ΤΟ ΑΡΓΟ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Γράψαμε πριν από λίγες ημέρες για τον ανοιχτό πια χαφιέδικο – κομπραδόρικο ρόλο της χώρας μας, σαν δούρειου ίππου του Άξονα Μόσχας – Πεκίνου – Τεχεράνης μες στην ΕΕ με αφορμή τις πρόσφατες συμφωνίες για τις κινέζικες επενδύσεις. Γενικά ο κομπραδόρος αμείβεται και βγάζει κέρδος για τη σιχαμερή του δραστηριότητα, του μεσάζοντα δηλαδή στις «επενδύσεις» του αφεντικού. Τέτοια σκοτεινά υποκείμενα τα βλέπουμε σήμερα να χώνονται στις δουλειές της Ρωσίας, της Κίνας και του Κατάρ. Όμως το καθεστώς των 6 ηγεσιών που εκπροσωπείται σήμερα συλλογικά από τον προβοκάτορα Παπανδρέου που χρεοκόπησε επίτηδες τη χώρα του για να την παραδώσει πάμφθηνα στα αφεντικά του δεν χαίρεται για τίποτα περισσότερο από όσο για τους επαίνους του Πούτιν και του Τζιντάο.
Αρκεί να παρατηρούσε κανείς πόσο αυθόρμητα έλαμπε η μόνιμα άχρωμη, ανασφαλής φάτσα του Παπανδρέου όταν μιλούσε ο Κινέζος πρωθυπουργός στη Βουλή για να καταλάβει πως νοιώθουν οι γλοιώδεις υποτακτικοί των φασιστών, όταν πουλούν σε αυτούς την πατρίδα τους. H Ευρώπη πολύ αργά λόγω της μονοπωλιακής της παχυσαρκίας και της ιμπεριαλιστικής της ηλιθιότητας, ωστόσο σταθερά, δεν τρώει όλο το κουτόχορτο. Το ίδιο συμβαίνει και με λίγες φωνές στα καθ’ ημάς, που παρά το ό,τι δε συγκρούονται με το καθεστώς σε όλη τη γραμμή, διατηρούν μια σημαντική αντιφασιστική πλευρά. Σε άρθρο του για τις πρόσφατες συμφωνίες αποικιοποίησης της χώρας μας από τον νέο στη μοιρασιά κινέζικο νεοναζιστικό μονοπώλιο, χωρίς βέβαια να φτάνει να το χαρακτηρίζει με τέτοιους όρους, ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου σταχυολογεί αντιδράσεις από μερίδα του ευρωπαϊκού τύπου. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος του καθημερινού γαλλικού οικονομικού φύλλου La Tribune: «Η Ελλάδα δούρειος ίππος της Κίνας στην Ευρώπη»! Αυτό δηλαδή για το οποίο φωνάζει η ΟΑΚΚΕ εδώ και το λιγότερο 10 χρόνια, από τότε που πατήθηκε οριστικά η συμμαχία των Κινέζων κρατικο-φασιστών με τους Ρώσους ομολόγους τους! Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό πως στη δευτεροκοσμική μισοδημοκρατική Γαλλία, μια αναμφισβήτητα αντιαμερικανική αλλά και καθόλου φιλορώσικη χώρα, σε διαδικτυακή δημοσκόπηση που ακολουθεί το άρθρο, το 78% τοποθετείται ουσιαστικά αρνητικά απέναντι στην προοπτική εισόδου της Κίνας στο κέντρο της Ευρώπης μέσω Ελλάδας, ενώ ακόμη και το 18% που τη δέχεται, μιλά για «ανάγκη κινέζικού ρευστού», με την κλασσική οικονομίστικη λογική της αναπτυγμένης Δύσης και των μάνατζερ της. Η εφημερίδα της γαλλικής κεντροδεξιάς, που γενικά είναι και η σχετικά πιο αντι-σοσιαλιμπεριαλιστική, η Le Figaro, δείχνει έντονη δυσφορία για το διδακτικό τόνο του Κινέζου πρωθυπουργού απέναντι στην Ευρώπη, ενώ και η γερμανική Sόddeutsche Zeitung ξεκαθαρίζει πως η αδυναμία της Ευρώπης να στηριχτεί στα πόδια της και να διατηρήσει τη συνοχή της μετατρέπεται σε δύναμη της Κίνας. Αναφέρει παρακάτω ο Κούλογλου: «Το βασικότερο πρόβλημα με τις ελληνικές ελπίδες είναι ότι ίσως αποδειχθούν φρούδες. Γιατί αντίθετα με την διαρκή φιλολογία των διεθνών μέσων ενημέρωσης για την νέα κινεζική υπερδύναμη, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική: πράγματι η Κίνα διαθέτει τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα, αλλά η οικονομία της υπολείπεται πολύ αυτής της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Το ακαθάριστό εθνικό προϊόν της ΕΕ(συν Ελβετία, Νορβηγία και Ισλανδία) είναι 17, 5 τρις $, των ΗΠΑ 14,8 τρις και της Κίνας 5.4 τρις.
Η Κίνα των 800 εκατομμυρίων εσωτερικών μεταναστών, της χωρίς προηγούμενο περιβαλλοντικής μόλυνσης, της κτηματομεσιτικής φούσκας και της αχαλίνωτης διαφθοράς, εξακολουθεί να αποτελεί μια χώρα γεμάτη εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις, η οποία, όπως συχνά συμβαίνει στην ιστορία της, φλερτάρει με την ακυβερνησία: παρά την καταπίεση στην Κίνα σημειώνονται κάθε χρόνο 70.000 διαμαρτυρίες, από τις οποίες πολλές είναι εξαιρετικά βίαιες. Η Κίνα ίσως αποδειχθεί ότι θεωρούσε ο πρώην ηγέτης της Μάο Τσε Τουνγκ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις : μια χάρτινη τίγρης.
Το σίγουρο είναι ότι πίσω από τις κινεζικές επιδιώξεις κρύβεται το φιλόδοξο σχέδιο μιας νέας παγκόσμιας υπερδύναμης που σταδιακά θα καταλάβει τη θέση των ΗΠΑ οι οποίες παραπαίουν. Μιας υπερδύναμης με νοοτροπία τόσο διαφορετική και σκληρή για τα μέτρα του δυτικού πολιτισμού, που αν καταφέρει να εδραιωθεί θα νοσταλγήσουμε ακόμη και τον Τζωρτζ Μπους: το Σάββατο στις εγκαταστάσεις του λιμανιού του Πειραιά οι οποίες είναι υπό τον έλεγχο της, η εταιρεία Cosco, στην πραγματικότητα η κινεζική πρεσβεία, απαγόρευσε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης να καλύψουν την επίσκεψη του Γουέν Τζιαμπάο. Η είσοδος επετράπη μόνο στα κινεζικά και τα ελληνικά, που δεν φημίζονται ιδιαίτερα για τις ευαισθησίες τους στα ανθρώπινα δικαιώματα. (Η ΕΡΤ συνήψε το 2008 συμφωνία ανταλλαγής προγραμμάτων και στενής συνεργασίας με την κινεζική κρατική τηλεόραση, από τις πιο λογοκριμένες του πλανήτη)».Ο Κούλογλου χτυπάει σωστά και τις υπογεγραμμένες το 2008 συμφωνίες ανταλλαγής προγραμμάτων μεταξύ της ΕΡΤ και της κρατικής τηλεόρασης της Κίνας, τη στιγμή που η δεύτερη ασκεί την πιο βάρβαρη λογοκρισία στα δικά της προγράμματα.Η χώρα μας και η Ευρώπη δε θα αργήσουν να καταλάβουν τι θα πει είσοδος του κινέζικού ναζιστικού μονοπώλιου στο ευρωπαϊκό έδαφος. Τα μεροκάματα και οι συνθήκες εργασίας στην Προβλήτα 2 του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων του λιμανιού του Πειραιά που έχει πάρει η COSCO, μας μπάζουν ήδη σε εργασιακές συνθήκες τύπου Κίνας και θα χειροτερεύσουνε κι άλλο. Από κοντά έρχεται ο ΟΣΕ που τον ετοιμάζουνε να γίνει αρτηρία για το κινέζικο λαθρεμπόριο προς όλη την Ευρώπη, και δεν θα είναι μακριά η καταστολή της έκφρασης οποιουδήποτε αντικινεζισμού και αντιρωσισμού για «να μην διαρραγούν οι στρατηγικά φιλικές σχέσεις μας με τις δύο χώρες». Αυτά όλα είναι μπροστά μας και θα τα δούμε σύντομα, κάποια τα βλέπουμε ήδη. Μέχρι σήμερα η Κίνα ήταν ο αγαπημένος προορισμός επένδυσης των τεράστιων κεφαλαίων των αμερικάνικων και των δυτικοευρωπαϊκών μονοπωλίων. Αυτά αποβιομηχάνιζαν χωρίς οίκτο για το δυτικό προλεταριάτο όλο το Βορρά μεταφέροντας τις βιομηχανίες χαμηλής οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου – και σταδιακά και της ψηλότερης - στη χώρα του εργοστάσιου – στρατοπέδου, στην χώρα αρχικά των Χαν σωβινιστών δικτατόρων και σε λίγο των πιο κτηνωδών ιμπεριαλιστών που θα έχει γνωρίσει ο κόσμος. Όσο η Κίνα ήταν μακριά, οι οιμωγές του κινέζικου προλεταριάτου δεν φτάνανε στο αυτάκι κανενός χοντρόπετσου μονοπωλιστή των ΗΠΑ ή της ΕΕ. Οι πιο χυδαίοι απ’ αυτούς μάλιστα χτυπούσαν και χτυπάνε ακόμη και τις αστικές πολιτικά φιλελεύθερες φωνές στη Δύση που μιλούσαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα. Τώρα που η Κίνα ετοιμάζεται να γίνει κράτος εν κράτει σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα, και εγκαθίσταται από λιμάνι (Νάπολη) σε λιμάνι (Πειραιά), μεταφέροντας τον πιο φασιστικό τρόπο αντιμετώπισης της εργατιάς μέσα στις δυτικές μεγαλουπόλεις, οι οιμωγές θα είναι του ίδιου του δυτικού προλεταριάτου και θα φτάνουνε απειλητικά μέχρι τις βίλες τους.
Μπροστά μας ανοίγονται νέες προκλήσεις και νέες εποχές για το εργατικό κίνημα. Η δράση του νεοναζιστικού άξονα θα φέρει αντισυσπείρωση σε διεθνές επίπεδο και νομοτελειακά θα ενισχύσει και τις πιο αντι-σοσιαλιμπεριαλιστικές δυνάμεις μέσα στις αστικές τάξεις και κυρίως στους λαούς του Δεύτερου και του Τρίτου Κόσμου. Θα αποδεσμεύσει δε και από τη βάση της ψεύτικης και αντεστραμμένης «αριστεράς» τα πιο τίμια στοιχεία, που τα πότιζαν μια ζωή με την αντιμαρξιστική θέση πως ιμπεριαλισμός σημαίνει μονάχα ΗΠΑ και δυτικός φιλελευθερισμός και θα δουν το φασισμό και την προδοσία των ηγεσιών τους.Όπως μπροστά μας είναι και η αντίσταση του αντιφασιστικού, δημοκρατικού και πατριωτικού μετώπου που σίγουρα θα συμπήξει ο λαός μας όσο οι σύγχρονοι φασισμοί και οι ντόπιοι υπάλληλοί τους θα αποκαλύπτονται. Οι πραγματικοί κομμουνιστές σε τούτη δω τη χώρα πρέπει να παίξουν σε αυτό το μέτωπο έναν πρωτοπόρο ρόλο, για να τελειώνουμε, σε τελική ανάλυση, με ολόκληρο τον κόσμο της ιμπεριαλιστικής αθλιότητας και σκλαβιάς, που χειρότερή του έκφραση σήμερα είναι οι χώρες του κρατικο-φασιστικού σοσιαλιμπεριαλιστικού μονοπώλιου, Ρωσία και Κίνα.