Μια πελώρια συμφορά κρέμεται πάνω από τη χώρα. Δεν εννοούμε απλά την χρεωκοπία γιατί πολλές χώρες έχουν χρεωκοπήσει και έχουν υποφέρει αλλά τελικά έχουν ανορθωθεί. Η συμφορά στην περίπτωσή μας είναι ότι συνεχίζεται με ακόμα πιο έντονους ρυθμούς η αρρώστεια που έφερε την ακήρυκτη χρεωκοπία. Πρόκειται για το συστηματικό σαμποτάζ της παραγωγής σε όλους τους τομείς και η στρατηγική αποεπένδυση, ιδιαίτερα η αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Οι σαμποτέρ είναι μικροί αλλά ισχυροί ηγετικοί πυρήνες μέσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα. Στόχος τους είναι να παραδώσουν τη χώρα μας εξουθενωμένη στα κρυφά αφεντικά τους, τις νεοναζιστικές δυνάμεις Ρωσία και Κίνα, που θέλουν να μας μετατρέψουν σε βάση τους μέσα στην ΕΕ ενάντια στην ΕΕ. Για να αναχαιτήσουμε τους σαμποτέρ πρέπει να ανατρέψουμε τη”θεωρία” τους, που την έχει πιστέψει σχεδόν όλος ο λαός- ότι η βασική αιτία της χρεωκοπίας υπήρξε η κλοπή του δημόσιου χρήματος από κάποιους πολιτικούς, προμηθευτές, φοροφυγάδες κλπ.

Αυτή η κλοπή υπήρξε και είναι μεγάλη. Όμως κάθε κλοπή της δημόσιας περιουσίας, όσο και να δυναμώνει την πολιτική σαπίλα και την κοινωνική ανισότητα είναι από οικονομική άποψη μια μετατροπή κρατικού κεφαλαίου σε ιδιωτικό. Την ελληνική χρεωκοπία τη έφερε ένα πρόβλημα στην παραγωγή του πλούτου και όχι στη διανομή του. Αυτή είναι η διαφορά στην κλεψιά ελληνικού τύπου από την κλεψιά κινεζικού τύπου. Οι δύο χώρες είναι εξ ίσου διεφθαρμένες (αριθμός 73και 74 στην παγκόσμια κατάταξη). Όμως η Κίνα έχει “σκάσει” από το πολύ κεφάλαιο που έχει συσσωρεύσει, επειδή εκεί και τα κλεμμένα κεφάλαια μπαίνουν στην διαδικασία της παραγωγής, γιατί κανένα κεφάλαιο δεν το συμφέρει να αποθησαυρίζεται σε ελβετικές τράπεζες. Επίσης το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι πολύ μικρότερο από το γιαπωνέζικο, που είναι 200% του ΑΕΠ, αλλά δεν χρεωκόπησε η Ιαπωνία. Αυτή χρεώθηκε πολύ σαν κράτος για να σώσει τους γιαπωνέζους τραπεζίτες που έπαιξαν χοντρά στη φούσκα των ακινήτων. Όμως οι πάντες δανείζουν την Ιαπωνία σαν χώρα επειδή έχει ένα γιγαντιαίο επενδεδυμένο και αποταμιευμένο κεφάλαιο. Το τεράστιο δηλαδή πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το μεγάλο χρέος του κράτους της, αλλά ότι δεν έχει σαν χώρα αρκετό διαθέσιμο κεφάλαιο για να μπορεί να καλύψει αυτό το χρέος πχ αυξάνοντας την φορολογία. Και δεν μπορεί να το καλύψει γιατί μετέτρεψε σε καταναλωτικά μέσα και όχι σε μέσα παραγωγής τα κεφάλαια που δανείστηκε. Στο βάθος αυτή η χρεωκοπία οφείλεται στην καταβύθιση της ελληνικής βιομηχανίας . Αυτή εκδηλωνόταν για χρόνια με το μοναδικό στην ΕΕ εμπορικό ψαλίδι 3,5 εισαγωγές προς 1εξαγωγές που με τη σειρά του προκαλούσε το ιλιγγιώδες έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών=13% του ΑΕΠ. Αυτό το έκλεινε κυρίως το κράτος με ευνοϊκό (λόγω Ευρώ) κρατικό δανεισμό. Όταν στην κρίση το έλλειμμα φούσκωσε πολύ δεν υπήρξε αρκετός όγκος συσσωρευμένου κεφαλαίου γενικότερα στην οικονομία για να εμφανιστεί σαν εγγύηση στους πιστωτές. Η χώρα ήταν κούφια. Αυτό το έδειξε η ακαθάριστη εθνική αποταμίευση που ήταν 7% του ΑΕΠ την ώρα που ο μέσος όρος της ΕΕ ήταν 20%! (Η Ιρλανδία είχε 19% γιατί έχει ισχυρή βιομηχανία. Αυτήν την χρεωκόπησε η τυχοδιωκτική υπερεπένδυση και όχι η υποεπένδυση). Για την παραγωγική καταβύθιση της χώρας ευθύνεται η πολιτική, συγκεκριμένα ένα πολιτικό ρεύμα που δουλεύει εισοδιστικά ταυτόχρονα σε πολλά κόμματά και διαθέτει μέσα σε αυτά ηγετικά στελέχη. Αυτό είναι το ρεύμα των ρωσόδουλων. Αυτοί ανάλογα με το κόμμα ή τη στιγμή παριστάνουνε τους εθνικιστές ( Α. Παπανδρέου, Καρατζαφέρης), τους ευρωπαιόφιλους (Σημίτης, Καραμανλής ο Β), τους αμερικανόφιλους (Γ. Παπανδρέου, Σαμαράς), και, κυρίως τους αριστερούς (Παπαρήγα, Τσίπρας, Αλαβάνος, Κουβέλης). Οι ρωσόδουλοι εμποδίζουν συστηματικά εδώ και 30 χρόνια εκατοντάδες δισεκατομμύρια κεφαλαίων ιδιωτικών ή κρατικών να επενδυθούν στην μεγάλη σύγχρονη παραγωγή σε κάθε τομέα, ιδιαίτερα στη βιομηχανία, στη σύγχρονη γεωργία και στην εφαρμοσμένη έρευνα. Τις μόνες επενδύσεις που επιτρέπουν είναι τις ρώσικες, τις κινέζικες, και εκείνες των Μπόμπολα, Κόκκαλη, Γερμανού, Μυτιληναίου, Βγενόπουλου και μερικών άλλων που τους δημιούργησε το διακομματικό πολιτικό πλέγμα των ρωσόδουλων παραδίνοντάς τους δημόσιο πλούτο με απευθείας αναθέσεις ή με στημένους διαγωνισμούς. Το σαμποτάζ γίνεται “από τα πάνω” όταν οι περιφερειάρχες, δήμαρχοι, δικαστές του ΣτΕ, τα δασαρχεία, οι αρχαιολογικές υπηρεσίες και οι πολεοδομίες παίρνουν εντολή να καταστρέφουν επιλεκτικά επενδύσεις- στόχους. Γίνεται και “από τα κάτω” όταν τα ψευτο ΚΚΕ και ΣΥΝ καθοδηγούν κινήματα βάσης που συντρίβουν τις επενδύσεις με το γενικό επιχείρημα ότι αυτές είναι μηχανές παραγωγής κέρδους. Πράγματι είναι μηχανές παραγωγής κέρδους, δηλαδή μηχανές αφαίμαξης υπεραξίας από τους εργάτες, αλλά είναι ταυτόχρονα και μηχανές που παράγουν το μισθό των εργατών. Χωρίς εργοστάσια δεν υπάρχει ούτε επιβίωση των εργατών σήμερα, ούτε σοσιαλισμός αύριο. Κι όμως οι ψευτοαριστεροί σαμποτέρ αντί να ζητάνε μέτρα αντιρρύπανσης κλείνουν τα εργοστάσια, αντί να διεκδικούν ότι μπορούν περισσότερο σε αμοιβές οδηγούν απεργίες ως το κλείσιμο εργοστασίων, αντί να προστατεύουν την άγρια φύση και τις αρχαιότητες εμποδίζουν τη δόμηση πάνω σε κάθε βιομηχανική και τουριστική γη οπότε σκοτώνουν την σύγχρονη πολιτισμένη ζωή. Η διαφορετική τους στάση απέναντι στους διαφορετικούς καπιταλιστές τους αποκαλύπτει: Ενώ καταγγείλανε τη γερμανική Ζήμενς έβγαλαν κυριολεκτικά “εκτός σκανδάλου” την Ιντρακόμ που έπαιρνε τις δουλειές μαζί με τη Ζήμενς. Με τον Μπόμπολα η αντίθεση είναι πιο χτυπητή. Όταν τα μεταλλεία Κασσάνδρας τα είχε ο Μποδοσάκης τον σκότωσε το δολοφονικό τους απόσπασμα η 17Ν οπότε πήρε τα μεταλλεία η Εθνική Τράπεζα. Μετά η 17Ν σκότωσε και τον διευθυντή της Εθνικής Βρανόπουλο και οι σαμποταριστές τη δώσανε στην καναδέζικη ΤΒΞ. Σύντομα την ταράξανε και αυτήν με τα “περιβαλλοντικά”κινήματα και τελικά μέσω του ΣτΕ την έκλεισαν. Τότε ο Σημίτης την έδωσε 40 φορές φτηνότερη στον Μπόμπολα! Μόλις αυτός την πήρε εξαφανίστηκαν στο λεπτό όλα τα “οικολογικά” κινήματα των ψευτοΚΚΕ-ΣΥΝ. Η ΕΕ ανακάλυψε τη παράνομη παραχώρηση στο Μπόμπολα και ζητάει την ακύρωσή της. Όμως τώρα όλα τα κόμματα είναι μαζί του. Την ίδια στιγμή όλοι εμποδίζουν την καναδική Ελντοράντο να ξεκινήσει τη μεταλλουργία χρυσού στις Σάπες στη Ροδόπης! Ανάλογα κάνουν με τους αυτοκινητοδρόμους. Το κίνημα “δεν πληρώνω” του ΣΥΝ μισοκατάργησε τα διόδια κυρίως της διαδρομής Αφίδνών-Στυλίδας. Αυτά χρηματοδοτούν τους αυτοκινητοδρόμους Ιονία Οδό, και Κεντρική Οδό που τους κατασκευάζουν εταιρείες ανταγωνιστικές προς τον Μπόμπολα (Ισπανικές, ΓΕΚ-Τέρνα.) Αυτές υποχρεώθηκαν να διακόψουν τη δουλειά τους. Αντίθετα δεν ενοχλήθηκε ουσιαστικά από αυτό το κίνημα οπότε αποπερατώθηκε μόνο ο αυτοκινητόδρομος Μορέα των Μπόμπολα-Κόκκαλη. Επίσης το κίνημα “δεν πληρώνω” δεν ενόχλησε ποτέ τα ληστρικά διόδια της Αττικής Οδού του Μπόμπολα που είναι αποδοτικότερα από όλα τα άλλα μαζεμένα , ούτε ενόχλησε και τα πανάκριβα διόδια του Ρίου Αντίρριου του Μπόμπολα. Αν τα παραπανίσια λεφτά της Αττικής πήγαιναν στους χρήστες της Αφιδνών-Στυλίδας το πρόβλημα θα λυνόταν. Οι δυτικοί δανειστές της χώρας κάνουν το έγκλημα να κάνουν δίαιτα σε μια καχεκτική Ελλάδα πιστεύοντας και από την ταξική τους τύφλα ότι χρεωκόπησε βασικά λόγω ψηλών μισθών και συντεχνιακών αμοιβών. Όμως οι απόλυτοι εγκληματίες είναι οι σταυροφόροι κατά της ΕΕ και της Γερμανίας που κύρια δημιούργησαν αυτόν τον άρρωστο και που συνεχίζουν να του ρίχνουν το δηλητήριο τώρα καθώς σφαδάζει στο νεκροκρέβατο: Μέσα σε ένα χρόνο οι εγκληματίες Παπανδρέου, Μπιρμπίλη, Χρυσοχοίδης, Παπαρήγα, Τσίπρας, Αλαβάνος, Κουβέλης, Σαμαράς, Καρατζαφέρης ακύρωσαν ενεργά ή με την σιωπή τους έργα δεκάδων δις όπως είναι οι οδικοί άξονες στην Αττική και στη Δυτική Ελλάδα, η εκτροπή του Αχελώου, μια σειρά λιγνιτικοί, λιθανθρακικοί σταθμοί και τεράστια πάρκα ανανεώσιμων. Επίσης πάγωσαν το ΕΣΠΑ, μπλοκάρανε τεράστιες εκτάσεις βιομηχανικής και τουριστικής γης καταργώντας τα μεγάλα ρυθμιστικά σχέδια, ματαίωσαν τουριστικά έργα πολλών δις (πχ μονή Τοπλού, Ηλεία), ματαίωσαν τα κεντρικά έργα βιολογικού καθαρισμού για να κλείσουν τις μεγάλες βιομηχανίες των Οινοφύτων, υπερφορόλησαν τις πιο αποδοτικές επιχειρήσεις, δεν επιστρέφουν το ΦΠΑ, συνεχίζουν να δεσμεύουν με γραφειοκρατικά προσχήματα επενδύσεις αξίας 20 δις Ευρώ! Μόνο οι τελευταίες αν ξεμπλοκάρονταν θα αρκούσε για να βγει αμέσως ο λαός από την εφιαλτική ανεργία και η χώρα από την ακήρυχτη χρεωκοπία! Χώρια πόσο θα πρόκοβε η χώρα αν όλοι παίρνανε στο κυνήγι τις μεγάλες βουλιμικές ακρίδες της παραγωγής που λέγονται διεφθαρμένη γραφειοκρατία και που τόσο φανατικά οι άγγελοι της κάθαρσης σαμποταριστές προστατεύουν. Η χώρα μπορεί να ζήσει μόνο αν ο λαός με ένα πατριωτικό και δημοκρατικό κίνημα διώξει τους σαμποταριστές από την πολιτική εξουσία (που σημαίνει και από την συνδικαλιστική εξουσία). Η πρώτη προϋπόθεση για αποτελεσματική συνδικαλιστική οργάνωση ενάντια στο κινέζικο μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι το να ξεμπλοκαριστούν οι δουλειές. Όταν δεν υπάρχουν δουλειές υπάρχει πόλεμος μεταξύ των εργατών και τότε η συνδικαλιστική δουλειά θέλει τεράστια προσπάθεια, υπομονή και τίμιους ανθρώπους στην πρώτη γραμμή. Αναγκαστικά αυτά όλα θα γίνουν. Η ανάγκη γεννάει τις λύσεις.

Aθήνα 10/3/2011