Για αυτό το σκοπό, η ελληνική ψευτοαριστερά μαζί με το φασιστικό ΛΑΟΣ, τα δύο ρεύματα που αποτελούν τον πυρήνα του βαθιού ελληνικού ρωσόδουλου καθεστώτος, εντείνουν την εκστρατεία τους για να ανοίξουν τα σύνορα Ελλάδας-ΕΕ και να περάσουν στις ευρωπαϊκές χώρες οι στιβαγμένοι εδώ εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες. Η ελληνική καθεστωτική εκστρατεία αποσταθεροποίησης της ΕΕ μέσω των ανοιχτών συνόρων της με την Τουρκία έχει σαν επίσημο κεντρικό αίτημα της την κατάργηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ. Αυτή είναι προϊόν της σχετικής πολιτικής άμυνας της ΕΕ απέναντι στην οργανωμένη μεταναστευτική πίεση από την δουλεμπορική αλυσίδα της Ελλάδας του Παπανδρέου, της Τουρκίας του Ερντογάν, του Ιράν του Αχμαντινετζάντ και του Αφγανιστάν του Καρζάι.

Ήδη πέρα από τα διεθνή του σχέδια το ελληνικό καθεστώς χάρη σε αυτήν την προβοκατόρικη πολιτική του έχει εγκαταστήσει τους ναζιστές σαν πολιτική εξουσία της πιο ευαίσθητης περιοχής του κέντρου της πρωτεύουσας, αυτής του Αγίου Παντελεήμονα όπου γίνεται και το μεγαλύτερο στίβαγμα των λαθρομεταναστών. Οι ναζιστές κατοχυρώνουν μέρα με τη μέρα την εξουσία τους πάνω σε αυτή την περιοχή μέχρι που έφτασαν στο σημείο να μπορούν με την πλήρη βοήθεια κυβέρνησης, δικαιοσύνης, αστυνομίας και κοινοβουλευτικών κομμάτων να απαγορεύουν και τελικά να ματαιώνουν μια αντιρατσιστική συναυλία. Στη συνέχεια μπορούν να προκαλούν όλη την Ελλάδα χαιρετώντας ναζιστικά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας χωρίς να έχουν καμία καταγγελία ή έστω αναφορά από την κυβέρνηση και οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό κόμμα.

Στα πλαίσια της πολιτικής επίθεσης στην Ευρώπη για την κατάργηση του «Δουβλίνο 2» ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του οργάνωσαν μία μεγάλη προβοκάτσια. Συγκέντρωσαν 300 μετανάστες από όλη την Ελλάδα στα Χανιά και οργάνωσαν τη μεταφορά τους από εκεί στη Νομική της Αθήνας. Έτσι ξεσήκωσαν τον κόσμο ενάντια και στους 300 απεργούς πείνας και στους μετανάστες γενικά καθώς βάθυναν μέχρι έκρηξης την αντίθεση του πληθυσμού της πρωτεύουσας ενάντια στην υπερσυσσώρευση νέων κυμάτων άνεργων και εξαθλιωμένων μεταναστών στο κέντρο μιας πόλης που πάσχει όσο ποτέ από ανεργία, φτώχεια και αυξημένη εγκληματικότητα. Ο ΣΥΝ, πρόβαλλε σαν κεντρικό αίτημα των 300 όχι το δικό τους συγκεκριμένο και δίκαιο αίτημα της νομιμοποίησης τους μετά από πολλά χρόνια δουλειάς στη χώρα αλλά την χωρίς όρους νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, δηλαδή τη νομιμοποίηση και των μεταναστών που έχουν διοχετευτεί στη χώρα από την δουλεμπορική αλυσίδα και οι οποίοι θέλουν κυρίως να κατευθυνθούν στις χώρες της ΕΕ.

Τη μεταφορά αυτή την οργάνωσαν αυτοί του ΣΥΝ-Σύριζα σύμφωνα με την Αυγή ως εξής: «Η απόφαση των μεταναστών που συμμετέχουν στο Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης να προχωρήσουν σε μαζική απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίησή τους είχε ληφθεί ήδη από το φθινόπωρο. Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης συγκροτήθηκε δειλά-δειλά, με τη συμμετοχή αρχικά της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης, της Κόντρα και άλλων. Τον Ιανουάριο, με τη συμμετοχή πια του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και της Νεολαίας ΣΥΝ, οι προετοιμασίες μπαίνουν στην τελική ευθεία. Η επιλογή της Νομικής Σχολής έγινε σε συνεννόηση με τους μετανάστες και εκπρόσωποι της Πρωτοβουλίας ανέλαβαν την επικοινωνία με τις πανεπιστημιακές αρχές, που δεν έδωσαν το επίσημο ok, αν και παραδέχτηκαν βέβαια ότι το κτήριο είναι κλειστό. Η συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου Νομικής πήρε απόφαση για τη φιλοξενία των μεταναστών στο άδειο κτήριο της Σχολής επί της Σόλωνος» (Αυγή, 30/01/2011).

Το αίτημα για χωρίς όρους νομιμοποίηση όλων των μεταναστών προβοκάρει τους ίδιους τους 300 που είναι παλιότεροι μετανάστες εγκατεστημένοι στη χώρα και που έχουν κάθε δικαίωμα ουσίας να νομιμοποιηθούν αλλά προβοκάρει και τη δίκαια πάλη όλων των παλιότερων μεταναστών για μόνιμη παραμονή και για πολιτικά δικαιώματα. Γιατί στις σημερινές συνθήκες της πελώριας ανεργίας ο ελληνικός νόμος δυσκολεύει εξαιρετικά τη νομιμοποίηση των εγκατεστημένων μεταναστών καθώς ένα βασικό σημείο του είναι ο μεγάλος αριθμός ενσήμων που χρειάζεται κάθε εγκατεστημένος μετανάστης για να ανανεώσει την άδεια παραμονής και εργασίας του. Έτσι ξαφνικά και ο εγκατεστημένος μετανάστης που δεν έχει δουλειά μένει στον αέρα με αβέβαια την παραμονή του σε μια χώρα στην οποία έχει φτιάξει τη ζωή του και της οικογένειάς του και στην οποία έχει παράγει τόσο πλούτο με τόσο φτηνά πληρωμένο τον ιδρώτα του.

Είναι λοιπόν δίκαιο το αίτημα που αφορά στη διευκόλυνση της νομιμοποίησης των εγκατεστημένων μεταναστών, με την τροποποίηση-βελτίωση του νόμου που ισχύει σήμερα σε ότι αφορά τα ένσημα. Δεν έχει όμως αυτό καμία σχέση με το αίτημα για χωρίς όρους νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, που σημαίνει σήμερα και εκείνων των εκατοντάδων χιλιάδων εξαπατημένων που έφερε ξαφνικά, κυρίως τα τρία τελευταία χρόνια, στο κέντρο της Αθήνας η διακρατική δουλεμπορική αλυσίδα Καρζάι-Αχμαντινετζάντ-Ερντογάν-Παπανδρέου (Καραμανλής) δίνοντάς τους την ελπίδα ότι θα τους προωθήσει στη Δύση. Το ότι αυτή είναι η βασική πρόθεση της τελευταίας φουρνιάς μεταναστών διασταυρώνεται από κάθε ατομική και δημοσιογραφική εμπειρία, από κάθε επίσημη κρατική ανακοίνωση και έρευνα και κυρίως από την λογική: Ποιος οικονομικός μετανάστης θα ερχόταν σήμερα στην Ελλάδα για να βρει δουλειά μετά τη ντε φάκτο χρεωκοπία της αρχής του 2010 οπότε η χώρα μας έγινε ο παγκόσμιος πρωταθλητής του ρυθμού αύξησης της ανεργίας; Ποιος θα ερχόταν να δουλέψει σε μια χώρα από την οποία φεύγουν κατά χιλιάδες οι παλιοί μετανάστες για να επιστρέψουν στις χώρες τους (ιδίως οι Αλβανοί) και η οποία από προορισμός μετανάστευσης γίνεται χώρα προέλευσης μεταναστών καθώς όλο και περισσότεροι νέοι έλληνες άνεργοι φεύγουν για το εξωτερικό;

Έβαλαν έτσι το αίτημά τους επειδή σε αυτήν την κατεύθυνση τους έσπρωξαν οι βαθύτεροι καθεστωτικοί πολιτικοί διαχειριστές και προστάτες του αγώνα τους, που είναι του ΣΥΝ-Σύριζα. Αυτοί βοηθιούνται σε αυτό το έργο, και μάλιστα καλύπτονται πολιτικά γιατί εμφανίζονται σαν δεύτεροι, από τους εκπροσώπους του μικροαστικού λούμπεν, τους σοσιαλφασίστες της Α. Κ και της «Κόντρα» που δεν έχουν ποτέ στη σκέψη τους ούτε στάδια, ούτε συγκεκριμένες συνθήκες, ούτε βεβαίως τις διαθέσεις και την ανάγκη για ενότητα μαζών, αλλά το «όλα τώρα και δίχως όρια» του κάθε δήθεν αριστερίστικου πραξικοπηματισμού.

Το προβοκατόρικο αίτημα «χωρίς όρους για όλους» έχει σαν ουσιαστικό στόχο την κατάργηση της περίφημης συνθήκης του Δουβλίνο 2 που έχει υπογράψει η χώρα μας, κατάργηση που σημαίνει νομιμοποίηση των ανοιχτών συνόρών. Η συνθήκη αυτή προβλέπει ότι η απόφαση για τη νομιμοποίηση ή μη του κάθε μετανάστη πρέπει να κρίνεται από τη χώρα εισόδου. Εάν δηλαδή ένας μετανάστης που μπήκε στην Ελλάδα παράνομα πάει πάλι παράνομα από την Ελλάδα σε μια άλλη χώρα της ΕΕ και ζητήσει από αυτήν να τον νομιμοποιήσει αυτή υποχρεώνεται να τον στείλει πίσω στη Ελλάδα, δηλαδή στην πρώτη χώρα εισόδου του στην ΕΕ για να αποφασίσει εκείνη αν ο συγκεκριμένος μετανάστης μπορεί να νομιμοποιηθεί. Μόνο εφόσον αυτή η χώρα εισόδου, εν προκειμένω η Ελλάδα, αποφασίσει να δώσει χαρτιά νομιμοποίησης στο μετανάστη, αυτός μπορεί να εγκατασταθεί και να εργαστεί σε όποια χώρα της ΕΕ θέλει. Γι αυτό το λόγο η ίδια η Δουβλίνο 2 με μια σειρά διατάξεις της απαγορεύει σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ οπότε και στην Ελλάδα να νομιμοποιεί κάθε μετανάστη που μπαίνει μέσα της χωρίς να συντρέχουν μια σειρά αυστηροί όροι. Το «Δουβλίνο 2» ή πιο επίσημα το «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο» έχει σαν βασική του κατεύθυνση η νομιμοποίηση σε κάθε χώρα εισόδου να έχει σαν πυρήνα της την εργασία, οπότε και τις ανάγκες κάθε κράτους σε εργατικό δυναμικό, ενώ μια άλλη του σοβαρή συνιστώσα είναι το πολιτικό άσυλο. Η Ελλάδα έχει υιοθετήσει αυτή την κατεύθυνση με νομοθεσία που το πιο χαρακτηριστικό της σημείο είναι ότι ο μετανάστης μπορεί να έρθει νόμιμα στη χώρα για εργασία μόνο ύστερα από πρόσκληση συγκεκριμένου εργοδότη. Εάν αυτή η προϋπόθεση καταργηθεί, εάν δηλαδή νομιμοποιηθούν «όλοι και χωρίς όρους», αυτό θα σημαίνει ότι όποιος μετανάστης καταφέρει να περάσει τα ελληνικά σύνορα θα μπορεί να περνάει και στην Ευρώπη ενάντια στη μεταναστευτική της πολιτική. Για να ανοίξουν ουσιαστικά τα σύνορα της Ευρώπης προς την Ελλάδα πρέπει να αναθεωρηθεί, στην ουσία να καταργηθεί το «Δουβλίνο 2».

Αν στην πράξη ή και στα λόγια η Δουβλίνο 2 αναθεωρηθεί τότε κάθε μετανάστης που θα φύγει από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, θα περάσει από τα ως τώρα ανοιχτά σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, (ή και προηγούμενα της Τουρκίας με το Ιράν ή του Ιράν με το Αφγανιστάν) και θα εγκατασταθεί αρχικά κάπου μεταξύ Αγ Παντελεήμονα και Πατησίων ώσπου να τον νομιμοποιήσει το ελληνικό κράτος.

Αυτά τα «ανοιχτά σύνορα» για όλη την ΕΕ θέλει να πετύχει ο ΣΥΝ, το ψευτοΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Όλοι αυτοί οι δήθεν «αριστεροί», οι δήθεν κεντρώοι και οι σίγουρα φασίστες, όλοι αυτοί που είτε λένε πως αγαπάνε τους μετανάστες είτε λένε πως δεν τους αγαπάνε (στην πραγματικότητα όλοι αυτοί τους μισούν) συμφωνούν σε ένα πράγμα: Η όποια λύση του μεταναστευτικού στην Ελλάδα δεν έχει σαν πρώτη και βασική της προϋπόθεση να κλείσει η Ελλάδα τα σύνορά της στην παράνομη υπερεισαγωγή μεταναστών αλλά να ανοίξει η υπόλοιπη ΕΕ τα σύνορά της στους μετανάστες που η Ελλάδα με τα ανοιχτά της σύνορα έχει συσσωρεύσει μέσα της.

Γιατί όλα τα παραπάνω κόμματα θέλουν να καταργηθεί το Δουβλίνο 2; Ή αλλιώς γιατί θέλουν να γίνουν «ανοιχτά» τα σύνορα της ΕΕ όπως γίνανε ήδη αυτά της Ελλάδας με την Τουρκία οπότε ανοιχτά με τον τρίτο, ειδικά τον μουσουλμανικό τρίτο κόσμο;

Κατά τη γνώμη μας για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι για να δυναμώσει μέσα και στην υπόλοιπη ΕΕ ο εθνορατσισμός και ο ναζισμός όπως δυνάμωσε και στην Ελλάδα. Και όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει «σοβαρός» φασισμός και ναζισμός στον πλανήτη που να μην είναι με το νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας-Κίνας-Ιράν. Ήδη η Ρωσία έχωσε ένα φασιστικό κόμμα στην ελληνική Βουλή, το ΛΑΟΣ και ένα ναζιστικό τη Χρ Αυγή στη Δημαρχία της Αθήνας κύρια χάρη στο μεταναστευτικό. Η φασιστικοποίηση της Ευρώπης σημαίνει άρνηση της ομοσπονδιακής ενοποίησής της, χτύπημα των διεθνιστικών τάσεων μέσα της, χτύπημα της διεθνούς κίνησης των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων, εθνικιστικός απομονωτισμός, γραφειοκρατικός κρατικισμός και τελικά προσέγγισή της κάθε απομονωμένης ευρωπαϊκής χώρας με τον υποστηριχτή κάθε πολιτικής αντίδρασης στον ευρωπαϊκό χώρο που είναι η Ρωσία

Αν μελετήσει όμως κανείς όλο τον ευρωπαϊκό νεοφασισμό θα προσέξει ότι αυτός ανδρώθηκε παντού σαν ρεύμα ενάντια στους μετανάστες επειδή αυτοί χαλάνε τάχα την ενότητα, την φυσιογνωμία και τις παραδόσεις της εθνικής ζωής. Στην πραγματικότητα οι φασίστες βρήκανε την πλατειά κοινωνική βάση τους στο άνεργο και κακοπληρωμένο προλεταριάτο επειδή αυτό βρήκε στους μετανάστες τον πιο σκληρό ανταγωνιστή του. Αυτή την εισαγωγή φτηνής εργατικής δύναμης την κάνανε παντού στον Βορρά (δηλαδή σε ΗΠΑ και ΕΕ) συνειδητά οι οικονομικά φιλελεύθεροι αστοί που εισαγάγανε τους μετανάστες μαζικά για να προσθέσουν στον εφεδρικό στρατό των ανέργων στις χώρες τους ένα νέο προσωπικό που θα μπορεί επιπλέον να σπάει τα κατοχυρωμένα μεροκάματα και τις συνθήκες δουλειάς του παλιότερου προλεταριάτου. Αν αυτό συνδυαστεί με την πολιτιστική γκετοποίηση των μεταναστών με κύρια ευθύνη πάλι των αστικών τάξεων - ιδιαίτερα των πιο σοβινιστικών τμημάτων της - αλλά και με ουσιαστική ευθύνη των εθνο-σοβινιστών ή των θρησκευτικο-σοβινιστών των χωρών προέλευσης των οικονομικών μεταναστών, μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί αυτή η διάσπαση έγινε παντού το λίκνο της ανάπτυξης των φασιστών και ακροδεξιών της χώρας υποδοχής. Αυτή η διαπίστωση οδήγησε τη Ρωσία στο να βάλει τους έλληνες πράκτορές της να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια μεταναστευτική βόμβα την οποία να ρίξουν πάνω στην ΕΕ για να τη φασιστικοποιήσουν, όπως μετατρέψανε την Ελλάδα σε μια νομισματοπιστωτική βόμβα για να ανατινάξουν το Ευρώ δηλαδή την οικονομική και μετά την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο οι ρωσόφιλοι στην Ελλάδα ανοίγουν τα ελληνικά σύνορα στους μετανάστες, ιδίως στους μετανάστες του μουσουλμανικού Νότου είναι για να οξύνουν την αντίθεση των λαών αυτών των χωρών με την ΕΕ και τελικά να οδηγήσουν την ΕΕ σε μια συνδιαλλαγή με τις ισλαμοφασιστικές και ρωσόφιλες εξουσίες αυτών των χωρών.

Γιατί αν μεν η ΕΕ δεχτεί να ανοίξει τα σύνορά της στους μετανάστες αυτών των χωρών θα δυναμώσει τους φασίστες των ευρωπαϊκών χωρών που παίζουν κυρίως το ισλαμοφοβικό χαρτί. Ταυτόχρονα θα δυναμώσει έτσι ο αντιδυτικισμός και η γκετοποίηση των μουσουλμάνων μεταναστών στην ΕΕ, δηλαδή θα δυναμώσει και ο ισλαμοφασισμός μέσα τους οπότε και μέσα στην ΕΕ που όπως έχουμε δει και στην Ελλάδα ενώνεται παντού με τον σοσιαλφασισμό των ρωσόδουλων αντι-πατριωτών ψευτοδιεθνιστών τύπου ΣΥΝ- ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ-ψευτοαναρχικών αλλά στο βάθος και του ψευτοΚΚΕ που παριστάνει το πατριωτικό κόμμα για να μη χάσει τα μέτωπά του με τους εθνικιστές στο στρατό και στην αστυνομία.

Αν από την άλλη η ΕΕ δεν ανοίξει τα σύνορά της στα κρατικά δουλεμπορικά καραβάνια της αλυσίδας Καρζάι- Αχμαντινετζάντ- Ερντογάν- Παπανδρέου τότε οι παραπάνω συνεργαζόμενοι προβοκάτορες θα στρέψουν όχι μόνο τους υποψήφιους μετανάστες αλλά όλους τους λαούς τους, ιδιαίτερα τη φτωχολογιά ενάντια στους «σκληρόκαρδους πλούσιους του ευρωπαϊκού Βορά που αρνούνται να ανοίξουν τα σύνορά τους ενώ αυτοί φταίνε για την πείνα του Νότου».

Παντού στο Νότο, ιδιαίτερα στις πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες της Αφρικής, η νεοναζιστική προπαγάνδα συμπυκνώνεται σε μια φράση: «Οι χώρες σας είναι φτωχές και εσείς φτωχοί γιατί σας αρπάξανε τον πλούτο οι ιμπεριαλιστές του βορρά που γι αυτό έγιναν πλούσιοι και οι εξουσίες τους και οι λαοί τους. Όλοι αυτοί συνεχίζουν να σας εκμεταλλεύονται οπότε συνεχίζουν να φταίνε για τη φτώχια σας». Σε αυτήν την μόνιμη προπαγάνδα που οικονομικά στηρίζεται στην αντιμαρξιστική θεωρία της «άνισης ανταλλαγής» έχει προστεθεί μετά το 2000 και ο ισχυρισμός ότι όλοι οι λαοί αυτών των χωρών δικαιούνται να μπουν μαζικά στην ΕΕ σαν πολεμικοί πρόσφυγες που δημιουργήθηκαν από τις νατοϊκές άδικες επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Σομαλία. Δεν είναι δυνατό σε αυτό το άρθρο να απαντήσουμε μεθοδικά σε αυτή την προπαγανδιστική γραμμή. Θα πούμε μόνο πως όπως κάθε φασιστική γραμμή έτσι και αυτή στηρίζεται στην προβολή της ιστορίας στο σήμερα, αρνείται την άγρια εκμετάλλευση και τη σκληρή παραγωγική δουλειά των λαών του Βορρά στη διάρκεια 3 αιώνων βιομηχανικής τεχνολογικής προπορείας, αρνείται την επαναστατική ταξική πάλη και τις απέραντες θυσίες αυτών των λαών στην αντιφασιστική και εθνικοανεξαρτησιακή πάλη τους. Από την άλλη αυτή η θεωρία αρνείται την ευθύνη των αστικών τάξεων των χωρών του Νότου μετά την πολιτική ανεξαρτησία αυτών των χωρών από τον ιμπεριαλισμό, υποτιμά τη σκληρή εκμετάλλευση που ασκούν αυτές οι αστικές τάξεις που όσο πιο διεφθαρμένες και εκμεταλλευτικές είναι τόσο πιο πολύ συνεργάζονται με τους ανατολικούς φασισμούς πέρα από εκείνη και με τους δυτικούς μονοπωλιστές. Με λίγα λόγια αυτή η θεωρία ισχυρίζεται ότι οι λαοί του τρίτου κόσμου δεν θα απελευθερωθούν και δεν θα αποκτήσουν την εφημερία τους μέσα από μια επαναστατική πάλη ενάντια στις αστικές τους τάξεις που τους εξαρτούν από τον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό αλλά από μια εκστρατεία ενάντια στους πλούσιους του βορρά με κεντρικό σύνθημα το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα».

Ο προπαγανδιστικός στόχος αυτής της γραμμής είναι να προετοιμάζει τους φτωχούς λαούς του Νότου να σταθούν πίσω από τις ντόπιες αντιδραστικές τους εξουσίες και να ακολουθήσουν τα ρώσικα τανκς όταν αυτά θα εισβάλουν στις ευρωπαϊκές χώρες για να τις υποτάξουν με τη βοήθεια των κάθε είδους συνεργατών τύπου ΛΑΟΣ και ΣΠΙΘΑ ή τύπου ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η θέση για το ότι οι ίδιοι οι λαοί της Δύσης και όχι μόνο οι κυβερνήσεις είναι εκμεταλλευτές του τρίτου κόσμου μια από τις βασικές της ρώσικης ευρασιατικής νεοναζιστικής γεωπολιτικής θεωρίας τόσο του Ζιουγκάνοφ όσο και του Ντούγκιν.

Είναι χαρακτηριστικό πως σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό καθεστώς ενώνεται στην ενοχοποίηση της ΕΕ, δηλαδή στο ότι η κύρια αιτία των μεταναστευτικών ρευμάτων προς τη Δύση βρίσκεται στην μισοδημοκρατική Δύση την ίδια και ποτέ στην σοσιαλφασιστική Ανατολή και στους υποχείριους σε αυτήν φασισμούς του Νότου.

Μέσα σε αυτήν την κοινή γραμμή γίνεται μια τεχνική κατανομή ρόλων: τα τρία μικρά ανοιχτά αντιευρωπαϊκά κόμματα ΛΑΟΣ-ψευτοΚΚΕ και ΣΥΝ επιμένουν στο σύνθημα «ανοιχτά σύνορα Ελλάδας- ΕΕ για τους μετανάστες» ενώ ο Παπανδρέου για να εμφανιστεί σαν πιο νομιμόφρων στην ΕΕ και λιγότερο εχθρός του Δουβλίνο 2 την καλεί να πάει στην πηγή του προβλήματος, που είναι οι χώρες του Νότου, βασικά εκείνες της μουσουλμανικής Ασίας, και να τις βοηθήσει οικονομικά και πολιτικά ώστε να μειωθούν οι μεταναστευτικές ροές. Στα πλαίσια αυτά μάλιστα ζητάει διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την Τουρκία που σημαίνει τελικά διαπραγματεύσεις και με τους υπόλοιπους δύο κρίκους του μεταναστευτικού διαδρόμου, το Ιράν και το Αφγανιστάν, δηλαδή με το ρωσόφιλο τόξο της νότιας «Ευρασίας». Με άλλα λόγια η Ελλάδα των ρωσόδουλων κρατώντας στα χέρια της τη μεταναστευτική βόμβα εκβιάζει την ΕΕ καλώντας την είτε να ανοίξει τα σύνορά της στο φασισμό και στο σοσιαλφασισμό, είτε να δώσει οικονομικά και πολιτικά λύτρα στον Άξονα για να εξασφαλίσει την μη απομόνωσή της. Πρόκειται για το αντίστοιχο που κάνει στην οικονομία, όπου η Ελλάδα κρατάει το κουμπί της χρεωκοπίας της ΕΕ. Με αυτήν καλεί την ΕΕ είτε να δώσει στην Ελλάδα αφειδώς δανεικά και αγύριστα κεφάλαια, οπότε το τσιμέντο της ευρωπαϊκής ενοποίησης που λέγεται Ευρώ θα χάσει κάθε αξιοπιστία, είτε να της δώσει λεφτά αλλά δυναμώνοντας τους δημοσιονομικούς ελέγχους στα πλαίσια μιας κοινής οικονομικής διακυβέρνησης που αν επιβληθεί βίαια σήμερα θα έχει πάλι σαν αποτέλεσμα την πολιτική διάσπαση της ΕΕ.

Γι αυτούς τους λόγους όλοι οι αντιευρωπαίοι, φασίστες και σοσιαλφασίστες απαιτούν ανοιχτά σύνορα Ελλάδας-ΕΕ σαν λύση του μεταναστευτικού και δεν επιμένουν στα κλειστά σύνορα Ελλάδας -Τουρκίας ακόμα και όταν εμφανίζονται ότι τάχα τα θέλουν τέτοια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΛΑΟΣ που διατείνεται ότι θέλει κλειστά τα σύνορα με την Τουρκία δίνει και αυτό την έμφασή του στο να είναι ανοιχτά αυτά με την ΕΕ για να φύγουν προς τα εκεί οι παράνομοι μετανάστες. Στη πραγματικότητα και το ΛΑΟΣ και οι ανοιχτοί ναζιστές εμφανίζονται σαν υπερασπιστές των συνόρων κυρίως για να καθησυχάσουν τη συντηρητική βάση τους αλλά και για να δυναμώνουν το εθνορατσιστικό μίσος των μαζών ενάντια στους μετανάστες. Η βασική διαφορά του δημοκρατικού ανθρώπου από τον φασίστα και ρατσιστή στο ζήτημα των κλειστών συνόρων είναι η εξής: Ο δημοκράτης θέλει να δοθεί τέρμα στη μαζική παράνομη μετανάστευση, ειδικά σήμερα, για να ζήσουν καλύτερα και να είναι ενωμένοι ταξικά, κοινωνικά και εθνοτικά οι ντόπιοι εργαζόμενοι με τους εγκατεστημένους μετανάστες. (Να μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο αντιμεταναστευτικό μίσος, μέχρι ρατσισμού είναι αυτό των παλιότερων μεταναστών ενάντια στους καινούργιους που σε συνθήκες ανεργίας τους εκτοπίζουν από την αγορά ιδιαίτερα της ανειδίκευτης εργασίας. Παλιότερα το μεγαλύτερο μίσος ήταν των τσιγγάνων ενάντια στους πρώτους Αλβανούς μετανάστες που εκτόπισαν τους πρώτους από τη δουλειά στα χωράφια). Αντίστοιχα ενώ οι δημοκράτες θέλουν νομιμοποίηση και απόδοση ιθαγένειας στους εγκατεστημένους μετανάστες, οι φασίστες θέλουν να δοθεί τέλος στην μετανάστευση σε κάθε περίπτωση και σε κάθε συνθήκη ώστε να μείνει τάχα καθαρό το αίμα, ο πολιτισμός και εθνοτική υπεροχή των ελλήνων. Γι αυτό θέλουν να φύγουν και να μην γίνουν ποτέ έλληνες όλοι ανεξαίρετα μετανάστες. Μόνο οι ψευτοαριστεροί προβοκάτορες, οι πράκτορες και οι οικονομικά φιλελεύθεροι δουλοκτήτες θέλουν ανοιχτά σύνορα (εκτός από την περίπτωση του πραγματικού πολιτικού ασύλου και της οικογενειακής επανένωσης). Η πάλη «ανοιχτά σύνορα- κλειστά σύνορα» δεν χωρίζει την αριστερά από τη δεξιά στο μεταναστευτικό. Αυτό που τη χωρίζει είναι: «πρακτικά μέτρα για την ταξική εθνοτική ενότητα ντόπιων και μεταναστών ή ταξική και εθνοτική διάσπαση;». Ανοιχτά σύνορα σε συνθήκες μάλιστα κρίσης σημαίνουν ταξική και εθνοτική διάσπαση, δηλαδή είναι σκέτη ρατσιστική προβοκάτσια.

Το πιο ξενόδουλο κόμμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού στην Ελλάδα (που παριστάνει το διεθνιστικό), ο ΣΥΝ, έχει αναλάβει να κατασκευάσει ένα δήθεν κίνημα υπέρ των μεταναστών για να δυναμώσει την εσωτερική ελληνική και κυρίως μια πανευρωπαϊκή διάσπαση στο μεταναστευτικό. Βασικά θέλει να δώσει στον Παπανδρέου την ευκαιρία να πει στην ΕΕ: «Κύριοι χτύπησα άγρια στη χώρα μου φτωχούς υπαλλήλους και εργάτες, χτύπησα συνταξιούχους και πρόδωσα και αποξένωσα τους μικροαστούς μου και τους γραφειοκράτες μου, φορολόγησα τους πάντες και συγκρούστηκα και με τους πιο παραγωγικούς αστούς μου για χάρη του Ευρώ σας (βέβαια την ίδια ώρα ο άθλιος αυτός υπονόμευε την παραγωγή και δυνάμωνε την κρίση) για να εφαρμόσω τη θεραπευτική οικονομική συνταγή σας. Τώρα αυτή η άκρα «αριστερά» που τόσο δύσκολα κατάφερα να την υποτάξω στα μισθολογικά με πιέζει με το μεταναστευτικό και με απειλεί ίσως και με μια καμμένη Αθήνα όπως το 2008. Από την άλλη με απειλούν οι αντιευρωπαίοι φασίστες αφού κρατάω τόσους μετανάστες μέσα μου. Επιτέλους λοιπόν πάρτε και εσείς κάποιους από αυτούς, ή επιτρέψτε μου να τους νομιμοποιήσω και να έρθουν μετά σε εσάς ή ελαστικοποιείστε κάπως το Δουβλίνο 2, ή έστω μιλήστε με τις μουσουλμανικές χώρες, χώρες τράνσιτ ή χώρες προέλευσης και πείστε τες να σας βοηθήσουν δίνοντάς τους πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα. Ελαφρώστε με λίγο και εμένα το δυστυχή γιατί αν αποτύχω μετά από μένα έρχονται οι οικονομικοί αντιευρωπαίοι λαϊκιστές, αυτοί οι ανεύθυνοι αντιμνημονιακοί που θα πατήσουν το κουμπί της οικονομικής χρεωκοπίας». Κάπως έτσι καλείται η Ευρώπη να αποτρέψει πολιτικές ανωμαλίες στην αχίλλεια φτέρνα της την Ελλάδα ανατρέποντας ουσιαστικά τη συνθήκη «Δουβλίνο 2».

Οι ανωμαλίες στο μεταναστευτικό, όπως και αυτές στο οικονομικό προαναγγέλλονται πάντα από τη χώρα στην οποία μαγειρεύονται, στη Ρωσία του Πούτιν στη χώρα οργανωτή των παγκόσμιων πολιτικοστρατιωτικών περιπετειών που δεν κρύβει καθόλου το ενδιαφέρον της για το μεταναστευτικό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ρεπορτάζ της Πράβδα για τη Νομική και τους 300 (!) στο οποίο μπαίνει το δίλημμα που βάζει σήμερα στην Ευρώπη η νεοτσαρική Ρωσία μέσα από τους έλληνες λακέδες της. Το σχετικό άρθρο έχει τίτλο «Η Ασία και η Αφρική κατακτούν την Ευρώπη. Η υπομονή της Ελλάδας εξαντλείται» και δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της Πράβδα (Pravda.ru) στις 28.01. Το άρθρο καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Υπάρχει μία σύντομη λίστα ριζοσπαστικών μέτρων που μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Θα τολμήσει ποτέ η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι το οχυρό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να προσφύγει σε αυτά τα μέσα; Φαίνεται ότι αυτό θα συμβεί αργά ή γρήγορα. Αλλιώς οι ευρωπαϊκές χώρες διατρέχουν τον κίνδυνο να έχουν ασιατικά και αφρικανικά προβλήματα στο έδαφος τους».

Δηλαδή ή θα εμποδίσει η Ευρώπη τους μετανάστες να καταφύγουν εντός της ή θα αφεθεί στην έξαρση του ρατσισμού και του νεοναζισμού που θα φέρει η ανεξέλεγκτη είσοδος τους στα ευρωπαϊκά εδάφη. Σε κάθε περίπτωση δημοκρατική Ευρώπη, οπότε και Ενωμένη Ευρώπη τέλος. Τέτοια σχεδιάζουν οι προβοκάτορες του Κρεμλίνου μέσω Ελλάδας.

Δεν ξέρουμε ποιοι είναι οι ακριβείς σχεδιασμοί των ΣΥΝ και Παπανδρέου (αλλά στο βάθος και του ψευτοΚΚΕ) που κόβουν και ράβουν στο μεταναστευτικό, δηλαδή του ΣΥΝ που διαχειρίζεται τους μετανάστες σαν κίνημα και του Παπανδρέου με τον Ραγκούση που τους διαχειρίζονται σαν κράτος. Πάντως είδαμε στο επεισόδιο της Νομικής την προσπάθεια του ΣΥΝ και του Ραγκούση να προκαλέσουν επέμβαση της αστυνομίας και έτσι να πετύχουν ένα θεαματικό θέατρο πολέμου στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα (αν και όχι τύπου Αθήνας 2008 γιατί λίγοι τώρα ριζοσπάστες νεολαίοι θα ακολουθήσουν σε τόσο μισητές καταστροφές τους όλο και πιο απομονωμένους μπάχαλους, ούτε θα πολεμήσουν υπέρ των μεταναστών σε τέτοιες συνθήκες ανεργίας). Μια πάντως στοιχειωδώς αξιοπρεπής καψιματική σύγκρουση θα αποκεφάλιζε τον Παπουτσή που είδε τον κίνδυνο και τη γλίτωσε με τον ελιγμό της μεταφοράς των 300 στο κτίριο της Ηπείρου. Τώρα πια οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έχουν μάθει να φυλάγονται από τις προβοκάτσιες γιατί έχουν μαζευτεί πολλά πολιτικά πτώματα συναδέλφων τους προδομένων από τους Παπανδρέου και τον Σημίτη που τους έλεγαν «τράβα σύντροφε» και μετά τους άφηναν μόνους τους στα πεινασμένα σκυλιά της κάθε αντιπολίτευσης.

Μια προβοκάτσια σε βάρος του Παπουτσή θα ήταν σήμερα σημαντική για τους προβοκάτορες καθώς εκπροσωπεί μια γραμμή στο ΠΑΣΟΚ που αντικειμενικά δεν παίζει το ρώσικο παιχνίδι καθώς αντιπαλεύει με συγκεκριμένα μέτρα την καθεστωτική γραμμή των «ανοιχτών συνόρων». Ο ισχυρός συμβολισμός αυτής της γραμμής είναι ο φράχτης στον Έβρο που σαν τέτοιος έχει εξοργίσει τόσο τους ψευτοαριστερούς, καθώς στην πραγματικότητα το πρόβλημα δεν είναι αστυνομικό-στρατιωτικό γιατί το καθεστώς αν το μπορέσει πολιτικά θα βρει τεχνικά και άλλους δρόμους δουλεμπορίου για να ανοίξει τα σύνορα.

Γι αυτό τώρα το πολιτικό παιχνίδι με τους 300 παίζεται μέσα στην κυβέρνηση όπου το πάνω χέρι το έχει η ρώσικη γραμμή που εκπροσωπείται από τον Ραγκούση και την προωθημένη κομματικά από τον ίδιο Νταλάρα. Αυτοί διαχειρίζονται στο καθαρά πολιτικό επίπεδο το μεταναστευτικό γενικά και τους 300 ειδικά, και επιχειρούν να στριμώξουν και να εκθέσουν τον Παπουτσή ώστε να συντρίψουν τον ίδιο και τη γραμμή του. Η Νταλάρα θέλει αναθεώρηση του Δουβλίνου 2 και διαφωνεί όσο γίνεται πιο ανοιχτά με τον Παπουτσή για τον φράχτη στα σύνορα. Δίπλα της στάθηκε πρόσφατα ο Παπούλιας που την κάλεσε στο προεδρικό μέγαρο για να την ενισχύσει πολιτικά. Αυτό το μέτωπο καλεί τον Παπουτσή να αδειάσει το κτίριο της οδού Ηπείρου αφού η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να το παραδώσει στον ιδιοκτήτη του σε 15 μέρες. Όμως οι συμπαραστάτες των απεργών πείνας που έχουν εκπρόσωπό τους ένα στέλεχος της Κόντρα (και έτσι συνεχίζει να μην έχει ευθύνες ο όλο και πιο ύποπτος για βρωμοδουλειές Συνασπισμός για τα δύσκολα που έρχονται) δηλώνουν ότι δεν θα φύγουν. Έτσι ο Ραγκούσης επανέρχεται και καλεί τον Παπουτσή να αδειάσει το κτίριο, αλλά ο Παπουτσής λέει ότι δεν έκλεισε αυτός τη συμφωνία και δεν θα μπει μέσα η αστυνομία. Ταυτόχρονα ο Ραγκούσης είναι σκληρός απέναντι στους απεργούς και δηλώνει ότι θα νομιμοποιήσει μόνο όσους από αυτούς έχουν ανάγκη ενσήμων, δηλαδή όχι και εκείνους που δεν είχαν ποτέ χαρτιά εργασίας. Έτσι δυσκολεύει την ικανοποίηση της αποκατάστασης των συγκεκριμένων μεταναστών και παρατείνει την απεργία πείνας και μάλιστα με το λαθεμένο και πολιτικά αυτοκαταστροφικό για τους απεργούς αίτημα: «νομιμοποίηση όλων των μεταναστών».

Είναι σίγουρο ότι η υπόθεση αυτή από τους στόχους των βασικών διαχειριστών της είναι σχεδιασμένη να οδηγηθεί σε μια κλιμάκωση που θα ξεφύγει από τα όρια ενός μεμονωμένου διεκδικητικού κινήματος και θα γίνει πολιτικό ζήτημα πρώτης γραμμής. Το τι θα πει η πραγματικότητα είναι μια άλλη υπόθεση. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας είναι υποχρεωμένος όχι εξ αιτίας αυτού του κινήματος αλλά εξ αιτίας της πολιτικής που έχει μετατρέψει το κέντρο της πρωτεύουσας σε ένα απέραντο εργαστήρι παραγωγής ρατσισμού και εθνοφασισμού, το οποίο ετοιμάζεται να δηλητηριάσει όλη τη χώρα, να τοποθετηθεί για το μεταναστευτικό με καθαρά λόγια.

Αυτό σημαίνει πρώτα απ όλα: Κλειστά σύνορα από τα έξω προς την Ελλάδα για να μην τροφοδοτείται η ανθρώπινη αποθήκη της πρωτεύουσας με νέο εμπόρευμα από τους κρατικούς ή ποινικούς δουλεμπόρους. Σύνορα ανοιχτά μόνο για τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες όπως είναι μόνο οι μετανάστες από πραγματικά φασιστικές χώρες και έχουν αντιφασιστική δράση και επίσης ανοιχτά για την επανένωση οικογενειών των εγκατεστημένων μεταναστών.

Δεύτερο: Σύνορα κλειστά και από την Ελλάδα προς την ΕΕ για την παράνομη μετανάστευση, που σημαίνει ότι η χώρα μας πρέπει να τελειώνει μια και καλή με την προβοκατόρικη πολιτική των κυβερνήσεών της να γίνεται εσκεμμένα βασικός διεθνής τράνζιτ κρίκος της παράνομης μετανάστευσης προς την ΕΕ ποδοπατώντας τις υποχρεώσεις της προς του εταίρους της.

Τρίτο: Μεταβατικά δημοκρατικά μέτρα για αποσυμφόρηση των γκέτο και την ανακούφιση όλων των κατοίκων τους δηλαδή και των νέων μεταναστών και των παλιότερων μεταναστών και των ντόπιων παλιών κατοίκων.

Μεταβατικά μέτρα σημαίνει το εξής: Ότι αν κλείσουν οι εισαγωγές παράνομης μετανάστευσης προς την Ελλάδα και οι εξαγωγές από την Ελλάδα προς την ΕΕ τότε τα ρατσιστικά γκέτο σταδιακά θα αρχίσουν να αποσυμφορούνται από μόνα τους. Αλλά ο ρατσισμός σε περίοδες κρίσης κινείται γρήγορα και οι κάτοικοι, ντόπιοι και μετανάστες, παλιοί και νέοι, τράνζιτ ή μόνιμοι πρέπει να δουν άμεση καλλιτέρευση της ζωής τους πριν παραδοθούν στην χειρότερη αντίδραση. Αλλά η κατάργηση των γκέτο δεν πρέπει να γίνει με πολιτικές «σκούπας» που σημαίνει το δικαίωμα στην εκφασισμένη νέα ελληνική αστυνομία και βέβαια στους ναζήδες να ασκούνε την γνωστή ταπεινωτική βία τους πάνω στους μετανάστες ιδιαίτερα στους νέους, αλλά και στους παλιότερους με το πρόσχημα των ελέγχων. Γι αυτό θεωρούμε ότι είναι σωστή μια κρατική πολιτική που αφού ξεκαθαρίσει ότι δεν υπάρχει παράνομη μεταναστευτική έξοδος προς την ΕΕ θα πάρει τα εξής μεταβατικά μέτρα:

1ο Θα δώσει ψηλά και ουσιαστικά υλικά κίνητρα στους τράνζιτ μετανάστες να γυρίσουν στις χώρες τους. Αυτό δεν θα είναι δώρο ούτε εξαγορά. Το ελληνικό κράτος πρέπει να αποζημιώσει αδρά τις τελευταίες φουρνιές μεταναστών γιατί έκανε συνειδητά πολιτική δουλεμπορίας καθώς τους ενθάρρυνε να μεταναστεύσουν με την προβοκατόρικη πολιτική της των ανοιχτών συνόρων και με το κλείσιμο του ματιού ότι θα ανοίξουν αργά ή γρήγορα και έτσι ή αλλιώς και τα σύνορα Ελλάδας-ΕΕ. Έτσι έκαναν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να πληρώσουν χιλιάδες και καμιά φορά δεκάδες χιλιάδες δολάρια στους δουλεμπόρους για να καταλήξουν τελικά στον εφιάλτη του Άγιου Παντελεήμονα. 2ο Αν οι νέοι μετανάστες προτιμήσουν να μείνουν στη χώρα μας πρέπει να μπορούν να μείνουν και να δουλέψουν ακριβώς επειδή πρέπει να τους αναγνωριστεί το ότι παγιδεύτηκαν από το καθεστώς εδώ. Γι αυτό πρέπει και μπορούν να δοθούν σε αυτούς μεταβατικές άδειες παραμονής και δουλειάς που όμως δεν θα παραβιάζουν το Δουβλίνο 2, δηλαδή θα τους επιτρέπουν να ταξιδέψουν προς τις χώρες της ΕΕ μόνο αφού περάσει ένα εύλογο διάστημα. Έτσι και δεν θα επικροτείται η κρατική πολιτική της Ελλάδας να είναι η χώρα τράνζιτ της παράνομης μετανάστευσης προς την ΕΕ αλλά και οι μετανάστές των τελευταίων κυμάτων δεν θα απελαύνονται ούτε θα παγιδεύονται εξαθλιωμένοι στη χώρα. Θυμίζουμε ότι αν ένας μετανάστης πάρει κανονική άδεια παραμονής σε μια χώρα της ΕΕ μπορεί αυτόματα να ταξιδεύει σε όλες τις άλλες ως ότου ανανεώσει αυτήν την άδεια. Άρα αν αυτό γίνει τώρα για κάθε μετανάστη που ήρθε χθες στη χώρα χάρη στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων, όπως ζητάνε οι ΣΥΝ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ αυτό θα σημάνει ανοιχτά σύνορα προς την ΕΕ και ντε φάκτο κατάργηση του Δουβλίνου 2. Γι αυτό ακριβώς οι ψεύτικοι φίλοι τους έσπρωξαν τους 300 στο «νομιμοποίηση όλων». Για την άμεση καλλιτέρευση της ζωής των νέων μεταναστών που δεν θέλουν να επιτρέψουν στην πατρίδα τους και ώσπου να βρουν δουλειά πρέπει να τους δοθεί ταυτόχρονα ένα επίδομα ενοικίου ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να μένουν δεκάδες σε κάθε διαμέρισμα. Αυτό το μέτρο θα αποσυμφορήσει τα γκέτο του κέντρου αν συνδυαστεί με την τιμωρία με αυστηρές ποινές των ιδιοκτητών τέτοιων σπιτιών γιατί εγκληματούν σε βάρος της υγείας των ενοίκων τους και των κατοίκων όλης της πόλης. Για όλα τα παραπάνω ποσά ενίσχυσης-αποζημίωσης των μεταναστών το ελληνικό κράτος μπορεί να ζητήσει να επιδοτηθεί από την ΕΕ (λόγω χρεωκοπίας, αλλά και γιατί έτσι αντιμετωπίζεται ένα πανευρωπαίκό πρόβλημα που ωστόσο αντίθετα από ότι ισχυρίζονται οι προβοκάτορες το προκαλεσε το ίδιο το ελληνικό κράτος) αναλαμβάνοντας όμως την απόλυτη δέσμευση ότι δεν θα «ξαναπειράξει» τα σύνορα, ούτε από έξω προς τα μέσα, ούτε από μέσα προς την ΕΕ.

Όλα τα παραπάνω είναι μέτρα για το μεταναστευτικό που αφορούν αυτή την περίοδο που διανύουμε, δηλαδή περίοδο πρωτοφανούς οικονομικού σαμποτάζ και πελώριας ανεργίας, περίοδο ανάπτυξης του φασισμού και του σοσιαλφασισμού, περίοδο πολιτικού πολέμου του σοσιαλιμπεριαλισμού ενάντια στην ΕΕ με εργαλείο και τα κατευθυνόμενα μεταναστευτικά κύματα. Γι αυτό δεν επεκτεινόμαστε εδώ στα πιο «πάγια» μέτρα μεταναστευτικής πολιτικής που έχουμε κατ επανάληψη και διεξοδικά αναλύσει όπως είναι η «ίση αμοιβή για ίση δουλειά» μαζί με το χτύπημα της μαύρης εργασίας γενικά, τα «πολιτικά δικαιώματα και η ιθαγένεια στους εγκατεστημένους μετανάστες», και « η άμεση απονομή ιθαγένειας σε όσους γεννήθηκαν στη χώρα». Τέλος δεν χρειάζεται εδώ να επιμείνουμε πολύ περισσότερο στην προυπόθεση κάθε δημοκρατικής μεταναστευτικής πολιτικής που είναι η λαϊκή κινητοποίηση για την συντριβή των ναζιστικών συμμοριών και πρώτα απ όλα της χρυσής Αυγής. Βασικό αίτημα ενός τέτοιου κινήματος είναι η θεση εκτός νόμου των ναζιστών. Αυτό όχι τόσο γιατί ο ναζισμός πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού αλλά για να αποκαλύπτονται όλοι αυτοί οι ανοιχτοί και κρυφοί φασίστες που θεωρούν το ναζισμό μιά άποψη και το ναζιστικό κόμμα ένα κόμμα σαν τα άλλα. Από μια πιο πρακτική άποψη ποτέ οι μετανάστες δεν θα βρούν ησυχία και ενότητα ταξική και εθνοτική με τον ντόπιο πληθυσμό και ποτέ ο λαός και η χώρα μας ολόκληρη δεν θα είναι ελεύθεροι πραγματικά όσο δεν έχουν χώσει τους ναζιστές βαθιά στη φυλακή.