Για όσους έχουν πιστέψει το παραμύθι της αυτοκτονίας της ρωσικής υπερδύναμης και της εθελούσιας υποταγής της στη Δύση αρχίζοντας από την περετρόικα και το γκρέμισμα του τείχους η σύλληψη του δικτύου των 10 ρώσων πρακτόρων (των λεγόμενων παρανόμων) που δρούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες επί δεκαετίες – ο ενδέκατος «συνελήφθη» στη ρωσόφιλη Κύπρο για να αφεθεί ελεύθερος λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα – σίγουρα φαντάζει ανεξήγητη. Οι πράκτορες αυτοί, που είχε στρατολογήσει, εκπαιδεύσει κι εγκαταστήσει στις ΗΠΑ η υπηρεσία εξωτερικής κατασκοπίας S.V.R. της πρώην KGB ακόμα και πριν από την εποχή της θεωρούμενης κατάρρευσης της υπερδύναμης, ζούσαν για δεκαετίες μια διπλή ζωή προσεγγίζοντας πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς κύκλους της χώρας για να συλλέξουν πληροφορίες σχετικά με τα πυρηνικά προγράμματα, τις εξωτερικές πολιτικές επιλογές και άλλα ευαίσθητα δεδομένα της αμερικανικής πολιτικής για λογαριασμό της Μόσχας.

Οι αμερικανικές αρχές, που τους συνέλαβαν για συνωμοσία υπέρ ξένης κυβέρνησης και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, εκτιμούν ότι οι περισσότεροι από αυτούς γεννήθηκαν στην πρώην Σοβιετική Ένωση, απέκτησαν πλαστές ταυτότητες κι εκπαιδεύτηκαν κατάλληλα για να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ εμφανιζόμενοι ως Αμερικανοί και ως ζευγάρια. «Άριστα εκπαιδευμένοι στη διεύθυνση S της KGB» γράφουν οι Νιου Γιορκ Τάιμς στις 30/6, «οι παράνομοι ξόδεψαν χρόνια κατασκευάζοντας ένα πλαστό βιογραφικό, γνωστό στα ρωσικά ως «μύθος», στη συνέχεια ανέμεναν εντολές παραμένοντας μυστικοί για χρόνια ή ακόμα και δεκαετίες. Σε αντίθεση με τους «νόμιμους» συνεργάτες τους, εργάζονταν χωρίς διπλωματική κάλυψη, που θα τους εξασφάλιζε νομική ασυλία. Ανταμείφθηκαν με εκείνο το είδος λατρείας που οι Αμερικανοί επιφυλάσσουν στους τηλεοπτικούς σταρ». Οι τύποι αυτοί επικοινωνούσαν μεταξύ τους τηρώντας όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, με κωδικοποιημένα μηνύματα και φαινομενικά αθώες εικόνες που αναρτούσαν στο ίντερνετ και με τη χρήση υπερσύγχρονης τεχνολογίας.

Βεβαίως η ίδια εφημερίδα καθησυχάζει ηλιθίως τον εαυτό της και τους αναγνώστες της ότι δεν σημαίνει και τίποτα το σπουδαίο ότι υπάρχουν κατάσκοποι της Ρωσίας στις ΗΠΑ με όρους στρατηγικής συνέχειας, δηλαδή ότι υπάρχει συνέχιση της πολιτικής του ψυχρού πολέμου, εξηγώντας ότι το Κρεμλίνο απλά κατάφερε να ανασυγκροτήσει τα κατασκοπευτικά του δίκτυα που βρίσκονταν τάχα σε χαώδη κατάσταση τη δεκαετία του ’90. Σύμφωνα με τον ειδικό σε θέματα κατασκοπίας Έιμυ Νάιτ: «Αυτό το νέο σκάνδαλο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είτε το SVR δεν είναι τόσο επαγγελματικό όσο οι πρόγονοί του, είτε ότι είναι ευκολότερο για το FBI να τους κυνηγήσει εξαιτίας της υψηλής τεχνολογίας που διαθέτουν» (στο ίδιο). Στην πραγματικότητα ο μηχανισμός του βαθιού ιμπεριαλιστικού αστυνομικού κράτους είναι ανέπαφος και ολοένα πιο εξελισσόμενος τεχνικά και πολιτικά. Πρόκειται για τον ίδιο μηχανισμό που αμέσως μετά την ήττα της προλεταριακής επανάστασης στα 1956 έχει επιβάλει μία στυγνή τρομοκρατία στο ρωσικό λαό προωθώντας ταυτόχρονα μια επιθετική χιτλερικού τύπου πολιτική για την κατάχτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Είναι ο ίδιος μηχανισμός που φυλάκισε τη Γκορμπανέφσκαγια πάνω στην εισβολή του ’68 στην Τσεχοσλοβακία, ο ίδιος που εκτέλεσε την Άννα Πολιτκόφσκαγια και τον Α. Λιτβινένκο 40 χρόνια αργότερα.

Κι ενώ έστω ένα μικρό απόσπασμα του επαναστατικού προλεταριάτου, όπως αυτό της ΟΑΚΚΕ, δείχνει το δρόμο της ανειρήνευτης πάλης με το σοσιαλιμπεριαλισμό, η ιμπεριαλιστική ηγεσία των ΗΠΑ συνεχίζει την πολιτική της ύφεσης και του κατευνασμού με τους νεοχιτλερικούς του άξονα δηλώνοντας ότι οι καλές σχέσεις με το Κρεμλίνο δεν πρόκειται παρόλα αυτά να διαταραχθούν. Το γεγονός όμως δε μπορεί παρά να αποτελέσει ένα έναυσμα για μια βαθύτερη αφύπνιση της αμερικανικής αστικής τάξης και του αμερικανικού λαού, αλλά και των υπολοίπων λαών του πλανήτη, σχετικά με τη φύση και τις επιδιώξεις του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού. Ήδη στις ΗΠΑ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αρχίσει να υποψιάζονται τον πρώην πρόεδρο Κλίντον σαν πράκτορα της Μόσχας και εισοδιστή μέσα στα υψηλά κλιμάκια της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Πρόκειται προς το παρόν κυρίως για συντηρητικούς πολιτικούς κύκλους και αρθρογραφία π.χ. στην οργάνωση παρατηρητήριο για τα ΜΜΕ «Accuracy in Media» (12/9/01) ή στην Washington Weekly (25/8/97)*. Όμως οι αμερικάνοι συντηρητικοί και το ρεπουμπλικανικό κόμμα ήταν σε γενικές γραμμές πιο ανήσυχοι και γι αυτό σχετικά πιο οξυδερκείς σε ότι αφορούσε το σοσιαλιμπεριαλισμό σε σχέση με τους φιλελεύθερους και το δημοκρατικό κόμμα. Αυτό το τελευταίο έκφραζε και εκφράζει περισσότερο το πιο διεθνοποιημένο τμήμα του αμερικάνικου μονοπωλιακού κεφάλαιου που γοητεύεται από τις ειρηνιστικές διακηρύξεις του σοσιαλιμπεριαλισμού επειδή εξασφαλίζει έτσι πιο πολλές και πιο ξένοιαστες δουλειές σε όλες τις μεριές του πλανήτη με όλους τους σοσιαλφασίστες που είναι δεμένοι με τον άξονα.

*Δες http://www.aim.org/media-monitor/bill-clintons-soviet-connection/