Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΑΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Μαύρο στους φαιοκόκκινους.

Άκυρο με το όνομα της ΟΑΚΚΕ παντού στον πρώτο γύρο

Πολλοί δημοκράτες, κι ακόμα περισσότερο οι πιο προοδευτικοί απ’ αυτούς, προβληματίζονται για το ποια είναι μια στάση αρχής σε τούτες δω τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που είναι αλήθεια πως έχουν κάποια νέα χαρακτηριστικά σε σχέση με το παρελθόν. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε μια γενική τοποθέτηση αρχών που εξειδικεύεται βέβαια ανάλογα και με τις κινήσεις των φαιοκόκκινων σε κάθε δοσμένη περίπτωση.

Η αντιδραστικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ο σοσιαλφασισμός

Πρώτα πρώτα, για την ΟΑΚΚΕ οι εκλογές για την Τοπική Διοίκηση είναι κανονικές κρατικές εκλογές, που αφορούν τη στελέχωση του τοπικού και περιφερειακού μηχανισμού του αστικού κράτους. Μάλιστα στη χώρα μας έχουμε να κάνουμε όχι με ένα αστοδημοκρατικό δυτικού τύπου κράτος, όπου στην τοπική αυτοδιοίκηση υπάρχει και μια δευτερεύουσα πλευρά τοπικής έκφρασης και οργάνωσης των μαζών, αλλά με ένα συνονθύλευμα αστοδημοκρατίας στη μορφή και φεουδαρχικού ληστρικού τύπου κρατικών θεσμών – βιλαετιών στο περιεχόμενο. Αυτοί  ενισχύθηκαν ιδιαίτερα μετά το 1981 από το μπλοκ Ανδρέα Παπανδρέου – ψευτοαριστεράς και τώρα έχουν παγιωθεί με την συμμετοχή και της ΝΔ και του ΛΑΟΣ. Όπως έχει τονίσει πολλές φορές στο παρελθόν η ΟΑΚΚΕ, τόσο ο ρωσόδουλος σοσιαλφασισμός σαν ψευτοΚΚΕ - ΣΥΝ όσο και η ΠΑΣΟΚική ντόπια γραφειοκρατική μικροαστική τάξη με επικεφαλής της τον ρωσόδουλο Ανδρέα Παπανδρέου, μετέτρεψαν τους Δήμους και γενικότερα την αυτοδιοίκηση σε εφαλτήριο για τη μεγάλη κοινή μπούκα τους στο αστικό κράτος και την μετατροπή τους μέσω αυτού σε μικρή ή μεγάλη αστική νέου τύπου. Τώρα με τον Καλλικράτη αυτή η διαδικασία οδηγεί στην κυριαρχία του σοσιαλφασισμού στην αυτοδιοίκηση και από εκεί στην κεντρική κρατική εξουσία.

Αυτή η μπούκα, που είχε βέβαια πάντα την έγκριση της μεγαλοαστικής ηγεσίας ΠΑΣΟΚ και ψευτοαριστεράς και μετά την πτώση Μητσοτάκη και της ΝΔ, ουσιαστικά δημιούργησε στην αυτοδιοίκηση ένα δυναμικό κρατικών αρχόντων – μασελών που βρίσκονται γενικά πολύ πιο δεξιά από την κλασσική παλιά αστική τάξη που είναι κάπως πιο ισχυρή σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο παρά σε τοπικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ στην κεντρική πολιτική σκηνή ειδικά την τελευταία δεκαετία ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ υποδύονται τα σκληρά «αντικαπιταλιστικά» κόμματα, είναι τα πρώτα (ιδιαίτερα ο ΣΥΝ) στις υπόγειες συμμαχίες και στις συσπειρώσεις της ρεμούλας, της κομπίνας και της μάσας μέσα στους Δήμους. Αυτό βέβαια παράλληλα με το υπέρτατο καθήκον τους, που το εκτελούν με μεγάλη υπερηφάνεια σα ξενόδουλοι σοσιαλφασίστες, και είναι το παραγωγικό σαμποτάζ στις δυτικές και ντόπιες επενδύσεις με παράλληλη υποταγή στη νέα ανατολική ολιγαρχία και τους ρωσοκινέζους νεοαποικιοκράτες. Αυτή την εξουσία τους την παραχώρησαν στοχευμένα οι κρυφοί σύντροφοί τους ρωσόδουλοι πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου, και τους τη διευρύνει ο ξεσκολισμένος οπαδός και μαθητής του Κύρκου υπερυπουργός Ραγκούσης με τον υπεραντιδραστικό σοσιαλφασιστικό «Καλλικράτη» του.

Μ’ αυτή την έννοια η πάλη με κύριο εχθρό το σοσιαλφασισμό (κόκκινο και φαιό) πρέπει να είναι το ίδιο και περισσότερο οξυμένη σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Το μόνο θετικό στοιχείο είναι πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακόμα και με τις προβοκάτσιες του προβοκάτορα πρωθυπουργού για νέες εθνικές εκλογές, που εκτινάξανε και πάλι τα σπρεντ και εξανεμίσανε τις λαϊκές θυσίες πολλών μηνών, όλοι έχουν καταλάβει ότι το διακύβευμα τούτων των εκλογών είναι βαθιά πολιτικό.

Το πρόβλημα που ανακύπτει όχι μόνο για την προλεταριακή κομμουνιστική πρωτοπορία, αλλά για όλο το δημοκρατισμό στη χώρα μας, είναι ότι πλέον όλες οι  πολιτικές φράξιες της αστικής τάξης έχουν γονατίσει μπροστά στους ρωσόδουλους αρχηγούς τους (κυρίως στους Παπανδρέου και Σαμαρά), ενώ η δυτικόφιλη και η ντόπια αστική τάξη, χωρίς δημοκρατικές παραδόσεις, αδυνατούν να δώσουν τη μάχη με το φασισμό και το σοσιαλφασισμό από θέσεις δημοκρατικών αρχών, αντίθετα τις πιο πολλές φορές τον ικετεύουν για μια γωνίτσα, ένα μικρό φεουδάκι μέσα στο απαράτ της εξουσίας.

Για τη μη παρουσία της ΟΑΚΚΕ σ’αυτές τις εκλογές

Μ’ αυτή την έννοια, αν δεν υπήρχαν ανυπέρβλητες υλικές-οικονομικές δυσκολίες, τουλάχιστο στην Περιφέρεια Αττικής θα μπορούσε να συγκροτηθεί ένα λαϊκό δημοκρατικό ψηφοδέλτιο από την ΟΑΚΚΕ που να ζυμώσει την πάλη για δημοκρατία και την αντίσταση στον φαιοκόκκινο φασισμό, για ανάπτυξη και αντίσταση στο παραγωγικό σαμποτάζ, για εθνική ανεξαρτησία και αντίσταση στο ξεπούλημα της χώρας στο ρωσοκινέζικο σοσιαλιμπεριαλιστικό άξονα. Το ό,τι αυτό δε στάθηκε τελικά δυνατό έχει να κάνει με την οικονομική αδυναμία της ΟΑΚΚΕ. Μετά από τις δύο αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες του 2009 (Ευρωεκλογές-Βουλευτικές Εκλογές) που μας κόστισαν 60.000 Ευρώ που πολλά από αυτά ήταν δανεικά η οικονομική μας κατάσταση έγινε πολύ δύσκολη για να έχουμε τη δυνατότητα να κατέβουμε στην περιφέρεια της Αττικής που είναι το ελάχιστο επίπεδο στο οποίο το κατέβασμά μας θα είχε σήμερα ένα πραγματικό κεντρικό πολιτικό βάρος.

Αυτή η οικονομική δυσκολία μας είναι δεμένη σε τελική ανάλυση με την αναντιστοιχία της οργανωτικής ανάπτυξης της ΟΑΚΚΕ σε σχέση με το εύρος της επέλασης των προβοκατόρων του εξακομματικού συντονιστικού και των αφεντικών τους, αλλά και με την πολιτική επιβεβαίωση και το αυξανόμενο πολιτικό κύρος της ΟΑΚΚΕ μέσα στην αριστερή και δημοκρατική πρωτοπορία.

Οι φίλοι μας μπορούν να διαβάσουν για τον προσανατολισμό μας στις δημοτικές εκλογές καθώς και για μια πιο διεξοδική ανάλυση της συγκρότησης της τοπικής αυτοδιοίκησης στη χώρα μας πάνω σε σαθρές σοσιαλφασιστικές βάσεις τις τελευταίες 3 δεκαετίες το αντίστοιχο άρθρο μας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2006 (http://www.oakke.gr/na415/dimeklog415.htm ), καθώς και το φετινό άρθρο για τη φύση του «Καλλικράτη» και το πώς αυτός ενισχύει το διακομματικό φασισμό και ειδικά τους σοσιαλφασίστες της ψευτοαριστεράς (  http://www.oakke.gr/na459/kalikratis459.htm ).

Το δυνάμωμα του φαιού φασισμού και το δίπολο μνημόνιο – «αντιμνημόνιο»

Αυτό που βασικά έχει αλλάξει σε σχέση με το 2006 είναι η πολύ πιο έντονη και αποκρουστική, αλλά δυστυχώς και μαζικότερης απήχησης μες στο λαό, παρουσία των φαιών φασιστών και των ναζιστών με όπλο τους την αντιμεταναστευτική προπαγάνδα, αλλά και η τεράστια σπέκουλα του διακομματικού συντονιστικού, ιδιαίτερα των «κόκκινων» και φαιών σοσιαλφασιστών πάνω στη χειρότερη μεταπολεμική οικονομική κρίση που το ίδιο προκάλεσε και συντηρεί με το ψευτοδίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο».

Στην ουσία  οι αληθινοί φιλο-μνημονιακοί είναι μόνο κάποιοι μειοψηφικοί αστοφιλελεύθεροι (Μπακογιάννη - «Δράση» με επικεφαλής το Στέφανο Μάνο) που αγαπάνε το μνημόνιο σαν μείωση του συνολικού μέσου μεροκάματου αλλά και σαν χτύπημα των μικρομεσαίων συντεχνιών και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η γενική αστική συνταγή εξόδου από την κατάσταση χρεωκοπίας μετατρέπεται στην  Ελλάδα σε μια σκέτη προβοκάτσια. Γιατί η κυβέρνηση που διαμόρφωσε αυτό το μνημόνιο από κοινού με ΔΝΤ-ΕΕ το εφαρμόζει και το χρησιμοποιεί προβοκατόρικα σαν ειδικό εργαλείο παραγωγικού σαμποτάζ (π.χ. με τη υπερφορολόγηση του παραγωγικού κεφάλαιου, με τη μη επιστροφή ΦΠΑ) προσθέτοντάς το στο κλασσικό άμεσο παραγωγικό σαμποτάζ (ΕΣΠΑ, ψευτοοικολογικά της Μπιρμπίλη κλπ).

Η απόδειξη είναι ότι και ο ίδιος ο Παπανδρέου διατρανώνει ότι το μνημόνιο ουσιαστικά του επιβάλλεται από τους ξένους δανειστές και ότι αν δεν ήταν πρωθυπουργός θα ήταν με τους «αντιμνημόνιους» διαδηλωτές που πάνω απ’ όλα είναι αντιΕΕ και αντιΔΝΤ. Όλα αυτά την ώρα που το αληθινό δίπολο οικονομικής πολιτικής είναι το εξής: με το παραγωγικό σαμποτάζ και την νεοαποικιακή υποτέλεια στον νεοχιτλερικό ανατολικό άξονα ή πάλη ενάντια σε αυτά.

Σε ότι αφορά τον πρώτο κίνδυνο της στιγμής, την άνοδο των φαιών φασιστών πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Οι κανίβαλοι ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» φορέσανε, με την ανοχή του καθεστώτος, σακάκι και γραβάτα και με ορμητήριο την παραδομένη στο ναζισμό -από την ψευτοαριστερά και από τον Παπανδρέου- συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα, και εξορμούν τόσο στο Δήμο της Αθήνας με επικεφαλής τον αρχηγό τους Μιχαλολιάκο, όσο και στη Θεσσαλονίκη και στις περιφέρειες Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας. Ταυτόχρονα, πέρα από τον άμεσο δικό του φασισμό ο Καρατζαφέρης έχει ενσωματώσει αθόρυβα εδώ και κει στα ψηφοδέλτιά του την  πιο «καθώς πρέπει» ναζιστική τάση Δ. Ζαφειρόπουλου – «Ελεύθερου Κόσμου»  που έχει αποχωρήσει από τη «Χρυσή Αυγή» κι έχει ενωθεί με το ΛΑΟΣ, με κύριο εκπρόσωπο τον υπόδικο ναζιστή τραμπούκο Δ. Παπαγεωργίου, που κατεβαίνει με τον Άδωνι Γεωργιάδη στην περιφέρεια Αττικής. Πρώην χρυσαυγίτη υποψήφιο έχει συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό της και η Ζέτα Μακρή της ΝΔ στο Βόλο, με την έγκριση προφανώς του κρυφοφασίστα αρχηγού της Σαμαρά. Η ίδια η Μακρή  ήταν ενάντια στο Σαμαρά στην εσωκομματική μάχη στη ΝΔ. Όμως τώρα πρέπει να μαυριστεί αποφασιστικά αφού και μετά την καταγγελία της παρουσίας του χρυσαυγίτη στο συνδυασμό της δεν έσπευσε να τον πετάξει έξω.

Κάθε δημοκράτης πρέπει, χωρίς καμία καθυστέρηση, να καλέσει το λαό της περιοχής του να καταδικάσει και να ξεσκεπάσει αλύπητα κάθε συνδυασμό που αποτελείται η περιλαμβάνει ανοιχτούς υμνητές του ναζισμού και της κτηνωδίας. Οι υμνητές της «ανώτερης» ράτσας και του Γ΄Ράιχ θα έπρεπε, αν η Ελλάδα ήταν δημοκρατική χώρα, να βρίσκονται στη φυλακή κι όχι να μιλάνε στα κανάλια, να σουλατσέρνουνε, να βγάζουνε λόγους και να μαχαιρώνουν ανθρώπους επειδή έχουν σκούρο δέρμα ή επειδή δεν δέχτηκαν να πάρουν το εμετικό τους φυλλάδιο. Αλλά γι’ αυτά δε μιλάει καμιά «Δημοκρατική Αριστερά» του Κουβέλη, κανένας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά κανένα ψευτοΚΚΕ (για το οποίο άλλωστε, ο αντιφασισμός είναι δήθεν «δεξιά παρέκκλιση» από τον «κομμουνισμό» - μπρεζνιεφικό σοσιαλφασισμό του).

Αυτό σημαίνει ότι αν συνδυασμοί που έχουν μέσα τους ανοιχτούς ναζήδες περάσουν στο δεύτερο γύρο των εκλογών, και με την προϋπόθεση ότι απέναντί τους δε θα βρίσκεται συνδυασμός με υποψήφιο δήμαρχο σοσιαλφασίστα, οι δημοκράτες πρέπει να στηρίξουν τον αντίπαλό των ναζιστών ή φιλοναζιστών συνδυασμό, δηλώνοντας ταυτόχρονα πως δεν του παρέχουν πολιτική εμπιστοσύνη ή στήριξη.

Παράλληλα, πρέπει να έχουμε καθαρό και το εξής: Σε περίπτωση που στο δεύτερο γύρο βρεθεί κάποιος υποψήφιος του ΛΑΟΣ ή του ψευτοΚΚΕ – ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αντιμέτωπος σε υποψήφιο των δύο κάπως πιο μισοδημοκρατικών στη στελέχωσή τους αστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που δεν είναι στιγματισμένος για αντιδημοκρατία ή συνεργασία με φασίστες, πρέπει να υπερψηφιστεί ο δεύτερος ώστε να μην περάσει ο Δήμος στα χέρια των σοσιαλφασιστών ψευτοαριστερών και των φασιστών.

Σε ό,τι αφορά την φιλομνημονιακή ή αντιμνημονιακή ψήφο: οι μόνοι που δε μπορούν να μιλάνε ενάντια στο μνημόνιο και τις επιπτώσεις του στη ζωή του λαού μας είναι οι πολιτικοί αγύρτες της ψευτοαριστεράς, του «λαϊκού αριστερού» ΠΑΣΟΚ καθώς και οι λαϊκιστές σαμαρικοί της ΝΔ. Είναι αυτοί ακριβώς, ιδιαίτερα οι πρώτοι, που οδήγησαν τη χώρα στην αποβιομηχάνιση, στη χρεωκοπία και στο μνημόνιο. Μήπως δεν είναι το «αριστερό» λαλιωτικό ΠΑΣΟΚ που σε συνεργασία στην αρχή με το ψευτοΚΚΕ και μετά το 1989 και με τον κρυφοκνίτη ΣΥΝ προχώρησαν στο πιο εκτεταμένο σαμποτάρισμα της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής της χώρας για λογαριασμό της φασιστικής Ρωσίας;

Αυτοί δεν ήταν που υπεράσπιζαν πάντα την πιο παρασιτική και διεφθαρμένη κρατική γραφειοκρατία και που πούλαγαν στο λαό φούμαρα ότι θα ζήσει μονάχα από τις υπηρεσίες και τις βούτες στα ευρωπαϊκά λεφτά, με τους πιο «ταξικούς» κνίτες να καλούνε σε γιούρια στα δήθεν απύθμενα σεντούκια του κεφαλαίου; Δεν ήταν από την άλλη ο αβανταδόρος του Σαμαρά Καραμανλής, με τον πιστό του Αλογοσκούφη, που επί 5μησι χρόνια σαμποτάρανε κάθε θετική προσπάθεια των δυτικόφιλων της ΝΔ για ανάπτυξη και έξοδο από το τέλμα, κάνοντας πιο μεγάλη ζημιά κι από τους πιο αυθεντικούς σοσιαλφασίστες σαμποταριστές της κλίκας Λαλιώτη – Γ. Παπανδρέου – Σημίτη;

Το μνημόνιο, ειδικά οι πιο αντιλαϊκές πλευρές του, έχουν την υπογραφή του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΝ, όπως και της σαμαρικής ΝΔ. Το ό,τι οι γλοιώδεις ευρωπαίοι μονοπωλιστές της ΕΕ δε δίνουνε δεκάρα για το ψωμί του ελληνικού λαού δεν αναιρεί το γεγονός ότι κύριοι υπεύθυνοι για την πείνα του είναι οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές. Άλλωστε η είσοδος -μες στην καρδιά της Ευρώπης- του ΔΝΤ σαν οργάνου των υπερδυνάμεων (Ρωσία, ΗΠΑ) αλλά και του νέου μεγάλου παγκόσμιου πιστωτή, της φασιστικής Κίνας, ήταν δουλειά του ανεκδιήγητου αυτού προβοκάτορα Παπανδρέου, με τα πιστόλια πάνω στα τραπέζια, τις τράπεζες Λαζάρ και τις άλλες γιγαντιαίες και ακατανόητες για τον πολύ κόσμο προβοκάτσιές του.

Μάλιστα, στο βαθμό που Παπανδρέου – ψευτοαριστερά συνεχίζουν το παραγωγικό σαμποτάζ, αναιρώντας και τις δευτερεύουσες αλλά υπαρκτές αναπτυξιακές-θετικές πλευρές του γενικά αρνητικού μνημόνιου, είναι αυτές που βαθαίνουνε την αντιλαϊκή πλευρά του, που ζητάει κόψιμο του ψωμιού του εργαζόμενου λαού και όχι σταμάτημα του παραγωγικού σαμποτάζ για να γίνει πιο ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία.

Η γενική θέση αρχών της ΟΑΚΚΕ για την ψήφο στις εκλογές

Καμία λοιπόν «αντιμνημονιακή» ψήφος στους επαγγελματίες ψεύτες λαϊκιστές σοσιαλφασίστες, αλλά και καμία φιλομνημονιακή στον παπατζή πρωθυπουργό και στο ΠΑΣΟΚ του, αφού είναι οι ίδιοι που προβοκατόρικα ρίχνουνε το λαό στην πείνα και τα φορτώνουνε έπειτα στην Ενωμένη Ευρώπη και στο ΔΝΤ.

Η θέση της ΟΑΚΚΕ συμπυκνωμένα: ΑΚΥΡΟ στον πρώτο γύρο σε όλη τη χώρα, με αναγραφή επάνω στο λευκό ψηφοδέλτιο «ΟΑΚΚΕ», ώστε να δωθεί ένα μήνυμα αντιφασιστικής και δημοκρατικής αντίστασης στους σαμποταριστές της ανάπτυξης και υποτακτικούς στον νεοναζιστικό άξονα ηγέτες και των 6 κομμάτων αλλά και στους κάθε λογής σοσιαλφασίστες και φασίστες διαχειριστές της λαϊκής ψήφου. Αυτό εννοείται πως ισχύει τόσο για τους Δήμους όσο και για τις Περιφέρειες.

Στο δεύτερο γύρο, η γραμμή μας είναι η ίδια, με εξαίρεση την παρουσία ψηφοδελτίων του ΛΑΟΣ, του ψευτοΚΚΕ ή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων πολύ επικίνδυνων στοιχείων του σοσιαλφασιστικού μπλοκ. (Όπως π.χ. στις εκλογές του 2006 όπου είχαμε καταψηφίσει στο δεύτερο γύρο το Σαλαλέ του ΠΑΣΟΚ σαν άνθρωπο του Κόκκαλη και είχαμε υπερψηφίσει τον αντίπαλό του Μελά). Σε αυτές τις περιπτώσεις και στο βαθμό που ο αντίπαλος συνδυασμός δε βαρύνεται με αντιδημοκρατία, συναλλαγές με φασιστοειδή και δίνει έστω και ισχνά μια μάχη ενάντια σε φασίστες και σοσιαλφασίστες, πρέπει να υπερψηφιστεί αλλά πάντα χωρίς αυταπάτες.  Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, προτείνουμε το ΑΚΥΡΟ με την αναγραφή του ονόματος της Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ. Αυτή είναι η θέση της ΟΑΚΚΕ για τούτες δω τις εκλογές.