Αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά. Το μεγάλο ερώτημα πολλών ανθρώπων είναι γιατί η κυβέρνηση συμπεριφέρεται με τέτοια «τρυφερότητα» σε αυτά τα μπλόκα την ώρα που πέρα από την παραγωγική ζημιά που κάνουν στις εξαγωγές ειδικά αυτή τη στιγμή δίνουν στους πιστωτές της μισοχρεωκοπημένης χώρας την εντύπωση ότι αυτό το κράτος είναι ανίσχυρο και υπό πολιορκία οπότε δεν μπορεί να περιορίσει τα έξοδά του, οπότε αυτοί αυξάνουν τα επιτόκια τους, δηλαδή το κόστος του δανεισμού και έτσι επιταχύνουν τη χρεοκοπία. Όταν λέμε «τρυφερότητα» δεν εννοούμε γιατί η κυβέρνηση δεν διώχνει τα μπλόκα με την βία απαντώντας στη βία που αυτά ασκούν σε όλο το λαό, εννοούμε γιατί δεν τα καταγγέλλει πολιτικά και δεν καλεί τα μέλη του κυβερνητικού κόμματος να αποσυρθούν από αυτά. Και δεν είναι μόνο ότι δεν καταγγέλλει αυτόν τον εκβιασμό και αυτήν την καταστροφή αλλά δηλώνει ότι τα αιτήματά τους είναι δίκαια. Αυτό το κάνει μόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και όλη η αντιπολίτευση, λές και όλοι θέλουν να αυτοκτονήσουν.
Αναλύουμε σε άλλο ειδικό άρθρο μας αυτό το φύλλο της Νέας Ανατολής γιατί δεν είναι δίκαια τα γενικά αιτήματα των μπλόκων. Αλλά από θέση αρχής δεν υπάρχουν δίκαια αιτήματα ενός αγώνα όταν αυτός χρησιμοποιεί φασιστικές μέθοδες πάλης. Δίκαιο αίτημα ενός μερικού κινήματος του λαού σημαίνει ότι αυτό είναι σύμφωνο με τα γενικότερα συμφέροντα του λαού, αλλά όποιος συμφωνεί με τα γενικότερα συμφέροντα του λαού δεν κρατάει όλο το λαό σε ομηρία, ούτε τραυματίζει βαριά τη χώρα. Οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική δικαίωση του κινήματος των αγροτών αυτή τη στιγμή σημαίνει δικαίωση των μπλόκων, σημαίνει διαφήμιση των μπλόκων.
Το ότι ο Παπανδρέου είναι με τα μπλόκα αποδεικνύεται από το ότι τα ενθάρρυνε και σε μεγάλο βαθμό τα μαζικοποίησε από την ώρα που άδειασε την υπουργό του που εφαρμόζοντας την κυβερνητική πολιτική δήλωνε από την πρώτη στιγμή ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν τώρα στους αγρότες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι τα μπλόκα θα λυθούν μόνο με διάλογο, δηλαδή με διαπραγματεύσεις, δηλαδή με καταβολή χρημάτων που άμεσα, λίγα ή πολλά, ζήτησαν όλα τα μπλόκα. Έτσι τα μαζικοποίησε όσο γινόταν και μετά έκανε κάτι ακόμα πιο μοναδικό: τα ανέβασε στην εξουσία καθώς τα ανακήρυξε σε παράγοντες άσκησης εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Αυτό σήμαινε το ότι κάλεσε τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, ο οποίος είχε προηγούμενα διαμαρτυρηθεί στην Κομισιόν, να διαπραγματευτεί με το μπλόκο του Προμαχώνα για το άνοιγμα των διεθνών δρόμων της χώρας του προς την Ελλάδα. Όμως αυτοί είναι και δρόμοι της ελεύθερης διακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων μέσα στην ίδια την ΕΕ. Ο Παπανδρέου δηλαδή με τη συμφωνία όλων των κομμάτων μετέτρεψε τα αγροτικά μπλόκα της Ελλάδας, σε μπλόκα της ΕΕ. Στο βάθος αυτός ήταν ένας πολιτικός εκβιασμός της ΕΕ στα πλαίσια ενός πολύ γενικότερου εκβιασμού που θα δούμε παρακάτω.
Η υπεράσπιση στην πράξη και η ενίσχυση των αγροτικών φασιστικών μπλόκων και μετά ο προβιβασμός τους σε παράγοντες ευρωπαϊκής πολιτικής είναι το κλειδί για να καταλάβει κανείς τους στόχους της ελληνικής πεντακομματικής κοινής πολιτικής αυτής της φάσης, μιας πολιτικής που θα την ονομάσουμε προβοκατόρικη «διαχείριση μιας χρεωκοπίας». Ο τραμπούκος που μπήκε στην εντατική δεν το έκανε για να τρομάξει τον άρρωστο αλλά την ΕΕ, που παρακολουθεί όλο και πιο αμήχανη και ανήσυχη τις ελληνικές εξελίξεις.

Η αφίσα της ΟΑΚΚΕ στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή του κειμένου πρόβαλε τη θέση ότι το πεντακομματικό συντονιστικό κορυφής των ρωσόφιλων επισείει τη χρεοκοπία της χώρας μας και δυναμώνει τους υλικούς όρους μιας χρεοκοπίας για έναν κυρίως λόγο: Για να υποχρεώσει την ΕΕ να αποδεχτεί να γίνει η Ελλάδα βάση της ανατολικής πολιτικής στην Ελλάδα και πιο ειδικά βάση της οικονομικής διείσδυσης της Κίνας στην ΕΕ.
Το αληθινό αφεντικό του πεντακομματικού συντονιστικού κορυφής στη χώρα μας είναι η Ρωσία. Όμως η Ρωσία λειτουργεί ηγεμονικά στη Ελλάδα με την στρατιωτική, ενεργειακή και διπλωματική της ισχύ. Από μόνη της όμως αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει ένα οικονομικό αντίβαρο στην δυτική οικονομική ισχύ στην Ελλάδα. Έτσι έχει τρεις παράλληλες διεξόδους: Η μία είναι να κάνει σαμποτάζ στο δυτικόφιλο και δυτικό κεφάλαιο, η άλλη να στήνει μερικούς δικούς της κεφαλαιοκράτες σε κλάδους υποδομών σε συμμαχία με δυτικά κεφάλαια και η τρίτη να χώσει στο οικονομικό παιχνίδι την πανίσχυρη κεφαλαιϊκά Κίνα. Ήδη οι ρωσόδουλοι του πεντακομματικού έχουν δώσει στην Κίνα το λιμάνι του Πειραιά και τον βασικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό του ΟΤΕ. Τώρα θέλουν να της δώσουν τον ΟΣΕ ώστε αυτή να αποκτήσει έναν αποκλειστικό δίαυλο μεταφοράς εμπορευμάτων (ή καλύτερα λαθρεμπορίου) προς την ανατολική και κεντρική Ευρώπη. Αλλά αυτά όλα δεν μπορεί να τα πετύχει η Κίνα χωρίς να αντιδράσει έντονα η ΕΕ που δεν μπορεί να δεχτεί ούτε απ ευθείας αναθέσεις σε ανταγωνιστές της, πόσο μάλλον να δεχτεί τον έλεγχο βασικών συγκοινωνιακών και επικοινωνιακών κόμβων και γραμμών. Άρα τέτοιες παραχωρήσεις της Ελλάδας στην Κίνα θα μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τη ΕΕ μόνο σε συνθήκες απόλυτης ανάγκης και ανάγκης όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ΕΕ. Βεβαίως η Ελλάδα θα μπορούσε να δώσει ότι θέλει στην Κίνα αν έφευγε από την ΕΕ, αλλά αν η Ελλάδα φύγει από την ΕΕ σαν αντίπαλος της ΕΕ για χάρη της Κίνας τότε θα πάψει να είναι μια πολύτιμη βάση για την Κίνα που δεν θέλει ρήξη με την ΕΕ. Επίσης θα πάψει να είναι μια υπερπολύτιμη βάση για τη Ρωσία που χάρη στην Ελλάδα και την Κύπρο έχει δύο θέσεις μέσα σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα εξουσίας και ένα διπλό βέτο σε θέματα βαλκανικής πολιτικής.

Πως όμως η Ελλάδα θα πουληθεί στη Κίνα και τη Ρωσία χωρίς να θυμώσει η ΕΕ; Θα πουληθεί μόνο αν η Ελλάδα φτάσει στα πρόθυρα της τέλειας χρεοκοπίας και μάλιστα με έναν τέτοιο πελώριο όγκο χρέους που θα κινδυνέψει να βουλιάξει μαζί του και το Ευρώ. Βεβαίως η ΕΕ για να αποτρέψει μια τέτοια χρεοκοπία μπορεί να θελήσει να δανείσει την Ελλάδα. Αλλά αν δανείσει την Ελλάδα τρέμει ότι μπορεί να δώσει αέρα στην υπερχρεωμένη Ισπανία να ζητήσει και αυτή στήριξη. Όμως έτσι μαζεύεται πολύ βάρος για την νομισματική ευστάθεια της ΕΕ. Αυτός ο φόβος της ΕΕ, ιδιαίτερα της Γερμανίας που συνήθως πληρώνει τα πιο πολλά χρέη την παραλύει και την κάνει να έχει δυο αντίθετες γραμμές για την Ελλάδα: μία που λέει «άστους να χρεωκοπήσουν κανείς δεν θα τους ακολουθήσει γιατί κανείς άλλος δεν είναι σε τέτοιο άθλιο χάλι» και μια άλλη που λέει «αν η Ελλάδα χρεωκοπήσει θα ακολουθήσει ντόμινο με άλλες χώρες που θα χρεωκοπήσουν και θα οδηγήσουν το Ευρώ στον πάτο και την ΕΕ στη διάλυση».
Είναι πάνω σε αυτή την αγωνιώδη εσωτερική διαπάλη και αμηχανία της ΕΕ που ο Παπανδρέου δυναμώνει διαρκώς τους όρους και την ατμόσφαιρα της χρεωκοπίας ώστε τελικά να πάρει την πολυπόθητη έγκριση να χώσει στο παιχνίδι την Κίνα. Λέει δηλαδή στην ΕΕ. «Κύριοι αντί να βρισκόσαστε στο δίλημμα να δώσετε σε μας τα καλά σας λεφτά και να δημιουργήσετε ένα κακό προηγούμενο ή να μη μας τα δώσετε και πάλι να υποστείτε πλήγμα στο Ευρώ δεν είναι καλύτερα να πληρώσει τη ζημιά η Κίνα με κάποια ανταλλάγματα από μέρους μας στην Κίνα και πάντα με τον έλεγχό σας;»
Για να πετύχει αυτός ο εκβιασμός ο Παπανδρέου διαρκώς αρνείται να πάρει τα μέτρα αποφυγής της χρεοκοπίας που του ζητάει η Ευρώπη αλλά δεν λέει και όχι. Δεν θέλει να είναι ούτε έξω, ούτε εντελώς μέσα στην ευρωπαϊκή πολιτική. Τους πουλάει παραμύθι με σπασμωδικά μέτρα και γλοιώδεις συγνώμες αλλά κρατάει σαν τους ισλαμοναζήδες και ένα μηχανισμό ανατίναξης που πάντα σκαλίζει με νόημα μέσα στην τσέπη του. Να γιατί φέρνει ξαφνικά τον τραμπούκο των μπλόκων στην εντατική που απειλεί ότι θα χαλάσει όλα τα Βαλκάνια αν δεν του δώσουν επιδοτήσεις, να γιατί ο ίδιος πυροδότησε την κρίση όταν θριαμβευτικά ανακοίνωσε μόλις εκλέχτηκε ότι το έλλειμμα είχε πάει στα 12,7 την ώρα που όλοι, και ο Σημίτης του, πειράζουνε από παράδοση τα νούμερα σε αυτή τη χώρα και να γιατί δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι στην εντατική τρομοκρατώντας όσο γινόταν περισσότερο τους δανειστές, όπως τους τρομοκράτησε και ο Λοβέρδος με το «δεν υπάρχει σάλιο». Να γιατί η Μπιρμπίλη και το ΣΤΕ κλείνουν ότι μπορεί να κλείσει πάνω στην κρίση, να γιατί δεν σώνουν ούτε ένα εργοστάσιο και οι βιομηχανικές επενδύσεις έπεσαν 44%, να γιατί φορολογούν τις πιο παραγωγικές βιομηχανικές μονάδες.
Κυρίως όμως η πιο φανερή και πιο αποκαλυπτική πρόσκληση για αύξηση των spread είναι αυτή η τακτική του Παπανδρέου να λέει: «Παίρνω αυτά τα μέτρα τώρα γιατί φοβάμαι ξέρετε τις λαϊκές εξεγέρσεις, αλλά μην ανησυχείτε αν αυτά δεν πιάσουν θα πάρω σκληρότερα αργότερα». Έτσι προσκαλεί τους πάντες στις διεθνείς αγορές σε μια γενικευμένη δυσπιστία και ανασφάλεια και τα spread ανεβαίνουν στον ουρανό. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και ενώ τόσο πολύ φοβάται αυτός και οι άλλοι 4 συνένοχοί του διακομματικού συντονιστικού τις εξεγέρσεις δεν καλεί ποτέ την ΕΕ σε βοήθεια, αλλά ετοιμάζει στα κρυφά τη δουλειά με την Κίνα.
Εκεί μόνο έχασε. Είχε βάλει για μεσολαβητή-ανάδοχο της συμφωνίας με τη Κίνα την αμερικάνικη Goldman Sachs που θα φρόντιζε να πουληθεί ένα μεγάλο κομμάτι της Εθνικής στην Κίνα σαν μέρος του δανείου των 25 δις. Ήταν μια συμμαχία του κρυφοκνίτη αυτού με τις ΗΠΑ κατά της ΕΕ την ίδια ώρα που ο ίδιος προσπαθούσε να πείσει την ΕΕ ότι οι αμερικάνοι κερδοσκόποι ανεβάζουν τα επιτόκια δανεισμού για να πλήξουν την ΕΕ μέσο Ελλάδας. Πάντως εδώ η υπόθεση διέρρευσε και τον τσίμπησαν οι Φαινάνσιαλ Τάιμς. Επειδή η Αγγλία είναι έξω από το Ευρώ αυτή η εφημερίδα τολμάει και λέει για την ελληνική κατάσταση όσα εκείνοι της Ευρωζώνης τρέμουν να πουν μήπως και οι αγορές πάψουν να πουλάνε ομόλογα στη Ελλάδα.

Να πως εξηγείται η καταστροφική αλλά και αρρωστημένη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε: χρεοκοπία και όχι χρεοκοπία ή όπως γράψαμε και στην αφίσα έρπουσα χρεοκοπία. Αυτό σημαίνει πλήρης αποσύνθεση στη χώρα γιατί η ανοιχτή χρεοκοπία έχει τουλάχιστον κάποια χαρακτηριστικά κάθαρσης, αφύπνισης, αναπροσανατολισμού ενός έθνους.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ασύλληπτους αποδιοργανωτές, με μοναδικούς ιντριγκαδόρους. Η ταλαιπωρημένη αυτή χώρα έχει μπλέξει με μια αδίστακτη διακομματική συμμορία διπρόσωπων και πουλημένων που την οδηγούν στην καταστροφή. Αυτοί με επικεφαλής τους φαιοκόκκινους των ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ έχουν φτάσει να λένε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας από την κατάσταση της ίδιας της χώρας αλλά ότι η χρεοκοπία μεθοδεύεται από μια αγγλοαμερικανική συνομωσία για να χτυπηθεί ο αντιιμπεραλιστικός λαός μας ή το επαναστατικό προλεταριάτο μας. Αυτά τα λένε τελευταία και κάπως σοβαροί άνθρωποι. Τώρα γιατί όλοι αυτοί οι κερδοσκόποι μας δάνειζαν όλοι μαζί επί 10 χρόνια με μηδενικά επιτόκια και τώρα όλοι μαζί μας κήρυξαν τον πόλεμο είναι μια ιστορία που δεν απασχολεί κανέναν από αυτούς. Σε τέτοιες εποχές απόγνωσης και φόβου επικρατεί η μαύρη μαγεία.
Δεν είναι σωστό να αφήνουμε αυτούς τους «μάγους» να κυβερνάνε τη χώρα. Καλούμε όλους τους δημοκρατικούς ανθρώπους σε ένα μέτωπο αντίστασης στην αποσύνθεση της χώρας, στο φασισμό και στην καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Μπορεί και πρέπει να δυναμώσει η πρόοδος μέσα από το σκοτάδι και ενάντια σε αυτό. Στην πραγματικότητα έτσι γινόταν πάντα.