Πρώτα ενάντια στους σαμποταριστές και μετά ενάντια στο μνημόνιο
ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΕΣ ΧΤΥΠΑΝΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΞΙΑ
Για να επιταχύνουν τη χρεωκοπία, για να υποδουλώσουν την Ελλάδα στους ανατολικούς φασίστες, για να διασπάσουν την ΕΕ
Ο πρωθυπουργός με τη στήριξη όλων των κομματικών ηγεσιών σαμποτάρουν την οικονομία και οδηγούν τη χώρα στην αναδιάρθρωση του χρέους, που είναι ένας ευφημιστικός όρος για να περιγραφεί μια χρεωκοπία. Η χρεωκοπία είναι να πεις στον πιστωτή σου: Δεν μπορώ να σου ξεπληρώσω τα λεφτά παρά μόνο αν μειώσεις αισθητά κεφάλαιο που σου χρωστάω ή παρατείνεις ουσιαστικά το χρόνο αποπληρωμής σύμφωνα με τον οποίο με έχεις δανείσει, ή μειώσεις αισθητά το επιτόκιο δανεισμού μου, ή τέλος πάντων θα χάσεις όλα σου τα λεφτά αν δεν κάνεις κάποια από αυτά.
Στόχος όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων που σπρώχνουν τη χώρα μας σε αυτού του είδους τη χρεωκοπία είναι, εκτός από το να εξαρτήσουν ακόμα βαθύτερα και γρηγορότερα τη χώρα μας από τα νέα τους αφεντικά Ρωσία και Κίνα, κύρια το να ξεφτιλίσουν το ευρώ και να οδηγήσουν σε πολιτική κρίση ίσως και σε διάλυση την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί η κήρυξη χρεωκοπίας από μια χώρα μέλος του Ευρώ σημαίνει χρεωκοπία του Ευρώ. Η μόνη άμυνα που έχει σε αυτό το ενδεχόμενο η ΕΕ είναι να αποβάλλει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Αλλά αυτό στις σημερινές ευρωπαϊκές συνθήκες σημαίνει βαθιά πολιτική κρίση για την ΕΕ. Βεβαίως όπως έχουμε ξαναπεί οι προβοκατόρικες ηγεσίες που διακομματικά κυβερνάνε τη χώρα μας απλά μοιράζοντας ρόλους δεν θέλουν να χρεώσουν μια χρεωκοπία στον εαυτό τους και θα την κάνουν μόνο όταν και εάν μπορέσουν να ρίξουν την ευθύνη στην ίδια την ΕΕ ή έστω στο ΔΝΤ. Γι αυτό αφήνουν την κρίση να εξελίσσεται σε καταστροφή και χρεωκοπία μέσα από το παραγωγικό σαμποτάζ που οι ίδιοι πραγματοποιούν και την ίδια ώρα σπρώχνουν το λαό με επικεφαλής την μικρομεσαία αστική τάξη (πχ ΕΒΕΑ, ΓΣΕΒΕ) στο να καταγγέλει σαν ένοχο της καταστροφής και της χρεωκοπίας το μνημόνιο δηλαδή τους πιστωτές από οικονομική άποψη και την ΕΕ, κυρίως, πολιτικά.
Ενώ λοιπόν αυτοί ρίχνουν τους μισθούς, αυξαίνουν την φορολογία και πετάνε το λαό στην ανεργία ταυτόχρονα συνεχίζουν να σαμποτάρουν ενεργητικά την παραγωγή και μάλιστα με εντονότερους ρυθμούς από όσο πριν διαπράττοντας ένα πρωτοφανές έγκλημα σε βάρος της χώρας. Δηλαδή δεν κάνουν καν αυτό που θα έκανε κάθε αστική κυβέρνηση ακόμα και η πιο εξαρτημένη από το δυτικό χρηματιστικό κεφάλαιο αν είχε μπροστά της μια τέτοια αδυναμία αποπληρωμής χρέους. Δεν κάνουν πράξη ούτε καν το μνημόνιο που έχουν υπογράψει με τους πιστωτές τους. Εμείς σαν οργάνωση της εργατικής τάξης δεν θα δεχόμασταν ποτέ αυτό το μνημόνιο και δεν θα το ψηφίζαμε πρώτο γιατί ποτέ δεν θα φέρναμε τη χώρα σε αυτήν την κρίση, και δεύτερο γιατί ακόμα και αν ερχόμασταν ποτέ στην εξουσία μέσα σε ένα μεγάλο λαϊκό δημοκρατικό κίνημα και την βρίσκαμε σε αυτήν την κατάσταση θα φροντίζαμε και θα μπορούσαμε να την βγάλουμε τη χώρα από την χρεωκοπία και να ικανοποιήσουμε και τους μονοπωλιστές πιστωτές της δίχως να βαρύνουμε το λαό ούτε την παραγωγή κυρίως με το να απελευθερώσουμε την παραγωγική διαδικασία που την έχουν μπλοκάρει οι σαμποταριστές και δευτερευόντως με το να τσακίσουμε τις κρατικοφασιστικές ρίζες της διαφθοράς. Αυτή είναι η άρνηση του μνημονίου από τα αριστερά.
Αυτό που κάνει σήμερα η κυβέρνηση Παπανδρέου και όλη η επίσημη αντιπολίτευση είναι να αρνούνται το μνημόνιο, είτε στην πράξη (η κυβέρνηση) είτε και στην πράξη και στα λόγια (όλοι οι υπόλοιποι) από τα δεξιά.
Τι εννοούμε άρνηση από τα δεξιά. Σημαίνει να εφαρμόζεις όλα τα μέτρα του μνημόνιου που χτυπάνε την ατομική κατανάλωση των μαζών (μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας) και την παραγωγική κατανάλωση του κεφάλαιου (υπερφορολόγηση σε συνδυασμό με το χτύπημα της εσωτερικής αγοράς λόγω της μείωσης μισθών και συντάξεων) αλλά να μην εφαρμόζεις κανένα από αυτά που προωθούν ή για την ακρίβεια επιτρέπουν την παραγωγή και τις επενδύσεις (προώθηση του ΕΣΠΑ, απελευθέρωση αγορών κυρίως με την άρση του καμποτάζ, χτύπημα της κρατικογραφειοκρατικής διαφθοράς ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, την υγεία, τους ΟΤΑ κλπ). Όσοι χτυπούν το μνημόνιο στο σύνολό του και είναι κυρίως αυτοί που διεξάγουν και τώρα και ανεκάθεν το πιο δραστήριο παραγωγικό σαμποτάζ, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της υπερεχρέωσης και της ακήρυκτης χρεωκοπίας της χώρας. Πυρήνας των σαμποταριστών είναι η ηγεσία της ψευτοαριστεράς.
Γενικότερα πάντως μπορεί να καταλάβει κανείς ποιος χτυπάει από τα αριστερά και ποιος χτυπάει από τα δεξιά το μνημόνιο από το ποια θεωρεί σαν κύρια αιτία του δυναμώματος της κρίσης και της επερχόμενης χρεωκοπίας. Αν θεωρεί σαν κύρια αιτία το ίδιο το μνημόνιο, οπότε και την ΕΕ που είναι ο βασικός δανειστής και εμπνευστής του μνημόνιου, τότε το χτυπάει από τα δεξιά. Αν θεωρεί κύριο πρόβλημα της χώρας την κυβέρνηση που εφαρμόζει το μνημόνιο με τρόπο που να το μετατρέπει σε απόλυτο εργαλείο καταστροφής αλλά και την αντιπολίτευση που βοηθάει δραστήρια την κυβέρνηση στο παραγωγικό σαμποτάζ τότε κάνει κριτική στο μνημόνιο από τα αριστερά. Το σαμποτάζ αυτού του είδους των επικριτών του μνημόνιου γίνεται όχι μόνο μέσα στην κρίση, αλλά γίνεται μέσω της κρίσης (κινήματα του ψευτοΚΚΕ, ΣΥΝ και αναρχοφασισμού που τα υποστηρίζει ανοιχτά ή στα μουλωχτά η σαμαρική ΝΔ που αποτελούν τάχα αντίσταση στην κρίση ενώ έχουν σαν στόχο να διώχνουν τις επενδύσεις, να καταστρέφουν την παραγωγή ιδιαίτερα την τουριστική, και να τρομοκρατούν τους πιστωτές ανεβάζοντας τα επιτόκια δανεισμού).
Δηλαδή οι σαμποταριστές, οι βασικοί υπεύθυνοι της ειδικής ελληνικής κρίσης και χρεωκοπίας, εμποδίζουν ακόμα και με αυτούς τους χαμηλότερους μισθούς της κρίσης κάθε συσσώρευση του κεφαλαίου, κάθε αύξηση της παραγωγής και ειδικότερα κάθε αύξηση των εξαγωγών στις οποίες με την ευρύτερη έννοια πρέπει να περιλάβουμε και τον τουρισμό. Ενώ δηλαδή με τα ψευτολαϊκά κινήματά τους δεν μπορούσαν να πετύχουν, ούτε θέλησαν ποτέ στην πραγματικότητα να πετύχουν να διατηρήσουν τους μισθούς (γι αυτό άλλωστε έκαναν μόνο τις 24ωρες κούφιες απεργίες της φαντασμαγορικής σαμποταριστικής βίας και όχι απεργίες διαρκείας και για αυτό πρόβαλαν το προβοκατόρικο αίτημα των αυξήσεων των μισθών την ώρα της συντριβής τους), συνεισέφεραν δραστήρια στο να τους ρίξουν ανεβάζοντας στα ύψη την ανεργία καθώς τσάκιζαν και τσακίζουν με κάθε τρόπο και κυρίως σε συνεργασία με την κυβέρνηση το παραγωγικό κεφάλαιο.
Αυτό που πάνω απ όλα δεν θέλουν οι σαμποταριστές είναι την αύξηση του ΑΕΠ. Μόνο η αύξηση της παραγόμενης αξίας από την οικονομία, που ανακλάται στην αύξηση του ΑΕΠ, αντιρροπίζει σχετικά την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση των μισθών στην περίοδο της κρίσης, αυξάνει τον συνολικό όγκο των φόρων χωρίς την αύξηση των συντελεστών της φορολογίας, μειώνει το εμπορικό έλλειμμα και το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών που βρίσκεται στον πυρήνα της ελληνικής ακήρυκτης χρεωκοπίας, μειώνει το χρέος και τα κρατικά ελλείμματα ιδιαίτερα επειδή αυτά εκφράζονται πάντα σαν ποσοστό του ΑΕΠ, και τελικά αποκαθιστά την πίστη της χώρας. Ακριβώς το αντίθετο κάνει η κυβέρνηση με την στήριξη όλης της αντιπολίτευσης.
Την πτώχευση που προωθούν οι ρωσόδουλοι με το σαμποτάρισμα της παραγωγής, της έρευνας και της μόρφωσης επί δεκαετίες τη χρεώνουν στους δανειστές τους, δηλαδή στην ΕΕ κυρίως, που συμβαίνει να τους έχει δανείσει με τα χαμηλότερα επιτόκια λόγω του κύρους του Ευρώ στο οποίο αυτοί μπήκαν πλαστογραφώντας τις επιδόσεις τους, αλλά και λόγου της περιόδου του «φτηνού χρήματος» που προηγήθηκε η οποία οφειλόταν στην υπερεπέκταση της πίστης που προηγείται πριν από κάθε μεγάλη κρίση. Τα δεινά του λαού τα χρεώνει το φαιοκόκκινο καθεστώς στο μνημόνιο, στον μεγαλύτερο τάχα εχθρό του έθνους στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, στην ΕΕ και πιο πολύ στη Γερμανία. Όμως δεν μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού λαού οι ευρωπαίοι καπιταλιστές που δάνειζαν με επιτόκιο 1% και που χρηματοδότησαν για δεκαετίες με τα δωρεάν δις ευρώ των διαθρωτικών ταμείων την ένταξή της χώρας στην ΕΕ και την ανάπτυξη της, ανάπτυξη που οι αντιευρωπαίοι ρωσόδουλοι σαμπόταραν με πάθος μοιράζοντας τα κοινοτικά κονδύλια στην πιο παρασιτική παραγωγή στην ύπαιθρο και στην πόλη και σαμποτάροντας κάθε μεγάλη επένδυση. Ούτε και επειδή η τρόικα ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ επέβαλαν αυτό το μνημόνιο στη χώρα την κάνει να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του λαού. Κανείς δεν άκουσε τον Παπανδρέου να υποστηρίζει στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές ότι θα βάλει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης την παραγωγή και σε απόλυτη προτεραιότητα τις επενδύσεις για να αποσπάσει από τους πιστωτές τους καλύτερους όρους για το βιοτικό επίπεδο του λαού και την οικονομία γενικά. Ένα πολιτικό κίνημα για την αύξηση της παραγωγής με τη διευκόλυνση και το ξεμπλοκάρισμα των επενδύσεων κρατικών και ιδιωτικών, ντόπιων και ξένων, σε συνδυασμό με μια αντίστοιχη κατεπείγουσα νομοθεσία θα έριχνε τα spread μερικές εκατοντάδες μονάδες και θα ήταν η δέσμευση και η εγγύηση για τους όποιους πιστωτές των αναπτυξιακών προθέσεων της κυβέρνησης του λαού και της οικονομίας. Αντίθετα ο πρωθυπουργός φρόντιζε με τις δηλώσεις του και με το συνειδητό πολύπλευρο έμπρακτο σαμποτάρισμα της παραγωγής να αυξάνει τα spread όποτε αυτά έπεφταν και να οργανώνει τους διακομματικούς φαιοκόκκινους στρατούς ενάντια στην παραγωγή στην «επάρατη» Δύση και στους σπεκουλαδόρους δανειστές που στην πραγματικότητα έχασαν ήδη οι περισσότεροι τα λεφτά τους σπεκουλάροντας στο ψοφάλογο που κατάντησε να είναι η παπανδρεοσημιτική και καραμανλική Ελλάδα. Όχι δεν είναι οι πιστωτές και δεν ήταν ως τώρα αυτοί που υποσκάψανε τα θεμέλια της εθνικής ζωής. Είναι ο πρωθυπουργός και η νέα συνασπισμική αυλή του, είναι τα σοσιαλφασιστικά κινήματα των σαμποταριστών που πίσω τους διαπραγματεύονταν ο πρωθυπουργός με τους πιστωτές με αποτέλεσμα να αυξάνουν αυτοί τα επιτόκια δανεισμού και όχι πίσω από ένα δημοκρατικό πραγματικά λαϊκό και γι αυτό αναπτυξιακό κίνημα. Μια δημοκρατική κυβέρνηση θα μπορούσε να αντισταθεί σε κάθε μνημόνιο και δεν θα το υπέγραφε μόνο αφού και μόνο επειδή θα έπειθε τους δανειστές της ότι θα ξέφευγε άμεσα από την κρίση με άμεσες επενδύσεις των 100δις ευρώ που είναι από χρόνια στα συρτάρια των υπουργείων και εμποδίζονται μέχρι σήμερα από το φαιοκόκκινο καθεστώς να πραγματοποιηθούν (τα 20 δις από αυτά τα έχει αναγνωρίσει η Κατσέλη). Ακόμα και στο βαθμό που οι πιστωτές θα απαιτούσαν «ένα κομμάτι κρέας», δηλαδή άμεσα μέτρα ενάντια στους μισθούς σαν απόδειξη της θέλησης της κυβέρνησης να συγκρουστεί με την κοινή γνώμη για να επιστρέψει τα δανεικά οι όροι αυτού του μνημονίου θα ήταν πολύ καλλίτεροι για τα συμφέροντα του λαού και της χώρας από αυτούς που τελικά υπογράφτηκαν από έναν πρωθυπουργό που το μόνο που έκανε είναι να τρομοκρατεί τους πιστωτές και να μπλοκάρει τις επενδύσεις. Ακόμα και με την υπογραφή αυτού του μνημονίου η χώρα αυτή με τις σαμποταρισμένες και γι’ αυτό υπανάπτυκτες βιομηχανικές αγροτικές τουριστικές παραγωγικές δυνάμεις, ακόμα και με τον υπανάπτυκτο τεχνολογικά τομέα των υπηρεσιών είχε και έχει τεράστια περιθώρια να ξεφύγει άμεσα από την χρεωκοπία και από την κρίση με την κήρυξη της παραγωγής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Το μνημόνιο δεν επιβάλλει μόνο την κλασική συνταγή των πιστωτών, όπως αποπροσανατολίζει το λαό η γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα του καθεστώτος. Δεν επιβάλλει αποκλειστικά το ρίξιμο των μισθών και γενικά του βιοτικού επιπέδου του λαού αλλά περιέχει και το αναπτυξιακό σκέλος της οικονομίας με την ανάπτυξη των μεγάλων υποδομών με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, την ανάπτυξη της παραγωγής καθώς και μια σειρά αστικοδημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που αυξάνουν το ΑΕΠ και αποτελούν την αφετηρία για έξοδο από την κρίση. Ακριβώς αυτές τις πλευρές της διεξόδου από την κρίση του μνημονίου τις κρύβει κάθε κομματική ηγεσία κάθε κόμμα κάθε μέσο ενημέρωσης και τελικά όλο το φαιοκόκκινο καθεστώς. Τελικά εμφανίζουν στο λαό ένα δικό τους κατασκευασμένο στα καθεστωτικά χαλκεία πλαστό μνημόνιο τελείως διαφορετικό από το πραγματικό που το μόνο που περιέχει είναι περικοπές των μισθών και φορολογία. Έτσι, όπως θα δούμε παρακάτω, τα τσιράκια του σοσιαλιμπεριαλισμού ξεσκεπάζονται ως σαμποταριστές της οικονομίας ακόμα και από το κείμενο της συμφωνίας του μνημονίου. Ακυρώνουν στην πράξη την ανάπτυξη που περιέχει και που κάθε δημοκρατική και ανεξάρτητη κυβέρνηση δεν θα περίμενε κανένα μνημόνιο για να την εφαρμόσει.
Στα αναπτυξιακά και αστικοδημοκρατικά μέτρα του μνημονίου περιλαμβάνονται: Η εξυγίανση της τεράστιας πληγής του ΟΣΕ και των ΔΕΚΟ, η δημιουργία κεντρικού λογιστικού ελέγχου των δημοσίων εξόδων, η απορρόφηση των κεφαλαίων του ΕΣΠΑ ως κεντρικό αναπτυξιακό εργαλείο, η πραγματοποίηση των μεγάλων έργων μέσω του ΕΣΠΑ, η κατάργηση του καμποτάζ στα πλοία, η απελευθέρωση των μεταφορών, η απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, η κατάργηση της φορολογίας του λαού υπέρ των ταμείων και των εισοδημάτων δικηγόρων, μηχανικών εκτελωνιστών κλπ, η κατάργηση των ελάχιστων τεράστιων αμοιβών μιας πελώριας γραφειοκρατίας δικηγόρων συμβολαιογράφων μηχανικών αρχιτεκτόνων και μιας σειράς άλλων επαγγελμάτων που γδέρνουν το λαό με δοσίματα φεουδαρχικού τύπου, η σύνδεση της κρατικής έρευνας με την βιομηχανία, η αύξηση της παραγωγής, η αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού, η δημοσίευση όλων των οικονομικών πράξεων των υπουργείων, η φορολόγηση των πολύ κερδοφόρων επιχειρήσεων και όχι όλων των επιχειρήσεων που κάνει το καθεστώς για να τις γονατίσει κλπ. Τι εφαρμόζει από όλα αυτά τα μέτρα αύξησης του ΑΕΠ το καθεστώς; Απολύτως τίποτα. Η άρση του καμποτάζ με το νέο νόμο θα δούμε παρακάτω ότι είναι πλαστή.
Οι δυτικοί δανειστές και η πολιτική εξουσία της ΕΕ από την άλλη πλευρά δεν απαιτούν από την κυβέρνηση την εφαρμογή των αναπτυξιακών διατάξεων του μνημονίου με αποτέλεσμα να αφήνουν τη σοσιαλφασιστική προπαγάνδα να οργιάζει στη χώρα, να παραδίδουν το λαό στα νύχια του σοσιαλφασισμού, γιατί δεν βλέπουν την τύφλα τους, γιατί δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ο χρεώστης που βρίσκεται εγκατεστημένος στην καρδιά του οικονομικού και του πολιτικού τους συστήματος είναι ζωσμένος με εκρηκτικά που θα τα πυροδοτήσει τη στιγμή που θα τον διατάξουν τα αφεντικά του. Είναι τόση η παρακμή των αστικών τάξεων της Ευρώπης που κάνουν μόνο λογαριασμούς περικοπών των μισθών και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου αγνοώντας το παραγωγικό σαμποτάζ της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους εδώ και δεκαετίες και που απειλεί πια στις συνθήκες της κρίσης και την ίδια την ΕΕ και το ευρώ. Όλες οι θετικές αστικοδημοκρατικού τύπου απαιτήσεις του μνημονίου έχουν αφεθεί μέχρι τώρα από την τρόικα στην καλή θέληση της κυβέρνησης που φυσικά τις σαμποτάρει μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα.
Η εφημερίδα που αστικού κόσμου «Το Βήμα» προσχωρεί στο καθεστώς με το κατάπτυστο κύριο άρθρο του στις 22/8/2010 που «προειδοποιεί» για την αποτυχία του μνημονίου. Προετοιμάζει δηλαδή το λαό για την επερχόμενη μεθοδευμένη πτώχευση, με τη μορφή της αναδιάρθρωσης του χρέους. Για τον αρθρογράφο η τρόικα ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ, που πρέπει να υπογραμμιστεί ότι αναφέρεται στο άρθρο ως ευρωατλαντικό κλιμάκιο σε αντίθεση με το ρωσοκινέζικο άξονα προφανώς, είναι ανειλικρινείς, ανεδαφικοί και τελικά κτηνώδεις καπιταλιστές αφού με τον πιο εύκολο τρόπο απαιτούν την εξόντωση των εργαζομένων. Την αποτυχία του μνημονίου, με ευθύνη της τρόικας, την υποστηρίζουν την ίδια στιγμή με τις ανακοινώσεις τους και οι υποταγμένοι στο σοσιαλφασιστικό καθεστώς χωρίς χαρακτήρα αστοί της ΓΕΣΕΒΕ και του ΕΒΕΑ. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια καθοδηγημένη από τα πάνω ομοβροντία, αφού οι ίδιοι αυτοί φορείς και εφημερίδες ως πριν λίγες μέρες υποστήριζαν το μνημόνιο. Όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής αυτή η αρχική υποστήριξη στο μνημόνιο (με υπερψήφιση στη Βουλή και από το ΛΑΟΣ και με πολιτική δήλωση από τη ΝΔ του Σαμαρά υποστήριξης και συμμόρφωσης προς το μνημόνιο αλλά με ταυτόχρονη καταψήφισή του) ήταν η τακτική του καθεστώτος για να εμφανιστεί σαν νομιμόφρον απέναντι στην ΕΕ για να χώσει αυτή μέσα της το ΔΝΤ και να αναλάβει μαζί του τη δέσμευση για το δανεισμό των 110 δις Ευρώ. Τώρα που η ΕΕ έπεσε στην παγίδα ο Σαμαράς και το ΛΑΟΣ, κυρίως ο πρώτος εκστρατεύουν ανοιχτά ενάντια στο μνημόνιο δίπλα στο ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ, ενώ ποτέ το γενικά φιλοευρωπαϊκό Βήμα δεν θα έγραφε ένα τέτοιο κεντρικό άρθρο για να κηρύξει πόλεμο ενάντια στο μνημόνιο κάνοντας στροφή 180 μοιρών στην ως τώρα γραμμή του χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στο υπόμνημά του το ΕΒΕΑ υποστηρίζει την φαιοκόκκινη καθεστωτική θέση για την ευθύνη κύρια της τρόικας και του μνημόνιου για την σημερινή καταστροφή της οικονομίας αθωώνοντας το φαιοκόκκινο καθεστώς που σαμποτάρει με σύστημα κάθε μορφής παραγωγή, και που μάλιστα την ίδια την υπερχρέωση τη χρησιμοποιεί σαν εργαλείο για την χρεοκοπία. Γράφει το υπόμνημα του ΕΒΕΑ στην εισαγωγή του: «Η συνολική, πολιτική που επιβάλλει το Μνημόνιο, με τις αντιφάσεις, τις υπερβολές, τις παρενέργειες και τις αδικίες του, όχι μόνον δεν αφήνει καμία ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης, αλλά αναιρεί και τις όποιες θετικές εξελίξεις θα μπορούσαν να προεξοφληθούν από μια «κλασσική» εθνική εκσυγχρονιστική πρωτοβουλία». Βεβαίως το μνημόνιο έτσι όπως εφαρμόζεται από την κυβέρνηση δεν αφήνει καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης, αφού αυτή παίρνει από το μνημόνιο όλα τα μέτρα που μειώνουν την κατανάλωση και χτυπάνε την εσωτερική αγορά και εμποδίζει συστηματικά την εφαρμογή κάθε πρόβλεψης του που τονώνει τις επενδύσεις και γενικότερα τη συσσώρευση του κεφάλαιου.
Η τρόικα εφαρμόζει την κλασική συνταγή της ιμπεριαλιστικής οικονομίας για τις χρεωκοπημένες χώρες: αφαίμαξη του λαού και όλου του έθνους για την υπερσυσώρευση του παραγωγικού κεφάλαιου, ώστε η οικονομία να κερδίσει στον διεθνή ανταγωνισμό, να αυξήσει τις εξαγωγές της να μειώσει τις εισαγωγές της, να τραβήξει νέα κεφάλαια, να ανεβάσει έτσι το ΑΕΠ και να μειώσει σχετικά και απόλυτα το χρέος. Αυτή είναι η μέθοδος της αιματηρής για το λαό εξόδου από τη χρεωκοπία που έχει πραγματοποιηθεί ως τώρα για μια σειρά χώρες ιδιαίτερα της Ασίας (Κορέα, Ταϋλάνδη, Ινδονησία). Στην περίπτωση της πρακτορο-κρατούμενης Ελλάδας των σαμποταριστών έχουμε μόνο την αφαίμαξη και καθόλου την ανόρθωση. Για την ακρίβεια έχουμε το θάνατο του ασθενούς λόγω ασταμάτητης σαδιστικής αιμορραγίας.
Για αυτό για μας ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι η τρόικα, που είναι υπεύθυνη της αφαίμαξης, αλλά ο Παπανδρέου και οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές κομματικές ηγεσίες και πίσω από αυτούς ο ρωσοκινέζικος πολεμικός άξονας που τους καθοδηγεί που και δυναμώνει την αφαίμαξη που απαιτεί η τρόικα και, το χειρότερο, την ώρα της αφαίμαξης κλέβει το φαί που δίνεται στον άρρωστο. Δηλαδή οι σαμποταριστές εφαρμόζουν από το μνημόνιο επιλεκτικά μόνο το γδάρσιμο του λαού αλλά και των παραγωγικών επιχειρήσεων και μάλιστα το εφαρμόζουν πολύ πιο έντονα, πολύ προς τα πάνω σε σχέση με όσο προβλέπει το μνημόνιο, ενώ σαμποτάρουν επίσης επιλεκτικά ολόκληρο το πακέτο των αναπτυξιακών μέτρων που περιέχει το μνημόνιο ακριβώς για να μην αφήνουν τη χώρα να ξεφύγει από την κρίση και τη χρεοκοπία ώστε και τζάμπα να την παραδώσουν στα αφεντικά τους Ρωσία και Κίνα και, κυρίως, να υποχρεώσουν την Ευρωζώνη να συμμετέχει στην κήρυξη χρεωκοπίας της Ελλάδας και έτσι να την οδηγήσουν σε βαθιά νομισματική ανυποληψία και σε πολιτική κρίση.
Ας δούμε πιο αναλυτικά πως το καθεστώς διεξάγει το σαμποτάζ πέρα και ενάντια στο μνημόνιο.
Η υπερφορολόγηση του παραγωγικού κεφαλαίου η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και το διώξιμο του χρηματιστικού με την υπερφορολόγηση
Το μνημόνιο μιλά για «Προσωρινές «εισφορές κρίσης» στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι οποίες θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα ύψους τουλάχιστον 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για το 2011, 2012 και 2013». Αυτές τις εισφορές κρίσης ή αλλιώς τις εφ άπαξ εισφορές ή χαράτσια ο Παπανδρέου τις έχει επιβάλλει δυο φορές τελευταία όχι μόνο στις πολύ κερδοφόρες αλλά σε κάθε κερδοφόρα επιχείρηση ακόμα και σε αυτές που τα κέρδη τους έπεσαν κατά 70 και 80 % σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Δηλαδή έχει στερήσει από τις κάπως κερδοφόρες επιχειρήσεις όχι μόνο τη δυνατότητα της συσσώρευσης του κεφάλαιου τους για νέες επενδύσεις, αλλά έχει αδυνατίσει και τους όρους της επιβίωσής τους αφού οι όποιοι πιστωτές δύσκολα τις δανείζουν και οι όποιοι μέτοχοί τους τρέχουν να ξεφορτωθούν τις μετοχές τους βλέποντας αυτές τις χωρίς όρους και όρια επιδρομές. Και δεν είναι μόνο αυτό: Ο αρχισαμποταριστής πρωθυπουργός έχει επιβάλλει φορολογία 40% πάνω στα μερίσματα σε όλες τις επιχειρήσεις. Αν προσθέσει κανείς σε αυτό το 40% στα μερίσματα και το 25% της φορολογίας στην πηγή, δηλαδή στο σύνολο των εταιρικών κερδών η συνολική φορολογία μπορεί να φτάσει πάνω από τα 40% και που είναι η μεγαλύτερη που επιβλήθηκε ποτέ και που ήταν πρόταση της Παπαρρήγα. ώστε οι ελάχιστοι εναπομείναντες μέτοχοι να εξαφανιστούν. Το αποτέλεσμα ήταν η μαζική φυγή πολλών δις από τη χώρα με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ στα έσοδα του κράτους και στην αύξηση της ανεργίας.
Με αυτή την υπερφορολόγηση πάνω σε συνθήκες τεράστιας μείωσης της ζήτησης, λόγω μείωσης της ατομικής και της παραγωγικής κατανάλωσης οι σχετικά πιο αδύνατες επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν προχωρούν άμεσα σε μεγαλύτερες μειώσεις μισθών, σε ευρύτερες μειώσεις προσωπικού. Έτσι εκτός από το βασανιστήριο της ανεργίας για το λαό, μειώνεται ακόμα παραπέρα η ατομική κατανάλωση, μειώνεται και η παραγωγική κατανάλωση, πιο πολλές επιχειρήσεις κλείνουν, αυξάνεται παραπέρα η ανεργία και ο φαύλος κύκλος της καταστροφής διευρύνεται. Με αυτή την υπερφορολόγηση λοιπόν ούτε λόγος δεν γίνεται για αύξηση της παραγωγής, και ακόμα λιγότερο για αύξηση των προσλήψεων και την χάραξη μιας πορείας διεξόδου από την κρίση.
Και δεν είναι μόνο η υπερφορόληση όλων των επιχειρήσεων. Το μνημόνιο αναφέρει. «Προώθηση επενδύσεων και εξαγωγών. Η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα, σε συμφωνία με τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ, για να διευκολύνει τις ΑΞΕ και τις επενδύσεις σε καινοτόμους και στρατηγικούς τομείς (πράσινες βιομηχανίες, τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών κλπ), μέσω της αναθεώρησης του Επενδυτικού Νόμου, της υιοθέτησης μέτρων που θα διευκολύνουν ΣΔΙΤ, δράσεις που θα προωθούν προγράμματα μεγάλων ΑΞΕ και μέτρα ενδυνάμωσης των πολιτικών προώθησης των εξαγωγών».
Στην Καθημερινή 21/8/2010 διαβάζουμε για τα αποτελέσματα της πτώσης της βιομηχανικής παραγωγής σε ένα διεθνές περιβάλλον που ανακάμπτει αργά και που οι παραγγελίες αυξάνονται αργά αλλά σταθερά. « Τη βαθιά ύφεση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία και τη ραγδαία υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης αντανακλούν ο δείκτης νέων παραγγελιών στη βιομηχανία και ο δείκτης κύκλου εργασιών στον κλάδο, που ανακοινώθηκαν χθες από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Μοναδικός τροφοδότης ακόμη για τον ελληνικό δευτερογενή κλάδο της οικονομίας είναι, καθώς δείχνουν τα στοιχεία, οι αγορές εκτός Ελλάδος, καθώς σε διεθνές επίπεδο παρατηρούνται σημάδια ανάκαμψης. Ειδικότερα, ο δείκτης νέων παραγγελιών στη βιομηχανία τον Ιούνιο του 2010 σημείωσε αύξηση 1,9% σε σχέση με τον Ιούνιο του 2009. Ωστόσο, ο μέσος γενικός δείκτης του δωδεκαμήνου Ιουλίου 2009-Ιουνίου 2010 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δωδεκαμήνου Ιουλίου 2008-Ιουνίου 2009 υποχώρησε κατά 10,8%.»
Η κυβέρνηση αντί να ρίξει το κόστος της υγείας χτυπώντας την κρατικοφασιστική διακομματική ακρίδα σαμποτάρει τη φαρμακευτική βιομηχανία με πρόσχημα το φτηνό φάρμακο για το λαό.
Στο πακέτο των θετικών μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο είναι μεταξύ άλλων και η μείωση των εξόδων της φαρμακευτικής περίθαλψης κατά 500 εκατ το χρόνο. Αυτό για να γίνει πρέπει να σταματήσει η απομύζηση των κεφαλαίων της υγείας από την παράνομη κρατικοφασιστική ιατροφαρμακευτική γραφειοκρατία που προκαλεί με την συντήρησή της ένα τεράστιο κόστος της γνωστής υποβαθμισμένης περίθαλψης πολλά δις έξω από το μέσο όρο των πολιτισμένων χωρών. Μέχρι τώρα παρά τις μεγάλες αποκαλύψεις στα νοσοκομεία το υπουργείο δεν έχει προχωρήσει στην ηλεκτρονική μηχανοργάνωση του ελέγχου των νοσοκομείων των υλικών και των εξετάσεων συντηρώντας το πλέγμα της συνδιαλλαγής, της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και κυρίως συντηρώντας το σύστημα της εξουσίας της διακομματικής κρατικοφασιστικής ακρίδας που λυμαίνεται την υγεία συχνά σε συνεργασία με τα δυτικά φαρμακευτικά μονοπώλια. Οι μειώσεις των 500 εκατ ευρώ με περιστολή της σπατάλης που απαίτησε η ΕΕ ως ετήσια μείωση των φαρμακευτικών δαπανών δεν έχουν πραγματοποιηθεί παρά τις εξαγγελίες της υπουργού. Καμιά δημόσια ανακοίνωση του υπουργείου δεν υπάρχει, ούτε και στο site του, ενώ είναι υποχρεωμένο να το κάνει σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως και όλα τα άλλα υπουργεία που είναι υποχρεωμένα να δημοσιεύουν κάθε πράξη τους! Από στοιχεία μελέτης του ΙΟΒΕ βλέπουμε ότι «Η συνολική φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας αποτελεί το 2,4% του ΑΕΠ με 1,6% στην Ευρωζώνη…. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη δείχνει ότι ανεβαίνει κάθε χρόνο κατά 0,5 δισ ευρώ….» Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για τη σχετική κατά κεφαλή δαπάνη υγείας και τις σχετικές τιμές υγείας, το 2007 εμφανίζεται διόγκωση δαπανών στη χώρα μας (με το μέσο όρο του ευρωπαϊκού δείκτη να ορίζεται στο 100) στο 125. Η σύνθεση της δαπάνης υγείας στην Ελλάδα αφορά κατά 62,9% στη δημόσια υγεία και η ιδιωτική αποτελεί το 37,1%» Η δημόσια δαπάνη για τις περισσότερες χώρες της ΕΕ είναι πάνω από το 70% της συνολικής, δημόσιας και ιδιωτικής.
Οι πολλαπλάσιες τιμές των νοσοκομειακών υλικών σε σχέση με τις τιμές στην διεθνή αγορά είναι γνωστές στον καθένα. Η κλοπή και η σπατάλη των υλικών και των φαρμάκων είναι τεράστια. Γι’ αυτό και στο μνημόνιο οι πιστωτές αναφέρουν. «Για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας Η Κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για το θεσμικό πλαίσιο προμηθειών υγείας (Νόμος 3580/2007), θα δημιουργήσει σύστημα για τη διαχείριση των φαρμάκων, το οποίο θα ευνοεί την χρήση γενόσημων φαρμάκων- αντίγραφα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συστήματος ηλεκτρονικής παρακολούθησης των συνταγών των γιατρών.
Η Κυβέρνηση θα ολοκληρώσει το πρόγραμμα μηχανοργάνωσης των νοσοκομείων,
αναβαθμίζοντας τα συστήματα κατάρτισης των προϋπολογισμών τους και τη
μεταρρύθμιση των συστημάτων διοίκησης, λογιστικής διαχείρισης
(συμπεριλαμβανομένου και διπλογραφικού λογιστικού συστήματος) και
χρηματοοικονομικής διαχείρισης.
Η Κυβέρνηση θα διασφαλίσει περισσότερη δημοσιονομική και λειτουργική επίβλεψη
των δαπανών υγείας από τον Υπουργό Οικονομικών, τη δημοσίευση ελεγμένων
λογαριασμών και τη βελτίωση των μηχανισμών τιμολόγησης και κοστολόγησης».
Από όλα αυτά που προβλέπει το μνημόνιο να έχουν γίνει μέχρι το τέλος Ιουνίου η κυβέρνηση δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Δεν έχει προβεί σε καμιά μηχανοργάνωση των αποθηκών των κρατικών νοσοκομείων και αφήνει ασύδοτο να λειτουργεί το σύστημα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που στοιχίζει ετήσια μερικά δις ευρώ.
Για να καλυφτεί η κυβέρνηση στο σαμποταριστικό της όργιο και στην υγεία κατηγορεί σαν υπεύθυνους το κεφάλαιο, τους φαρμακοβιομήχανους και τους εμπόρους για την χρεοκοπία της υγείας. Τα παρακάτω στοιχεία από την μελέτη του ΙΟΒΕ ξεσκεπάζουν την ακροδεξιά ψευτο-αντικαπιταλιστική προπαγάνδα του καθεστώτος που συγκαλύπτει τις βουτιές στα δημόσια ταμεία της διακομματικής ακρίδας στην περίθαλψη κατηγορώντας το ιατροφαρμακευτικό κεφάλαιο που όμως δουλεύει με μικρότερο από το μέσο ευρωπαϊκό ποσοστό του κέρδους. Κατηγορούν τη φαρμακοβιομηχανία και τους προμηθευτές, ότι κλέβουν τάχα το κράτος και δεν το αφήνουν να δώσει στο λαό μια καλλίτερη περίθαλψη. Από την μελέτη του ΙΟΒΕ διαβάζουμε: «Σχετικά με τη δομή της τιμής των φαρμακευτικών προϊόντων στην ΕΕ των 27 και στην Ελλάδα προκύπτει ότι η λιανική τιμή με βάση το 100 δείχνει ότι στην ΕΕ ο παραγωγός εισπράττει το 64,2% και στην Ελλάδα το 62,1%, ο χονδρέμπορος στην ΕΕ παίρνει το 8,4% και στην Ελλάδα το 5,2%, τα φαρμακεία στην ΕΕ το 20,9% και στην Ελλάδα το 23,6% και ο ΦΠΑ στην ΕΕ αποτελεί το 6,5% και στην Ελλάδα το 9,1%».
Σχετικά με τη νέα αγορανομική διάταξη του υπουργείου Οικονομίας για τον καθορισμό των τιμών φαρμάκων, το ΙΟΒΕ εκτιμά ότι δημιουργεί στρεβλώσεις η ρύθμιση που προβλέπει ότι ''λόγω κατεπείγοντος και επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που απαιτεί μεταβατική ρύθμιση με προσωρινή διαμόρφωση των τιμών χονδρικής πώλησης των φαρμακευτικών προϊόντων'', οι τιμές υπολογίζονται βάσει επίπεδων μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων, που αγγίζουν το 27%».
Από το μοίρασμα των κερδών στο φάρμακο, πριν την επιβολή της μείωσης του 27% που εξοντώνει την ντόπια φαρμακευτική βιομηχανία, βγαίνει ένα συμπέρασμα: ότι οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες παίρνουν μικρότερο μερίδιο από αυτές των χωρών της ΕΕ-27, ενώ ο προμηθευτής χονδρέμπορος παίρνει ελάχιστα σε σχέση με το ποσοστό του ευρωπαίου συναδέλφου του. Μόνο ο φαρμακοποιός, που το ποσοστό του είναι προστατευμένο κρατικά, παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό όπως άλλωστε και το κράτος με τους φόρους του. Αυτή είναι μια πραγματικότητα τελείως αντίθετη με την γκαιμπελική προπαγάνδα των γενικά υποταγμένων στο καθεστώς ΜΜΕ. Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να μειωθεί η κρατική φορολογία, το επάγγελμα του φαρμακοποιού να απελευθερωθεί όπως ακριβώς προβλέπει το μνημόνιο και πάνω απ όλα να κυνηγηθεί η κρατικογραφειοκρατική ακρίδα στην υγεία. Η φαρμακοβιομηχανία δεν πρέπει να υποστεί τις τεράστιες μειώσεις στις τιμές παραγωγού για να μην κλείσει και να ελεγχθούν οι ποσότητες των φαρμάκων και των υλικών που κατασπαταλά και κλέβει η ακρίδα. Μια δημοκρατική κυβέρνηση βέβαια δεν θα περίμενε το μνημόνιο για να τα κάνει όλα αυτά. Θα τα είχε κάνει από δεκαετίες. Αλλά ποια κυβέρνηση θα τα έκανε αυτή η κυβέρνηση που έχει σαν πιο προβεβλημένο υπουργό της τον σοσιαλφασίστα Χρυσοχοΐδη, τον μεγαλύτερο από τους σαμποταριστές υπουργούς του ΠΑΣΟΚ – εκτός βέβαια από τον Λαλιώτη και την Μπιρμπίλη - ο οποίος πρωτοσυνέλαβε σαν υφυπουργός εμπορίου προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την διεστραμμένη ιδέα να εξασφαλίσει το «φτηνό φάρμακο για το λαό» μειώνοντας βίαια τις τιμές των φαρμάκων και συντρίβοντας έτσι κατά το ήμισυ την ακμάζουσα φαρμακοβιομηχανία, ξένη και ντόπια, που ήταν εγκατεστημένη στη χώρα μας.
Το σαμποτάρισμα του ΕΣΠΑ, βασικού εργαλείου ανάπτυξης της χώρας. Ο γενικός διευθυντής Περιφερειακής Πολιτικής Ζακ Πονσέ προειδοποιεί την Ελλάδα ότι θα την παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν απορροφά το ΕΣΠΑ!!!
Όπως είναι γνωστό την 1/1/2010 η χώρα ήταν έτοιμη να αρχίσει την απορρόφηση του ΕΣΠΑ όμως ο πρωθυπουργός ανέβαλε την απορρόφηση ισχυριζόμενος θα έφτιαχνε τάχα νέες καλλίτερες ρυθμίσεις απορρόφησης τον Μάρτιο! Σήμερα Αύγουστο τα απορροφούμενα κεφάλαια είναι μηδαμινά. Το ίδιο το μνημόνιο της τρόικας προβλέπει για το 2010 απορρόφηση από το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Ταμείο και Ταμείο Συνοχής που χρηματοδοτεί τις μεταφορές και το περιβάλλον 2.330 εκατ ευρώ και από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο 420 εκατ. Για το 2011 συνολικά προβλέπονται κεφάλαια 3.350 εκατ ευρώ. Για μια εκτίμηση του μεγέθους αυτών των ποσών δίνουμε το στοιχείο ότι από την αύξηση του ΦΠΑ που προβλέπει το μνημόνιο τα κρατικά έσοδα εκτιμώνται για το 2010 αυξημένα κατά 800 εκατ ευρώ. Τα 2750 εκατ ευρώ του Ταμείου Συνοχής και του Κοινωνικού Ταμείου θα πρόσφεραν μόνο στο κράτος με ένα 20% φόρους από ΦΠΑ και εισόδημα 550 εκατ ευρώ. Επίσης από την ιδιωτική συμμετοχή που υπολογίζεται στο μισό περίπου του όγκου των προγραμμάτων το κράτος θα εισέπραττε 250 εκατ. Μόνο δηλαδή από τον ΦΠΑ του ΕΣΠΑ του 2010 το κράτος θα εισέπραττε τα 800 εκατ ευρώ του επιπλέον ΦΠΑ του μνημονίου. Αυτά όλα χώρια από την αύξηση του όγκου της εργασίας και των μισθών που δίνουν οι επενδύσεις καθώς και χώρια από την εγκατάσταση των παραγωγικών επενδύσεων που μπαίνουν στο κύκλο της παραγωγής για να παράγουν νέα αξία.
Όπως διαβάζουμε από ενημερωτικό του υπουργείου της προηγούμενης κυβέρνησης. «Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ),είναι το νέο πρόγραμμα για την ανάπτυξη, με πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) ύψους 20,4 δισ. ευρώ, με εθνική συμμετοχή –από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών (ΥΠΟΙΟ)– που φθάνει τα 5,8 δισ. ευρώ (ενώ εκτιμάται και περαιτέρω εθνική δαπάνη ύψους 5,7δισ. ευρώ) και με εκτιμωμένη ιδιωτική συμμετοχή 7,5 δισ. ευρώ. Ένα συνολικό χρηματοδοτικό πλαίσιο για αναπτυξιακές επενδύσεις στο σύνολο της ελληνικής Περιφέρειας, ύψους 39,4 δισ. ευρώ».
Αντιγράφουμε από το
site
του υπουργείου της προηγούμενης κυβέρνησης για το ρόλο του ΕΣΠΑ στην οικονομία:
« Άμεσα ωφελούνται αυτοί που θα επιδοτηθούν για μια επένδυση, για τον
εκσυγχρονισμό της επιχείρησής τους, για το ερευνητικό τους έργο, για τις
μεταπτυχιακές τους σπουδές, για την κατάρτισή και εκπαίδευσή τους, για την
απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, για την αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή, για την
εξοικονόμηση ενέργειας, για προσφορά «βοήθειας στο σπίτι», για την εύρεση θέσης
εργασίας κ.α. Έμμεσα ωφελούνται όλοι οι πολίτες: Από έργα συγκοινωνιακών
υποδομών που μας πάνε ταχύτερα και με ασφάλεια στον προορισμό μας. Από έργα
προστασίας του περιβάλλοντος. Από έργα ύδρευσης, αποχέτευσης, αντιπλημμυρικής
προστασίας. Από νέες σύγχρονες νοσοκομειακές κλίνες. Από έργα ανάδειξης της
πολιτιστικής μας κληρονομιάς σε μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία κλπ. Από
έργα αναπλάσεων στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές. Από σύγχρονα σχολεία
και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Από γρήγορο internet παντού. Από καλύτερη
εξυπηρέτηση του πολίτη κ.α. Με το ΕΣΠΑ, η Ελλάδα περνά το κατώφλι μιας νέας
εποχής. Πραγματοποιεί ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Η οικονομία μας γίνεται
πιο ανταγωνιστική και πιο δυναμική. Η κοινωνία μας πιο δίκαιη. Επιτυγχάνεται η
ουσιαστική σύγκλιση της Περιφέρειας.»
Σε αυτές τις διατυπώσεις υπάρχει βέβαια το γνωστό υπερβολικό διαφημιστικό στυλ
κάθε κυβερνητικής δημαγωγίας, γιατί δεν είναι κύρια από τα εξωτερικά χρήσιμα
υποβοηθητικά προγράμματα που θα έπρεπε να έρχεται η ανάπτυξη μιας χώρας αλλά από
την ανάπτυξη και αξιοποίηση των εσωτερικών της πηγών πλούτου. Όμως τα ευρωπαϊκά
υποβοηθητικά κεφάλαια είναι τεράστια γιατί πρέπει να λογαριαστούν σαν δωρεάν
κεφάλαια που προορίζονται ολόκληρα για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του ήδη
εγκατεστημένου κεφάλαιου, πράγμα που σημαίνει ότι αντιστοιχούν τουλάχιστον σε
δεκαπλάσιο εγκατεστημένο κεφάλαιο. Γιατί το νέο κεφάλαιο που επενδύεται κάθε
χρονιά είναι μέρος από τα μικτά κέρδη κάθε χρονιάς, που κυμαίνονται γύρω στο 10
% του συνολικού εγκατεστημένου κεφάλαιου μιας βιομηχανικής ή ξενοδοχειακής
επιχείρησης. Αν δηλαδή σε κάθε χρόνο αντιστοιχούν περίπου 3 δις Ευρώ νέα
επενδεδυμένα κεφάλαια του ΕΣΠΑ στη χώρα μας (2,75 δις για την ακρίβεια) αυτό
σημαίνει ότι αυτά θα αντιστοιχούσαν ιδεατά το λιγότερο σε 30 δις ήδη
εγκατεστημένου κεφάλαιου (αν όλα τα κέρδη επανεπενδύονταν). Αυτά τα 30 δισ θα
διπλασιάζονταν κάθε χρονιά που μια νέα σοδιά των 3 δις του ΕΣΠΑ θα έμπαινε στη
χώρα. Τα χρήματα των διαρθρωτικών προγραμμάτων και τώρα του ΕΣΠΑ είναι ένας
φόρος που πληρώνουν τα ευρωπαϊκά κράτη στην Ελλάδα για να αναπτυχθεί αυτή
βιομηχανικά και τεχνολογικά και έτσι να αντιμετωπίσει την ψηλή τεχνολογική
ανάπτυξη της βόρειας Ευρώπης. Αυτή σε συνδυασμό με την ελεύθερη εσωτερική αγορά
της ΕΕ θα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξήσει την απόσταση Βορρά-Νότου μέσα στην ΕΕ
και έτσι να την διασπάσει. Οι ελληνικές ρωσόφιλες κυβερνήσεις, με επικεφαλής
εκείνες του Α. Παπανδρέου, μετατρέψανε αυτά τα δωρεάν κεφάλαια σε χρήμα για την
εξαγορά της φτωχολογιάς της υπαίθρου και της πόλης και κυρίως για τη δημιουργία
μιας μικρομεσαίας και μιας μεγάλης κρατικοδίαιτης ακρίδας, δηλαδή τα μετέτρεψαν
σε εργαλεία αποπλάνησης και καταστροφής ώστε ανενόχλητοι να διεξάγουν το
σαμποτάζ της παραγωγής και να φέρνουν την αποβιομηχάνιση της χώρας δίχως ο
δωροδοκημένος λαός να επαναστατεί. Τώρα που ήρθε η ώρα της πληρωμής για το φόνο,
οι δολοφόνοι δείχνουν σα φονιά την ΕΕ. Το θράσος αυτών των καθαρμάτων και η
διπροσωπία τους είναι εξοργιστικά. Ασφαλώς φταίει και η ΕΕ, δηλαδή φταίνε οι
κυβερνήτες μονοπωλιστές της ΕΕ. Όμως δεν φταίνε γιατί τάχα «έριξαν» και
εκμεταλλεύτηκαν την Ελλάδα όπως λένε οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ. Φταίνε
ακριβώς αντίθετα γιατί χρηματοδότησαν τους διαφθορείς και συνεχίζουν να τους
χρηματοδοτούν δίχως να νοιάζονται για την πραγματική παραγωγή της χώρας, αλλά
για το αν πουλιούνταν τα εμπορεύματά τους, (και μάλιστα μερικά από αυτά ακριβά
με καλές μίζες πχ Ζίμενς σε συνεργασία με την Ιντρακόμ) και για το αν
εξοφλούνταν τα δάνεια με χαμηλό επιτόκια που τους έδιναν. Αλλά γι αυτά αυτοί ήδη
πληρώνουν με την πτώση του Ευρώ ενώ ακόμα δεν έχουν δει τίποτα. Το ζήτημα είναι
πότε θα πληρώσουν οι δολοφόνοι, δηλαδή οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές, οι
διαφθορείς, οι ακρίδες και οι μεγαλοβδέλλες.
Αυτό χρειάζεται μια ολόκληρη πολιτική επανάσταση που όπως κάθε τέτοια ξεκινάει από την ενημέρωση και τη διαφώτιση του λαού.
Την παραπάνω κυβερνητική αναγγελία για το ΕΣΠΑ την παραθέσαμε κυρίως για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας ότι το αρχικό πρόγραμμα και η πρόθεση του ΕΣΠΑ, δεν αφορούσε μόνο ούτε αφορούσε κυρίως τις μικροεπιχειρήσεις και την απλή τόνωση της αγοράς, όπως οι δημαγωγοί καθεστωτικοί προπαγανδιστές λιανίζουν τα μυαλά των θεατών στις τηλεοράσεις. Αυτοί δεν θέλουν το ΕΣΠΑ και όσο κομμάτι από αυτό επιτρέψουν να πραγματοποιηθεί θέλουν να σκορπιστεί στη θάλασσα των πολύ μικρών επιχειρήσεων και των αεριτζήδων, και όχι να γίνει βασικό εργαλείο ανάπτυξης των υποδομών πάνω στο οποίο θα στηριχτεί όλη η μελλοντική ανάπτυξη της χώρας. Τα μεγάλα έργα οδοποιίας της Αττικής και σε άλλες περιοχές που ακύρωσε, με πρόσχημα τις πυρκαγιές-εμπρησμούς που έκαναν οι σαμποταριστές το 2007 και του 2008, η Μπιρμπίλη, το φράγμα του Αχελώου, έργα ύδρευσης, έργα αποχέτευσης, ΧΥΤΑ, νοσοκομεία, πληροφορική, τηλεπικοινωνίες (ευρυζωνικά δίκτυα) και τα βασικά ως χθες προγραμματισμένα έργα βασικής υποδομής της χώρας στηρίζονται στην ανάπτυξή τους στο ΕΣΠΑ. Αυτά είναι που ακύρωσε από την πρώτη ημέρα ο πρωθυπουργός. Τα σημεία στα οποία θα άλλαζε το ΕΣΠΑ η κυβέρνηση, όπως παρουσιάστηκαν από το υπουργείο, είναι απολύτως προβοκατόρικα και σαμποταριστικά και μοναδικό σκοπό είχαν να ματαιώσουν τις μεγάλες επενδύσεις γιατί όπως θα παρατηρήσει παρακάτω ο αναγνώστης αφορούν μόνο στις μικρές επιχειρήσεις που οι επενδύσεις σ’ αυτές παράγουν την μικρότερη υπεραξία, όπως ονομάζουν οι αστοί οικονομολόγοι τη διαφορά ανάμεσα στο κομμάτι της τιμής ενός προϊόντος που προέρχεται από την εργασία που έγινε στο εξωτερικό (πρώτες ύλες, εξοπλισμός) και στην τελική του τιμή που διαμορφώνεται από την πρόσθεση της εργασίας που πραγματοποιείται στη χώρα μας. Τα σημεία αυτά όπως ανακοινώθηκαν από την Κατσέλη -που δεν είναι η ίδια σαμποταρίστρια αλλά ελάχιστα αντιστεκόμενος υπάλληλός τους- είναι: «Πρώτον, άμεση αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά με πάγωμα δανειακών υποχρεώσεων για ένα χρόνο και δυνατότητα για την αναχρηματοδότηση ληξιπρόθεσμων οφειλών, καθώς και αλλαγές στον «Τειρεσία». Δεύτερον, προστασία των δανειοληπτών από την υπερχρέωση, με την εισαγωγή ρύθμισης και αποπληρωμής των χρεών τους με βάση το εισόδημα και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Τρίτον, προστασία των καταναλωτών έναντι των παράνομων και καταχρηστικών πρακτικών των πιστωτικών ιδρυμάτων, με την καθιέρωση της αρχής του υπεύθυνου δανεισμού και την απαγόρευση ανατοκισμού. Ταυτόχρονα, θα οριστεί νέος κανονισμός προμηθειών και καθιέρωση ηλεκτρονικών διαγωνισμών. Θα ενισχυθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού και θα θεσμοθετηθεί Αντιμονοπωλιακή Αρχή για την πρόληψη εναρμονισμένων πρακτικών. Τέταρτον, απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης, αδειοδότησης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων. Οι διαδικασίες θα περιοριστούν σε 4 από 14 έως 18 που είναι σήμερα. Iδρυση υπηρεσιών μιας στάσης για νέες επιχειρήσεις στα πρότυπα των ΚΕΠ και θέσπιση του διαμεσολαβητή του επιχειρηματία. Πέμπτον, αναβάθμιση των βιομηχανικών και επιχειρηματικών περιοχών.»
Ο πρώτος και ο δεύτερος λόγος αναβολής του ΕΣΠΑ που είχε οργανώσει η προηγούμενη κυβέρνηση, αφορούν αποκλειστικά στις μικρές επιχειρήσεις γιατί ο ιδιωτικός τομέας που θα συμμετείχε στις μεγάλες συμπράξεις και στις απορροφήσεις του ΕΣΠΑ είναι προφανώς μεγάλες επιχειρήσεις που ούτε τους απασχολεί προφανώς ο Τειρεσίας ούτε φυσικά χρειάζονται προστασία και ρύθμιση των χρεών τους. Το ίδιο και ο τρίτος λόγος αναβολής του ΕΣΠΑ που στην πραγματικότητα ελάχιστα σώνει τους έντιμους επιχειρηματίες, ξελασπώνει τους μπαταχτσήδες του καθεστώτος και αδυνατίζει τις γενικά ευρωπαιόφιλες τράπεζες την ώρα που βυθίζονται κυρίως εξ αιτίας της κρατικής χρεωκοπίας και πολύ λιγότερο εξ αιτίας της τυφλής βουλιμίας τους για γρήγορα κέρδη με το να δανείζουν με φορτικότητα για μια δεκαετία μια σάπια οικονομία. Σε ότι αφορά τους ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς τα μεγάλα έργα δεν δημοπρατούνται ηλεκτρονικά. Ο τέταρτος λόγος είναι αποκαλυπτικός των προθέσεων του καθεστώτος: καθυστερεί τις δανειοδοτήσεις των επιχειρήσεων με το ΕΣΠΑ για να τους δίνει τάχα αργότερα πιο γρήγορα τις άδειες! Βεβαίως το μόνο που δεν θα κάνει ποτέ αυτό το καθεστώς είναι να δώσει γρήγορα άδειες σε νέες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα σε μεγάλες, εκτός από τις λίγες επιχειρήσεις των δικών της κρατικοολιγαρχών. Η λεγόμενη γραφειοκρατική καθυστέρηση στην πραγματικότητα είναι ένα καθαρά από τα πάνω καθοδηγημένο πολιτικό σαμποτάζ και αποτελεί την πιο καθοριστική και γενικευμένη μέθοδο σαμποτάζ. Γιατί συλλαμβάνεται δύσκολα σαν τέτοιο και από τον επενδυτή θύμα και από την ΕΕ που έχει χάψει το ψέμα του Παπανδρέου ότι για την «καθυστέρηση» των αδειοδοτήσεων φταίει η διεφθαρμένη επί μέρους γραφειοκρατία που διαχειρίζεται τα 100 στάδια αυτών των αδειοδοτήσεων και όχι η κεφαλή της εκάστοτε κυβέρνησης που έχει επιβάλλει αυτά τα στάδια και αυτήν την γραφειοκρατία. Φτάνει μόνο να δει κανείς πόσο γρήγορα πήρε άδεια να στήσει μονάδα 20 εκ. Ευρώ καύσης σκουπιδιών δίπλα στον Αλιάκμονα ο Μπόμπολας παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων ή πόσο απρόσκοπτα δουλεύει τα ορυχεία της Κασσάνδρας μόλις τα πήρε από την TVX που κάθε τρεις και λίγο την σταματούσαν οι «γραφειοκρατίες», οι νομαρχίες και τα Συμβούλια της Επικρατείας ώσπου την έκλεισαν. Όσο για τον πέμπτο λόγο είναι όσο γενικός και αόριστος χρειάζεται για να είναι αιώνια η καθυστέρηση της ευκταίας «αναβάθμισης».
Πέρα από το ΕΣΠΑ υπάρχει και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Ταμείο και Ταμείο Συνοχής που χρηματοδοτεί έργα μεταφορών και περιβάλλοντος που τουλάχιστον το τελευταίο υποτίθεται ότι βρίσκεται στο κέντρο της οικονομικής πολιτικής του Παπανδρέου, στην απατεωνίστικη «πράσινη ανάπτυξή» του, που επίσης την σαμποτάρει δραστήρια, σαμποτάροντας και τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά όταν είναι σχεδιασμένα σε μεγάλο βιομηχανικό επίπεδο! Το μνημόνιο αναφέρει το εξής: «Η Κυβέρνηση θα συστήσει μια τεχνική ομάδα εργασίας σε άμεση επαφή με τις υπηρεσίες της Επιτροπής, για να εξασφαλιστεί η ταχεία εφαρμογή των α) μεγάλων έργων στους τομείς των μεταφορών, β) περιβαλλοντικών έργων, γ) εργαλείων χρηματοπιστωτικών τεχνικών και δ) μεταρρυθμίσεων της δημόσιας διοίκησης, αξιοποιώντας την αυξημένη τεχνική βοήθεια». Το μνημόνιο επίσης μιλάει για «Μείωση των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους κατά τουλάχιστον 1000 εκατομμύρια ευρώ δίνοντας προτεραιότητα στα επενδυτικά προγράμματα που χρηματοδοτούνται από κοινοτικά κονδύλια». Τι έκανε η κυβέρνηση με αυτές τις επενδύσεις; Όπως λέγαμε σε προηγούμενο άρθρο στη Ν. Ανατολή. « Σε ό,τι αφορά το ρυθμιστικό πλαίσιο, που είχε να κάνει και με τους νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική – ένα μεγάλο έργο που προωθούσε ο Σουφλιάς απαραίτητο για την αποσυμφόρηση του λεκανοπεδίου και τη σύνδεσή του με τα Μεσόγεια– αυτό πρακτικά ματαιώθηκε από τη νέα κυβέρνηση με βασικό επιχείρημα τις προβοκατόρικες πυρκαγιές του Αυγούστου και τη φασαρία των «οικολόγων» και των «επιτροπών κατοίκων» του ΣΥΝ που ακολούθησε. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν μια σειρά δήμων της ΝΑ Αθήνας που κατέκλυσαν το ΣτΕ με προσφυγές ακύρωσης του διαγωνισμού για τους αυτοκινητοδρόμους. Η τελική απόφαση ήταν εκείνη της κυβέρνησης, που όμως σιγοψιθυριζόταν για αρκετό καιρό. Ανακοινώθηκε επίσημα δια στόματος Ρέππα και ήταν αρνητική, τόσο για τους δρόμους όσο και για ένα άλλο έργο: το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου Κρήτης (17/12) σε μια στιγμή που το αεροδρόμιο Ηρακλείου είναι τόσο τραγικά ανεπαρκές που ξένοι ειδικοί διατυπώνουν φόβους για την ασφάλεια των επιβατών. Το σκανδαλώδες εδώ είναι ότι η κυβέρνηση πρόλαβε την απόφαση των εξειδικευμένων σαμποταριστών του ΣτΕ χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να κρατήσει τα προσχήματα».
Εννέα δις ευρώ επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη βρίσκονται στα ντουλάπια και δώδεκα δις συνολικά για την ενέργεια και πολλοί από τους υποψήφιους επενδυτές έχουν ήδη καταστραφεί αφού ο Παπανδρέου φρόντισε με την Μπιρμπίλη να μειώσει απροειδοποίητα τις τιμές πώλησης της πράσινης ενέργειας κατά 20%. Στο Βήμα τέλος διαβάζουμε για το ΕΣΠΑ ότι σύμφωνα με τον καθηγητή Χαρδούβελη: «οι κοινοτικοί παράγοντες το 2007, όταν ξεκινούσε το πρόγραμμα, διαθέτοντας τότε αρκετή ρευστότητα, επέλεξαν τη λύση του γρήγορου ξεκινήματος (quick start) για την Ελλάδα, δίνοντας ως προκαταβολή περίπου το 7% του ποσού που τους αναλογούσε, ενώ παράλληλα δεν απαίτησαν άμεση εθνική συμμετοχή, αφήνοντας για αργότερα τα...ελληνικά χρήματα. Αποτέλεσμα ήταν να διατεθούν τα κοινοτικά κονδύλια, αλλά τώρα, με την κρίση στην Ελλάδα, να μην υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα για ελληνική συμμετοχή και τα κονδύλια αυτά να αναζητούνται. Στην περίπτωση αυτή είναι φυσικό το πρόγραμμα να παρουσιάζει δυσκολίες υλοποίησης». Φάγανε δηλαδή οι σαμποταριστές την προκαταβολή των έργων και τώρα δεν έχουν λεφτά από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Οι καθηγητές βέβαια συνήθως μιλούν λίγο γιατί φροντίζουν το μέλλον τους.
Τι απαντούν οι αρμόδιοι της ΕΕ σ’ αυτή την σαμποταριστική πολιτική που περιγράφουμε; Από το άρθρο της Ευγενίας Τζώρτζη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Παρασκευή 7 Μαΐου 2010) διαβάζουμε: «Με τα πλέον μελανά χρώματα περιέγραψαν οι κοινοτικοί εκπρόσωποι την πορεία εκτέλεσης του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ), η απορροφητικότητα του οποίου υπολείπεται του μέσου κοινοτικού όρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης των προέδρων των Επιτροπών Παρακολούθησης, η απορροφητικότητα στο τέλος Απριλίου διαμορφώθηκε στο 6% περίπου και στόχος είναι μέχρι το τέλος του χρόνου, να διαμορφωθεί στο 15%, προκειμένου να αποτραπεί η απώλεια χρημάτων. Οι κοινοτικοί εκπρόσωποι που πήραν τον λόγο προειδοποίησαν όχι μόνο για τον κίνδυνο να χαθούν πόροι, αλλά κυρίως για τον κίνδυνο να χαθεί η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας να βελτιώσει τις υποδομές της και να βοηθήσει την οικονομία σε μια περίοδο ύφεσης. Τον τόνο της έντονης κριτικής έδωσε ο γενικός διευθυντής Περιφερειακής Πολιτικής κ. Ζακ Πονσέ, ο οποίος χρησιμοποίησε βαρείς χαρακτηρισμούς, κάνοντας λόγο για «δεινή κατάσταση» και «απαράδεκτη καθυστέρηση», ενώ δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει την Ελλάδα για «παραπομπή στη δικαιοσύνη για λόγους μη σεβασμού του κοινοτικού κεκτημένου».
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος και ακόμη πιο οξείς τόνους ήταν η ομιλία του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου κ. Αουρίλιο Σεσίλιο, ο οποίος εγκάλεσε την Ελλάδα, «μια χώρα με τόσα κοινωνικά προβλήματα και υψηλή ανεργία» όπως χαρακτηριστικά είπε, η οποία «δεν κάνει τίποτε για να βελτιώσει τη ζωή των ανέργων της». Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κ. Πονσέ ο οποίος λίγο πριν είχε αναρωτηθεί με τη σειρά του «πώς είναι δυνατόν μια χώρα με τόσα περιβαλλοντικά προβλήματα να μην αξιοποιεί τους πόρους από το αντίστοιχο πρόγραμμα», ο εκπρόσωπος του Κοινωνικού Ταμείου, προειδοποίησε για έκρηξη των πολιτών της χώρας και κάλεσε την κυβέρνηση να μεγιστοποιήσει την προσπάθειά της, με βάση και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας, Ε.Ε. και ΔΝΤ. Είχε προηγηθεί από την υπουργό Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη η υπογραφή με τους 13 Γενικούς Γραμματείς των περιφερειών της χώρας, των Επιχειρησιακών Συμφωνιών Υλοποίησης του ΕΣΠΑ μέσα από τις οποίες αποκεντρώνονται πόροι 7,5 δισ. ευρώ και επιταχύνεται η πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων. Ο υφυπουργός Οικονομίας, Σταύρος Αρναουτάκης, δεσμεύθηκε για την τήρηση των συμφωνηθέντων και προειδοποίησε για παραπομπή στη Δικαιοσύνη, όσων συμμετείχαν στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος».
H συντήρηση της χρεωκοπίας των ΔΕΚΟ και ειδικά του ΟΣΕ. Η άρση του καμποτάζ
Οι ΔΕΚΟ χρωστούν περίπου 19,5 δις ευρώ με μόνο τον ΟΣΕ να χρωστάει τα μισά περίπου και να χρεώνει καθημερινά το δημόσιο με 2 εκατ ευρώ! Και όμως μόνο αυτή την περίοδο έχει αρχίσει να συζητά η κυβέρνηση για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ και ειδικά του ΟΣΕ ενώ το μνημόνιο απαιτεί η εξυγίανση να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Ιουνίου. Με αυτά τα στοιχεία της κυβέρνησης από τις 4 Οκτωβρίου πού ανέλαβε μέχρι σήμερα, τέλος Αυγούστου οι απώλειες μόνο από τον ΟΣΕ είναι περίπου 660 εκατ ευρώ! Η εξυγίανση, δηλαδή η μετατροπή των επιχειρήσεων αυτών από επιχειρήσεις που λυμαίνεται η κρατικοκομματική γραφειοκρατία σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με το μέσο ποσοστό κέρδος του μέσου ευρωπαϊκού κεφαλαίου της ελεύθερης αγοράς απαιτεί φυσικά την καταστροφή των κρατικοφασιστικών διακομματικών συμμοριών που λυμαίνονται τα κεφάλαιά τους και τις ίδιες τις επιχειρήσεις, ανάμεσα στα άλλα και με αδούλευτους μισθούς τριπλάσιους και τετραπλάσιους πολλές φορές από τους μέσους μισθούς. Η πραγματική εξυγίανση που υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού είναι η καταστροφή των διακομματικών κρατικοφασιστικών συμμοριών που τις λυμαίνονται. Αυτό όπως είπαμε μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα με επαναστατικά χαρακτηριστικά και με μια ανάλογη δημοκρατική κυβέρνηση μπορεί να το κάνει. Πιστεύουμε ότι η μόνη λύση «εξυγίανσης» που βλέπουν οι σαμποταριστές είναι ακόμα πιο αντίθετη με τα συμφέροντα του λαού από όσο η σημερινή κατάσταση. Είναι όπως «η λύση» της Ολυμπιακής όπου πληρώνει ο φορολογούμενος το όργιο της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος για να δωρίσει την εταιρεία το καθεστώς στον δικό του κρατικοολιγάρχη, στη συγκεκριμένη περίπτωση στο Βγενόπουλο που μαζί με την Aegean κατατρώει τώρα τους επιβάτες έχοντας αυξήσει στα ύψη τα κόμιστρα στις εσωτερικές γραμμές απ όπου το καθεστώς έδιωξε όλους τους ανταγωνιστές του. Έχουμε εκτιμήσει ότι το καθεστώς θέλει να αποτύχει κάθε άλλη μορφή εξυγίανσης του ΟΣΕ για να επιβάλλει την αντίστοιχη με της Ολυμπιακής, δηλαδή φόρτωμα του παθητικού, δηλαδή δανεικών και πλεονάζοντος προσωπικού, στον υπόλοιπο πληθυσμό. Η διαφορά είναι ότι στη θέση του Βγενόπουλου θέλει τους κινέζους νεοαποικιοκράτες σοσιαλφασίστες μόνους τους ή στην αρχή με κάποιο άλλο δυτικό ή δυτικοφανές κεφάλαιο για ξεκάρφωμα.
Τέλος πριν λίγες ημέρες ψηφίστηκε ο νόμος για την άρση τάχα του καμποτάζ στα πλοία που όπως έχει εκτιμηθεί θα μπορούσε να αποφέρει πάνω από ένα δις ευρώ στην οικονομία λόγω κρουαζιέρας. Σύμφωνα με το Βήμα «στο σύνολο των άμεσων δαπανών κρουαζιέρας, η Ιταλία εισέπραξε το 30,4% ενώ η Ελλάδα μόνο το 3,3 %». Το καμποτάζ το πήραν οι σαμποταριστές πίσω μόνο φραστικά. Στην ουσία το διατηρούν και με το νέο νόμο κυρίως γιατί αυτός ο νόμος πέρα από μια σειρά δυσμενείς περιοριστικούς όρους που δεν ισχύουν σε άλλες χώρες ( πχ παραμονή επί 8ωρο στο λιμάνι αφετηρίας και επί 48 ώρες στα ελληνικά νερά) επιβάλλει και την υπογραφή μιας σύμβασης του πλοιοκτήτη με το ελληνικό κράτος που δεν υπάρχει σε άλλες χώρες και η οποία σύμβαση δεν περιλαμβάνεται στο νόμο, δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα και θα εκδοθεί κάποια στιγμή από το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Πολιτισμού. Αυτή είναι μια εσκεμμένη αμφισβήτηση της ισχύος της όποιας μελλοντικής σύμβασης αποφασιστεί καθώς θα μπορεί να κάνει δυνατή μια πολιτική της αμφισβήτηση από μια αλλαγή κυβέρνησης, από έναν ανασχηματισμό, από ένα διακομματικό γραφειοκρατικό συνδικαλιστικό πραξικόπημα κλπ. Αυτός ο κίνδυνος δεν θα υπήρχε σε άλλες χώρες που είναι δημοκρατικές, αλλά στη χώρα που τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις των πλοίων τις ελέγχει το κόμμα της «ανυπακοής στο νόμο» με τους τραμπούκους του αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και αυτό το ξέρει καλά η παγκόσμια ναυτιλία. Γιατί αυτή η «ανυπακοή», ανυπακοή του παρακράτους και όχι της επανάστασης έχει στο πλευρό της έμπρακτα την αστυνομία και το λιμενικό και τελικά τον πρωθυπουργό και τον υπουργό δημόσιας τάξης που ποδοπατούν τις δικαστικές αποφάσεις και υποστηρίζουν τους παρακρατικούς τραμπούκους κόντρα στους ναυτεργάτες και το λαό για να κρατούν αιχμάλωτα τα ιταλικά πλοία στην Κόρινθο και τα κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά με πράξεις αντίστοιχες με αυτές της διεθνούς πειρατείας, Το γεγονός λοιπόν ότι η σύμβαση δεν κατοχυρώνεται με νόμο έχει το ιδιαίτερο νόημά του σε αυτήν την χώρα και αυτό το νόημα επιβεβαιώνεται από μια διάταξη του νόμου που λέει (άρθρο 4&2) ότι οι εισφορές των κρουαζιερόπλοιων στο ελληνικό κράτος μπορούν να αλλάζουν κάθε χρόνο με υπουργική απόφαση. Αυτό την ώρα που η σύμβαση θα είναι –σύμφωνα πάντα με το νόμο- τριετής σημαίνει ότι κάθε χρόνο η σύμβαση θα μπορεί να αναθεωρείται μονομερώς από το ελληνικό κράτος, δηλαδή δεν είναι σύμβαση αλλά μια παγίδα. Αυτές είναι νομικίστικες απάτες και πολιτικά προσχήματα του σοσιαλφασισμού για να σαμποτάρει την παρουσία στην Ελλάδα του μεγάλου ναυτιλιακού τουριστικού κεφάλαιου επειδή είναι δυτικό και ποτέ ανατολικό χωρίς να διαμαρτυρηθεί η ΕΕ. Γιατί στην ουσία δεν χρειαζόταν καν ένας νέος νόμος για τα κρουαζιερόπλοια. Το δίκαιο που διέπει τη λειτουργία αυτών των πλοίων είναι το ευρωπαϊκό και δεν χρειάζεται κανένας νέος νόμος και καμιά ειδική συμφωνία που θα υπογραμμίζει την τήρηση από τα πλοία της ελληνικής νομοθεσίας! Οι συμβάσεις είναι το πρόσχημα, είναι η καθεστωτική άδεια για το ποιος θα μπαίνει και ποιος όχι στα ελληνικά λιμάνια με ποινή πάντα τον αποκλεισμό από την κρουαζιέρα εκείνων που θα επιλέγει ο παρακρατικός λιμενάρχης και μπάτσος που λέγεται ΠΑΜΕ. Με αυτές τις συνθήκες φυσικά καμιά εταιρεία κρουαζιέρας δεν πρόκειται να προχωρήσει σε έργα υποδομής στα λιμάνια και νομίζουμε ούτε σε τριετείς συμφωνίες. Είναι πολύ πιθανό μάλιστα αυτές να έχουν νέους επαχθείς όρους που θα γίνουν αντικείμενο μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης με την τρόικα.
Σε κάθε περίπτωση οι σαμποτέρ δεν θα σταματήσουν. Αλλά δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την αποκάλυψη του ρόλου τους. Ήδη τα δύο κόμματα του ανοιχτού σαμποτάζ, το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΝ έχουν πάθει μια πολύ μεγάλη, ίσως ανεπανόρθωτη πολιτική ζημιά μέσα στο λαό, ο πρώτος εξ αιτίας του καλοκαιρινού χτυπήματος στο τουρισμό, ο δεύτερος από την πολιτική πλάτη που έβαλε στους εμπρησμούς και στις λεηλασίες του Δεκέμβρη του 2008. Δεν θα αργήσει πολύ νομίζουμε και η ώρα του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και της σαμαρικής ΝΔ.
Στη χώρα συσσωρεύεται γνώση και μίσος ενάντια στους σαμποταριστές. Μερικοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι αυτοί μιλάνε ενάντια στο μνημόνιο αλλά είναι οι ίδιοι οι κύριοι υπεύθυνοι για την χρεωκοπία της χώρας και γι αυτό κύριοι υπεύθυνοι για την επιβολή του μνημόνιου από τους πιστωτές. Θα γίνουν περισσότεροι. Αυτή είναι μια καλή αρχή και η βασική προϋπόθεση για να προκύψει το όποιο κάπως μαζικό πολιτικό κίνημα ενάντιά τους. Και αν προκύψει αυτό θα προκύψει και το σωστό μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα που σαν κύριο στόχο δεν θα έχει το μνημόνιο αλλά τους σαμποταριστές. Ο λαός πρέπει να απαντήσει στο δίλημμα που του βάζει η αστική τάξη: με τους συνδικαλιστές ενάντια στο μνημόνιο ή με το μνημόνιο ενάντια στους συνδικαλιστές με την γραμμή: συντρίβουμε πολιτικά και συνδικαλιστικά τους σαμποταριστές που έφεραν το μνημόνιο για να τελειώσουμε με το μνημόνιο.