ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗΣ

Αμέσως μετά την εκλογή του Α. Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ και με πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου συγκλήθηκε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για τη «διαφάνεια και την καταπολέμηση της διαφθοράς» υπό την προεδρία του Κ. Παπούλια. Ο Σαμαράς δήλωσε τη συμμετοχή του «χωρίς επιφυλάξεις», σηματοδοτώντας τη νέα εποχή της «εθνικής» συναίνεσης» ενώ ο ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ και το ΛΑ.Ο.Σ δήλωσαν συμμετοχή με επιφυλάξεις. Όλοι πάντως έφυγαν ευχαριστημένοι από τη συνάντηση αυτή που προαναγγέλλει εκκαθαρίσεις πολιτικών μη αρεστών στο σοσιαλφασισμό με οικουμενικό συντονισμό και βάζει τις πρώτες συγκεκριμένες βάσεις μίας διακομματικής διακυβέρνησης.

Τον τόνο της συνάντησης έδωσε ο Α. Σαμαράς που επεσήμανε ότι “η καταπολέμηση της διαφθοράς απαιτεί πανεθνική προσπάθεια. Δηλαδή ένα αρραγές μέτωπο όλης της κοινωνίας σε ένα αγώνα που θα έχει διάρκεια και τα αποτελέσματά του θα φανούν σε βάθος χρόνου”.
Ο Σαμαράς ζήτησε με τον καινούργιο χρόνο να διεξαχθεί μια συζήτηση, προ Ημερήσιας Διάταξης σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή, για την καταπολέμηση της Διαφθοράς και αμέσως μετά να συγκροτηθεί μια Ειδική Επιτροπή της Βουλής, με την εντολή, μέχρι τον Ιούνιο (του 2010) να προτείνει συγκεκριμένα νομοσχέδια που θα εκτείνονται σε ευρύ φάσμα τομέων, και θα καταπολεμούν τη διαφθορά παντού. Τα νομοσχέδια αυτά θα γίνουν στη συνέχεια νόμοι του Ελληνικού κράτος. Αυτές οι προτάσεις έγιναν αμέσως αποδεκτές από τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς
Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του χαρακτήρισε τη διαφθορά μια υπόθεση εθνική για την οποία απαιτείται η συστράτευση όλων των κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων καθώς και η εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής διακομματικής συνεννόησης. Πρόκειται για την αρχή της συγκρότησης της νέας άτυπης, πλην πανίσχυρης, οικουμενικής κυβέρνησης.

Οι πέντε δεν μίλησαν για την πραγματική διαφθορά που κατατρώει τη χώρα, εκείνη της απέραντης διεφθαρμένης κρατικής υπαλληλίας που δρα υπό την προστασία τους στα σημεία κλειδιά του κρατικού μηχανισμού, που σπαταλάει και καταβροχθίζει και φθείρει το παραγωγικό κεφάλαιο, υλικό και ανθρώπινο, σε όλους τους τομείς και κλίμακες της οικονομίας. Ούτε ακόμα περισσότερο μίλησαν για τη δικιά τους, την πρωθυπουργική, την διακομματική διαφθορά κορυφής που παραδίνει εδώ και χρόνια όλη τη χώρα στα χέρια της ανατολικής ολιγαρχίας και μάλιστα απευθείας στα μονοπώλια του ίδιου του νεοναζιστικού ληστρικού άξονα Ρωσίας-Κίνας τύπου Γκάζπρομ και Κόσκο. Μίλησαν γι αυτό που εννοούν σαν διαφθορά τα τελευταία 25 χρόνια, δηλαδή τη συνήθως αναπόδεικτη διαφθορά των πολιτικών τους εχθρών, των ευρωπαιόφιλων και των εθνικιστών υπουργών, υφυπουργών ή και απλών βουλευτών για τους οποίους έχουν πείσει το λαό ότι είναι αυτοί προσωπικά οι μεγαλύτεροι κλέφτες του δημοσίου χρήματος μαζί με τους ιδιώτες καπιταλιστές. Σε αυτούς οι νέοι αυτοί δωσίλογοι του νεοναζισμού αποδίδουν όλα τα κρατικά ελλείμματα, όλη τη χρεοκοπία της χώρας, όλες τις κλεψιές των εκατοντάδων χιλιάδων ακρίδων και των βδελλών τους, και πάνω από όλα το γιγαντιαίο βομβαρδισμό της ελληνικής βιομηχανίας και γενικά των παραγωγικών επενδύσεων από μεριάς τους. Αυτή ακριβώς ήταν η τακτική των κυβερνήσεων των δοσιλόγων της χιτλερικής κατοχής Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Αυτοί κατηγορούσαν συστηματικά σαν υπεύθυνους της πείνας του ελληνικού λαού τους εμποροβιομήχανους αστούς και τους αποκαλούσαν μεγαλοκαρχαρίες και βδέλλες του έθνους - οι οποίοι βέβαια έβγαλαν από τις γραμμές τους άφθονους διαπρεπείς μαυραγορίτες - αλλά πάντα κάλυπταν τους αληθινούς και πιο μεγάλους ληστές και καταστροφείς της παραγωγής, τους καταχτητές δυνάστες, τα αφεντικά τους.

Σήμερα οι 5 ηγέτες στην υπηρεσία των νέων χίτλερ ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος υπέδειξαν σαν τον κύριο παράγοντα αυτής της κρίσης τη διαφθορά που δημιουργούν πίσω από τους πολιτικούς αντιπάλους τους τα «μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα», δηλαδή τα συμφέροντα που δεν είναι εκείνα των αφεντικών τους, των ανατολικών σοσιαλιμπεριαλιστών και κρατικοκαπιταλιστών. Ακόμα και το ψευτοΚΚΕ που διαχώρισε τυπικά τη θέση του για τη σύνδεση της διαφθοράς και της κρίσης, στα πλαίσια της δικής του δημαγωγικής γενικής αντικαπιταλιστικής προπαγάνδας για τη γενική κρίση που έφεραν αποκλειστικά η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, πρότεινε σα μέτρο για την καταπόλεμηση της διαφθοράς στο συμβούλιο τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου κατά 45%!
Με λίγα λόγια οι 5 αρχηγοί αποφάσισαν να εξαπολύσουν ένα φασιστικό, ένα νεοναζιστικό πογκρόμ ενάντια στους πολιτικούς αντιπάλους τους και τα εχθρικά τους –κατά κανόνα λιγότερο διεφθαρμένα γιατί είναι τα πιο παραγωγικά - κομμάτια της εμποροβιομηχανικής αστικής τάξης, για να επιβάλλουν τη δικιά τους υπερδιεφθαρμένη μονοκομματική πολιτική δικτατορία με τα πέντε κεφάλια.

Συγκεκριμένα, ο Γ. Παπανδρέου, δήλωσε ότι η ανάγκη αντιμετώπισης της διαφθοράς είναι επείγουσα για τους εξής λόγους: «Πρώτον, συνιστά κεντρικό παράγοντα δημιουργίας και διόγκωσης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας γιατί το δημόσιο συμφέρον υποτάσσεται σε μικρά και μεγάλα επιμέρους ιδιωτικά συμφέροντα. Δεύτερον, εμποδίζει την αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας καθώς πνίγει τις δημιουργικές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου και επιβραβεύει όσους παρασιτούν σε βάρος του δημοσίου. Τρίτον θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και οδηγεί σε όξυνση των κοινωνικών αδικιών καθώς αποτελεί το όπλο των ισχυρών. Τέταρτον υπονομεύει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και τους δημοκρατικούς θεσμούς».

Δεν είναι όμως γενικά διάφορα «ιδιωτικά» συμφέροντα που δημιούργησαν και διόγκωσαν το δημοσιονομικό πρόβλημα. Είναι η πολύ συγκεκριμένη σοσιαλφασιστική πολιτική και οι φορείς της στην εξουσία που προώθησαν και στήριξαν με όλα τα μέσα το παραγωγικό σαμποτάζ για να μετατρέψουν τελικά τη χώρα σε αποικία του Πούτιν και των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών νεοαποικιοκρατών. Είναι αυτό το σαμποτάζ η πιο βαθιά αιτία της ειδικής ελληνικής υπερχρέωσης και της άδηλης ακόμα χρεοκοπίας, που είναι το θεόρατο εμπορικό έλλειμμα και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας μας. Η οργανωμένη γενικευμένη διαφθορά των υπαλλήλων σε θέσεις κλειδιά μέσω της οποίας έγινε δυνατό να λεηλατηθούν οι κρατικοί προϋπολογισμοί και να ανδρωθεί η νέα ανατολική ολιγαρχία (Κόκκαλης, Μπόμπολας και σία) είναι μέρος αυτού του σαμποτάζ. Μέρος του σαμποτάζ είναι και η σταδιακή αποδυνάμωση των εμπορικών και γενικότερα οικονομικών δεσμών με την Ευρώπη και τη Δύση. Αυτή η πολιτική καλύπτει και θα συνεχίσει να καλύπτει την πραγματική διαφθορά.

Τα μέτρα που θα παρθούν κατά της διαφθοράς είναι δευτερευόντως. μέτρα για τη φοροδιαφυγή και τη γενίκευση του «πόθεν έσχες». Αυτά αν και ακούγονται καλά πιστεύουμε ότι θα είναι ελάχιστα αποτελεσματικά από την ώρα που οι εφοριακοί είναι διεφθαρμένοι και θα συνεχίσουν να είναι γιατί το 5κομματικό καθεστώς δεν είναι διατεθειμένο να χαλάσει την κατ εξοχήν βάση του μέσα στο κράτος που είναι η διεφθαρμένη υπαλληλία. Το βασικό μέτρο κατά τη διαφθοράς θα είναι το μοίρασμα της κυβερνητικής εξουσίας σε όλα τα κόμματα στους κρίσιμους τομείς των προμηθειών, των εξοπλισμών και των δημόσιων συμβάσεων με το επιχείρημα ότι ο διακομματικός έλεγχος εξασφαλίζει τη διαφάνεια. Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο αποτελεσματικό στη χώρα μας σήμερα από το διακομματικό έλεγχο για να διασφαλιστεί η αδιαφάνεια. Υπάρχει καλύτερη μέθοδος σήμερα για την απόλυτη συγκάλυψη ενός σκανδάλου από το διακομματικό χειρισμό του, όταν οι 5 κομματικές ηγεσίες είναι μεταξύ τους στρατηγικά ταυτισμένες; Αντίθετα οι ηγεσίες δεν είναι ταυτισμένες με τη βάση και την πλειοψηφία του στελεχικού δυναμικού των κομμάτων τους γι αυτό αυτά και οι κυβερνήσεις γενικότερα κάπως, ακόμα ασυνείδητα, αντιστέκονται στα νέα ξένα αφεντικά. Οι μόνες που δεν αντιστέκονται είναι οι υπόδουλες στις ηγεσίες διακομματικές επιτροπές. Υπάρχει κάποια αμφιβολία γι’ αυτό μετά την εύκολη διακομματική προστασία της Ιντρακόμ στο σκάνδαλο Ιντρακόμ – Ζίμενς και τη δυσκολία των 5 ηγετών να εμποδίσουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Βερελής-Πάγκαλος-Βάσω Παπανδρέου) να αναδείξουν το σκάνδαλο Γερμανού;

Τα μέτρα – πατήματα για φασιστικές παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή

Στα πλαίσια των μέτρων «κατά της διαφθοράς» συμπεριλαμβάνεται, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός «η αναβάθμιση του ρόλου του Κοινοβουλίου που είναι προϋπόθεση για να δημιουργηθούν και οι απαραίτητες δικλείδες ελέγχων και ισορροπιών μεταξύ των εξουσιών. Για το σκοπό αυτό θα ενισχυθεί η λειτουργία των επιτροπών της Βουλής ενώ ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην αναβάθμιση της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας».
Αυτή η φρασεολογία δεν είναι τίποτα άλλο από την ανοιχτή ισχυροποίηση της αντισυνταγματικής διακομματικής εξουσίας κορυφής. Δηλαδή, αφαίρεση αρμοδιοτήτων από την κυβέρνηση και ανάθεση τους σε διακομματικές ή «ανεξάρτητες» αρχές που τα μέλη τους διορίζονται από τους 5 αρχηγούς των όλο και πιο εκφασισμένων κομμάτων. Αυτό σημαίνει αλλοίωση της αντιπροσώπευσης στις κοινοβουλευτικές επιτροπές των κομμάτων ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρόταση του Γ. Παπανδρέου «να δοθεί η δυνατότητα και στην αντιπολίτευση να αποφασίζει για τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών, η οποία θα γίνεται με τη συγκέντρωση 120 ψήφων έναντι των 151 που απαιτείται σήμερα».
Δηλαδή η ΝΔ του Σαμαρά θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκβιάζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εφόσον θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει με τους 120 βουλευτές της τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για οποιοδήποτε υπαρκτό ή ανύπαρκτο σκάνδαλο. Έτσι, θα διευκολύνονται οι εκκαθαρίσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Την ίδια πάσα έδωσε ο Γ. Παπανδρέου στον Α. Σαμαρά σε ότι αφορά τη ΝΔ, όταν πρότεινε να γίνουν εξεταστικές επιτροπές που θα εξετάσουν ευθύνες πολιτικών προσώπων και θα εξαπολύουν πογκρόμ για υποθέσεις που έχουν παραγραφεί ποινικά.

Ήδη υποβλήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ προτάσεις για το χρηματιστήριο (κάτι που είχε προτείνει ο Α. Σαμαράς), για το Βατοπαίδι, για τη Siemens (ακρωτηριασμένη κατά το σκέλος της Ιντρακόμ) και για τα δομημένα ομόλογα. Μετά από πρόταση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μπήκε και μία πέμπτη εξεταστική για την εξαγορά του Γερμανού από την Cosmote που πέρασε μέσα από μία εσωτερική σύγκρουση στο ΠΑΣΟΚ. Η σχετική αρθρογραφία αναφέρει ότι ο Γ. Παπανδρέου έδωσε το τελικό πράσινο φως για αυτή την εξεταστική. Από ότι φαίνεται όμως δεν είναι για να αποκαλυφθεί ο ρόλος του Γερμανού σε αυτό το σκάνδαλο αλλά για να χτυπηθεί ο σημερινός διευθυντής του ΟΤΕ Βουρλούμης που έκανε την αγορά και ο οποίος έχει άριστες σχέσεις με την Deutshe Telecom που την εξουσία της στον ΟΤΕ και στην COSMOTE οι 5 σοσιαλφασίστες θέλουν σήμερα να χτυπήσουν. Πιστεύουμε ότι αυτό το θέμα ο Γ. Παπανδρέου το άφησε τελευταίο ώστε να πακεταριστεί «σωστά» για να μην βλάψει ούτε τον Γερμανό, ούτε το ψευτοΚΚΕ που δημιούργησε αυτόν τον κρατικοολογάρχη. Αυτό έγινε και με το σκάνδαλο Ιντρακόμ Ζήμενς που επίσης πακεταρίστηκε τόσο τέλεια ώστε να φύγει από τη μέση εντελώς η Ιντρακόμ. Θα προκαλούσε επίσης αντιδράσεις ο Παπανδρέου μέσα στο ΠΑΣΟΚ αν δεν έδινε την έγκριση του για να εξεταστεί το σκάνδαλο με το Γερμανό που είναι το μεγαλύτερο σε όγκο από κάθε άλλο, ειδικά από τη στιγμή που με συνοπτικές διαδικασίες είχε κόψει τον επικεφαλής της διερεύνησης αυτού του σκανδάλου, τον Βερελή, από το ψηφοδέλτιο των βουλευτικών εκλογών. Μία έκθεση του Παπανδρέου σε αυτό το θέμα θα δυσκόλευε πολύ την υποστήριξη που αυτός θα ζητήσει από το ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες εσωκομματικές εκκαθαρίσεις.

Στην ίδια κατεύθυνση συμφώνησαν όλοι στο να αλλάξει ο Νόμος περί Ευθύνης υπουργών, μετά από Συνταγματική Αναθεώρηση, έτσι ώστε ο χρόνος παραγραφής που ισχύει για κάθε πολίτη να ισχύει ο ίδιος, και για τους υπουργούς. Αυτή η συμφωνία έχει μεγαλύτερη χρησιμότητα στο να στηρίξει τις εξεταστικές επιτροπές που θα εξετάζουν επιλεκτικά τους μη αρεστούς στο σοσιαλφασιστικό μπλοκ πολιτικούς για τις υποθέσεις που έχουν παραγραφεί, αφού η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση θα είναι μία μακρόχρονη διαδικασία.
Στο πλαίσιο της διακομματικής συνεννόησης μπήκαν και τα ΜΜΕ, άλλος ένας τομέας που θεωρήθηκε «πηγή διαφθοράς». Τα μέτρα για τα ΜΜΕ θα αφορούν τον οικονομικό τους έλεγχο οπότε και τον πολιτικό και συγκεκριμένα σύμφωνα με την εισήγηση του πρωθυπουργού τον: «πλήρη έλεγχο της ροής του χρήματος και της βιωσιμότητας των ΜΜΕ» και την «Ενίσχυση και κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικου Συμβουλίου (ΕΣΡ)».

Αυτά τα μέτρα, στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται η αδειοδότηση των καναλιών, που παραμένει σε εκκρεμότητα από το 1989 (!), δεν μπορεί να έχουν άλλο στόχο από τη μεγαλύτερη άσκηση λογοκρισίας και ελέγχου σε διακομματικό επίπεδο. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι «δίνονται αυξημένες αρμοδιότητες στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, η οποία στο εξής θα παρακολουθεί και θέματα μέσων ενημέρωσης, με αρμοδιότητα να καλεί εκδότες, καναλάρχες, διαφημιστικές εταιρείες κ.λπ».
Ο Τσίπρας χαρακτήρισε «την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης», το σημαντικότερο θέμα για τον ΣΥΝ.
Στα μέτρα συμπεριλαμβάνονται επίσης η αλλαγή του εκλογικού νόμου σε συνδυασμό με περιορισμό των εκλογικών δαπανών, το οποίο σημαίνει τη συγκεντροποίηση της προεκλογικής εκστρατείας στο κόμμα και τον περιορισμό των προεκλογικών δαπανών των υποψηφίων βουλευτών με την επέκταση της εφαρμογής της κομματικής λίστας που θα αντικαταστήσει το σταυρό σε πολλές περιφέρειες (το λεγόμενο «γερμανικό σύστημα»). Η κατάργηση του σταυρού σημαίνει την αποδυνάμωση εκείνων των βουλευτών που ενισχύονται από διάφορα τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης και εκλέγονται από τους ψηφοφόρους και την κυριαρχία εκείνων των βουλευτών που διορίζονται από την ρωσόδουλη πλέον κομματική ηγεσία και είναι πρακτικά υπάλληλοί της. Αυτή για την ώρα είναι μία πρόταση του Γ. Παπανδρέου που δεν τη δέχονται οι υπόλοιποι, προφανώς λόγω μεγαλύτερων αντιστάσεων στη ΝΔ. Ωστόσο, ο Τσίπρας συμφωνεί με τον Γ. Παπανδρέου ότι χρειάζεται αλλαγή του εκλογικού συστήματος αλλά στην κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Σε κάθε περίπτωση για την αλλαγή αυτή δεν χρειάζεται καμία συναίνεση, μπορεί να την κάνει και το ΠΑΣΟΚ μόνο του.

Στην ίδια κατηγορία μέτρων βρίσκεται και η αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των κομμάτων. Συγκεκριμένα η πρόταση του Γ. Παπανδρέου που υποστήριξε και ο Τσίπρας ήταν: «Τα πολιτικά κόμματα να βασίζονται κυρίως στη δημόσια χρηματοδότηση ενώ η ιδιωτική θα πρέπει να προέρχεται από τα μέλη και τους φίλους. Κάθε εισφορά να είναι ονομαστικοποιημένη και να διεκπεραιώνεται μέσω τραπεζικού λογαριασμού». Στο βάθος και αυτή η πρόταση έχει σα στόχο να πνίξει τη δυνατότητα των μη ρωσόδουλων φραξιών της ιδιωτικής αστικής τάξης να έχουν δικούς τους βουλευτές στα δύο μεγάλα κόμματα και κυρίως να μην μπορούν να φτιάξουν ένα δικό τους κόμμα. Αντίθετα θα ζουν και θα βασιλεύουν μόνο τα κόμματα που σήμερα ελέγχουν την κρατική εξουσία και που ουσιαστικά είναι κρατικά κόμματα τα ίδια αφού ζουν από τα κρατικά λεφτά που τα ορίζουν και τα μοιράζουνε μεταξύ τους όπως θέλουν. Επίσης ζούνε και από τα μαύρα λεφτά που τους παρέχει η ανατολική ολιγαρχία και που ποτέ κανείς δεν την ελέγχει.
Αυτή η πρόταση προέρχεται από τον πρόεδρο ενός κόμματος του οποίου δύο στελέχη έχουν αποδειγμένα παραλάβει για λογαριασμό του κόμματος του χρήματα από τη Siemens για να παίρνει συμβάσεις συμπεριλαμβανομένων αυτών του ΟΤΕ όπου ήταν δίδυμο με την Ιντρακόμ. Πρόκειται για τον Τσουκάτο που έχει παραδεχθεί ότι εισέπραξε ένα εκατομμύριο μάρκα και τον Γείτονα ο οποίος υποδείχθηκε από απόφαση γερμανικού δικαστηρίου σαν αποδέκτης των χρημάτων της Siemens για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ. Για την ίδια υπόθεση έχει κατηγορηθεί και ο Βαρθολομαίος, ταμίας τότε της ΝΔ. Στο μεταξύ δεν έχει γίνει κανένας έλεγχος για αυτά τα ποσά από καμία αρχή στα ταμεία των κομμάτων, στους ισολογισμούς και στις πληρωμές εκείνης της περιόδου, πέρα από τις καταθέσεις των ταμιών του ΠΑΣΟΚ που δήλωσαν άγνοια.

Στην πρόταση αυτή αντέδρασε μόνο το ψευτοΚΚΕ, επειδή έχει να λογοδοτήσει για τις κομματικές επιχειρήσεις και τις καταγγελίες για χρηματοδότηση από Siemens και Γερμανό. Το ψευτοΚΚΕ υποστήριξε ότι δεν θα δεχθεί αυτό το μέτρο και δεν θα δώσει ονόματα φίλων και μελών. Εδώ θα διαμαρτυρόταν σωστά το ψευτοΚΚΕ αν ήταν ένα επαναστατικό κόμμα. Αλλά αυτό είναι ένα κόμμα που παίρνει χοντρά λεφτά από το αστικό κράτος, που έχει πελώριες καπιταλιστικές επενδύσεις, που έχει τα πιο μεγάλα και πιο ακριβά κομματικά γραφεία όπως δεν έχει κανένα κυβερνητικό κόμμα. Αυτό είναι το πιο στρατηγικά νόμιμο κόμμα της χώρας και μάλιστα είναι ο πυρήνας του ανερχόμενου φασιστικού μπλοκ. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από καμιά εξουσία. Όλοι οι άλλοι έχουν να φοβούνται από αυτό, ιδιαίτερα ο λαός που σήμερα είναι ανοργάνωτος. Αλλά το ψευτοΚΚΕ φοβάται επίσης το λαό στρατηγικά και από αυτόν θέλει να κρυφτεί όταν δεν δείχνει τα λεφτά του. Αυτό το κόμμα πρέπει να δίνει λοιπόν ακριβή λογαριασμό για τα οικονομικά του. Τα κόμματα που δεν παίρνουν λεφτά από το κράτος όπως η ΟΑΚΚΕ που πρώτη αρνήθηκε από την ίδρυσή της το 1985 την κρατική ενίσχυση δεν έχουν καμιά υποχρέωση για δημοσιοποίηση των ονομάτων των μελών και των φίλων που τους δίνουν ενίσχυση. Όσο για την απαίτηση για κατάργηση της ιδιωτικής χρηματοδότησης των κομμάτων και αντικατάστασης της από την κρατική, δηλαδή από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τις τσέπες όλων των φορολογούμενων, αυτή είναι μια φασιστική απαίτηση και σε ότι αφορά τους πολίτες και σε ότι αφορά τα κόμματα, και έχει να κάνει με την κατάργηση της ανεξαρτησίας των κομμάτων. Πάντως η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου δεν πρόκειται να πάρει κανένα μέτρο που δεν θα αρέσει στο ψευτοΚΚΕ, αλλά θα προσπαθήσουν να βρουν μία φόρμουλα που να βολεύει όλους στην κατεύθυνση της φασιστικής αυτής λογικής.

Το δεύτερο ζήτημα που αφορά τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων είναι η αλλαγή της σύνθεσης της επιτροπής ελέγχου οικονομικών της βουλής. Η πρόταση του Γ. Παπανδρέου είναι να αλλάξει «η σύνθεση της Επιτροπής ώστε η πλειοψηφία των μελών της να μην είναι βουλευτές και να μπορεί να γίνει αξιόπιστος πραγματικός έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών και των κομμάτων». Δηλαδή να μετατραπεί μία κοινοβουλευτική επιτροπή ουσιαστικά σε ανεξάρτητη αρχή που συνήθως είναι πιο εύκολο να κερδίσουν πλειοψηφίες τα ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ και ΛΑ.Ο.Σ. Δεν ξέρουμε πως θα συγκροτηθεί, πως θα λειτουργήσει, και τι πρακτική θα ακολουθήσει μία τέτοια επιτροπή της οποίας τη σύνθεση θα ορίσει ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Σίγουρα, μία τέτοια ρύθμιση δεν προοιωνίζει τίποτα καλό, αλλά μάλλον θα χρειαστεί να περάσει στα πλαίσια μίας συνταγματικής αναθεώρησης, οπότε δεν θα είναι άμεση.

Η νέα διακομματική συναίνεση δεν έχει καμία σχέση με καμία εκστρατεία κατά της διαφθοράς. Άλλωστε αυτή δεν μπορεί να είναι «εθνική υπόθεση» όπως την έχουν ανακηρύξει γιατί ένα υπολογίσιμο τμήμα του έθνους θα πήγαινε φυλακή ή θα έχανε τη δουλειά του αν πραγματικά αποφασιζόταν ένας πόλεμος κατά της διαφθοράς στο δημόσιο. Γι’ αυτό μέχρι τώρα η μόνη «εθνική υπόθεση» ήταν η συγκάλυψη της διαφθοράς, που αναδείχθηκε σε όλο της το μεγαλείο με τη διακομματική υποστήριξη του Κόκκαλη όταν ασκήθηκαν πλήθος διώξεων εναντίον του για κατασκοπεία, δωροδοκία και ζημία του δημοσίου. Αλλά και πρόσφατα, όταν στο σκάνδαλο Siemens βρέθηκαν να κατηγορούνται από την πλευρά του ΟΤΕ οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν και τότε κατηγορούμενοι και αθωώθηκαν (!), πάλι με ελάχιστες εξαιρέσεις σύσσωμο το έθνος κάλυψε την Ιντρακόμ.

Η καθιέρωση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών πέρα από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και για καίρια ζητήματα εσωκομματικής διακυβέρνησης οδηγεί στην ορμητική φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής και τη σταδιακή κατάλυση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.