ΟΙ ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

«Πόλεμος» έχει ξεσπάσει στις γραμμές του ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ με αιχμή την υποψηφιότητα που θα στηρίξει τόσο το καθαυτό κόμμα του ΣΥΝ όσο και το «συμμαχικό σχήμα» για την Περιφέρεια Αττικής στις επερχόμενες εκλογές. Είναι ένας πολύ περίεργος πόλεμος, ακόμη πιο περίεργος από τη σύγκρουση μεταξύ ΣΥΝ και «Δημοκρατικής Αριστεράς», που στο κάτω κάτω είχε και μια πλευρά πραγματικής πολιτικής διαφοροποίησης στη βάση. Κι αυτό γιατί στη δήθεν σύγκρουση των παλιών κνιτών Τσίπρα και Αλαβάνου δεν τίθεται επί τάπητος καμία κάπως ουσιαστική στρατηγική διαφορά, όπως πχ ήταν στην περίπτωση του ΣΥΝ και της «Δημοκρατικής Αριστεράς» το δίλημμα: μέσα στην Ε. Ευρώπη ή εναντίον της. Εχθρός είναι εδώ το δυτικό μονοπώλιο που με τις ραδιουργίες του οδήγησε την «καταπληκτική» κατά τα άλλα χώρα μας στη μισο-χρεοκοπία, εχθρός είναι το μέτωπο ΗΠΑ-ΕΕ σαν τρόικα και μόνος χρέος μας είναι η «Εθνική Αντίσταση» στη «Νέα Κατοχή».

Ο Αλαβάνος, ο ίδιος εκείνος Αλαβάνος που πριν από 2,5 χρόνια σαν αρχηγός του «όλου» ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ συναντιόταν με τον Παπανδρέου και διαμόρφωνε όρους συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ με το 18% των δημοσκοπήσεων στην τσέπη, έχει μετατραπεί οβιδιακά σε σύντομο διάστημα σε συνοδοιπόρο και καθοδηγητή τελικά του «αριστερίστικου» σοσιαλφασιστικού αλλά και του ΑΚίτικου (Α.Κ. = Αντιεξουσιαστική Κίνηση, πολιτική πρωτοπορία του σοσιαλφασιστικού ψευτοαναρχισμού) «εξεγερτικού» λούμπεν, αλλά ταυτόχρονα και σε «εθνικιστή» αντιευρωπαϊστή αντάρτη κατά της τρόικας. Φυσικά, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, το πρώην κόμμα του (ΣΥΝ), το ψευτοΚΚΕ δεν τον καταγγέλλουν σα ξεμωραμένο ή επικίνδυνο, καθώς ο άνθρωπος εκτελεί υπηρεσία.


Και η υπηρεσία αυτή είναι κομβικότατη στον καιρό του μνημονίου. Είναι το ξέπλυμα του ΣΥΝ από τις «υπερβολές» των σάπιων σοσιαλφασιστικών συνιστωσών και του αναρχοφασισμού (κάψιμο και λεηλασία της Αθήνας) που αναγνωρίστηκαν σαν τέτοιες από το λαό το Δεκέμβρη του 2008 και αποκορύφωμά τους ήταν η ναζιστικού τύπου δολοφονία τριών εργαζομένων της Μαρφίν στις 5 του Μάη 2010. Μετά το πέρασμα του Κουβέλη στο χώρο του αμιγούς δήθεν «αριστερού ευρωπαϊσμού» (τύπου Κύρκου) με την ξεπλυμένη ολότελα «Δημοκρατική Αριστερά» να υιοθετείται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό σα σύμμαχος του κυβερνητικού κόμματος, ήρθε η ώρα να αποκαθαρθεί και ο Τσίπρας-ΣΥΝ που κινδυνεύει να μη βρίσκεται στην επόμενη Βουλή με τα καμώματα του ίδιου και των συμμάχων του.

Το καθεστώς φυσικά δε μπορεί να χάσει το «φιλελεύθερο αντιεθνικιστή» αλλά και εξεγερσιακό ΣΥΝ από την καθ’αυτό πολιτική ζωή. Ποιος θα υπερασπίζεται τους αναρχοφασίστες τραμπούκους και τους σοσιαλφασίστες δολοφόνους τρομοκράτες σαν «άγουρο» τάχα και «αυθόρμητο»» τμήμα του λαϊκού κινήματος; Ποιος θα διεξάγει τις εκστρατείες εγχείρισης των εθνικιστών, ιδιαίτερα εκείνων του στρατού; Ποιος θα είναι ταυτόχρονα ψευτοΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ, δηλαδή και σοσιαλφασίστας κρατιστής και «ρεαλιστής σοσιαλδημοκράτης»;

Άλλωστε η επιχείρηση να συρθεί το δήθεν «λαϊκό» και «αριστερό» ΠΑΣΟΚ στην «αντι-μνημόνιο από τα δεξιά» γραμμή του σοσιαλφασισμού μπορεί να επιτευχθεί με καβαλάρη μονάχα τον κεντριστικό ΣΥΝ του Δημοκρατική Αριστερά, αποκομμένο τόσο από τους «δεξιούς» του Κουβέλη όσο και από τους εκτεθειμένους στο λαός δήθεν «αριστεριστές» των Αλαβάνου – Συνιστωσών.

Αυτό εξυπηρετεί η μανιώδης επιμονή του ΣΥΝ να στηρίξει την υποψηφιότητα του γλοιώδους κνιτοειδούς Μητρόπουλου, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που εσχάτως υποδύεται τον «διαφοροποιούμενο από τα αριστερά», χωρίς φυσικά να εγκαταλείπει το κομματικό άρμα του αρχηγού του, Παπανδρέου του Γ’.

Ο Αλαβάνος, με τα καλέσματά του για «Ελεύθερη Αττική» χωρίς ΕΕ και ΔΝΤ, και οι απειλές του για τη βίαιη παρεμπόδιση της εισόδου της τρόικας σε δημόσια κτίρια κλπ. επιχειρεί να ερεθίσει τα αντανακλαστικά ενός μικροαστικού, όλο και πιο ριζοσπαστικοποιημένου λόγω χρεωκοπίας κοινού, που αντιπροσωπεύεται σε ένα βαθμό από τη βάση των Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του αναρχοφασισμού αλλά και των πιο λαϊκίστικων ψευτοαριστερών στοιχείων του ΠΑΣΟΚ (τάση Παναγιωτακόπουλου, Νεολαία ΠΑΣΟΚ-«Αγωνιστής»). Πατώντας σε αυτόν τον κόσμο ο Αλαβάνος θέλει να δημιουργήσει ένα νέο κίνημα αντιΕΕ κι αντιΔΝΤ βίας, στην ουσία ένα κίνημα βίας υπέρ των νέων ρωσοκινέζων αποικοκρατών και των κρατικοολιγαρχών κομπραδόρων τους που ήδη επελαύνουν ακάθεκτοι. Σε αυτό το κίνημα πραξικοπηματικής και αντιλαίκής βίας ο Αλαβάνος θα επιδιώξει να περιλάβει και να καναλιζάρει μέσο της πιο «εξημερωμένης» και ανέκαθεν ελεγχόμενης από τον ΣΥΝ ηγεσίας της ΑΚ και τον όλο και πιο ανυπόληπτο εξαρχειώτικο αναρχοφασισμό. Αυτή την προδιαγραφόμενη βία με θράσος την προαναγγέλει σαν επανάσταση ακόμα και σαν επανάληψη του ζαχαριαδικού ΔΣΕ ο αδίστακτος αυτός προβοκάτορας που έγινε ηγετικό στέλεχος του ψευτοΚΚΕ φτύνοντας όπως όλοι οι όμοιοί του τον εχθρό κάθε πραξικοπηματισμού Ζαχαριάδη. Ο ρόλος μιας τέτοιου είδους δήθεν «εξεγερτικής βίας» αν καταφέρουν να την υποδαυλίσουν, θα έχει νομίζουμε δύο στόχους, ο ένας είναι να τρομοκρατήσει την ντόπια και τη δυτικόφιλη αστική τάξη για να μην επενδύσουν τίποτα αλλά να τα μαζέψουν και να φύγουν και έτσι να αφήσουν ελεύθερο το έδαφος στους ανατολικούς αποικιοκράτες. Ο δεύτερος στόχος τους θα είναι να τρομοκρατήσουν τους διεθνείς πιστωτές και την ΕΕ και να έτσι δυναμώσουν τα στοιχεία της ελληνικής χρεωκοπίας και τελικά της ευρωπαίκής πολιτικής κρίσης και αποσύνθεσης.

Ο ρόλος του Αλαβάνου είναι αυτή η βία να αυτονομηθεί πολιτικά και να περιφραχτεί ώστε να μην μολυνθούν ξανά από αυτή ο ΣΥΝ και ο Κουβέλης όπως έγινε το Δεκέμβρη του 2008. Έτσι αυτοί θα μπορούν αμόλυντοι να χωθούν ο ΣΥΝ στο «αριστερό ΠΑΣΟΚ» και ο Κουβέλης στο «δεξιό ευρωπαϊκό». Το όνειρο του ΣΥΝ είναι παλιό: να καταφάνε από τα μέσα όλο το ΠΑΣΟΚ αφήνοντάς το ένα κούφιο αυγό που θα επιγράφεται «ευρωπαίκή σοσιαλδημοκρατία» και θα έχει την τυπική εξουσία στη χώρα ενώ από μέσα θα οργιάζουν οι μεταλλαγμένοι ή μάλλον οι μεταστατικοί κνίτες «αριστεροί ή δεξιοί». Επίσης μια τέτοια δήθεν ανεξέλεγκτη εξωκομματική βία θα επιτρέψει και στο ψευτοΚΚΕ να κάνει λιγότερο βίαια πράγματα ενάντια στη χώρα και έτσι να παίζει πιο εύκολα το ρόλο του «νοικοκύρη» και «πατρίωτη» ΄χαρη στον οποίο πλευροκοπεί την ΝΔ, ιδιαίτερα την «αντιμνημονιακή» του Σαμαρά και το ΛΑΟΣ.

Σε σχέση με τους καταμερισμούς μεταξύ ΣΥΝ-Τσίπρα και ΔΑ- Κουβέλη το κομβικό και στρατηγικό ζήτημα είναι το εξής: όσο ο Παπανδρέου φορτώνει στην ευρωπαιόφιλη τάση του ΠΑΣΟΚ τη «Δημοκρατική Αριστερά» του Κουβέλη και θα την πείθει για το «δεξιό σοσιαλδημοκρατικό» και «ρεαλιστικό» χαρακτήρα της τελευταίας, και όσο ο Αλαβάνος θα τρώει όλο το φτύσιμο της κοινωνίας της παραγωγικής δουλειάς και της δημοκρατίας για τα λούμπεν γεροκαμώματά του, ο κλήρος θα πέφτει στον Τσίπρα – ΣΥΝ να κάνει την μεγάλη είσοσο στη βάση του ΠΑΣΟΚ που όλο και πιο έντεχνα θα κινείται από την ηγεσία του αντιδυτικά και αντιφιλελεύθερα, δηλαδή όλο και σε πιο φιλοΣΥΝ κατεύθυνση. Ο Τσίπρας με λίγα λόγια θα μπορεί εύκολα να αναλάβει το ρόλο του καβαλάρη του κρατικο-γραφειοκρατικού, πρώην αυτοδυναμικού και εθνικιστικού ΠΑΣΟΚ, σαν αρκετά «αριστερός και λαϊκός», αλλά και σαν «αρκετά σοβαρός και ρεαλιστής» που δεν εγκρίνει τις πολιτικές «υπεραριστερές ακρότητες» και «γελοιότητες» του πολιτικού του μπαμπά Αλαβάνου.

Ο Μητρόπουλος, αν τελικά δεν ξωπεταχτεί από την εκλογική κούρσα από μια υποψηφιότητα του διαγραμμένου από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Δημαρά, που είναι λαϊκιστής σοσιαλ-κρατιστής αλλά δεν είναι συνειδητό κνίτοειδές, παίζει τέλεια σε αυτό τον ρόλο: Και μέσα στο όλον ΠΑΣΟΚ, και με τη στήριξη του Τσίπρα κατά του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Από την πλευρά του και ο Τσίπρας έχει ξεπλυθεί αφού άρχισε ενάμιση χρόνο μετά το Δεκέμβρη να αυτοϋποβάλλεται, στις συνεντεύξεις του, σε δήθεν αυτοκριτικές για τη στήριξη «άκριτα» του «Δεκέμβρη» και των «ακραίων πράξεων που σημειώθηκαν στη διάρκειά του» κλπ.


Έτσι, ο Τσίπρας μεταβάλλεται στο απόλυτο κέντρο μεταξύ Κουβέλη και Αλαβάνου. ‘Ετσι μπορεί να κάνει αυτό που δε μπορεί το ψευτοΚΚΕ, το οποίο έχει αναλάβει να καβαλήσει τη σαμαρική ΝΔ και τους φασίστες του ΛΑΟΣ: να ρίξει γέφυρες για άλλη μια φορά και να προετοιμάσει το μαζικό πολιτικό και δίχως βία μπλοκ της αντι-μνημονιακής, αντιΕΕ εξέγερσης μαζί με το ΓΣΕΕίτικο κρατικογραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ των ΔΕΚΟ, που θα σέρνεται αποκαμωμένο πίσω του. Παράλληλα, στη βάση κουβελικοί, τσιπρικοί και αλαβανικοί εξακολουθούν να είναι ερωτευμένοι αναμεταξύ τους και έτοιμοι για την ένωση που απαιτείται στην βάση της μητρικής πολυμετοχικής ΑΕ που λέγεται ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ πιθανό ότι όλοι οι συνασπισμαίοι, κρατικογραφειοκράτες συνδικαλιστές και όλες οι κρυφομασέλες τους, είτε είναι τσιπρικοί, είτε αλαβανικοί, ειτε κουβελικοί θα συνεχίσουν να είναι ενωμένοι στην ίδια συνδικαλιστική γραμμή και θα συμμετέχουν αγκαλιασμένοι στην ίδια διαδήλωση και πιθανά στην ίδια μπούκα στα υπουργεία. Επίσης θα είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε μελλοντική κολοτούμπα χρειαστεί. Κοινός τους στόχος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: η είσοδος στο αστικό κράτος και η νομή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας για τους μικρομεσαίους της βάσης τους και η εξυπηρέτηση των στόχων του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού για τους αστούς ακόμα και μεγαλοαστούς ηγέτες τους.

Φυσικά ούτε ο Κουβέλης ούτε ο Τσίπρας βγάζουν άχνα για την εφαρμογή από τον καταστροφέα της χώρας πρωθυπουργό μόνο εκείνων των πτυχών του μνημονίου που χτυπάνε το λαϊκό εισόδημα και την κατανάλωση και καθόλου εκείνων που αφορούν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τις μέθοδες για έξοδο από την ύφεση. Αντί δηλαδή να καλούν (αν ήταν πραγματικοί αριστεροί κι όχι σοσιαλφασίστες) το λαό να διαδηλώνει κατά της κυβέρνησης με αίτημα την απαλλαγή από το μνημόνιο πάνω απ όλα με μέτρα εκτίναξης της παραγωγής, του ΑΕΠ και σε τελική ανάλυση μείωσης με αυτό τον τρόπο του χρέους και ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας, καλούν μαζί με τη ΓΣΕΕ σε χτύπημα του μνημονίου από τα δεξιά, δηλαδή πρωτοστατούν στο παραγωγικό σαμποτάζ, μαζί με τη δική τους κατεδαφίστρια «αμετανόητη συνασπισμένη», όπως δήλωνε το 1993, Μπιρμπίλη. Έτσι, δηλαδή με σαμποταρισμένη παραγωγή, οι ίδιοι μετατρέπουν το πράγματι γενικά αντιλαϊκό μνημόνιο, που στην ουσία οι ίδιοι προκάλεσαν με το να χρεωκοπήσουν μέσο του πολύχρονου σαμποτάζ τους τη χώρα, σε μονόδρομο, δηλαδή με την πράξη τους το στηρίζουν επί της ουσίας!!!

Είναι φυσικό. Το «όλον» ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πολιτικά δεξιότερα του «όλου» ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα, ο ΣΥΝ, μετά την αποχώρηση του συνόλου των προερχόμενων από το «Κ»Κεσωτερικού με τη «Δημοκρατική Αριστερά», είναι πια καθαρά και ξάστερα ένα αμιγώς κνίτικο μαγαζί. Μάλιστα, ο Λαφαζάνης, αρχηγός του νέου «Αριστερού Ρεύματος» μες στον ΣΥΝ που έγινε η νέα δήθεν «εσωκομματική αντιπολίτευση», έχοντας μια πλατφόρμα – πλήρη αντιγραφή εκείνης του ψευτοΚΚΕ ακόμη και στις διατυπώσεις, παίζει το απόλυτο ρόλο του κέντρου μεταξύ Τσίπρα και Αλαβάνου.

Ο αστικός-σοσιαλφασιστικός αμοραλισμός όλων αυτών των υποκειμένων προκαλεί δίκαιη αποστροφή στο δημοκρατικό λαό. Ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος η πείνα που φέρνει η συνειδητή καταστροφή της χώρας από τους σοσιαλφασίστες να οδηγήσει κάποια στιγμή σε φούσκωμα ενός «αντινεοφιλελεύθερου» μετώπου ΣΥΝ – «αριστερού» ΠΑΣΟΚ. Οι δημοκρατικοί άνθρωποι που ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να πέσουν στη φάκα αλλά να αντισταθούν. Όσο για τους δημοκράτες ή και αριστερούς που συνωθούνται ακόμα στη βάση του ΣΥΝ, αυτοί αν δε τους σαπίσει το πολιτικό αυτό κνίτικο έκτρωμα, πρέπει να φύγουν τρέχοντας. Φτάνει να οσμιστούν έστω και λίγο την καθεστωτική μπόχα όλων αυτών των ραδιουργιών και μεταμφιέσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με αριστερά και δημοκρατία.