Η ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ ΝΟΡΒΗΓΙΑ Ανοχύρωτη η Ευρώπη μπροστά στο φασισμό και το σοσιαλφασισμό. Υπεύθυνοι οι «φιλελεύθεροι» μονοπωλιστές ηγέτες της.
Σοκ προκάλεσε σε όλη την Ευρώπη το τέρας που δολοφόνησε 76 άτομα στη Νορβηγία στο όνομα της «πολιτισμικής καθαρότητας» της Ευρώπης. Τα θύματα του ήταν ομοεθνείς του, κατά κύριο λόγο μέλη της νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος. Σύμφωνα με το δράστη η νεολαία ήταν το φυτώριο ενός κόμματος που προωθεί πολυπολιτισμικές δομές στη Νορβηγία υπέρ των μουσουλμάνων οπότε και για να «καθαρίσει» η Νορβηγία από τους μουσουλμάνους της έπρεπε να εξοντωθεί κατά προτεραιότητα το σύνολο των ανθών αυτού του φυτωρίου.
Η φιλήσυχη Νορβηγία με τα χαμηλά ποσοστά εγκληματικότητας, όπου η αστυνομία περιπολεί χωρίς όπλα, ξύπνησε σε έναν εφιάλτη, και ολόκληρη η Ευρώπη συγκλονίστηκε.
Ο Μπρέιβικ δεν είναι ένα τυχαίο απολίτικο πρόσωπο. Είχε στελεχική θέση στο ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου που το 2009 απόκτησε ένα σημαντικό αριθμό εδρών στο κοινοβούλιο της χώρας. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση αυτού του κόμματος για τον Μπρέιβικ: «ανήκε στον κομματικό μηχανισμό από το 1999 έως ότου διαγράφηκε, στη διάρκεια του 2006, ασχολούμενος με τα θέματα της νεολαίας κατά την τριετία 2002-2004». Είχε δραστήρια παρουσία στο διαδίκτυο προπαγανδίζοντας το μίσος για το Ισλάμ και τους μετανάστες.
Λίγο πριν αρχίσει τη δολοφονική του δράση δημοσίευσε τη «διακήρυξη» του 1500 σελίδων! Με αυτή, ανάμεσα σε άλλα καλούσε τους έλληνες ναζιστές της «Χρυσής Αυγής», και της «Πατριωτικής Συμμαχίας» και το φιλοναζιστικό «ΛΑΟΣ» σε μέτωπο για να «στρατολογήσουν και να ισχυροποιήσουν δυνάμεις, για να φτάσουν σε ένα κοινό όραμα για το μέλλον της Ευρώπης» (tvxs.gr, 25/07/2011).
Το ιδεολογικό υπόβαθρο της μαζικής σφαγής είναι ναζιστικό, αν και ο ίδιος δεν ήταν ναζιστής, αφού στον πυρήνα του βρίσκεται η εξαφάνιση από τη χώρα όλων των μελών μιας θρησκευτικής κοινότητας αλλά και ευρύτερα των τριτοκοσμικών μεταναστών και η εξόντωση μέχρι ενός των υποστηρικτών του δικαιώματός όλων αυτών να υπάρχουν στην δοσμένη χώρα. Η εξόντωση των δημοκρατών και αντιρατσιστών είναι στην κορυφή της ατζέντας των ναζιστών. Τα ίδια έγραφε και ο ναζί Κ. Πλεύρης στο βιβλίο που ο Άρειος Πάγος αναγνώρισε σαν «επιστημονικό έργο»:
«Δυστυχώς αυτάς τας ιστορικάς αληθείας τας έχουν απαγορεύσει (!!) να διδάσκονται στα σχολεία ως…αντισημιτικαί. Οι γραικύλοι, οι Εθνοπροδόται… πρέπει να κρεμασθούν κι αν αυτό δεν μπορέσει να το κάνει το κράτος θα ευρεθούν Έλληνες να εκτελέσουν τους προδότας». Η εξόντωση των «αλλοφύλλων» και «αλλοθρήσκων» είναι εντελώς αλληλένδετη με την εξόντωση των «προδοτών» προστατών τους για κάθε ναζιστή. Έτσι ο Μπρέιβικ διαπιστώνει στο «μανιφέστο» του ότι οι προδότες της πολιτισμικής «καθαρότητας» στην Ελλάδα που «αξίζουν τη θανατική ποινή» είναι 11.312 (!!!) ακριβώς μετρημένοι προφανώς από τους έλληνες «συναγωνιστές» του.Σήμερα οι ναζιστές ανά τον κόσμο, το ίδιο και οι έλληνες χρυσαυγίτες προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Μπρέιβικ σαν «μασόνο» και «σιωνιστή», δηλαδή σαν έναν εχθρό του ναζισμού γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, θα αποκαλύψει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί. Το ότι ο Μπρέιβικ στέλνει μήνυμα ενότητας στους έλληνες ναζιστές και στους πολιτικούς προστάτες τους, τους ελληνικούς κοινοβουλευτικούς κομματικούς σχηματισμούς, αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία τους δεσμούς του με τον ναζισμό. Απλά οι ναζιστές πιάνονται από την εξής ιδιομορφία του Μπρέιβικ και του ειδικού πολιτικού ρεύματος που αυτός αντιπροσωπεύει. Πρόκειται για το ότι ο Μπρέιβικ δεν εναντιώνεται στο Ισραήλ γιατί το θεωρεί ανάχωμα στον ισλαμισμό, ενώ οι άλλοι ρατσιστές και ειδικά οι ναζιστές θεωρούν κύριο εχθρό το Ισραήλ και το σιωνισμό. Όμως ο ρατσισμός του Μπρέιβικ είναι ιδεολογικά ίδιος με το ναζιστικό, απλά ο Μπρέιβικ δεν είναι τόσο ολοκληρωμένος ρατσιστής αφού στον κανιβαλισμό του δεν περιλαμβάνεται και η αφρόκρεμα όλων των κανιβαλισμών, ο αντισημιτισμός.
Στο στόχαστρο της προπαγάνδας του Μπρέιβικ βρίσκονται οι μουσουλμάνοι μετανάστες. Το ίδιο συμβαίνει στο πρακτικό επίπεδο και με τους ευρωπαίους ναζιστές. Στο εξωτερικό αυτοί είναι σε γενικές γραμμές οι καλύτεροι φίλοι των ισλαμοφασιστικών Χαμάς και Χεζμπολάχ και του ισλαμοφασιστικού ιρανικού καθεστώτος σαν αντισημίτες που είναι, αλλά στο εσωτερικό κάνουν πογκρόμ κατά των μουσουλμάνων. Αυτή είναι και η στρατηγική της νεοτσαρικής Ρωσίας του Πούτιν. Στο εσωτερικό της Ρωσίας το πουτινικό καθεστώς υποστηρίζει τις παρακρατικές ναζιστικές συμμορίες στα πογκρόμ εναντίον των καυκάσιων μουσουλμάνων, και στο εξωτερικό είναι ο πιο στενός σύμμαχος των ισλαμοφασιστών όπου γης. Αυτό δεν είναι αντιφατικό. Είναι άλλο πράγμα η μουσουλμανική θρησκεία και άλλο πράγμα ο ισλαμοφασισμός που είναι ο θρησκευτικός ρατσισμός. Αυτός στο πλατύ επίπεδο είναι ρατσισμός ενάντια στην Δύση και στον δυτικό δημοκρατισμό που έχει τη μορφή του αστικού ή ακόμα περισσότερο του επαναστατικού προλεταριακού διαφωτισμού.
Στην υποτιθέμενη αντίπερα όχθη, οι σοσιαλφασίστες που συχνά εμφανίζονται σαν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπερασπίζουν γενικά τους μουσουλμάνους και τους μετανάστες αλλά υποστηρίζουν και τον ισλαμοφασισμό και στιγματίζουν σαν ρατσιστή όποιον δημοκράτη κάνει το διαχωρισμό ανάμεσα στα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα όλων των μεταναστών της Ευρώπης από τη μια μεριά , και στον ισλαμοφασισμό, που είναι ρατσισμός, από την άλλη. Με αυτό τον τρόπο προβοκάρουν τους μουσουλμάνους μετανάστες και βρίσκονται αντικειμενικά στο ίδιο μετερίζι με τους ανοιχτούς ρατσιστές. Πρόκειται για τη λειτουργία του γνωστού φασιστικού ψεύτικου αντιθετικού δίπολου στο οποίο οι δημοκράτες πρέπει να αντισταθούν: από τη μια βρίσκονται οι αντιμετανάστες αντιμουσουλμάνοι «λευκοί» ρατσιστές και από την άλλη οι δήθεν «φιλομουσουλμάνοι» και φιλομετανάστες φίλοι του ισλαμοφασιστικού «νότιου» ρατσισμού. Και οι δύο υποχρεώνουν τον καθένα πολίτη να διαλέξει ανάμεσα τους. Αυτό που αποκαλύπτει τη βαθύτερη ενότητα των δύο πόλων είναι ο κοινός τους αντιδημοκρατικός, στην ουσία ρατσιστικός αντιδυτικισμός.
Αυτό το δίπολο υποδαυλίζεται μέσα από το ρώσικο δουλεμπορικό σχέδιο για την είσοδο νέων μεγάλων κυμάτων μεταναστών μέσω Ελλάδας προς τη δυτική Ευρώπη. Στόχος αυτού του σχεδίου είναι να προβοκαριστεί το ευρωπαϊκό άνεργο προλεταριάτο και μισοπρολεταριάτο να δυναμώσει ο ρατσισμός μέσα του, οπότε και να δυναμώσουν τα φιλοανατολικά φασιστικά πολιτικά κόμματα στην ΕΕ. Έχουμε γράψει πολλές φορές για την προβοκατόρικη πολιτική στο μεταναστευτικό που έχει σαν κεντρικό σύνθημα της να ανοίξει η Ευρώπη τα σύνορα της για να δεχθεί το πλήθος που στοιβάζεται με ευθύνη των ρωσόφιλων κυβερνήσεων της αλυσίδας Αφγανιστάν-Ιράν-Τουρκίας- Ελλάδας στις ανθρώπινες αποθήκες της Αθήνας κι άλλων πόλεων-λιμανιών προς την ΕΕ. Αυτή η προβοκατόρικη πολιτική ενισχύει συνειδητά, ιδίως στην Ελλάδα του νόμιμου καθεστωτικού ναζισμού και ρατσισμού και της μεγάλη οικονομικής κρίσης το ρατσιστικό σύνθημα «έξω όλοι οι μετανάστες». Τ ην ίδια στιγμή οι καθεστωτικοί δήθεν αντιρατσιστές του άλλου πόλου του ψεύτικου δίπολου φωνάζουν σαν απάντηση το σύνθημα «ανοιχτά σύνορα» στέλνοντας το ντόπιο πληθυσμό στη ρατσιστική ναζιστική αγκαλιά. Η ΟΑΚΚΕ έχει εκπονήσει δημοκρατικές θέσεις ενάντια στο φασιστικό δίπολο για το μεταναστευτικό καταρρίπτοντας την προβοκάτσια των ανοιχτών συνόρων και υπερασπίζοντας τα ανοιχτά σύνορα μόνο για όσους ζητούν πολιτικό άσυλο, αλλά και προτείνοντας τη νομιμοποίηση και την απόλυτη θρησκευτική ελευθερία για όλους τους εγκατεστημένους σχετικά παλιότερους μετανάτες καθώς και την εθελοντική επιστροφή του νέου μεταναστευτικού πληθυσμού του κρατικού δουλεμπόριου (όπως τη θέσπιση του κινήτρου μίας σημαντικής χρηματικής αποζημίωσης σε κάθε τράνζιτ μετανάστη για την επιστροφή στην πατρίδα του).
Εάν στη Νορβηγία που έχει ελεγχόμενη μετανάστευση γεννιούνται τέρατα σαν τον Μπρέιβικ, φαντάζεται κανείς τι θα γίνει αν ένα ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα διοχετευτεί στην Ευρώπη.
Βέβαια στη βαθύτερη του ουσία το πρόβλημα δεν είναι μόνο ούτε είναι τόσο η μαζική ανεξέλεγκτη μετανάστευση σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης ή κρίσης. Το πρόβλημα είναι στην ανοχή του ναζισμού και του κάθε ρατσισμού «λευκού» ή «νότιου» από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές φιλελεύθερους. Το γεγονός ότι σήμερα με ελάχιστες εξαιρέσεις οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις επιτρέπουν την νομιμότητα των ανοιχτών ναζιστών στην Ελλάδα και στην Ουγγαρία, και των καλυμένων φιλοναζιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και των αντισημιτικών ισλαμοφασιστικών οργανώσεων σε όλες τις χώρες και το ότι πολλές «δημοκρατικές» δυνάμεις γίνονται αποδεκτές όταν συμπαραστέκονται σε γενοκτόνους αντισημίτες σαν αυτούς της Χεζμπολάχ και της Χαμάς στο όνομα του παλαιστινιακού εθνοαπελευθερωτικού αγώνα, όλα αυτά δεν είναι έλλειψη δημοκρατικής επαγρύπνησης ή φιλελεύθερης αφέλειας. Είναι το αποτέλεσμα της συμμαχίας του κυρίαρχου μονοπωλιακού κεφάλαιου της Δύσης, οπότε και του δυτικοευρωπαϊκού με το σοσιαλιμπεριαλισμό και σοσιαλφασισμό της Ρωσίας και της Κίνας αλλά και της συμμαχίας ή συνεργασίας με τους τριτοκοσμικούς φασισμούς . Αλλά δεν είναι από καραμπόλα ή από ανάγκη που οι δυτικοί ιμπεριαλιστές- μονοπωλιστές συνεργάζονται ή ανέχονται τους φασισμούς, είναι ότι βρίσκεται στη φύση του κάθε καπιταλιστικού μονοπώλιου η ροπή προς τον πολιτικό αυταρχισμό, την πολιτική βία και σε τελική ανάλυση το φασισμό. Αρκεί να δει κανείς τη βία που άσκησε το «φιλελεύθερο» στις ιδεολογικές του αναφορές μονοπώλιο του τύπου των Μέρντοχ ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους και ενάντια σε όσους ερευνούσαν τις παρανομίες του με όπλο τη συκοφαντία και την έκθεση της προσωπικής τους ζωής για να καταλάβει κανείς πόσο είναι στη βαθύτερη φύση και του δυτικού μονοπώλιου ο φασισμός. Μόνο επειδή είναι τέτοιο μέσα του αυτό το μονοπώλιο μπορεί να ανέχεται ή να επικροτεί την κινέζικη νεοναζιστική δικτατορία, ή την εξόντωση του τσετσένικου λαού ή τον κανιβαλικό ακρωτηριασμό της Γεωργίας από τη Ρωσία ή να πρωτοστατεί στο βομβαρδισμό της Λιβύης και να προωθεί στην εξουσία τον ρωσόφιλο Κάμερον.
Ο πολιτικός φιλελευθερισμός του δυτικού μονοπώλιου είναι τόσο επιφανειακός, τόσο υποκριτικός και τόσο βρώμικη η ελευθερία του λόγου που υποστηρίζει , οπότε συμπεριλαμβάνει και την ελευθερία του ρατσιστικού λόγου. Είναι αυτή η ελευθερία που του επιτρέπει να είναι κατά περίσταση φίλος των ρατσιστών ή ρατσιστής και ο ίδιος αν χρειαστεί. Γι αυτό και δεν θέλει να απαγορεύσει τους ρατσιστές όχι μόνο όταν ασκούν ρατσιστική βία αλλά και κυρίως όταν σπέρνουν τη ρατσιστική βία με τα λόγια.
Όσο λοιπόν και αν σοκαρίστηκε ο νορβηγικός λαός, ο Μπρέιβικ δεν προήλθε από παρθενογέννηση. Σε ρεπορτάζ των Νέων, 26 Ιουλίου 2011 διαβάζουμε πως : «Στη νορβηγική κοινωνία της ανεκτικότητας ανθεί παράλληλα μια βίαιη υποκουλτούρα που συνδέει τη Βίβλο με το χέβι μέταλ και τις σταυροφορίες με τον θεό Οντίν, τον παγανισμό με τις υποτιθέμενες σκοτεινές δυνάμεις που ελέγχουν τον σύγχρονο κόσμο, τον Τόλκιν του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» με τον φιλόσοφο Τζον Στιούαρτ Μιλ. Είναι μια υποκουλτούρα με πολλούς φανταστικούς εχθρούς - τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους, την παγκοσμιοποίηση, τους φιλελεύθερους, την Αριστερά. Στη Νορβηγία, αυτή η υποκουλτούρα ξεθάφτηκε από το ναζιστικό παρελθόν της εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Ηταν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο ένας κάποιος Αλφρεντ Ολσεν που διοργανώνει αντισημιτικές εκδηλώσεις, μιλάει συνεχώς για τον Μεσσία και τον «άγγελο εκδικητή». Ο Ολσεν χαρακτηρίζεται «διανοητικά ασταθής». Ιδρύει πάντως το χριστιανικό Κίνημα Λαϊκής Αντίστασης και στην ιδρυτική πράξη διακηρύσσει: «Είναι απαραίτητο να αγωνιστούμε εναντίον του μαρξιστικού και του φιλελεύθερου καπιταλισμού, της μασονίας και άλλων αντιχριστιανικών ιδεών. Να αντισταθούμε στη διείσδυση ξένων πρακτόρων στην κυβέρνησή μας, στη διάδοση της σιωνιστικής προπαγάνδας στο σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, τον κινηματογράφο και γενικά την εκπαίδευση» (Νέα, 26/07/2011). Κι όμως οι προπαγανδιστές του μίσους και της βίας αφέθηκαν ασύδοτοι από τις νορβηγικές αρχές στα πλαίσια της πολιτικής της «ελευθερίας του λόγου». Η Νορβηγία δεν στριμώχτηκε για αυτή την πολιτική της από οποιοδήποτε ευρωπαϊκό συλλογικό όργανο.
Και πως να στριμωχθεί η πιο δημοκρατική και λιγότερο ιμπεριαλιστική χώρα που είναι η Νορβηγία όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιτρέψει και συνεχίζει να επιτρέπει μέσα στους κόλπους της, τη ραγδαία φασιστικοποίηση του κράτους μέλους της, που λέγεται Ελλάδα; Είναι εδώ όπου σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα κάλυψαν την κατάπτυστη απόφαση του Αρείου Πάγου που αθωώνει το ναζισμό και κυρίως τον γενοκτονικό αντισημιτισμό και που πετροβόλησαν όλα μαζί χωρίς καμία εξαίρεση στο όνομα της «ελευθερίας του λόγου» το νομοσχέδιο για την εισαγωγή αντιρατσιστικής νομοθεσίας σε εφαρμογή της σχετικής ευρωπαϊκής απόφασης-πλαισίου κατά της προπαγάνδας ρατσιστικού μίσους και βίας. Εδώ βρήκε πολλούς φίλους ο Μπρέιβικ, μόνο εδώ σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά κόμματα συμφωνούν μαζί του στην υποστήριξή του των σέρβων γενοκτόνων της Σρεμπρένιτσα, και μόνο εδώ το κράτος και το πολιτικό καθεστώς στο σύνολο του κάλυψαν τους έλληνες συνεργούς των σέρβων γενοκτόνων που ποτέ δεν έδωσε η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Με πόσο λοιπόν θράσος βγαίνει τώρα το ψευτοΚΚΕ με ανακοίνωση του για να υποστηρίξει ότι οι Μπρέιβικ αυτού του κόσμου είναι γέννημα θρέμμα γενικά του καπιταλισμού την ώρα που ο συγκεκριμένος Μπρέιβικ και όλοι οι αντίστοιχοι Μπρέιβικ είναι γέννημα θρέμμα κυρίως του ιμπεριαλισμού που υπηρετεί το ψευτοΚΚΕ, εκείνου που στήριξε και στηρίζει όσο κανένα άλλο κόμμα τους Σέρβους γενονοκτόνους ινδάλματα του Μπρέιβνικ.
Πως μπορεί λοιπόν η Ευρώπη να είναι αποφασιστική στην πολιτική της απέναντι στο νεοναζισμό όταν έχει συμμαχία με τη Ρωσία του Πούτιν και όταν πηγαίνει να βομβαρδίσει τη Λιβύη; Το πόσο έχει παραλύσει η Ευρώπη και πόσο έχουν υποχωρήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της φαίνεται από το ότι δεν υπήρξε μία πανευρωπαϊκή εκστρατεία κατά του ρατσιστικού μίσους, ούτε μία κατακραυγή ανάλογη της κτηνωδίας της πράξης.
Εμείς εδώ θα επαναλάβουμε για άλλη μία φορά ότι προϋπόθεση οποιασδήποτε προστασίας των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών στα πλαίσια αυτής της αστικής δημοκρατίας είναι η απαγόρευση της ναζιστικής προπαγάνδας και των κηρυγμάτων του μίσους και της βίας. Δεν πρόκειται για «ιδέες» αλλά για εγκληματικά εργαλεία προετοιμασίας ρατσιστικών πογκρόμ και ολοκαυτωμάτων, και τελικά βίας κατά των δημοκρατών. Όπως ακριβώς απαγορεύεται η διαφήμιση της παιδεραστίας που ισοδυναμεί με βιασμό, το ίδιο πρέπει σε μία δημοκρατία να απαγορεύεται το κήρυγμα του ρατσιστικού μίσους.
Καλούμε όλους τους δημοκράτες να παλέψουν για την απαγόρευση της προπαγάνδας και την τιμωρία της εγκληματικής βίας των ναζιστών και να καταγείλουν τους πολιτικούς προστάτες τους.