Την αναδιάρθρωση ή αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους, δηλαδή κάποιας ήπιας μορφής χρεωκοπία, την πρωτοανήγγειλε και την προεξόφλησε πρώτος ο υπουργός οικονομικών της Ρωσίας σε μια δήλωσή του τον Ιούνιο σε διεθνές φόρουμ στην Ρωσία. Είχαμε επισημάνει τότε το γεγονός πως δεν διαμαρτυρήθηκε γι αυτό καμιά ελληνική πολιτική ηγεσία και κανένα μέσο ενημέρωσης ενώ επρόκειτο για ένα ακόμα πλήγμα και μάλιστα απρόκλητο στην αξιοπιστία της χώρας μας σε μια στιγμή που τα επιτόκια δανεισμού της είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν ραγδαία.

Σερνάμενη Χρεωκοπία. Αυτό ήταν το πλαίσιο της στρατηγικής που έχει ορίσει από πολύ πιο νωρίς για τα τσιράκια της στην Ελλάδα η πουτινική Ρωσία. Πολύ πριν τις ρώσικες δηλώσεις είχε προβάλλει ο ΣΥΝ τη γραμμή της χρεοκοπίας σαν ελεγχόμενη αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Η ελεγχόμενη τάχα αναδιαπραγμάτευση του ΣΥΝ καταγγέλλεται σαν οπορτουνισμός από το ψευτοΚΚΕ που οργανώνει τις συμμορίες του και τους πληβείους που καθοδηγεί στις διάφορες μπούκες στα υπουργεία και στους καταπέλτες, σε ένα ανώτερο επίπεδο «αντιμονοπωλιακής» πάλης, την επίθεση του λαού στο κεφάλαιο. Αυτό έχει προηγουμένως φροντίσει να το καταγράψει ο Ριζοσπάστης σαν χτίρια, οικόπεδα, μηχανήματα, και κάθε άλλο μέσο παραγωγής, που θα μοιραστούν τάχα στο λαό σαν μέσα κατανάλωσης μαζί με σπίτια των πλουσίων πισίνες, αυτοκίνητα κλπ. Όλο αυτό το νεομεσαιωνικό πλιάτσικο θα είχε σαν μοναδικό αποτέλεσμα η χώρα σε ελάχιστο χρόνο να καταστρέψει όλες τις παραγωγικές της δυνάμεις και μετά να πεθάνει της πείνας.

Βέβαια το ψευτοΚΚΕ δεν τα λέει όλα αυτά τόσο ξεδιάντροπα όμως σε προηγούμενα φύλλα έχουμε παραθέσει τον Ριζοσπάστη που καταγράφει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και τα πάγια της για να ενημερώσει έτσι τους αναγνώστες του για το που πήγαν και που βρίσκονται σήμερα τα λεφτά και επομένως από πού μπορούν να τα πάρουν πίσω οι μάζες για να τα καταναλώσουν με την καθοδήγηση του ψευτοΚΚΕ. Στο λαϊκό κράτος, όπως υπόσχεται η Παπαρήγα, εκτός από το μερτικό τους από το μοίρασμα του κεφαλαίου-λεία, όλοι θα είναι βέβαια και δημόσιοι υπάλληλοι με τα προνόμια των σημερινών δημοσίων υπαλλήλων και κυρίως με το προνόμιο στην αμειβόμενη αλλά μη δουλεμένη ή μισοδουλεμένη εργασία.

Το συνθύλευμα του ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα πιο «αριστερά» και από το ψευτοΚΚΕ καταγγέλλει με τη σειρά του το δεύτερο για οπορτουνισμό γιατί δεν προωθεί τη συνολική σύγκρουση με το κεφάλαιο μέσα στις «ευνοϊκές συνθήκες για την επαναστατική πάλη» που γεννάει τάχα το πελώριο χρέος. Και αυτό γιατί τάχα το ψευτοΚΚΕ δεν τολμά να βάλει καθαρά το θεμελιακό «ταξικό» ζήτημα της άρνησης της πληρωμής του χρέους και την ταυτόχρονη έξοδο της χώρας από την ΕΕ. Αυτοί οι δύο όροι είναι για τους ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ οι «ταξικές» αρχές, η μινιμουμ προϋπόθεση κάθε γνήσιας εργατικής αντικαπιταλιστικής πάλης. Είναι το μίνιμουμ πρόγραμμα κάθε πάλης ακόμα και απλά δημοκρατικής. Αυτή η γραμμή έχει τη σφραγίδα του κουρελοπρολεταριάτου και της ξεπεσμένης τώρα κρατικής γραφειοκρατίας. Αυτό το λούμπεν ξέχασε τελείως ακόμα και τη βασική αντίθεση κεφάλαιο- εργασία, τη μόνη που ξέρει, επειδή εκπαιδεύτηκε από το σοσιαλφασισμό στην «ανώτερη μορφή δράσης» των ξεπεσμένων, στο πλιάτσικο στα δημόσια ταμεία, στη δημόσια περιουσία και στις επιχειρήσεις, στην άρνηση σε κάθε περίπτωση της πληρωμής των χρεών στους καπιταλιστές, σαν αρχή δήθεν επαναστατική, και στο τέλος στη γενική αρπαγή του κοινωνικού πλούτου στο όνομα των μαζών χωρίς τις μάζες ενάντια στις μάζες.

Δηλαδή τα πιο προωθημένα αποσπάσματα του σοσιαλφασισμού τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ παράγουν πλήρεις «θεωρίες» για άρνηση της πληρωμής των χρεών που αντιστοιχούν πολιτικά στο πλιάτσικο τύπου καμένης Αθήνας του Δεκέμβρη 2008. Σαν τέτοιες δεν έχουν καμιά σχέση με τη λενινιστική θέση για την άρνηση της πληρωμής του χρέους από τους καταπιεσμένους λαούς και χώρες στους ιμπεριαλιστές που τους δανείζουν με τους πιο απεχθείς οικονομικούς και πολιτικούς όρους. Αλλά γι αυτό το τελευταίο θα γράψουμε ένα πιο αναλυτικό θεωρητικό κείμενο πολεμικής που θα δημοσιεύσουμε σε επόμενο φύλλο της Νέας Ανατολής. Εδώ θα αρκεστούμε στο να σχολιάσουμε το πρακτικά αντιδραστικό περιεχόμενο σήμερα της θέσης υπέρ της μη αποπληρωμής του ελληνικού κρατικού χρέους.

Η άρνηση πληρωμής του ελληνικού κρατικού χρέους σήμερα σημαίνει αυτόματα την κατάργηση της πίστης σε κάθε συναλλαγή με το εξωτερικό και μετά και στο εσωτερικό, επομένως σταμάτημα της λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας είτε αυτή είναι καπιταλιστική είτε σοσιαλιστική εφόσον η ελληνική επανάσταση δεν συνδυάζεται με μια πανευρωπαίκή σοσιαλιστική επανάσταση. Οποιεσδήποτε εισαγωγές σήμερα σε μια Ελλάδα που εισάγει 4 εμπορεύματα και εξάγει 1 και που καταναλώνει πολύ περισσότερα σαν κοινωνία από όσα παράγει χωρίς πίστη και χωρίς ξένο δανεισμό δεν είναι δυνατές. Αυτά όποια και αν είναι η μορφή της διανομής του παραγόμενου προιόντος στο εσωτερικό της κοινωνίας και οποιοσδήποτε ο τρόπος παραγωγής. Κατάργηση της πίστης σημαίνει πληρωμή τοις μετρητοίς για κάθε εισαγωγή εμπορευμάτων και υπηρεσιών και για κάθε συναλλαγή με το εσωτερικό από ένα κράτος που χρωστάει 314 δις και από κοινωνία που εμφανίζει την μικρότερη εθνική αποταμίευση (τραπεζικές καταθέσεις συν επενδύσεις) σε όλη την ΕΕ. Πληρωμή τοις μετρητοίς, από ανθρώπους που δεν έχουν να πληρώσουν (είτε με, είτε χωρίς σοσιαλισμό), σημαίνει έλλειψη τροφίμων (μόνο το αγροτικό μας ισοζύγιο είναι περίπου τρία δις ελλειμματικό), απόλυτη σχεδόν έλλειψη πρώτων υλών για τη βιομηχανία, τη γεωργία, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, γενική αδυναμία πραγματοποίησης συναλλαγών, αύξηση της ανεργίας και της πείνας σε τρομαχτικά επίπεδα, κατακόρυφη πτώση των πραγματικών μισθών και απόλυτη κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου όλου του λαού! Και όμως αυτή την καταστροφή προτείνουν αυτά τα πιο προωθημένα μικροαστικά στην κοινωνική τους σύνθεση αποσπάσματα του σοσιαλφασισμού χωρίς ούτε να κάνουν τον κόπο να εκθέσουν, για συγκάλυψη, ένα οποιοδήποτε πραγματικά πρακτικό μεταβατικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της καταστροφής που προτείνουν για όλο το έθνος. Οι μπουκαδόροι των υπουργείων και οι εκπρόσωποι των βουτηχτών ΔΕΚΟιτων στα δημόσια ταμεία νοιάζονται πια όλο και λιγότερο για τη δημοκρατική τους μεταμφίεση. Αυτό φαίνεται άλλωστε ακόμα πιο καθαρά και από την σκανδαλώδικα αδιάφορη, για να μην πούμε πρακτικά φιλική στάση τους απέναντι στους κλασικούς ναζιστές της ΧΑ.

Οι θεωρητικοί του πλιάτσικου και τα κόμματά τους έχουν κατρακυλήσει σε ένα λάκκο πάνω από το ύψος τους. Η μόνη σχέση τους με την παραγωγή και την παραγωγή αξίας είναι το πώς θα την καταστρέψουν, καταστρέφοντας έτσι εργασία και κεφάλαιο μαζί. Ο τρόπος σκέψης τους και τα όρια της σκέψης τους δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις ιδέες της διεφθαρμένης και ληστρικής ανατολικού τύπου κρατικής γραφειοκρατίας τύπου χρεωκοπημένης ΔΕΚΟ κλπ. Αυτή σαν τέτοια δεν γνωρίζει ούτε θέλει να ξέρει πως παράγεται ο κοινωνικός πλούτος και τελικά πως παράγεται τόσο ο μισθός όσο και η μίζα που φτάνουν στα χέρια της.

Δεν μπορεί να σταθεί σήμερα δημοκρατικό και ακόμα περισσότερο εργατικό και επαναστατικό αίτημα γενικής άρνησης πληρωμής των χρεών της Ελλάδας, αίτημα που θα το αναγνωρίσει σαν τέτοιο ο ελληνικός λαός και η παγκόσμια δημοκρατική κοινή γνώμη. Γιατί στην περίπτωση του ελληνικού χρέους έχουμε, επί χρόνια, ένα πελώριο δανεισμό του κράτους και των ιδιωτών με ελάχιστα μεγαλύτερα επιτόκια από αυτά που δανείζεται η Γερμανία από την ΕΕ. Το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο δεν λήστεψε την Ελλάδα, ούτε και καμιά άλλη χώρα της ΕΕ, εξαιτίας της προστασίας της οικονομίας της από το ευρώ και την ΕΕ. Τη χώρα την γονάτισε ο σοσιαλφασισμός μέσα από το παραγωγικό σαμποτάζ στο οποίο πρωταγωνίστησαν σε βία και αντιμαρξιστική βλακεία τα μικροαστικά σοσιαλφασιστικά εξωκοινοβουλευτικά αποσπάσματα. Τώρα ο σοσιαλφασισμός θέλει να βουτήξει ή έστω να κόψει πολλά από τα δανεικά που είχε πάρει από τους παρακμασμένους δυτικούς χρηματιστές, ιδιαίτερα τους ευρωπαίους, για να παχύνει τις ανατολικές μεγαλοβδέλλες του, για να δωροδοκήσει και εκμαυλίσει τους κρατικογραφειοκρατικούς στρατούς του και για να εξαγοράσει ότι μπορεί από τα λαϊκά στρώματα ώστε να πάρει την πολιτική εξουσία από τη δυτικόφιλη αστική τάξη.

Πιο συγκεριμένα. Τα spreads τον Ιανουάριο του 2008 ήταν 29,2 λίγο πάνω από τα γερμανικά. Δηλαδή η Ελλάδα δανείζονταν 0,29% και κάτι παραπάνω από το επιτόκιο με το οποίο δανείζονταν η Γερμανία. Τέτοιου ύψους επιτόκια όχι μόνο δεν είναι ληστρικά αλλά και κατά ένα μέρος είναι δωρεάν, στο μέρος που αφορά την δωρεάν εκχωρημένη πίστη και εγγύηση των ελληνικών δανείων από το ευρώ. Επομένως και το χρέος της χώρας που σχηματίστηκε με αυτά τα επιτόκια δεν είναι προϊόν ληστείας του έθνους από το ξένο και ντόπιο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ποιος πολίτης πιστεύει ότι τα επιτόκια του 3 και του 3,5 % με τα οποία δανειζότανε ο ίδιος για να χτίσει το σπίτι του ήταν ληστρικά! Και όμως το ανατολικού τύπου καθεστώς με αυτούς τους ευνοϊκούς δανεισμούς έφερε το χρέος, εκτιμώμενο σε ευρώ, από 20 περίπου δις το 1989 σε 313,88 δις το 2010. Από 56% περίπου του ΑΕΠ σε 133% μέσα σε δώδεκα χρόνια! Αιτία είναι το παραγωγικό έλλειμμα, το σαμποτάζ κάθε ανάπτυξης.

Επιπλέον η ΕΕ έδωσε ένα ποσό πάνω από 60 δις ευρώ στο διάστημα που η χώρα είναι στην ΕΕ. Δάνεια και δωρεάν χρήμα όμως που προορίζονταν για παραγωγικές επενδύσεις, για να παράξουν νέα αξία, κατασπαταλήθηκαν από τους ρωσόδουλους πρωθυπουργούς και το ανατολικό καθεστώς για τη συγκρότηση πολιτικών στρατών και την πολιτική συσπείρωση του λαού στο πρώτο μαζικό κόμμα με φιλορώσικη γραμμή που ήταν το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπήρξε εδώ η γνωστή ελληνικού τύπου παλιά κομματοκρατία. Εδώ πρόκειται για την κλασσική μέθοδο του φασισμού να χρηματοδοτεί και να διαφθείρει μαζικά το έθνος για να το συσπειρώσει πολιτικά και μετά να το παραδώσει στα σφαγεία του πολέμου και στην περίπτωση της χώρας μας στο ρώσικο στρατιωτικό μονοπώλιο και στο σοσιαλιμπεριαλιστικό κινέζικο χρηματιστικό κεφάλαιο που επεκτείνεται ασταμάτητα στηριγμένο πάνω στην εξαθλίωση του κινέζικου προλεταριάτου.

Η οικονομία έχει καταστραφεί από το σοσιαλφασισμό των ψευτοεπαναστατών των ΣΥΝ, ψευτοΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ και τους πρωθυπουργούς τους, τους Παπανδρέηδες, τον Καραμανλή τον Β, και το Σημίτη που κατέστρεψαν τις παραγωγικές δυνάμεις και την ραχοκοκαλιά της σύγχρονης οικονομίας, τη βιομηχανία. Μια καταστροφή σε τέτοιο βάθος που δεν την έχει προκαλέσει όχι μόνο η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τουλάχιστον μέχρι σήμερα σε καμιά χώρα του κόσμου, αλλά ούτε η χιτλερική κατοχή στην ίδια την Ελλάδα. Το κρατικό και το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας είναι το μοναδικό ψηλό χρέος, από όλες τις χώρες με ψηλά χρέη, που δημιουργείται από το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα και το μεγαλύτερο έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών σε όλη την ΕΕ. Αυτά οφείλονται στο μικρότερο όγκο και στη χαμηλότερη τεχνολογική και τεχνική σύνθεση των τσακισμένων από το σαμποτάρισμα παραγωγικών δυνάμεων και γενικά κάθε ανάπτυξης από το καθεστώς. Χρέη και παραγωγικό έλλειμμα! Αυτή είναι η πολιτική του εξακομματικού συντονιστικού ακόμα και σήμερα πάνω στο ψυχοράγημα της χώρας.

Η ιστορία διδάσκει ότι άρνηση πληρωμής του χρέους στέκεται μόνο εφόσον η παγκόσμια κοινή γνώμη αναγνωρίζει του δίκιο του κράτους οφειλέτη που έχει καταληστευτεί σαν παράδειγμα από το χρηματιστικό κεφάλαιο, ή που έχει καταστραφεί σε άδικους πολέμους και σφαγές χρηματοδοτημένες από αυτό το κεφάλαιο, ή που έχει τοκογλυφικά πληρώσει δυο και τρείς φορές το κεφάλαιο και ακόμα χρωστάει. Και στις περιπτώσεις όμως αυτές όπου ευκολα μπορεί να αναγνωριστεί το δίκιο της χώρας με το συγκεκριμένο καθεστώς, αστικό ή σοσιαλιστικό, το κράτος και το έθνος πρέπει να μπορούν να επιβάλλουν την δημοκρατική αυτή άρνηση πληρωμής στο χρηματιστικό κεφάλαιο μέσα από τον συγκεριμένο και παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων των κρατών και των λαών.

Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει για την περίπτωση της Ελλάδας. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πιο φασιστικής κρατικής γραφειοκρατίας που ρήμαξαν τη χώρα μιλούν για άρνηση πληρωμής των χρεών που οι ίδιοι δημιούργησαν με την υπηρεσία τους στο σοσιαλφασισμό. Πρόκειται για την πιο γενική μορφή του πλιάτσικου που ξεκινάει από το πλιάτσικο στα δημόσια ταμεία εμφανίζεται και με μια νέα μορφή στη λεηλασία των μαγαζιών της Αθήνας το Δεκέμβρη του 2008 και τώρα θέλουν να ολοκληρωθεί με την απόλυτη έκθεση της χώρας σαν μιας χώρας ξεπεσμένης από την συνύπαρξή της με άλλους λαούς και έθνη, για μια χώρα που την κατάντησαν διεθνή αλήτη, πλαστογράφο και μπαταχτζή οι εξωτερικές και εσωτερικές δυνάμεις που την εξουσιάζουν ακόμα.