Συγκεκριμένα αμέσως μετά την εκλογή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 2009 που πήρε τους ψήφους γιατί ο Γ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν», μία από τις πρώτες κινήσεις του Γ. Παπανδρέου ήταν να διαλαλήσει παντού ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κρύψει το δημόσιο έλλειμμα, δηλ. να εμφανίσει ότι το έλλειμμα ήταν ακριβώς το διπλάσιο και κάτι παραπάνω, 12,7% αντί για 6% . Στη συνέχεια διόρισε πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ έναν δικό του άνθρωπο τον Α. Γεωργίου, που χειρίστηκε την αναθεώρηση προς τα πάνω του δημόσιου ελλείμματος  από 12,7% σε 15,4%. Η μέθοδος του φουσκώματος ήταν ο συνυπολογισμός των ελλειμμάτων των ΔΕΚΟ σαν ελλείμματα της γενικής κυβέρνησης δηλαδή του στενού δημόσιου τομέα που χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Όμως οι ΔΕΚΟ σα δημόσιες επιχειρήσεις χρηματοδοτούνται και από δικούς τους πόρους οπότε ακολουθείται διαφορετικός υπολογισμός για τα ελλείμματα τους σύμφωνα με την κοινά αποδεκτή ευρωπαϊκή πρακτική. Αυτές τις αποκαλύψεις είχαν κάνει μέλη του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ που διαβεβαίωναν ότι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών Παπακωνσταντίνου είχαν ενημερωθεί επανειλημμένα από τους ίδιους για το λάθος υπολογισμό. Ο Ευ. Βενιζέλος αντέδρασε σε αυτές τις καταγγελίες με την αντικατάσταση του Δ.Σ. τον Σεπτέμβρη του 2011 πλην του προέδρου! Μάλιστα ενάντια στον ένα από τους καταγγέλλοντες τον Ν. Λογοθέτη, ασκήθηκε κακουργηματική ποινική δίωξη ύστερα από μήνυση πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ για υποκλοπή προσωπικών δεδομένων (!), δηλαδή μηνυμάτων από την ηλεκτρονική του αλληλογραφία, ενώ αυτή η αλληλογραφία αφορούσε υπηρεσιακά θέματα.

Τον Σεπτέμβρη του 2011 ανέλαβαν καθήκοντα οι οικονομικοί εισαγγελείς τους οποίους το καθεστώς ήθελε να χρησιμοποιήσει βασικά για να εφαρμόσουν το αυτόφωρο για μη πληρωμή του ΦΠΑ. Το αυτόφωρο έφερε τις τηλεοπτικές εικόνες με διάφορους επιχειρηματίες που οδηγούνταν στα δικαστήρια με χειροπέδες, εικόνες που έδειχναν στο λαό τη φοροδιαφυγή του κεφαλαίου σαν κύρια αιτία της κρίσης κρύβοντας το σαμποτάζ της παραγωγής.

Στη θέση των οικονομικών εισαγγελέων διορίστηκαν οι Σπ. Μουζακίτης και Γρ. Πεπόνης,. Και οι δύο είχαν τη φήμη άτεγκτων δικαστικών λειτουργών. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία ο Γρ. Πεπόνης είχε κυνηγήσει τα «φακελάκια» στις πολεοδομίες ενώ ο Σπ. Μουζακίτης είχε συντάξει το πόρισμα στο οποίο βασίστηκαν οι διώξεις Κεντέρη-Θάνου. Κανένας βέβαια δεν ανάφερε ότι ο Σπ. Μουζακίτης ήταν αυτός που άσκησε την ποινική δίωξη κατά του ναζιστή Κ. Πλεύρη και βρέθηκε κατηγορούμενος για αυτό από τους φιλοναζιστές δικαστές που έχουν φωλιάσει για τα καλά στη δικαιοσύνη. Πρόκειται για μία απαγορευμένη είδηση, ειδικά τώρα που το κόμμα-προστάτης των ναζιστών, το ΛΑΟΣ είναι στην κυβέρνηση.

Οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς ερεύνησαν και άλλες υποθέσεις πέρα από τη φοροδιαφυγή, όπως καταγγελίες για λάδωμα εφοριακών, τραπεζικές δανειοδοτήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, το χάρισμα προστίμων σε βενζινοπώλες από τον γραμματέα του ΣΔΟΕ, Γ. Καπελέρη, και τη σκοτεινή αυτή υπόθεση του τεχνητά φουσκωμένου ελλείμματος. Οι καταθέσεις κατά τη διάρκεια της έρευνας για το φουσκωμένο έλλειμμα έδειξαν καθαρά σαν εντολέα της απάτης της ΕΛΣΤΑΤ τον Γ. Παπανδρέου. Με αυτή την κατηγορία οι δύο έστειλαν τη δικογραφία στη Βουλή σαν αρμόδια για να ερευνήσει τις ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων. Η συνέχεια αυτής της υπόθεσης έπρεπε κανονικά να οδηγήσει σε Ειδικό Δικαστήριο, κάτι που θα συγκλόνιζε τον ελληνικό λαό αλλά και την ΕΕ αφού θα άνοιγε σε ένα μεγάλο βαθμό τα μάτια των τυφλών Ευρωπαίων.  Θα ξεσκεπαζόταν ο προβοκάτορας πρωθυπουργός που πήρε το «βραβείο ειλικρίνειας» από τη Γερμανία…

Η αποκάλυψη του στημένου φουσκώματος του ελλείμματος δικαιώνει την καταγγελία της ΟΑΚΚΕ κατά του Γ. Παπανδρέου σαν προβοκάτορα και την ανάλυσή της για το ρώσικο σχέδιο της χρεωκοπίας της ΕΕ μέσω Ελλάδας με στόχο να εξαρτηθεί από τα ρωσοκινέζικα κεφάλαια και να υποδουλωθεί στον ρωσοκινέζικο νεοναζιστικό άξονα. Στο φ. του Απρίλη του 2010 σε άρθρο με τίτλο«ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ –Με τη βοήθεια του διακομματικού συντονιστικού κορυφής καταστρέφει συνειδητά τη χώρα του και διασπάει την Ε.Ε.» γράφαμε σχετικά με την προβοκατόρικη δημιουργία κλίματος άμεσης χρεωκοπίας από τον Γ. Παπανδρέου τον Μάρτη του 2010, με στόχο την είσοδο του ΔΝΤ στη συμφωνία του δανεισμού και την ισχυροποίηση μέσω αυτού της θέσης της Ρωσίας και της Κίνας στην ΕΕ:

«Η κυβέρνηση πρόβαλε μόνιμα τον τελευταίο καιρό την απαίτηση για μια επίσημη εκδήλωση αλληλεγγύης από την Ευρωζώνη τονίζοντας ότι δεν θέλει να δανείζεται με ψηλά επιτόκια, προφανώς εννοώντας τα 4,5% και 5% που της πρότεινε εκείνη τη στιγμή η Γερμανία, αλλά με τα χαμηλότερα επιτόκια με τα οποία δανείζονταν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή τα επιτόκια ανάμεσα στο 3,5% και 4,5% . Με αυτά τα επιτόκια και ακόμα παρακάτω από αυτά, θα μπορούσε να δανειστεί και η Ελλάδα αρκεί να μην έσπευδε ο Παπανδρέου μόλις ήρθε στην εξουσία να ανακοινώσει στην υφήλιο τα τρομερά νούμερα στα οποία εκτιμούσε ότι θα έφτανε το έλλειμμα με το οποίο θα έκλεινε το 2009. Πρέπει αυτό το σημείο να το κατανοήσουμε για να καταλάβουμε πως ο Παπανδρέου ενεργοποίησε και επιτάχυνε τη διαδικασία χρεωκοπίας. Δεν διατυμπάνισε δηλαδή όταν ήρθε στην εξουσία στις αρχές του Οκτώβρη το δημοσιολογικό έλλειμμα που υπήρχε πραγματικά στα τέλη του Σεπτέμβρη, αλλά αυτό που εκτιμούσε ότι θα υπήρχε στα τέλη του χρόνου, δηλαδή μετά από 4 μήνες. Αν δεν τρομοκρατούσε τις αγορές χρήματος με εκείνο το ξαφνικό 12,7% μέσα σε αυτούς τους μήνες ο Παπανδρέου θα μπορούσε να δανειστεί πολύ φτηνά (κάτω από 4%) τεράστια ποσά από τις διεθνείς αγορές ενώ στο μεταξύ θα είχε την ευκαιρία να γεμίσει τα κρατικά ταμεία μέσα από δύο νομοθετικές πράξεις που είχαν μπει ήδη σε εφαρμογή από την προηγούμενη κυβέρνηση : τους φόρους από τη νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων και τους φόρους από την αγορά νέων αυτοκινήτων που θα προκαλούσε ο νόμος της απόσυρσης. Ο Παπανδρέου μόλις ήρθε ακύρωσε και τους δύο νόμους. Επίσης φρόντισε ώστε στους 4 μήνες ως το τέλος του χρόνου να ακυρώσει ή να διακόψει όλα τα μεγάλα έργα που είχε προαναγγείλει η προηγούμενη κυβέρνηση: όπως τους οδικούς άξονες της Αττικής, την εκτροπή του Αχελώου, τα ενεργειακά, δηλαδή και τα πράσινα (φωτοβολταϊκά και αιολικά) και τα κλασικά (λιγνιτικά και λιθανθρακικά), ενώ ακύρωσε όλα τα ρυθμιστικά για την ανάπτυξη και τα τοπικά και τα γενικά, όπως ήταν το ρυθμιστικό για τον τουρισμό. Πάνω απ όλα ακύρωσε κάθε κατανομή των εκατοντάδων δις στα πλαίσια του ΕΣΠΑ αναβάλλοντας την για το 2010. Όμως το κυριότερο είναι ότι τσάκισε με το κλίμα χρεωκοπίας όλη την αγορά».    

Η αναθεώρηση στη συνέχεια του ελλείμματος του 2009 από το 12,7% στο 15,4% που έγινε μετά την υπογραφή του μνημόνιου έφερε την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού για την Ελλάδα με αποτέλεσμα η ευρωζώνη να γίνει ακόμα περισσότερο αφερέγγυα και να ενισχυθεί ο φόβος του ντόμινο με την οποία υποτίθεται ότι θα απειλούνταν ο ευρωπαϊκός νότος αν κατέρρεε η Ελλάδα. Ο φόβος του ντόμινο ήταν που οδήγησε την ΕΕ στην απόφαση για τη διάσωση της Ελλάδας με δανεισμό μαμούθ.