Το πρωί της 18/01 που ήταν προγραμματισμένη η συνάντηση ΓΣΕΕ-ΣΕΒ εκατό περίπου μέλη του ΠΑΜΕ παρατάχθηκαν στην είσοδο του κτιρίου και το απέκλεισαν, ενώ μία ομάδα τριάντα περίπου ανθρώπων μπήκε στην αίθουσα των συνεδριάσεων. Κάποιος που εμφανίστηκε σαν επικεφαλής είπε ειρωνικά «Διαλόγους θέλετε ε;» και ακολούθησαν συνθήματα («Ο διάλογος σας είναι μία απάτη, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»). Με την είσοδο στην αίθουσα οι εισβολείς άρχισαν να παίρνουν χαρτιά από το τραπέζι και από τα χέρια των συνομιλητών, να τα πετάνε στον αέρα και να τα σκίζουν ενώ ακούγονται βρισιές (πουλημένοι, προδότες, ξεφτίλες, κλεφτρόνια, αλήτες).

Οι τραμπούκοι του ΠΑΜΕ ονόμασαν αυτή τη φασιστική βία «ταξικό αγώνα» για να «έρθουν τα πάνω κάτω». Πράγματι το ψευτοΚΚΕ έχει φέρει τα πάνω κάτω στον ταξικό αγώνα. Γιατί θα ήταν ασφαλώς πρωτοφανές να διεξάγεται ένας αγώνας των εργατών ενάντια στους καπιταλιστές με πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης των καπιταλιστών. Δηλαδή, να μη βγάλουν ούτε μία λέξη καταδίκης από την άκρη των χειλιών τους, όπως έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πολύ περισσότερο πρωτοφανές θα ήταν ένας ταξικός αγώνας να διεξάγεται με την αρωγή των ΜΑΤ που ο μόνος ρόλος τους ήταν να προστατέψουν την κατάληψη του ΠΑΜΕ, με τη «διακριτική παρουσία» τους στη γωνία του πεζοδρομίου. Από την άλλη τα υποτιθέμενα πραγματικά αφεντικά, ΣΕΒ και ΓΣΕΒΕΕ αποκλεισμένοι μέσα στην αίθουσα της συνεδρίασης, παρακολουθούσαν έντρομοι τους τραμπουκισμούς των ΠΑΜιτών σαν ένα ψιλόβροχο, και δεν είχαν, ούτε θα μπορούσαν να έχουν, καμία προστασία από καμία αστυνομία. Γιατί το ψευτοΚΚΕ στην Ελλάδα σήμερα είναι το βαθύ κράτος. Αυτό φωνάζει την αστυνομία, αυτό την ανακαλεί και αυτό ενίοτε την αντικαθιστά όπως έκανε τον Οκτώβρη του 2011 με το κυνηγητό των αναρχικών στο Σύνταγμα.

Χάρη σε αυτή τη «διακριτικότητα» ο ΣΕΒ κατάντησε να προσφεύγει σε προστασία στα «κόμματα της ευρύτερης δημοκρατικής Αριστεράς», καλώντας τα να καταδικάσουν το ΠΑΜΕ. Δεν είπε ο ΣΕΒ ποια κόμματα ακριβώς εννοούσε πάντως αν εννοούσε τον Κουβέλη ατύχησε γιατί αυτός δεν έκανε καμία καταγγελία. Απάντηση ο ΣΕΒ πήρε μόνο από το ΠΑΜΕ που χαρακτήρισε την τάξη των βιομηχάνων «παράσιτο που εμποδίζει την κοινωνική εξέλιξη». Το ότι το ψευτοΚΚΕ χαρακτηρίζει έτσι συλλήβδην τη βιομηχανική αστική τάξη, δηλαδή και αυτήν που λειτουργεί και σαν οργανωτής της παραγωγής πράγμα όχι ασυνήθιστο στη μεσαία βιομηχανία που είναι η βασική στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με ότι σχεδόν ποτέ δεν κατηγορεί τους μεγαλογαιοκτήμονες που έχουν πλήρως παρασιτικό και συχνά αντιβιομηχανικό ρόλο δείχνει τη φύση της κριτικής του. Είναι η κριτική που κάνει ένα μεγαλύτερο, ένα ιμπεριαλιστικό φασιστικό κεφάλαιο σε ένα πολύ πιο αδύνατο που θέλει να συντρίψει. Όταν ο ιμπεριαλιστικός φασισμός μιλάει για παράσιτα που εμποδίζουν την κοινωνική εξέλιξη εννοεί ότι πρέπει να εξοντώνονται όχι σαν τάξη αλλά σαν παραγωγικές δυνάμεις και τελικά σαν πρόσωπα. Αυτή ήταν η κλασική φρασεολογία των χιτλερικών ενάντια στους εβραίους και τώρα χρησιμοποιείται με την έννοια του ευρύτερου συμβολικού εβραίου, δηλαδή του αστού που δεν είναι με το νέο ρωσόδουλο καθεστώς. Ο ΣΕΒ που δεν πολυκαταλαβαίνει από κάτι τέτοια δεν ανταπάντησε. Άλλωστε είχε αναθέσει την υπεράσπιση του στην «ευρύτερη δημοκρατική Αριστερά».

Όσο για τον άλλο βασικό συνομιλητή, τη ΓΣΕΕ, αυτή έβγαλε μία απολογητική ανακοίνωση κατά της «κατάληψης» που εξηγούσε πόσο φιλεργατική είναι και πόσο δεν είχε πρόθεση να κάνει καμία υποχώρηση, εμφανίζοντας έτσι τους ΠΑΜίτες σαν ακραίους φιλεργάτες. Επίσης, στην ανακοίνωση τους κατηγόρησε για πρακτικές που δίνουν άλλοθι σε όσους σχεδιάζουν παρεμβάσεις στην Εθνική Σύμβαση (δηλαδή ότι το ΠΑΜΕ δίνει πατήματα στην τρόικα) και για «παιχνίδια εντυπώσεων»!!! Ο Παναγόπουλος μόνο μίλησε για τραμπούκους του ΠΑΜΕ αλλά στη συνέχεια για να φυλαχτεί έγινε πιο κνίτης από τους κνίτες σε αντιευρωπαϊσμό.

Και νάναι μόνο αυτό. Οι άνθρωποι είναι οι μεγαλύτεροι νεκροθάφτες της εργατικής τάξης σαν τέτοιας. Οι άθλιοι αυτοί υποκριτές κάνουν πως κόπτονται για το μεροκάματο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης όταν έχουν προκαλέσει επί δεκαετίες, σαν το πιο προχωρημένο απόσπασμα του καθεστώτος των σαμποτέρ, την τρομακτική ποσοτική και ποιοτική καταστροφή της βιομηχανίας, και έτσι έχουν μειώσει αριθμητικά, οργανωτικά και ιδεολογικά τον καθοδηγητικό πυρήνα της εργατικής τάξης που είναι η βιομηχανική εργατική τάξη. Είναι αυτοί που εναντιώθηκαν σε κάθε χωροταξικό και σε κάθε νόμο για τη βιομηχανική παραγωγή και την ανάπτυξη, που προστάτεψαν τη διαφθορά στις Εφορίες, στις Πολεοδομίες, στα γραφεία αδειοδοτήσεων διώχνοντας τις επενδύσεις και τρέφοντας τα μιζαδόρικα γραφειοκρατικά , τα πραγματικά χειρότερα κοινωνικά παράσιτα σε βάρος του παραγωγικά κεφάλαιου. Δεν πρωταγωνίστησαν στα «κινήματα» για «καθαρές πόλεις» χωρίς φουγάρα με τα αδελφάκια τους του ΣΥΝ σε συνεργασία με τους αρχισαμποταριστές φίλους τους δικαστές στο ΣτΕ; Δεν ανέλαβαν να κλείσουν με αυτόν τον τρόπο τα Λιπάσματα στη Δραπετσώνα με το δήμαρχο τους Μπεάζογλου; Δεν εμπόδισαν κάθε ιδιωτικοποίηση όσο αυτή ήταν μια προοδευτική αλλαγή, δηλαδή όσο δεν συνέφερε στα ρώσικα ή στα κινέζικα κεφάλαια για να αναλάβουν τη δουλειά ; Τώρα ποιο μεροκάματο προστατεύουν; Αυτό που έχει τσακιστεί στην πραγματική αγορά εργασίας ελλείψει εργοστασίων οπότε οι εργαζόμενοι προτιμάνε να είναι δούλοι των 400 ευρώ παρά λιμοκτονούντες;

Είναι αυτοί που προώθησαν σε κάθε σωματείο τη διάσπαση ανάμεσα σε έλληνες και μετανάστες εργάτες, καλύπτοντας τη μαύρη εργασία και το σπασμένο μεροκάματο, και ανοίγοντας το δρόμο στη βαρβαρότητα, στο ρατσισμό του ΛΑ.Ο.Σ και ακόμα χειρότερα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ιδιαίτερα στον κλάδο της οικοδομής που έχουν δύναμη το μεροκάματο καταβυθίστηκε. Είναι αυτοί που έκαναν τα στραβά μάτια σε όλα τα εργοστάσια όταν απολύονταν οι μόνιμοι εργαζόμενοι από κακοπληρωμένους εργάτες που δούλευαν σε εξωτερικά συνεργεία εργολάβων και έτσι διασπιόταν και διαλυόταν ο ενιαίος συνδικαλισμός. Δεν ήταν αυτοί που σαν συνδικαλιστές των οικοδόμων έβγαλαν το σκασμό όταν στα εργοτάξια του Μπόμπολα γίνονταν σωρηδόν εργατικά ατυχήματα με θύματα μετανάστες που εργάζονταν για ψίχουλα;