Tου Διονυση Γουσετη / [email protected]

Ιδού ένα παράδειγμα του πώς η αδιαλλαξία και η ασυνεννοησία καταδικάζουν την παραγωγή σε θάνατο και τους εργαζόμενους σε ανεργία: στην Ελλάδα ο χάλυβας απορροφάται σχεδόν πλήρως από την οικοδομή. Με την κρίση, η οικοδομή υπέστη 70% μείωση. Κατά συνέπεια, τόσο το 2009 όσο και το 2010, οι πέντε ελληνικές χαλυβουργίες υπέστησαν ζημίες που ανέρχονται σε 233 εκατομμύρια ευρώ περίπου. Προσθέστε το φρενάρισμα των δανείων από τις τράπεζες και τα κυβερνητικά μέτρα (ειδικός φόρος κατανάλωσης κ.λπ.). Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, ο ιδιοκτήτης της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» ανακοίνωσε στο προσωπικό ότι είτε θα δεχθεί 5ωρη εργασία για τέσσερις μήνες με αντίστοιχη μείωση απολαβών, είτε θα μειωθεί ως προσωπικό με απολύσεις.

Στη Γερμανία, όταν το 2009 έπεσε ύφεση 5%, η ανεργία δεν αυξήθηκε ούτε μισή μονάδα, διότι το κόστος της ύφεσης μοιράστηκε. Ενα κομμάτι του ανέλαβαν οι εργαζόμενοι: τα συνδικάτα αποδέχθηκαν μείωση των μισθών τους. Το άλλο κομμάτι το ανέλαβαν οι εργοδότες. Αυτό το αυτονόητο για το συμφέρον της εργατικής τάξης αποδέχθηκε το σωματείο εργαζομένων του εργοστασίου της εταιρείας στον Βόλο, με μυστική ψηφοφορία των μελών του.

Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της εταιρείας στον Ασπρόπυργο είχαν την ατυχία να έχουν στη διοίκηση του σωματείου τους το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ. Εκεί, οι εργαζόμενοι ψήφισαν φανερά, υπό το άγρυπνο βλέμμα εξωτερικών «συμπαραστατών» κομισάριων του ΚΚΕ, απεργία διαρκείας, που σήμερα διανύει την 101η μέρα της. Είχαν δοθεί στους εργαζόμενους - ψηφοφόρους διαστρεβλωμένα τα οικονομικά στοιχεία της επιχείρησης, ενώ παράλληλα πνίγηκε κάθε φωνή αμφισβήτησης.

Η εργοδοσία αντέδρασε όπως είχε προειδοποιήσει: εξήγγειλε 180 απολύσεις και απέλυσε τους πρώτους 65. Το ΚΚΕ, για να κρατήσει ψηλά το ηθικό των απεργών, επιστρατεύει βουλευτές, εργατικά σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, ακόμα και σχολεία που ελέγχει. Καταφθάνουν μηνύματα «ταξικής αλληλεγγύης» από οργανώσεις όπως των Εργαζομένων Υδρευσης Ονδούρας, των Υγειονομικών Κόστα Ρίκα και βεβαίως διαφόρων Κ.Κ. Οργανώνονται συναυλίες -η τελευταία μόλις χθες- και καταφθάνουν τρόφιμα. Η κ. Παπαρήγα επισκέπτεται τακτικά το εργοστάσιο. Από κοντά και ο κ. Τσίπρας. Οι κηδεμόνες όμως της απεργίας στον Ασπρόπυργο δεν μπορούν να ανεχθούν τη λειτουργία του εργοστασίου του Βόλου. Πρέπει να κλείσει και αυτό. Να χρεοκοπήσει η επιχείρηση. Το ίδιο έκαναν παλαιότερα στο εργοστάσιο της Pirelli, η οποία έκλεισε το εργοστάσιο στην Πάτρα και το μετέφερε στην Τουρκία. Αρχίζει λοιπόν ένας πόλεμος εναντίον των εργαζομένων του Βόλου. Λεκτικός στην αρχή (προδότες, πουλημένοι κ.λπ.), που κλιμακώνεται με μεταφορές ατόμων με πούλμαν στον Βόλο για να εμποδίσουν δυναμικά τους εργαζόμενους να διαβούν την πύλη του εργοστασίου.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το ΚΚΕ δρα μόνο από ιδεοληψία. Δεν μοιάζουν τόσο αφελείς. Πιστεύω ότι επιδιώκει συνειδητά την αποβιομηχάνιση και τη συνεπακόλουθη εξαθλίωση των πολιτών, γιατί ελπίζει να αποκομίσει πολιτικά κέρδη. Ελπίζει ότι εξαθλιώνοντας τους πολίτες, τους προσδένει στο άρμα του.

[email protected] (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/02/2012_471662)

Είναι φανερό ότι όσα μέτρα και αν πάρουμε, δεν βγαίνουμε από το οικονομικό τέλμα χωρίς ανάπτυξη. Ποιοι όμως υπονομεύουν την ανάπτυξη και μας καταδικάζουν σε διαρκή μιζέρια; Ιδού δυο πρόσφατα παραδείγματα.

Παράδειγμα 1ο. Στις 20/1/2011 ο τότε πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου στην Πτολεμαΐδα, παραγωγής ενέργειας 200 μεγαβάτ, του μεγαλύτερου στον κόσμο! Στη συνέχεια, η ΔΕΗ αναζήτησε, με Πρόσκληση για Εκδήλωση Ενδιαφέροντος, «Στρατηγικό Εταίρο». Ο εταίρος θα συνεισφέρει τα κεφάλαια, την τεχνογνωσία, την υλοποίηση και τη διαχείριση του έργου, ως μέτοχος του 50,1%. Η ΔΕΗ συμμετέχει με το γήπεδο του πάρκου και την άδεια, κατά 49,9%.

Τον Ιούλιο η ΔΕΗ προέκρινε 15 υποψήφιους για συμμετοχή στο διαγωνισμό. Στα τέλη Σεπτεμβρίου τους έστειλε το τεύχος με τους όρους του Διαγωνισμού. Τεύχος που περιείχε «ωρολογιακές βόμβες» που πάγωσαν το ενδιαφέρον των υποψηφίων.

Πρώτη «βόμβα» ήταν η βιασύνη για προσφορά στις 31 Ιανουαρίου (ήδη δόθηκε δίμηνη παράταση), δηλαδή πριν λυθεί το πρόβλημα της κρίσης, με συνέπεια να μην υπάρχει τραπεζικό ενδιαφέρον για τη δανειοδότηση του έργου ή αυτή να είναι πανάκριβη.

Η δεύτερη «βόμβα» αποκαλύπτει ότι η ΔΕΗ δεν αναζητά εταίρο αλλά «κορόιδο» που θα χρηματοδοτήσει το έργο και θα «εκπαραθυρωθεί» μόλις η οικονομία επανέλθει στην πεπατημένη. Συγκεκριμένα, με την πάροδο 12ετίας η ΔΕΗ διατηρεί το δικαίωμα να αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρείας, εξαγοράζοντας το 0,2%. Μ’ άλλα λόγια, το κορόιδο κινδυνεύει να βρεθεί, με την επένδυσή του και τα τυχόν χρωστούμενα των δανείων εκκρεμή, στο έλεος της ΔΕΗ, ουσιαστικά της ΓΕΝΟΠ και του αντιιμπεριαλιστή κ. Φωτόπουλου και των ομοίων του που την κυβερνούν, μόλις που θα έχει ροντάρει την επένδυση.

Η τρίτη «βόμβα» είναι ότι το κορόιδο οφείλει από τώρα, ως μέρος της προσφοράς, να προσδιορίσει το ποσόν της εξαγοράς για την εκπαραθύρωσή του, χωρίς να γνωρίζει ούτε τις τότε προοπτικές ούτε τις μέχρι τότε επιδόσεις της επένδυσης.

Ήδη δυο από τους υποψηφίους απεχώρησαν. Υποψιάζομαι ότι αν υποβληθούν τελικά προσφορές, αυτές θα είναι μόνον από όσους υποψήφιους έχουν εξασφαλίσει πρόσβαση στο γκουβέρνο για να εξουδετερώσουν τις «ωρολογιακές βόμβες».

Παράδειγμα 2ο. Το πρόγραμμα «Ήλιος» προωθείται από τη Γερμανία σε χώρες με ηλιοφάνεια όπως η δική μας ή η Σαχάρα, για την ενεργειακή τροφοδοσία της από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αφού το κλίμα της δεν προσφέρεται. Η Κρήτη επελέγη για μια επένδυση του προγράμματος. Και αμέσως η επένδυση πολεμήθηκε από ένα τοπικό συνονθύλευμα αριστερών και οικολόγων. Στην αντιιμπεριαλιστική αφίσα τους έχουν τη φωτογραφία του κ. Ράιχενμπαχ, στολισμένη με τη ρατσιστική φράση: «Ούτε μια σπιθαμή Κρήτης στο Γερμανό». Είναι οι ίδιοι «οικολόγοι» που κατά τα λοιπά κόπτονται υπέρ της ενεργειακής απεξάρτησης από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα.

Συμπέρασμα: η κρατική γραφειοκρατία και κάποια ελληνικής κοπής αριστερά έχουν τον ίδιο στόχο: καθήλωση της παραγωγής και της ανάπτυξης. Συμφέρει και τους δυο και μάλιστα για παρόμοιους λόγους.