνομίας (δες άλλο άρθρο στο ίδιο φύλλο).
Ο Βενιζέλος, ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στην Επιτροπή διερεύνησης του σκανδάλου των TOR M-1, όπου έβγαζε θερμούς λόγους υπεράσπισης της ρώσικης πλευράς, θα έχει να χειριστεί το θέμα των εξοπλισμών στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε μία περίοδο που η χώρα φροντίζει να δίνει σε κάθε τομέα τα διαπιστευτήρια της στον Πούτιν. Όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερο φίλο της Νέας Ανατολής ο Βενιζέλος παρόλο που εμφανίζεται σαν αντιπολίτευση στον Γ. Παπανδρέου έχει υπερασπίσει «πρωτοπόρα» τα πιο βασικά σημεία της σοσιαλφασιστικής πολιτικής (πχ εναντίωση στην αναθεώρηση του άρθρου 24 για τα δάση και του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια). Ο Βενιζέλος θα χειριστεί το κρίσιμο θέμα της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων στην κατεύθυνση των εκκαθαρίσεων υπέρ του ρωσόδουλου καθεστώτος.
Ας δούμε πως τοποθετιέται ο ίδιος για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας και για τους εξοπλισμούς σε συνέντευξη που αναρτά στην ιστοσελίδα του (e.venizelos.gr): «Η Ρωσία είναι ένας μεγάλος παράγων της διεθνούς κοινότητας και όχι μόνο η Ρωσία. Και οι νέες αναδυόμενες οικονομικά χώρες, οι λεγόμενες χώρες BRIC, δηλαδή η Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και βλέπετε ότι και στην τελευταία σύνοδο του G20 για το μέλλον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της λεγόμενης διεθνούς οικονομικής διακυβέρνησης αναγνωρίστηκε μια νέου τύπου ισορροπία μεταξύ των παλιών ισχυρών κρατών και των αναδυόμενων οικονομιών. Η Ρωσία παίζει πάντα πολύ μεγάλο ρόλο. Εμείς ανοίξαμε καταρχάς τις επαφές για τα οπλικά συστήματα. Άλλο αν μετά η Νέα Δημοκρατία κίνησε ολόκληρη διαδικασία εξεταστικής επιτροπής το 2004 και τελικά αναγκάστηκε να τα υιοθετήσει και να τα επαυξήσει».
Από την άλλη το γέννημα θρέμμα του Λαλιώτη Λοβέρδος, που είναι τόσο πιστός στη φιλορώσικη πολιτική ώστε να επιπλήξει την Μπακογιάννη γιατί κράτησε την ευρωπαϊκή θέση στην επέμβαση της Ρωσίας στη Γεωργία, θα παίξει το δικό του ρόλο στο υπουργείο Εργασίας. Όσο θα κρατάει η δυνατότητα δανεισμού του κράτους θα μπορεί να εμφανίζει φιλολαϊκό πρόσωπο με διάφορες παροχές στα πλαίσια της περίφημης πολιτικής της «αναδιανομής» του πλούτου. Από την άλλη θα μπορεί να τοποθετεί σε διάφορες θέσεις σε επίπεδο ρουσφετιού χιλιάδες μισθοφόρους του σοσιαλφασισμού. Θα παίξει επίσης κρίσιμο ρόλο απορρόφησης των κραδασμών σε μία περίοδο που θα εμφανιστούν διάφορες αντιδράσεις των εργαζόμενων στα νέα ανατολικά αφεντικά τύπου Cosco στο λιμάνι, ή Βγενόπουλου στην Ολυμπιακή.

Η νέα κυβέρνηση Παπανδρέου θα οδηγήσει τη χώρα πολλά σκαλιά πιο κάτω στον κατήφορο του εκφασισμού, της διάλυσης της οικονομίας, της πείνας, της ανέχειας και της πρόσδεσης στο ρώσικο άρμα. Αλλά θα συναντήσει και πολλά εμπόδια, γιατί ο λαός και οι δημοκράτες σύντομα θα αρχίσουν να αντιδρούν σε αυτό το συνοθύλευμα εξωκοινοβουλευτικών, έμπιστων του προέδρου και ρωσόδουλων της νέας εποχής.