Με τη μαζική σφαγή του Μανχάταν και την εγκατάσταση του αρχηγού της στο Αφγανιστάν οι προβοκάτορες της Αλ Κάιντα έθεσαν σε εφαρμογή το πρώτο μεγαλεπήβολο σχέδιο των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών καθοδηγητών τους, που ήταν η πολεμική αντιπαράθεση ΗΠΑ-Αφγανιστάν και η υπαγωγή του τελευταίου στα νύχια του ρωσοκινεζικού πολεμικού άξονα. Στη συνέχεια, με την εγκατάστασή του στο Πακιστάν και χάρη στους εξίσου προβοκατόρικους χειρισμούς της αμερικανικής ηγεσίας Ομπάμα-Κλίντον, η πουτινική Ρωσία έχει ήδη καταφέρει να θέσει σε εφαρμογή το δεύτερο ακόμα μεγαλύτερό της σχέδιο, που είναι η ρήξη των ΗΠΑ με το Πακιστάν και η απορρόφηση του τελευταίου από τον άξονα. Η διαδικασία αυτή έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο ύστερα από τον εντοπισμό και την εκτέλεση του Λάντεν από αμερικανούς κομάντος στο κέντρο του Πακιστάν.

Εδώ οι Ομπάμα-Κλίντον έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ρίξουν λάδι στη φωτιά: Αντί να συνεργαστεί με τις αρχές της χώρας, η αμερικανική πολιτική ηγεσία κράτησε μυστική την όλη επιχείρηση και απέκρυψε από τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες οποιαδήποτε σχετική πληροφορία είχε στη διάθεσή της, παρουσιάζοντας έτσι μια ακραία αλαζονική και καχύποπτη απέναντι σε σύμμαχό της συμπεριφορά. Ο Ομπάμα έφτασε μέχρι το σημείο να ισχυριστεί ότι το δίκτυο της Αλ Κάιντα συνεργάζεται με τμήμα των αρχών του Ισλαμαμπάντ, υπονοώντας ότι αυτές προσέφεραν πιθανά καταφύγιο ή άλλες υπηρεσίες στον Μπιν Λάντεν. Ευθύς αμέσως οι ήδη τεταμένες αμερικανο-πακιστανικές σχέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο, με το πακιστανικό κοινοβούλιο να απειλεί με φράξιμο της διόδου των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων προς το Αφγανιστάν, σε περίπτωση που επαναληφθεί παρόμοια επιχείρηση από πλευράς ΗΠΑ. Επίσης έγινε θερμό επεισόδιο στα σύνορα με το Αφγανιστάν ανάμεσα σε ΝΑΤΟϊκά ελικόπτερα και πακιστανικές συνοριακές δυνάμεις, ενώ ο στρατός ζήτησε τη μείωση των αμερικανικών δυνάμεων που σταθμεύουν εκεί. Την ίδια στιγμή η ισλαμοφασιστική αντιπολίτευση του Ν. Σαρίφ παίρνει τα πάνω της αξιώνοντας την παραίτηση του προέδρου και του πρωθυπουργού της χώρας.

Είναι πραγματικά γελοία η κατηγορία περί συνέργειας για μια χώρα που έχει δώσει μάχη με τον ισλαμοφασισμό, και φαντάζει το ίδιο άστοχη με τον ισχυρισμό ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ συνεργάστηκαν με την Αλ Κάιντα για να γίνει δυνατή η σφαγή των Δίδυμων Πύργων. Αυτό που υπάρχει στην πραγματικότητα είναι ο δεσμός ανάμεσα σε μια μερίδα των Ταλιμπάν, με επικεφαλής τον Ομάρ -που έχει διαχωριστεί πια από την Αλ Κάιντα και έχει εξελιχθεί ξανά σε ένα εθνικο-ανεξαρτησιακό κίνημα στο Αφγανιστάν, κάνοντας μάλιστα έμπρακτη αυτοκριτική για τις παλιές σκληρές μεθόδους του απέναντι στις μάζες-, και στο πακιστανικό καθεστώς. Αυτός δεν είναι ένας αντιδραστικός δεσμός, όπως αποδείχτηκε στον κοινό αγώνα κατα της ρώσικης μπρεζνιεφικής κατοχής του Αφγανιστάν, ενώ από στρατηγική άποψη αυτός ο δεσμός βασίζεται κύρια στην ινδοπακιστανική έχθρα για το Κασμίρ. Όμως αυτή η θετική αντιιμπεριαλιστική τάση Ομάρ των Ταλιμπάν δεν είναι η ίδια η τρομοκρατική που δρα στο Πακιστάν σε συμμαχία με την Αλ Κάιντα. Αυτό που κάνουν οι Ομπάμα- Κλίντον είναι να ισοπεδώνουν όλους τους Ταλιμπαν για να εκθέσουν την πακιστανική ηγεσία.

Ακόμα και το μόνο καλό της όλης ιστορίας, που είναι ότι ο γενοκτόνος Μπιν Λάντεν έχει σκοτωθεί, δεν αποτελεί κανένα πραγματικό ανάχωμα στις επιδιώξεις του σοσιαλιμπεριαλισμού. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες αναφορές στο διεθνή τύπο, φαίνεται ότι αυτή που κατέδωσε τον Μπιν Λάντεν στους αμερικανούς κομάντος είναι μια φράξια της Αλ Κάιντα, αυτή του Αλ Ζαουάχρι, που είναι η πιο δουλική προς το Κρεμλίνο και η πιο πολιτική και γι’ αυτό επικίνδυνη. Αυτή, πέρα από τις δολοφονικές επιχειρήσεις, ρίχνει πολιτικές κατευθύνσεις για την κατάληψη της εξουσίας σε μια σειρά από μουσουλμανικέςχώρες. Ο δολοφονημένος με πολώνιο από την KGB και πρώην πράκτοράς της Α. Λιτβινένκο έχει αποκαλύψει ότι ο Ζαουάχρι υπήρξε παλαιό στέλεχος της υπηρεσίας του και ότι στα 1997 εκπαιδεύτηκε στο Νταγκεστάν για να μεταφερθεί αμέσως μετά «στο Αφγανιστάν, όπου δεν είχε βρεθεί άλλοτε και όπου, ακολουθώντας τις υποδείξεις των αρχηγών του της Λουμπιάνκα, διείσδυσε αμέσως στο περιβάλλον του Οσάμα Μπιν Λάντεν για να γίνει σύντομα ο βοηθός του στην Αλ Κάιντα» (συνέντευξή του στην πολωνική Rzeczpospolita, Ιούλης 2005).

Από την ηλεκτρονική λοιπόν σελίδα της Daily Mail (7/5) διαβάζουμε τα εξής: «Ο αιγύπτιος Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, που προωθείται ευρέως ως ο άντρας που θα διαδεχτεί τον Μπιν Λάντεν στην ηγεσία της Αλ Κάιντα, στράφηκε εναντίον του αρχιτρομοκράτη ακολουθώντας έναν παρατεταμένο αγώνα εξουσίας, σύμφωνα με μία σαουδαραβική εφημερίδα. Η συνωμοσία για την εξόντωση του Μπιν Λάντεν ξεκίνησε όταν η φράξια Ζαουάχρι έπεισε τον Μπιν Λάντεν να στερηθεί την προστασία των περιοχών των φυλών κατά μήκος των αφγανοπακιστανικών συνόρων. Αντίθετα, τον έπεισαν να εγκατασταθεί στο Αμποταμπάντ, όπου τελικά σκοτώθηκε από αμερικανούς πεζοναύτες στις αρχές της βδομάδας, είπε μία τοπική πηγή στην εφημερίδα Αλ-Βατάν. Ο αιγύπτιος σύμμαχος του Ζαουάχρι,ο Σάιφ Αλ Αντέλ, λέγεται ότι μετακόμισε στο Πακιστάν το περασμένο φθινόπωρο ως "επιτελάρχης" της Αλ Κάιντα ύστερα από μια περίοδο κατ’ οίκον περιορισμού στο Ιράν. Με την άφιξή του, η αιγυπτιακή φράξια της Αλ Κάιντα εκπόνησε ένα σχέδιο για τον εξοβελισμό του γεννημένου στη Σαουδική Αραβία Μπιν Λάντεν, αφότου αναπτύχθηκαν άλυτες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους δύο κορυφαίους άντρες της τρομοκρατικής ομάδας. "Η αιγυπτιακή φράξια της Αλ Κάιντα διοικεί τώρα ντε φάκτο την οργάνωση και, αφότου αυτός αρρώστησε στα 2004, προσπαθούν να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο", έγραψε η εφημερίδα την Πέμπτη. Ο σύνδεσμος που οδήγησε τις δυνάμεις των ΗΠΑ στον Μπιν Λάντεν ήταν ένας Πακιστανός που εργαζόταν για τον Ζαουάχρι σαν ο αρχιοργανωτής της Αλ Κάιντα και ο στενότερος μέντορας του Μπιν Λάντεν. Λέγεται ότι ο άντρας αυτός γνώριζε ότι ακολουθούνταν από αμερικανικά στρατεύματα και τους οδήγησε εσκεμμένα στο στόχο τους».

Για άλλη μια φορά λοιπόν οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές πρωτοστατούν στο παιχνίδι της αλλαγής ηγεσιών σε εχθρικά τους κινήματα και χώρες, δηλαδή του τινάγματος της ελιάς για λογαριασμό του ναζιστικού ρωσοκινεζικού άξονα, που μαζεύει τον καρπό. Η απόφαση για τη διεξαγωγή της επιχείρησης πάρθηκε σε μια στιγμή που μια σειρά μουσουλμανικές χώρες παραδίδονται στα νύχια των νεοναζί, ξεκινώντας από την Τυνησία και την Αίγυπτο, και μια σειρά άλλες κινδυνεύουν άμεσα, όπως η Λιβύη, η Συρία και το Μπαχρέιν. Αν το Πακιστάν πέσει στα χέρια του ρωσοκινεζικού άξονα, θα αποτελέσει τον πιο καίριο κρίκο αυτής της διεργασίας, καθώς η απορρόφησή του θα σημάνει την πρόσβαση των ρωσοκινέζων νεοναζί στις θερμές θάλασσες, κάτι που θα τους επιτρέψει να επιτεθούν κατά της Ευρώπης με καλύτερους όρους επιτυχίας σε μια πολεμική αναμέτρηση με τη Δύση.

Οι πρώτοι καρποί αυτής της διαδικασίας ήδη έχουν φανεί. Πρόκειται για την παραπέρα σύσφιξη των πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων του Πακιστάν με την Κίνα, που επισφραγίστηκε με την επίσκεψη του πρωθυπουργού Γκιλανί στο Πεκίνο και τη συμφωνία περί προμήθειας 50 βομβαρδιστικών JF-17 Thunder και οικονομικής βοήθειας ύψους 280 εκατομμυρίων ευρώ. Ο υπουργός Άμυνας Αχμέντ Μουχτάρ σύγκρινε τα 20-25 εκατομμύρια δολάρια που κοστίζουν τα κινεζικά αεροσκάφη με τα 80 εκ. των αμερικανικών F-16 και συμπέρανε: «Μας φαίνεται ότι είναι μια καλή συμφωνία» (El Pais, 21/5). Όπως αποκάλυψε στη συνέχεια ο υπουργός Άμυνας, οι Πακιστανοί ζήτησαν από τους κινέζους σοσιαλιμπεριαλιστές να κατασκευάσουν μία στρατιωτική βάση στο λιμάνι Γκβαντάρ. Σύμφωνα με πακιστανό ανώτατο αξιωματούχο: «Η ναυτική βάση είναι κάτι που ελπίζουμε ότι θα επιτρέψει στα κινεζικά σκάφη να επισκέπτονται ταχτικά στο μέλλον και επιπλέον να χρησιμοποιούν το μέρος για την επισκευή και διατήρηση του στόλου τους στην [περιοχή του Ινδικού]». Με τη βάση του Γκβαντάρ, υποστηρίζουν οι αναλυτές, οι κινέζοι ναζί αποκτούν μόνιμη παρουσία στον Ινδικό και θα μπορούν να διεξάγουν περιπολίες και γυμνάσια εκεί ελέγχοντας τη ροή πετρελαίου από τις χώρες του Κόλπου προς τη χώρα τους (Financial Times, 25/5).

Την ίδια στιγμή η δημοτικότητα του Ομπάμα, που είχε πέσει στο ναδίρ εξαιτίας των βρόμικων χειρισμών του στο Αφγανιστάν και τη Λιβύη, εκτοξεύτηκε ίσαμε το 60% μετά την εκτέλεση Λάντεν, διασώζοντας έτσι προσωρινά τον πρωτοστάτη του αμερικανικού επεμβατισμού από τη συντριβή και τον παγκόσμιο πολεμικό άξονα από την απώλεια ενός πολύτιμου συμμάχου στον αγώνα του για την κατάκτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Όπως θα φανεί πολύ σύντομα από την πορεία των εξελίξεων, ο αγώνας για την εξουδετέρωση της Αλ Κάιντα δεν μπορεί να διεξαχθεί χωρίς ιδεολογική πάλη ενάντια στον ισλαμοφασισμό και, φυσικά, δεν μπορεί να διεξαχθεί σε συνεργασία με το πολιτικό της κέντρο, που είναι η ρωσική νεοχιτλερική σοσιαλιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Καθώς ο ιμπεριαλισμός αδυνατεί να ανταποκριθεί με συνέπεια στις επιταγές μιας τέτοιας δοκιμασίας, είναι πριν απ’ όλους οι λαοί του πλανήτη που θα φέρουν πάνω τους το βαρύ αυτό φορτίο. Σ’ αυτόν τον αγώνα, όλες οι ενδιάμεσες δυνάμεις που θα επιχειρήσουν να συμβιβαστούν με τον εχθρό είναι προορισμένες να εκλείψουν.